Korte dromen...die vragen om een vervolg. Omdat ik geen vervolg schrijvers kan vinden publiceer ik de teksten zoals ze zijn (gebleven)...wie weet komt er ooit een vervolg. Dit heeft de werktitel: Meneer van een uur

Dit verhaal lijkt in de verte op iets wat hier eerder gepubliceerd; mijn dank voor de ideeën van Amy.

Martine liep door de vreemde stad. Ze was van huis weggelopen omdat haar ouders continu ruzie hadden. Niemand lette op haar. Ze was beter af alleen, had ze gedacht en had de trein gepakt. Ze had wat geld op haar rekening dus ze dacht dat ze wel een paar dagen van huis kon blijven. Ze zou het leven over haar heen laten komen, alles was ten slotte beter dan die ruzies aan te horen en mee te maken. Martine was 17, mooi, bijna 1 meter 80 lang en ook nog gezegend met een goed stel hersens. In haar spijkerbroek en shirtje liep ze met wapperende blonde haren tegen de wind in. De wind drukte haar shirt rond haar weelderige borsten en het ontging haar niet dat veel mannen, maar ook vrouwen naar haar vormen staarden. Ze had net wat gegeten bij een fastfood restaurant en zag wat appjes van haar moeder, die vroeg of ze ook kwam eten. Ze negeerde ze. Haar moeder vroeg niet eens waar ze was. Whatever! Martine liep weer naar buiten en was op zoek naar een hostel, of een ander goedkoop hotel waar ze alvast onderdak wou regelen.

Ineens stond er een vrouw voor haar die haar vriendelijk aansprak. Ze probeerde een praatje aan te knopen alsof ze door had dat Martine hier niet aan het winkelen was, maar iets 'zocht'. De vrouw sprak lief en charmant en al gauw liet Martine vallen dat ze nog onderdak zocht voor een nachtje. De vrouw, die zich nu voorstelde als mevrouw Wenschink, vroeg natuurlijk wat een jonge meid alleen hier moest en Martine gaf naar waarheid antwoord.Mevrouw Wenschink vond dat het veel te gevaarlijk was voor haar om alleen in een hotel te verblijven omdat mannen haar zeker zouden spotten en komen lastig vallen. Wat bleu beaamde Martine dat ze inderdaad wel veel mensen naar haar had zien kijken.

"Zie je wel!" zei mevrouw Wenschink. "Heb je hier geen familie of vrienden?"

"Nee..."

"Tja. dan weet ik het even niet. Ik zou natuurlijk...". Mevrouw aarzelde een paar seconden, alsof ze iets ernstig moest overwegen.

"Ik kan natuurlijk mijn man vragen of je bij ons mag logeren, dan ben je in ieder geval veilig en het kost je geen geld.". Dat er wel andere kleine lettertjes waren, benoemde ze nog even niet.

"Als je meeloopt, ten minste als je wilt, dan vragen we hem direct." Mevrouw Wenschink, die een zekere welwillende opluchting bij Martine zag viel even uit haar rol en pakte de hand van Martine en zette een eerste stap. Het fysieke contact was altijd een risico want een meisje kon schrikken van de verborgen dwang en doortastendheid en op dat moment zich realiseren dat er iets niet pluis was. Martine realiseerde zich dat niet en liep in eerste instantie met mevrouw aan de hand mee.

"Dankuwel voor het aanbod, dan hoef ik niet zelf op zoek. Maar ik hoef niet aan de hand te lopen"

"Natuurlijk hoef je dat niet. Het is een moederreflex dat ik dat altijd doe. Sorry daarvoor."

"Het geeft niet"

Ze liepen verder en gingen straat in en straat uit, linksaf, rechtsaf. Martine kon met geen mogelijkheid onthouden hoe ze terug zou moeten. Ze dacht daar ook niet aan want op een of andere manier voelde deze mevrouw goed aan, en haar vriendelijkheid leek niet gespeeld. Toen ze er bijna waren, begon mevrouw te praten over de voorwaarden van haar verblijf. Tot die tijd had Martine verteld waarom ze weggelopen was en mevrouw vertelde honderduit over haar werk en haar kinderen en kleinkinderen.

"Ik denk dat mijn man wel akkoord gaat dat je bij ons logeert. Omdat ik merk dat je in een lastige situatie zit met scheidende ouders kunnen we je zelfs wat privileges geven. Wij helpen graag mensen met problemen, we zijn filantropisch ingesteld. Maar voor niks gaat de zon op. Aan één voorwaarde moet je voldoen en die is dat je mijn man nooit boos maakt en dat doe je door je aan de regels van het huis te houden. Daar komt bij dat we goed gedrag belonen en bij ongehoorzaamheid privileges intrekken. "

Het duizelde Martine wat. Had ze nu werkelijk een uur met deze mevrouw door de stad gelopen om ineens aan voorwaarden te moeten voldoen?

"What the fuck, mevrouw. Kan ik wel of niet bij u logeren? We lopen al een uur en nu komt u met eisen ", kwam er geïrriteerd uit Martines mond. Ze was dan wel blond maar niet dom.

"Onder de gestelde voorwaarde wel, maar je mag natuurlijk ook ander onderdak zoeken of gewoon naar huis gaan", zei mevrouw heel beheerst en lief vriendelijk.

"Ik zou je graag helpen en ik vond onze wandeling heel gezellig, maar jij moet zelf een keus maken"

Martine evalueerde in een paar seconden haar situatie en wist wel dat ze zeker niet naar huis wou; en wist niet waar ze nu in de stad was; en geen zin had in spoorzoeken terug. En dat ze moe was. En mevrouw had haar ook geen enkel naar gevoel bezorgd behalve dan deze eis; die misschien ook weer niet zo raar was, aangezien ook hotels ten slotte huisregels hebben. Dus waarom niet in een woonhuis?

"Sorry voor mijn irritatie, mevrouw" zei Martine heel gedienstig.

"Ik ben moe en ik weet het gewoon even niet. Ik ben ook zomaar van huis gelopen. Ik ben dankbaar voor uw hulp dus ik zal me houden aan uw regels".

"Goed meisje, we moeten hier nog links en dan zijn we er."

Ze stonden voor huisnummer 55. Het leek een dertien uit een dozijn herenhuis. Mevrouw ging de betonnen trap op naar de deur en liet aan Martine de keus binnen te komen, of niet. Mevrouw wist uit ervaring dat ze wel zou komen. Er was nog nooit iemand afgehaakt die al voor de deur stond.

Even later stond Martine naast mevrouw in de lange hal en was de deur achter haar in het slot gevallen. Haar leven zoals ze het kende was voorbij. Voorgoed.

Mevrouw Wenschink leek een gedaanteverwisseling te ondergaan. Ze was ineens stil en behoedzaam. Ze liep de gang niet in, maar aarzelde alsof ze op toestemming wachtte. Ze begon zich ineens uit te kleden en hing al haar kleren in een kast in de hal. Mevrouw was slank en had nog strakke billen voor haar leeftijd. Verbaasd keek Martine naar haar. Mevrouw draaide zich nu om en nam het woord weer, nu op minder overtuigende en dwingende manier dan buiten.

"Ik zie je verbazing. Jij mag gewoon kleren aanhouden hoor. Door fouten die ik heb gemaakt ben ik mijn privilege voor kleding kwijtgeraakt en daarom mag ik binnenshuis alleen naakt zijn. Het heeft wel het voordeel dat ik heel veel aan mijn lijf ben gaan werken, waardoor ik er zo uit zie".

Mevrouw had een platte buik en stevige niet al te grote borsten. Haar huid leek ook strak. Verder zag Martine nog gespierde benen en een klein driehoekje kort schaamhaar.

"Bent u ook zo binnengekomen als ik, mevrouw?"vroeg Martine.

"Ik begrijp dat je zo denkt, maar ik ben gewoon met meneer Wenschink getrouwd. Hij is een hele lieve man. Hij heeft alleen tijdens ons huwelijk regels ingevoerd en daar zijn we ons aan gaan houden. Ik zal je daar later wel eens meer over vertellen. Het klinkt misschien bizar maar de privileges die ik heb zijn enorm. De meeste mensen zouden graag 'betalen' met hun naaktheid voor alles wat ik krijg"

Martine keek zo mogelijk nog verbaasder.

"Moet ik dan ook naakt lopen? Want dan ga ik nu nog weg...!"

"Ten eerste hoef je niet bloot te lopen, dat had ik al gezegd. En ten tweede weet je nog niet wat de privileges zijn. Kleding als privilege had je al gehoord"

Mevrouw 'vergat' hier te vermelden dat het privilege kleding betekende dat meneer bepaalde welke kleding gedragen werd. Daar zou Martine niettemin snel achter komen.

Mevrouw ging verder.

"Geld is het belangrijkste privilege. Meneer heeft een bijna oneindige bankrekening. Hij zal alles voor je betalen, studie, levensonderhoud, auto, ziektekosten, vakanties, echt alles. Maar kom meisje, laten we eerst even gaan zitten en wat drinken en eten. Welkom in ons huis"

Martine werd verblind door de mogelijkheden die ineens binnen handbereik lagen. Haar ouders waren zeker niet rijk en de vooruitzichten waren ook niet goed. Hier had ze ten minste meer perspectief als ze de regels volgde. Wat had ze te verliezen? Ze liep met mevrouw mee. Ze passeerden heel veel deuren. Bijna op elke deur stond een woord of een symbool. Martine vroeg zich af hoe diep dit huis wel niet was. Veel dieper in ieder geval dan je aan de voorkant kon zien. Aan het eind van de gang was een laatste deur, waar ze binnen gingen. Hier was een woonkeuken met een grote tafel. Een jonge vrouw die aan het keukenblad stond begroette hen.

"Dit is Martine, ze komt een tijdje logeren"

dacht Colette,

"Aangenaam Martine, ik ben Colette, ik zorg onder andere voor het eten!"

Colette leek geenszins op een keukenprinses. Ze droeg een superstrakke witte bustier met pofmouwtjes met daaronder een ultrakorte petticoat en muiltjes aan haar voeten.

"Wil jij wat maken, Colette?"

Mevrouw en Martine gingen zitten en mevrouw ging verder met haar verhaal. Binnen geen tijd stond er dampende koffie op tafel en luxe belegde broodjes. Colette deed een gedienstige buiging om de versnaperingen aan te bieden; en gunde Martine ongevraagd een blik op haar mooi gevulde decolleté.

"Ik heet niet voor niks Colleté", grapte ze.

"Dank je Colette, je kan nu gaan! Ik had het dus over privileges. Naast kleding en geld krijg je alle juridische bijstand die je nodig hebt. Die bijstand is voor altijd want het is het enige privilege dat je nooit kwijt kan raken door een foutje of door ongehoorzaamheid. Je zou het kunnen inzetten om van je ouders af te komen, of een vervelende werkgever een hak te zetten."

Martine glunderde wederom. Het geluk was haar ineens in de schoot geworpen. Ineens kwam er zinnetje in haar op dat haar oma altijd zei , wat mevrouw ook al had benoemd.

"Wat moet ik doen mevrouw om dit allemaal te mogen krijgen? Want voor niks gaat de zon op."

"Slimme meid ben je en je hebt gelijk. Maar meneer zal je precies vertellen wat hij wil en hoe hij het wil. Bij mij kan je altijd terecht als je iets dwars zit of uit wilt huilen. Colette doet dat ook."

Het was niet een echt bevredigend en geruststellend antwoord maar ze moest het er mee doen. Veel tijd om daar over te piekeren kreeg ze niet want mevrouw noemde nog snel even de andere privileges.

"Voor ik je aan meneer voorstel zal ik je de andere privileges ook nog even vertellen. Je mag eten wat je wilt, je mag alleen douchen en naar de wc, je mag 50% van je tijd in huis alleen zijn en je mag sex hebben zo vaak je wilt en met wie of wat dan ook, zolang er maar geen externe mensen bij zijn betrokken."

Martine nam het allemaal in haar op maar kon het nog niet echt bevatten.Mevrouw lichtte nog wel even toe dat er altijd het risico bestond dat een privilege werd ingetrokken en ze gaf een voorbeeld.

"Naast kleding ben ik ook het privilege op alleen naar de wc verloren. Meneer had bijgehouden hoe vaak ik de wc was vergeten door te spoelen, of iets anders wat niet netjes was. Na vijf overtredingen kwam hij me vertellen dat hygiëne belangrijk was en dat hij daarom vanaf dat moment zou zorgen voor toezicht. Dus ik raad je aan...door te spoelen."

Martine hoorde mevrouw lachen bij de laatste opmerking en het viel haar op dat mevrouw haar tepels stijf waren geworden tijdens dit verhaal.

"Ik ga je bij meneer brengen, je weet voorlopig genoeg!"

Mevrouw stond op en vroeg Martine mee te komen. Martine ontwikkelde in haar hoofd het idee dat deze man wel een brute neuroot moest zijn als hij zo nietsontziend zijn regels afdwong. Het liefst ging ze weg, maar op een of andere manier was ze gevangen in de lieve dwang van mevrouw en haar gemoedelijkheid. Ze wilde weg, de huidige werkelijkheid ontvluchten, de perversiteiten niet onder ogen hoeven zien, want hoe ziek was het dat een man toekeek als je plaste? Maar haar benen liepen met mevrouw mee, haar lippen bleven gesloten, en haar gedachten vlogen heen en weer tussen de harde tepels van mevrouw, de financiële mogelijkheden, het speelpakje van Colette, bevrijd zijn van haar ouders en sex zoveel ze wou. En haar benen liepen verder.

"Dit is jouw kamer!"

Martine schrok wakker uit haar overdenkingen. Ze wist niet eens waar ze in het huis was. In ieder geval niet in de lange gang. Het kwam bij Martine als een onheilspellend teken voor dat er op 'haar' deur een symbool stond van een kitten met een halsband.

"We moeten eerst iets aan je kleding doen. Meneer haat burgerkleren, dus voordat hij heeft besloten wat je gaat dragen, moet dit maar beter uit. Je mag je ondergoed aanhouden, hoe beroerd dat er ook uit kan zien, daar heeft hij nooit bezwaar tegen."

"Ehhh..."

Ze kon haar niet afmaken. Mevrouw kapte haar af.

"Doe dat nooit! Het kost je bij meneer onmiddellijk een willekeurig privilege. Zeg nooit of een afwijkende of negatieve . Ja meneer is voldoende, of zeg anders beter niks en knik. Begrepen?"

Martine voelde nu dwang en dat was enerzijds weerzinwekkend en anderzijds een gemakkelijk te volgen iets. Wat zat er in de lucht van dit huis dat haar nu al een paar keer de neiging gaf volgzaam te zijn?

"Ja mevrouw"

Twee minuten later stond tegenover de poedelnaakte mevrouw, een mooie jonge meid in een blauwe bh en groen doordeweeks slipje. De tepels van mevrouw waren nog steeds, of alwéér stijf. Martine voelde zich als de groepachter die in ondergoed naar de geile schooldokter moest.

"Die deur mag je door. De deur met het platte streepje"

Martine zag dat er in haar kamer behalve de ingang nog een deur was. De onzichtbare dwang, en het verlangen naar mogelijkheden die ze nooit had trokken haar naar de deur. Ze deed hem open en liet mevrouw achter. In eerste instantie leek het erg donker in de kamer en bedacht ze dat het wijs was om zichzelf aan te kondigen. Wonderlijke woorden verlieten haar lippen.

"Hallo, ik ben Martine, uw nieuwe meisje".

Martine verbaasde zich zelf over de formulering, alsof ze zich aanbod als hoertje of slavinnetje terwijl ze alleen maar sexuele ervaring met haar eigen vingers had. Ineens knipte er een licht aan en de man die op het bureau zat lachte. Hij leek op een oudere versie van George Clooney, of misschien op Sean Connery. In ieder geval niet op de draak die ze in gedachten had voorgesteld. Meneer nam direct de regie.

"In dit huis wordt er gezoend bij een begroeting, en als ik zeg zoenen, dan bedoel ik zoenen."

dacht Martine, . Zonder een woord te zeggen bleef Martine nog even aan de grond genageld staan terwijl meneer rustig naar haar keek. Ze voelde zich niet bekeken of naakt, alleen opgejaagd.

"Neem al je tijd, ik heb engelengeduld, en dat is meestal 60 minuten. Mevrouw noemt mij wel eens grappend meneer uur."

Zoveel tijd had Martine niet nodig. Ze was door de deur gegaan en nu verder. Ze liep op meneer af en hij stond op. Ze gaf hem een hand en zei:

"Dag meneer, ik ben Martine, aangenaam kennis te maken"

en vervolgens kuste ze hem op de mond. Meneer had zijn lippen een beetje open en voelde de warmte van de volle jongemeidenlippen. Natuurlijk duurde een begroetingszoen maar een fractie van een seconde, maar het effect ervan duurde veel langer. Martine voelde een zekere opluchting en meneer een sterke opwinding.

Meneer zijn pik was al drie maten gegroeid in zijn broek en hij was uiterst content met het gevoel dat dit meisje hem gaf, maar nog veel meer met haar voorkomen en gedrag. Het gehoorzame gedrag, daar haalde hij altijd de meeste opwinding uit, alhoewel het ook mega opwindend was als hij een privilege kon intrekken. Macht was opwindender dan sex.

Martine was opgelucht omdat het makkelijk was een kus uit te delen en het niet zo vies was als ze zich had ingebeeld.

"Nu we elkaar kennen wil ik je vragen welke studie je wilt doen en of je al rijles hebt?"

Martine keek verbaasd.

"Privileges nemen we hier heel serieus, maar ook als je ze verliest. Dus?"

"ehhh, ik zit nog op het MBO maar als ik hier ben kan ik niet naar mijn oude school; en rijles heb ik nog niet nee".

"Dat was niet mijn vraag, wat je nu doet."

Martine keek zo mogelijk nog verbaasder naar de vriendelijke maar toch duidelijke manier waarop ze antwoord kreeg. Hoe kon zo'n leuke vriendelijke man toch zo minutieus eisen dat zijn regels werden gevolgd?

"Ik wil graag docent worden ooit, meneer."

"Ik regel dat je over twee dagen op de Pabo zit hier in de stad. Porsche of Lexus?"

"Huh...sorry meneer, wat bedoelt u?"

"We moeten werken aan de traagheid van je begrip. In welke auto wil je lesrijden?

"Porsche meneer, dank u wel!"

"Morgenochtend om 8 uur starten je eerste lessen. Je rijd daarna elke dag tot je je examen haalt en dan kan je je lesauto op je naam zetten."

Martine kuste meneer van pure blijdschap nog een keer spontaan op de mond. Ze schrok er zelf van.

"Ah, je leert al goed. Gezien je enthousiasme om te beginnen vind je het vast niet erg om nu te horen wat de kledingregels hier zijn. "

Ineens was Martine zich weer bewust dat ze in haar ondergoed voor een vreemde man stond en schaamde zich.

"Ja meneer", zei ze zachtjes.

"Loop maar even mee naar jouw kamer, dan laat ik het je zien".

Meneer ging voor de kast staan die tegenover haar bed in de slaapkamer stond.

"Kijk, hier achter deze deuren zijn 7 hangcompartimenten, voor elke dag van de week één. Mevrouw zorgt er na overleg met mij voor dat je kleren daar komen te hangen. Je ondergoed ligt in de laatjes hieronder. "

Meneer trok lachend een la open, en die bleek helemaal leeg te zijn.

"Woensdag geen ondergoed dus! Hier vind je dan ten slotte nog je schoeisel voor de week. Buiten draag je altijd je onopvallende burgerkleren. Je vindt ze bij de voordeur. Je hebt bij mijn vrouw gezien wat er gebeurt als je je niet houdt aan deze kleding. Niet dat ik dat erg vind"

Meneer lachte nu weer, maar nu met een gemene ondertoon waarvan Martine koude rillingen kreeg. Ze zag nu in dat dit wel heel reëel werd. Meneer nam nu een strenge toon aan.

"Formeel ben je nu in overtreding, omdat je binnen bent en niet de kleding van vandaag draagt. Ik neem aan dat mevrouw je heeft verteld dat je in je eigen ondergoed kon binnenkomen, maar dat is zoals je net hebt gehoord niet toegestaan. Ik vergeef je dat voor deze keer maar ik zal mevrouw vanavond in jouw bijzijn passend berispen. Ik wil dat je je nu conformeert, dat wil zeggen, binnen zestig minuten."

Het zweet brak Martine uit, want praten over regels en beloftes over auto's is één ding maar een directe opdracht moeten uitvoeren is wat anders. En bovendien, meneer ging rustig op een stoel zitten en keek even snel op zijn horloge. Hij wachtte rustig op de uitvoering. Martine dacht koortsachtig na hoe ze dit moest oplossen. Opeens liep ze naar de kast en opende hem, pakte de hanger met de kleren van dinsdag, en vervolgens de schoenen. Als laatste keek ze in de lingerielade van die dag. Er lag alleen een doorschijnende rode string. Ze liep met de handen vol naar de deur van de hal en stapte de hal in. Er was niemand, en Martine trok zonder aarzelen de slip van haar kontje en trok de string aan. Het minimale broekje trok tussen haar schaamlippen. Daarover heen kwam de megastrakke witte legging die haar kutje fantastisch accentueerde. Maar ten minste had ze wat aan. Er kwam nog steeds niemand aan dus gaf ze nu de vrijheid aan haar omvangrijke borsten die ze seconden later bedekte met een witte croptop. Door het strakke topje leken ze nog groter. Dan nog een paar witte adidas en klaar was ze. Ze liet haar ondergoed op de grond liggen en ging de kamer weer binnen terwijl ze in stilte trots was voor dit creatieve idee om buiten de blikken van meneer zich om te kleden.

"Goed gebruik gemaakt van de mogelijkheden Martine", was het enige wat meneer zei.

"Voorlopig kom je hiermee weg. Je ziet er nu al stukken beter uit. Afscheid nemen doen we hier ook met zoenen. Nu mag je even alleen zijn, zoals beloofd. Om acht uur zie ik je voor het avondritueel. Colette haalt je tussendoor wel op voor het eten."

Meneer stond op en liep op Martine toe en drukte haar tegen zich aan en pakte haar billen in een ijzeren greep vast en dwong een intieme kus af. Haar borsten werden tegen zijn borstkas geplet en zij voelde zijn opwinding hard tegen haar buik drukken. Ze liet zich meevoeren in dit intieme moment, wat tegelijkertijd afstotend was en anderzijds warm intiem. Ze voelde een geborgenheid die ze van thuis niet kende. Ondanks dat ze nog nooit een pik had gezien of gevoeld, gaf de warme hardheid uit zijn onderbuik haar een fijn gevoel. En de ijzeren grip van meneer zijn handen voelde als bescherming. , dacht Martine op het moment dat meneer weer losliet. .

Meneer verliet zonder verdere woorden de kamer, en liet Martine overrompeld achter. Martine ging even op het bed liggen en stak uit gewoonte haar rechterhand in diep haar broek en voelde aan haar kutje. Het was warm en licht vochtig en verlangde streling. Haar gedachten vlogen alle kanten op. , , , , , . Geen enkele gedachte hield stand terwijl haar vingers haar jonge kutje streelden. Ze werd steeds natter maar viel uiteindelijk met de wijsvinger in haar nauwe grotje in een droomloze slaap.

Na een slaapje en het eten werd ze naar weer een andere kamer gebracht door mevrouw. Mevrouw, die nog steeds poedelnaakt was tikte Martine steeds op de billen alsof ze haar dominantie wilde tonen en haar anderzijds wilde aanmanen door te lopen. Ze gingen een deur in met een maan erop.

"Vergeet niet te groeten", siste mevrouw nog naar Martine. Maar haar timing was te slordig.

"Ik hoorde dat vrouw!", zei hij bits.

"Martine kent de regel inmiddels en het is niet aan jou de verantwoordelijkheid over te nemen. Dat wordt een correctiemaatregel. Dan wijs ik er ook op dat je grote fout hebt begaan om Martine in verkeerde kleren bij mij te introduceren. Dat zijn twee correctiemaatregelen. "

Martine stapte op meneer af en begroette hem net als vanmiddag met een kus op zijn lippen, die hij deze keer dicht liet. Gezien meneer zijn toon bij binnenkomst leek het haar beter verder niks te doen en af te wachten wat hij zou zeggen.

"Dank je Martine. Ik heb voor jou een speciaal inlegkruisje wat ik in je broekje zal plakken. Het meet jouw vochtigheid en geeft het door aan de computer. Daarmee kan ik achteraf precies bepalen wat jou opwindt."

, dacht Martine. Maar ze had geen tijd noch keus om er iets aan te doen.

"Doe je handen op je rug". Martine gehoorzaamde en hij stapte op haar toe en trok gedecideerd eerst de legging en toen de string naar beneden.

"Hm...dat ziet er lekker glad en fris uit, zo'n tienerpoesje. Strakker en geiler dan dat van jou vrouw!"

Martine had een fijn meisjespoesje met kleine gladde lipjes, heel wat anders dan de ervaren kut van zijn vrouw die stevige doorbloede schaamlippen had en een grotje wat meestal ook wat open stond, waar het bij Martine nog dicht leek te zitten. Meneer streelde met twee vingers langs het volmaakte kutje. Martine verkrampte licht omdat niemand ooit haar poesje beroerde; maar de subtiele aanraking was ook weer niet onaangenaam.

"Perfect...hier gaan we veel plezier van hebben", grijnsde hij. "Bij de nulmeting is dit kutje nog droog te noemen. Dat wordt wel anders."

Mevrouw kon een grote tevreden glimlach niet onderdrukken. Meneer plakte nu het inlegkruisje in haar string en trok deze tergend langzaam weer om Martine haar billen. Hij streelde nog even haar stevige bolletjes en wreef daarna stevig over het kruisje van de string, alsof hij een sticker vastwreef. Martine verkrampte al niet meer, maar wist zich verder ook geen raad met deze aanraking. Als ze zichzelf vingerde dan was ze altijd opgewonden en op zoek naar een orgasme; maar dit was een ander gevoel, dit was de hand van een vreemde man, die haar opa kon zijn. Nadat hij ook de legging omhoog had getrokken deed hij een stap achteruit. Het viel Martine nu pas op dat hij meneer alleen een strakke onderbroek aanhad, die niets te raden overliet over de grootte van meneer zijn opwinding. .

"Je mag daar op die stoel gaan zitten meisje. Voor de zekerheid en de objectiviteit van de test nemen we wel wat maatregelen. Vrouw, doe jij dat?"

Mevrouw dirigeerde Martine met een tikje op de billen naar een hoek van de kamer. Daar stond een leren stoel met over de lengte van de zitting een verhoging van circa 2 cm hoog en 3 cm breed.

"Daar ga je zitten, en ja, je komt met je poesje op die verhoging te zitten, zodat de meting goed werkt. Het zit best lekker...vooral als je daar jeuk krijgt, als je begrijpt wat ik bedoel."

Martine ging zitten en inderdaad, het verhoogde strookje gaf een aangename druk. Martine liet het maar wat over haar heen komen maar schrok toch weer even toen mevrouw zei dat ze haar ging helpen om de croptop uit te doen. Na haar kutje zouden meneer en mevrouw ook haar borsten zien, geen ontkomen aan. Op een of andere manier vond Martine borsten, en zeker met haar maat, veel sexueler dan een kutje. Grote borsten trokken de sexuele aandacht van mannen, ze waren altijd zichtbaar in truitjes, decolletés, bikini's, terwijl een kutje verstopt was tussen je benen en dus niet zo opviel. Dat mannen ook fantaseren over wat ze niet zien maar wel een magische aantrekkingskracht heeft, dat wist haar 17 jarige brein nog niet. Mevrouw trok de top over haar hoofd uit. De volle borsten wipten de vrijheid tegemoet en trokken gelijk de aandacht van zowel meneer als mevrouw, waardoor Martine zich schaamde. Ze wilde haar handen voor haar borsten vouwen.

"Nee, nee mevrouw, zo spelen we niet. Ik ga je handen en enkels even vastgespen; zodat je niet per ongeluk aan je zelf gaat zitten; want dat beïnvloed het onderzoek".

Mevrouw maakte de polsen en enkels van Martine vast aan de stoel met strakke leren riempjes. Het knelde en Martine voelde zich nu machteloos en overgeleverd, maar tegelijkertijd voelde ze een soort geborgenheid in de stoel die langzaam haar lichaamswarmte overnam en aangenaam voelde. Het feit dat ze niet kon bewegen gaf haar een soort van lichamelijke rust en de druk op haar poesje was aangenaam.

Mevrouw stond voor hem met de rug naar hem toe. Ze boog zich nu helemaal voorover tot haar handen haar voeten raakten en ze zag hoe meneer haar achterste betaste, om na deze keuring goedkeurend te hummen. Mevrouw ging daarna weer rechtop staan en meneer liet vervolgens zijn handen langs haar haren naar beneden glijden, over haar schouders en direct door naar haar borsten die hij stevig plette terwijl zijn heupen krachtig tegen de hare drukte. Hij kneedde de borsten handhandig maar mevrouw gaf geen krimp. Alleen toen meneer zich focuste op de tepels en ze stevig tussen duim en wijsvinger kneep en er aan trok, zag Martine een verwrongen grimas. Meneer trok nu aan de tepel van één borst. Blijkbaar gebeurde dat vaker want mevrouw wist dat ze zich nu om moest draaien terwijl meneer met het trekken aan de tepel de snelheid en de richting aangaf. Het leek Martine maar pijnlijk, en instinctief wilde Martine haar eigen tepels aanraken om te voelen of ze ook pijnlijk waren. Terwijl ze daaraan dacht besefte ze dat dat niet kon en voelde een vreemde tinteling. Meneer trok nu mevrouw aan de billen tegen zich aan, zoals hij smiddags ook met Martine had gedaan. Ze voelde nu ongetwijfeld zijn pik in haar buik, dacht Martine. Ze dacht terug aan dat warme moment vanmiddag en verlangde ineens ernaar dat zij daar stond en niet mevrouw. Dat was van korte duur want meneer begon flink op haar billen te slaan en mevrouw kon het kreunen niet onderdrukken. Er leek geen eind aan deze spanking te komen. De rode plekken werden steeds duidelijker zichtbaar, en het kreunen werd luider. Na een minuut of vijf stopte meneer en mevrouw wreef even over haar billen alsof ze de rode pijnlijke verkleuring af kon vegen.

"dit was je eerste berisping vrouw!'

Na deze opmerking zoende ze hem hartstochtelijk alsof ze hem wilde bedanken voor deze correctie. Martine keek er met verbazing naar. Iets in haar vond dat de straf ook rechtvaardig was, regels zijn regels. Martine zou nog spijt krijgen van deze gedachte...Ze was vergeten dat ze hier halfnaakt vastgebonden zat. Het softe SM spel boeide Martine. Er werd niet gesproken en misschien maakte dat de magie nog wel groter. Na een klein gebaar van zijn vinger zakte mevrouw nu door de knieën en trok meneer zijn onderbroek naar beneden. Martine staarde naar de knoertstijve penis van meneer. Hij was niet buitengewoon lang maar wel dik. Martine had weinig ervaring op het gebied van mannen maar dit zag er goed uit en het triggerde Martine haar opwinding. Ze voelde haar kutje warmer worden en ook haar tepels tintelden nog steeds.

"Ga wat dichter bij het meisje zitten, anders ziet ze niks vrouw". Tot dan toe hadden ze ongeveer twee meter van Martine gestaan. Mevrouw zat nu praktisch tegen de linker knie van Martine aan en meneer bij de rechter. De lul van meneer stond nu 50 cm van haar gezicht af. Mevrouw begon nu te likken vanaf de ballen omhoog naar het topje en likte daar rondjes op de ontluikende eikel, die langzaam door de voorhuid naar buiten kwam. Meneer zijn eikel glansde rood paars en ze liet er een drupje spuug op vallen. Ze wreef het uit met een vinger waarbij ze erotisch de voorhuid duwde. Ze gaf de eikel een kleine kus waarbij ze nog meer spuug liet lopen, dat langs zijn pik omlaag gleed. Mevrouw pakte nu met de hele hand de schacht vast en trok naar beneden zodat er nog meer druk op de voorhuid kwam. Voor de ogen van Martine hapte mevrouw de hele kop naar binnen en zoog aan de voorhuid, en duwde terug, en nogeens totdat de eikel eindelijk bevrijd werd. Meneer zuchtte op dat moment en zijn pik klopte zichtbaar. Mevrouw pakte nu zijn ballen vast en zoog zich vast aan de dikke pik en voerde het tempo van zuigen op. Martine kreeg nu echt ook de kriebels en voelde haar kutje nat worden. Vlak voor haar ogen werd een geweldige pijpscene uitgevoerd en dat liet haar niet koud