Rob - 19

Dichterbij komt die kerel, zijn ogen stralen uit wat hij van plan is, Jasmijn is echter niet bang, laat hem maar komen, hij zal zich de volgende keer wel twee keer bedenken. De adrenaline schiet door haar lijf, ze zal deze smerige kerel weleens een lesje leren, maar dan wel op haar manier. Dichter en dichterbij laat ze hem komen, als hij vlak voor haar staat, ziet ze zijn gejaagde ademhaling. Of je nou verloofd bent of niet, John zal je eens laten voelen wat een echte man met je kan doen. Is dat zo, zegt Jasmijn op een rustige toon. Geheel niet onder de indruk van haar rustige manier van spreken, drukt hij zijn lijf tegen het hare, zijn handen omvatten haar billen, die hij krachtig naar voren drukt. Kan je al voelen hoe geil John van je wordt Jasmijntje. Ja, zegt ze met walging, de man begint te lachen. Zo te voelen lijkt het je wel wat, want je verzet je helemaal niet. Nog gewillig ook, is je verloofde zo slecht in bed?

Wat er dan gebeurd had John totaal niet zien aankomen, hij voelt een knietje in zijn kruis en klapt dubbel van de pijn die hij voelt, een volgende rake stoot treft hem vol in zijn gezicht. Totaal overdonderd, door haar vechtkunsten, hijgt hij het uit van de pijn en roept zachtjes; het was maar een geintje. Niks geintje, lacht Jasmijn geniepig nu, het is dat ik van me af kan slaan, maar ieder ander die dit niet had gekund, was genadeloos aan je overgeleverd. Ben nog niet klaar met jouw mannetje. Weer geeft ze hem een rake klap, gevolgd door nog één en nog één. Genade, genade roept John uit. Zal alles doen, wat je maar wilt, maar beloof me dat je me niet nog een klap toe deelt.

Alles, belooft echt alles? Dreigend met een vuist staat ze boven zijn gezicht. Ja, echt alles, zegt John. Langzaam laat Jasmijn haar vuist zakken. Prima, zegt ze zacht, de deur van het kleine kamertje open gooiend zegt ze op een rustige toon, zie ik u zo in uw kantoor.

John kijkt de vrouw na, hij weet dat er geen ontkomen aan is, hoe heeft hij zich zo kunnen laten gaan. Dat ze hem terecht op zijn nummer heeft weten te zetten, is niet meer dan goed geweest. Toch moet hij bekennen dat hij wel even bang was geweest dat ze hem zou afmaken. Zichzelf zo goed mogelijk te hebben gefatsoeneerd, loopt hij het kamertje uit richting zijn kantoor. Ze zit op de stoel met haar ene been over het andere geslagen. Aha, zegt ze, daar bent u dan.

Met een angstige blik kijkt hij haar aan, u zei, vervolgt Jasmijn dat u alles zou doen, is maar goed ook, want mocht u dit niet willen dan zou het toch heel vervelend voor u kunnen zijn als ik met mijn telefoon naar de politie ga, heb alles opgenomen, wat u eerder tegen mij heeft gezegd in dat kleine kamertje. John is met stomheid geslagen, dit had hij helemaal niet zien aankomen. Ik doe alles wat u zegt, vraagt of wilt. Hij zit totaal niet te wachten dat deze onbekende vrouw naar de politie stapt, hoe moet hij dat dan gaan uitleggen thuis aan zijn vrouw. Jasmijn pakt een fotolijstje van het bureau en zegt; is dat u vrouw. Ja, dat is inderdaad mijn vrouw. Jasmijn gaat op rustige toon verder, ze moest eens weten met wat voor smerige kerel ze is getrouwd, die zich opdringt aan andere vrouwen. Het was een vergissing, antwoord hij, ik liet me gaan, mijn fantasie nam een loopje met mij. Dat is nog geen excuus voor wat u gedaan heeft, zegt Jasmijn. Nee, dat is het inderdaad niet, antwoord hij.

Jasmijn kijkt John een lange tijd aan, dan zegt ze; de man die boven nog staat in de winkel is mijn verloofde, hoe zou hij het vinden als hij hoorde, wat u met mij van plan was. John is echter met stomheid geslagen, de man in de winkel haar verloofde, shit, aan deze mogelijkheid had hij totaal niet gedacht. Wij willen dit pand van u kopen, lacht Jasmijn, zoals ik u al eerder vertelde. John kijkt haar aan, nu geloofd hij haar echter wel. Het lijkt me logisch gezien het gebeuren van daarnet, gaat ze op zakelijke toon verder, dat u de vraagprijs voor u zaak aanpast, naar de omstandigheden. John geloofd zijn oren niet, woedend kijkt hij haar aan. Wat zegt u, vraagt hij haar. U hebt mij wel gehoord, zegt ze op rustige toon.

John, weet dat hij geen kant op kan, hij is zelf zo dom geweest om haar beet te pakken, het feit dat ze zijn woorden heeft opgenomen en ermee naar de politie dreigt te gaan, besluiten hem mee te gaan in haar verzoek om de vraagprijs aan te passen. Wat dacht u van 68760 dollar? Wat, zegt de man, bent u gek geworden soms? Ik niet, lacht Jasmijn, maar vergeet niet wat u mij hebt aangedaan daarnet, op deze manier komt u er nog goed van af. Het bedrag wat Jasmijn voorgesteld heeft is 50.000 euro. De man kijkt haar aan, maar besluit dan toch maar overstag te gaan. Als ik hiermee akkoord ga, dan verdwijnen alle opgenomen fragmenten die u hebt. Ja, antwoord Jasmijn. Tegenover zijn vrouw zal hij wel een leugentje ophangen dat hij het bedrijf is verloren met pokeren. Dit zal ze hem dan een tijd lang verwijten, maar alles beter dan dat ze te horen krijgt dat hij zich heeft opgedrongen aan een jongere vrouw.

Eigenlijk is het pand het dubbele waard, maar ja is niks aan te doen, had hij zelf maar niet zo stom moeten wezen, hij stelt een koopovereenkomst op en Jasmijn roept Rob erbij. Rob zet zijn handtekening op het papier en zegt; zo zullen we nu maar naar boven gaan, dan pin ik het even en dan staat het gelijk bij u op de rekening. De inhoud moet ik die nog weghalen, vraagt John. Nee, hoor laat u dat maar staan, wij voeren dat wel af en wie weet zit er nog iets bruikbaars tussen. Rob betaalt het bedrag en dan overhandigd de man hem de sleutels en de papieren. Ik zal mijn manager berichten, dat iemand anders de zaak heeft gekocht, ik verwacht dat hij zich maandag weer zal melden. Goed, als u ervoor kan zorgen dat hij hier maandag om tien uur aanwezig is, dan nemen wij zelf wel de overige dingen met hem door.

Nog één laatste blik werpend op Jasmijn en dan loopt hij de winkel uit.

Jasmijn, nu mag jij mij vertellen wat daar beneden allemaal is gebeurd, zegt Rob zachtjes, want dat er iets is gebeurd, dat weet ik wel zeker. Jasmijn begint te lachen, ja dat klopt. Rustig verteld ze aan Rob, hoe de man zich in het kleine kamertje beneden zich had proberen op te dringen aan haar, het scheelt dat ik regelmatig voor mijn werk een cursus zelfverdediging heb gevolgd, zodoende wist ik me aardig te redden. Vol ongeloof, staart Rob haar aan, dus je wilt beweren, dat die smerige kerel met zijn smerige handen aan je heeft gezeten. Ja, dat is inderdaad het geval geweest, hij dacht mij even tot de zijne te maken, maar dat heb ik heel snel de kop ingedrukt, zowel letterlijk als figuurlijk. Schatje toch, het is maar goed dat je zo goed voor jezelf kan opkomen, maar heb je inderdaad het gesprek opgenomen, wat hij je allemaal toe fluisterde. Nee, ik heb helemaal niks opgenomen, lacht Jasmijn, maar een beetje bluffen, kan zo nu en dan weleens goed uitkomen. In feite heb je hem gechanteerd, misschien wel lacht Jasmijn, maar aan de andere kant kan hij zich niet zomaar opdringen aan iedere vrouw die zijn winkel binnenkomt. Nee, daar heb je ook weer een punt, lacht Rob. Goed, laten we nu maar eens kijken hier, wat wij allemaal voor snuisterijen in onze winkel hebben.

Het vrouwtje van het winkeltje naast hen, sluit voor een uurtje haar deuren en komt nieuwsgierig binnen lopen, u hier weer, lacht ze hartelijk. Goedemiddag buurvrouw, zegt hij lachend. Hebt u het gekocht, vraagt de vrouw. Ja, antwoorden Rob en Jasmijn gelijktijdig. Gelukkig, was al bang dat hij, de vorige eigenaar voor altijd hier zou blijven zitten. Rob loopt op haar af, wij hebben althans maandag zal het definitief zijn ook de eettent hierboven overgenomen. Dat meen je niet, van die dikke man, Wesley, lacht het vrouwtje weer. Die zal wel heel blij geweest zijn. Ja, dat was hij zeker, zegt Rob lachend, wij willen alleen hier een gat in de vloer maken, zodat men boven maar ook beneden kan zitten. De vrouw kijkt van Rob naar Jasmijn en terug naar Rob. U hoeft geen gat te maken, voor hen uitlopend naar de zijkant van de winkel zien ze echter dat er al een groot luik zit. Dit is vroeger, heel vroeger al een dubbele zaak geweest, zegt ze zachtjes. Het was van mijn man. Is het echt, vraagt Jasmijn. Ja, antwoord het vrouwtje, maar destijds, toen hij overleed was ik niet in staat om zijn winkel ook er nog bij aan te houden, daarom heb ik het moeten verkopen. Wesley, wilde destijds geen boven en beneden verdieping, vandaar dat, dat luik erin is gekomen. Rob en Jasmijn luisteren aandachtig naar wat het vrouwtje allemaal heeft te vertellen. Mijn man, gaat ze verder, hij was de beste kok uit de hele omtrek, ik mis hem nog iedere dag.

Jasmijn slaat een arm om het tengere vrouwtje heen, wij gaan er iets heel moois van maken, daar kunt u zeker van zijn. Dat weet ik, zegt het vrouwtje, maar vraag me niet hoe het komt dat ik het weet, maar ik weet het gewoon. Op dat moment komen Kees en Magda aangelopen. Jasmijn, Rob roepen beide verheugd uit, op zoek naar leuke spulletjes. Het vrouwtje van het winkeltje naast hen is hen echter voor. Vol trots roept ze, nee hoor u kijkt naar de nieuwe eigenaar van deze winkel. Magda en Kees kijken elkaar vol ongeloof aan. Naar binnen lopend, herkent Kees het vrouwtje van het magische winkeltje. U bent…. Ja, antwoord het vrouwtje, ik ben inderdaad van hiernaast. Kees loopt op Rob en Jasmijn af, een felicitatie lijkt me wel op zijn plaats. Dank je Kees, maar als jullie willen, willen jullie het dan nog even stil houden? Ja, natuurlijk, wij zeggen niks.

Mijn naam is trouwens Angel, stelt het vrouwtje zich voor, ook Rob, Jasmijn, Magda en Kees stellen zich voor. U komt allen uit Nederland, jeetje dan is dit wel heel wat anders. Ja, dat klopt zeggen de overige vier tegelijk. Dit zorgt weer voor een hoop gelach.

Angel verontschuldigt zich, doordat ze nog snel even iets moet doen en verlaat de winkel. Kees en Magda kijken de ruimte rond. Kees, zegt Rob, kan het je net zo goed wel vertellen, dat Jasmijn en ik ook de bovenste eettent, waar we daarstraks hebben geluncht hebben gekocht. Je meent het, lacht hij, dat betekend dus, dat je gaat emigreren naar Nieuw Zeeland? Ja, dat zit wel in de toekomst plannen, lacht Rob.

Het scheelt natuurlijk dat, jij al een eigen bedrijf hebt gehad, dus je weet wel hoe je het winstgevend moet gaan maken. Ja, ook dat zegt Rob, zo zie je maar weer, dat dingen uit het verleden, winstgevend kunnen zijn voor de toekomst. En jij, vraagt Magda, ben je ook bereid om hier naar toe te verkassen. Jasmijn, kijkt Magda gelukzalig aan, je hoeft al niets meer te zeggen, lacht Magda, je straalt het gewoon uit.

Rob, zegt Kees ineens, misschien kan je Chantal hier dan stage laten lopen, ik hoorde dat ze nog een stage plek zocht, voor haar opleiding. Mits het een beetje mee zit, kan ze dan verblijven bij Stijn. Ja, dat is een heel goed idee, kan ze ook gelijk haar eigen ideeën qua voeding uitproberen hier. Zo zie je maar, dat het voor vele een uitstekende oplossing is. Ja, je brengt het heel mooi Kees, heel mooi.

Wat een rommel staat er hier, ja voor zover ik net even heb bekeken is het inderdaad meer rommel als dat er echt iets van waarde tussen staat, maar dat geeft helemaal niks. We kijken alles door en wat niet of geen functie meer heeft gaat gewoon naar een afval depot.

Magda en Kees nemen weer afscheid en Rob en Jasmijn sluiten de deur achter hen. Op slot draaiend neemt hij haar mee naar het kantoor achter in de zaak. Zo lieve schat fluistert hij, volgens mij wordt het hoog nodig tijd, dat we onze winkel op de juiste manier gaan inwijden, om te beginnen met ons kantoor. Gewillig laat Jasmijn zich leiden naar het grote bureau. Rob tilt haar op en zet haar op het tafelblad. De rok van haar jurk omhoog schuivend ziet hij dat ze geen string draagt, mmm…speciaal voor mij, zo te zien heb je er zin in, je glimt helemaal. Jasmijn moet eerlijk bekennen, dat het idee haar inderdaad wel aanstaat om het kantoor op gepaste wijze in te wijden. Op de bureau stoel plaatsnemend, rolt Rob dichterbij. Zo schatje, spreid je benen maar eens op gepaste wijze voor de grote baas. Jasmijn lacht, maar spreid toch haar benen. Zijn hoofd omlaag brengend, begint hij de binnenkant van haar bovenbenen te kussen, langzaam gaat hij verder omhoog, haar geil kan hij al ruiken. Bij haar klitje aangekomen, sabbelt hij er lekker op los, met zijn vingers streelt hij haar lippen. Al snel voelt ze hoe hij eerst één vinger bij haar in brengt, gevolgd door een tweede en een derde. Geiler en heter wordt zij, Rob wil er niet te lang over doen, hij staat op en rukt zijn broek open. Mmm…schat, ik kan gewoon niet wachten, over haar heen buigend, laat hij zijn stijve lat snel in haar donkere diepte verdwijnen. Jasmijn kreunt hevig als ze hem in haar voelt glijden. Zo nat, vrouwtje, geil je zo op de grote baas, hijgt hij.

Ja, hijgt Jasmijn, wil niets liever dan door de grote baas gepakt worden. Mmm….de grote baas pakt je ook, keer op keer Jasmijntje. Sla je benen maar om me heen, dan kan je me nog dieper in je voelen. Ondertussen schuift hij de bandjes van haar jurk omlaag met zijn handen en haar borsten zijn blij met de vrijheid. Snel omvat hij één van haar tepels met zijn mond en begint er hard op te zuigen. Jasmijn gooit haar hoofd in haar nek en kreunt nog harder….jaaaa….jaaaa…….

Rob voelt dat zijn zaad naar zijn mening zich veel te snel aandient, toch kan hij het niet stoppen, het zal de opwinding wel zijn dat ze goed hebben gescoord vandaag. Ook bij Jasmijn, komt haar orgasme veel en veels te snel, toch geeft ze zich hieraan over. Even later laten ze elkaar los, nog altijd honger van opwinding kijken ze elkaar aan, wat is dit lekker zeg. Ik wil nog heel vaak, heel graag zo op het matje komen bij de grote baas. Hij mag me altijd op deze manier straffen. Mmm…mijn liefste en trouwste werknemer, zal altijd op het matje blijven komen bij de grote baas. Haar overeind helpend, lopen ze naar de wc, die verrassend genoeg ruim is opgezet, bij het fonteintje, wassen ze hun geslachtsdelen. Als ze deze hebben schoongepoetst lopen ze terug de winkel in en beginnen de spullen te doorzoeken. Zullen ze hier kringloopwinkels hebben, zucht Jasmijn. Ja, dat denk ik wel, lacht Rob, al zal het hier wel iets anders heten, dan kringloopwinkel.

Verder door de spullen gaand, ziet Jasmijn twee oude kastjes staan, deze mogen niet weg Rob, die ga ik mooi op pimpen en daar heb ik dan al iemand voor. Je bedoelt je eigen, lacht hij. Nee, wel mijn broer lacht Jasmijn, weet dat hij al heel lang op zoek is naar zulke kastjes en hier staan ze gewoon. Ja, dat is dan weer mooi meegenomen. Na een uurtje zijn ze allebei moe van het doorzoeken van de spullen, ik zou wel wat te drinken lusten, zegt Rob. Anders ik wel, lacht Jasmijn, zal ik dan maar even wat gaan halen? Ja, doe maar hierboven, is immers toch al van ons, of bijna van ons. Jasmijn loopt door de deur richting de roltrappen, binnen een mum van tijd is ze weer terug. Walter heeft zijn medewerkers laten weten, dat wij niets hoeven te betalen, hij komt het ons zo brengen. Ohh…alleen iets te drinken, of heb je nog iets te knabbelen ook gevraagd.

Ook iets te knabbelen Rob, een klopje op de deur, die vervolgens wordt geopend, zien ze de donkerharige vrouw en Walter binnen komen. Dit is Linda, lacht Walter. Hallo Linda, wij zijn Rob en Jasmijn. Ja, mijn nieuwe bazen, zegt ze lachend. Nadat ze een fles sinas hebben neergezet met wegwerp bekers en wat borrel garnituur, willen ze de winkel weer verlaten. Walter, roept Rob echter, zou jij even kunnen blijven. Linda, loopt door en Walter komt terug de winkel binnen. Ga zitten, zeggen ze gelijktijdig, neem wat te drinken en doe of je thuis bent. Ietwat ongemakkelijk zet Walter zich op een kist, schenkt wat te drinken voor zichzelf in en drinkt het bekertje ineen keer leeg. Zo jij hard dorst, lacht Jasmijn. Ehh…ja, bekend hij, het is boven een drukste van jewelste, zeker nu er gelekt is dat er een nieuwe eigenaar is. De gasten weten niet wie het is, zegt Walter tot grote opluchting van Rob. Walter hoe lang werk jij al in de eettent, vraagt Rob. Lang, heel lang, al vanaf het begin, toen ik nog een klein heel klein jongetje was. Hoe oud ben je nu als ik vragen mag, vraagt Rob. Ben vijfendertig, zegt hij een beetje verlegen. Ik kwam hier al, toen ik nog in de luiers rondliep. Dit hoorde er toen ook nog bij. Jasmijn kijkt naar Walter, dan vraagt ze voorzichtig; is Angel jouw moeder? Walter richt zijn hoofd op, van Jasmijn naar Rob kijkend zegt hij op zachte toon, ja Angel is inderdaad mijn moeder. Geweldig, roepen Rob en Jasmijn verheugd uit. Dan kan jij ons precies vertellen, hoe het er destijds heeft uitgezien, in die staat, waarschijnlijk een beetje moderner willen we het weer terug brengen. Walter kijkt met grote ogen hen aan, menen jullie dat? Ja, zeggen Rob en Jasmijn, we willen niets liever.

Walter kan zich niet langer meer inhouden, een traan van blijdschap rolt over zijn wang naar beneden, zowel Jasmijn als Rob hebben dit gezien, maar houden hier wijselijk hun mond over. De zoon van Angel, heeft al die jaren moeten aanzien, hoe Wesley het opgerichte bedrijf van zijn vader de vernieling in bracht. Elkaar een blik toewerpend, weten ze dat ze beiden er hetzelfde over denken.

Walter ziet niet, hoe de twee blikken met elkaar uitwisselen, hij is alleen maar verheugd over het feit dat wat zijn vader heeft opgezet, weer zo mooi zal worden, als hoe het er vroeger uitzag. Hij weet diep in zijn hart dat dit de juiste mensen zijn, die met respect het pand weer in de juiste hoedanigheid zullen renoveren. Mag ik jullie omhelzen, vraagt hij voorzichtig. Natuurlijk, mag jij dat en Walter het is Jasmijn en Rob, noem ons gewoon bij onze voornamen. Nadat ze beiden een omhelzing hebben ontvangen van Walter, kijkt hij hen lachend aan. De droom van mijn moeder is eindelijk uitgekomen. Walter, zegt Rob, als hij aanstalten maakt om de winkel te verlaten, kan jij het overige personeel mededelen dat de eettent waarschijnlijk, weet het bijna wel zeker, maar zeg toch maar waarschijnlijk de maandagmiddag, de dinsdag en de woensdag gesloten zal zijn voor eventuele gasten. Ik geef het door, zegt Walter, alvast een heel prettig weekend. Jij ook, roepen ze hem na, voor hij de winkel uitloopt.