Isabel lag tegen Thomas aan naar een film te kijken. Ze lagen op Thomas’ bed met hun kleren aan. Zijn arm lag om haar heen en hij streelde gedachteloos haar bovenarm.

Isabel dacht terug aan zaterdag. Martin had haar nauwelijks aangeraakt, realiseerde ze zich. Hij had aan haar tepel gezeten, maar voor de rest had hij een vibrator of zweepje gebruikt. Toch had ze het heel intens ervaren.

“Wil je meer?” vroeg Thomas opeens.

Ze keek hem aan. Was het zo duidelijk dat ze er weer aan dacht? “Meer van wat?” vroeg ze voorzichtig.

Thomas keek naar haar kin. “Ik denk niet dat ik dit kan,” bekende hij. “Ik kan je wel vastbinden en een beetje op je kont slaan, maar niet zoals Martin deed. Het voelt gewoon verkeerd.”

Ze draaide zich naar hem toe en kuste hem. “Dit is nieuw voor ons,” zei ze. “Misschien moeten we nog even wennen.”

Thomas zuchtte. “Wat als dit mijn ding niet is?”

Isabel legde haar hand op zijn wang. “We vinden wel een manier,” antwoordde ze. “Maak je geen zorgen. Misschien hebben Martin en Sandra nog tips voor ons.”

Thomas trok haar dichter tegen zich aan. “Ik wil je niet kwijt,” zei hij zacht.

Ze kuste zijn kin. “Ik ga niet weg,” beloofde ze hem. “Dit kunnen we samen ontdekken.”

Thomas keek weer naar de tv, maar zijn gedachten waren niet bij de film. Wat als ze de smaak te pakken zou krijgen en hij haar niet kon geven wat ze wilde? Misschien was het geen gek idee om nog eens met Martin en Sandra te praten. Wellicht hadden zij een mogelijke oplossing. Hij ging rechtop zitten en pakte zijn telefoon.

Martin stond naar de stalen constructie te kijken. Naast hem stond de voorman met de bouwtekeningen in zijn hand.

“Die diagonale steun past niet,” zei de voorman. “De gaten zitten niet op de juiste hoogte. Maar als we nieuwe uitboren, ben ik bang dat het ten koste gaat van de draagkracht.”

Dat wist Martin wel zeker. “Laat me die tekeningen eens zien. Weet je zeker dat het de juiste delen zijn?”

“Ongetwijfeld, de nummers kloppen als een bus.” De voorman gaf hem de tekening.

Martin hoorde zijn telefoon piepen, maar negeerde hem. “Komen de afmetingen overeen?”

De voorman knikte. “Dat hebben we nagekeken. Het zou moeten kloppen.”

“Blijkbaar zit er toch ergens een fout,” merkte Martin op. Hij probeerde de tekening stil te houden, maar de wind maakte dat lastig. “Deze steun komt niet overeen,” zei hij en hij wees het aan. “Hij zit achterstevoren, waardoor die openingen verkeerd zitten.” Hij gaf de tekening terug. Een beginnersfout die voor veel extra kosten en irritaties zorgde.

“Dat meen je niet!” De voorman vloekte. “We gaan hem weer losmaken en omdraaien.”

Martin keek weer naar de constructie. Een dag werk om het te monteren, nu een dag werk om het weer te demonteren, om het vervolgens weer op te bouwen. Drie dagen werk met een hijskraan, twee hoogwerkers en acht mensen die betaald moesten worden. Hij pakte zijn telefoon en maakte een notitie dat hij het budget moest herzien. Er was speling, maar dit was een onnodig duur grapje.

Hij zag dat Thomas een berichtje had gestuurd en besloot het te lezen.

‘Hey, we maken ons wat zorgen omdat ik het nogal moeilijk vind en we weten niet goed wat we hieraan kunnen doen.’

Martin dacht even na. Waar had die knul het over?

‘Wat bedoel je?’ stuurde hij terug en stopte vervolgens zijn telefoon weer in zijn zak. Hij liep naar de parkeerplaats, smeet zijn veiligheidshelm in de kofferbak en stapte in. Hij pakte een stapel papieren van de passagiersstoel en bladerde die door. Zijn telefoon piepte weer en hij haalde hem uit zijn zak.

‘Dat ik moeite heb met die bdsm,’ had Thomas gestuurd. Martin wist niet goed wat hij hierop terug moest sturen, want een concreet antwoord was er niet. Dit was iets dat ze samen moesten uitzoeken.

Er verscheen een tweede bericht op zijn scherm.

‘Kunnen we nog een keer langskomen om te praten? Ik ben bang dat ik haar kwijtraak als ik haar niet kan geven wat ze wilt.’

Martin zuchtte. Hij vond dit een moeilijk onderwerp, maar kon zich de zorgen van Thomas goed voorstellen. Hij had kennissen die om dezelfde reden uit elkaar waren gegaan, dus de zorgen van Thomas waren zeer gegrond. ‘Praten kan altijd,’ typte hij. ‘Ik ben nu aan het werk. Ik kom er straks op terug.’

Hij borg zijn telefoon op en legde de papieren weer naast zich neer.

Een uurtje later zat Martin in zijn kantoor achter zijn bureau met een kop koffie. Hij had het budget aangepast en was bezig om de planning van het bouwproject na te kijken. Gelukkig had hij al rekening gehouden met vertraging en hoefde hij minder te verschuiven dan hij had verwacht.

Hij dacht na over Thomas’ berichtjes. Hoe moest hij hiermee om gaan? Hij kon zich goed voorstellen dat Thomas bang was om haar kwijt te raken. Maar wat moest hij hierop zeggen?

‘Ik kan me voorstellen dat je daar bang voor bent. Heb je dit al met je vriendin besproken?’ Hij opende zijn inbox en bekeek zijn e-mails.

Thomas stuurde een berichtje terug; ‘Ja, ze zei dat we wel “een manier zullen vinden” en dat ik het wel kan leren.’

Martin fronste zijn wenkbrauwen. Moest hij ronduit zeggen dat dit niet te leren was? Het zit in je of niet. ‘Het is soms even zoeken wat bij je past,” typte hij.

‘Ze praat nergens anders meer over,’ stuurde Thomas terug.

Dat begreep Martin heel goed. Toen hij en Sandra ontdekkend waren, wilde Sandra vrijwel elke dag een stapje verder. ‘Je zei dat jullie wilden langskomen om te praten. Ik denk dat dat een goed idee is. Zaterdag zijn we er allebei, zondag is Sandra er niet.’

Thomas reageerde vrijwel meteen. ‘Zaterdag graag. Weer 10u?’

Martin stuurde een duim terug. Vervolgens legde hij zijn telefoon neer en haalde diep adem. Hij was blij dat Sandra zou kunnen helpen bij het gesprek.

Die zaterdag herhaalden Thomas en Isabel voor de derde keer hun ritueeltje: fiets in het rek bij de bushalte, sleutel in de jaszak en met Thomas’ arm om Isabels middel liepen ze naar het huis. Thomas drukte op de bel.

Al snel deed Martin de deur open.

“Goedemorgen,” begroette hij ze en hij stapte opzij. “Goede week gehad?”

Thomas knikte. “Ja hoor, we zijn bezig met verschillende lasmethodes te vergelijken op die cursus.”

Martin deed de deur achter hen dicht. “Het is lang geleden dat ik zelf heb gelast,” antwoordde hij.

Ze volgden hem de keuken in, waar Sandra thee zette. Isabel zag dat er broodjes in de oven lagen.

“Ben je lasser geweest?” vroeg Thomas verbaasd.

Martin knikte. “Zo ben ik op de fabriek begonnen. Twee jaar later begon ik met de opleiding tot procesoperator, en zo groeide ik door.”

Ze gingen zitten en Sandra zette de thee op tafel. “Ik heb van Martin begrepen dat er wat zorgen zijn,” zei Sandra terwijl ze ging zitten. “Vertel.”

Isabel keek naar Thomas, maar zei niks.

“Ik ben bang dat ik haar niet kan geven waar ze naar verlangt,” antwoordde Thomas.

Isabel roerde in haar thee. “Ik denk dat het wel meevalt,” merkte ze op. “Het is toch normaal dat het moeilijk voor hem is? Hij heeft altijd geleerd liefkozend en teder te zijn. Dit is wel even wat anders.”

Sandra wisselde een blik met Martin. “Ik zou het niet onderschatten,” zei ze bedachtzaam. “Je kunt wel leren hoe je je kunt gedragen in de rol en wat je zoal kunt doen, maar je moet je wel dominant voelen. Dat gevoel kun je niet leren.”

Isabel keek haar aan. “Maar hij deed het vorige week,” zei ze. “Ik weet dat hij het kan.”

Martin keek haar kalm aan. “Vorige week nam hij het af en toe even over,” hielp hij haar herinneren. “Ik had zelf de indruk dat hij een beetje overdonderd was. Ik kan hem leren hoe hij je moet vastbinden, maar ik kan hem niet leren hoe hij je dat onderdanige gevoel kan geven.”

Isabel keek naar Thomas. “Wat nu?” vroeg ze zwak. “Ik wil hem niet kwijt.”

Thomas pakte haar hand en kneep er zachtjes in. “Ik jou ook niet,” stelde hij haar gerust.

“Dat hoeft ook absoluut niet,” zei Martin. “Maar hou er wel rekening mee dat het niet altijd even makkelijk zal zijn. Er zijn zeker mogelijkheden, maar die moeten jullie goed op een rij zetten en overwegen.”

Isabel dacht even na. “Bedoel je een open relatie? Dat we ook met anderen naar bed kunnen?”

“Dat kan een mogelijkheid zijn,” antwoordde Martin voorzichtig. Hij keek toe hoe Sandra overeind kwam om de broodjes uit de oven te halen.

“Ik zie drie opties,” zei Thomas zacht. “Leren hoe ik haar moet domineren, of toestaan dat ze er een ander voor heeft… of uit elkaar.” Hij slikte.

Sandra keek Thomas aan. “Er zijn altijd mogelijkheden,” zei ze voorzichtig.

Martin knikte. “Het hoeft ook echt niet extreem te zijn,” stelde hij hem gerust. “Ik bewerk mijn vrouw ook echt niet elke dag met een zweep. Ik bind haar ook wel eens vast met een trillend speeltje op haar clitoris en ga dan ondertussen aan tafel zitten werken. Als Dominant is het meer dan de onderdanige pijnigen of vernederen.”

Thomas keek naar zijn handen. “Ze reageerde wel veel heftiger toen dat zweepje er was, of toen ik op haar billen sloeg.”

Martin keek hem kalm aan. “Je moet niet kijken naar hoe ik als Dominant ben,” zei hij. “Je moet kijken naar wat er wel bij je past. De bondage vond je volgens mij wel leuk.”

“Dat klopt,” antwoordde Thomas bevestigend. “Maar ik vond dat zweepje…”

Martin onderbrak hem. “Dat zweepje moet je niet aan denken, dat was niet jouw ding. In feite moet je uitzoeken wat je wel en niet leuk vindt.”

Thomas zuchtte. “Ik heb filmpjes bekeken, maar alles zag er zo heftig uit.”

Sandra glimlachte. “Filmpjes geven vaak een verkeerde indruk. Martin en ik hebben een soort van open relatie,” zei ze. “Ik vind het af en toe prettig om iemand te domineren, al doe ik dat heel anders dan Martin. Ik heb daar een vast contact voor die ik eens in de maand zie. In het begin bleef Martin erbij - vooral voor mijn veiligheid - maar tegenwoordig blijft hij gewoon thuis of ga ik daarheen als Martin werkt. We hebben daar afspraken over gemaakt.”

Thomas keek Martin aan. “Vind je dat geen raar idee, dat ze bij een ander is?”

Martin schudde rustig zijn hoofd. “In het begin een beetje, maar ik heb er tegenwoordig geen enkele moeite mee. Ik heb liever dat ze een ander domineert dan mij. Ik moet er zelf niet aan denken.”

Thomas slikte. “Dus ik moet haar naar een ander laten gaan?”

Sandra schudde haar hoofd. “Probeer eerst de andere mogelijkheid. Kijk wat er voor jullie wel werkt.”

Isabel keek naar Martin. “Kun je hem die optie laten zien? Een mildere dominant?”

Martin twijfelde zichtbaar. “Ik kan het proberen, maar ik denk dat ik daar te hard voor ben. Waarschijnlijk is Sandra daar meer geschikt voor - als jullie je daar prettig bij voelen, natuurlijk.”

Isabel keek onzeker naar Sandra. Gedomineerd worden door een vrouw? Ze voelde haar wangen warm worden. Hier had ze nog nooit over nagedacht. Ze was hetero! Hoe moesten ze dit doen?

Martin observeerde Isabel een tijdje. Hij kon haar zorgen en verwarring zien. De angst die hij eerder in haar ogen zag, leek nu weg te zijn. “Met een vrouw is heel anders dan met een man,” merkte hij geduldig op. “Het is iets lichamelijks, het kan geheel losstaan van je geaardheid. Het is een ervaring die je opdoet, meer niet. Bovendien hoeft Thomas zich geen zorgen te maken of je zwanger wordt.”

Isabel grinnikte een beetje. “Dat is waar.” Ze keek Thomas onzeker aan. “Wat vind jij?”

Thomas hield nog steeds haar hand vast. “Ik vind dat we het moeten proberen. Ik wil je niet kwijt, liefje. En misschien past haar stijl beter bij mij.”

Isabel glimlachte flauwtjes en wendde zich tot Martin. “Ben jij er ook bij?”

Martin haalde zijn schouders op. “Dat hangt van jullie af,” antwoordde hij. “Als jullie liever alleen zijn, dan respecteer ik dat. Ik kan me goed voorstellen dat dit best spannend voor jullie is.”

Weer keken Isabel en Thomas elkaar aan voor een stil overleg. Martin vond het mooi om te zien dat ze elkaar bleven opzoeken voor steun en antwoorden.

“Ik vind het niet vervelend als je erbij bent,” zei Isabel. “Maar ondertussen geen dingen met Thomas doen die ik niet zou doen.”

Martin lachte om haar onverwachte grap. “Dat zal ik dan voor de volgende keer bewaren,” grapte hij terug.

Sandra keek naar de broodjes. “Ik denk dat ze wel voldoende zijn afgekoeld. Zullen we even wat eten?”

Na de lunch volgden ze Sandra de trap op naar de speelkamer. “Je hoeft geen stopwoorden te gebruiken,” zei Sandra tegen Isabel. “Je zult ze waarschijnlijk niet nodig hebben, en anders zeg je gewoon dat ik moet stoppen.”

Isabel knikte onzeker. Sandra pakte haar hand en leidde haar naar de tafel. “Trek je kleren uit,” droeg ze haar op.

Isabel vermeed elk oogcontact en begon zich uit te kleden. Sandra keek Thomas aan. “Lijkt het je leuk om te helpen, of blijf je liever toekijken?” vroeg ze.

Thomas twijfelde. “Ik denk dat ik liever even toekijk,” antwoordde hij onzeker.

“Prima,” zei Sandra. “Kom er maar bij als je je bedenkt.” Ze wendde zich tot Isabel. “Vorige keer heeft Martin je nauwelijks aangeraakt,” zei ze. “Ik zal dat juist wel doen. Wil je het zien, of vind je het fijner als ik je een blinddoek voor doe?”

Isabel dacht er even over na. Ze vond het wel prettig om te zien wat Sandra zou doen, maar ze was zich ook zeer bewust van de aanwezigheid van Thomas en Martin. “Laat hem maar weg,” antwoordde ze.

Sandra nam haar mee naar het X-vormige kruis en liet haar er met haar rug tegenaan staan. Het leer was koud in Isabels rug, maar ze klaagde niet. Sandra maakte haar polsen gespreid aan het kruis vast aan de boeien die aan het kruis hingen.

“Spreid je benen,” droeg Sandra op. Weer deed Isabel wat Sandra zei en ook haar enkels werden vastgemaakt.

Martin liep naar de tafel en ging op een stoel zitten. Thomas twijfelde, maar besloot het zich gemakkelijk te maken en ging tegenover hem zitten. Hij kon nu al zien dat Sandra het anders aanpakte dan Martin. Ze verwachtte wel gehoorzaamheid, maar ze klonk minder autoritair.

Sandra kwam dicht bij Isabel staan en legde haar hand vlak onder haar hals. Isabel ademde diep in en keek Sandra aan. “Je ziet er mooi uit,” complimenteerde ze Isabel. “Open en beschikbaar. Weerloos.” Ze liet haar hand tussen Isabels borsten door glijden. “Uitnodigend.” Ze liet haar vingertoppen over Isabels borst strelen. Als reactie drukte die haar borsten naar voren.

Sandra kneep een beetje in Isabels tepel, wiens adem even stokte. “Niet zo gulzig,” wees Sandra haar terecht. “Ik bepaal wat we gaan doen, niet jij.” Ze liet haar tepel los en kneedde zachtjes haar borsten.

“Sandra is geen strenge dominant,” zei Martin kalm tegen Thomas. “Zij hanteert een soort beloningssysteem. Ik ben een stuk dwingender,” gaf hij toe. “Maar vergis je niet: ook zij kan straffen, al doet ze dat anders dan ik.”

Thomas hield zijn blik op Isabel gericht, die zichtbaar genoot. “Hoe doet zij dat?”

Martin keek naar de twee dames. Sandra speelde zachtjes met Isabels tepels. “Wat je daarnet zag, toen ze in haar tepels kneep. Ze kan ook billenkoek geven of aan haren trekken. Soms dwingt ze die man om haar oraal te bevredigen, al betwijfel ik of ze dat bij Isabel zal doen.” Hij grijnsde. “Begrijp me niet verkeerd, ik zou het van harte toejuichen.”

Thomas grinnikte en zag het al voor zich. “Pas maar op, anders komen we morgen weer.”

Sandra keek hun kant op. “Maak die meid niet zo nerveus,” zei ze berispend tegen Martin. “Doe eens wat nuttigs en geef me de wand.”

Martin fronste en kwam overeind. “Je hebt de smaak te pakken, geloof ik.” Hij liep naar het kastje en trok de lade met speeltjes open.

Sandra glimlachte liefjes. “Ik kan hier wel aan wennen.” Ze streelde zachtjes Isabels liezen, die een beetje door haar knieën zakte om Sandra meer ruimte te geven.

Martin kwam bij hen staan. Isabel zag dat hij een soort bal vasthad die op een lang handvat zat. “Dank je, schat,” zei Sandra terwijl ze hem aanpakte.

“Een gag zou geen gek idee zijn,” merkte hij op.

Sandra glimlachte en zei: “De buurvrouw is er vandaag niet. Ze kan gillen en schreeuwen zoveel ze wilt.”

Martin zag dat Isabel met grote ogen naar de wand keek en realiseerde zich dat ze de wand niet kende. Waarschijnlijk dacht ze dat het een pijnlijk apparaat was. Hij zei niks en ging weer aan de tafel zitten.

Sandra hield de bol tegen Isabels kutje en zette hem aan. Meteen begon de wand te trillen. Isabel had thuis een satisfyer, maar dit ding was veel intenser. Ze kreunde en trok aan de polsboeien. Genietend gooide ze haar hoofd achterover.

“Is het lekker?” vroeg Sandra. Ze legde haar vrije hand op Isabels borst en kneep zachtjes in haar tepel.

Isabel kreunde en bewoog met haar benen, voor zover haar enkelboeien dat toelieten. “Hou ze open,” waarschuwde Sandra. “Anders zal ik je knieën met een riem moeten vastmaken.”

Isabel voelde de bekende druk van haar orgasme al toenemen. Haar mond viel open in een stille schreeuw. “Ooh,” bracht ze met moeite uit. “Ik… fuck!”

Sandra had de wand weggehaald. Hijgend leunde Isabel tegen het kruis en keek Sandra opgewonden aan. Ze had zó dichtbij gezeten… Sandra pakte Isabels kin en dwong haar om haar aan te kijken. “Wilde je al klaarkomen?” vroeg ze streng. “Zou je dat niet even netjes vragen?”

Isabel kermde. Ze wilde klaarkomen… “Het spijt me,” bracht ze zwaar ademend uit. “Mag ik alsjeblieft komen?”

Sandra liet haar kin los. “Vraag me dat eens wat overtuigender,” zei ze en ze zette de wand weer tegen Isabels kutje.

Vrijwel onmiddellijk leek Isabel een stukje omhoog te schieten en haar borsten naar voren te drukken. “Oh ja, alsjeblieft!” riep ze. “Mag ik komen?”

Sandra keek naar haar gezicht. “Ga je gang,” zei ze. “Laat je maar gaan.”

Isabel drukte haar knieën zo ver mogelijk uit elkaar en kreunde luid. Haar benen schokten ongecontroleerd. Het orgasme barstte los en ze trok aan de boeien. Sandra hield de wand op zijn plek. Isabel schreruwde en haar heupen maakten schokkende bewegingen.

Thomas keek zijn ogen uit. Hij had zijn vriendin nog nooit zo intens zien klaarkomen.

Isabel probeerde weg te draaien. Sandra kwam naar voren en drukte haar lichaam tegen Isabel aan om haar stil te houden. “Ik ben nog niet klaar,” zei Sandra.

Isabel rukte aan de boeien, gooide haar hoofd van links naar rechts en schokte met haar benen. “Ik kan… niet… fuck!” Het tweede orgasme barstte al los, deze nog heftiger dan de eerste.

Sandra moest de wand met twee handen vasthouden om hem op Isabels kutje te kunnen houden.

Voor de laatste ronde zette Sandra hem nog een standje harder. Isabel drukte zich naar voren, om vervolgens weer naar achteren te gaan. Ze gilde van genot. “Laatste keer,” stelde Sandra haar gerust. “Kom maar.”

Isabel gooide haar hoofd achterover. Het leek wel alsof haar hele onderlichaam zich samentrok toen ze klaarkwam. Ze schrok toen ze iets nats langs haar benen voelde gaan.

Sandra haalde de wand weg en zette hem uit. Buiten adem hing Isabel met hangend hoofd aan de boeien.

Martin kwam voor haar staan en legde zijn arm om haar heen. “Volgens mij is die wand wel een succes,” zei hij. Hij hield haar vast terwijl Sandra de boeien losmaakte. Isabel was volledig van de kaart, merkte hij. Hij tilde haar op en nam haar mee naar het bed, waar hij haar zachtjes op het matras neerlegde. “Ik zal even wat water halen,” zei hij en hij liep de kamer uit.

Thomas kwam bij Isabel zitten en streek met zijn hand door haar haren. Ze dwong zichzelf haar ogen een stukje te openen en keek hem voldaan aan.

“Ik wist niet dat je kon spuiten,” merkte hij op.

Isabel glimlachte flauwtjes. “Ik ook niet,” antwoordde ze. “Ik was even bang dat ik stond te plassen.”

Sandra gaf haar een handdoek. “Niet mee zitten,” stelde ze haar gerust. “Het is zo opgeruimd. Het is juist heel mooi dat je dat kunt.”

Martin kwam de kamer weer in en kwam bij het bed staan. “Even rechtop zitten,” zei hij. Met enige moeite kwam ze rechtop zitten en hij gaf haar een glas water. Ze mompelde een bedankje en dronk het half leeg voor ze hem weer teruggaf.

“Volgens mij vond je het wel leuk,” merkte Martin droogjes op.

Ze glimlachte en liet zich weer achterover vallen. “Het was heel anders, maar wel erg intens.”

“Hoe was het met een vrouw?” vroeg Thomas.

Isabel pakte zijn hand vast. “In het begin even vreemd, maar het drong eigenlijk niet eens tot me door toen ze eenmaal begonnen was.

Martin was benieuwd hoe ze het hadden ervaren - vooral Thomas - maar besloot het nog niet te vragen. Ze moesten eerst hun indrukken verwerken. “Ik zal beneden even koffie en thee zetten.”

Sandra begreep zijn stille hint: laat ze alleen, ze moeten praten. “Ik help je wel even.”

Isabel merkte niet eens dat ze de kamer verlieten. Ze trok Thomas naar zich toe en kuste hem. “Het was fantastisch,” zei ze.

Thomas legde zijn arm om haar heen. “Dat was te zien. Zeg me niet dat je nu gelijk lesbisch wordt.”

Isabel lachte. “Nee hoor, ik zou niet zonder je pik kunnen. Denk je dat dit meer je ding was?”

Thomas haalde zijn schouders op. “Het was mooi om te zien. Ik had hier een stuk minder moeite mee dan Martin met dat zweepje… We kunnen het zeker proberen.” Echt enthousiast klonk hij niet, maar dat ontging Isabel.

Isabel straalde. “Thuis, of hier?” vroeg ze ondeugend.

Thomas grinnikte. “Dan moet ik je delen. Nu ze allebei met jou hebben gespeeld, kunnen ze hun handen niet meer van je af houden.”

Isabel grijnsde ondeugend. “Klinkt leuk, zes handen.”

Thomas kneep zachtjes in haar tepel. “Gedraag je, nymfomane. Ik heb nu gezien hoe ik je moet aanpakken.”