Stephen wist van Lottes fascinatie voor onderdanigheid. Het was te verwachten dat deze hele reeks niet romantisch ging blijven. Wat je Lotte in de stad echter laat beleven, is van een ongekende intensiteit. Je laat haar weer een nieuwe grens verleggen.
Weer stelt ze haar
verlangen in vraag. En weer laat je haar zich eraan overgeven om op te gaan in genot. Je laat haar worstelen met het woord slet, om haar te laten beseffen dat het geen scheldwoord hoeft te zijn, maar dat het ook een geuzennaam is.
Je laatste woorden maakten me extra blij: wordt vervolgd. We mogen blijven genieten, samen met Lotte.
@Lotte: in een reactie bij het vorige deel gaf je aan het een vreemd idee te vinden dat ik van je droom. Ik droom van het beeld dat Roberteros van je schetst, van het meisje dat niet beseft hoe verleidelijk ze is en van de vrouw die verleidt om zich te kunnen overgeven aan genot. De muze die twijfelt tussen de oudere
ervaren man die haar domineert of de prins op het witte paard die haar hart verovert. Als jij je in Roberteros’ schepping herkent, ja dan droom ik van je. Hopelijk geniet je ook van dit idee.
