@dannyboy. Bedankt voor je reactie op mijn verhaaltje, van één van mijn favoriete auteurs ☺️ Begrijp je suggestie over de je / jij vorm. Dat gaat alleen op bij vrouwelijke lezer ja pas mijn volgende aan. Mbt alinea’s zijn er extra bij gekomen bij opmaken/ insturen knip en plak werk maar bedankt voor tips hou er rekening mee

Tdid, zo herkenbaar👍. En ja, wat zou ik mijn vrouw graag zo verrassen. Maar ja, ze zit nooit, maar dan ook nooit op een bureaustoel, zo jammer!! 😥 😥

@ xaviera, Laat verhaaltje aan je man lezen geeft hem misschien inspiratie en koop een bureau stoel?
Oelewapper. Bedankt voor uw complement als site veteraan
@ Afternoondelight, pat geeft je het antwoord over de intentie hoe ik het verhaal heb geschreven. En als antwoord op je vraag, ja de dame in kwestie heeft verhaal gelezen ☺️

Leuk verhaal. Maar ik vind het toch een beetje storend lezen toen je de vrouw 'je' gebruikt.
Als ik het verhaal leest, lijkt het alsof ik de vrouw bent. Omdat je 'je'' gebruikt. die wijst aan mij. Maar ik ben een man, niet de vrouw haha. 'Ik grijp je borsten'. Dan denk ik: ik heb geen borsten hoor hihi..

Maar als je nou zij- of naam vorm gebruikt, dan zal het wat aangenamer lezen.
En je gebruikt veel korte alinea's. twee zinnen en dan een regel over. Je kunt gerust langere alinea schrijven. Dat leest ook wat aangenamer. Bij de gesprekken mag je gerust bij elke quote de regel overslaan. Maarde uitleg, zoals bij het begin van je verhaal kan het wel allemaal in een alinea. voor de rest een leuk verhaal :)

Een goed tip: Lees eens een ander verhaal met kritisch oog. Leef niet mee in het verhaal, kijk naar het opbouw van het verhaal. Of vergelijk je dit verhaal met een ander verhaal (van ander auteur). Kijk, wat er verschil is. Dan kun je iets van leren :)

@Afternoondelight - die persoonsvormen kloppen wel hoor. Zichzelf noemt hij 'ik'. Maar zijn vrouw noemt hij 'je'. Hij beschrijft wat zijn vrouw doet, niet zijn eigen acties.

@Xaviera

We zoeken nog chauffeurs bij de Jumbo in Woerden.

Damn!
Vanaf de eerste alinea was ik mee. De herkenbaarheid is immens. Het gevoel van existentiële twijfel. De vraag “Is dit nu later?” Als jongere hoorde ik het Stef Bos zingen in een Brussels park. Twee keer zong hij het. Dit zou me niet overkomen. Ik zwoer het mezelf.
En nu herken ik het gevoel dat je zelf onder woorden brengt.

En dan doorbreek je alles. In een immens erotische scene richt je een volgspot van hoop en genot op de bühne van je eigen leven. Krachtig en intens!

Een 10!

Een opwindend verhaal! Mooi!
De schrijfstijl stoort me wel een beetje:
Eerst schrijf je vanuit de “ik” persoon en later spreek je haar toe in de “je” persoon, de tweede persoon, dus.
Dit vind ik niet zo passend. Herken je mijn opmerking? Je kunt het nog nalezen en aanpassen, natuurlijk.
Ik vraag me af of zíj het al gelezen heeft ……..