De zon stond laag boven de zee, zijn licht streelde de golven als vloeibaar goud. We zaten op een verlaten stuk strand, ver van het geroezemoes van gezinnen en kinderen met emmers. Ik had mijn boek opengeslagen op mijn schoot, maar mijn blik lag elders. Bij hem, bij mijn man, bij mijn lief.

Hij stond wat verderop, voeten in het zand, zijn broekspijpen opgerold. Hij liet het water langs zijn enkels glijden terwijl hij de horizon in zich opnam. Zijn rug was gebruind, zijn schouders breed en sterk, met dat lichte spoor van ouderdom dat ik alleen maar aantrekkelijker was gaan vinden. Een man van bijna vijftig jaar, die zijn lichaam kende, zijn rust.En toen zag ik haar. Ze kwam uit de verte aanlopen, kalm, beheerst, alsof ze wist waar ze heen moest. Een vrouw van zeker in de zestig, maar stijlvol en uitgesproken vrouwelijk. Haar grijze haren dansten zacht in de zeebries, en ze droeg een lichte, openvallende kimono over een zwart, laag uitgesneden badpak. Haar slanke lichaam toonde mooie rondingen en een boezem waar ik jaloers op kon zijn.

Haar voeten lieten kleine, elegante afdrukken achter in het zand. Ze liep recht op hem af. Ik hield mijn adem in en bleef zitten, verstopt achter mijn zonnebril. Wat deed ze, wat ging er gebeuren? Ze bleef op een halve meter van hem staan, haar hoofd iets schuin, haar glimlach subtiel maar doelgericht. Ik kon haar stem niet horen, maar haar gebaren spraken boekdelen. Een lichte aanraking aan zijn bovenarm, haar vingers even op zijn borst. Hij draaide zich naar haar toe, zichtbaar verrast maar niet afwijzend. Ik zag hoe zijn lichaam reageerde, een andere houding, iets alerter, iets… ontvankelijker.

Ze lachte, keek hem aan, sprak opnieuw. En toen, zonder aarzeling, liet ze haar hand langzaam over zijn buik glijden, alsof ze hem al jaren kende. Hij zei iets terug, maar maakte geen aanstalten om haar te stoppen. In plaats daarvan stapte hij iets dichterbij, alsof zijn nieuwsgierigheid het overnam van zijn trouw. Of misschien was het verlangen. Mijn hart klopte hoorbaar in mijn borst. Er ging een rilling door me heen, niet van jaloezie, maar van iets anders. Iets duisters en opwindends. Een mix van machteloosheid en pure opwinding. Dit overkwam me, en ik liet het gebeuren.

Ze leidde hem zachtjes naar de duinen, haar hand nu stevig in de zijne. Ik stond op, langzaam, en volgde op afstand. Tussen de met helmgras begroeide heuveltjes, verscholen tussen de schaduwen, bleef ik staan. Zichtbaar, maar niet herkenbaar, alsof ik niet bestond. Hij wist dat ik er was, dat ik hun zou volgen maar tonde geen enkel schroom om zich door haar te laten leiden. Hij zat nu op het zand, achterover leunend. Zij stond voor hem, haar kimono langzaam van haar schouders glijdend, tot hij openviel en haar lichaam zichtbaar werd. Haar huid was licht gebruind, strak, haar borsten vol, haar houding onbeschaamd.

Ze streelde zijn gezicht, zijn borst, en schoof zijn shirt omhoog, alsof ze het recht had. En hij, hij liet haar begaan. Zijn handen rustten op haar heupen, aarzelend eerst, maar toen… gretiger. Mijn benen trilden, er ging een rilling door mijn lijf, van opwinding, van nieuwsgierigheid. Ze ging op haar knieën tussen zijn benen zitten, haar blik nooit loslatend. Haar vingers gleden over de rand van zijn broek, langzaam, plagend. Hij ademde dieper, zijn lichaam had haar al lang toegelaten, zijn zelfbeheersing aan haar overgegeven. Ze wist dat hij mee zou gaan in haar spel.

En ik, ik keek. Ik voelde mijn slipje nat worden, mijn borst strak van ingehouden adem. De vrouw keek even op, haar ogen kruisten de mijne. Of het verbeelding was weet ik niet, maar het voelde alsof ze wist dat ik daar stond. Alsof ik deel was van het spel. Haar hand met aan iedere vinger een ring omklemde zijn warme vlees, legde zijn eikel bloot en toonde een omvang die mij nog altijd laat sidderen. Toen boog ze zich naar voren en nam hem in haar mond. Haar lippen strak gespannen, haar wangen bewogen ritmisch, werden hol en bolden weer op. Haar blik was op hem gericht, ze glimlachte, toonde dankbaarheid. Mijn man kreunde zacht, zijn hoofd achterover. Haar bewegingen waren langzaam, ritmisch, als een dans. Geen haast, geen onzekerheid, alleen pure, wellustige controle. Ik voelde mijn vingers trillen tegen mijn dijen, de spanning zo ondraaglijk en opwindend tegelijk dat ik het nauwelijks aankon.

En daar, in de schaduw van de duinen, keek ik toe hoe mijn man verleid werd, ingenomen, verslonden door een vrouw die wel dertig jaar ouder was dan ik, geraffineerd, onverschrokken, respectvol en elegant. En ik voelde me opengescheurd, tussen schaamte en genot, tussen afstand en overgave. Ik kon niet anders dan blijven kijken. Kijken hoe een vreemde vrouw mijn man meevoerde in een spel van genot, lust, verlangen. Een spel wat ik hem gunde en een spel wat me opwond.

Ze lagen naast elkaar in het zand, als een beeldhouwwerk van huid, zweet en rust. De zon kleurde hun lichamen goud, haar hand rustte op zijn borstkas, zijn vingers speelden loom met haar grijze lokken. Er hing een stilte over de duinen, dik en zwoel, vol van wat net gebeurd was en wat misschien nog komen zou. Ik bleef staan. Mijn hart bonkte nog altijd onregelmatig in mijn borst, een mix van spanning, schroom en een dieper liggend oergevoel van verlangen. Haar blik vond de mijne opnieuw. Geen schrik, geen verrassing, alleen diezelfde zachte, allesomvattende kalmte. Ze glimlachte, haar lippen nog vochtig van hem. Toen zei ze iets tegen hem, fluisterend bijna, hij knikte.

Ze kwamen overeind, traag, als in een ritueel. En toen liepen ze op me af, naakt en onverhuld, hun kleren in hun hand. Hij strekte zijn hand naar me uit, mijn man, nog met haar geur aan zijn huid. Zij ook, haar arm uitnodigend, haar ogen donker en warm. ‘Kom,’ zei ze. Ik slikte, voelde mijn voeten zich vanzelf verplaatsen, het zand onder mijn voetzolen koel. Ik keek hoe ze hun kleren aantrokken en liet me daarna leiden. Ik voelde hun lichamen dicht bij me, zijn vingertoppen die zachtjes mijn hand vasthielden, haar arm die rond mijn onderrug gleed. Alsof het zo hoorde, alsof het normaal was.

We liepen samen, zwijgend, door de duinen, langs smalle paadjes en helmgras dat tegen onze benen tikte. Het was alsof ik, met tweeëndertig jaar levenservaring, alles voor het eerst voelde, het zand, de zon, mijn adem. Tot we haar huis bereikten. Een laag, wit gebouwtje verscholen achter struiken, afgebladderde deuren, een zacht gordijn dat bewoog in de wind. Binnen rook het naar zee, naar hout, naar haar. Ze draaide zich naar mij toe, legde haar hand tegen mijn wang en keek me aan. Alsof ze iets in me zag. Toen, zonder iets te zeggen, boog ze naar me toe en kuste me. Zacht. Haar lippen warm en verrassend vol.

Mijn lichaam verstijfde eerst, mijn hoofd tolde. Maar haar hand gleed naar mijn hals, rustte daar, kalmerend, en haar mond opende zich tegen de mijne. Mijn eerste kus met een vrouw, een veel oudere vrouw. En terwijl haar tong de mijne vond, voelde ik mijn man achter me. Zijn handen die mijn heupen omvatten, zijn adem in mijn nek. Alsof ik tussen hen werd opgenomen, zonder oordeel, zonder druk, alleen uitnodiging, alleen genot en verlangen. Ze kleedde me langzaam uit, knoop voor knoop. Haar vingers tilden mijn topje omhoog, haar ogen gleden over mijn borsten alsof ze iets ouds en dierbaars herkende. Ze streelde mijn huid met haar handrug, teder, alsof ik breekbaar was, en tegelijk met een ervaring die me deed beven van binnen.

Mijn man stond naast me, keek toe, zijn blik brandend. Hij raakte me amper, en toch was hij overal aanwezig. Ze nam me bij de hand en leidde me naar een lage bank vol kussens, liet me liggen. Ze liet haar kleding van haar nog altijd slanke lichaam glijden, ik zag haar gladgeschoren schaamstreek met het glimmende vocht van haar opwinding. Haar lippen vonden mijn hals, mijn schouder, haar vingers streelden over mijn buik, mijn dijen, plagend dicht bij waar ik haar het meest voelde. Vrouwen vingers, strelend langs mijn schaamlippen, zacht, doelgericht en geraffineerd.

Ik zuchtte, gloeide, opende me. Toen kwam hij erbij, zijn mond op mijn borsten, zijn hand in de mijne. Zij boog zich tussen mijn benen, langzaam, met een beheersing die me gek maakte. En toen ik haar tong voelde, eerst een zachte streek, toen cirkelend, zuigend, ging mijn wereld open. Mijn bekken hief zich vanzelf, mijn adem stokte, mijn vingers grepen de stof onder me. Ze kende mijn lichaam voordat ik het zelf kende. Ik kreunde hard, had geen controle over mijn stem en mijn lichaam sprak nog luider.

Mijn man kuste mijn mond terwijl zij me streelde, haar vingers en tong op plekken waar ik nog nooit door een vrouw was aangeraakt. Hij fluisterde mijn naam “Jolanda”, zijn stem hees van opwinding. Ik kon hem ruiken, proeven, terwijl zij me steeds dieper liet zinken in dat warme, onbekende universum. Ik kwam met een rauwe, ongecontroleerde schreeuw, mijn benen trillend, mijn buik schokkend. En toen, in die nasidderende stilte, voelde ik hun handen, hun kussen, hun zachtheid.

Maar het spel was nog niet voorbij. Ze nam zijn hand en leidde hem boven me, keek toe terwijl hij me nam, traag, diep, mijn drijfnatte spleet vullend met zijn heerlijk forse paal. Haar hand gleed tussen onze lichamen door, haar mond op mijn borst. Ik voelde me open, wijd en begeerd, als nooit tevoren. Alsof ik niet langer alleen vrouw van hem was, maar ook van haar. Toen ze mijn gezicht in haar handen nam en me weer kuste, met haar lippen nog nat van mij, wist ik dat ik nooit meer hetzelfde zou zijn. Haar ogen waren donker van genot, haar stem klonk zwoel en liefdevol ze noemde me bij mijn naam. Daarna nam ze me in haar armen, hij kroop tegen ons aan. Strelend en zoenend vielen we in slaap, vermoeid van een heerlijk avontuur.

Het Was vroeg in de ochtend en het duurde even voordat ik besefte waar ik was. De geur van zee, huid en koffie hing zacht om me heen. Mijn lichaam lag bloot op een koel laken, de dekens half van me afgeschoven. Ergens in de verte klonk het ritmische ruisen van de branding. Mijn dijen plakten nog licht aan elkaar, mijn huid voelde loom en gevoelig, als na een storm. Een tevreden leegte in mijn buik, als een echo van wat vannacht gebeurd was. Mijn ogen knipperden tegen het diffuse ochtendlicht dat langs het gordijn gleed. Langzaam kwam de ruimte in beeld. Een witte kamer, houten balken, geur van linnen, een open deur naar het terras.

En daar zag ik haar. Ze zat op een bankje, ontspannen, een dunne zijden ochtendjas die amper haar benen bedekte. Een sigaret tussen haar lange vingers, een kop koffie in de andere hand. Haar grijze haren vielen losjes over haar schouders, haar blote benen gekruist, elegant als altijd. Tegenover haar, mijn man. Naakt, zongebruind, nog steeds warm van slaap. Hij zat op een houten stoel, zijn benen nonchalant gespreid, zijn lichaam ontspannen, maar onmiskenbaar opgewonden. Zijn erectie stond trots omhoog, zwaar en levendig, glanzend in het ochtendlicht. Het raakte me, die aanblik, de vanzelfsprekendheid ervan. De naaktheid die hij ’s ochtends thuis ook vaak toonde, de schoonheid en de puurheid van een zelfverzekerde man.

Ze keek naar hem met een kalme, intense blik. Geen schaamte, geen haast, alleen die stille vrouwelijke kracht. Ze strekte haar hand naar hem uit, met een klein gebaar, alsof ze hem uitnodigde om te dansen. Hij glimlachte, stond op, en liep naar haar toe, zijn erectie zacht deinend bij elke stap. Wat er toen gebeurde voelde als een ritueel. Alsof ze elk detail al eerder had beleefd, maar toch vol verwondering in het moment stond. Ze liet haar hand langs zijn buik glijden, haar vingers speelden kort met het stugge haar daar, streelden langs zijn heupen, gleden naar achteren. Hij sloot zijn ogen, zijn adem werd dieper. Ze kuste zijn borst, zijn hals, haar handen nu stevig om zijn billen. Ze trok hem dichter naar zich toe, en hij liet het gebeuren. Er waren geen woorden, alleen hun lichamen die elkaar kenden.

Haar ene hand gleed tussen zijn billen, traag, verkennend, alsof ze tastte naar een plek die ze respecteerde. Zijn adem stokte licht, maar zijn lichaam week niet terug. Integendeel, zijn knieën bogen iets, zijn heupen ontspanden zich. Ze gebruikte haar middelvinger, cirkelend, zacht, niet dwingend maar uitnodigend. Zijn handen rustten op haar schouders terwijl hij haar toeliet, zich overgaf. En ik zag het gebeuren, hoe hij zich ontspande onder haar aanraking, hoe zijn erectie bleef, krachtig, levend, terwijl haar vingers zijn grenzen verkenden.

Met haar andere hand streelde ze zijn schaamstreek, ritmisch, haar bewegingen afgestemd op zijn ademhaling. Zijn hoofd viel iets naar achter, zijn lippen tilden zich in een zachte kreun. Haar vingers drukten iets dieper, haar wijsvinger glijdend, verkennend, langs dat verboden pad dat hij nu openstelde. Het was geen spel van macht, maar van vertrouwen en harmonie. Elk gebaar afgestemd, zonder woorden. Zij leidde hem, met de ervaring van een vrouw die weet wat ze doet, maar ook weet hoe te luisteren.

Hij boog zich voorover, hun lichamen schuurden langs elkaar, zijn mond op haar hals. En daar, in de stilte van het vroege uur, begonnen ze te bewegen. Langzaam. Een pulserende, vloeiende dans van heupen en adem. Ze nam hem in haar mond, zittend, haar benen wijd, haar lichaam open en haar vrouwelijkheid tonend. En terwijl hij langzaam in haar mond bewoog, zijn handen nu stevig om haar heen, liet ze haar vingers weer glijden, achterlangs, teder, ritmisch, alsof ze hem vanuit binnen en buiten tegelijk beminde. Hij kreunde onder de druk van haar vinger die steeds verder binnendrong. Hij begon te bewegen, in het ritme van haar hand en mond.

Ik lag daar, stil, ademloos, geen jaloezie, geen ongemak. Alleen verwondering. Om hun ritme, om zijn overgave, om haar vanzelfsprekende beheersing. Om de schoonheid van twee lichamen die elkaar vonden, vol overgave en zonder schaamte. En ergens voelde ik het opnieuw in mijn eigen lichaam opwellen, dat tintelen, die warmte tussen mijn benen. Ik wilde niet storen, alleen kijken. Of misschien… me weer laten uitnodigen.

Ik keek niet alleen, lk luisterde naar hun gezang van kreunen, het zachte kermen en schurende lichamen. Naar hun ritme, naar het samenspel van adem en huid. Naar het verlangen dat opsteeg uit hun lichamen. Geen woorden, alleen klanken. Het zachte zuigen van een kus, het hees kreunen van genot. Het diepe kermen wanneer hij zich aan haar overgaf, stukje bij beetje, tot hij niets meer verborgen hield. Ze waren één. Een oudere vrouw en mijn man, mijn sterke man. Hij, die in haar handen veranderde in iets nieuws, een geliefde, een leerling, een overwinnaar. En zij… zij was geen verleidster meer, geen tijdelijke gastvrouw van genot, maar iets anders. Iets zachts, iets groots. Iets… wijzer.

Ze leidde hem, streelde hem, opende hem. Ik zag hoe haar slanke vingers zich opnieuw tussen zijn billen bewogen, cirkelend, langzaam binnendringend, met zorg. Geen haast, geen geweld. Alleen die geladen zachtheid van een vrouw die weet wat aanraking werkelijk is. Zijn rug spande zich, zijn adem schokte, maar zijn lichaam gaf zich over, volledig. En met elke aanraking groeide zijn erectie, zijn kracht, een paal van leven, glanzend, hongerig, onbedwingbaar. Ze kuste hem daar, likte hem met een tong die danste als fluweel. Haar lippen sloten zich rond hem met een gulzigheid die liefdevol was. Haar ogen vonden de zijne terwijl ze hem zoog, langzaam, diep, vol betekenis. Toen zei ze iets. Ik kon de woorden niet verstaan, alleen haar lippen die bewogen, zacht. Maar hij hoorde het. En hij keek naar mij. Zijn blik, geladen met alles wat we ooit waren en nu waren geworden, brak door me heen. Een blik die zei, ik kom, naar jou, met haar in mijn bloed. Met iets nieuws in mij. Zij liet hem los, alsof het zo bedoeld was.

Hij liep naar me toe. Zijn huid warm van haar. Zijn ogen straalden enkel lust. Hij boog zich over me, greep mijn gezicht, kuste me wild, gulzig, diep. Zijn tong bracht haar smaak mee, haar warmte. En toen nam hij me. In één beweging. Rauw, vol, alsof hij me opnieuw claimde. Ik kreunde tegen zijn mond, mijn dijen gespreid, mijn bekken hunkerend. Ik voelde hem in me, elke pulserende centimeter. Hij bewoog, diep, krachtig. Geen haast, geen woede, alleen pure overgave. En naast ons op het bed zat zij.

Met haar benen onder zich gevouwen, haar lichaam nog naakt, haar ogen glinsterend van zweet en zonsopgang. Ze keek, ze streelde mijn buik, kuste mijn schouder, haar vingers rustten licht op mijn borsten. Als een priesteres die haar ritueel afmaakt. Hij bewoog dieper, sneller, zijn adem roffelend tegen mijn hals. Mijn handen grepen zijn rug, mijn nagels gleden over zijn huid. Zij boog zich over me, kuste me. Onze lippen smolten samen terwijl zijn lichaam me innam, alsof haar kus en zijn stoten deel waren van één dans. Ik voelde het opbouwen, in mij, in hem. Mijn bekken begon te beven, mijn spieren trokken samen. Mijn kreet werd gevangen in haar mond.

En toen hij kwam, met een harde en dierlijke oerkracht, hield ze ons vast. Zijn lichaam in het mijne, haar handen op ons, haar blik gesloten. Alsof ze de golf begeleidde, bewaakte en eerde. Wij drieën, één lichaam, één ademhaling. En ik wist, dit was geen overspel, geen zonde, geen fout. Het was iets waardevols. Iets wat je niet plant, niet voorspelt, maar ontvangt. Mijn lichaam lag als leeg in het bed, elke spier, elke vezel slap van wat geweest was. Maar in mijn geest was het allesbehalve stil. Daar kriebelde het nog. Trilden herinneringen. Fluisterden zinnen. Alles wat ik had gevoeld, haar handen, zijn kracht, hun samenspel. Het tolde door me heen als een warme wind, zacht maar onontkoombaar.

Ze voelde het, ze voelde me. Ze schoof tegen me aan, naakt, warm, haar huid glinsterend van het zweet van de nacht. Haar haren geurden naar zout en vrouw. Haar hand rustte op mijn borst, haar heup tegen mijn buik. En achter haar, mijn man. Nog altijd levendig, nog altijd hongerig. Zijn erectie duwde tegen haar billen, groot, stevig, onvermoeid. Ik voelde zijn adem over onze ruggen glijden terwijl hij het laken over ons heen trok. Een cocon van huid en hitte. Van veiligheid, van zondig geluk.

Ze zoende me, zacht en liefdevol. Haar tong gleed traag over mijn lippen, proefde me. Mijn hand vond haar borst, vol en zwaar, haar tepel hard tussen mijn vingers. Haar kreun trilde tussen onze kussen. Mijn mond vond haar huid, likte het zout van haar nek, haar sleutelbeen, haar buik, tot ik haar proefde. Zilt, warm, open. Mijn tong gleed tussen haar lippen, haar schaamlippen, waar ze sidderde van verlangen. Ze bewoog zich tegen me aan, op zoek naar dieper, verder, intenser. En ik gaf haar weg, niet uit afstand maar uit overgave. Ik draaide mijn gezicht naar hem, fluisterde in het donker, “Geef haar, neem haar, elk gaatje, elk genot.”

Hij aarzelde geen moment. Zijn hand gleed over haar heup, zijn lippen vonden haar nek. Hij trok haar iets naar zich toe, haar rug tegen zijn borst. Ze kreunde zacht toen hij haar optilde en draaide, tot ze op haar handen en knieën voor hem zat. Haar dijen gespreid, haar achterste uitnodigend, haar hoofd naar voren gebogen, een beeld van overgave en kracht tegelijk. Zijn handen omsloten haar heupen. Met een rustige, beheerste beweging leidde hij zijn stijve pik naar haar opening. Ze zuchtte toen hij binnendrong, diep, met kracht, maar ook met liefde. Ik zag haar gezicht verstrakken, dan smelten. Ze liet zich nemen, volledig. Zijn heupen duwden ritmisch tegen haar aan. Niet gehaast. Niet wild, maar krachtig en trefzeker.

Zijn handen verkenden haar lijf, haar borsten, haar buik, zijn duim vond haar clit, cirkelde traag. Haar hoofd ging achterover, een diepe kreun ontsnapte haar mond. Hij bukte zich voorover, zijn borst tegen haar rug, zijn mond aan haar oor. Woorden die ik niet kon horen, maar waarvan ik de uitwerking zag, ze beefde, haar handen grepen het laken. Toen zag ik het gebeuren. Zijn hand gleed naar achteren, zijn duim bevochtigd, zijn blik op haar gezicht. Ze knikte, nauwelijks zichtbaar, en haar lichaam ontspande zich net genoeg. Zijn duim gleed tussen haar billen, drukte tegen haar achterste. Langzaam, cirkelend, doordringend.

Ze zuchtte diep, haar lichaam begon te bewegen tussen zijn stoten en zijn vinger. Twee ritmes, twee aanrakingen. En hij, mijn sterke man, was alles tegelijk. Minnaar, veroveraar, leerling en meester. Hij bewoog in haar met een intensiteit die ik nooit eerder in hem had gezien. Niet uit haast, maar uit toewijding. Uit de wil om haar alles te geven. Hij gleed dieper in haar. Zijn hand nog steeds tussen haar billen. En toen, met een trage, beheerste kracht, gleed zijn duim naar binnen. Ze boog naar voren, haar bovenlichaam op het matras, haar achterste nog steeds hoog. Ze kreunde luid, diep, bijna rauw.

“Ja…” fluisterde ze, “Ja, jongen, zo… alles…” Ik keek toe, mijn vingers tussen mijn dijen en mijn hart bonzend. Ik zag hoe ze zich helemaal voor hem opende. Haar mond, haar dijen, haar achterste. En hij… hij gaf haar alles. Zonder aarzeling, zonder rem. Een duet van kracht en toewijding. Hij leunde over haar heen, zijn ritme steviger nu. Diepe stoten, zijn paal strak tussen haar billen, zijn ballen klappend tegen haar huid. Zijn adem zwaar, zijn rug glanzend van zweet. Zij bewoog zich tegen hem aan, haar vingers verkrampt in het laken, haar mond opengesperd in kermen van genot.

En ik leerde, van haar lichaam, van haar vermogen om zo intens te genieten en te ontvangen. En ik leerde van zijn drift, zijn opwinding en de intensiteit waarmee hij de ervaren vrouw gaf waar ze naar had verlangt. Aandacht, contact, lichamen, misschien wel iets van liefde. Maar vooral passie en de drang naar heerlijke ongeremde seks, de zoektocht naar elkaars hoogtepunt en het intiemste moment wat je kan delen als schaamte verdwijnt en pure naaktheid geen zonde is.

De kamer was stil, de zee klotste zacht in de verte, haar ritme traag als een hartslag die tot rust komt. De geur van zweet, huid en liefde hing zwaar maar troostend in de lucht. Lichamen lagen in elkaar vervlochten, het laken een kreukelig, nat ademend, een reliëf van wat zich had afgespeeld. Alles leek gezegd, alles gevoeld, alles gegeven. Ze lag tussen ons in, moe, voldaan maar niet uitgeput. Wij, mijn man en ik, elk aan een kant, onze huid nog warm van het spel, onze adem diep en loom. Zie, die heerlijke vrouw, keek naar het plafond, haar mond half open, een kleine glimlach als een heimelijk afscheid op haar gezicht.

Toen draaide ze zich langzaam naar mij toe. Haar ogen vingen de mijne. Zacht, begrijpend, alsof ze wist dat dit de laatste dans was. Haar hand streelde mijn wang, trok een lok uit mijn gezicht. “Mooi mens,” fluisterde ze. “Zo mooi.” Ze boog naar me toe, haar lippen vonden mijn hals. Geen gretigheid meer, geen koorts. Alleen dat ene, de aanraking die achterblijft. Haar tong likte langzaam een weg naar mijn sleutelbeen, haar hand rustte op mijn borst. Haar duim cirkelde traag rond mijn tepel, duwde niet, maar ontving.

Ze kuste mijn buik, langzaam, lager. Mijn benen openden zich vanzelf, niet uit lust, maar uit liefde. Haar lippen vonden me opnieuw. Niet diep, niet snel, alleen zacht. Alleen warm, als een herinnering die ze in me achterliet. Tegelijkertijd voelde ik zijn hand over mijn rug glijden. Zijn vingertoppen streelden mijn zij, gleden naar mijn billen, streelden daar, teder, veilig. Hij kuste mijn schouder, zijn lippen droog en warm. Zijn lichaam was nog half hard, maar niet dwingend meer. Het was liefde, geen drift. Zij draaide zich naar hem, haar hand gleed over zijn borst, zijn buik. Zijn penis reageerde, trouw, op haar aanraking, maar hij bewoog niet, hij wachtte. Zij boog zich over hem, kuste de plek onder zijn navel, legde haar wangen tegen zijn dijen. En toen nam ze hem in haar mond.

Zacht, kalm, wiegend. Alsof ze hem uitwuifde met haar lippen. Zijn ogen sloten zich, zijn vingers streelden haar haren. Hij fluisterde iets, bijna onhoorbaar. En ik, ik keek toe. Mijn hand in de hare, mijn andere hand op zijn borst. Toen kwam ze weer omhoog, kroop tussen ons in. Haar benen over de mijne, haar rug tegen zijn borst. We lagen nu met z’n drieën in een kring van warmte en stilte. Ze pakte onze handen en bracht ze samen op haar buik. Onze vingers verstrengelden zich boven haar navel. Daar lagen we, drie ademhalingen, drie harten. En ze begon zacht te praten, niet hardop, meer een fluistering in de ruimte.

Over hoe verlangen niet bezit wil zijn. Hoe liefde zich vermenigvuldigt als je het loslaat. Hoe dit, wij drieën hier, geen toeval was, maar een keuze van de lichamen. Een herinnering die haar tijd zou overleven. Ze kuste me, toen hem, toen ons allebei tegelijk, een mondhoek voor ieder. En langzaam liet ze ons los, ze stond op. Haar lichaam nog steeds naakt, maar haar rug recht. Ze liep naar het raam, het gordijn zacht opzijschuivend. De ochtendzon viel op haar schouder. Ze draaide zich nog één keer om. Pakte haar jurk, haar sigaretten, een zonnebril en een boek. Ze keek naar ons en sprak “Nu weten jullie het,” zei ze. “Wat geven is, wat nemen is, wat delen kan zijn.” Ze glimlachte, niet triest, niet verlangend, maar vol, rond, af….

Toen verdween ze uit beeld. We hoorden haar stem “trek de deur achter je dicht maar neem je tijd”, daarna hoorden we de deur zacht dichtslaan. Het zand onder haar voeten, en het ruisen van de branding, die doorging alsof niets gebeurd was. We bleven liggen, hij en ik, zwijgend, in elkaars armen, in haar bed. Verwarmd, veranderd, voor altijd. Een afscheid zonder drama. Een eeuwig afscheid, met huid als herinnering, en een hart vol dierbare herinneringen.

De terugrit van haar huis naar de stad was zwijgend, niet uit verlegenheid, maar uit een weldadige stilte. Iedere kilometer voelde als het langzaam omslaan van de laatste pagina’s van een net lezen boek. Het rechttrekken van de kaft en een laatste blik op de omslag, met een foto van haar. De elegante vrouw met het grijze haar, de godin van het strand, het paleisje in de duinen en wel duizend herinneringen. Het zand dat nog in de kieren van onze slippers schuurde herinnerde aan wat er was gebeurd. Het kloppen van mijn hart, wat trager maar dieper, vertelde wat er nog ging komen. Thuis legden we onze strandtassen in de gang en keken elkaar aan. Er was geen grote speech nodig.

Eén blik vol vertrouwen, één lach met een vleugje spanning, en we begrepen het. We hadden een grens verlegd, zó ver dat we de horizon voorbij gingen en een wereld ontdekten die zich pas opent als generaties versmelten.