Foute Vrienden (Héél Extreem)

Het is kwart voor één op een woensdag avond, of op een hele vroege donderdag morgen. Het is een zachte, bijna zomerse lentenacht, de lucht is onbewolkt en de sterren schitteren aan een pruisische hemel. Een bijna volle maan verlicht de straten, ook van de kleine wijk, uit het begin van de vorige eeuw, waar bijna alle huizen donker zijn, maar achter de ramen van een buurtcafé nog licht schemert. Zacht klinkt er muziek, die enkel hoorbaar is voor iemand die op dit late uur nog langs de deur van het café zou lopen. Jaap, de barman, heeft alle stoelen reeds op de tafels gezet en is de bar aan het schoonmaken, wachtend op twee laatste vaste klanten, die, zoals hij van hen wel gewend is, weinig aanstalte maken om een eind aan de avond te maken. “Heren, laatste ronde,” zegt Jaap, “en deze is van mij.” Jaap tapt nog drie pilsjes, zet er voor elk van de heren, Harrie en Tom, één neer en pakt zelf de derde in zijn hand. “Santé,” zegt Jaap. Alle drie heffen zij hun glas en nemen een slok. “Zeg, hoe zit dat nu met die griet, waar je het laatst over had?” Vraagt Jaap aan Tom. “Je had er zoveel over te vertellen en ineens horen we niks meer.” Tom zet zijn glas neer en wiebelt wat op zijn kruk. “Dat zal ik je zeggen,” begint hij, “Die Simone heeft twee hele weken, constant achter me aangelopen. Ze wilde met me uit en elke keer dat ze me zag deed ze niks anders dan flirten, maar natuurlijk had ik nachtdienst, twee weken op rij, ook nog…” Tom neemt nog een slok, “Ik heb er genen éne meer van gehoord.” Hij drinkt zijn glas leeg en zet het hardhandig neer op de bar. Harrie staat op, “Ik ga mezelf eens even een hand geven,” zegt hij en loopt, enigzins slingerend, naar het gangetje dat naar de toiletten leidt. “The story of my life,” zegt Jaap, “Ze willen niet te snel, je moet eerst laten zien dat je meer wilt dan een avondje, maar als het puntje bij plaaltje komt, dan houden ze het zelfs geen twee weken vol zonder jeuk te krijgen, en gaan ze met de eerste de beste one-night-stand mee naar huis.” “Toch jammer,” zegt Tom, “Simone leek me nou net zo’n leuke meid. Een hoop spatjes, dat zeker, maar ondertussen prik je daar zo doorheen en dan zie je een heel speels meisje. Ik vond alleen die vriendin van haar zo’n droge tutmuts, maar goed.” Tom probeert op te staan, maar zijn benen zijn niet zo steveig meer, na een avond aan de bar doorgebracht te hebben. “Jaap, je moet eens iets aan die krukken doen. Als je daar te lang op zit gaan je benen raar doen.” Harrie komt weer aangewaggeld en veegt zijn hand aan zijn broek af. “Hé, wacht even,” protesteert hij, “We doen er nog één.” “Nee, Harrie, het is tijd.” zegt Jaap. Hij droogt zijn handen af, gooit de handdoek op de bar en stapt achter de bar vandaan. “Kom heren, ik zie jullie morgen graag terug, maar voor mij is het nu bedtijd.” Jaap leidt Harrie en Tom naar de uitgang en als ze buiten staan, sluit hij de deur en draait deze op slot. “Ik ben nog helemaal niet moe,” zegt Harrie, “Is er nog iets open?” “Op woensdag? Ik denk het niet,” zegt Tom. “Wat gaan we dan doen? Heb jij thuis nog iets staan?” Harrie kijkt Tom loensend aan, als hij een lantaarnpaal vast pakt om overeind te blijven. “Een half kratje, denk ik. Misschien iets meer.” Tom krabt zich eens op zijn achterhoofd. “Dat is zat.” zegt Harrie. “Nee, jij bent zat,” zegt Tom, “dat is al erg genoeg. We moeten eigenlijk nog iets lekkers hebben, ik lust wel wat.” “Precies!” lalt Harrie, “Dat vind ik nou ook. Ik zou best een lekker wijf lusten.” “Dan moet je naar huis gaan,” zegt Tom, “daar is jouw wijf.” “Hoor je me niet? Ik zeg een lékker wijf! Jij hebt dat mokkel van mij zeker nog niet gezien? Daar is geen eer aan te behalen, hoor. Dat zweer ik je.” Harrie wroet met een vinger in zijn neus, bekijkt aandachtig zijn vangst en steekt het in zijn mond. “Volgens mij is alles al dicht,” zegt Tom, “Maar misschien heb ik nog een paar kroketten in de vriezer.” “Harrie belt aan bij een shoarmatent waar ze langslopen, maar alles is donker en er is geen reaktie. “Hier hebben ze toch geen lekkere wijven,” roept Harrie, “Heb jij nog lekkere wijven in je vriezer? Man, wat doe jij zoal op je vrije zaterdag?” “Kroketten, zei ik.” Tom kijkt op en wijst naar een donkere gestalte op straat, “Daar een lekker wijf!” Ze lopen wankelend op de fietsende gestalte af en als ze er bijna zijn roept Harrie:”Hé, jij bent geen lekker wijf!” De fietser kijkt hen geïriteerd aan en zonder iets te zeggen rijdt hij verder. “Dat was geen wijf,” zegt Harrie, “dat was een vent. En een lelijke ook nog!” “Alle kerels zijn lelijk.” zegt Tom. “En jij het meest,” zegt Harrie, “En je bent geen wijf. Ik moet een gleuf hebben.” Ze zijn al bijna bij het huis van Tom als er aan het einde van de straat iemand de hoek om komt. Een meisje komt hen tegemoet fietsen. “Goed dat de shoarmatent dicht was,” zegt Harrie en wrijft in zijn handen. “Wat bedoel je?” vraagt Tom, maar voordat hij doorheeft wat Harrie van plan is, springt deze bovenop het meisje, wanneer zij hen passeert. “Help me hier eens even, man!” roept Harrie als Tom verbouwereerd toe staat te kijken. “Wat doe je nou, idioot!” sist Tom, “Laat haar los, man!” “Lul nou niet en help me,” Harrie ligt bovenop het meisje, dat probeert zich te verweren. Ze gilt, maar Harrie heeft zijn hand op haar mond gedrukt. Tom is stomverbaads en weet niet wat hij moet doen, hij wil niet de hele buurt wakker maken en dat er politie bij wordt gehaald, maar hij wil ook niet dat Harrie zich tegen hem keert, wie weet waar die vent toe in staat is. Hij pakt het meisje mee vast en Harrie krabbelt, met het meisje haar nek in zijn arm geklemd, overeind. Als ze staan draait Harrie de arm van het meisje op haar rug en Tom ziet hoe hij met de andere hand een mes in haar zij duwt. “Als je geluid maakt snij ik je open,” sist hij bij het meisje in haar oor. Tom staat overdonderd toe te kijken. In de blik van het meisje is paniek te lezen, maar ze blijft toch stil. “Doe die deur open, idioot! Of wil je liever wachten tot iemand ons zo ziet?” Harrie duwt het meisje voor zich uit, wanneer Tom de deur van zijn huis open doet en als Harrie met het meisje naar binnen loopt, stapt Tom achter hen aan en sluit de deur. “Laat me alsjeblieft gaan,” huilt het meisje, maar Harrie duwt haar de keldertrap af en achterin de koude kelder bind hij het meisje met haar handen aan een waterleiding, die tegen het plafond langs de muur loopt. “Wat willen jullie van me,” huilt het meisje, “maak me los! Laat me gaan.” Harrie gooit zijn jas in de hoek en zegt:”Zo, nu eerst even pissen.” Als Harrie de trap op loopt, staat Tom ongemakkelijk naar het meisje te kijken. Hij zou haar los willen maken, maar hij heeft geen idee wat voor reaktie hij daarmee van Harrie zou kunnen provoceren. Tom heeft weinig zin om zelf dat mes in zijn lijft te krijgen. Het meisje huilt en kijkt Tom smekend aan. “Hoe… Hoe heet je?” vraagt Tom schuchter. Het meisje kijkt hem verbaads aan. “Maak me alsjeblieft los.” smeekt ze. “Dat kan niet,” zegt Tom, “Hij komt zo terug.” Tom schaamt zich en durft haar niet aan te kijken. Harrie komt de trap af en heeft de bierkrat bij zich, die hij in Toms bijkeuken heeft gevonden. Hij slaat de dop van een flesje los tegen de rand van de werkbank, die in de kelder tegen de muur aan staat en zegt:”Zo, lekker ding, kom jij maar eens hier.” Hij neemt een slok bier, pakt het meisje vast kust haar bruut. Zij piept als Harrie haar zo vast pakt, maar doordat Harrie zijn mond op de hare drukt, wordt het geluid sterk gedempt. Als hij haar loslaat, moet ze hoesten en spuigt op de grond. “Nou? Is ze lekkef of niet?” vraagt Harrie aan Tom. “Je bent zot,” zegt Tom, “wat wil je nu met haar doen? Weet je wat ze met ons doen als ze ons pakken?” “Maak je niet zo druk,” zegt Harrie, “Peter, een maat van me, die doet dit al jaren en dat gaat al jaren goed.” “Natuurlijk,” zegt Tom sarcastisch, “en bedankt dat je mij erin betrekt.” “Ga eerst maar eens wat te eten maken, want bier in een lege maag valt niet lekker na middernacht.” Harrie staat ondertussen aan het meisje te plukken, als Tom verveeld de kroketten uit de vriezer pakt en de trap op loopt. Hij blijft in de keuken staan als de frietpan opwarmt, hij voelt zich schuldig tegenover het meisje, maar hij is bang voor wat Harrie zou kunnen doen als Tom hem tegenspreekt. Zei Harrie nu dat Peter dit ook doet? Die twee hebben dus vaker dingen gedaan? Tom kent Peter wel. Tenminste, Tom weet wie het is. Peter komt ook vaak bij Lamme, het café waar ze vanavond ook hebben gezeten. Tom vind hem maar een vies mannetje, hij heeft van begin af aan een naar gevoel gehad, bij die Peter. Nou, het blijkt wel. Maar dat hij zich zo in Harrie heeft kunnen vergissen. Harrie is al een paar jaar een collega van Tom en het laatste jaar ook steeds meer een zuipmaat. Maar nu stond Tom zich toch te bedenken dat hij ergens een duidelijke grens moest gaan trekken. De kroketten zakken in het hete vet en beginnen lustig te pruttelen. Tom staart in de pan en kan niks bedenken wat hij tegen Harrie zou kunnen zeggen, waardoor Harrie het meisje los zou laten, zonder zich tegen Tom te keren. Even later loopt Tom de keldertrap weer af, met een schaal kroketten in zijn hand. Harrie heeft het meisje ondertussen uitgekleed en staat een brandende sigaret tegen haar buik en borsten te drukken. “Ah, eten!” roept hij en laat het meisje met rust. “Harrie, man, kom op. Laat dat meisje gaan. Wat wil je doen als je met haar klaar bent? Als we haar loslaten loopt ze meteen naar de politie.” “Als we haar nu loslaten ook,” zegt Harrie en pakt gretig een kroket uit de schaal, “Dan kunnen we er beter nog even plezier mee hebben. Of niet dan?” “Mijn idee van plezier is anders dan het jouwe, denk ik.” zegt Tom. “Graag of niet, hoor.” mompelt Harrie, terwijl hij zijn mond aan zijn mouw afveegt. “Dan doe ik mijn ding wel en dan bel ik Peter en die lost alles op. Maak je niet druk, niemand zal ooit weten wat we gedaan hebben.” “Wat jij gedaan hebt.” zegt Tom zachtjes. “Wablief?” “Niks.” zegt Tom. “Nou moet ik weer pissen. Het lijkt wel of bier zo door me heen loopt.” zegt Harrie en loopt weer naar boven. Tom staat recht voor het meisje, met zijn handen wat ongelukkig in zijn zakken te frutten. “Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen,” zegt hij zachtjes, als hij de trieste, betraande ogen van het meisje ziet, “Maar…” Bovenaan de trap gaat de deur weer open en Harrie komt de kelder weer in lopen. “Zo,” zegt hij, “ik ben er klaar voor.” Harrie wrijft in zijn handen en loopt naar het meisje toe. “Kom maar eens hier, slet.” zegt Harrie en pakt het meisje tussen haar benen en met de andere hand aan haar kont, om te zorgen dat ze niet terug kan trekken. Ruw begint hij haar te vingeren. Het meisje probeert zich te verweren door naar Harrie te schoppen, maar hij heeft haar stevig vast en staat zo dat ze hem niet kan raken. “Moet je dit eens voelen,” roept Harrie, “dit is pas een lekker poesje .” “Nee, dank je.” zegt Tom, hij voelt walging als hij Harrie zo hoort praten. Harrie lacht en propt nog een paar vingers bij het meisje naar binnen. Het meisje piept en huilt en kronkelt met haar lichaam om zich los te trekken, maar zonder succes. Tom kijkt naar de grond, hij kan niet aanzien hoe Harrie zich aan dit meisje vergrijpt. Harrie pakt het meisje bij haar tepels en knijpt zo hard hij kan en zet dan zijn nagels in het gevoelige vlees van haar tepels. Het meisje gilt en haar ogen springen vol tranen. “Lekker is dat, hè?” zegt Harrie op een sadistische toon en draait de tepels om. Het meisje staat met haar voeten te trappelen en ze snikt luid. Harrie maakt zijn broek open en haalt zijn lul eruit. Hij zet zijn voeten tussen die van het meisje en schopt haar voeten uit elkaar, zodat haar glad geschoren kutje helemaal vrij is. Harrie zakt een stukje door zijn knieën, schuifelt een stapje naar voren en wrijft de eikel van zijn half erekte lul tussen de lippen van het meisje door. “Nee! Niet daar!” huilt ze en probeert zich van Harrie los te trekken, maar deze heeft een stevige grip op haar heupen en ze kan niet ontkomen aan de groeiende paal die door haar gleufje schuurt. “Ik kan zwanger worden,” roept het meisje, maar het lijkt er niet op of het Harrie wat kan schelen. Hij kust haar vol op haar mond en propt zijn tong, tussen haar lippen door, naar binnen. Haar ogen zijn wijd open gesperd, in een blik van paniek. Harrie drukt haar hoofd tegen het zijne en de schreeuw van het meisje verdwijnt haast in zijn keel. Ze spuugt Harrie in zijn gezicht, als hij haar loslaat. “Ja, schatje, toe maar.” zegt hij, terwijl hij met zijn eikel tegen haar clitje staat te stoten. Harrie likt haar gezicht en het meisje knijpt in walging haar ogen dicht. Dan laat Harrie het meisje los en doet een stap terug. Het meisje zakt door haar knieën en hangt nu aan haar handen, die aan de stalen leiding zijn vastgebonden. Harrie steekt een sigaret op en trekt er een paar keer aan om de kop goed op te laten gloeien. Het meisje verstijft bijna als Harrie naar haar toe stapt en ze krijst en huilt wanneer hij de kop van de peuk rustig tegen haar tepel zet en daar even vasthoudt. Hij pakt haar borst vast en kalm drukt hij de sigaret op het vel van haar tepelhof, houdt de peuk een paar seconden vast en trekt hem dan weer terug. Opnieuw doet hij dit, maar net een stukje verder. En zo gaat Harrie verder tot hij in een rondje om de tepel heen is gegaan. Dan pakt hij de andere borst vast en zuigt hard op de tepel, speelt ermee met zijn tong en bijt erop met zijn tanden en zijn kiezen. Hoe harder hij bijt, hoe harder het meisje begint te snikken. Tom wil het niet zien, maar ondanks dat kan hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en kan het niet laten om regelmatig toch even te kijken, maar voelt dan weer dat verlammende gevoel, wanneer het meisje zijn blik weet op te vangen en hij kan dan niet anders dan zijn ogen neerslaan. Harrie pakt een grote schroevendraaier van de werkbank en steekt het handvat ervan, bij het meisje in haar kutje. Dan begint hij het stuk gereedschap op en neer te bewegen. “Lekker, hè? Daar, pak aan, teef!” Kom maar eens lekker klaar!” Harrie lacht luid, met een bezeten blik op zijn gezicht. Hij blijft in een konstante, ruwe beweging op en neer raggen en blijft maar zeggen:”Ja, kom maar, schatje. Spuit maar over mijn hand, sletje.” Het meisje doet haar best om Harrie zijn zin te geven, in de hoop dat hij dan stopt. Tom kan er niet uit opmaken of het meisje echt komt, of niet, maar haar bewegingen en geluiden zijn voor Harrie genoeg om de schoevendraaier weer uit haar poesje te trekken. “Goed zo,” zegt hij, “Dat begint er meer op te lijken. Dan draait hij het meisje om en prikt het handvat van de schroevendraaier in haar bilnaad. “Nee, nee!” gilt het meisje, “Niet doen, niet daar!” Maar Harrie luistert er niet eens naar en zonder veel moeite, propt hij het stuk plastik door haar sluitspier en in haar donkere gaatje, tot het handvat er helemaal in zit en alleen de metalen pin er nog uit steekt. Harrie maakt de handen van het meisje los en bind ze stevig aan elkaar. “Op je knieën,” gebiedt hij haar. Dan pakt hij een Nooitgedacht beitel van de werkbank, waarvan het handvat nog wat groter is dan dat van de schroevendraaier. Hij glijdt kort het plastik handvat tussen de kutlipsjes op en neer en duwt dan het handvat diep naar binnen. Het meisje legt haar hoofd op de grond en ondanks dat ze luid huilt en snikt, lijkt ze zich over te geven. Tom ziet vanuit zijn ooghoeken hoe Harrie haar bij haar nek vastpakt en tegen de grond drukt. “Zeg dat je het lekker vindt,” zegt hij en schudt haar hoofd heen en weer. “Ik vind het lekker,” snikt het meisje, “Ik vind het lekker.” “Zeg dat je mijn lul wilt,” zegt Harrie, “zeg dat je mijn dikke lul in je mond wilt.” “Nee… Nee…” huilt ze. “Zeg het!” schreeuwt Harrie en duwt haar hard met haar gezicht tegen de betonnen vloer. “Ik wil je lul in mijn mond!” huilt ze. “Mijn díkke lul!” schreeuwt Harrie, “Je wilt mijn díkke lul in je mond!” “Ik wil je dikke lul in mijn mond,” het meisje snikt en snottert, “Alstublieft, doe me geen pijn.” Harrie gaat op zijn knieën voor het meisje zitten en trekt haar, aan haar haren omhoog. Met een kletsend geluid slaat hij met zijn half slappe apparaat in haar gezicht. “Doe je mond open,” hijgt hij. “Nee, alstublieft!” huilt het meisje. Harrie slaat haar hard in het gezicht en schreeuwt:”Doe je muil open, trut!” Het meisje schrikt van deze uitbarsting en doet gewillig wat haar wordt gezegd. Zodra de eikel haar zachte, warme tong raakt, begint hij te zwellen en is in korte tijd weer tot volle wasdom gekomen. Harrie pakt haar hoofd vast en langzaam duwt hij zijn harde lul voorbij haar mond en tegen haar keelgat. Omdat het meisje zich niet kan ontspannen blijft de dikke paal hier steken, maar Harrie duwt hard door en stroef schuift zijn lul, centimeter voor centimeter, in haar keel. Het meisje begint kokhalsbewegingen te maken, maar ze kan deze niet afmaken, omdat Harrie zijn lul in haar keel houdt en alleen maar dieper duwt. Ze voelt gal in haar neus opkomen en ze moet lucht hebben, anders zal ze stikken. Het meisje kronkelt en trekt, de beitel en schroevendraaier bewegen heftig op en neer in haar kutje en kontje en plots laat Harrie haar los. Het meisje hoest en kucht en hapt gretig naar lucht. “Hup, mond open,” zegt Harrie en hij wrijft zijn glanzende eikel ruw tegen haar mond. “Kom op, slet! Doe open!” Hij heeft een hand achter haar hoofd en met de andere knijpt hij haar keel dicht. “Doe open!” Het meisje snakt nog naar adem, maar doet wat haar gezegd wordt en Harrie steekt zijn lul weer diep naar binnen. Gestaag glijdt de lange lul weer in haar keel en Harrie kan met zijn hand precies voelen waar zijn lul zit. Het meisje probeert lucht te krijgen, maar haar keel is helemaal gevuld, als Harrie de laatste centimeter naar binnen schuift. “Zo, ja…” zucht hij en duwt een paar keer flink door, voor hij haar weer loslaat. Tom ziet hoe de ogen van het meisje in hun kassen draaien, het zal vast niet lang duren voor ze flauwvalt. Tom staart voor zich uit en veegt een hand over zijn gezicht, hij kan het tafreel niet aanzien. Het meisje ligt te proesten, op de grond, ze hapt naar lucht. Harrie pakt haar weer vast bij haar haren en propt zijn lul weer in haar mond. Dan begint hij langzaam maar krachtig te stoten en hijgt steeds luider. Het meisje zakt door haar armen, maar Harrie houdt haar aan haar nek omhoog. Zijn eikel glijdt inmiddels snel heen en weer en het meisje lijkt er verlamd bij te hangen. Dan trekt Harrie terug en schuifelt op zijn knieën naar de ronde kont van het meisje. Hij trekt beide stukken gereedschap uit haar gaatjes en gaat achter haar zitten. Harrie spuugt in haar bilnaad en drukt dan de kop van zijn lul tegen haar strakke gaatje. Het meisje kermt als Harrie bij haar binnendringt en haar kontgaatje ver open rekt. Hij begint stevig te stoten en snuift bij elke beweging. Het meisje hangt slap voorover, met haar gezicht op de grond. Zij wordt hevig heen en weer geschud, waarop haar adem telkens met kracht uit haar longen gestoten wordt. “Je weet niet wat je mist,” zegt Harrie tegen Tom, maar Tom doet alsof hij het niet hoort. Hij staat met zijn armen over elkaar voor zich uit te staren. Harrie neukt stevig door en snuift en hijgt steeds luider. Plots loopt zijn hoofd rood aan, hij trekt zijn lul terug en begint er hard aan te sjorren, tot hij kreunend, een dikke straal zaad bij het meisje over haar rug spuit. Dikke klodders kletsen op haar rug en kont en Harrie wrijft het, met zijn hand, uit over haar hele rug. “Daar, trut! Daar!” roept hij, “Neem alles, teef!” Harrie duwt het meisje tegen de grond en staat puffend op. “Daar was ik wel even aan toe,” zegt hij. Harrie hijst zijn broek op en fatsoeneerd zijn kleren, terwijl hij op het meisje neerkijkt. Tom staat achter Harrie en kijkt met verachting naar deze man, die hij lange tijd voor een vriend heeft gehouden. Hoe had hij zich in zo’n situatie laten duwen? Deze man is gestoord! Het is zo onwerkelijk, een nachtmerrie, maar dan in het echt. Tom kan zijn woede niet meer inhouden, hij grist een klauwhamer van de werkbank en met alle kracht zwaait hij de hamer boven zijn hoofd en slaat Harrie zo hard op zijn schedel, dat de hamer erin blijft steken. Harrie blijft eerst stokstijf staan, draait zich langzaam om en kijkt Tom aan, met een blik van complete verbijstering en zakt vervolgens in elkaar. Tom raakt in paniek en slaat Harrie in zijn gezicht, in de hoop dat hij bij zal komen. De kop van de hamer steekt stevig in zijn schedel. Harrie is dood. Langzaam vloeien er dunne straaltjes bloed uit Harries mond en neusgaten en zijn ogen staren glazig vooruit. Tom gaat bij het meisje kijken en legt haar met haar hoofd op zijn schoot. “Meisje,” zegt hij en tikt haar tegen haar wang, “meisje, hij is dood. Hij kan niks meer doen.” Ze reageert niet, maar Tom voelt haar ademen. Verslagen blijft hij zo zitten, hoe moet hij dit op gaat lossen? Een bewusteloos, mishandeld meisje en een een dode man, met een hamer in zijn hoofd, in Toms kelder. Maak daar maar eens een verhaal van. Wie zou hem geloven? Zou het meisje zich herinneren dat hij niks heeft gedaan? Dat hij niet mee heeft gedaan. Of zal ze denken dat hij niets heeft gedáán? Dat hij haar niet bevrijdt heeft van deze sadistische verkrachter. Wat moet hij tegen haar zeggen, als ze bijkomt? ‘Aangenaam, ik ben Tom’? Hij weet het niet.

Tom tilt het meisje op en draagt haar de trap op, naar boven, naar zijn slaapkamer en legt haar op zijn bed. Hij haalt een glas water en een natte washand en legt de washand op het voorhoofd van het meisje. Hij bedekt haar, tot en met haar borsten, met het dekbed en blijft naast haar zitten tot ze met veel moeite haar ogen open doet. Om te beginnen schrikt het meisje van Tom, maar zijn trieste, bezorgde blik doet haar bedaren. Ze kijkt om zich heen, “Waar is hij?” vraagt ze nerveus. Tom schudt zijn hoofd en zegt:”Hij is dood.” Tom slaat zijn blik neer. “Het spijt me zo, wat hij met je gedaan heeft,” zegt hij zacht. Het meisje pakt zijn hand vast. “Jij hebt me gered,” zegt ze. Tom kijkt naar haar hand op die van hem en glimlacht naar haar. “Maar wat moet ik nu doen? Hij ligt in mijn kelder en kan daar natuurlijk niet blijven liggen.” Het meisje kijkt hem, nog half verdwaasd aan. “Wacht even,” zegt Tom en staat op. Als hij naar de deur loopt, pakt hij een shirt en joggingbroek van een stoel en gooit deze naar het meisje op zijn bed. “Ik ben zo terug,”zegt hij. Even later komt Tom weer boven en heeft een telefoon in zijn hand. “Van Harrie,” zegt hij. Tom zoekt door de kontaktenlijst, “Die niet, die niet… Ja hier!” Tom houdt het apparaat tegen zijn oor en wacht tot er opgenomen wordt. Er wordt opgenomen. “Ik hoop dat je voor een noodgeval belt, anders ga jij morgen ook in de kosjere worst. Wat moet je?” “Hallo,” zegt Tom en probeert zijn stem zo neutraal mogelijk te laten klinken, “Ik bel namens Harrie. We hebben hier een probleempje en hij moet nog iets afwerken en vroeg of ik jou alvast wilde bellen. Jij bent toch Peter.” “Oh, jij bent Harrie niet. Ja, ja, ik ben Peter. Zeg het maar, waar moet ik heen?” Tom geeft het adres op. “Tien minuten,” zegt Peter en hangt dan op. “Dat is één,” zegt Tom terwijl hij een honkbalknuppel uit de kleerkast pakt. “Wat ga je doen?” vraagt het meisje verschrikt. “Zorgen dat die Peter Harrie meeneemt, ik moet dat lijk kwijt.” “Wie is Peter?” vraagt ze. “Geen idee. Harrie noemde hem vanavond en zei me dat Peter ook meisjes ontvoerd en dat hij problemen oplost, dus ik hoop dat hij ‘Harrie’ wil helpen.” Tom loopt weer naar de kelder en begint met de honkbalknuppel op het gezicht van Harrie in te hakken, tot het één grote massa van bloedende builen is en zo verminkt dat niemand Harrie nog ooit zal herkennen. Er wordt op de deur geklopt. Tom loopt de trap op, naar de hal en doet de deur open. Er staat een niet al te grote man, met een behoorlijke buik, voor de deur. Hij steekt zijn hand uit en pakt die van Tom vast. “Peter,” zegt de man en knikt beleefd. “Tom,”zegt Tom, maar wordt afgeleid als het meisje van de trap afkomt. Peter kijkt op en kijkt verrast. “Hallo, Julia!” zegt hij vrolijk, “Wat brengt jou hier?” “Laten we het op toeval houden, dat is voor nu wel even genoeg.” Ze knipoogt naar Peter, waarop hij met een klein knikje laat weten dat hij haar begrijpt. “Hoe is het met Karel? Ik heb heb al zeker twee weken niks van hem gehoord” zegt Peter, “Dat is niks voor hem.” “Hij heeft het goed begaaid,” zegt Julia, “maar dat vertel ik je nog wel eens.” “Oké, oké,” zegt Peter, “Waar is mijn klant?” hierbij kijkt weer naar Tom. “In de kelder,” zegt Tom en wijst naar de open kelderdeur. Peter loopt naar beneden en is daar hooguit een paar minuten bezig. Dan komt hij puffend de trap op en sleept een groot stuk opgerold plastik zeil, dat aan beide uiteinde is dichtgetapet, achter zich aan. “Help even een handje, ik ben ook niet meer de jongste,” zegt Peter en Tom pakt de grote zak aan de andere kant op en samen dragen ze hem naar buiten. Peter opent de zijdeur van zijn blauwe bestelbus en hij sleept Harrie naar binnen. “Je moet nog wel even de vloer schoonmaken en dan is alles alsof er nooit iets gebeurd is,” zegt Peter en knipoogt naar Tom. “Komt in orde,” zegt Tom nerveus en steekt zijn handen in zijn zakken. Peter kijkt langs hem heen en zwaait. “Dag Julia, hou me op de hoogte en als je Karel ziet, vraag of ie me even belt.” “Ik zou er niet op rekenen,” zegt Julia en zwaait terug. Tom kijkt het busje na als het de straat uit rijdt en gaat dan naar binnen. Hij pakt de nodige spullen en gaat de keldervloer schoonmaken, hoe eerder al het bewijs weg is, hoe beter. Julia staat achter Tom toe te kijken. “Dankjewel,” zegt ze, “Je bent toch voor me opgekomen.” “Ik had het veel eerder moeten doen,” zegt Tom. “Dat is niet altijd zo makkelijk als het lijkt.” zegt Julia met een klein glimlachje. “Ik zal je naar huis brengen,” zegt Tom, als ze de kelder uitkomen en Julia knikt. Tom legt Julias fiets in de achterbak van zijn auto en rijdt haar naar het adres wat ze hem opgeeft. Als hij thuiskomt en even later op zijn bed valt, kan hij niet geloven wat er deze nacht is gebeurd, het is zo onwerkelijk. Hij ligt voor zich uit te staren tot het licht wordt en er weer een nieuwe dag begint. Als hij slaapdronken de trap af komt kijkt hij in de kelder en de vloer is schoon en er liggen geen kleren van Julia. Tom krabt eens op zijn hoofd, hij zou zweren dat hij de hele nacht op is geweest en nu vraagt hij zich af of het misschien toch een droom geweest kan zijn. Hij kijkt op de klok en moet over een half uur op zijn werk zijn. Tom moet zich haasten. Hij trekt wat kleren van de waslijn en schiet deze aan, struikelt nog bijna over het kratje bier dat in de weg staat als hij naar het toilet loopt. Hij propt daarna een boterham in zijn mond en spoelt deze weg met jus-d’-orange uit het pak in de koelkast, springt in zijn auto en rijdt de straat uit. Als Tom weer te laat is zal zijn baas razend zijn.