De Gave - 1

Hoofdstuk 1. Het herexamen.

Ik heb me altijd al een beetje vreemd gevoeld, zo apart van de anderen. Reeds als kind was dat zo. Nou ja, ik zie er gewoon uit als iedere achttienjarige, alleen misschien een beetje meer teruggetrokken en wat minder fors gebouwd dan sommige van mijn klasgenoten. Daarom ben ik dan ook veel op mijn hoede en laat dan ook nooit het achterste van mijn tong zien, vooral wanneer het vreemden betreft. Toch lijken de meeste mensen mij wel aardig te vinden. Er zijn wel een paar uitzonderingen, maar daar vertel ik later wel over. Ik schiet dan ook goed op met mijn klasgenoten en maak dan ook zelden ruzie, maar echt vrienden of vriendinnen heb ik niet. Wel was ik al eens met een aantal meisjes naar bed geweest, maar doorgaans duurden deze avontuurtjes nooit lang en kon ik dan ook niet zeggen dat ik ooit wel eens vaste verkering had gehad. Ik leef samen met mijn moeder, een knappe gescheiden vrouw van achtendertig. Zij is de enige vertrouwenspersoon die ik ooit gehad heb. Mijn vader heb ik trouwens nooit gekend en heeft mijn moeder mij wel eens verteld dat hij is weggegaan toen ik nog in de wieg lag. Voor zover ik dat weet is er nooit meer een andere man in haar leven geweest.

Behalve met een paar buurvrouwen en wat vrouwelijke collega’s van haar werk, die zo af en toe eens op bezoek kwamen, ging ze dan niet echt vriendschappelijk met iemand om. Voor de rest leeft ze dan ook een zeer afgezonderd bestaan. Een paar keer per jaar neemt ze een of twee weken vakantie en ga ik dan altijd met haar mee. We doen dan ook alles samen, zonderen ons dan net zoals thuis van de anderen af. Doorgaans huren we dan ook ergens een huisje en maken dan korte uitstapjes met de auto. Dit zijn dan ook meteen de gelukkigste ogenblikken uit mijn bestaan. Mijn moeder is dan ook helemaal toegewijd aan mij en gedraagt zich eerder als een vriendin dan als een moeder tegenover mij. Ze is dan ook heel lief en vrolijk en het lijkt wel alsof alle spanningen en zorgen van haar afvallen en zij zich in mijn buurt zichzelf mag zijn. Ja, klaarblijkelijk zijn moeder en ik allebei iemand die zich het beste bij de andere thuis voelt. Als ik trouwens helemaal eerlijk moet zijn, dan moet ik bekennen dat ik voor haar soms gevoelens koester die een zoon normaal gesproken niet voor zijn moeder hoort te hebben. Ik weet zeker dat iedereen begrijpt wat ik hier nu mee bedoel.

Maar dat is natuurlijk niet de reden waarom ik me anders dan anderen voel. Nee, dat komt vanwege de hoofdpijn. Nu weet ik dat vele hun wenkbrauwen zullen gaan fronsen en dat ik hun dan ook een gegronde uitleg verschuldigd ben. Het is dan ook geen gewone hoofdpijn die iedereen wel eens overkomt. Nee, het is een hevige, pulserende hoofdpijn die dan bij me opkomt als ik opeens besef wat anderen aan het denken zijn of wanneer ik me geestelijk moet inspannen om hun gedrag te beïnvloeden. Ja, ik begrijp jullie ongeloof. Ik kan inderdaad gedachten lezen en mensen mentaal beïnvloeden, althans tot op zekere hoogte. Voor zo ver ik me herinneren kan, heb ik dat altijd al gekend. Mijn vroegste herinnering houdt daarmee dan ook verband. Ik moet ongeveer een jaar of vier oud geweest zijn toen ik tijdens de wekelijkse mark omver werd gelopen door een lompe boerenpummel. In plaats van zich te excuseren of mij overeind te helpen, had hij mij en mijn verschrikte moeder alleen maar enige scheldwoorden toegeroepen en was daarna met grote passen weggelopen. Terwijl ik hem huilend nakeek, wenste ik toen van harte dat hij met zijn gezicht tegen een muur zou lopen en zich zo verschrikkelijk pijn zou doen. Over wat er toen gebeurde zou in het dorp nog wekenlang gesproken worden.

De knul stak dan ook zijn hoofd vooruit, versnelde zijn pas en liep toen ik volle vaart tegen de gevel van een huis aan, waar hij in elkaar zakte en roerloos bleef liggen. Terwijl de omstanders verbaasd en verschrikt naar hem toeliepen, pakte mijn moeder mij bij mijn hand en trok me snel bij de plaats van het onheil vandaan. Ik meen me zelfs nog te herinneren dat zij geschokt en geschrokken op me neerkeek. Thuis vertelde ze me dat ik nooit slechte dingen over mensen mocht denken of hun slechte dingen moest toewensen. Deze boodschap heeft ze vervolgens nog lang tegen mij herhaald, samen met nog vele andere geboden en verboden, die vermoedelijk geleid hebben tot een isolerende en wat achterdochtige knul die ik nu ben. Mijn andere herinneringen in verband hiermee zijn echter niet zo spectaculair. Op school hielden de leraren zich in als ze mij een klap wilden geven, evenals de bullebakken op de speelplaats of op straat, want iedere keer als ik het dan in gedachten uitschreeuwde om het niet te doen en zij de zaak moesten vergeten. Ik herinner me dan ook heel goed dan die lege blik, de verbazing en in bepaalde gevallen zelfs angst als zij zich dan opeens inhielden of hun arm weer wegtrokken. Daarbij dan een vreemde blik werpend op hun lichaamsdeel alsof dat niet meer van hun was en soms dan ook op mij.

De belhamels en die bullebakken begonnen mij dan ook te ontwijken en velen begonnen mij met een soort van afstandelijk respect te behandelen. Er was aan dit alles echter wel een bijverschijnsel verbonden die ik dan verschrikkelijk vervelend vond. Want iedere keer als ik een dergelijke gedachte had, joeg er een verschrikkelijke pijnscheut door mijn schedel heen, die minutenlang dan bleef nazinderen in een doffe pijn vlak onder mijn schedel. Ook nu had ik daar weer verschrikkelijk last van. Zenuwachtig draaide ik dan ook heen en weer op de oncomfortabele houten stoelen die in twee rijen stonden opgesteld bij de deur van het lokaal wiskunde. Zoals ieder jaar sinds ik van mevrouw Koen les had, viel mij de twijfelachtige eer te beurt voor een herexamen te moeten opdraven. Ik wist bijna zeker dat ik net als de voorgaande twee keer dan ook een behoorlijk examen had afgelegd, maar dat belette toch niet dat ik hier nu voor een derde keer zat. Ik had dan ook stellig de indruk dat zij me niet mocht, maar nu was ik wel extra zenuwachtig omdat het mijn laatste jaar was en ik de volgende maand naar de Hogeschool ging, als alles tenminste goed verliep.

Ondertussen maalde een barstende pijn in golven door mijn hoofd heen, alsof een hand mijn hersenen dan even samenkneep en ze weer losliet. Dat was al begonnen op het ogenblik dat wij door de wiskundelerares werden binnen geroepen en ik in gedachten begon te smeken om mij als laatste binnen te roepen. Uit ervaring wist ik dan zij dan wat milder gestemd was, soms bijna vriendelijk. Meestal stelde zijn dan slechts wat korte vragen die je haast wel moest kennen en stond je in nog geen tien minuten dan weer op de gang, terwijl de eersten die zij binnenriep gedurende meer dan het dubbele van die tijd dan aan een kruisverhoor door haar werden onderworpen. Zes leerlingen hadden een herexamen. De eerste drie bleven bijna een uur binnen en iedere keer werden zij door mevrouw Koen dan naar buiten geleid, zodat zij er zo zeker van was dat er geen informatie werd uitgewisseld. Alle drie zagen ze er echter uit alsof ze het duidelijk niet goed hadden gedaan. Iedere keer als zij terugkwam dacht ik dan ook. Neem eerst maar iemand anders en laat mij maar tot het laatst zitten. Ze keek me dan ook iedere keer bevreemd en met gefronste wenkbrauwen aan, maar voldeed toch wel aan mijn mentale verzoek. Een hernieuwde pijnscheut in mijn hoofd nam ik intussen maar voor lief.

Tenslotte bleven we nog maar met zijn tweetjes over en keek ik opzij. Drie stoelen verderop deed Linda echter hetzelfde en glimlachte verlegen en onwennig naar mij. We waren dan ook de enige uit onze klas die herexamen moesten doen. Van haar verbaasde me dat wel een beetje, want zij deed echt niets anders dan studeren en had ook nog nooit een onvoldoende gehaald. Ze was even oud als ik. Zonder ooit op haar verliefd te zijn geweest, wat me trouwens nog nooit was overkomen, had ik haar wel steeds een verduiveld knappe meid gevonden, ondanks haar verlegenheid en de erg onhandige houding waarmee zij zich door het leven bewoog. Linda had wel een vol figuur, zonder dik te zijn met een brede goed geproportioneerde kont en een flink stel vooruit priemende tieten die vermoedelijk alleen maar in een D cup beha pasten. Ze had verder en vriendelijk knap gezicht met mooie lichtbruine ogen. Toch was zij niet echt een populaire meid. Ze werd dan ook beschouwd als een kneusje die de hele dag met haar neus in haar schoolboeken zat.

Trouwens door alle seizoenen heen ging ze ook steeds zogenaamd deftig gekleed, dat wil zeggen dat van haar ongetwijfeld prachtige lichaam alleen haar handen en gezicht onbedekt waren. Ze ging ook nooit uit en haar enige vrijetijdsbesteding was het zingen in het kerkkoor. Met jongens had ze zich ook nooit ingelaten, terwijl ook de meisjes uit de klas haar meden en haar zelfs tot het mikpunt van spot en pesterijen maakten. Zoals zij daar nu zat op die stoel hier in de gang van het toch wel afgeleefde schoolgebouw waar wij les kregen, zag zij er onweerstaanbaar, bang en in zichzelf gekeerd tegelijk uit en opeens kreeg ik een heel warm gevoel voor haar. “Dag Linda,” zei ik, overrompeld nu door mijn eigen gevoelens. “Ik had niet verwacht jou hier te zien.” En glimlachte, doordat ik dacht dat ze mij heel graag mocht, dat ik de enige persoon was die zij kon vertrouwen en dat zij misschien wel mijn hele speciale vriendinnetje wilde worden. Terwijl ik zo mijn fantasie nu de vrije loop liet, verscheen er een blos op haar wangen en keek ze mij met grote ogen aan.

“Ik eerlijk gezegd ook niet,” antwoordde ze. “Ik dacht dan ook een goed examen te hebben afgelegd en weet dan ook bijna zeker dat ik geen herexamen heb verdiend, maar toch is het zo.” En gelaten haalde ze haar schouders op, maar zag er intussen wel merkbaar minder gespannen uit, terwijl mijn hoofdpijn intens toenam. “Het is mij nu al drie keer overkomen,” zuchtte ik. “Ik denk dat ze gewoon haar frustraties op bepaalde leerlingen af reageert.” Ik keek op mijn horloge en schrok, want veel tijd had ik niet meer, want de leerling voor ons was alweer vijf minuten binnen en ik schatte dat mevrouw Koen zich nog maximaal vijf minuten met hem bezig zou houden. “Dat kan wel zijn, maar ik ben er toch de hele week kapot van geweest,” zei Linda. “Heb je er bezwaar tegen als ik naast je kom zitten?” vroeg ik. “Helemaal niet, want ik wilde net hetzelfde vragen.” Snel ging ik dan ook naast haar zitten. “Ik heb jou altijd al een toffe jongen gevonden Peter,” zei Linda, rood van verlegenheid wordend. “Jij hebt me nooit gepest en altijd vriendelijk voor me geweest. Ik zal dan ook nooit vergeten dat je het zelfs een paar keer voor me hebt opgenomen.”

“Ach wat, die meiden zijn dan ook gewoon jaloers op jou.” Linda mag dan ouderwets gekleed zijn. Ze heeft in ieder geval wel een zwoel parfum op. Haar discrete make-up deed haar ook wat vrouwelijker en meer volwassen eruit zien. Ze lachte opeens en liet me een parelwit en volmaakt gebit zien. “Het is alleen jammer dat wij nooit echt goed kennis met elkaar hebben gemaakt.” “Daar kunnen we toch verandering in brengen, als wij na het examen eens iets samen gingen drinken,” stelde ik nu haastig voor en zag opeens haar gezicht nu betrekken. Even aarzelde ze en knikte toen. “Goed, ik heb wel een half uurtje de tijd,” en ze keek daarbij alsof ze verbaasd was over haar eigen woorden. “Maar dan niet in een café waar we andere leerlingen kunnen tegenkomen, want mijn klasgenoten wil ik nooit meer zien.” “Behalve mij dan,” grinnikte ik, terwijl ik heel even mijn hand op haar schouder legde. “We moeten straks maar eens onze nummers uitwisselen en eens afspreken voor het weekend,” zei Linda, precies dat wat ik een seconde zelf bedacht had. “Als ik me niet vergis wonen wij zelfs bij elkaar in de buurt.”

Ik knikte heel enthousiast, maar nu werd ons gesprek onderbroken, want de deur van het klaslokaal ging open en nadat Linda daar nu naar binnen werd gelaten, bleef ik als laatste over. Mijn humeur werd echter zienderogen beter nadat mijn hoofdpijn op begon te klaren en voor het eerst vandaag kon ik me ook wat ontspannen. Lang duurde dat echter niet. Nog geen tien minuten later strompelde Linda met betraande en roodomrande ogen het lokaal weer uit, onmiddellijk gevolgd door onze wiskundelerares die glimlachte, zoals ze altijd leek te doen als ze weer eens een leerling had laten zakken. “Ga je nog niet naar huis Linda?” vroeg ze toen Linda zich weer op een stoel neerzette en haar zakdoek bovenhaalde. “Traantjes doen me niets hoor, dat weet je toch? Van jou had ik toch heel wat anders verwacht.” “Ik breng haar straks naar huis,” zei ik met opeen geklemde tanden, terwijl ik me moest beheersen om haar geen trap tegen haar kont te geven toen ze me voorging naar het klaslokaal. Ik was dan ook ziedend van woede. Dat zal ik die teef wel eens betaald zetten. Koen, jij bent een smerige gemene teef en je zou dan ook door de grond moeten zakken van schaamte. Wat hebben Linda en ik je toch ooit misdaan, dacht ik, terwijl ik de deur met een harde klap achter me in het slot liet vallen.

Onze wiskundelerares draaide zich om en keek mij aan met halfopen mond. In haar ogen leek iets te verschijnen van angst, iets waar ik wel van hield en het vervolg verbaasde mij echter enorm. “Alsjeblieft, jullie hebben mij niets misdaan,” zei ze, met afgeweerde handen een stap achteruit zettend. “Ik hou er echter van om mijn macht te tonen en dit jaar waren jullie nu mijn slachtoffers.” “Mooi hoor,” zei ik. Ik voelde bijna haar angst, maar voelde ik ook haar haat. Ik moet nogal wat gelijkenis dan ook vertonen met een bullebak die haar in haar eigen schooltijd bijna het bloed onder haar nagels vandaan had gehaald. Jij bent van af nu mijn slavin en doe je ook alles wat ik zeg. Je wordt dan ook mijn persoonlijke neuk slet, die me dan ook niets kan weigeren. Per slot van rekening heb je me drie jaar lang de duivel aangedaan, denk ik en plantte die gedachten nu in haar geest. Uit haar grote grijze ogen rolden er warempel twee tranen. “Ik vind dat je me wel eens schadeloos moet stellen, want ik ben een lieve jongen die wel heel hard door jou is gekwetst,” zei ik. Ze knikte. “Ik weet het, maar ik wil het goedmaken.”

Ik glimlachte tevreden en ook ongelovig tegelijk, want nooit had ik kunnen denken dat het zo gemakkelijk zou gaan. Ieder ogenblik verwachtte ik uit een droom te ontwaken. Het vreemde ook was dat ik geen enkel moment hoofdpijn had. Ik voelde me echter vreemd opgewekt en tot alles in staat. “Goed zet je dan eerst maar even aan je bureau neer en vertel me dan eens welk cijfer jij aan Linda hebt gegeven,” zei ik en wees daarbij naar haar bureau. Mevrouw Koen zette zich neer en sloeg haar puntenboekje open. “Een zeven,” antwoordde ze met afgewende blik. “Op twintig?” Ze knikte. “Goed verander dat maar in een negentien op twintig dan en zet hetzelfde cijfer maar meteen naast mijn naam,” beval ik. Ze deed wat er aan haar gevraagd werd. Ik keek toe en wist dat ik haar totaal in mijn macht had. Het mocht misschien ongelooflijk lijken, maar ik stelde mezelf geen vragen bij wat ik deed of kon doen. Ik handelde instinctmatig en zelfverzekerd. Het was tenslotte een talent dat mijn hele leven reeds in sluimertoestand aanwezig was geweest en nu opeens tot volle wasdom was gekomen. Een vogel vraagt zich toch ook niet af waarom hij kan vliegen. Toen ze klaar was keek ze vragend naar mij op. “Wat is eigenlijk je voornaam?” vroeg ik aan haar. “Marion.”

“Goed Marion, nu schrijf jij je telefoon, adres en E-mail adres voor me op, terwijl ik je die van mij geef,” en tastte in mijn binnenzak naar de visitekaartjes die onlangs had laten drukken om indruk mee op de meisjes te maken. “Daarna ga je eerst nog tegen Linda zeggen dat jij je vergist hebt en dat zij toch met vlag en wimpel is geslaagd.” Marion schoof het vel met haar persoonlijke gegevens naar me toen, terwijl ze haar stoel achteruit schoof. Toen deed zij de deur naar de gang open en even later hoorde ik de vreugdekreet van Linda en glimlachte ik. Deze dienst zal ze me later met het volle pond terugbetalen. Trouwens ik durfde er mijn zaligheid op te verwedden dat ik haar eerste zou zijn. Het was een vrucht waarvan ik dan ook lang wilde genieten, maar ik had met haar echter nog geen haast. Met Marion daar tegen wel en toen ze dan ook terugkwam en de deur weer had gesloten, besloot ik wat actie in de tent te brengen. “Kom hier staan voor mijn stoel, zodat ik je eens goed kan bekijken,” zei ik tegen haar en Marion posteerde zich op ongeveer zo’n dertig centimeter voor mij, haar handen langs haar lichaam. De bloemetjesgeur van haar zwoele, ongetwijfeld dure parfum streelde mijn neusgaten. Voor het eerst ook nam ik de tijd om haar eens goed te bekijken.

Ze was gekleed in een zomerjurk die tot halverwege haar stevige gespierde dijen kwam. Ze had een brede volle kont en niet al te grote borsten. Mijn kritische blik merkte dan ook op dat zij er best wat knapper uit zou zien, indien ze een paar kilo zou afvallen. Ik plaatste mijn twee handen onderaan haar dijen en begon die zachtjes te strelen en geleidelijk aan gleed ik zo steeds hoger. “Niet doen, de conciërge is nog in het gebouw,” zei Marion nu. “Wees maar gerust, die zal ons heus niet komen storen,” stelde ik haar gerust. Zeker van mijn zaak was ik echter niet, want misschien was ik niet eens in staat om twee mensen tegelijk onder controle te houden. “Morgen kom ik in ieder geval bij jou thuis om je dan eens een flinke beurt te geven. Je bent toch alleen thuis neem ik aan?” Mijn handen streelden en kneden haar kontje door de dunne stof van haar slipje heen. Marion knikte en legde spontaan haar beide handen op mijn schouders. Ze had in de klas al eens verteld dat haar man zeeman was en dat zij elkaar doorgaan slechts twee tot drie per jaar zagen. Pas op het eind van het jaar zou hij voor een half jaar thuis komen.

“Wanneer ben je voor het laatst geneukt?” vroeg ik nu aan haar. “Verleden week nog,” antwoordde Marion. “Ik heb vijf weken met mijn man op zijn boot doorgebracht en we hebben het iedere dag gedaan.” Ik pakte nu de zoom van haar jurk beet en trok die omhoog tot aan haar heupen. Ze droeg een witte doorschijnende tanga, waardoor haar schaamlippen en haar overvloedige zwarte schaamharen duidelijk zichtbaar waren. Terwijl ik mijn lul nu heel snel stijf voelde worden, legde ik een hand op die zwoele, vochtige warmte van haar venusheuvel. “Dat lijkt wel een oerwoud,” zei ik al grinnikend. “Is je kapper soms dood?” “Mijn man houdt wel van een harige kut.” “Nou, ik niet. Je scheert het er maar voor morgen af.” “Ja, dat was ik al van plan.” De ademhaling van Marion was al wat gejaagder geworden en ik durfde dan ook te wedden dat het teefje al opgewonden raakte. “Zijn er nog andere dingen die je man graag heeft?” vroeg ik nu. “Ja, hij wil absoluut een kind, maar dat wil ik niet. Gelukkig had ik mijn spiraaltje al om, want hij heeft mijn hele bagage onderzocht om te kijken of ik niet stiekem de pil had meegenomen.”

Ik grijnsde, want opeens wat er een duivels plannetje bij me opgekomen om mijn strenge wiskundelerares met jong te stoppen. Ik stond dan ook recht en keek haar recht in haar ogen aan, die in haar ronde gezicht, mij met volle lippen, gespannen en onderworpen terug aankeken. “Marion je vergist je. Maar je wilt niet zijn kind, maar wel dat van mij. Morgen ga jij dat spiraaltje van je op het nachtkastje neerleggen.” “Ik ben vruchtbaar momenteel… een vrouw voelt dat aan.” “Uitstekend,” lachte ik. “Bel je man straks maar en vertel hem dat je al twee weken over tijd bent, zodat je hem al een beetje voorbereid op het vaderschap.” Haar mond plooide zich in een brede, gelukzalige glimlach. “Ik wordt al opgewonden als ik aan morgen denk,” zei ze toen. “Van nu af aan wordt jij al opgewonden door alleen maar aan mij te denken,” grijnsde ik. Opeens realiseerde ik me dat ik al meer dan tien minuten in het lokaal moest zijn. Als Linda nu maar niet ongeduldig werd en zonder mij vertrok. Ik pakte dan ook de beide armen van mijn lerares beet en trok haar naar beneden. “Zet je maar eens op je knieën,” beval ik. “Want voor we afscheid nemen ga jij me eerst nog pijpen.”

Marion voldeed zonder aarzelen aan mijn verzoek. Ik trok de ritssluiting naar beneden en haalde niet zonder enige moeite mijn drieëntwintig centimeter lange neukpaal tevoorschijn. Verbaasd staarde ze meteen naar me op. “Verdomme, zoiets groots als die heb ik nog nooit gezien,” zei ze dan ook vol ontzag. “Is die dan nog groter dan die van je man?” vroeg ik, ik weet dat ik heel groot geschapen was en daar was ik altijd al heel trots op geweest. “Ja.” “Groter dan die van je minnaar?” “Die heb ik niet,” zei ze en nieuwsgierig betastte ze mijn lul en haar andere hand omvatte mijn balzak, alsof ze die wilde wegen. “Dat kan ik maar moeilijk geloven,” zei ik naar waarheid. “Dat een tweeëndertigjarige gezonde meid als jij het meer dan zes maanden zonder vent kan stellen, gaat er bij mij dan ook niet in.” “Toch is het zo,” zei Marion, terwijl ze me langzaam aftrok. Iets knaagde er aan me. Iets dat me vertelde dat ze niet loog, maar toch ook niet helemaal de waarheid zei. Maar nu was ik te opgewonden om dat uit te zoeken. Dat deed ik morgen wel. Ik sloeg opeens de hand weg, waarmee ze mij aftrok.

“Ik vroeg je om me af te zuigen en niet om me af te trekken,” gromde ik dan ook. “En je slikt het ook allemaal door.” Mijn lerares kuste mijn balzak en nam toen iedere bal van mij om de beurt in haar warme mond, legde toen haar handen op mijn heupen, toen ze mijn pikschacht over de hele lengte begon te likken, terwijl ze mij heel onderdanig en ondeugend aankeek. “Marion jij bent een volbloed hoertje,” zei ik, haar ravenzwarte, tot op haar schouders vallende haren strelend. Ik besefte maar al te goed dat ik het niet lang zou volhouden, want ik stond dan ook echt op springen. Eindelijk sloten haar lippen zich rond mijn eikel, om me zo naar binnen te zuigen. Haar mond kon maar nauwelijks mijn staaf bevatten. Tanden gleden over mijn gevoelige huid, maar dat kon me niets schelen. Haar hoofd ging nu op en neer en genietend kreunde ik, terwijl haar wervelende tong mijn penis streelde en overal tegelijk leek te zijn. Nooit had ik kunnen vermoeden dat mijn verzuurde lerares zich als zo’n natuurtalent zou ontpoppen. Mijn lul verdween tot halverwege haar keel. Ze protesteerde en zette haar nagels in mijn billen toen ik mijn handen in haar nek legde, om er zo de resterende centimeter in te rammen. Ze keek dan ook kwaad naar me omhoog, terwijl haar gezicht rood aangelopen was.

“Mmmm,” kreunde ze. “Geen mmmm… hij moet er helemaal in!” beet ik haar toe. Ze kokhalsde, maar mijn greep op haar achterhoofd verslapte niet en tot mijn eigen verwondering slaagde Marion er in om mijn lul bijna helemaal te verzwelgen. Dat was me dan ook nog nooit overkomen. Het leek dan ook alsof er vuurwerk door mijn penis heen schoot. Marion leek te merken dat mijn orgasme niet ver weg meer was en begon me nog sneller te pijpen, waarop ik met mijn vingers door haar kapsel klauwde. “Je doet het heerlijk,” zo moedigde ik haar hijgend aan. “Je bent hiervoor geboren.” “Mmmm,” antwoordde ze al kreunend en nog meer rood aangelopen, terwijl haar ogen weer de mijne zochten. Ik kreeg nu echt de indruk dat er een heet sletje in mijn handen gevallen was en dat het morgen dus een grote dag voor mij beloofde te worden. “Het komt!” schreeuwde ik, terwijl ik mijn heupen voor een laatste keer vooruit stootte.

Mijn lul zat halverwege haar mond toen ik nu straal na straal mijn sperma begon te spuiten. Marion trok haar hoofd terug totdat ze alleen nog maar mijn spuitende eikel tussen haar lippen had zitten. Toen haar mond vol was, leunde ze achterover en deed haar lippen van elkaar, waardoor ik het kleverige witte spul van mij goed zag zitten. Ze knipoogde warempel naar me en toen sloot ze haar mond en slikte het hoor en zichtbaar door, waarna ze nog de laatste druppels uit mijn penis perste en die ook nog op likte. “Jij houdt ervan om niets verloren te laten gaan, goed zo meid,” zei ik goedkeurend. “Morgen zal ik je dan eens de sterren aan de hemel laten zien.” Waarna ik haar nu overeind hielp en mijn snel verslappende penis weer terug in mijn broek stak. Marion keek glimlachend naar me op. “Mijn man zegt altijd dat ik de beste ben,” liet ze me toen weten. “Gelijk heeft hij,” zo reageerde ik. “Want nog nooit ben ik zo lekker onderhanden genomen.” Dat compliment deed haar glunderen. Wat speeksel vermengd met mijn zaad droop langs haar mondhoeken naar beneden. “Goed, dan zie ik je morgen wel.” Marion knikte en had intussen een papieren zakdoekje tevoorschijn gehaald, waarmee ze haar mond schoon veegde. “Vanavond slaap ik ook alleen.”

“Dan heb je mooi de tijd om van me te dromen,” grijnsde ik. “Bel me morgen om een uur maar op, want misschien heb ik nog wel enkele speciale wensen,” waarna ik haar een tongzoen gaf en het lokaal weer verliet. Pas toen ik het bezorgde gezicht van Linda zag, besefte ik hoelang ik wel niet binnen was geweest. “Twintig minuten ben je daar wel bezig geweest!” riep ze dan ook uit. “Ik dacht al ze je aan het roosteren was!” “Zo erg is het ook niet geweest hoor, ze wilde me alleen voortdurend op een fout betrappen, maar ik kende mijn stof daarvoor te goed. Daardoor heeft het ook zo lang geduurd,” antwoordde ik zo luchtig mogelijk. We wandelden nu samen naar de voordeur van het schoolgebouw. “Ik neem aan dat jij geslaagd bent.” Ik grinnikte nu even. “Ik heb mijn hoogste cijfer voor wiskunde ooit gehaald. Hetzelfde als het jou trouwens.” “Een negentien!” riep Linda ongelovig uit. “Dat is fantastisch!” Spontaan maakte ze een rondedans en greep mijn arm. Pas nu zag ik hoe mooi ze was als ze lachte. Een beetje verwonderd keek ik haar aan, want nog nooit had ik haar iemand zien aanraken. Integendeel, op een van de weinige schoolfeestjes waar zij aanwezig was, werd ze bijna hysterisch toen een dronken klasgenoot een arm om haar schouder sloeg en haar tegen zich aandrukte.

“Ja, is het niet zo. Ik dacht een ogenblik dat Koen haar verstand kwijt was,” reageerde ik ook heel enthousiast. En keek weer in haar prachtige ogen en wist onmiddellijk wat zij dacht en voelde. Ze voelde zich uitgelaten en verwonderd tegelijk dat ze op zo’n aangename manier nu met mij kennis gemaakt had. Maar tegelijk was ze ook bang en op haar hoede, zoals altijd als zij met jongens in contact kwam. Ze voelde zich ook verward omdat ze me heeft vastgegrepen en haar oude remmingen en verlegenheid voor een ogenblik opzij had kunnen zetten. Ik liet mijn gedachten nu met die van haar samensmelten en droeg haar op om mij volledig te vertrouwen en mij alles te vertellen en te doen wat ik aan haar vroeg. Ze hield dan ook van me en het was goed om elkaar aan te raken. Tegenover anderen was het juist goed om zoveel mogelijk afstand te bewaren, maar met mij daartegen, wilde ze vanaf nu altijd samen zijn. Terwijl ik daarmee bezig was, verscheen er een paar ogenblikken een glazige blik in haar ogen, verstarde haar gezicht en trilde haar onderlip. Even later was ze echter weer opnieuw heel vrolijk. “Als dat zo is, dan had ik toch liever dat ze dan haar verstand een paar maanden geleden verloren had, want ze heeft ons allebei een flink aantal weken van onze vakantie gekost,” zei Linda tenslotte.

“Dat is nu allemaal voorbij,” zei ik. Toen we bij de voordeur kwamen, constateerden we daar dat die al op slot was. We moesten dan ook op onze lerares wachten die ieder ogenblik ongetwijfeld er aan kon komen. Ik ging achter Linda staan en legde mijn handen op haar heupen en ondanks het warme weer, droeg zij een dure kalfleren vest. Voor de rest had zij een nieuwe jeans en een hooggesloten bloes aan. “Kijk nog maar eens goed rond meisje,” fluisterde ik in haar oor. “Een derde van ons leven hebben wij tussen deze muren doorgebracht. Het is dan ook de laatste keer dat wij deze gang zullen zien.” Linda schudde haar blonde, krullende haren wat die tot halverwege haar rug reikte onwennig heen en weer door mijn aanraking, keek toen om naar me. “Het zijn jammer genoeg niet allemaal mooie herinneringen. Ik ben dan ook blij dat ik hier nooit meer een voet hoef te zetten.” De deur van het klaslokaal ging open en mevrouw Koen verscheen in de deuropening, haar versleten schooltas in haar hand. Ze keek ons vaag glimlachend aan, terwijl ze de voordeur opendeed en ons buiten liet. “Zo, het leven lacht jullie nu toe. Ik hoop dat jullie er allebei het beste van maken,” zei ze nog tegen ons. Vervolgens verdween ze zonder ons tijd te laten om een antwoord te geven.

Tien minuten later zaten Linda en ik in het café, De Groene Eekhoorn, een plek waar normaal alle notabelen uit de gemeente samenkwamen en waar de patroon dan ook wat uit de hoogte deed. Het was dan ook wel duidelijk dat wij hier helemaal niet welkom waren. Maar daar trokken wij ons echter niets van aan en bestelden dan ook twee cola. We hadden plaatsgenomen in een uithoekje van de zaal, waardoor wij een goed zicht hadden op iedereen, maar waar wij trouwens de enige klanten waren. Toen onze bestelling gebracht was, werden wij door niets of niemand meer gestoord. We klonken natuurlijk op de goede afloop van het herexamen. Linda was zonder te aarzelen dicht bij me komen zitten. Ze giechelde wat en schudde wat verlegen met haar hoofd toen ik mijn arm om haar schouders legde, maar ze trok zich niet terug. “Het mooie er natuurlijk van is dat ik aan deze hele zaak wel een vriendinnetje heb overgehouden,” fluisterde ik in haar oor.

Ze keek me aan en wist ik dat ze van me hield en dat zij zich volledig aan me overleverde. Op de achtergrond van haar gedachten merkte ik nog wel wat angst en wantrouwen op. Maar ik wist dat het een meisje was dat veel gekwetst is geweest en ik zal het dan ook voorzichtig aan moeten doen. Natuurlijk kon ik haar mijn wil opdringen, net zoals ik daarnet met Marion had gedaan, maar van Linda wilde ik mijn vaste vriendinnetje maken. Haar langzaam boetseren naar het beeld dat ik van de ideale vrouw had. Nou ja, misschien was ik ook wel een beetje verliefd op haar geworden. Het bleef nu even stil tussen ons. “Hoe is het allemaal toch zo opeens gekomen,” zei Linda toen. “Dat had ik nooit kunnen denken toen ik vanmorgen uit mijn bed stapte.” “Tja, het geluk zit soms in een onverwacht hoekje,” antwoordde ik glimlachend. Mijn vrije hand legde ik op haar knie en zij legde nu haar hand op de mijne en verstrengelden onze vingers daar zich nu met elkaar. “Jij bent mijn eerste vriendje,” zei ze. Glimlachend keek ik haar aan en kon haar opwinding bijna voelen. “En jij bent mijn eerste vriendinnetje,” zei ik. “Dat kan ik maar moeilijk geloven Peter,” zo reageerde ze. “Jij bent een knappe knul.”

“Toch is het zo. Ik kan maar heel moeilijk een blijvende band met iemand vormen,” zei ik al schouderophalend. “Laten we zeggen dat ik de ware pas in jou heb ontdekt. Natuurlijk ben ik al eens met wat meisjes uit geweest.” Toen ze mij nu heel bedachtzaam aankeek, waren haar gevoelens een open boek voor me. Het onderwerp seks riep tegelijk angst, maar ook fascinatie bij haar op. “Jij bent zelfs de eerste jongen die me aanraakt,” zuchtte ze. Ik bracht haar hand naar mijn lippen en drukte daar en kus op. “Linda, jij bent dus nog maagd?” vroeg ik toen zachtjes en ze knikte verlegen. Het antwoord had ik echter allang in haar gedachten gelezen. “Denk je soms wel eens aan seks?” grijnzend nam ik een slokje van mijn cola, ondertussen het lot dankend dat dit groene blaadje in mijn handen was gevallen. “Soms al weet ik niet wat ik me daarbij moet voorstellen. Het is in ieder geval geen onderwerp van gesprek bij de meisjes van het koor,” antwoordde Linda na een lange stilte. “Dat zal wel.” “Mijn moeder zegt trouwens dat ik daarmee maar beter wacht totdat ik de ware heb gevonden. “Wel, dat is nu gebeurd.”

Mijn mentale manipulatie had haar oordeelsvermogen doen verminderen en had haar dan ook uiterst suggestibel gemaakt. Ze nam voor zoete koek alles aan wat ik haar nu vertelde. Beetje bij beetje zal ze zich dan ook aan mij onderwerpen. Ze was dan ook als was in mijn handen, klaar om gekneed te worden zoals ik dat wilde. Doordat ik haar spieren opnieuw voelde spannen, gaf ik haar dan ook een geruststellend schouderklopje. “Maak je maar niet ongerust schatje,” zei ik sussend, terwijl mijn geest geruststellend en positieve boodschappen naar haar toe stuurde. “Ik zal alle tijd met je nemen. De andere jongens willen je alleen maar kwetsen en ik wil je alleen maar gelukkig maken.” Linda keek even heel verward en glimlachte toen. “Ik hou toch zoveel van jou Peter en wil dan ook alleen maar bij jou zijn.” Ik zoende haar op haar mond, waarbij haar lippen aarzelend van elkaar gingen. Opnieuw voelde ik haar verstijven, terwijl mijn mond nu ieder hoekje van haar mond verkende. Langzaam voelde ik mijn lul weer stijf worden. Haar eerste tongzoen had ze wat passief ondergaan, maar haar zwoele ogen vertelden me dat ik alweer een stukje van haar remmingen teniet had gedaan.

“Was het fijn?” Ze knikte. “Ik zal je langzaam in alles inwijden. We hebben ons hele leven voor ons,” fluisterde ik heel voldaan in haar oor. Ik liet mijn geest weer contact maken met de hare en suggereerde dat het goed was om over seks te denken, te fantaseren over hoe het gelukzalig het zal zijn om zich totaal aan mij te onderwerpen en zich als mijn bezig te beschouwen. Linda zoende me nu terug en wist ik dat ik het pleit gewonnen had. We dronken nog een kop koffie en wandelden toen hand in hand naar haar huis. We dachten er niet eens aan om de bus daarvoor te nemen, of de kortste weg door het park, want wilden allebei dan ook zolang mogelijk van elkaars gezelschap genieten. In het portiek van haar huis zoenden we opnieuw heel innig en langdurig. Linda drukte zich dicht tegen me aan en legde ik mijn handen op haar kontje neer. Mijn neuklat stond ik geen tel weer recht overeind en drukte tegen haar buik aan. Ik zag haar ogen meteen groter worden toen ze zich mijn omvang realiseerde. Ze trok zich echter niet terug, maar keek me heel nieuwsgierig aan. “Mijn moeder is thuis, want anders hadden we naar mijn kamer kunnen gaan,” hijgde ze. “Dat geeft niet schat, we zien elkaar zaterdag toch.”

Vlak voordat we het café waren uitgegaan hadden we dan ook snel onze nummers uitgewisseld en afgesproken elkaar het volgend weekend te zien. Na nog een laatste zoen namen we met spijt in het hart afscheid van elkaar. Waarop ik door het park naar huis wandelde. We woonden dan ook op ongeveer een kilometer van elkaar vandaan. Het was echter mooi, zonnig weer in deze tweede week van augustus. Toch waren er maar weinig mensen in het park en ook opvallend weinig spelende kinderen. Nou ja, vermoedelijk waren er nog veel mensen weg, want het was tenslotte vakantie. Op een bankje, niet ver van de vijver in het midden van het park zag ik een knappe vrouw van een jaar of dertig zitten. Ze had donkerbruin krullende haren die tot bijna aan haar kont reikte. Ze was gekleed in een short en een wit topje, die de aanwezigheid van een paar flinke joekels deden vermoeden. Naast haar stond een doorschijnende plastic tas waar een stranddeken, een boekje en een fles mineraalwater zaten.

Ik bleef een paar meter voor haar staan. Mijn ogen daarbij op haar gebronsde lange slanke benen gericht. Mijn lul steigerde al in mijn broek. Mijn partijtje tongzoenen met Linda had me dan ook met een onbevredigend gevoel laten zitten en ik besloot opeens om mijn nieuw ontdekte mentale krachten op de proef te stellen met die vrouw. Glimlachend knikte ik haar dan ook toe. “Hoepel op zeikerd,” zei ze, heel koel en vijandig. Ik was dus duidelijk niet welkom. Ze mompelde iets onverstaanbaars, pakte haar tas en wilde rechtspringen, maar ik was haar geest al binnen geglipt en deed haar nu van gedachten veranderen. Ze dacht alleen nog maar aan alcohol, uitgaan, mannen hun geld aftroggelen en duren spullen voor haar laten kopen en dat soort vrouwen heb ik nu eenmaal een bloedhekel. Ze bevroor in haar bewegingen, had die tas nu op haar rug en keek mij met angstige en onbegrijpende ogen aan. “Niet zo snel sletje, laten wij eerst maar eens kennis met elkaar maken,” zei ik. “Laat me…” antwoordde ze met een langgerekte stem, stomverbaasd omdat ze zich opeens zo geil voelt en dan ook seks wilde hebben met de eerste de beste man die op kwam dagen. “Hoe heet je?” “Naomi.”

In een paar stappen was ik bij haar, keek even rond om te zien of niemand ons kon begluren en toen ik zag dat ik alleen met haar was, bukte ik me en betastte door haar topje heen haar borsten. Ze waren in ieder geval nog groter dan ik eerst gedacht had, groter in ieder geval dan die van Linda. Haar tepels waren echter eerder bescheiden in omvang, maar zo hard als kiezelstenen toen ik daar nu met mijn duim overheen wreef. Naomi kreunde en keek me met halfgesloten ogen smachtend aan. “Kom Naomi sta op,” beval ik haar opgewekt. “Laten we een plekje bij de vijver zoeken waar we ongezien onze gang kunnen gaan.” Voor dat ze nu deed wat ik vroeg, tastte ze naar mijn lul en verscheen er een gelukzalige glimlach rond haar lippen. “Het plekje waar ik normaal lig te zonnen is helemaal omgeven door struikgewas,” hijgde ze hees. “Ik kan haast niet wachten om die knaap in me te voelen.” Vervolgens pakte ze haar tas weer en wees me toen al heupwiegend de weg. Ver hoefden we echter niet te gaan, want ze duwde wat hoog struikgewas opzij en opeens bevonden we ons op een kleine open plek van ongeveer een zestal vierkante meter groot. Daar spreidde ze haar stranddeken over het verdorde gras uit.

“Als jij nu knielt dan ziet niemand je,” zei ze en draaide zich toen naar me toe en trok haar topje uit. Haar borsten hadden dezelfde teint als de rest van haar lichaam. Ze waren rond en perfect egaal, vermoedelijk waren het dan ook siliconenborsten. Ze daalde meteen nog verder in mijn achting. “Leg je op je rug neer,” zei ik me intussen snel uitkledend. Ik had slechts een dunne vest, een T shirt en een katoenen broek aan. Voorzichtig vouwde ik ze op en legde ze op die plastic tas van haar neer. Ondertussen lag Naomi al die stranddeken en keek begerig naar mijn fier recht opstaande lul. Ze had haar dijen gespreid, zodat ik een goed zicht had op haar kaal geschoren kut. Haar schaamlippen waar haar genotsvocht al rijkelijk op parelde, waren rood en gezwollen. Ik legde me naast haar neer en begon haar te zoenen, terwijl ik haar borsten begon te strelen en te kneden. Ze wipte al snel ongeduldig met haar kont op en neer, zodat ik me dan ook tussen haar dijen legde. Ik nam de tijd om afwisselend aan haar ene en toen aan haar andere tepel te zuigen. Ondertussen bevochtigde ik het topje van mijn lul door die een paar keer langs haar drijfnatte spleet te wrijven.

Toen plaatste ik mijn eikel tegen de ingang van haar liefdestunnel aan en begon te duwen. Haar schaamlippen weken onmiddellijk uiteen en ik penetreerde haar met een paar harde stoten. Naomi slaakte hierdoor een paar korte gilletjes en wist ik niet of dat nu van pijn of genot was en begon haar toen met lange en langzame stoten te neuken. Toen hield ik even in en trommelde zij ongeduldig met haar voeten op mijn onderrug. “Hou op met dat schreeuwen, want ik wil geen toeschouwers!” beet ik haar toe. Vervolgens begon ik haar opnieuw te neuken, hard en snel want ik wilde dan ook zo snel mogelijk klaarkomen. Naomi had de smaak blijkbaar te pakken gekregen, want kreunend en met gesloten ogen schudde ze in extase haar hoofd heen en weer. Ook draaide ze met haar heupen en maakte stotende bewegingen iedere keer als ik me wat uit haar terugtrok. Haar kutspieren spanden en ontspanden zich rond mijn lul, alsof hij zo gemasseerd werd door een zachte hand. Dit hoertje had verdomd veel talent. Ik legde haar benen op mijn schouders neer, zodat ik hierdoor nog dieper in haar kon doordringen en haar doorgewinterde kut nog strakker voor mij aanvoelde. Even later kwam ze met een langgerekte schreeuw klaar, waarna zij nu het ene orgasme na het andere kreeg.

Een minuut later kon ik mijn ballen nu ook orgastisch eindelijk gaan ontladen en duwde mijn spuitende lul dan ook zo diep mogelijk in haar en liet me toen bovenop haar vallen. Toen ik me nu voelde verslappen, ging ik schrijlings op haar zitten en duwde mijn lul in haar gezicht en heel gehoorzaam likte dat sletje me helemaal schoon. Zonder haar verder nog een blik waardig te keuren, kleedde ik me aan en ging toen eindelijk naar huis.