De Volksdansavond

Mijn langste verhaal op deze site tot nu toe, met ook de langste opbouw. Ik persoonlijk vind de seks in dit verhaal minder belangrijk dat de erotische spanning die ik, hopelijk met succes, heb proberen te schapen in de tekst. Laat me weten of dat al dan niet gelukt is en aarzel ook niet om je mening, positief of negatief, te laten horen.

Veel leesplezier gewenst!

------------------------------

Het was een koude en winderige avond. Precies dat soort avond om iets te doen dat je niet buiten hoefde te doen. Het soort avond waarop Jens besloot om op de vraag van zijn vrienden in te gaan om mee te gaan naar een speciaal voor studenten georganiseerde volksdansavond, een boombal zoals dat in Vlaanderen genoemd wordt. Hoewel hij amper iets kon zien, lag hij wel heel goed in een klein groepje vol ziende jongens dat bereid was af en toe eens dingen te doen die niet zo vanzelfsprekend waren. Zoals vanavond dat boombal. Eigenlijk voelde Jens er weinig voor om mee te gaan. Hij hield niet zo van dansen. Bovendien stond volksdans bekend om het dansen in paren en bestaan er zelfs dansen waarbij men van partner wisselt. Jens was niet verlegen, maar wel als het om meisjes ging, en hij vond dat een belemmering op zo’n avond. Uiteraard kon hij wel communiceren met mensen uit het vrouwelijke geslacht, maar als het verder ging dan babbelen over koetjes en kalfjes of verder dan iets bestellen in een café, haakte hij af. Maar vooral Rob en zijn vriendin en Mike hadden hem uiteindelijk toch kunnen overhalen om mee te gaan. “Je zou je verlegenheid dan goed kunnen overwinnen, en misschien wel een leuke meid tegen komen”, hadden ze hem verteld. En na lang overwegen besloot hij dan toch mee te gaan. Ook Jonas en zijn vriendin zouden meegaan. “Misschien kon het inderdaad nog een leuke avond worden”, dacht Jens, toen hij, begeleid door Mike over straat wandelde in de richting van de grote hal waar het boombal zou doorgaan. Ze waren overeen gekomen dat de twee meiden van het gezelschap Jens zouden helpen met de danspassen, aangezien het voor hem niet mogelijk was goed te zien wat de bewegingen inhielden. Tijdens het verloop zou men dan wel zien wat er gebeurde. En als Jens toch niet wilde dansen of de bewegingen te moeilijk waren om uit te leggen, verklaarde Mike zich, als enige vrijgezel buiten Jens zelf dan, bereid om hem gezelschap te houden, terwijl de twee koppeltjes zich op de dansvloer zouden bevinden. Dat deze voorzorg niet nodig was geweest, kon vooral Jens op dat moment niet vermoeden.

Het groepje wandelde de hal binnen. Er was al veel volk toen men de inkom gepasseerd was. Jens begon toch wel zenuwachtig te worden. Over minder dan een half uur, zo vermoedde hij, zou hij aan het dansen zijn met een jonge vrouw die hij niet kende. Maar hij had al vanaf het moment dat hij wist dat hij zou meedoen, besloten om op zijn minst toch te proberen om mee te dansen. Als het initiatie-uurtje voorbij zou zijn en er een folkband op het podium zou komen om muziek te spelen waarop de ingeoefende dansen dan uitgevoerd konden worden, en als dan zou blijken dat het hem toch niet beviel, kon hij nog aan de kant blijven om te horen hoe zijn vrienden zich vermaakten en om naar de muziek te luisteren. “Al veel lekkere meiden te zien”, onderbrak Mike de gedachten van Jens. “Hoeveel daarvan zouden nog vrijgezel zijn?” “Als je toch van plan bent om te gaan jagen”, antwoordde Jens, “probeer dan dit keer een eetbaar stuk wild te schieten.” Hij herinnerde Mike’s vorige veroveringen als de dag van gisteren. Mike had al een aantal relaties gehad die elke keer na enkele weken stuk gelopen bleken te zijn. “Ik zal mijn best doen”, lachte Mike terug.

Evi keek uit naar de verovering die ze vanavond op het boombal zou proberen te maken. Ze zag het niet echt als een verovering, want daarvoor leek haar het doelwit te aardig. Het was ook geen louter seksuele verovering. Ze zou het zelfs helemaal niet erg vinden als er vanavond niet gevreeën zou worden. Haar doelwit, bij gebrek aan een ander woord, was iemand die samen met haar college liep, hoewel ze amper nog een woord hadden gewisseld. Ze was redelijk snel nadat ze hem had gezien verliefd op hem geworden, hoewel ze tot daarvoor niet geloofde in liefde op het eerste gezicht. Ze wist echter niet goed hoe hem te benaderen. Normaal gezien was ze helemaal niet verlegen waar het jongens betrof, maar het was de eerste keer dat ze echt verliefd op iemand geworden was. Ze had al met verschillende leeftijdsgenoten het bed gedeeld, maar dat was, op een enkele uitzondering na, telkens maar voor één nacht geweest. En zelfs met die uitzonderingen was het maar een paar keer meer gebeurd. In ieder geval was er nooit liefde geweest.

De jongen waar ze haar zinnen nu op had gezet, was niet uitzonderlijk knap, maar leek haar wel heel lief. Ze vond hem vooral schattig. Later bleek dat hij bevriend was met de partner van één van haar beste vriendinnen. Toen bleek ook dat hij zeer slecht kon zien. En dat maakte dat ze hem ook nog als dapper zag omdat hij er in was geslaagd toch al drie jaar mee te draaien aan de universiteit. Natuurlijk wist ze dat hij niet de enige was met zijn probleem die dat deed, maar dat veranderde niets aan de zaak. En toen hoorde ze over dat boombal. Ze zag dat als een kans om kennis met hem te kunnen maken. Maar ze was daar eerst nogal onzeker voor. Wat als hij haar zou afwijzen? Wat als zou blijken dat hij eigenlijk helemaal niet deugde?

Haar vriendin had ook verteld dat hij waar het vrouwen betrof heel verlegen was. Dat leek Evi nog schattiger aan hem. Ze vroeg haar vriendin of ze niet kon proberen hem te overtuigen naar dat boombal te gaan. Haar vriendin beloofde te doen wat ze kon. Naar later bleek, met succes. Toen ze had gehoord dat hij er na lang overwegen in had toegestemd om mee te gaan, ontspande ze zich. Ze was beginnen met plannen te maken over hoe ze hem zou benaderen. Haar vriendin zou beginnen met hem uit te leggen hoe de dansen die ze zouden doen in elkaar zaten. Ze zou in de buurt blijven tot de eerste dans met partnerwissel geleerd werd. Daar zou ze ervoor zorgen dat ze hem na enkele wissels kon opvangen. Ze zou dan uiteraard eerst nog met een paar andere jongens moeten dansen, maar ja, dat moest dan maar. Als ze hem opgevangen had, zou ze wel zien wat er gebeurde. En gelukkig werkte het in haar voordeel dat ze al geregeld naar zo’n avonden was geweest en dus al de dansen die wellicht gedaan zouden worden, al kende. Ze had haar plan met haar vriendin besproken, en zij wilde ervoor zorgen dat ze aan hem zou vragen of hij het erg vond dat een vriendin van haar, Evi dus, hem zou helpen omdat zij meer ervaring had met volksdans en het wellicht dus beter zou kunnen uitleggen.

Met alle plannen gemaakt, kwam ook zij, iets achter het groepje van de jongen die ze wilde veroveren, de hal binnen en constateerde net als hen dat het behoorlijk druk was. Ze voelde haar zenuwen maar een klein beetje, toen ze die schattige jongen samen met zijn vrienden zag, en merkte dat haar vriendin haar in het oog had gekregen en op haar af kwam gelopen. “Ben je er klaar voor?” vroeg ze. “Ik geloof het wel”, antwoordde Evi. “Ik zal doen als afgesproken. Succes”, zei haar vriendin toen ze Evi eventjes een knuffel gaf en terug naar haar vriend ging.

“Waar is Anne plots gebleven”, vroeg Jens, doelend op de vriendin van Rob. “Ik geloof dat ze een vriendin van haar is gaan begroeten”, antwoordde Rob. “Oh, maar daar komt ze al weer aan”, zei Mike. Verder werd er nog over koetjes en kalfjes gepraat, tot twee mannen en een vrouw het podium op gingen. Één man droeg een koffer waar een acordeon inzat. De avond stond op het punt geopend te worden.

Na de inleiding waarin iedereen van harte welkom werd geheten op het boombal, werd de groep gesommeerd een dubbele kring te vormen waarbij de mannen aan de binnenkant en de vrouwen aan de buitenkant moesten staan. “Daar begint het”, dacht Jens berustend terwijl hij naast Anne stond, die hem nu zou uitleggen wat de bedoeling was, en alleszins de eerste dans samen met hem zou doen. Jens bedacht dat Rob misschien wel jaloers zou zijn, hoewel hij vond dat hij daar geen enkele reden voor had. Hij vond Anne wel een aardige meid, maar voelde geen enkele aandrang om te proberen haar het hof te maken, wat hij trouwens bij niemand zou doen.

“De eerste dans die we zullen doen is de chapelloise”, verklaarde de man. De naam zei Jens niets, maar uit wat de man daarna vertelde, kon hij afleiden dat het een zogenaamde mixer was. Men zou dus van partner wisselen. Zijn zenuwen werden dus al direct op de proef gesteld, maar nu kon hij niet meer terug.

De chapelloise werd uitgelegd en voorgedaan door het koppel op het podium. Anne probeerde zo goed mogelijk te beschrijven wat er gedaan moest worden. Jens begreep niet veel van de uitleg van het koppel, dus was het wel goed dat Anne er was. Hij begreep echter niet helemaal hoe het mogelijk kon zijn dat op het einde het zo perfect uitkwam dat de nieuwe partner op precies de zelfde plaats moest gezocht worden als de vorige partner in het begin. Op zich was de dans niet heel moeilijk, zeker niet nadat ze eens een proef deden. Maar het wisselen van partner zou nieteenvoudig zijn.

Nu werd het voor echt gedaan. Er werd een nummertje op de acordeon gespeeld en gedurende het hele nummer zou er gedanst worden. Eerst deed Jens de dans nog een keer met Anne. Daarna ging hij door naar de volgende partner. Hij probeerde tijdens het dansen zo weinig mogelijk lichamelijk contact te maken. Hij praatte ook niet met de meiden die hij tegenkwam, en merkte dat het er zowiezo nogal verlegen en chaotisch aan toe ging. Hij besloot nu definitief dat hij mixers maar niets vond, hoewel hij het dansen zelf opmerkelijk genoeg vond meevallen.

Toen het nummer stilaan zijn einde begon te naderen en er misschien nog maar één keer gewisseld zou worden, werd hij behendig door zijn volgende partner opgevangen. Nadat vorige wissels allemaal heel chaotisch verliepen en pas volledig lukten als ze al een aantal passen verder waren, waar zijn beperking het meeste schuld aan had, verbaasde dat Jens in hoge mate. Hij dacht misschien dat hij door Anne of door de vriendin van Jonas opgevangen was. Maar dat kon niet, want hij had al met beide meiden gedanst. Toen sprak het meisje. Hij herkende de stem vaag als die van iemand die wel eens een vraag had gesteld tijdens de les en waarvan hij de naam niet wist. “Hoi, ik ben Evi”, stelde ze zich voor. Hij voelde zijn gezicht gloeien terwijl hij de naam hoorde. Hij had Anne wel eens horen vertellen dat iemand met de naam Evi hem wel zag zitten. Die Evi was een vriendin van Anne. Zou het de zelfde zijn? Hij kon zich niet voorstellen dat dit zo was en ook niet dat iemand een zo goed als blinde jongen zou uitkiezen. Hij merkte ook dat die meid zich wel erg dicht tegen hem bewoog. “Hoi”, groette hij verlegen terug. Hij besefte dat hij misschien zijn naam moest zeggen. Als ze een man was geweest, zou hij daar absoluut geen moeite mee gehad hebben. Ze vroeg hem onder het dansen of hij zich een beetje vermaakte, waarop hij afwijkend antwoordde. “Verdorie”, dacht hij toen ze zijn arm optilde om er behendig onderdoor te kunnen draaien, “hopelijk neemt ze dat niet op als een persoonlijke belediging! Toen Evi onder zijn omhooggetilde arm door draaide, waarbij hij merkte dat ze toch redelijk lang moest zijn, stopte het nummer net. “Wat nu?”

Jens vroeg zich af of Anne of de vriendin van Jonas hem misschien zouden opzoeken. Of zou hij moeten vragen of ze hem bij hen kon brengen? Maar hoe zou hij hen moeten beschrijven. En wat hij belangrijker vond, zou hij dat zomaar mogen vragen? Ze stelde het in ieder geval zelf niet voor en bleef zijn hand nogal stevig vast houden.

Evi zag dat de jongen nogal besluiteloos was. In ieder geval had ze hem nu eindelijk vast, zelfs letterlijk. En ze zou hem pas weer loslaten als echt bleek dat hij het niet op prijs zou stellen of als ze zelf zou ontdekken dat hij toch niets voor haar was. Ze vond het trouwens ook heel opmerkelijk dat ze hem pas op het laatste was tegengekomen. Maar ze ervoer het ook als een voordeel. Toen de kring even uiteen viel tot men aan de volgende dans zou beginnen, zag ze, zoals afgesproken, Anne naar hen toekomen. Ze begroetten elkaar. “Jens”, zei ze tegen de jongen. Hij heette dus Jens. “Je hebt een vriendin van mij getroffen, zie ik.” Ze zag nu hoe het gezicht van Jens nog roder leek te worden dan het al was, terwijl hij, bewust of niet, zijn blik van haar afwendde. “Zou jij het zien zitten om hem de volgende dansen uit te leggen? Jij hebt meer ervaring met volksdans dan ik.” Die vraag had Evi natuurlijk verwacht. Ze lachte naar Anne en deed of ze even over de vraag moest nadenken. “Oké, geen enkel probleem”, zei ze tenslotte. “Vind je dat goed”, vroeg Anne aan Jens. Evi merkte dat hij toch behoorlijk aarzelde, en dat vond ze zo schattig om te zien. “Ik zal je niet op eten hoor”, probeerde ze hem gerust te stellen terwijl ze even bemoedigend in zijn hand kneep. Uiteindelijk stemde hij toch in.

“Het was dus hoogst waarschijnlijk die Evi waarover Anne het toen had gehad”, stelde Jens vast, “Of ze moest natuurlijk meerdere Evi’s kennen.” Maar dat leek hem niet erg waarschijnlijk. Anne klopte hem op de schouder en zei dat ze elkaar nog wel zouden zien die avond. Hij vond dat ze nogal vreemd deed toen ze hem onder de hoede van Evi achter liet. Ergens had hij het idee dat zijn ontmoeting met haar al van tevoren gepland was, en dat maakte dat hij zich behoorlijk ongemakkelijk ging voelen.

“Ik geloof dat ik me nog niet echt heb voorgesteld”, merkte hij een beetje beschaamd op terwijl iedereen volgens opdracht weer een danspartner aan het zoeken was. “Jij heet Jens”, antwoordde ze, “en we volgen voor een deel de zelfde lessen. Maar dat wist je misschien al. Ik ben zowat de enige die af en toe eens openlijk een vraag stelt aan de proffen. Misschien ken je mijn stem daardoor al. Maar ik heb nog nooit met je gesproken.” Jens stelde al dan niet terecht vast dat ze hem van de last af wilde helpen om zelf vragen te stellen. Hij had haar stem inderdaad al wel gehoord, hoewel hij daar tot op dat ogenblik nog niet zeker van was. Hij vond wel dat ze een mooie stem had.

Voor de volgende dans moesten ze vertrekken vanuit een houding die wel erg leek op die van een slow. Toen Jens daar zo stond met een hand op Evi’s schouder en een arm van haar om zijn middel terwijl hun andere handen in elkaar verstrengeld waren, vroeg hij zich af waar hij toch aan begonnen was. Evi legde hem de dans heel goed uit, dat wel. Maar een gevoel van ongemak bleef hem kwellen. Ze was in ieder geval wel zo vriendelijk om hem af te laten zien van de schaamte die hij zou hebben als hij haar om verduidelijking moest vragen. Want van zodra ze het vermoeden kreeg dat hij iets niet helemaal begreep, probeerde ze het bij hem al vanzelf te verduidelijken.

Ook deze dans begon nu onder een ander melodietje van de acordeon. Hij was zich op een ongemakkelijke manier bewust van haar borsten die zich redelijk stevig tegen zijn bovenlichaam drukten terwijl ze zich door de hal bewogen. Hij probeerde zich weer op zijn bewegingen te concentreren en om niet op haar tenen te trappen, wat niet zo vanzelfsprekend bleek. Gelukkig bleven ongelukken uit, maar toen hij zich liet meevoeren onder haar vakkundige leiding, werd hij er zich ook nog eens bewust van dat zijn geslacht zich begon te roeren. “Snel aan iets anders denken”, dacht hij voor het al te beschamend werd. Hij probeerde te denken aan het feit dat ze toch wel behoorlijk lang was voor een vrouw. Maar veel helpen deed dat niet. Hij begon een beetje tegen te stribbelen. Natuurlijk merkte Evi dat. Ze vroeg of er iets was. Wat moest hij antwoorden? Hij besloot te zeggen dat er niets was en concentreerde zich opnieuw.

Nog een koppeldans volgde. Evi sleurde Jens behendig mee over de dansvloer. Jens wist niet zeker of hij het wel zo fijn vond dat ze zich zo diep in zijn persoonlijke zone had gewrongen. Hij kende haar nog amper een uur. Maar ze was wel lief. Ze hielp hem goed en wist redelijk goed een gesprek op gang te houden als er even niets te doen was of als ze merkte dat hij goed kon volgen. Hij hoopte maar dat ze het niet als een verplichting zag om met hem op te trekken. Anne had haar gevraagd om hem te helpen. Hij had niet het gevoel dat ze zich verplicht voelde, maar het zou altijd kunnen dat ze het verborg.

Ook deze dans ging zonder ongelukken voorbij. “De volgende dans is opnieuw een mixer”, verklaarde de man op het podium. “Ik zou graag zien dat er een grote kring gevormd werd waarbij mannen en vrouwen elkaar afwisselen.” “Ik haat mixers”, zei Jens, voor hij besefte dat hij Evi dankzij een dans met partnerwissel had leren kennen. Maar gelukkig maakte ze daar geen punt van. “Dan doen we toch gewoon niet mee”, stelde Evi simpelweg vast, “Dan gaan we gewoon aan de kant staan.”

Evi vond het helemaal niet erg dat Jens zo onomwonden had gezegd dat hij een afkeer had van dat soort groepsdans. Door dat te zeggen kon ze zichzelf gemakkelijk een excuus geven om hem niet te moeten afgeven aan een andere meid. Terwijl ze zich een beetje geil begon te voelen bedacht ze dat ze hem zichzelf niet ongemakkelijker moest laten voelen dan nodig was. Te meer omdat ze zag dat hij zich nog altijd niet helemaal op zijn gemak voelde bij haar. Ze besloot ook dat haar geilheid nog even moest wachten. Terwijl ze haar arm door de zijne vlocht om uit de weg van de kring te wandelen, maakte ze snel een plan waarvan ze hoopte dat het zou aanslaan. Ze mocht helemaal niets forceren. Maar dat wilde ze ook helemaal niet. Ze zag hoe het koppel op het podium stapsgewijs de bewegingen van de tovercirkel voordeed. Het was wel leuk om te zien. Ze probeerde ook een alledaags gesprek met Jens aan te knopen. Het ging al iets vlotter. Ze merkte dat hij al ietsje vertrouwder was met haar aanwezigheid. Ze beschreef hem ook al de humoristische dingen die ze opmerkte. Er werd veel geknoeid, en de tovercirkel had volgens haar meer weg van een vormeloze mensenmassa.

Na deze dans was het initiatiegedeelte afgelopen. De man op het podium bedankte hen allemaal, evenals de mensen die meegewerkt hadden, en wenste hen nog een plezierige avond met de twee bands die nog zouden komen optreden. Hij sprak ook de hoop uit dat er nog veel gedanst zou worden. Daarna verlieten hij en zijn gevolg het podium. “Ik ga iets te drinken halen. Wil jij ook iets?” vroeg Evi. Jens merkte dat hij ook dorst had en vroeg haar dan maar een pintje mee te brengen. Ze zei dat ze zo terug was en liet hem toen even achter. Hij had even tijd om zich het voorbije uur voor de geest te halen en zich af te vragen hoe de rest van de avond zou verlopen, voor hij in zijn gedachten gestoord werd door Mike. “Wat heb jij toch een lekkere meid gevonden. Ik wou dat ik zo’n geluk had. Ik vond niet veel aan die initiatie. Maar hoe deed je dat toch. Zo knap!” Meer omdat hij een wedervraag wilde stellen dan omdat hem Evi’s uiterlijk echt interesseerde vroeg hij hoe ze er uit zag. “Behoorlijk lang, maar dat weet je wel al geloof ik. Redelijk lang rood haar met mooie bruine kijkers, een klein neusje en een schattig mondje. Redelijk stevige voorgevel, hoewel voor mij misschien iets te klein. Lange stevige benen. Redelijk slank maar ook niet graatmager. Leuke smaak van kleding, denk ik.” Normaal kon Jens altijd genieten van de heel gedetailleerde beschrijvingen van meiden, waar Mike hem graag van voorzag, maar nu was hij er niet helemaal bij. Evi had wel degelijk iets bij hem losgemaakt.

Toen Evi Jens zocht met de drankjes in haar handen, vond ze hem waar ze hem had achtergelaten samen met één van die andere jongens waarmee hij was binnengekomen. Die jongen kreeg haar in de gaten. Ze hoorde hem tegen Jens zeggen dat hij eens ging zien of hij misschien toch nog op een leuke meid kon jagen, waarna ze hem zag vertrekken. Ze gaf Jens zijn pintje. Ze praatten nog wat over onbenullige zaken. Maar toen zag Evi hoe Anne en haar vriend naar hen toekwamen. Die vriend vroeg aan Jens of hij niet gezellig even met hem wilde rondwandelen omdat hij zich even aan vrouwelijk gezelschap wilde ontrekken. Evi zag, toch een beetje teleurgesteld, hoe hij daar zonder veel aarzelen op in ging. Maar ze begreep dat het niet persoonlijk bedoeld was en hoe hij even met een goede vriend wilde praten. En zo kon ze uitgebreid verslag doen aan Anne, die, nadat de jongens weg waren gegaan, graag wilde weten hoe het gelopen was.

Jens en Rob vermaakten zich wel terwijl ze naar de muziek luisterden en over meiden babbelden. Enkele zorgen vielen van Jens zijn schouders toen hij Rob vertelde wat er allemaal gebeurd was. Rob vertelde toen dat Anne hem inderdaad had gezegd dat het allemaal gepland was. Hij trad niet in detail. En ook veranderde dat niets aan de manier waarop Jens Evi bekeek.

Nadat maar enkele minuten leek, maar in werkelijkheid zeker een uur was, brak er een wals aan. Evi begon moe te worden, maar wilde toch nog een kans hebben om haar nieuwe plan in werking te laten treden. Terwijl iedereen een danspartner zocht en Anne Rob had meegenomen zodat Jens even alleen stond, benaderde ze hem.

“Zin om nog eens te dansen”, vroeg Evi plots. Hij voelde zich opnieuw rood worden. Hij aarzelde. Ze voelde al hoe Evi zijn hand vast nam en hem onder zachte dwang begon mee te nemen. Gelukkig had hij geen drankje meer vast. Anders zou hij het wellicht hebben laten vallen. Hij besloot dan maar op haar aanbod in te gaan. Opnieuw voelde hij haar borsten tegen zijn bovenlichaam. Ook besefte hij dat haar gezicht wel heel dicht bij het zijne was. “Zin om morgenavond iets samen te doen”, vroeg ze onder het dansen. Ze overviel hem compleet. Iets gaan doen? Met haar? Nu ging ze wel heel snel. Hij had verwacht dat ze enkele dagen niets meer van zich zou laten horen tot ze hem dan plots op facebook zou toevoegen. Maar daar vroeg ze of hij iets met haar wilde gaan doen. “Ik weet niet…”, stamelde hij. “Gezellig iets eten en daarna zien we wel. En als het je na het eten niet meer zou bevallen, zal ik je wel veilig terug naar je kot brengen. Je hoeft niet bang te zijn dat ik je iets zal voorstellen wat je niet wil.”

Ze zag dat hij bleef aarzelen. Hoe zou ze hem kunnen overtuigen om morgenavond met haar door te brengen, en misschien zelfs ook de nacht? Ze had echt geen idee. Ook Jens verkeerde in tweestrijd. Evi was heel aardig, maar hij was nog nooit alleen met een meisje weggeweest. Zou dat wel lukken? “Alsjeblieft!” verbrak Evi de stilte, “Doe het gewoon. Het zal gezellig worden. Ik kom je morgenavond om een uur of zes ophalen. Dan gaan we lekker eten en ons amuseren.” Jens kon horen dat ze het jammer zou vinden als hij haar voorstel zou weigeren, en dat trok hem tenslotte toch over de streep. “Goed”, zei hij.

Evi voelde zich alsof ze naar de wolken steeg. Ze kon zich niet inhouden. Ze drukte haar lippen op die van haar danspartner. Hij trok weg, een beetje beschaamd misschien. Ze besefte dat dit een te plotselinge daad was geweest. “Goed”, zei ze, “Ik pik je morgen om zes uur op aan je kot. Ik weet waar je woont.” Na de dans bracht ze hem terug naar zijn vrienden. Ze keek al uit naar morgen toen ze zei dat ze stilaan ging vertrekken en afscheid nam. De anderen bleven ook niet meer lang.

Toen Jens uiteindelijk in bed lag, kon hij aanvankelijk de slaap niet vatten. Gedachten aan Evi bleven maar door zijn hoofd spoken. Hoe zou het morgen gaan? Zou hij zich niet te ongemakkelijk voelen? Toen hij dan tenslotte toch insliep, droomde hij, hoe kon het ook anders na de vorige avond, over Evi. En het was niet alleen maar onschuldig, besefte hij toen hij wakker werd met een erectie waar hij zich toch wel voor schaamde.

De dag die volgde leek sneller voorbij te gaan dan gehoopt. Er was geen les, maar Jens probeerde toch al wat te studeren voor de examens, die over niet al te lang zouden beginnen. Men noemde hem wel eens een blokbeest, maar hij wilde koste wat het kost door zijn examens geraken, wat wegens zijn beperking al wat moeilijker was. Maar hij kon zijn gedachten er niet helemaal bij houden. Straks was het zes uur. En dan?

Halfzes. Nog een halfuurtje. Jens besloot dat hij zijn twijfels en eventuele verwachtingen maar overboord moest zetten. Hij zou wel zien of het meeviel. Evi had hem aangeboden hem terug naar huis te brengen als het hem niet zou bevallen. Hij moest dan maar hopen dat ze dat inderdaad zou doen, hoewel hij ook hoopte dat het helemaal niet hoefde. Ergens had hij ook gisteren gevoelens gekregen voor haar. Hij bedacht dat Evi misschien al onder weg naar hem zou zijn. Of misschien woonde ze dicht bij hem, maar dan zou ze zich wel al aan het klaar maken zijn.

Om iets na zes werd er bij Jens aangebeld. Daar was ze dan. Ietsje te laat, maar dat was niet erg. Hij pakte zijn spullen en ging naar beneden. Nu kon hij niet meer terug. Toen hij beneden aan kwam, begroette Evi hem. Ze gaf hem een kus op de wang. “Waar gaan we naartoe”, vroeg hij haar. Ze vertelde hem dat er in de buurt een klein Italiaans restaurantje was, waar het eten niet duur, maar wel heerlijk was. “Is dat goed voor jou.” Hij stemde in. Hij wist van het bestaan van dat restaurantje omdat hij er al geweest was met vrienden. Hij hoopte alleen dat ze niemand bekend zouden tegen komen. Nu hij eenmaal gewend was aan het idee om op date te gaan met een meid, wilde hij er ook alleen met haar van proberen te genieten.

Ze leidde hem. Onder het wandelen stelde hij vast dat ze hakken droeg. Waarom moesten vrouwen toch altijd hakken dragen? Wat was daar het nut van? Waarom wilden vrouwen het risico lopen om te vallen omdat de hakken te hoog waren? En hoe begeleidde ze hem nu? Ze had zijn arm in beide handen vast terwijl ze die tegen haar bovenlichaam hield. Daardoor kon hij haar borsten goed voelen. Het was niet de meest idealen techniek, maar hij zei er niets van. Uit verlegenheid? Of genoot hij toch van die boezem tegen zijn arm? Zij moest het in ieder geval niet erg vinden. Er gebeurde alleszins geen ongelukken. Ze geraakten veilig in dat restaurantje. Misschien was ze een tikje té beschermend. Maar ja, ze waren er en hadden zich nu aan een tafeltje gezet.

Ze had hem bijna heel de kaart voorggelezen. Ze zei dat ze dat graag deed toen hij opmerkte dat ze dat niet hoefde te doen. Maar daardoor begon hij meer en meer te genieten van haar mooie warme stem, die hem zonder enig spoortje van verveling de gerechten opsomde. Uiteindelijk gingen ze allebei voor een pasta carbonara. “En zin in een glaasje wijn”, vroeg Evi. Waarom ook niet.

Evi vond de carbonara lekker. Tijdens het eten stelde ze hem veel vragen, onder andere over hoe hij kon studeren en dergelijke. Maar geleidelijk begon ze het gesprek in een andere richting te leiden. “Ben je al eens verliefd geweest? En wat deed je toen? Heb je al een relatie gehad? Heb je ooit al kunnen genieten van een vrouwenlichaam?” Ze merkte dat ze opgelucht was toen ze hoorde dat hij nog nooit een relatie had en dus ook nog nooit seks. Hij leek op dat gebied zelfs wat preuts. Ze wilde daar verandering in brengen. Maar ze moest dat goed aanpakken. Ze wilde wel seks met hem, maar dat lag eerder aan het feit dat ze dat zo lekker vond. Maar met hem wilde hij ook wel meer. Ze moest hem dus ook niet afschrikken.

Jens vond haar gevraag over relaties en seks een beetje vervelend. Hoewel hij haar met de minuut aardiger begon te vinden, ging voor hem het gesprek een beetje de verkeerde richting uit. Hij had nooit bewust nagedacht of hij ooit seks wilde, en al helemaal niet met haar. Maar onwillekeurig maakte haar stem, die nogal zwoel was toen ze hem die dingen vroeg, toch dat hij opgewonden begon te geraken. Natuurlijk was hij buiten zijn ogen een gezonde man die ook graag kon genieten van de gedachte aan een lekkere vrouw. “Wat vind je eigenlijk van mij?” was haar volgende vraag.

Ze merkte toch dat hem deze vraag schokte. Ze zag dat hij niet wist hoe te antwoorden. Misschien wel bang om haar te kwetsen, dacht ze. “Ik bedoel, vind je me aardig?” “Ik…, ik geloof van wel.” Ze merkte dat hij zich toch wel wat schaamde. “Natuurlijk vind ik je aardig. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen. Maar zou je het erg vinden om over dit onderwerp te stoppen. Ik vind het moeilijk om daarover te praten met een meisje.” “Oké sorry dat ik je in verlegenheid bracht”, antwoordde ze alvorens haar hand onder de tafel te brengen om even licht over zijn dijbeen te strelen.

Voor de rest liep het etentje zonder veel incidenten en beschamende ogenblikken. Nog een glaasje wijn werd door beiden besteld en de borden werden keurig leeggegeten. Na een klein anderhalf uur werd de rekening gebracht. Evi betaalde. “Is zoiets normaal niet voor de man”, vroeg Jens. Maar daar trok ze zich niets van aan. Ze wilde graag betalen. Ze stelde hem voor of hij niet mee met haar naar haar kot wilde gaan. Ze had geen zin om nog een mogelijk druk café binnen te gaan of iets dergelijks. Thuis had ze nog wel ergens een fles wijn staan, die ze konden leeg drinken. Jens stemde aarzelend in. Hij had ook niet veel zin in drukte. Maar ook niet om al afscheid te nemen. Afgezien van het moment waarop Evi vroeg of hij haar aardig vond, had hij zich wel vermaakt. Verbazend genoeg, vond hij zelf.

En zo liepen ze gearmd naar Evi’s kot. Wat Jens toen niet wist, was dat hij na deze avond een bijzondere ervaring rijker was.

Evi opende met haar sleutel de deur en ging hem voor naar haar kot. Het kwam Jens voor dat het een redelijk grote kamer was. Eerder een studio. Hij hoorde ook dat Evi haar schoenen uitdeed. Hij besloot het zelfde te doen. Hij dacht dat ze misschien net gepoetst had en wilde proberen haar kot zo net mogelijk te houden voor zolang het zou duren. Ze leidde hem naar een confortabele zetel. Een driezit of alleszins een redelijk grote tweezit. “Een wijntje?” vroeg ze met haar warme zachte stem. Hij wilde dat wel. Hij genoot wel van het lichte gevoel dat hij al een beetje had. Hij hoorde hoe ze naar een kast ging en daar glazen uit haalde om vervolgens een andere kastdeur te openen. Tijdens het rommelen zei ze dat ze zelf geen verstand van wijn had, maar dat ze hoopte dat de fles die ze ging openen en die ze van een vriendin had gekregen, zou smaken. Vervolgens hoorde hij haar prutsen met een kurkentrekker, waarna een zachte plop klonk. Hij realiseerde zich ook dat zij hier beter voorzien was dan hij. Meerdere kasten, of zo leek het, een confortabele zetel, en wat nog meer? Hij vroeg ernaar. Ze vertelde hem dat ze hier een soort leefruimte met keukentje had met een slaapkamer die wel in een andere ruimte was. Alleen badkamer en toilet moest ze delen.

Nadat hij hoorde hoe er vloeistof in glazen werd geschonken, hoorde hij haar voetstappen die naar hem toekwamen. Ze gaf hem een glas en zette zich toen naast hem. Ze ging wel héél dicht bij hem zitten. Er was toch plaats genoeg. Hij voelde haar lichaam tegen het zijne drukken. Waarbij ook hun benen contact maakten. Hij nam een slok wijn. “Heel lekker”, complimenteerde hij haar.

Haar antwoord verbaasde hem. Ze zei niets, maar begon teder langs zijn arm te strelen. Steeds hoger en hoger. Ze naderde zijn schouders, zijn hals. Hij voelde rillingen over zijn rug stromen toen ze zijn nek begon te strelen en zacht te masseren. “Vind je dit ook lekker”, fluisterde ze plots in zijn oor. Hij verstijfde. Wat gebeurde er nu? Hier was hij helemaal niet op voorbereid geweest. Was dit al de hele avond haar bedoeling geweest? Was dit de reden waarom ze hem vroeg of hij haar aardig vond? Omdat hij niet wist wat te antwoorden, nam hij nog een slok. Haar hand bewoog zich al masserend over zijn nek naar zijn andere schouder. “Je bent zo gespannen. Onspan je een beetje. Je bent hier veilig”, zei ze met haar zachte stem. Hij voelde zich op dat moment helemaal niet zo ontspannen. “Denk aan niets. Voel alleen maar mijn vingers”, droeg ze hem op. Langzaam, heel langzaam ontspande hij zich. Hij voelde hoe ze zijn gespannen schouders en nek los maakte. Hij genoot er van. Hij genoot ervan te voelen hoe ze zijn spanning weg masseerde. “Zo is het veel beter schat.” Hoe noemde ze hem?

Enkele minuten lang liet Jens zich meeslepen door de gevoelens die de massage opriep. Dat kon Evi gewoon zien. Ze merkte hoe hij met gesloten ogen genoot. Eindelijk. Eindelijk kon ze een stapje verder proberen te gaan. Eindelijk had ze hem zover gekregen dat hij zich open stelde voor haar. Ze trok teder haar hand terug en nam nog een slok wijn. Hij deed het zelfde. “Ik wil jou hele lichaam verwennen”, fluisterde ze. “Zullen we naar de slaapkamer gaan? Dat is gemakkelijker.” Jens stemde toe. Ze nam zijn glas over en zette dat op haar tafeltje. Ze nam zijn hand, hielp hem recht staan en leidde hem naar haar kamer, waar ze hem op haar bed neer zette.

Jens was nog behoorlijk in trance door de massage. Hij had daardoor nauwelijks gemerkt hoe Evi aan de kraag van zijn bovenkleding trok. Instinctief, zo leek het, liet hij haar zijn kleding uit trekken. Pas toen hij geen bovenkleding meer aan had en hij merkte dat ook zij haar kleding uit trok, kwam hij weer bij zijn positieve. “Wat doe je nu…? Ik weet niet of dat wel….” “SSSSHHHT. Laat je eens lekker verwennen door mij. Je zal het geweldig vinden.” Ze drukte hem onder lichte dwang neer en legde zich naast hem. Ze nam vervolgens zijn hand en legde die op haar borst. Hij wilde zijn hand weghalen, maar ze hield hem tegen. “Doe maar. Mijn boezem bijt niet…”. Berustend stopte hij met protesteren. Ze liet zijn hand los en begon door zijn borsthaar te strelen. Hij genoot toch wel van die hand die op en neer bewoog en steeds verder richting zijn onderlichaam ging. Hij merkte hoe zijn penis begon te ontwaken en zich in schokjes tegen het omhulsel dat zijn ondergoed en broek nog vormden begon te duwen. Ze moedigde hem aan om ook een ontdekkingstocht over haar lichaam te ondernemen door onrustig te bewegen. Hij begon haar borst nu zachtjes te kneden. Hij had al vaak gelezen hoe vrouwen dat lekker vonden, hoewel hij daar nu niet echt bewust aan dacht. Hij voelde hoe haar tepel zich onder zijn handpalm begon op te richten. Hij hoorde ook een kreuntje uit haar mond komen. “Je mag je hand ook bewegen hoor”. Hij begon nu ook verder te strelen. Hij verkende eerst haar ene borst alsof hij aan een beeld aan het voelen was terwijl hij zocht naar een mogelijke oneffenheid. Bij haar tepel stond hij wat langer stil. Hij draaide hem even tussen zijn vingers en streelde toen verder. Hij voelde en hoorde hoe ze genoot, maar ook hoe het knoopje van zijn broek los ging. Even verstijfde hij, maar besefte dat hij toch opgewonden was en hoe die geilheid toch heel stilaan begon uit te brreken uit de gevangenis waarin zijn verlegenheid, schaamte, … het hadden opgesloten. Hij streelde nu ook teder over haar warme zachte buik. “Goed zo! Je doet het prima!” moedigde ze hem lichtjes hijgend aan terwijl ze er in slaagde om zijn broek onder zijn achterwerk uit te trekken tesamen met zijn onderbroek. Ze stelde vast dat zijn mannelijkheid zich toch al fier kenbaar maakte. Ze streelde zijn schaamstreek en trok af en toe even aan zijn stijve jonge heer. Dat ontlokte ook een kreun bij hem. Ook hij begon plezier in het streelwerk te krijgen. Blijkbaar had Evi zich al van haar onderkleding ontdaan, want toen hij per ongeluk te dicht bij haar schaamstreek kwam voelde hij geen belemmering van stof. “Ga door! Doe alsjeblieft verder. Aai mijn vulva maar gerust”, moedigde ze hem opnieuw aan. Hij deed wat hem gevraagd werd. Hij begon tussen haar benen te voelen. Hij vond haar schaamlippen en haar clytoris. Hij voelde ook al behoorlijk wat vocht daar. Hij begon haar daar te verwennen, haar clyt af en toe masserend, haar schaamlippen strelend. Zou hij nu een vinger in haar vagina durven duwen? Misschien toch wel. Ze duwde haar vagina toch tegen zijn hand aan. Hij hoorde haar hijgen. Een iets hardere kreun ontsnapte haar lippen toen hij een vinger bij haar naar binnen duwde. Hij vroeg zich af waarom hij dit eigenlijk deed. Hij had hier eigenlijk helemaal geen behoefte aan gehad toen hij hier binnen kwam. Hij had het helemaal niet verwacht. Maar nu lag hij toch wel op een bed naast iemand die hij nog maar amper 24 uur kende terwijl hij zijn vinger op en neer bewoog door de natte gang der liefde. Plots voelde hij na enkele minuten hoe ze haar benen tegen elkaar drukte. Hij hoorde hoe ze krachtiger begon te hijgen en hoe er zich meer vocht begon te ontwikkelen in haar nauwe schede. Hij besefte dat hij er vreemd genoeg in was geslaagd haar een hoogtepunt te bezorgen. Hij bleef verder gaan in de mate van het mogelijke. Nu hij over zijn verlegenheid heen was, wilde hij haar zo optimaal mogelijk laten genieten.

Evi voelde hoe haar hoogtepunt maar bleef doorgaan. Eindelijk was gebeurd wat ze gehoopt had. Eindelijk kon ze haar missie als geslaagd beschouwen. Alleen hij moest nog meer genieten. Toen haar hoogtepunt voorbij was, draaide ze zich naar hem toe en kuste hem. Ze kuste hem, zoals ze nog nooit een andere jongen kuste. Niet ruw en wellustig, maar teder. Ze probeerde ook haar tong in zijn mond te krijgen. Hij liet het toe. Hij was niet meer bang van haar. Hun tongen dansten de wals met elkaar, zoals hun eigenaren het de dag daarvoor ook hadden gedaan. Of zo voelde Evi het aan. Na zo even heerlijk met elkaar gezoend te hebben verbrak Evi toch het heerlijke contact. “Wacht even. Ik ben zo terug.” Ze ging van het bed af en verliet de kamer. Ze had ergens nog wat condooms verstopt. Ze vond er één en keerde toen terug.

Ondertussen had Jens al wel begrepen wat er nu zou komen. Of dat dacht hij. Hij probeerde zich wat beter op bed te trekken. Plots wilde hij dit ook. Nu hij zover gekomen was wilde hij alles mee gemaakt hebben. Eindelijk had hij zijn schroom overwonnen, bedacht hij toen hij zich ontdeed van zijn onderkleding die nog om zijn benen hing. En daar was Evi weer.

Toen ze de kamer weer in liep, twijfelde ze toch voor het eerst aan zichzelf. Was ze niet al veel te ver gegaan? Ze zag ook dat hij zich gemakkelijker had gelegd en dat zijn broek op de grond lag. Wilde hij dit nu wel? Of wilde hij alleen haar ter wille zijn? Toch kroop ze naast hem. “Wil je dit nog”, vroeg ze hem terwijl ze een rubbertje plaatste over zijn nog steeds stijve lid. “Ik weet het niet. Hoewel ik het toch wel wil proberen nu.” “Je zal zien dat je het leuk zal vinden. Laat je maar gaan. Het kan echt geen kwaad”, fluisterde ze terwijl ze over hem heen klom.

Dit was zo heerlijk, bedacht Jens toen hij voelde hoe zijn krijgertje langzaam werd omsloten. Hij genoot van de druk die er op zijn eikel werd uitgeoefend terwijl Evi eerst langzaam op en neer bewoog, en geleidelijk wat sneller. Ook haar gehijg droeg bij aan zijn genot. Hij tilde zijn hand op en vond haar borsten. Hij begon er in te kneden. Wat ruwer dan hij eigenlijk wilde. Maar het gevoel dat vanuit zijn penis door zijn hele lichaam stroomde, maakte het hem moeilijk helder na te denken. Maar ze leek het wel fijn te vinden. Na een tijdje had hij ook door dat hij wat tegen moest stoten. Dit gaf nog een lekkerder gevoel. Evi hijgde nu aan een stuk door. Ook hij kreunde diep. En sneller dan hij had gedacht voelde hij hoe zijn eikel begon op te zwellen. Kwam er nu al een einde aan dit heerlijke gevoel. Ook Evi’s vagina begon zich meer samen te trekken.

Evi gooide haar hoofd achterover toen ze voelde hoe haar tweede orgasme, nog heviger dan het vorige, zich begon meester te maken van haar lichaam. Een lang gerekte dierlijke kreet vulde de kamer, bijna gelijktijdig met het gekreun van Jens toen hij voelde hoe zijn sperma in enkele stralen tegen het latex werd geperst. Hun lichamen schokten even. Toen verstomden hun gezamenlijke hoogtepunten. Evi voelde hoe haar krachten tijdelijk haar lichaam verlieten en hoe ze op Jens neerviel.

Hij sloeg zijn armen om haar heen terwijl hij voelde hoe haar lange haar om zijn gezicht viel. Hij trok haar tegen zich aan. “Bedankt om me kennis te laten maken met zo’n heerlijk gevoel. Ik vind het jammer dat ik gisteren zo getwijfeld heb om met jou mee te gaan. Het was echt heerlijk.” Evi glunderde. Hij had het dus fijn gevonden. Ze was bang geweest dat ze toch te ver was gegaan. Maar nu ze hoorde dat hij het heerlijk vond, voelde ze hoe haar geluk haar loomheid na het orgasme begon te verdringen. “Je moet het me maar niet kwalijk nemen, maar ik heb absoluut geen zin meer om de deur uit te gaan om je naar huis te brengen. Ik hoop dat je dat niet erg vindt?”

Hierover moest Jens toch even nadenken. Haar opmerking impliceerde dat hij bij haar zou blijven slapen. Hij moest dit even laten bezinken, maar stemde uiteindelijk toe waarna ze heerlijk tegen elkaar liggend genoten van elkaars aanwezigheid.

1 jaar later:

Evi besefte dat wat ze gedaan had, eigenlijk niet helemaal correct was, en daar voelde ze zich later nog wel eens schuldig over. Maar maakte dit nog uit? Ze hadden een heerlijke nacht gehad samen, waarbij er nog enkele heerlijke hoogtepunten waren geweest. Daarna had ze Jens uitvoerig haar liefde verklaard. De arme jongen had helemaal niet begrepen hoe het kon dat zij iets voor hem voelde.

Na enkele dagen bedenktijd waarbij Evi hem probeerde met rust te laten, besefte Jens dat ook hij verliefd op haar was geworden. Net voor de blokperiode begon, eigenlijk een heel slecht moment daarvoor, kwamen ze toch openlijk uit voor hun liefde voor elkaar. Anne was blij dat haar beste vriendin nu eindelijk de ware gevonden scheen te hebben. En nu, een jaar verder zijn Evi en Jens nog altijd gelukkig samen. Ze spreken er zelfs over om te trouwen.

Einde