Dit is het anonieme ooggetuigenverslag van een ontluikende zomerliefde.

Het was een heerlijke dag op het water. De wind was zoel en streelde de jonge lichamen van de dagtochtgangers. Het rustgevende ruisen van de boeggolf begeleidde het kraken van het tuig. In de schaduw van de grote tjalkzeilen lag Anna languit in bikini te zonnen. Bert stond aan het grote stuurwiel, maar kon zich niet op de horizon concentreren. Ze was net een engel, zoals haar hemelse lichaam daar lag in de stralenkrans van haar gouden haar… op de lome deining van het schip streelden sensuele schaduwen haar heerlijke rondingen die zacht glansden van het zweet en de zonnebrandolie… onbewust schonk ze hem een heerlijk uitzicht tussen haar borsten, en in zijn verbeelding zag hij hoe haar navel naar hem lonkte… Hij sloot zijn ogen, maar tevergeefs: haar lichaam bleef een brandvlek op zijn netvlies. De wind werd een storm, zijn handen klemden zich rond de spaken van het stuurwiel toen het schip verdween in de diepe duisternis van zijn verlangen… hij sloeg overboord, maar zij was zijn baken op het strand, hij spoelde aan en vond een veilig heenkomen tussen haar wijd gespreide benen… zoekend, tastend verdwaalde hij in een doolhof van zachte glooiingen, bedwelmd door haar zomerse parfum dat meedreef met een onverstaanbaar liefdeslied… het onrustig getij van de hartstocht dreef hem in haar armen, haar mond wilde niets dan kussen, zuchtend drinken van zijn adem… een nieuwe storm stak op, nog heviger dan eerst… haar dijen streelden zijn heupen toen ze voor hem openging, hij werd meteen gegrepen door een stroomversnelling, verloor ieder houvast, stortte in haar peilloze diepte… hij ging ten onder in een geweldige deining, een draaikolk van weldadige warmte omsloot hem, verzwolg hem… maar toch verdronk hij niet: haar levenskus vulde zijn longen, met volle teugen schonk ze hem haar liefde… en hij kwam weer bij. Hij herademde toen het schip nog steeds op koers bleek te liggen, maar wat was het stuurwiel heet geworden… Toen hij werd afgelost en op het voordek ging staan, rolde ze op haar buik en keek naar hem. Wat was hij mooi… zijn bronzen lijf stond als een boegbeeld bij de kluiverboom, zijn spierbundels glansden, en toen hij zijn hand liet rusten op de messing knop van een korvijnagel, kon ze haar fantasie niet meer tegenhouden. Op de deining van het schip begonnen haar billen spontaan zachtjes te wiegen, en haar borsten rolden over het dekluik… ze schrok toen ze merkte dat haar mond losjes openzakte. Blozend draaide ze zich weer om, maar het was te laat: vochtige warmte welde op in haar kruis. Ze stond zo onopvallend mogelijk op, trippelde naar de kajuitingang… en kon nog net op een bank ploffen voordat een geweldige wipstoot door haar lichaam golfde… Het duurde veel te lang voor ze tot rust gekomen was. Ze schrok: had iemand haar gezien? Haar haar was een warboel, haar topje was afgezakt – en haar bikinibroekje was doorweekt… Stilletjes ging ze naar haar hut om zich om te kleden. Maar toen ze naakt was en de zomerwind door de open patrijspoort haar lichaam streelde met een heerlijke tinteling tot diep onder haar huid, rolde ze met een diepe zucht op het bed en gaf opnieuw kronkelend toe aan haar verlangen. Deze keer was ze ontspannen, het kon niet lang genoeg duren… het schip wiegde haar bijna in slaap… haar handen verkenden voor het eerst de intiemste plekjes van haar lichaam, verdwaalden hopeloos in ongerept gebied… tot ze eindelijk verkwikking vonden in een bron van weldaad, een oase, diep verborgen tussen haar dijen… Wijdbeens zonk ze weg in een heerlijke droom, een visioen waarin niets hoefde en alles mocht… Haar lichaam had alle ruimte maar toch was ze niet alleen… hij verhief zich boven haar, ze liet hem binnenstromen… hij was overal in haar, zij was overal om hem heen… hij was teder en wild tegelijk, zij was gewichtloos maar o zo tastbaar… ze golfde in zijn ritme, hij zweefde op haar deining… er stak een storm op, een hete vlammenzee kolkte om haar heen, aangewakkerd door een wervelende tornado in haar onderbuik… maar hij was bij haar en bedwong de elementen, tot ze op een lentebries wegdreef naar de opkomende zon… tintelende stralen vulden haar lichaam, ze ontving en ontving, hij schonk en schonk… “Oh, Bert …” kreunde ze, “oh, Bert… oh…” “Anna! Waar ben je?” riep opeens de stem van Bert, veel te dichtbij. Haar stem klonk net iets te opgewonden toen ze antwoordde: “Hier! Ik eh… ik werd duizelig van de warmte. Ik kom zo.” Ze likte haar vingers af, verruilde haar bikini voor een zijden hemdje met stringslipje, en ging zo onopvallend mogelijk weer aan dek… waar ze Bert tegen het lijf liep. “Hee Anna, gaat het weer een beetje?” vroeg hij. “Ja hoor,” lachte ze, “wat is het warm he?” Ze liep gauw door, want ze voelde dat ze verschrikkelijk ging blozen… Voor de rest van de middag durfden ze elkaar niet meer aan te spreken. Maar ze konden aan de loopplank geen afscheid nemen. Onwennig gaven ze elkaar een schuchtere luchtkus, maar hun voeten wilden niet weglopen, steeds opnieuw vonden hun blikken elkaar in een gelijktijdige lach… en pas toen ze ten slotte nog met zijn tweetjes waren, durfde Anna aan Bert te vragen: “Ga je mee, nog even… nababbelen?” Hij knikte alleen maar. Wat er toen gebeurde, staat in het nu volgende verhaal…

Langzaam begint de zwoele zomeravond te vallen over de oude stad. Er is niemand meer op straat. Platbodems liggen uit te rusten van weer een vaardag met gasten, sommigen bevaren, anderen volstrekt onervaren maar allemaal een ervaring rijker na heerlijk te zijn uitgewaaid en uitgezwaaid. Anna en Bert lopen langs de kade, hun hoofden rozig van het avontuur met de boot. Maar dat niet alleen: de blikken die ze wisselen, verraden dat er iets tussen hen broeit… Anna voelt iets nieuws in haar lichaam, een vreemde warmte gloeit in haar onderbuik. Ze is zich voor het eerst echt bewust van haar vrouwelijkheid: als Bert stiekem naar haar kijkt voelt ze zich mooi, alsof hij een kunstenaar is en zij het standbeeld. Haar lopen is huppelen, haar broek streelt haar benen bij iedere stap die ze neemt, en haar stringslipje nestelt zich tussen haar warme billen… de wind herinnert haar huid aan wat er vanmiddag gebeurde… en als ze even van genot haar ogen sluit, schiet haar te binnen dat ze geen beha draagt… haar zijden hemdje streelt haar tepels, oh, wat zijn haar deinende borsten warm van binnen… ze tintelen, het is net of ze zwellen… Oh, ze bloost… zou hij het zien? Ze gaat hem voor, een smal steegje in. Tussen de hoge gevels valt pastelkleurig zomeravondlicht op haar gouden lokken, en haar ijle, zuivere stem zingt rond als de galm van het carillon. Ook Bert voelt steeds duidelijker wat er gaat komen als Anna hem uit haar ooghoeken lachend aankijkt over haar schouder, hij laat zich hypnotiseren door haar hemelsblauwe ogen… haar heupen wiegen, haar kusmondje blinkt, oh wat is ze mooi… het is net of haar kleding vervaagt en haar lichaam zich in volle glorie aan hem openbaart… hij voelt zijn onderbuik opengaan als hij haar borsten ziet deinen… dansend als een fee zweeft ze voor hem uit in een waas van licht… Ze slaat een hoek om naar een pittoresk pleintje waar enkele monumentale panden staan te dromen van een roemrucht verleden. “Kom je…?” fluistert ze zangerig als ze een deur instapt. Als die achter hen is dichtgevallen neemt Anna Bert in haar armen. “Oh Bert…” fluistert ze, “Wat is dit…? Ik voel me zo vreemd… ik weet niet… voel jij hetzelfde als ik?” “Ik denk het wel…” antwoordt hij, maar ze valt hem in de rede: “Nee, niet denken, niet denken… voelen… alleen maar voelen… met je hart… met je lichaam… je hele lichaam…” zucht ze, ze komt in haar volle lengte tegen hem aan staan… ondanks haar jas is haar warmte weldadig, ze kust hem teder op zijn mond: “Ga je mee naar bed…?” fluistert ze, “Toe… ik wil met je naar bed…” Hijgend brengt ze met haar opwindende parfum zijn hoofd definitief op hol… met een zucht geven ze toe aan hun omhelzing, hun tongzoen kaatst tussen de oude muren… Berts handen verdwalen in de zachte glooiingen van Anna’s ranke lichaam… oh, zijn handen, zijn handen… groot en sterk, maar zacht en gevoelig… en hoeveel heeft hij er wel niet? Anna’s lichaam smelt, smacht, smeekt om aanraking, streling, zalving, balseming… ze verlangt ernaar om naakt te zijn, puur en onschuldig… maar net als hij onder haar jas haar borsten heeft gevonden maakt ze zich van hem los en gaat hem voor, de trap op. In de duisternis van het trappenhuis ziet hij hoe haar strakke broek zich bij iedere stap rond haar billen spant… ze kijkt om terwijl ze haar jas langzaam van haar schouders laat glijden… hij stapt over het kledingstuk heen, en voelt zijn hart overslaan als ze al klimmend in één vloeiende beweging haar truitje uittrekt. Ze lonkt naar hem over haar schouder, haar mond hangt losjes open, ze likt langs haar blinkende lippen… heupwiegend maakt ze langzaam haar broek los, haar vingernagels fonkelen in het schemerduister, glijden soepel langs haar dijen, haar kuiten… tot haar broek slap aan haar voeten valt. Haar billen dansen vlak voor hem, ongehinderd door het stringslipje… glanzend in het schaarse strijklicht maken ze hem langzaam gek… met een sierlijke danspas van haar hemelslange benen draait ze zich om, haar tepels priemen door de flinterdunne stof van het zijden hemdje dat de volmaakte rondingen van haar deinende borsten volgt… terwijl ze heupwiegend boven hem uittorent en met haar navel naar hem lonkt, neemt ze haar gouden lokken mee met haar hooggeheven handen, en fluistert: “De rest mag jij doen…” Bert smelt in haar betovering, hij heeft niet eens gemerkt dat zijn kleren zomaar van zijn lijf zijn gevallen. Heeft hij zichzelf uitgekleed? Of heeft Anna dat gedaan? Hij herinnert zich niets, Anna is zijn wereld, zijn universum, ze is alles voor hem, zij alleen… Ze wentelt zich gracieus om haar as heen en weer, haar borsten wiebelen onder de ijle, doorschijnende stof… Anna voelt zich steeds mooier worden, oh wat is dit heerlijk… ze lonkt naar Bert en blaast hem kusmondjes toe… maar als hij zijn handen onder haar hemdje wil laten glijden, draait ze zich opnieuw om en klimt lachend verder op de donkere trap. Bert kan niet anders dan volgen maar het is of de trap steeds langer wordt. Hij klimt en klimt maar ze is hem steeds een stap voor… de zoete kwelling van haar onbereikbaarheid windt hem steeds verder op, tot hij zich niet langer kan beheersen. Hij grijpt haar slipje en trekt de string met één ruk tussen haar billen uit, ze gilt… en valt wijdbeens voor hem neer. Hijgend en kreunend graait ze in haar gouddonzen kruis, kronkelend alsof haar orgasme nu al door haar lichaam golft… haar mond hangt open, ze steekt haar tong uit en masseert zichzelf terwijl ze zich ongeduldig aan hem opdringt: “Vind je me lekker?” hijgt ze, “Word je lekker geil van me?” Hij knielt een tree lager, zijn wippende liefdeszwaard in de aanslag… hij wordt wild van het aroma van haar deinende borsten onder haar hemdje… “Wind ik je op, lekkere lul? Ben ik je lekkere geile kut?” daagt ze uit, haar wimpers fonkelen rond haar halfgesloten ogen, ze likt langs haar losjes openhangende mond… “Tast toe… toe maar… kleed me uit… ik geef me over… geile lul… lekkere geile lul…” kreunend legt ze haar benen losjes om hem heen… en eindelijk, eindelijk vergrijpt hij zich grommend aan haar onweerstaanbare lichaam. Haar hijgadem kriebelt over zijn gezicht, warm en vochtig… ze laat met hooggeheven armen toe hoe hij haar hemdje laat vliegen, haar tepels fonkelen als hij haar borsten masseert… zijn liefdeszwaard nestelt zich in haar warme, natte kruis, haar dijen strelen zijn heupen, en meteen springen de eerste straaltjes liefdesolie tegen haar onderbuik, in haar navel… hij grijpt haar bij haar dijen en wil toesteken, maar Anna graait in zijn kruis en begint hijgend, kreunend, hand over hand zijn liefdeszwaard te trekken: “Wacht nog even…” maant ze, “wacht nog even… dit is zo lekker… voel je hoe lekker dit is?… Zal ik je eerst eens lekker helemaal opgeilen, schat?” Wijdbeens golft haar lichaam vlak voor hem, met haar dansende borsten hijgt ze een nieuwe, geile geur om hem heen… ze gromt als een roofdier, hij is haar prooi, hij kan niet ontsnappen, wil niet ontsnappen, oh, hij wil haar, hij wil haar… maar is niet bij machte om haar te nemen… Ze wordt wilder en wilder: “Wil je me? Wil je me? Toe maar, spuit maar… ja, spuit maar…” Anna voelt wipstoten in haar onbestuurbare heupen, ze geniet van een nieuwe sensatie als haar schaamlipjes zich openen… ze maakt een holle rug, haar gouden lokken strelen haar schouders, hals, rug en borsten, haar tepels tintelen… lonkend likt ze sensueel langs haar bloedrode lippen… Voor het eerst voelt Anna wat het is om van top tot teen te leven. Is dit geilheid, vraagt ze zich af, mag dit? Heel haar lichaam hunkert, trilt, zindert, is een en al zintuig… maar Bert is zo lief, ze geniet van zijn bewondering voor haar schoonheid… ze wil voor hem dansen, ze wil zijn ballerina zijn, ze wil als een sluier om hem heen zweven, gewichtloos, naakt en geurig, zo zacht als het maanlicht dat door het gevelraam op haar lichaam valt… “Oh liefste… oh, wat heerlijk…” kreunt ze als Bert haar met zijn ogen streelt… hangend aan zijn liefdeszwaard buigt ze vol overgave voor hem achterover, een voor een zwaaien haar hemelslange, gestroomlijnde benen wijd om hem heen, haar teennagels fonkelen, haar huid glanst als zijde… Bert kan niet anders dan meedansen, zijn liefdeszwaard is als een toverstaf in haar handen… hij kronkelt machteloos, onlosmakelijk met Anna verbonden, haar tedere, speelse vingertoppen laten hem geen weg terug… en als ze zijn liefdeszwaard gretig in haar kruis trekt en hem wild begint te berijden, besproeit hij haar met een fontein van liefdesolie. Blij verrast geeft ze een gil, en druipend van de romige klodders neemt ze een sensuele, schuimende balsemdouche. Hijgend en kreunend van vervoering zeept ze zich helemaal in en verliest zich in een acrobatische paaldans, heupwiegend in liefdesspagaat, deinend, wipstotend, buigend en strekkend, gracieus draaiend en wentelend rond de liefdesfontein van Bert die in het laaiend vuur van zijn eindeloos orgasme niet anders kan dan haar laten begaan… Haar ballet is een opwindende openbaring voor Anna, nog nooit van haar leven heeft ze zo genoten van haar lichaam… maar ook voor Bert is het schouwspel dat zich voor zijn ogen voltrekt volstrekt nieuw. Hij is nog nooit zo intiem benaderd, maar Anna schenkt hem zoveel vertrouwen dat hij zich volkomen thuis voelt. Ze gaat helemaal op in haar naaktdans, houdt niets voor hem verborgen, lonkend, uitnodigend, uitdagend geeft ze zich helemaal bloot… zwierend gaan haar vingertoppen de zijne voor door het schuim dat langs haar deinende rondingen kloddert… “Toe maar…” kreunt ze, “doe maar mee…” zijn handen jeuken, hij volgt al haar kronkelingen, ze laat hem haar hele lichaam bespelen tot hij verdwaalt in haar intiemste plekjes… en glijdt opeens bij hem op schoot. Ze kijken elkaar aan, bijna onbeweeglijk verdrinken ze in elkaars ogen… alleen de deining van hun adem golft nog door hun lichaam… ze zien niets dan elkaars blik, beseffen niet hoe lang ze zo blijven zitten, de tijd staat stil… Anna’s tepels raken bijna die van Bert… haar geur wolkt om hem heen, doordringt zijn longen… hij hoort haar adem, proeft bijna haar zweet, vermengd met liefdesbalsem… Anna voelt haar hele lichaam gloeien, alsof maanlicht haar van binnenuit doorschijnt… haar mond geeft licht, haar tong smaakt naar honing, haar lippen naar kersenjam… ze voelt de tinteling van haar fonkelende tepels, vinger- en teennagels… klodders liefdesbalsem strelen haar huid tot op plekjes waar ze nog nooit is aangeraakt… haar gouden lokken zweven als een bruidssluier om haar heen… Precies tegelijk slaken beiden een zucht, een sensuele golfbeweging trekt langzaam door Anna’s lichaam, Bert volgt haar met zijn heupen, ze deinen kruis aan kruis… temidden van hun schaamhaar beweegt het liefdeszwaard op en neer, druipend van het schuim, af en toe spuitend… Anna streelt de warme, zachte punt met haar vingertoppen, Bert reikt naar haar onderbuik… hun navels neuken?… Hier, in bad?… Toe maar… neem me… ik geef me over…helemaal… ik smacht naar je…” kreunend legt ze haar benen losjes om zijn middel… en als het liefdeszwaard onder water zachtjes tussen haar soepele schaamlipjes glijdt, legt ze haar hoofd achterover en duwt met een zucht haar natte borsten soppend in zijn gezicht. Zelfs zijn ballen glippen zachtjes bij haar naar binnen… “Neuk me…” kermt ze, “neuk me, oh neuk me…” kruis aan kruis deinen ze gewichtloos met de golfjes mee terwijl het schuim hun lichamen streelt… ze vallen om, houden zich aan elkaar vast… en opnieuw glibbert hun omhelzing ineen tot een onontwarbare kluwen die buitelend in het schuimbad ronddrijft. Hun tongzoen sopt, om en om komen ze hijgend boven… Anna neemt Berts schouders in een tedere maar onontkoombare greep. Ze rolt hijgend bovenop en berijdt hem als een wilde furie, haar gouden haar danst rond haar deinende borsten en haar billen soppen in zijn graaiende handen. Zelfs haar borsten wijken voor het liefdeszwaard dat in Anna’s lichaam dringt, ze voelt de zachte punt ertussen bewegen, spuiten, glibberen en glijden terwijl het liefdesschuim in haar keel opwelt… ze moet kokhalzen, maar geeft zich over aan het heerlijke gevoel, haar lichaam danst op en neer, op en neer, steeds sneller en sneller, ze sluit haar ogen in blind vertrouwen op haar vurige hengst die blindelings de weg weet door de paradijselijke doolhof waarin haar jongverliefde hart is verdwaald, hij leidt haar veilig door de hevige storm die in haar lichaam woedt… haar mond hangt open, gillend met uitgestoken tong geeft ze hem de sporen, het water golft en spat hoog op tot branding, een orkaan raast over de onmetelijke oceaan van het leven die zich voor haar uitstrekt tot de onzichtbare horizon waar Bert haar in vliegende galop heen voert, zijn heerlijke grote handen kneden haar zachte billen en houden haar stevig in het zadel… haar schaamlipjes gloeien rond zijn wild op en neer glijdende liefdeszwaard, zijn ballen rollen wild heen en weer in haar soppende onderbuik en oh, een nieuw orgasme golft door haar lichaam… ze laat de teugels los, geeft hem volledige vrijheid en berijdt hem met geheven armen, met holle rug laat ze haar borsten dansen tot ze plonzend de golven van haar orgasme steeds hoger opstuwen… Berts tong danst rond haar schuimende, druipende tepels en haar orgasme komt steeds opnieuw, keer op keer, evenals het zijne, golf na golf… diep grommend in hun eindeloze paringsritme laten ze zich overspoelen door de ene vloedgolf na de andere die over hen heen bruist en hun golvende lichamen zalft met de liefdesolie die ze juist hadden willen afwassen, maar oh, wat is dit sexbad heerlijk… In een flits ziet Anna opeens Berts mond af en toe onder water gaan. Ze buigt zich liefdevol over hem heen en geeft hem de levenskus… hun wilde rit zet zich onder water voort in een kronkelende omhelzing die steeds dieper naar de bodem zinkt… waar een vreemde loomheid zich van Bert meester maakt. Hij denkt flauw te vallen… maar nee, hij blijft wakker en ziet om zich heen de mooiste onderwaterwereld die hij zich kan voorstellen. Ver walvissengezang galmt om hem heen terwijl hij neerdaalt in een fluweelzacht koraalhemelbed, een gigantische hartvormige matras spreidt zich uit onder een schelpvormig dak dat een parelmoeren schijnsel over hem uitstraalt terwijl het traag in de stroming wuift. Bert deint zachtjes op en neer, en zinkt weg in een droom: dus dit bedoelde Anna… oh, Anna… hij ziet haar als een schim voor zich liggen op het roze kussen, languit in liefdesspagaat… haar kusmondje blaast friszoete belletjes adem in zijn longen, heupwiegend, lonkend met haar hypnotiserende ogen maakt ze een holle rug om hem te verwelkomen in haar slaapkamer… ze staat op en voert op haar bed de mooiste naaktdans uit die hij zich kan wensen, beschenen door de parelmoerglans van de bedhemel… ze zingt voor hem, betovert hem, geeft zich aan hem… totdat Bert wakker wordt, zich realiseert dat hij weer alleen is… en schrikt: is hij haar toch weer kwijt? Wat is ze voor wezen, waar komt ze vandaan? Is ze wel echt wat ze leek, de liefde van zijn leven? En hij, kan hij ooit nog boven water leven? Of is dit toch allemaal niet meer dan een droom, een heerlijke droom maar toch… slechts illusie? Hij hoort muziek, een wonderbaarlijk gezang maar toch niet van walvissen, een volkomen nieuwe harmonie golft om hem heen… hij kan het niet laten om mee te doen, hij vergeet helemaal dat hij onder water zit, ademen gaat vanzelf. Knielend op het bed kijkt hij om zich heen, maar ziet niets dan loom wuivende takken en grote, donzig zachte kussens van koraal in alle mogelijke en onmogelijke vormen en kleuren tegen een zeeblauwe achtergrond. Voor het eerst ontwaart hij nu ook allerlei vissen die nieuwsgierig in scholen om hem heen zwermen. Berts huid tintelt als ze de restanten liefdesschuim van zijn huid knabbelen, alsof Anna’s zachte lippen zich enorm hebben vermenigvuldigd… alsof Anna zelf zich heeft verdeeld in evenzoveel kleine wezentjes… Hoor, ze zingen… ja, het gezang komt echt uit al die kleine mondjes, het wervelt met ze mee om Bert heen, hij wordt duizelig van het rondtollend geluidseffect, het tedere geknabbel kriebelt, ze lijken te lachen om zijn gekronkel en gaan maar door met zingend kietelen, zijn intiemste plekjes zijn niet veilig, hij voelt hoe ze om zijn liefdeszwaard krioelen, hij kan zijn orgasme al bijna niet meer houden… “Vind je het lekker, schat…?” galmt Anna’s zangerige fluisterstem om hem heen. Hij kijkt om – en daar is ze. Gracieus als een meermin zwiert ze om het koraalbed heen, schaamteloos, een met haar wereld… ook zij gaat bijna schuil achter een parelmoerglanzende wolk van vissen, die al zingend aan de intiemste plekjes van haar lichaam knabbelen, gedirigeerd door haar sierlijke armen… haar dans is van gewichtloze gratie, haar pirouettes en salto’s zijn mooier dan de spectaculairste luchtacrobatiek, en ondertussen zingt ze een prachtige solopartij bij het vissenkoor. Haar gouden haar wuift mee met het koraal waartussen zich zelfs een soort waterorgel verheft dat onbespeeld meemusiceert. Daar komt ook een harp tevoorschijn, Bert hoort trompetten, fluiten… het hele onderwaterlandschap komt met Anna tot leven, zij is het stralend middelpunt van deze sprookjeswereld, dit droombestaan waaruit hij nooit meer weg wil… De vissen nemen hem mee in hun zwerm die zich langzaam verenigt met hun soortgenoten rondom de sensueel dansende Anna. “Kom je mee schat…?” zingt ze, “Kom je mee naar bed…?” Hij kan niet anders, wil niet anders dan zich laten meevoeren met de stroom, naar onbekende verten, peilloze diepten die alleen zij kent… Anna voelt zich helemaal in haar element. De vissenlipjes bezorgen haar een heerlijke tinteling over heel haar gewichtloze lichaam, en evenals Bert zwelgt ze in zalig zingenot. Ze krioelen speels door haar gouden haar, knabbelen aan haar mond, dansen rond haar tepels, haar navel, zelfs tussen haar billen, zachtjes meewiegend op haar lome zwembewegingen… af en toe spreidt ze al dansend haar dijen en dan komen ze zo dichtbij haar vrouwelijkheid dat ze haar onderbuik voelt opengaan… bevangen door een erotisch visioen begint ze te wipstoten met openhangende mond, uitgestoken tong… haar schaamlipjes happen lachend in haar vingers… haar borsten zwellen tot rijpe vruchten, haar tepels deinen fonkeltintelend op haar steeds snellere adem… oh Bert, zingt ze in haar droom, ga door, ga door… oh liefste, ga door… ik smeek het je… hou nooit meer op… maak me krankzinnig van genot, van onverzadigbare geilheid, pure wellust… laat me sterven van geluk, verdrinken in liefde… in jouw armen wil ik ten onder gaan, samen met jou exploderen in een eeuwig orgasme… Haar heimelijk genot ontgaat Bert niet, haar extatisch gezang zwiert hallucinerend om hem heen, hij ziet haar mond losjes openhangen en haar ogen zich sluiten terwijl ze zichzelf streelt over haar hele lichaam, hij wordt duizelig als zijn ogen haar dans proberen te volgen en meedwalen met haar vingertoppen… ze draait op haar rug en maakt wipstootjes, reikt hijgend in haar kruis, bespeelt haar borsten, haar tepels… haar lome bewegingen worden steeds sensueler, haar gouden haar omgeeft haar hele lichaam als een laaiend vuur als ze langzaam wegzinkt en gracieus neerdaalt in het enorme hartvormige kussen waarboven Bert ook aan komt zweven. Hij laat zich door de vissen tussen haar uitnodigend gespreide dijen loodsen terwijl zijn liefdeszwaard zich steeds verder naar haar uitstrekt… ze neemt het tussen haar vingertoppen, haar schaamlipjes gaan helemaal open… hij daalt en daalt… haar wijd open mond hijgt luchtbelletjes, ze likt langzaam langs haar spiegelende lippen… haar borsten deinen loom met haar wiegende heupen mee… ze leidt hem zachtjes naar binnen, legt haar armen languit langs haar hoofd… haar schaamlipjes glijden teder rond zijn warme liefdeszwaard, hij voelt hoe ze hem heupwiegend naar binnen zuigt… langzaam zinkt hij dieper en dieper… dieper dan ooit, lijkt het… zijn orgasme smelt in de weldadige warmte van haar ultieme vrouwelijkheid… ze deint en deint… haar navel lonkt, haar lippen spiegelen… ze hapt naar zijn mond, steekt lachend haar tong uit… hun zoen glibbert als kersenjam… hij neemt haar bij haar dijen, kneedt zachtjes haar billen… ze maakt een holle rug, haar benen sluiten zich om zijn middel, haar soepele schaamlipjes laten zijn ballen binnen… hij laat zijn tong tussen haar borsten glijden, hij speelt over de zachte, volmaakte rondingen… kronkelend van genot laat ze zich neuken tot in haar keel, hun paringsritme wordt wilder en wilder, haar gespartel geilt hem op, zijn stoten maken van haar een wilde furie, in vliegende galop slaan ze steigerend op hol, haar extase is zijn extase, haar adem is zijn adem, ze zijn één in hun woeste tederheid… hun gekreun harmonieert met de onderwatermuziek die nog altijd rondzingt en hun orgasme vervolmaakt tot het hoogste geluk… het bed veert en veert terwijl hij stoot en stoot en zij wipt en wipt, haar kut stroomt over, ze kokhalst, schuimbekt, braakt… een wolk liefdesschuim hult hen in dichte mist, en terwijl hun aanzwellende hartstocht volmaakt meeademt met het galmend, hemels slotkoraal dat heel de onderwaterwereld doorzindert, sluiten de zingende vissen een parelmoeren gordijn rond het loom deinende bed waar het liefdeszwaard het jonge paar ondeelbaar verenigt in een explosie van zaligheid, als haar orgasme komt, zijn orgasme komt, allebei komen ze opnieuw, tegelijk, steeds opnieuw, keer op keer… terwijl ze onder een druipend geile tongzoen versmelten tot één romige klodder liefdesolie, zwelgend in het ultieme orgasme dat nog zal voortduren wanneer de tijd allang zal stilstaan…