Kees komt het huisje binnen gelopen en ziet hoe Joris, Anke aan het wiegen is in zijn armen, zichzelf iets teveel voelend draait hij zich om om het huisje weer te verlaten, Anke heeft hem echter gezien, opa, vraagt ze zachtjes. Kees draait zich weer om en loopt nu richting het bed, ja Anke, zeg het eens meis. Wilde u mij iets vragen? Eigenlijk wel Anke, Stef wilde je gedag zeggen, hij moet weer naar huis, hij moet morgen weer werken. Dan kom ik eraan, Kees en Joris ondersteunen haar allebei als ze voorzichtig zelf naar de rolstoel loopt, ik voel me zo bejaard roept Anke gefrustreerd uit, nog even kind, dan mag je alles weer zelf doen, maar tot die tijd ja ben je een beetje bejaard. Opa wilt u haar meenemen naar Stef, dan duik ik nog even het zwembad in. Is goed Joris, dan zie ik je zo dadelijk wel weer.

Haar nog even vluchtig een kus te hebben gegeven op haar mond, schiet hij voor haar langs het huisje uit, zijn kleren lopend uittrekkend duikt hij met een sierlijke beweging het water in. Tricia ziet haar broer op haar af komen zwemmen, alles oké, vraagt ze bezorgd? Mmm...antwoord Joris, maar aan de manier waarop stelt het haar niet helemaal gerust. Joris, vertel me wat is er aan de hand dringt ze aan. Zou zo graag die Anton verbouwen, mijn handen jeuken er gewoon van. Joris, roept ze verschrikt uit, zijn gezicht is vertrokken van woedde. Haar broer, maakt nu een vreselijke tijd door, ze wil haar armen om hem heen slaan, maar hij weert zich zelf af, nee Tric, dat kan ik nu echt even niet gebruiken. Ik weet dat je het goed bedoelt, maar doe maar even niet.

Na het zwemmen voegt hij zich snel weer bij Anke, haar naar binnen rijdend vraagt hij; wil je nu de veranderingen zien in het huis? Graag Joris, laat jij mij de veranderingen maar eens zien, wat opa in de tussentijd allemaal heeft gedaan. Hem een ondeugende blik toewerpend, kreunt hij het uit, Anke, niet doen, daar heb ik het al zwaar genoeg mee. Beginnend aan de rondleiding, kijkt ze haar ogen uit, opa heeft ook een binnen zwembad laten aanleggen, met daarbij een horende fitnessruimte, het zwembad niet al te groot, maar wel weer groot genoeg dat er met de hele familie in gehangen kan worden is voorzien van de fijnste en nieuwste snufjes. Er zit ook een zwemfunctie tegen de stroom in zodat je kunt trainen om je lichaam sterker te maken, het kan ook bubbelen, zegt Joris. Achter die deur vind je een infrarood cabine, die andere deur een Turks stoombad, daarachter zit een ziltcabine en daar nog een sauna. Jeetje wat een luxe zeg, kan helemaal genieten merk ik al wel. Nu staat Joris er een beetje beteuterd bij, ga ook van jou genieten hoor schat, zegt ze hem lachend aankijkend. Op jouw tempo Anke, zegt hij met een serieuze stem. Wil niks overhaasten, dat weet ik Joris, daarom hou ik ook zoveel van je. Zullen we even zwemmen nu we hier toch zijn vraagt ze hem. Meen je dat, wil je het water in? Ja, ik wil heel graag het water in, alleen ik heb geen bikini aan, zegt ze hem lachend aankijkend. Pfff…mij het nog extra moeilijk maken ook, maar is goed, we gaan even privé zwemmen. Haar helpend haar kleren uit te trekken tilt hij haar op, zet je even op de rand, dan ga ik eerst het water in, dan kan ik daarna jou erin helpen. Als hij het water in wil gaan, hoort hij haar zijn naam zeggen. Joris, ja Anke? Die broek van jou, die moet uit ik heb ook niks aan. Haar lang aankijkend, zegt hij uiteindelijk vooruit dan maar. Nadat hij zijn broek heeft uitgetrokken stapt hij het verwarmde water in, als hij haar beetpakt glijd haar nog steeds mooie lichaam tegen zich aan, het gevoel van haar naakte lichaam tegen het zijne zorgt ervoor dat zijn pik ongekend begint op te zwellen. Sorry, zegt hij, waarom antwoord ze, het is toch goed lieverd, zegt ze tegen hem.

Haar niet begrijpend aankijkend zegt ze tegen hem, ik wil zo graag met je vrijen Joris, dat het pijn doet. Wil ook heel graag met jou vrijen Anke, maar alleen als jij er voor de volle 100% klaar voor bent, eerder niet. Je bent lief Joris, wil je me wel kussen? Zijn hoofd voorover buigend naar het hare, opent ze iets haar lippen van elkaar en voelt zijn tong in haar mond glijden, kreunend vlijt ze zich tegen hem aan, haar armen om zijn middel slaand geeft ze alle liefde mee die ze voor hem voelt. Haar benen slaan automatisch om zijn middel, vrij met me Joris, alsjeblieft hijgt ze in zijn oor. Weet je het heel zeker Anke? Ja, kreunt ze zacht, ik weet het heel zeker, haar iets optillend in het water, haar vervolgens weer te laten zakken voelt ze hoe zijn pik voorzichtig bij haar naar binnen komt. Ze kreunt hard en luid. Aangezien ze alleen in de ruimte zijn, is haar gekreun goed te horen. Heel langzaam beweegt hij zich verder en verder bij haar naar binnen. Als hij niet verder kan en helemaal in haar zit, voelt hij haar lichaam schokken, geschrokken door haar schokkende lichaam kijkt hij haar aan. Het is niets lieverd; fluistert ze zacht, ik ben alleen al klaargekomen, dat is alles. Een tijdlang blijft hij staan zo met haar in zijn armen zonder zich te bewegen, als haar lichaam is uit geschokt vraagt hij; verder gaan. Ja, hijgt ze luid, langzaam begint hij in haar te bewegen, hun samensmelting is zoveel meer dan lustgevoelens bevredigen. Het is thuiskomen bij diegene van wie je houdt, met wie je, je leven wil delen, samen oud mee wil worden, diegene die alles van je weet.

Niet lange tijd daarna komen ze samen tot een overweldigend orgasme, elkaar stevig vasthoudend genieten ze nog intenser van elkaar. Eenmaal weer op adem te zijn gekomen, zegt Joris, de eerste keer dat het zwembad is gebruikt kan het al gelijk worden verschoond. Liefdevol haar gezicht naar het zijne opheffend fluistert ze zacht; het was voor het goede doel. Meer dan het goede doel, haar weer een kus toedienend, wordt de deur geopend en zien ze Patricia en John binnenkomen. Bezet, roept Anke en Tric, je wilt toch het water niet meer in als je weet wat er zojuist is gebeurd. Tricia kijkt van de één na de ander, dan ziet ze haar broertje en Anke nog in een innige omhelzing in het zwembad, ik kan het zien, zegt ze lachend, kom John we zijn weg hier. Stelletje viezeriken, roept hij vanuit de deuropening. Langzaam uit haar glijdend zet hij haar terug op de kant en via het trappetje klimt hij ook het water uit. Haar optillend om haar op een stoel onder de douche eens lekker heerlijk in te zepen loopt hij vlug even terug naar het bad. Een knop indrukkend ziet Anke hoe het water uit het bad wordt gezogen via een opening in de grond. Binnen enkele minuten is al het water uit het zwembad gelopen, uit de gaten komt er een witte substantie golven, desinfecterend middel; roept hij Anke toe. Naar haar toelopend zet hij de douche aan, om met haar op gelijke hoogte te komen gaat hij naast haar zitten op ook een stoel. Nog steeds kijkt Anke geboeid toe, hoe het zwembad zichzelf reinigt. Hier is wel over nagedacht, zegt ze. Dat heeft opa, maar weer goed bedacht. Dat heeft hij zeker, antwoord hij, het warme water van de douche wat over hen heen klettert richt ze haar aandacht weer op hem, hij overhandigd haar een spons en de fles met douche gel, beiden beginnen ze elkaar gelijktijdig in te zepen. Nadat ze zich hebben afgespoeld en afgedroogd pakt Joris twee badjassen, één voor zich zelf en één voor Anke. Haar terug in de rolstoel zettend, loopt hij opnieuw naar het bad en drukt weer een knop in. Wat gaat er nu gebeuren daar, vraagt Anke nieuwsgierig. Nu wordt het drie keer gespoeld en daarna vult het bad zich weer automatisch met water. Goed doordacht dit, zal tegen opa zeggen, dat hij dat heel goed doordacht heeft.

Joris kijkt haar lachend aan, als je dat tegen opa gaat zeggen, dan weet hij gelijk dat wij vies hebben gedaan in het bad. Hahaha….je denkt dat hij dat nog niet weet dan, Tricia kennende zal ze wel hebben verteld dat het zwembad voorlopig niet voor anderen te betreden zal zijn. Ja, dat is ook weer zo, lachend duwt hij haar richting de deur. Waar wil je nu heen? Naar de keuken, heb honger, eet immers voor twee. Haar door de deur heen duwend die verrassend genoeg soepel open glijd duwt hij haar richting de keuken.

In huis heerst sinds lange tijd een aangename stilte, als ze de keuken betreden zien ze hun opa zitten aan de keukentafel, hij leest zijn krantje. Opkijkend naar degene die hem komen storen bij het lezen van zijn krantje kijkt hij glimlachend van de één na de ander. Zo te horen, komt het wel goed met jou. Jij jongeman, ja opa antwoord Anke hij heeft het bad verschoond, alles is weer netjes gedesinfecteerd. Heeft u wel over nagedacht om zoiets te laten installeren, u denkt ook werkelijk aan alles. Lachend kijkt hij aan, dat weet je nu toch wel onderhand Anke, dat opa overal aan denkt. Ja, dat is waar. We komen even wat eten, heb honger, zegt ze opnieuw tegen hem, maar ik vroeg me af waar is iedereen? De meeste zijn naar huis, Sandra is terug naar bed, die was van het zwemmen helemaal op. Tricia en John die zijn naar de film, Petra en Don zijn ook mee, en je overige neven en nichten liggen bruin te bakken op het terras. Janneke en Nick zitten in de whirlpool op het terras en ik was fijn mijn krantje aan het lezen, totdat jullie mij kwamen storen. Haha….nu begint Joris hardop te lachen, opa toch, nu wij pakken snel even wat te eten en dan gaat Anke ook naar bed. Is dat zo, antwoord Anke, ja dat is zo antwoord haar opa nu. Anke moet ook bijtijds rusten, zeker na haar zwempartijtje in het binnenbad. Lachend en met glinsterende ogen kijkt hij hen aan. Joris pakt snel wat lekkers uit de koelkast en dit op een bord deponerend zet hij dit bij Anke op haar schoot. We zullen u niet langer storen opa, nog veel plezier met uw krant en weg zijn ze.

In de gang peuzelen ze het lekkers op wat Joris allemaal meegenomen heeft uit de koelkast, het bord op de rolstoel achterlatend tilt hij haar in zijn armen nadat ze zijn uitgegeten. Boven gekomen doen ze uiterst zachtjes om Sandra niet te wekken. Haar uit haar badjas helpend kruipt ze onder de dekens, aan de andere kant van het bed doet Joris precies hetzelfde en kruipt dan vervolgens ook vlug onder de dekens. Anke nestelt zich lekker tegen hem aan, al snel vallen haar ogen dicht, Joris ligt te genieten van Anke, zijn gedachten dwalen even terug naar enkele momenten eerder, hoe ze er klaar voor was om met hem te vrijen en hoe intens het was geweest. Nu weet hij het zeker, zij kunnen echt alles aan met zijn tweeën, hij sluit zijn ogen en ook hij is snel vertrokken naar dromenland.

Terwijl Anton de vloer aan het schrobben is met de grote borstels, vraagt hij zich af wat er onder het gaasje zit wat hij op zijn borst heeft en waarom het zo brand. Hij snapt er werkelijk niks van, volgens die Cor was hij in slaap gevallen, het enige wat hij nog weet is dat hij heel even zijn ogen had gesloten, om zijn eten te laten zakken, maar voor de rest niks. De fles schuurmiddel oppakkend knijpt hij de volgende hoeveelheid poetsmiddel op de grond, echter komt er niet meer dan een drupje uit, shit ook dat nog, zich omdraaiend met zijn ogen de ruimte afspeurend op zoek naar de heren ziet hij hen verderop in druk overleg met elkaar. Ik kan niet verder, roept hij zo luid als hij kan. Ivo die Anton heeft horen roepen, komt met een nieuwe fles aangelopen, jawel hoor, hier heb je alweer een nieuwe. De lege fles van de grond rapend loopt hij terug naar zijn vrienden. Als hij op dit tempo doorgaat is hij morgen klaar horen ze Ivo zeggen. Komt goed uit zegt Cor, wil hem op video zijn excuus laten aanbieden aan Anke en Sandra, hij zal nu toch wel snappen waar het allemaal omdraait lijkt mij. Je weet het nooit Cor, hij is echt gestoord antwoord Remco. De vier mannen lopen richting Anton, vlak voor hem staand, zegt Jos. Anton waarvoor zit je hier als een dienstmeid op je knieën de grond te schrobben? Ik heb iets gedaan, wat niet mag antwoord Anton, ik heb twee onschuldige vrouwen vastgehouden.

Cor kijkt hem aan, meen je dit Anton? Nee, natuurlijk niet zegt hij; maar dat is wel wat jullie willen horen, dus ja dan zeg ik dat toch. Ik blijf van mening dat die geile teven niks anders verdienden dan gestraft te worden, Ivo had de camera gepakt en alles opgenomen wat hij daarnet uitkraamde, Jos en Remco pakken hem beet en zeulen hem richting de ijzeren tafel, geen rekening meer houdend met hem smijten ze hem op de tafel, wanneer dringt het nou eens tot je botte hersens door schreeuwt Cor tegen hem, dat je die dingen niet mag doen? Waarschijnlijk nooit lacht Anton, op het moment kan het hem allemaal niks meer schelen. Hij wordt aan zijn enkels de lucht in getrokken en het enige wat hij kan doen is stom lachen. Jullie krijgen mij er toch niet onder, als jullie dat dachten zitten jullie goed mis, brult hij het uit. Dat zullen we nog wel eens zien, zegt Jos.

Remco, Ivo en Cor kijken naar het woedende gezicht van Jos, zo hebben ze hem nog nooit gezien, afwachtend wat hij van plan is laten ze hem zijn gang gaan. Hij trekt rubberen handschoenen aan, dan loopt hij naar de tafel met spullen. Volgens mij moeten we je maar een operatie geven. Een groot slagersmes van de tafel pakkend komt hij op Anton afgelopen, met één hand pakt hij de half opgerichte pik van Anton vast en in zijn andere houdt hij hem mes. Zijn hand met het mes zwaait uit….stop…stop….krijst Anton, het was maar een geintje. Doodsbenauwd dat de man zijn pik eraf gaat hakken…ik ben ziek in mijn hoofd, ik had het niet moeten doen, gilt hij het uit. Je meent er geen ene reet van hoort hij de man tegen hem zeggen. Maar misschien kan ik eerst een stukje proberen op de dunne hamlappen, dan kan ik daarna nog altijd kijken of de voorkant ook nog nodig is. Zijn pik loslatend loopt hij om hem heen, eerst laat hij het mes over de rand van zijn billen glijden. Remco die wil ingrijpen word tegengehouden door Cor, laat hem zegt hij zacht. Nee, nee, nee, niet doen gilt Anton uit, het angstzweet is in zijn ogen te lezen. Ik zal alles doen, zegt hij, maar snij alsjeblieft geen plakjes van me af. Dit brengt Jos op een geweldig idee. Hoeveel geld heb je nog op de bank staan Anton? Wat………, gilt hij uit?

Geld Anton, waar verstop jij je geld? Overal hijgt hij, op de bank staat misschien nog een kleine ton de rest ligt in mijn huis verstopt. In mijn tweede huis…..antwoord hij. Je mag alles hebben gilt hij, echt alles, maar laat me alsjeblieft heel. Kijk nu komen we ergens, maar als je liegt….weten we je te vinden Anton, dan gebeurt er als nog hakke takkie, weg zakkie. Nee, ik lieg het niet, het ligt er echt. Hem ophijsend aan de kabels, laat hij hem hard neerkomen op de ijzeren tafel. Auuuu…..auuuu….kreunt hij het uit, waar is dat andere huis van je, schreeuwt de man voor hem met het mes in zijn handen? Anton zich een ongeluk geschrokken dat hij hem aan mootjes wilde snijden stottert uit, in het zuiden van het land, niemand weet dat ik dat huis bezit. Behalve jullie nu dan….als je liegt; zegt Jos ben je van mij! Hij slingert het mes weg wat keurig aan de overkant in een soort schuim rubberen mat blijft steken. Het adres Anton? Anton dreunt het adres op en de sleutel? Ligt in het laatje onder de stoel van de auto, de sleutelbos met verschillende kleuren sleutels stottert Anton. Hem vastbindend aan de tafel op zijn buik voelt hij iets onwijs groots zijn ster binnenkomen. Nee,……..gilt hij het uit. Ja,…….. roept Jos die achter hem staat, het is je verdiende loon stuk stront, net als het volgens jou: Anke en Sandra hun verdiende loon was. Door de kracht waarmee het voorwerp zijn kont wordt ingedrukt schreeuwt hij het uit van de pijn. De tranen schieten uit zijn ogen. Een nog dikkere en langere courgette word in en uit zijn darmkanaal gepompt. Ik had het niet mogen doen, schreeuwt Anton, ik had het niet mogen doen………dan wordt alles weer zwart voor zijn ogen.

De courgette uit hem trekkend roept Jos; breng hem weg, naar zijn hok ik kan hem niet meer zien, ik word niet goed van hem. Remco en Cor slepen Anton van de werkbank het trappetje af naar zijn verblijfplaats. Hem neergooiend op de matras draaien ze zich om en Cor zegt; had ik nooit achter Jos gezocht dit, maar wat kan hij nijdig worden zeg. Ja, dit deze woede heb ik ook nog nooit eerder gezien. Wel goed om te weten dat hij nog een huis vol poen heeft. Die gaan we helemaal leegtrekken.

Jos loopt naar de auto van Anton en inderdaad onder de stoel vind hij een sleutelbos met allerlei gekleurde sleutels eraan, die in zijn zak stekend loopt hij terug naar zijn vrienden die hem aan staan te gapen. Wat is er, vraagt hij. Nou zoals je daarnet te keer ging, wat is er in je gevaren Jos? Niets Remco alleen, dat stuk stront beneden, ik word doodziek van die man. Ja, dat was wel te zien ook, zegt Remco, heel goed te zien zelfs.

Jos beent de loods uit, hij heeft hier geen zin in, niet die vragende blikken van zijn vrienden, het word hem allemaal een beetje teveel en hij wil het liefst zo snel mogelijk naar huis, weg van deze loods, gewoon weer helemaal alleen zijn, zijn gedachten op nul met een lekker koud biertje in zijn hand onderuit gezakt voor de tv. Buiten staand steekt hij een sigaret op en inhaleert diep om zijn gedachten rustig te krijgen, wat hem maar moeilijk lukt. Ivo die Jos even de tijd heeft gegeven om een beetje op adem te komen loopt nu ook naar buiten. Jos, vraagt hij voorzichtig, gaat het weer een beetje? Ja en nee antwoord hij, ik wil naar huis zegt hij dan, niet naar het motel, maar naar huis. Kan het begrijpen, we gaan over enkele dagen misschien morgen al naar huis. Terug binnen haalt hij zijn andere kameraden op en vertrekken ze weer richting het motel. Als ze hebben gegeten loopt Jos de kamer uit, hij kan geen rust vinden. Bij de kamer aankloppend van Cor en Ivo, doet Cor de deur open. Mag ik de sleutels van de bus, vraagt hij. Wil een stukje rijden, om mijn gedachten rust te gunnen. Tuurlijk antwoord Cor, hier heb je ze en neem je tijd, volgens mij heb je het nodig.

Snel pakt hij de sleutels aan en loopt naar de overkant van het parkeerterrein waar de bus geparkeerd staat. Vliegensvlug zit hij in de auto en rijd het terrein af. Niet een stukje rijden zoals hij tegen Cor had gezegd, nee hij rijd linea recta richting de loods. Daar aangekomen loopt hij naar binnen via het trappetje naar beneden naar de ruimte waar Anton zich bevind.

Anton die weer bij kennis is gekomen zit onthutst op de matras, dit is nog niet eerder voorgekomen, meestal als ze weg zijn komen ze niet meer terug, nu wel, wat is er aan de hand schiet het door hem heen. De deur wordt opengemaakt en hij ziet daar die kerel staan die hem enkele uren heeft afgemarteld. Angstig drukt hij zich tegen de muur aan, maar het mag niet baten. Jos grijpt hem bij zijn armen en zegt; meekomen jij. Boven aangekomen overhandigd hij hem een emmer sop en twee grote borstels. Schrobben, zegt hij. Hij loopt weg en knalt de radio aan, de ruimte vult zich met muziek, Anton ziet hem terug lopen met nog een emmer en twee schrob borstels. Naast Anton neemt hij plaats op de vloer, de schrob borstel in het water dopend begint hij vervolgens de vloer te schrobben. Niet begrijpend kijkt Anton naar Jos. Hij voelt de starende blik van de man en heft zijn gezicht op. Ik wil naar huis, zolang die vloer niet af is, gaan we niet. Geen woord hierover tegen de anderen, roept hij Anton toe. Anton knikt van ja, dat hij niks aan de anderen zal zeggen, hij is blij met deze onverwachte hulp. Ook hij wil graag naar huis, al betekend dit dan de cel in, het is toch enigszins beter dan de accommodatie waar hij nu verblijft.

Gezamenlijk boenen ze de vloer, beetje bij beetje wordt het steeds schoner en schoner, dat stukje daar dat kleine onder de wasbakken mag je morgen doen, voor vandaag is het genoeg. De man overeind helpend vraagt hij; zin in iets fris? Graag, antwoord Anton. Jos gaat wat te drinken voor hen halen en neemt ook een bekertje water mee. Sigaret vraagt hij opnieuw aan Anton, Anton die normaal gesproken niet rookt, weigert het nu niet, als Jos hem een vuurtje geeft begint hij al hoestend en proestend aan zijn eerste inhaleren. Nooit gerookt, hoort hij zijn vraag luiden. Niet vaak, antwoord Anton.

Opstaand van de stoel loopt Jos naar de camera, Anton je weet wat we van je willen, ben je bereid een verklaring te geven voor je daden? Ja, antwoord hij; ben inderdaad bereid een verklaring te geven. Jos installeert de camera en op het teken van Jos begint hij te praten.

Wat ik heb gedaan, is onvergeeflijk, ik had dit nooit mogen doen, de reden dat ik het wel heb gedaan is, omdat ik ervan uitging dat jullie straf verdienden. Het opgeilen van oudere mannen, het dragen van korte jurkjes, rokjes inkijk bloesjes, werden mij teveel en uiteindelijk haalde het mijn slechtste ik naar boven. Afvragend of ik dit meen, zeker wel, ik weet nu precies wat het is om tegen je wil vast te worden gehouden, te worden gebruikt, verkracht. Ik zal mijzelf aangeven, zal mijn straf ondergaan, wetend dat ik jullie veel verdriet en pijn heb gedaan. Mijn excuus voor alles, een beetje laat, veels te laat eigenlijk, maar misschien dat jullie het op een dag mij kunnen vergeven.

Jos drukt de camera weer uit, puik werk man, zegt hij. Dit is precies wat we wilde horen. Jos, zegt Anton aarzelend, pakken jullie al mijn geld maar, het is mijn verdiende loon, overal ligt wel wat in het huis, als je mij een pen geeft en een papier kan ik het tekenen, waar jullie moeten kijken. Ik ben moe, ik wil naar huis, in dit geval de gevangenis, maar wil hier niet meer zijn. Ik ga daar niet alleen over Anton, maar als het aan mij ligt gaan we morgen gelijk terug. Een vel papier pakkend begint Anton te tekenen waar hij zijn geld heeft verstopt. Als hij uitgetekend is staat hij op van de stoel, voor Jos loopt hij uit naar zijn verblijfplaats. De deur op slot draaiend steekt hij de tekening in zijn zak en de camera pakt hij van de tafel. De loods afsluitend stapt hij in de bus en rijd terug naar het motel.

Kloppend op de deur van de hotelkamer van Cor doet Ivo open met een handdoek rond zijn middel, uitgeraasd vraagt hij hem. Ja, dat ben ik inderdaad. Uit de badkamer komen juist Cor en Remco gelopen, hoofdschuddend blijft Jos halverwege de kamer staan, kan ik ergens veilig gaan zitten, vraagt hij. Ja hoor overal antwoorden de heren. Wanneer Jos plaats heeft genomen heeft hij verteld waar hij is geweest, wat hij heeft gedaan en wat er op de camera staat. De camera wordt bevestigd aan de tv en even later zien ze de bekentenis van Anton op het scherm. Hij zit er door heen die man, zegt Remco. Niet alleen hij, antwoord Jos, ik ook en ik wil naar huis. Ik ben het zat, verlang naar mijn eigen bed, mijn eigen bier en mijn eigen tv. Morgen gaan we naar huis, morgenavond antwoord Cor, als het donker is.

Voor wie is die tape eigenlijk Cor, vraagt Jos. Die stuur ik op naar Kees, als ze er dan aan toe zijn kunnen zie die met de hele familie bekijken, maar Kees kennende zal hij hem eerst wel alleen bekijken.