De Gave - 2

Hoofdstuk 2. Mijn lust voor mama.

Het was kwart over twee toen ik de woonkamer betrad. De auto van mijn moeder stond niet op de oprit of in de garage. Toch had ze me beloofd om tijdens de middagpauze naar huis te komen. Mijn moeder werkte dan ook als secretaresse bij een van de grootste advocatenkantoren van de stad. Het was een erg goed betaalde baan die haar bovendien veel vrijheid gaf en waardoor zij haar eigen werkuren kon kiezen. Eigenlijk hoefde ze niet eens te werken, had ze me wel eens verteld. Want naast wat geld op de bank had mijn vader bij de echtscheiding haar het riante huis nagelaten waarin we woonden, evenals twee appartementen in de binnenstad en die we dan ook verhuurden. Hoewel mijn moeder al jaren zei dat het huis veel te groot voor ons beiden was, zijn we hier wel steeds blijven wonen. Het lag dan ook in een rustig dorp, waar nooit iets schokkends gebeurde en het had bovendien zijn landelijk karakter weten te behouden, hoewel het toch vlak bij de grote stad lag.

Ik liep dus maar naar boven en besloot een douche te gaan nemen. Mijn moeder en ik hebben hier ook ieder een eigen slaapkamer, werkkamer en badkamer. Bovendien was er ook nog een logeerkamer met een afzonderlijke douche en toilet, maar die werd echter nooit gebruikt omdat we toch nooit gasten ontvingen en we dan ook gebruikten om wat rommel in te bewaren. Mijn moeder heeft me trouwens nog nooit wat over onze familie verteld en voor zover ik het dan ook weet zijn wij alleen op deze wereld. Na een verkwikkende douche kleedde ik me om in mijn slaapkamer en droeg nu een korte broek en een poloshirt. Ondertussen had ik de auto van Claire mijn moeder op de oprit zien staan en opeens voelde ik me weer wat opgewekter. Ik had haar dan ook heel wat goed nieuws te vertellen. Toen ik beneden kwam stond ze met haar rug naar me toegekeerd aan het aanrecht. De zon glansde op haar roodbruine haren, dat zij al jarenlang heel kort had gehouden. Ze had een hartvormig kontje, een ovalen gezicht met fel groene ogen die haar iets heel sexy en mysterieus gaven. Ze had eerder kleine borsten die echter altijd fier vooruit stonden. Achtendertig was ze intussen, maar ik zweer dat zij er als een twintigjarige uitzag.

Ze was dan ook een fervent sportbeoefenaarster en zorgde er dan ook voor dat zij er goed uitzag. Regelmatig werd ze op straat dan ook nagefloten en wilden mannen haar versieren. Het was me dan ook een wonder dat zij na haar scheiding nooit met iemand anders kennis heeft gemaakt. Over mijn vader heeft ze mij nooit iets verteld, behalve dan dat hun huwelijk een vergissing was en dat hij haar mishandelde. Zelf zei ze tegen mij dat ze geen andere man dan mij nodig had. Eigenlijk stelde ze haar hele leven ten dienst van mij. Ze had me ook nooit iets geweigerd. Onze relatie was dan ook erg fysiek. We zoenden en omhelsden elkaar dan ook vaak. ’s Avonds in een stoel zittend bij de televisie sloeg ik dan ook vaak mijn armen om haar heen of greep ze dan mijn hand. We vertelden elkaar dan ook alles wat er in ons omging. Tussen ons bestonden er dan ook geen geheimen. Ik vond dat wel goed zo, want nooit zou ik dan ook kunnen verdragen dat er een andere man tussen ons zou komen. Heel even voelde ik me nu een beetje schuldig als ik daarbij aan Linda dacht.

Ja, ik had al een aantal jaren seksuele gevoelens naar mijn heerlijke moeder toe. Ik had haar altijd eerder als een vriendin dan als mijn moeder beschouwd. Dat ik haar begeer en met haar naar bed wilde, was ongeveer het enige dat ik haar nooit verteld had. Mijn andere geheim was dat ik zo nu en dan wel eens een slipje van haar uit de wasmand pakte, om dan haar meest intieme parfum op te kunnen snuiven en om me dan af te trekken. Ik was pas echt verliefd op haar geworden bij mij achttiende verjaardag. Ze had me toen getrakteerd op een etentje in een vrij chique restaurant. Daar hadden wel allebei wat te veel wijn gedronken waardoor we wat los en vrijpostig werden. Om de avond af te sluiten waren we nog ergens wat gaan dansen, heel intiem en heel innig tegen elkaar aangedrukt. Ik wordt nu nog steeds opgewonden als ik weer denk aan het gevoel van haar borsten die tegen me aankwamen. Ik was er dan ook zeker van dat zij geen beha onder haar avondkleed droeg. Maar ook zij moest toen mijn stijve penis wel tegen haar buik hebben gevoeld, maar in plaats van zich terug te trekken had ze me glimlachend in mijn ogen aangekeken en zich nog dichter tegen mij aangedrukt.

Die avond was ze mij een nachtzoen komen geven, iets wat ze sinds mijn veertiende niet meer had gedaan. Ze was alleen maar gekleed in een dunne doorschijnende nachtjapon, waardoor ik haar donkere tepelhoven en het driehoekje tussen haar benen duidelijk had kunnen zien zitten. Voor het eerst van mijn leven zoende ze me ook op mijn mond, had me toen even aangekeken, mijn naam genoemd en haar lippen opnieuw op die van mij gedrukt. Tot mijn grote verbazing zoende zij me ditmaal echter met open mond, waarbij haar tong tegen mijn tanden drukte totdat ik die van elkaar deed en heel even raakte onze tongen elkaar toen aan. Toen liet ze me weer los en keek me even fronsend aan. “Het is de tijd nog niet,” had ze toen heel geheimzinnig gefluisterd. Opgewonden en stomverbaasd had ik haar nagekeken. Betekende dit dat mijn moeder dezelfde gevoelens voor mij koesterde? De volgende ochtend werd er over dat voorval niet gesproken, waardoor mijn vraag dan ook niet werd beantwoord. “Hallo… hallo… is daar iemand aanwezig… wordt eens wakker,” haar stem bracht me weer naar het heden terug. “Sorry mam, ik was heel even ver weg,” stamelde ik verward.

“Ja, dat was wel te merken.” Breed glimlachend kwam ze naar me toe. Ze was gekleed in een mantelpakje en liep op hoge hakken, haar gewone werkkleding. Bij me aangekomen boog ze zich voorover en zoende ik haar op haar wang. “Hoe is het herexamen verlopen?” wilde ze van me weten. “Uitstekend, ik had een score van negentien.” “Fantastisch!” riep ze en wierp zich in mijn armen. Ik had echter moeite om haar op te vangen en bijna lagen we dan ook tegen de grond. Toen we ons evenwicht weer terug hadden hervonden, sloeg ik mijn armen om haar middel heen en drukte haar zo tegen me aan. Onmiddellijk maakte mijn penis een sprongetje, het begin van weer een nieuwe erectie. De koning te rijk sloeg ik mijn armen om haar rug heen en zoende haar in haar nek. “Niet doen, daar krijg ik kippenvel van,” giechelde ze. Meteen nam ik haar nog wat steviger beet en zoende haar opnieuw in haar nek. “Nou, die teef van een Koen heeft zich voor een keer mild getoond,” zei ik. Waarop mijn moeder mij aankeek met haar betoverende blik en haar tanden bloot grijnsde, terwijl ze met haar rechterhand zachtjes mijn nek begon te strelen. “Ik kende mijn les dan ook heel goed mam.”

Ondertussen probeerde ik in haar geest te kijken en was nu verbaasd dat ik daar pure lust en opwinding tegenkwam. Ze trok me aan mijn haren en opeens waren haar gedachten verdwenen. Het leek wel alsof iemand daar het licht had uitgedaan of de deur opeens had dichtgedaan. “Zo, ik merk wel welke les jij daar hebt opgedreund.” “Maar mam…” opeens besefte ik dat zij dezelfde gave als ik had. “En ik weet het ook van jou vriendinnetje… je hebt tenminste geen slet op de kop getikt.” Ik voelde opeens iets rondtasten in mijn geest en voor een paar seconden werd ik haar jaloezie gewaar. Dat verbaasde me en tegelijk opende het ook perspectieven. Mijn moeder keek me met een ironische blik aan. “Je zult moeten leren om je geest af te schermen, net zoals ik. Want ander ga jij geen leven meer hebben,” zei ze en schudde even met haar hoofd. “Ik zal je de komende dagen een heleboel moeten leren. Dat had normaal gezien je vader moeten doen.” En streelde mijn wang. “De gave is bijzonder sterk ontwikkeld bij jou. Je had het dan ook ver kunnen brengen bij de Familie, als ze ons niet hadden verstoten.” Stomverbaasd staarde ik haar aan. “Betekent dit dat er nog meer mensen zijn die hetzelfde kunnen als wij?”

“Een paar duizend. Ze leven dan ook in twee communes afgezonderd van de buitenwereld. Eentje in het noorden van Zweden en eentje ergens in Amerika,” zei ze. “Wij zijn uit Zweden… en niemand weet van ons bestaan. Dat is maar goed ook, want men zou ons alleen maar willen vernietigen.” Ik schudde het hoofd, want ergens had ik het gevoel in een slechte film mee te spelen. “Sorry mam,” zei ik dan ook. “Maar je bent me nu toch wel een heleboel uitleg verschuldigd. Waarom hebben wij daar weg moeten gaan. Wat is er dan gebeurt?” Ze staarde een lange tijd voor zich uit, haar geest afgesloten voor mij. Toen greep ze mijn hand en kneep zachtjes daar in. “Wat ik nu ga vertellen klinkt misschien enorm fantastisch. Beloof me alleen dat je me niet voor gek verklaart.” “Belooft mam, ik heb trouwens vandaag al een leuk deel van dat fantastische ervaren,” grinnikte ik, weer even terugdenkend aan mijn wiskundelerares, Linda en natuurlijk dat sletje in het park, die ik helemaal volgespoten had. “Kom laten we dan maar op de bank gaan zitten.” In de woonkamer namen we plaats op de brede leren bank die voor de televisie stond en waarop we samen al zoveel knusse avonden hadden door gebracht.

“Ik ben samen met jou vader gevlucht, omdat onze leider mij voor zichzelf opeiste. Hij was een goed en wijs leider voor de Familie, maar hij was ook erg ruw en zelfs wreed voor zijn vrouwen,” zo begon mijn moeder nu haar verhaal. “Mijn vader kon hem dat niet weigeren, want anders zou zijn leven voor hem onmogelijk gemaakt worden. Ik was echter verliefd op mijn neef, de zoon van onze leider.” Ze pauzeerde nu even, zo mijn reactie peilend. “Maar dat betekent dus dat mannen daar meer dan een vrouw heeft en dat jullie gewoon in de familiekring trouwen?” “Ja, we zijn een incestueus ras,” zei ze, mij daarbij strak aankijkend, terwijl er een blosje op haar wangen verscheen. “De genen die de gaven bepalen zijn dan ook sterk recessief. Ze komen alleen maar tussen bloedverwanten tot uiting. Trouwens na zo lange tijd was iedereen wel van familie van elkaar.” “Maar daar komen toch meestal mismaakte kinderen van,” onderbrak ik haar.

“Zeer veel generaties geleden was dat inderdaad nog het geval, maar al die erfelijke aandoeningen zijn ondertussen allang uitgeroeid. In de Familie worden alleen nog maar gezonde kinderen geboren. Drie op de vier kinderen zijn echter meisjes, vandaar ook die veelwijverij. Nu zijn de genen in de familie zo verspreid dat de gave vermoedelijk toch wordt verspreid als de man buiten de Familie trouwt. Maar het is een traditie die niet in vraag wordt gesteld.” “Dus mijn vader is jou neef?” Mijn moeder knikte. “Kon je dan zelf niet bepalen met wie je trouwde?” Ze zuchtte en schudde triest het hoofd. “Je moet weten dat vrouwen een heel ondergeschikte rol spelen in de Familie. We worden al vanaf de peutertuin geconditioneerd dat wij de mannen moeten gehoorzamen en dat wij volgzaam en ondergeschikt moeten zijn, maar dat wij ook minderwaardig aan hun zijn en dat ons welzijn aan dat van de man ondergeschikt is. Het komt gewoonweg niet in een vrouw op om haar eigen weg te volgen.” “Behalve dan bij jou,” grinnikte ik. “Het was mijn neef die besloten had om te vluchten. Hij heeft me praktisch ontvoerd.” “Maar vrouwen hebben de gave toch net als mannen?”

“Niet helemaal, hoewel ze natuurlijk de genen hebben,” weerlegde mijn moeder. “Ze hebben echter wel een groot vermogen en kunnen ook gedachten lezen, maar ze kunnen anderen hun wil niet opleggen of hun voor een korte of langere tijd volledig beïnvloeden of hun persoonlijkheid permanent of tijdelijk veranderen. Dat kunnen alleen mannen en dan niet allemaal in dezelfde mate.” “Het feminisme heeft bij jullie dus nog groeipotentieel,” lachte ik. “Het is de gave die voor de overleving van de Familie zorgt,” zei mijn moeder op besliste toon. “De mentale krachten van jou vader hebben voor geld gezorgd, voor valse papieren en voor het feit dat wij ongestoord een bestaan konden opbouwen zonder door iemand raar bekeken te worden.” “Waarom is hij dan bij jou weggegaan?” Mijn moeder bleef nu toch even stil, keek van me weg, maar niet voordat ik nu gezien had dat haar ogen vochtig werden. Ik ging dan ook wat dichter bij haar zitten en nam troostend haar hand in die van mij. “Sorry mam, het was een pijnlijke vraag. Ik had die dan ook nooit mogen stellen.”

“Nee, ik had het je al veel eerder moeten vertellen,” zei ze en legde haar hoofd op mijn schouder. “Jou vader kon het gewoon niet aan hier tussen gewone mensen. Weet je, wij beschouwen de meesten onder hun dan ook als barbaarse primitieven. Hij heeft toen ook contact opgenomen met zijn vader of hij terug mocht komen… nou, dat mocht. Hij heeft mij toen verlaten toen jij twee jaar was en nadat hij er eerst nog voor gezorgd had dat wij veilig en onbezorgd verder konden leven zonder hem.” “Hij heeft jou wel achtergelaten?” “Ze zouden mij zeker gedood hebben als ik ook was teruggegaan. Ik was immers een ongehoorzame vrouw.” Ik sloeg mijn arm om haar schouder heen en meteen nestelde ze zich nog wat dichter tegen mij aan. Terwijl ik genoot van de warmte van haar aanwezigheid, maalden er allerlei gedachten door mijn hoofd. Het was dan ook allemaal zo ongelooflijk, terwijl ik ook stellig het gevoel had, dat ik nog niet alles van haar gehoord had. Het bleef dan ook minutenlang stil tussen ons beiden. “Zijn gewone mensen dan nog nooit op het spoor gekomen van de Familie?” vroeg ik tenslotte aan haar.

“Vroeger… toen de Familie nog verspreid woonde gebeurde dat wel eens,” antwoordde ze. “Dat heeft dan ook aan vele mensen met de gave het leven gekost. Dat gebeurde toen meestal in de middeleeuwen en meestal omdat wij toen onze talenten gebruikten om anderen te helpen. Om ons dan ook te kunnen verdedigen zijn we met zijn allen in een commune gaan wonen. Maar ik heb geen zin om daarover te praten en daarom smeek ik je dan ook om nooit met je talenten te koop te lopen. Gebruik ze alleen maar als je dat discreet kunt doen.” “Ja, dat was ook al bij me opgekomen,” en terwijl ik dat zei dacht ik terug aan een fantasie die tijdens het douchen bij me opgekomen was, om Marion Koen morgen naakt door het dorp te laten wandelen en zich dan te gaan staan vingeren zodra zij voorbijgangers zag. Mijn moeder porde mij opeens in mijn ribben en keek me lachend aan. “Kijk, dat soort dingen bedoelde ik nou!” riep ze vervolgens uit. “Mam, het was maar een hersenspinsel,” zo verdedigde ik me. “Zijn er ook nog andere dingen die ik absoluut moet weten?”

“Behalve dan dat de gave een uitstekend middel is om in het broekje van een meisje te komen, zijn er inderdaad nog een aantal andere leuke dingen mee verbonden.” Mijn moeder klonk opeens heel enthousiast. “Was het je niet opgevallen dat jij je examen wiskunde zo opvallend snel geleerd had.” Verbaasd knikte ik. Die cursus had ik er in nog geen twee dagen in plaats van twee weken doorgenomen. Ik had dan ook niet zoveel zin gehad om mijn boeken goed door te nemen, maar de stof had ik toch perfect onder de knie gekregen. “Je zult dan ook merken dat je leervermogen vanaf nu fenomenaal zal gaan toenemen,” zo vervolgde ze. “En dan heb je het meest ongelooflijke nog niet eens gehoord.” Mijn moeder verwachtte schijnbaar dat ik haar nu verwachtingsvol aankeek, want ik dan ook maar deed. “Goed, je weet hoe oud ik ben?” vroeg ze toen ze meende voldoende aandacht van mij te hebben. “Zesendertig,” knikte ik. “En hoe oud zie ik er uit… geef nu eens eerlijk je mening.” “Geen dag ouder dan tweeëntwintig… ach, ik weet het er lang jong uit blijven zien is dus ook een bijverschijnsel van de gave.”

“Niet alleen dat. We leven drie tot viermaal langer dan gewone mensen. Pas in de laatste jaren van ons leven gaan we oudere mensen worden. Ik kan dus nog gemakkelijk tot mijn zestigste of mijn zeventigste nog kinderen krijgen.” Sprakeloos staarde ik haar en voor de eerste keer twijfelde ik nu aan haar woorden. Je zou dan ook voor minder een moord plegen als men je plotseling zou vertellen dat je op die manier tweehonderd jaar zou kunnen worden. “Ik hoor je gedachten, maar het is toch echt allemaal waar hoor,” lachte ze. “De enige onwaarheid die ik je misschien ooit heb verteld is dat je vader mij mishandelde. Dat was alleen maar een verhaal om de echtscheiding plausibel te maken. Hij was integendeel echter een goede man, echt waar.” “Het is alleen maar jammer dat ik hem nooit gekend heb,” zei ik. “Ik mis hem ook nog altijd hoor,” antwoordde ze. Opeens rolden er grote tranen uit haar ogen. Sussend trok ik haar dan ook tegen me aan en als per ongeluk kwam mijn hand daarbij in aanraking met een van haar borsten. Ik wilde me dan ook terugtrekken, maar ze legde meteen mijn hand weer terug op haar borsten. “Ik moet je trouwens nog iets anders vertellen,” zei ze, mij met roodomrande ogen aankijkend. “Zelfs zonder mijn oom had mijn neef nooit met me kunnen trouwen, want mijn vader wilde kinderen met mij. Ik was dan ook zijn lievelingsdochter.”

“Wat!” “Ja, mijn vader en moeder waren zelf ook broer en zus en hij was ook nog eens getrouwd met een nicht en ook nog een kleindochter van hem. In de gemeenschap was het dan ook heel gewoon dat een vader zijn dochters inwijdde. Net zoals een moeder dat met haar zonen deed. Ook ik ben dus ontmaagd door mijn vader. Hij was een fantastische minnaar. Onze mannen laten zich meestal echter het genot van een vrouw niet veel gelegen liggen.” Ik gromde, tegelijk om nu mijn begrip te tonen en mijn stijgende opwinding te verbergen. Mijn moeder keek me aan en zag ik dat haar ademhaling gejaagd ging. Ook verscheen er een rode blos op haar wangen. Zij verkeerde dus kennelijk ook in een hoge staat van opwinding. “Vraag je me nu om…” Mijn moeder liet me nu uitspreken. “De oudste zoon neemt dan ook meestal zijn moeder als eerste vrouw. Zijn vader neemt dan gewoonlijk een andere vrouw, doorgaans dus zijn eigen dochter.”

Voordat ik kon reageren drukte mijn moeder opeens haar lippen op die van mij. Ze sloot haar ogen en opende haar mond. Eerst nog wat aarzelend, maar al snel stoutmoediger drong mijn tong dan ook haar mond binnen. Ook drukte ik haar nog dichter tegen me aan en streelde door haar beha heen haar borsten. Het leek dan ook alsof er een elektrische schok door mijn lichaam trok toen mijn moeder nu haar hand op mijn kruis legde en doorheen mijn short, afwisselend mijn penis streelde en mijn balzak kneedde. Onze tongen verstrengelden zich met elkaar en het was een zoen die dan ook minutenlang duurde. Het was dan ook een innige zoen, maar wel een die de meest intense seksuele ervaring uit mijn leven tot nu toe was. Happend naar adem lieten we elkaar tenslotte los en keken elkaar alleen maar aan. “Mama, ik hou van je en zal je dan ook nooit verlaten,” zei ik ontroerd, hoewel woorden tussen ons overbodig waren. “Dat weet ik Peter.” Ik zoende haar opnieuw, stak mijn hand vervolgens onder haar rok en begon haar dijen te strelen, die verrassend zacht en stevig aanvoelden.

“Mmmm…” zo protesteerde ze toen mijn hand daarbij steeds hoger kroop. Ze greep dan ook mijn hand beet en duwde die weg, waarop ik haar dan ook onbegrijpend aankeek. “Ik heb last van een maandelijks terugkerend probleem. Je zult dus nog een dag of drie geduld moeten hebben,” zei ze, terwijl ze schroomvallig haar ogen neersloeg. “Dat wist ik niet mam,” zei ik, terwijl ik nu wanhopig wenste dat zij nu haar hand opnieuw in mijn kruis legde. “Nog een paar dagen geduld en dan ben ik helemaal van jou,” ging ze met een twinkeling in haar ogen verder. “Dan hoef je ook mijn slipjes niet meer te jatten.” Het was nu mijn beurt om gegeneerd weg te kijken. “Dacht je dat ik dat niet wist,” zo schaterde ze het opeens uit. “Was je daar dan niet kwaad om mam?” “Het bewees mij alleen maar dat jij een gezonde knul bent.” Mijn blik deed haar nog hartelijker lachen. “Peter, wil je mij nu een plezier doen?” vroeg ze even later nu aan mij. Weer keek ik haar aan. “Noem me vanaf nu geen mam meer. Als jij dat ook wilt, heet ik Claire… jou vrouw. Jouw onderdanige en volgzame vrouw die je dan ook altijd zal gehoorzamen.”

Ik knikte en dacht opeens weer aan Linda, want met haar moest ik het dus uitmaken. “Nee, dat moet je absoluut niet doen, want tegenover de buitenwereld moeten we ons dan ook zo normaal mogelijk gedragen en daar hoort dan ook een liefje bij. En ik weet dat jij echt verliefd op haar bent.” “Ben je dan niet jaloers?” Vreemd dat ik het nu niet meer zo raar vond dat zij ook mijn gedachten las. “Natuurlijk niet, het is dan toch ook de normaalste zaak van de wereld,” zei Claire. “In de Familie hebben mannen ook vier tot vijf vrouwen en ik zal dat van jou dus ook aanvaarden. Per slot van rekening is dat de normaalste zaak voor mij. Mannen met de gave hebben trouwens een zo hevig libido dat zij nooit aan een vrouw genoeg hebben.” Ik greep haar hand weer beet en drukte er een zoen op. “Ik ben blij om te weten dat jij er zo goed mee omgaat,” zei ik. “In mijn hart zal jij dan ook steeds nummer een zijn.” Ons gesprek werd nu onderbroken door het rinkelen van de telefoon. Claire stond dan ook op en liep naar de buffetkast toe en nam daar de hoorn van het toestel. Wij hadden dan ook nog een ouderwetse vaste lijn.

Ik luisterde niet naar het gesprek, want met een gelukzalige glimlach rond mijn lippen, droomde ik wat weg, terwijl ik alle bekende knappe vrouwen die ik wel eens aan mijn pik zou willen rijgen aan mijn geestesoog voorbij zag trekken. “Dank u wel en tot maandag dan,” hoorde ik Claire nu heel opgewekt zeggen, wat mij weer tot de realiteit terug bracht. “Dat was het hotel om de reservatie te bevestigen,” zei ze en de hoorn weer op het toestel legde en naar me toe kwam gelopen. “Ik dacht dat jij opnieuw een chalet in de Ardennen voor ons had gehuurd?” “Mis, ik had ons ditmaal op een zeer luxueuze suite in het mooie Knokke getrakteerd,” zei Claire, zich weer dicht tegen me aan vleiend. “Is dat dan niet te duur?” “Mijn liefje studeert maar eenmaal af op het middelbaar.” Ik draaide me om, legde een hand op haar buik en zoende haar opnieuw. Ze maakte even een kort keelgeluid toen ik haar heel teder in haar nek streelde en onze lippen van elkaar kwamen. Helemaal opgewonden werd ik toen haar tong nu langzaam mijn mond binnendrong, tastend, zoekend en ook wat plagend.

Claire liet zich op haar rug zakken en trok mij zo met zich mee. Steunend op een elleboog, betastte ik met mijn vrije hand weer haar borsten. Ze kreunde en begon me nog wilder te zoenen. Ik maakte dan ook de knoopjes van haar bloes los en zij kromde meteen haar rug wat, zodat ik nu heel gemakkelijk bij de sluiting van haar beha kon komen. “Aááhhh,” kreunde ze toen ik nu eindelijk een hand op een van haar blote borsten kon leggen en haar stijve tepel tussen mijn vingers kon rollen. Mijn stijve lul pulseerde in mijn broek en ondanks het feit dat ik vandaag al twee keer was klaargekomen, was die weer helemaal tot actie bereid. Claire verbrak onze zoen, opgewonden ademend. “Zuig eens aan mijn tepels,” fluisterde ze vervolgens hees. Ik keek naar beneden en staarde verliefd naar haar borsten. Die waren dan ook perfect peervormig met kleine aureolen en dikke donkerbruine tepels. Afwisselend streelde ik haar gladde roomkleurige huid, dan weer zachtjes en dan weer stevig. Maar ook nam ik die fier recht opstaande tepels van haar onderhanden die ik dan tussen mijn duim en wijsvinger heen en weer liet rollen. Claire kreunde luid en legde een hand in mijn nek toen ik me nu voorover boog en haar borsten begon te zoenen.

“Oh ja Peter,” kreunde ze het langgerekt uit toen ik nu aan een van haar tepels begon te zuigen. Ook kromde ze haar rug en voelde ik haar lichaam nu zachtjes gaan schokken. Haar buik wreef tegen mijn stijve lul aan en hield ik het dan ook bijna niet meer. De huid rondom haar ene tepel was intussen rood en nat geworden van mijn speeksel. Claire trok zich dan ook even terug en nam haar andere borst beet, om die nu in mijn gezicht te duwen. Ik begreep dan ook die hint en richtte al mijn aandacht nu op die tepel, waar ik afwisselend op zoog en zachtjes in beet. Zachte keelgeluiden vertelden me hoe zij hier nu van genoot. Claire stak dan ook een hand tussen onze buiken in en tastte daar weer naar mijn kruis. “Je hebt een grote lul,” zo constateerde ze glimlachend. “Laat me eens even los, dan zal ik jou eens verwennen.” Met enige tegenzin zette ik me weer recht. Claire trok nu haar bloes en beha uit, kwam toen tussen mijn benen zitten en trok de ritssluiting van mijn broek naar beneden. Terwijl ik nu zelf mijn riem en broek losmaakte, haalde zij mijn lul al uit de opening van mijn onderbroek naar buiten. “Wat een joekel zeg. Ik kan dan ook haast niet wachten om die in me te voelen.” Bewonderend keek ze naar me op, terwijl haar hand al langzaam over mijn schacht op en neer gleed.

“Mama… mama… ik hou het niet lang uit hoor,” hijgde ik. “Ik heet Claire,” zei ze. “Zeg eens wat jij nu wil dat ik doe?” “Neem hem in je mond Claire,” zei ik en sissend liet ik nu mijn adem ontsnappen toen mijn eikel tussen haar warme en vochtige lippen verdween. Mijn eigen moeder had mijn lul nu in haar mond en hoe lang had ik daar al niet over gefantaseerd. Ik voelde hoe haar wat ruw aanvoelende, beweeglijke tong zich over mijn eikel heen kronkelde. Terwijl ze mij langzaam zo steeds verder in haar mond nam, streelden en knepen haar vingers op een wat plagerige wijze in mijn schacht. Zachtjes begon ik nu haar korte, roodbruine haren te strelen, intussen vechtend tegen de aandrang om mijn lul niet helemaal in haar mond te duwen. Mijn eikel leek nog verder op te zwellen in haar mond. Het was dan ook nu mijn beurt om uit pure lust te gaan kreunen, terwijl het leek alsof er nu allemaal elektrische schokken door mijn lul heen trokken. Claire had mijn joekel nu helemaal in haar mond zitten en keek mij met haar groene ogen uitdagend, maar tegelijk ook heel onderdanig aan. Haar hoofd begon nu heel snel op en neer te gaan en voelde ik hoe mijn testikels zich samentrokken. Mijn hoogtepunt was dan ook niet ver meer verwijderd.

“Claire… Claire… ik kom!” begon ik dan ook te roepen, niet goed wetend of zij het wel op prijs stelde dat ik in haar mond klaarkwam. Maar ze zoog me gewoon verder af en kneedde nu ook zachtjes in mijn balzak. Het genot zinderde dan ook door mijn lichaam heen in het meest magnifieke orgasme dat ik ooit gekend had toen ik nu met schokkende heupen mijn sperma in haar mond spoot. Claire hield mijn lul tussen haar lippen totdat hij weer verslapte. Toen pas haalde ze hem uit haar mond en likte nu de laatste druppel sperma op die nog uit mijn pisbuis tevoorschijn kwam. Ik pakte haar hierop nu bij haar handen beet en hielp haar overeind. We keken elkaar weer in de ogen aan, zonder ook maar een woord te zeggen. We hadden allebei dan ook geen woorden nodig om onze liefde voor elkaar duidelijk te maken.