Ik weet niet hoe je het doet, maar ik werd in je verhaal gesleurd, en slingerde tussen 2 personages.
Ik voelde aan lipjes en duwde zachtjes tegen een sterretje. Ik streelde lekkere, zachte billen. Nico moet stalen zenuwen hebben om hier zelf rustig en kalm onder te blijven en zich te focussen op het genot van Eline.
Tegelijk voelde ik mijn lichaam van spanning trillen door al dan niet ingeloste verwachtingen; door onverwachte handelingen. Waarschijnlijk voelde ik maar 5% van de spanning die Eline moet gevoeld hebben, en dat was al heftig.
De manier waarop je de handelingen in je verhaal ondergeschikt maakt aan de beleving is fantastisch. Als lezer kan je niet anders dan meegaan in het verhaal, dan meevoelen en meebeleven. Meer dan in sommige andere verhalen komt de vraag bovendrijven: wie is hier
onderdanig? Eline, omdat ze de handelingen van Nico moet ondergaan? Nico, omdat hij binnen de nog niet helemaal duidelijke grenzen van Eline haar genot moet vooropstellen?
Waaaauw! 10! Minstens.