Onze deurbel maakt weer dat indringende geluid.

"Dat zal Frank zijn, schat. Veel plezier vanavond," zeg ik tegen mijn vriendin.

Ik geef Mindy nog een kus. Ze ziet er geweldig uit in haar nieuwe bloedrode jurk. Hij staat perfect bij haar lange gitzwarte haren. Zelf ben ik netjes, maar niet overdreven gekleed.

"Ik hoop dat jullie ook een leuke avond hebben, lieverd," krijg ik als antwoord.

Nou dat gaat wel goed komen. We knuffelen nog even. Wat heb ik toch een geweldige vriendin. Ik mag mij echt gelukkig prijzen. Opnieuw gaat die irritante deurbel, nu iets langer. Ja, ja, het is wel duidelijk. Met tegenzin laat ik mijn meisje los en trek mijn jasje aan. Het is inderdaad Frank die voor de deur staat. Hij heeft zijn fiets op de oprit geplaatst. Zoals gebruikelijk ben ik de bob, omdat ik de enige ben die geen alcohol drinkt. Dat we een vrijgezellenavond hebben maakt daarop geen uitzondering. We rijden eerst naar Bert, de enige in onze vriendenkring die al getrouwd is. Hij krijgt in de deuropening nog een kus van zijn vrouw Leanne. Ik zie dat zij een prachtige zalmkleurige jurk aan heeft. Ze zwaait ons uit als we doorrijden naar Marco, de toekomstige bruidegom. Hier stappen we met zijn drieën uit en drukken op de bel.

Een veel aangenamer geluid dan onze eigen deurbel kondigt ons bezoek aan. Marco doet open, verbaasd om ons te zien. Luciënne, het toekomstige bruidje, staat in de deuropening van de woonkamer. Ze lacht, want ze weet wat wij komen doen. Ik heb haar gevraagd om er voor te zorgen dat Marco thuis zou zijn. Bijkomend voordeel is dat zij dus ook thuis is. Wat Luciënne namelijk niet weet is dat de meiden haar niet veel later met een taxi op komen halen voor haar vrijgezellenavond. Ik haal het zwarte T-shirt tevoorschijn dat ik voor Marco heb laten bedrukken. Marco trekt het aan. Op de voorkant van zijn shirt is te lezen: Ik ben er ingetrapt. Ik ga trouwen. Op de rug staat: Dit is mijn laatste avond als vrij man. Luciënne vindt het prachtig. Wat zij ook nog niet weet is dat zij een vergelijkbaar wit T-shirt gaat krijgen, maar dan met een andere tekst. Ook krijgt Marco een hoge hoed op. Mindy heeft voor Luciënne een bruidssluier geregeld. Volgens mij is die van Leanne's bruidsjurk geweest. We nemen afscheid van Luciënne en nemen Marco mee naar de auto. Het feest kan beginnen.

Mindy en ik hebben het initiatief genomen om deze avond te organiseren. In principe was het de bedoeling dat we het ophalen van de eregasten en de T-shirts op elkaar af zouden stellen. Verder was het niet de bedoeling dat we van elkaar zouden weten wat we verder gaan doen. Uiteindelijk kregen we toch van elkaar mee wat er op de planning staat. De meiden gaan eerst naar de bioscoop en daarna naar het nieuwe Japanse restaurant. Wij gaan eerst naar een escape room. Vervolgens gaan we eten bij Marco's favoriete wok restaurant. Daarna heb ik in principe niets gepland, maar ik denk dat we het uitgaanscentrum onveilig gaan maken. Ik vermoed dat we de meiden daar ook wel tegen zullen komen om er zo gezamenlijk een te gekke avond van te maken. Ik parkeer de auto op de parkeerplaats van onze eerste bestemming. Geen van ons vieren is al eens eerder in een escape room geweest, maar ik heb gehoord dat het heel leuk is. Benieuwd betreden we het gebouw.

Na het afrekenen krijgen we uitleg. De bedoeling is snel duidelijk en we krijgen ook wat bruikbare tips. Dan mogen we 'de' kamer in. De bedoeling is door opdrachten en puzzels op te lossen te kunnen 'ontsnappen' uit deze kamer. In het begin gaat het wat stroef, maar daarna raken we op elkaar ingespeeld. Het is inderdaad leuk om te doen. Net binnen het daarvoor gestelde klokuur hebben we de deur open en zijn we 'ontsnapt.' Als afsluiting krijgen we nog een nabespreking. Fijn om te horen hoe het gemakkelijker en sneller had gekund. Het maakt niet uit, ten slotte hebben we het helemaal zelf opgelost. Anderhalf uur later zijn we terug bij de auto. Op naar de wok. Hier moet Marco verplicht zijn hoge hoed opzetten. Ik heb het drie uurs arrangement gereserveerd. Drie uur lang onbeperkt gebruik maken van alle buffetten en van het drinken. Althans voor mij. Alcoholische dranken zijn niet bij de prijs inbegrepen en uiteraard drinken mijn vrienden er een paar biertjes bij. Zoals gezegd drink ik zelf een glaasje fris.

Ooit dreigde ik een alcoholprobleem te krijgen, maar gelukkig ontmoette ik op tijd Mindy. Dankzij haar ben ik resoluut gestopt met drinken, omdat zij mij liet inzien dat ik op het verkeerde spoor zat. Ik ben mijn meisje veel verschuldigd, want zonder haar was het waarschijnlijk niet goed met me afgelopen. We doen ons te goed aan al het heerlijke eten. Omdat de bediening overduidelijk doorheeft dat het om een vrijgezellenfeest gaat, krijgt Marco een cadeau dat je normaal alleen krijgt als je jarig bent. Het cadeau stelt op zich niet veel voor, maar het is leuk als ze met veel bombarie aan onze tafel 'lang zal hij leven' beginnen te zingen. Uiteraard wordt dit begeleid met een ijsje waar sterretjes op worden afgestoken. Wij zingen, vals natuurlijk, uit volle borst mee. Na dit overheerlijke vreetfestijn kijken mijn maten me vragend aan.

"Café 'de tramhalte', om te beginnen?"

Mijn vrienden reageren enthousiast. Ik reken af en we lopen we terug naar mijn auto.

Ik parkeer in hartje centrum. Van hieruit is het hele uitgaanscentrum bereikbaar. Zoals ik had voorgesteld gaan we eerst naar 'de tramhalte.' De jongens beginnen zich hier goed in te drinken. Het ene na het andere biertje wordt aangerukt. Zelf wissel ik de cola af met sinaasappelsap. Op zich is het hier niet zo gezellig, maar de barman is een bekende van ons. Het voordeel hiervan is dat menig drankje niet op de rekening komt. Vervolgens gaan we door naar café 'de snor.' Hier spelen we een aantal spelletjes tafelvoetbal. De barman, inderdaad met een grote designsnor, voorziet ons van de nodige biertjes. Niet voor mij natuurlijk. Ik houd het bij een glaasje fris. Opvallend is dat ik in nuchtere toestand geen voordeel heb bij dit spel. Het lijkt wel of mijn vrienden steeds beter gaan spelen, of gewoon steeds meer geluk hebben. Als we uitgespeeld zijn gaan we naar de laatste halte. Het gezelligste etablissement in de stad is ongetwijfeld, zonder enige concurrentie, discotheek fifty-fifty. Daar gaan we dan ook naar toe.

Goede dansmuziek komt ons al tegenmoet zodra we de goed geïsoleerde deur openmaken. Eerst wat drinken en dan lekker los gaan op de dansvloer. Ik had verwacht dat de meiden ook wel hier naar toe zouden komen, maar ze zijn er niet. Of nog niet. We hebben veel bekijks. Dat kan natuurlijk ook niet anders met een idioot met een hoge hoed in ons gezelschap. Van de eigenaar krijgen we een gratis glaasje champagne aangeboden. Dat moet ik aan mij voorbij laten gaan, maar mijn vrienden laten zich dit goed smaken. Zelf drink ik helemaal niet meer, want al die frisdrank valt me zwaar op mijn maag. Een paar keer naar het toilet helpt om wat overtollig vocht kwijt te raken. Op een gegeven moment komen twee jonge grieten bij ons op de dansvloer. Ze beginnen geil tegen Marco op te dansen. Hij geniet duidelijk van de aandacht van deze twee schaars geklede meisjes. Gejoel van de menigte is hun deel. Wij juichen hard mee. Als de meiden vertrekken drinken mijn maten nog wat biertjes aan de bar. Het is ondertussen twee uur in de ochtend. De jongens zijn goed bezopen en het is tijd om er een einde aan te maken.

In omgekeerde volgorde zet ik mijn vrienden thuis af. We lopen met Marco mee naar de voordeur. In het huis is alles donker. Zo te zien is Luciënne nog niet thuis. De meiden houden het blijkbaar langer uit dan wij. Marco bedankt ons voor de gezellige avond en we nemen afscheid. Op naar het huis van Bert. Ook daar is alles donker. Misschien ligt Leanne al in bed. Bert stapt uit en zwaait ons nog na als ik met Frank verder rij. Bij ons thuis is het ook donker. Ik neem afscheid van Frank. Hij stapt op zijn fiets en rijdt naar huis. Gelukkig is het maar een klein stukje voor hem, gezien zijn behoorlijk beschonken toestand. Ik ga snel naar binnen. Mindy's jasje hangt niet aan de kapstok en als ik op de slaapkamer kom is het bed leeg. Ik vraag mij af waar de vrouwen naar toe zijn gegaan waar het zo gezellig is dat ze nog niet terug zijn. Als ik wist waar ze waren dan kon ik ze op gaan halen, zodat ze geen taxi hoeven te bestellen. Ik zit nog vol adrenaline van het dansen, zodat ik waarschijnlijk toch niet kan slapen. Ik besluit op goed geluk de vrouwen te gaan zoeken.

Ik stap in de auto en rij richting centrum. Mijn eerste idee is om alle kroegen af te lopen. Dan besluit ik het toch wat systematischer aan te pakken. Ik neem een andere afslag en rij naar het Japanse restaurant. Dat is dom, want dat is natuurlijk gesloten. Er is nog licht aan boven de zaak. Daarom waag ik het er op om aan te bellen bij de deur aan de zijkant van het gebouw. Ik vermoed dat die van de woning is. Redelijk snel wordt er opengemaakt.

"Bent u de eigenaar van het restaurant?"

De man murmelt bevestigend maar lijkt niet blij. Ik moet een goede smoes verzinnen om een goede reden te hebben dat ik zo laat nog aanbel.

"Er zijn vandaag vier vrouwen in uw restaurant geweest voor een vrijgezellenfeest. Ik ben op zoek naar de vrouw met de rode jurk. Haar ouders hebben een ongeluk gehad met de auto en haar vader ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis. Ze neemt haar telefoon niet op. Weet u misschien waar ze na het eten naar toe zijn gegaan?"

Ik heb weinig hoop. Het norse gezicht van de man verdwijnt en ik krijg een verrassend antwoord.

"Ja, toevallig wel. Ze hebben bij mij persoonlijk afgerekend en toen vroeg de vrouw met de bruidssluier waar ze naar toe gingen. Een van de andere vrouwen zei toen dat ze naar het golden tulip hotel zouden gaan. Ik kan het mij nog herinneren, omdat het zo'n vrolijk stel was. Ik hoop dat de vader van die vrouw goed zal herstellen."

Ik bedank de man en haast mij naar mijn auto. Het golden tulip hotel ligt aan de rand van de stad. Misschien zijn ze daar nog en kan ik ze oppikken. Er is een grote parkeerplaats bij het hotel. Ik loop naar binnen. Het is rustig. Ik heb geen idee waar ik moet zijn. Gelukkig is er nog iemand bij de lobby. De arme man heeft natuurlijk de nachtdienst. Ik bedenk hoe ik dit het beste aan kan pakken.

"Hallo, ik kom voor het vrijgezellenfeest."

De man reageert niet direct, alsof hij niet zeker weet wat hij moet antwoorden. Ik moet iets anders bedenken.

"Ik ben de stripper," grap ik.

Volgens mij is hij nog niet overtuigd. Hij zegt in ieder geval niet dat er geen vrijgezellenfeest is. Ik voel in mijn broekzak en vind daar een stukje papier. Ik haal het eruit. Het is een oud boodschappenlijstje.

"Ja, hier heb ik het. Ik moet mij melden bij mevrouw Zegers". Ik hoop dat Mindy onder haar eigen naam heeft geboekt. Voor de tweede keer deze avond zie ik het gezicht van een man veranderen.

"O, ja. Nu weet ik het weer. Het vrijgezellenfeest is op kamer 850. U komt daar met de lift. Maar bent u niet wat laat, de andere strippers zijn er al een tijdje." Wat? Heeft Mindy strippers geregeld? Hebben wij mannen een rustig feestje en dan maken de vrouwen het lekker spannend. Ik herstel mij snel.

"Ik ben de afsluitende act. Daarom moest ik wat later komen."

Het lijkt er op dat de man mij gelooft. Ik neem de lift naar de achtste verdieping. Als ik daar aankom hoor ik al waar ik moet zijn. De muziek komt vanaf het einde van de gang. Waarschijnlijk zijn er geen andere kamers verhuurd op deze verdieping, want anders zou er wel geklaagd worden. Ik pak de klink. De deur is niet gesloten en gaat open.

O, mijn god! Heel veel prikkels bereiken gelijktijdig mijn brein. Het eerste wat mij opvalt zijn heel veel poedelnaakte mannen. Het is een grote U-vormige ruimte. Waarschijnlijk zijn dit oorspronkelijk meerdere kamers die bij elkaar getrokken zijn. Overal staan tafeltjes met drank. Zowel bier als ook sterker spul. Ik hoor gekreun boven de muziek uitkomen. Ik draai me meteen in de richting van dit geluid. Ik kan het niet geloven. Een vrouw zit op haar knieën op de grond. Het enige kledingstuk dat ze draagt is een bruidssluier. Haar kleren liggen iets verder op de grond. Bovenop de stapel ligt een wit T-shirt. Het is onmiskenbaar Luciënne die daar zit. Ik kan het niet geloven, nee, zelfs niet bevatten. Ze wordt op z'n hondjes geneukt door een forse man. Ze gaat verdomme binnenkort trouwen. Wat denkt dat mens wel om mijn vriend zo te bedriegen. Wat een slet. Beiden genieten duidelijk volop. Blote mannen lopen gewoon langs het neukende stelletje. Andere mannen staan gewoon ergens met een drankje met elkaar te praten.

Marco gaat dit nooit geloven. Ik pak daarom mijn telefoon uit mijn broekzak en begin mijn vriend’s toekomstige vrouw te filmen bij haar verachtelijke daad. Ze kan mij niet zien omdat ik haar sekspartner op de rug zie. Dat is maar goed ook, want ik val een slag op met mijn kleren aan. Ik verplaats mij een beetje zodat ik Luciënne van de zijkant kan filmen. Ze staat er nu duidelijk op. Ontkennen heeft geen enkele zin meer. Ik wil nu weten waar mijn vriendin is. Ik loop naar links en kijk voorzichtig om de hoek. Nee, dit bestaat niet! Er staat een groot bed. De twee vrouwen op het bed herken ik. De mannen uiteraard niet. Leanne zit op een van die mannen. Ook zij zit met haar rug naar mij toe. Een stijve pik met condoom zie ik in en uit haar kutje gaan terwijl zij op en neer wipt. Naast haar op het bed ligt Irene, Frank's vriendin. Ze heeft haar armen en benen om haar sekspartner geslagen. Hij neukt haar in de missionarispositie. Veel en hard gekreun verraadt dat het er heftig aan toe gaat.

Ik twijfel over teruglopen naar de andere kant van de U-vormige ruimte of eerst dit ook op film vastleggen. Het hoeft geen ellenlange pornofilm te worden, dus besluit ik snel een opname te maken. Misschien maak ik de opname ook omdat ik niet wil weten wat er zich om de ander hoek van deze ruimte afspeelt. Wat zeker is dat mijn vrienden echt moeten zien dat hun respectievelijke vrouw en vriendinnen vreemd gaan. Ik weet niet waarom, maar ik maak ook een opname van alle kleding die overal op de grond ligt. De kleding van de mannen, maar vooral die van de vrouwen. Hun slipjes en bh's. Ook van Leanne's zalmkleurige jurk. De prachtige blauwe jurk moet dan van Irene zijn. Als laatste neem ik het bed nog eens vol in beeld zodat nog een keer de overspelige hoeren er duidelijk opstaan. Ik kom er niet meer onderuit. Schoorvoetend loop ik terug naar de andere kant van de kamer. Luciënne wordt ondertussen door een andere man in dezelfde positie genomen. Blijkbaar is dit haar favoriete standje. De man die haar zojuist gepaald heeft zie ik een volgespoten condoom afdoen en in een prullenbak gooien. Hij pakt een flesje bier en voegt zich bij een groepje mannen dat het neukende koppel staat te bekijken.

Als ik de andere zijde van de ruimte nader hoop ik dat ik om de hoek Mindy aantref in een seksvrije zone. Nee, eigenlijk hoop ik dat ik Mindy helemaal niet aantref en dat ze eerder dit Sodom en Gomorra heeft verlaten. Ik ben nog niet helemaal bij de hoek als ik op de grond iets roods zie liggen. Godverdomme, dat is haar nieuwe jurk. Niet veel verder liggen een bh en een slipje. Ik herken ze als het bezit van mijn vriendin. Ik sta even stil en sluit mijn ogen. Ik kan mijzelf niet meer voor de gek houden. Toch om honderd procent zeker te zijn moet ik kijken. Ik open mijn ogen en neem de laatste stappen naar de hoek. Shit, shit, shit! Ook deze ruimte is gevuld met een hoop naakte mannen. Het bed dat aan deze kant van de kamer staat wordt in beslag genomen door maar twee personen. Een van deze twee naakte mensen is Mindy. De man tussen haar benen ken ik niet. Hij neukt haar behoorlijk flink. Aan zijn gespannen gezicht te zien doet hij behoorlijk zijn best. Ik kijk tegen mijn vriendin's prachtige zwarte haren.

Beiden kreunen er op los. Andere blote mannen staan er naar te kijken, of staan gewoon ongeïnteresseerd met elkaar te praten. Ik hoor de toonhoogte van Mindy's gekreun omhoog gaan. Dat is het teken dat haar orgasme nadert. Ik herken al haar bewegingen. Ze is zover. Ze holt haar rug zodat ze op haar hoofd steunt. Haar mond opent zich terwijl haar ogen gesloten zijn.

"Ja, ik kòòòòòòòm, " kreunt mijn vriendin.

Godver de godverdomme. Mindy beleeft een orgasme bij een andere man terwijl ik vastgenageld aan de vloer erbij sta. Haar buik trilt nog spastisch na terwijl de man gewoon door blijft pompen. Dan opent ze haar ogen. Volgens mij dringt eerst niet tot haar door wat ze ziet, maar dan worden haar kijkers groot en zie ik een verschrikte blik. De man die haar neukt is ook zover. Zijn gezicht verkrampt zo mogelijk nog meer en hij komt overduidelijk klaar. Mindy sluit haar ogen weer en haar lichaam ontspant. Dat wil zeggen dat haar rug ontholt en dat ze weer plat op haar rug ligt. Volgens mij zie ik tranen over haar slaap rollen.

Mijn gevoel in mijn benen komt weer terug. Ik loop gehaast terug naar de uitgang. Ik voel mij ineens heel misselijk worden en heb het gevoel dat ik moet kotsen. Gelukkig komt er niets uit als ik moet kokhalzen. Als de ergste braakneigingen weg zijn ga ik met mijn rug tegen de deur staan en sluit mijn ogen. Ik voel een hand op mijn schouder. Ik open mijn ogen. Het is niet Mindy, maar een van de naakte mannen.

"Hé, kerel. Gaat het?"

Ik knik, ten teken dat het in orde is.

"Mooi. Kleed je uit en neuk ook een van die geile wijven. Die sletjes krijgen er niet genoeg van."

Hij loopt door naar de ruimte waar Irene en Leanne zijn. Ik kijk nu weer naar Luciënne. Ze ligt nu op haar rug en wordt in missionarispositie genomen door weer een andere man. Ze kreunt hard en haar ogen kijken glazig naar het plafond. Volgens mij is ze zover weg dat ze mij niet eens zou herkennen als ik de volgende zou zijn die 'gebruik' van haar zou maken.

Net als ik de kamer wil verlaten zie ik de man die Mindy net geneukt heeft mijn richting opkomen. Ik krijg de neiging om hem een flinke klap te verkopen. Ik beheers mij net op tijd. Met een flesje bier in zijn hand loopt hij zonder mij aan te kijken langs mij door. In een opwelling tik ik hem op zijn schouder.

"Hé. Die meid die je net geneukt hebt, was dat wat bijzonders?"

Er verschijnt een lach op zijn lelijke gezicht.

"Echt wel. Die meid is het beste paard van stal. Ze is ook de enige van de vier die het zonder condoom doet. Het nadeel is dat haar kutje al vol met sperma zat, dus wilde ik haar in haar kontje neuken. Toen ik daar eerst een vinger in stak, bleek die ook al vol te zitten met zaad. Ik heb haar dus toch maar in haar kutje geneukt. Geloof het of niet, ondanks alle voorgangers voelde het nog steeds erg strak. In ieder geval het strakste van de drie die ik al heb gepaald. Ik laat mijn jongeheer nu even tot rust komen, maar dan hoop ik dat ik nog een keertje kan. Die roodharige wil ik ook nog graag op mijn lijstje zetten."

Hij neemt een slok bier uit zijn flesje.

"Maar, ja, die zwartharige kan ik je aanraden, als je het niet erg vindt om in andermans sperma te roeren. Kleed je maar snel uit en ga bij haar in de rij staan. Volgens mij is diegene na mij haar nu in haar kontje aan het neuken. Wellicht kun je al direct na die gozer. Ik ga nu zelf bij die roodharige in de rij staan."

Het voelt alsof alle lucht uit mijn longen weggeslagen is, als die eikel doorloopt richting Irene. Na enkele minuten ben ik eindelijk weer bij mijn positieven. Ik gris een volle fles whisky van het dichtstbijzijnde tafeltje, maak de deur open en stap de gang op. De muziek achtervolgt mij als ik verdoofd richting de lift loop. De man achter de balie kijkt bezorgd naar mij als ik het hotel uit zwalk. Ik vind mijn auto en rij op de automatische piloot naar huis. Het is ongeveer vijf uur in de ochtend als ik weer thuis ben. Ik pak een limonadeglas en loop hiermee samen met de whisky naar de slaapkamer.

Ik doe niet de moeite om het licht aan te maken of de gordijnen te sluiten. Het flauwe licht van de lantaarnpaal voor ons huis verlicht enigszins de slaapkamer als ik op het bed ga zitten. Ik staar wezenloos naar buiten. Op de automatische piloot vul ik het glas met whisky. Ik neem een grote slok. Het spul brandt als het mijn keel afloopt. Ja, lekker. Dat ik dit niet gemist heb. Ongelooflijk dat ik zomaar van de ene op de andere dag van de alcohol af kon blijven. Ik begin alles te overdenken. Dat dit het einde van mijn relatie betekent is wel duidelijk. Heel veel vragen komen bij mij op. Wie weet krijg ik er nog eens antwoord op. In het hotel was ik er zeker van dat ik mijn vrienden moest inlichten. Nu twijfel ik daarover. Wat niet weet, wat niet deert, ten slotte. Als ik niet zo 'nobel' was geweest om de meiden een taxirit te willen besparen dan was ik morgenvroeg waarschijnlijk vrolijk naast mijn vriendin wakker geworden, alsof er niets aan de hand was. Kunnen mijn vrienden het waarderen dat ik ze het vertel, of juist niet? Daar moet ik eens goed over nadenken.

Om zeven uur precies stopt een taxi bij ons voor de deur. De fles whisky is pas half leeg. Mindy stapt uit en betaalt de taxichauffeur. Ze is de laatste. De andere vrouwen zijn blijkbaar al thuis bij hun onwetende partners, die waarschijnlijk al liggen te slapen. Ik hoor de voordeur open gaan. Wat ik in de hotelkamer gezien heb was erg, maar ik heb het gevoel dat het moeilijkste moment van mijn leven er nu aan zit te komen. Het licht in het trappenhuis gaat aan en ik hoor voetstappen de trap op komen. Het licht gaat weer uit en dan gaat het licht in de slaapkamer aan. Ik voel Mindy's ogen in mijn rug. Er heerst een oorverdovende stilte. Ze weet dat ik haar bemerkt heb. Dan spreekt ze heel zachtjes.

"Je slaapt nog niet?"

Wat een geweldige constatering. Alsof ik zin heb in een 'normaal' gesprek. Ik reageer dus niet.

"Schat, we moeten praten."

Haar stem is nog steeds zacht en onzeker. Ik kan mijn ergernis niet meer onderdrukken.

"Wij moeten helemaal niets!"

Dan begin ik te huilen. Alle opgekropte emotie komt eruit. Misschien een teken van zwakte, maar ik kan er niets aan doen.

"Lieverd, niet huilen alsjeblieft. Heb je gedronken?"

Ze klinkt ineens bezorgd. Alsof ik iets heel ergs heb gedaan. Ze staat ineens voor me. Ik probeer mezelf weer onder controle te krijgen. Het lukt wonderwel.

"Ja, ik heb gedronken. Maar nog lang niet genoeg. Ik heb nog steeds dat beeld op mijn netvlies, van jou met die andere vent. Je hebt geen idee hoe zeer je mij teleurgesteld hebt. Ik denk niet dat ik dit ooit kan verwerken. Dit doet mij zo ontzettend pijn."

Ik buig mijn hoofd. Nu begint Mindy te snikken.

"Schat, het spijt me zo. Zeg me alsjeblieft hoe ik het goed kan maken. Ik hou zoveel van jou. Ik wil je niet kwijt. Zeg me wat ik moet doen."

Hoe kan ze nu zeggen dat ze van me houdt. Dat kan er bij mij niet in.

"Ik denk niet dat het nog goed kan komen, maar je zou mij wat vragen kunnen beantwoorden."

Mindy knikt ten teken dat het goed is.