Roberteros, meen je dat nu echt? Spijt het je dat dit verhaal nog niet gedaan is? Wat mij betreft, blijft dit doorgaan.
Je schrijft hier een ode. Een ode aan de romantiek waar ik zo van hou. Een lofzang aan de goddelijke schoonheid van het vrouwelijke lichaam. Een verheerlijking van de sensuele aantrekkingskracht van twee mensen die zich liefdevol aan elkaar overgeven. Een verering van Lotte, een begeerlijke, geile vrouw.
Je woorden sloten me op in mijn hoofd, waar ik elke blik zag , elke zucht hoorde , elke aanraking voelde. Je deed mer
verlangen, snakken en hunkeren. Ik wilde de intensiteit van de opgebouwde spanning beleven. En dat lukte. Je zinnen hielpen daarbij. Ze staken vol met eros. Jouw kenmerk.
Ik kan nu enkel wachten op het vervolg. En hopen dat dit dan niet het laatste verhaal zal zijn over Lotte, de droomvrouw die je in je verhalen hebt geboetseerd vanuit een muze, die zichzelf begeerd en verheerlijkt mag voelen door een ware woordkunstenaar.
