Pim loopt met twee volle boodschappentassen langs het park, terug naar huis. Er zitten flessen drinken in beide tassen en hij begint het gewicht steeds meer in zijn schouders en rug te voelen, dus hij besluit even op een bank in het park te gaan zitten, om een sigaret te roken. Een moeder is met haar zoontje in de zandbak van het speeltuintje aan het spelen, maar verder is het stil in het park. Pim kijkt naar de eenden in de vijver en geniet van de voorjaarszon. Dit is de eerste week van het jaar dat het weer het toelaat om zonder jas naar buiten te gaan, er staat bijna geen wind en de zon staat hoog aan een onbewolkte hemel. Pim pakt een fles cola uit één van de tassen, draait hem open en neemt er een slok uit. Het prikkelt in zijn neus. Op zo’n dag kan hij moeilijk binnen gaan zitten, mensen op straat zijn vrolijk, het is begin middag, dus lekker rustig in de stad en de korte rokjes zijn weer uit de kast gehaald, dus hij heeft alle reden om van deze eerste lentedagen te genieten. Aan de andere kant van het parkje tilt de moeder haar kind op en klopt hem af, zet hem in een wandelwagen en loopt het pad af, het park uit. Pim hoort de vogels fluiten, maar verder is het stil. Zo zou het elke dag moeten zijn, de andere seizoenen mogen ze afschaffen. Pim trapt de sigaret uit en steekt een nieuwe op.

Een meisje komt, met haar fiets aan de hand, het park inlopen. Pims ogen volgen haar, als zij richting de vijver komt lopen, waar hij op één van de twee bankjes zit. Ze is klein en mollig en heeft lang, rossig haar. Ze is goed gevuld, ronde heupen en ze is rijkelijk bedeeld met een grote boezem. Pim kijkt of hij iets van haar kont kan zien, maar het meisje draait net met het pad mee en komt nu recht op hem aflopen. Ze zet haar fiets op de standaard en gaat op het bankje naast hem zitten. Haar ogen zijn rood en ze snikt zachtjes. “Gaat het?” vraagt Pim. Het meisje kijkt hem met waterige ogen aan en zegt:”Jawel. Er is niks wat ik niet gewend ben.” Ze lacht een beetje, maar het ziet er geforceerd uit. Ze wrijft door haar ogen, pakt een zakdoekje uit haar tas en snuit haar neus. “Het is vandaag toch veel te mooi weer om verdrietig te zijn,” zegt Pim, “ga lekker een ijsje pakken, of zo.” “Heel de klas zit daar en dat is nou net waar ik geen behoefte aan heb.” Het meisje zit in haar tas te graaien en daarna in haar jaszakken. “Shit,” zegt ze “Waar heb ik die nou weer gelaten.” Ze kijkt naar Pim en naar de sigaret in zijn hand. “Zou ik van jou een sigaret mogen?” vraagt ze hem. Ze heeft een heel mooi, fijn gebouwd gezicht en ze kijkt droevig, maar er straalt iets warms uit haar grote, turquoise-groene ogen. “Je zou niet moeten roken,” zegt Pim, maar haalt een pakje Camel uit zijn zak en presenteert het haar. “En jij dan?” zegt het meisje en er verschijnt een klein lachje op haar gezicht. “Ik zou ook niet moeten roken, maar aan mij is alle hoop voort verspild.” grapt Pim, hij steekt er zelf ook nog een op en houdt zijn aansteker op voor het meisje. Als ze haar sigaret erboven houdt, kijkt ze Pim aan en laat haar grote, dromerige ogen zien. Pim voelt zijn hart een sprongetje maken. Nee, dat kan hij niet maken, dit meisje is veel te jong voor hem, ze zal een jaar of zestien, zeventien zijn. “Ik heet Pim,” zegt hij en steekt een hand uit. “Ik ben Stephanie,” zegt het meisje en schudt Pim de hand. Ze lacht en schuift een stukje op, in zijn richting. “Maar je hebt gelijk, hoor. Het is veel te lekker weer om verdrietig te zijn,” zegt Stephanie. “Het is altijd al zo geweest. Je zult me ook wel uitlachen, maar ik ben niet zoals de rest en daarom word ik altijd buiten de groep gehouden. Iedereen wordt gevraagd om mee naar de stad te gaan, behalve ik.” Stephanie kijkt naar de grond. “Je bent niet de enige die ‘anders’ is,” zegt Pim, “Het zijn er eigenlijk nog best wel veel, alleen veel die een beetje anders zijn, kunnen zich nog goed vermommen en de paar die heel anders zijn, hebben vaak het gevoel dat ze de enige zijn.” Staphanie kijkt Pim geïnteresseerd aan. “Weet jij er wat van, dan?” “Een beetje,” zegt Pim, “Maar ik weet niet of ik het zo goed uit kan leggen. Google maar eens op HSP, dan kom je genoeg tegen dat je kan helpen.” Stephannie pakt haar telefoon en is al snel verdiept in wat ze allemaal leest. “Wacht,” zegt ze, “Dit moet ik echt aan de computer doen en er even rustig voor gaan zitten. Echt super bedankt, Pim! Hoe kun je dit zo over mij weten?” “Ervaring,” zegt Pim en geeft Stephanie een knipoog. “Mischien zie ik je nog een keer?” zegt Stephanie, op een bijna smekende toon, terwijl ze haastig op haar fiets stapt. “Wie weet,” zegt Pim en zwaait haar na. Hij kijkt nog even en haar kont mag er ook best zijn, goed gevuld, mooie rondingen, net als de rest.

‘Een mooi meisje,’ denkt Pim als hij verder loop. Hij schaamt zich tegenover zichzelf. Staphanie is minstens twintig jonger dan hij, Pim schat haar een jaar of zestien, maar toch voelde hij een sterke aantrekkingskracht tussen hen beiden, zeker toen ze hem aankeek. Haar lichaam ziet er ook wel heel volwassen uit en dat is voor Pim genoeg om zijn schuldgevoel, voor nu, te negeren, omdat hij geen feiten heeft om conclusie op te baseren. Hij zal haar waarschijnlijk toch nooit meer zien. Eenmaal thuis besluit hij dat fantasie niemand deert en als hij ‘s avonds in bad gaat liggen, pakt hij zijn lid ter hand en begint langzaam op en neer te masseren. Hij doet het niet bewust, maar telkens dwalen zijn gedachten af naar Stephanie. Hij zou best eens willen weten hoe ze er zonder al die kleren uitziet en haar stevige jonge vlees eens willen voelen. Al snel heeft hij een flinke boomstam in zijn hand en zijn beweging versnelt steeds meer. Het duurt niet lang voor hij komt en de eerste scheut kletst, naast zijn hoofd, tegen de muur. De rest vloeit in dikke klodders over zijn hand, terwijl zijn benen trillen en zijn hoofd gloeit van inspanning in de hete, bedampte badkamer. Als hij in bed stapt zit hij nog steeds met haar in zijn hoofd. ‘Het is maar fantasie,’ blijft Pim zichzelf voorhouden, als hij zichzelf nogmaals vastpakt. Zijn gedachten zijn al snel weer bij haar en als zijn zaad over zijn hand golft, sluimert hij in en droomt onrustig. Hij moet iemand vinden, maar niemand wil hem helpen om erachter te komen wie het is. Tussendoor wordt Pim verschillende keren wakker en kan het niet laten weer aan Staphanie te denken. Uiteindelijk heeft hij meer wakker gelegen dan geslapen, als hij ‘s morgens uit bed stapt en vraagt zich af hoe hij de dag door moet komen.

Als Pim de dag erna weer boodschappen moet doen, komt hij, zoals altijd, langs het parkje en ziet dat Stephanie er weer zit, op de bank bij de vijver. Stephanie ziet hem ook en zwaait naar hem. In zijn hoofd zegt hij tegen zichzelf dat hij door moet lopen, maar zijn voeten stappen al op het knarsende grind, dat op het pad ligt, dat het park in loopt. Als hij bij de bankjes aankomt gaat hij naast haar zitten en vraagt:”Gaat het inmiddels een beetje beter?” “Ja, man!” zegt ze enthousiast, “Ik heb echt zoveel gevonden wat ik echt helemaal in mezelf herken, ik heb de hele nacht zitten lezen. Het voelt zo goed om te weten dat ik niet de enige ben, ik ben al twee dagen zo vrolijk.” Stephanie heeft een stralende lach op haar gezicht, als ze dit zegt. “Blij te horen,” zegt Pim met een glimlach, “Ik dacht al wel dat het je best eens zou kunnen helpen.” Stephanie begint te vertellen over wat ze allemaal heeft gevonden en al snel zijn ze geboeid in gesprek. De tijd verstrijkt en het is al veel later als Pim merkt dat de zon al laag staat en vurig rood kleurt. “Sorry, Stephanie,” zegt Pim, “Hoe gezellig het ook is, ik moet echt boodschappen gaan doen.” “Ja, ik begrijp het,” zegt Stephanie en geeft Pim een knuffel en een kus op zijn wang. Ze stapt op haar fiets en draait zich dan om. “Ik zou graag nog eens verder praten,” zegt ze, “Kunnen we iets afspreken? Of wil je dat niet?” ‘Zeg nee!’ denkt Pim, ‘dan kan er ook niks fout gaan’ en hij zegt:”Ja, dat is goed. Wanneer zou je tijd hebben?” “Vanavond?” zegt ze schuchter en kijkt verlegen. ‘Niet doen! Oen! Oen! Oen!’ galmt het door Pims hoofd. “Waarom ook niet,” zegt hij, “het weekend is nu toch begonnen. Ik woon in de Dalmanstraat, op nummer achttien.” “Grappig,” zegt Stephanie, “zo oud ben ik.” Ze kijkt naar de grond als ze dit zegt. Ze stapt op haar fiets en begint te rijden. “Tot straks,” roept ze achterom. Pim zwaait nog een keer en loopt, enigszins verbijsterd, naar de supermarkt. Hij kan niet ontkennen dat hij zich opgelucht voelt. Ze is dus achttien. Dan hoeft hij zich ook niet schuldig te voelen. En ze komt vanavond langs. Pim vindt dat hij dan best een flesje wijn mee kan brengen, een paar glaasjes kan toch geen kwaad. Eenmaal thuis trekt hij de fles wijn open om te ademen, pakt wat eten, wat hij staand snel naar binnen werkt en stapt dan onder de douche. Pim heeft zich nog maar net afgedroogd, als de bel gaat. Hij slaat een handdoek om en loopt snel naar de deur. Het is Stephanie. “Sexy!” lacht ze als ze naar binnen stapt. “Ja, sorry. Ik stap net onder de douche uit,” zegt Pim, “Ga maar vast zitten, ik kom er zo aan.” Stephanie loopt de huiskamer in, terwijl Pim de trap oploopt en zich aankleed. Het was hem opgevallen dat Stephanies lange haren nat waren en het heeft niet geregend, ze was dus ook onder de douche geweest. Wanneer hij de huiskamer in stapt ziet hij dat ze ook andere kleren aan heeft en een beetje make-up op heeft gedaan. Zou ze dat gedaan hebben om indruk te maken? Stiekem hoopt hij het wel. “Glaasje wijn?” vraagt Pim. Stephanie twijfelt even, “Ja, is goed,” zegt ze. Pim schenkt twee glazen in en geeft er een aan Stephanie. Ze klinken en Stephanie neemt voorzichtig een klein slokje van de wijn en het is aan haar gezicht te zien dat dit de eerste keer is dat ze rode wijn drinkt. “Gezondheid,” zegt Pim en neemt zelf ook een slok. Al snel vervolgt het gesprek van de afgelopen middag en gestaag daalt het pijl van de fles wijn. “Mag ik je iets heel persoonlijks vertellen?” vraagt ze verlegen, nadat er een korte stilte is gevallen. “Van mij wel,” zegt Pim, hij is nieuwsgierig genoeg, naar dit meisje. “Weet je hoe ik erachter kwam dat ik anders ben dan anderen?” ze zegt dit lacherig en slaat haar blik neer. Ze blijft stil, alsof ze de vraag niet retorisch genoeg heeft gesteld. Pim haalt zijn schouders op. “Toen ik merkte dat ik pijn fijn vind.” zegt ze verlegen. Pim grijnst, “Ook daarin ben je niet de enige.” “Dat weet ik,” zegt Stephanie, “ik heb een paar sites met verhalen gevonden en ik lees daar best veel. Maar het is moeilijk om iemand te vinden met wie ik erover kan praten en dat mis ik toch best wel. Toen ik pas negen was heb ik ontdekt dat ik pijn fijn vind en sinds een paar jaar doe ik mezelf vaak pijn omdat ik het gewoon lekker vind.” “Ik kan moeilijk zeggen dat ik het niet begrijp,” zegt Pim, “Ik ben zelf een tijdje Meester geweest over een slavin, ik vind het erg jammer dat ze er niet mee door kon gaan.” “Dat had ik echt niet achter je gezocht!” glundert Stephanie, “Je bent gewoon een vies mannetje!” zegt ze met een blos op haar wangen. Het beetje wijn heeft zijn uitwerking op Stephanie niet gemist. “Wat fijn om er door een ander op gewezen te worden,” grapt Pim, “Maar zijn niet alle mannen vieze mannetjes, op zijn tijd?” “Ja, ik denk het wel.” Stephanie zit te lachen. “Maar weet je wat ik graag zou willen? Hoe ik graag zou willen leven?” vraagt ze en weer lijkt ze te wachten op een antwoord van Pim. “Nou?” zegt hij. “Ik zou het liefst écht een slavin willen zijn. Eigendom zijn van iemand die alles voor me beslist en alles met me doet wat hij wil.” Stephanie zit in haar inmiddels lege glas te kijken, wanneer ze dit zegt. °Dat is nogal een ingrijpende beslissing, om je hele leven zomaar over te leveren aan een ander,” zegt Pim. “Dat weet ik,” antwoordt Stephanie, “Ik schaam me er ook een beetje voor en ik heb het nog tegen niemand durven zeggen. Maar ik voel dat zo, al een hele tijd. Ben ik gek, omdat ik dat denk?” Ze kijkt Pim strak aan en weer voelt hij hoe hij een beetje smelt, als hij haar ogen ziet. “Dat vind ik niet,” zegt Pim, “maar mensen als wij zijn wel in de minderheid. De meerderheid zal dus wel vinden dat wij gek zijn, dus ‘ja’, om je vraag te beantwoorden.” Hij kan zijn lach haast niet onderdrukken, als hij dit zegt. “Goed dat je het zelf ook gelooft,” zegt Stephanie. Even is het stil. Pim zit onbewust het jonge, mollige lichaam van het meisje te bekijken en kan het niet nalaten om naar haar flinke borsten te loeren. Als Stephanie hem aankijkt, kijkt Pim weer op. “Ik zou je iets willen vragen,” zegt Stephanie en begint ineens te giechelen, als een klein meisje. “Wat dan?” vraagt Pim. Ze houdt haar handen voor haar mond en schudt haar hoofd. “Word je nu ineens verlegen?” zit Pim te plagen. Stephanie knikt, ze houdt haar handen voor haar mond en kijkt naar haar voeten. “Als je iets van me wilt weten, kom je er op deze manier niet achter,” zegt Pim nuchter. Stephanie zit ongemakkelijk te schuiven op de bank. “Zou je…” Stephanie aarzelt, “…misschien kun jij?” “Kan ik wat?” Pim voelt hoe nerveus ze is en voelt er zelf ook een beetje opgelaten door. “Mij …als slavin?” ze kijkt Pim snel aan en meteen weer naar de grond. “Je wilt mijn slavin zijn?” Pim voelt zich een beetje overdonderd, hij had wel iets gemerkt, tussen hen, hij is niet achterlijk, maar dit had hij niet aan zien komen. Hij heeft zijn mond open en wil iets zeggen, maar het lijkt wel of zijn hersenen even stilstaan en hij krijgt er geen woord uit. “Zal ik maar gaan?” vraagt Stephanie, “Ik zal het nu toch wel verpest hebben.” Ze staat al op, maar Pim kan op tijd gebaren dat ze weer moet gaan zitten. “Nee…” zegt hij, “…nee, hoor.” Stephanie gaat op het randje van de bank zitten, met haar handen in haar schoot, alsof ze verwacht dat Pim zo tegen haar begint te preken. “Uhm…” begint Pim, “Je weet niet eens wat ik leuk vind, wie zegt dat onze interesses wel overeen komen?” “Vind je me aantrekkelijk? Zou je mij willen gebruiken? Kun je me pijn doen? Ik wil echte pijn…” weer slaat ze haar blik neer en lacht nerveus. “Vast wel,” zegt Pim, “Maar we kennen elkaar pas net.” “Als je op de slavenmarkt een slavin zou kopen, dan weet je toch ook niks van haar? Je kijkt of ze er leuk uitziet en je richt haar af zoals je wilt. Toch? Hoeveel moet je van me weten, om me te laten doen wat jij wilt en hoeveel moet ik van jou weten om te doen wat jij me zegt?” Stephanie praat heel zacht, maar er is een duidelijk enthousiasme te herkennen in haar woorden. “Oké,” zegt Pim, “je hebt wel een punt. We zullen het eens proberen. Maar we blijven wel bespreken of we ons er allebei wel goed bij blijven voelen.” °Als dat je gerust stelt.” zegt Stephanie. “Wat zijn jouw harde grenzen?” wil Pim weten. “Mijn wat?” Stephanie kijkt Pim verbaasd aan. “Harde grenzen. Dingen die je echt niet wil doen, of ondergaan.” “Ik ben nu je slavin, ik heb niks meer te zeggen. Je mag met me doen wat je wilt.” Stephanie trekt een ‘Doh!’-gezicht en laat zich in de bank onderuit zakken. “Dan zullen we meteen even wat duidelijke grondlijnen stellen,” begint Pim, “Je noemt me Meester, spreekt me aan met U, schrijft alle verwijzingen naar mij met een hoofdletter en je zit niet op de bank, maar naast me op de grond.” Stephanie schiet overeind en laat zich dan voorzichtig van de bank glijden. Ze is ineens heel rustig en kijkt Pim vol verwachting aan. “Wat moet ik nou met jou?” Pim kijkt haar aan en lacht, terwijl hij met zijn duim en vingers langs zijn mondhoeken wrijft. “Wat je… Wat U wilt.” Zegt Stephanie braaf. “Trek je kleren uit. Als je hier bent en we zijn alleen, dan zorg je altijd dat je naakt bent. Als je weer naar buiten gaat mag je je aankleden.” Pim begint er lol in te krijgen, dit had hij toch best gemist en het meisje wat zich nu voor hem van haar kleren aan het ontdoen is, is jong, erg mooi en geeft zichzelf zo aan hem. Hij kan de gedachten dat zo meteen de wekker gaat, niet onderdrukken en knijpt voorzichtig in Stephanies arm, om te kijken of ze echt is. Stephanie kijkt verbaasd naar zijn hand. “Laat maar,” zegt Pim, “Ga door.” Even later staat het meisje naakt voor hem, haar borsten trots naar voren en haar handen verlegen voor haar kruis. Stephanie heeft volle, ronde heupen, flinke maar stevige dijen en erg grote, volle borsten, die ze parmantig voor zich uit duwt. Haar lang, rossig haar, hangt als een zijde mantel om haar schouders. Pim kan maar niet geloven dat er zo’n mooi meisje in zijn huiskamer staat en al helemaal niet dat ze nu naakt voor hem staat. Ze kijkt naar de grond. Stephanies haren glijden over haar schouders en vallen langs haar gezicht omlaag. Doordat ze nog niet lang daarvoor nat geweest zijn, is de slag in haar haren in grove krullen veranderd, die als een gordijn voor haar gezicht hangen en waarachter ze zich verlegen verbergt. “Doe je handen opzij,” zegt Pim. Stephanie laat langzaam haar handen zakken en een klein driehoekje piekerig, rossig-blond haar komt tevoorschijn. Het is geen dons meer, maar het ziet er donzig uit, alsof het nog nooit geknipt, of geschoren is. “Ga je eerst maar eens scheren,” zegt Pim, “In de badkamer, in het kastje onder wasbak, liggen wegwerp-mesjes.” “Dat kan ik helemaal niet,” zegt Stephanie verschrikt, “Dat heb ik nog nooit gedaan.” Dan wordt het tijd dat je dat leert, want als je hier komt moet je zorgen dat je gladgeschoren bent, ook je benen en onder je armen.” “Dat kan ik wel, maar wilt U me uitleggen hoe ik het dáár moet doen?” vraagt Stephanie ongemakkelijk, terwijl ze naar haar kruis kijkt. “Oké, kom maar,” zegt Pim en hij loopt voor haar uit, de trap op, naar de badkamer. Hij laat een laagje lauwwarm water in het bad lopen, pakt een mesje uit de kast en gebaart Stephanie dat ze in het bad moet stappen. Stephanie staat met haar handen, voor haar borsten, in elkaar gevouwen, alsof ze het koud heeft en schuifelt aarzelend naar de rand van het bad. Ze stapt er in en blijft in dezelfde houding naar Pim staan kijken. Pim gebaard met het mesje in zijn handen hoe Stephanie het moet gaan hanteren en verteld met een paar woorden wat ze moet doen. Pim spuit haar wat babyshampoo in de hand, om als scheerzeep te gebruiken. Stephanie masseert voorzichtig de shampoo in het kleine bosje haar en begint er vervolgens onhandig met het mesje langs te schrapen. Onhandig, maar toch redelijk vlot laat ze het mesje zijn werk doen en al snel worden een paar forse, volle lippen zichtbaar tussen het steeds dunner wordend haar. Ze heeft nog een mooi poesje ook. Pas als Stephanie de dikke lippen van elkaar trekt om de binnenste randjes te kunnen bereiken, kan Pim zien dat ze toch wel degelijk ook kleine schaamlippen heeft, meer dan alleen een paar dunne randjes, ze liggen alleen behoorlijk diep tussen de grote lippen verborgen. Ze heeft best een flinke clitoris, zeker de top van Pims wijsvinger dik, die van onder de clithood naar buiten steekt. Haar buitenste lippen zijn zo dik dat ook deze diep verscholen zit, als de vlezige lippen gesloten zijn. “Is het zo goed?” vraagt Stephanie. Pim steekt zijn hand uit en voelt of alles wel glad is. “Niet slecht, voor een eerste keer,” moet hij bekennen. “Geef dat mesje maar even.” Met een paar snelle halen, verwijderd Pim de laatste stoppels en voelt hoe stevig het vlees van Stephannies vrouwelijke rondingen is, zowel haar dijen, als de ferme, volle lippen, ertussen. Pim heeft een enorme paal in zijn broek, maar zoals hij op zijn hurken zit, kan Stephanie het niet zien. Ze heeft zich toch weer achter haar haren verstopt, terwijl Pim het werk, daar beneden, afrond. Als Pim klaar is gaat Stephanie op haar hurken in het water zitten en glijdt met een hand over de gladde schaamlippen. “Dat voelt eigenlijk best fijn,” zegt ze, “Waarom heb ik dit niet veel eerder gedaan?” Pim gooit haar een handdoek toe. “Kom,” zegt hij. Stephanie loopt braaf achter Pim aan de zoldertrap op, waar Pim zijn slaapkamer heeft. Pim pakt Stephanies kin vast en dwingt haar hem aan te kijken, “Ik wil toch eerst wel eens weten hoeveel jij kunt hebben, al is het alleen voor mijn gemoedsrust, dus ik ga verschillende dingen op je uitproberen. Als iets over je grenzen heen gaat, dan zeg je ‘rood’ en dan stop ik.” “Ik kan volgens mij best veel hebben, hoor. Ik wil echte pijn voelen, ik ervaar het niet als vervelend, of zo.” Stephanie kijkt Pim serieus aan. “We zullen zien,” zegt hij, “Je weet hoe je kunt stoppen.” Pim rommelt wat in een kast en daarna schuift hij een stoel, tot naast waar Stephanie staat, waarop hij wat spullen legt. Een kartonnen doosje en een lage, plastik schaal. Pim voelt aan Stephanies borsten en kneed ze, met beheerste bewegingen. Ook deze zijn stevig, zoals ze rond en vol naar voren steken. Hij pakt dan het vel bovenop Stephanies linker borst tussen duim en wijsvinger en trekt het omhoog. Het veert vlot terug, als Pim het weer loslaat. Dan pakt hij een strip injectienaalden uit het doosje. Stephanie hoort een, voor haar vreemde klik, als de verpakking open knapt. Pim pakt weer het vel op Staphanies borst, trekt het omhoog en steekt er een naald doorheen. Stephanies slikt even, maar lijkt verder weinig onder de indruk. Pim Steekt een tweede naald een klein stukje onder de eerste. Stephanie staat kalm voor zich uit te kijken. Ze knippert een paar keer met haar ogen, maar maakt geen geluid. In vlot tempo zet Pim de andere drie naalden, die hij nog vast heeft, steeds een klein stukje onder elkaar in haar vel. Stephanie houdt zich groot en uit haar houding lijkt alsof ze er niet veel van voelt. “Je laat je niet snel kennen, is het wel?” zegt Pim en kijkt haar aan. Stephanie kijkt naar de naalden in haar borst en zegt:”Ik voel het wel, maar echt pijn doet het niet. In ieder geval niet dat wat ik onder échte pijn versta. Maar het is best lekker, hoor.” Stephanie kijkt van onder haar haren door naar Pim en een vluchtige grijns laat zich op haar gezicht zien. “Wat jij wilt, maar ik maak dit nog even af.” zegt Pim, als hij een tweede strip naalden, op dezelfde manier in haar andere borst zet. Vervolgens pakt hij een borst vast en zuigt even op de tepel, tot deze zich opricht en Stephanie zachtjes begint te kreunen. Dan pakt Pim weer een naald en in een rustige beweging laat hij hem, van boven naar onder, door de opgezwollen tepel glijden. Stephanie knijpt haar ogen even dicht en laat dan, met een ondeugende blik, weten dat ze nog steeds niet erg onder de indruk is. Daar gaat een volgende naald, van links naar rechts, één schuin en nog één, haaks kruisend aan de laatste. Stephanie slaakt een diepe zucht en ze heeft een glimlach op haar gezicht. “Nu voel ik de endorfine komen,” zegt ze, “zo is het beter.” “Nog een paar, dan.” zegt Pim en al snel zitten er ook vier naalden door de andere tepel. Stephanie heeft haar ogen dicht en laat haar hoofd iets achterover hellen. Haar lange haren vallen van haar gezicht en een ontspannen glimlach komt tevoorschijn. Stephanie staat duidelijk te genieten. Pim pakt een plasma wand en laat het stroompje van de elektrode over de uiteinden van de naalden verspringen, die buiten Stephanies huid uitsteken. Hij hoort haar zachtjes kermen. “Auw…auw…auw…” fluistert ze bijna. Ze rolt haar hoofd door haar nek en dan kijkt ze Pim met een paar dromerige ogen aan. “Dit is leuk!” lacht ze. “Alleen maar goed,” zegt Pim en als hij zo een paar keer van borst veranderd is, legt hij de wand weer weg. Hij pakt haar bij de hand en leidt haar achter zich aan naar het bed. Pim duwt Stephanie achterover op het bed, pakt handboeien uit een nachtkastje en ketent Stephanie, met haar handen boven haar hoofd, aan een van de spijlen aan het hoofdeind van het stalen bedeframe. Haar ogen blijven hem volgen, terwijl hij verschillende spullen bij elkaar zoekt. Als Pim weer bij het bed terugkeert, bind hij handig een paar cat paws om haar voeten en bind ook deze vast aan het bedeframe, zodat Stephanies benen wijd uiteen gespreid zijn. Stephanie kijkt toch enigszins zenuwachtig, wanneer Pim tussen haar benen gaat zitten en ze ziet dat er verschillende metalen pinnen in de plastic schaal in zijn hand liggen. “Je bent geslaagd voor de eerste test,” zegt Pim en zet het bakje op Stephanies buik. De pinnen zijn een stuk dikker dan de naalden, zeker drie millimeter, en een stuk langer. “Zo dik heb ik nog nooit geprobeerd,” zegt Stephanie voorzichtig. “Nog steeds zo zelfverzekerd?” vraagt Pim, terwijl hij arrogant op haar neer kijkt. “Ja!” zegt ze kort, richt haar ogen op het plafond boven zich en zegt:”Kom maar.” “Tweede test,” lacht Pim, hij vindt het allemaal wel prima. Dit mooie meisje, dat zich groot wil houden, om zichzelf te bewijzen aan hem. Pim streelt over de dikke schaamlippen en laat een paar keer een vinger naar binnen glippen. Stephanie is drijfnat, ze kreunt, elke keer als Pims vinger uit haar gaatje floept en over haar clitje glijd. Dan pakt hij een van de forse lippen stevig vast, pakt een pin uit de schaal, zet deze tegen de zachte huid en met veel kracht, stoot hij de scherpe punt in het gevoelige vlees. De huid aan de andere kant spant zich tot een groeiende punt, tot de stalen pin voor een tweede maal door Stephanies huid breekt. Stephanie bijt haar kiezen op elkaar en sist door haar tanden, als ze diep inademt en tranen wellen op in haar ooghoeken. Als ze eenmaal uitademt laat ze een lange, zachte kreun horen en haar gezicht ontspant zich weer. Ze heeft een gelukszalige uitdrukking op haar gezicht, haar ogen zijn gesloten. Langzaam kronkelt ze haar lichaam een beetje heen en weer en er rolt één traan uit elk oog, over haar wangen. Pim neemt de andere schaamlip tussen zijn vingers en duwt de naald weer in Stephanies huid. Ze laat een hoog gepiep horen en kermt even als de naald zich aan de andere kant weer naar buiten boort. Langzaam schuift Pim de vijftien centimeter lange pin door, tot Stephanies lippen, tegen elkaar aan, in het midden zitten. Stephanies borstkas gaat snel op een neer en ze kromt haar rug. Haar ogen heeft ze nog steeds dicht. “Nog één,” zegt ze, “…nog één.” Een stuk vlotter steekt Pim een tweede naald, eerst door de ene, dan door de andere lip en schuift de naald weer tot Stephanies zachtroze lippen in het midden van de naald zitten. “Auw…auw…auw,” kermt ze weer, terwijl ze steeds heviger begint te hijgen, haar neusvleugels staan wijd opgespannen en ze snuift, in diepe halen, lucht diep in haar longen. Dan buigt Pim zich naar voren en laat zijn tong over Stephanies spleetje spelen, waarop zij zachtjes kreunt en licht met haar heupen schokt. Als Pim zijn tong bovenaan tussen haar lipjes duwt en zich op haar clitje concentreert, waardoor er spanning op de huid komt te staan, waar de stalen pinnen door het zachte vlees steken en de naald tergend langzaam over het metaal schuift. Stephanie begint met haar bekken op en neer te bewegen, waarmee ze Pims tong steeds verder in haar spleetje doet verdwijnen. Haar gekreun en gezucht wordt gestaag sneller en luider, tot al haar spieren zich verkrampen en Stephanie haar rug kromt en zich van het bed omhoog drukt. “Ja! Ja,! roept ze uit en komt hard klaar, haar ogen stevig dichtknijpend. Pim laat haar los en Stephanie laat zich terug op het bed zakken. “Jij bent goed,” zegt ze met een ondeugende grijns, haar ogen lijken feller van kleur en fonkelen.

Stephanie ligt na te genieten, terwijl Pim haar met de toppen van zijn vingen, over haar hele lijf streelt. Langs de binnenkant van haar volle dijen, over haar nu zo gevoelige kutlipjes, haar buik, haar borsten en vervolgens pakt hij haar bij haar kin en kust haar rustig, maar gepassioneerd. “En hoe heb ik de tweede test doorstaan?” vraagt Stephanie, als Pim haar loslaat en ze haar ogen opent, met een blik van verwachting. “Met vlag en wimpel,” zegt Pim, “Maar je moet me alleen wel met U aanspreken!” Hij haalt uit en slaat Stephanie met zijn hand, in het gezicht. Deze kijkt hem uitdagend aan, “Was dit het al, of heb je nog meer in je arsenaal?” “Ik ben nog niet klaar,” zegt Pim nuchter en vult een grote spuit, uit een plastic fles met heldere vloeistof. “Dit is saline,” legt hij uit, “een lichte zoutoplossing dat in het ziekenhuis wordt gebruikt voor een standaard vocht-infuus. Gedestilleerd water, met een klein beetje keukenzout, dus. “Wat ben je van plan?” vraagt Stephanie, “ik ken dit niet en je maakt me nerveus.” Ze kijkt er een beetje benauwd bij. “Jij wil slavin zijn? Je zegt dat ik alles met je mag doen? Beautiful, but you’ll suffer the consequences.” Pim grijnst en kijkt Stephanie strak aan. Ze haalt haar neus op om aan te geven dat ze weinig boodschap heeft aan het opjutten, wat Pim doet. Toch kijkt ze argwanend hoe de grote, vijftig milliliter spuit, zich langzaam vol zuigt. Als de spuit vol is, haalt Pim hem van de fles los en zet er een injectienaald op. Hij pakt een van Stephanies grote schaamlippen vast, zet de naald erop en duwt. De lange naald boort zich rechtop, tot wel vijf centimeter diep in haar lip, precies tussen de twee metalen pinnen in, dan begint Pim langzaam druk op de spuit te zetten. Stephannie bijt op haar lippen en steunt en geeft te kennen dat de druk in het zwellichaam van haar schaamlip, haar toch wel iets te verwerken geeft. Het “Auw…auw…auw” uit haar mond wordt langzaam luider, een sterke frons staat op haar voorhoofd en ze kronkelt met haar lichaam, als of ze bijna zou klaarkomen. Even later zit de hele spuit in Stephanies schaamlip en deze is op haar beurt flink gezwollen, waardoor de huid zich strak spant. Nu krijgt de andere lip het te verduren en ook deze zwelt lustig op, naarmate de vloeistof de spuit verlaat en in het weefsel van haar schaamlip vloeit. Dan gaat de spuit nogmaals vol, “Dat was pas vijftig milliliter per kant, nu gaan we voor honderd,” zegt Pim, terwijl hij de spuit vult en daarna weer verder gaat met inspuiten. Een kermend geluid komt uit Stephanies mond. “Oeh! Dit is een gemene!” ze kijkt naar Pim, ”Maar wel een goeie!” Ze kan nog steeds lachen, ook al worden haar wangen steeds natter van haar tranen, maar ze is nog steeds even enthousiast en kijkt bijna smekend, in de hoop meer te krijgen. Er zit inmiddels honderd milliliter in elke lip. Pim maakt weer een volgende spuit klaar en spuit de sterk gezwollen lippen op tot honderdvijftig milliliter. De huid staat nu behoorlijk strak gespannen en wordt dun en extreem gevoelig. Stephanies schaamlippen zijn meer dan dubbel zo groot geworden, dan ze om te beginnen waren. “Ik doe er nog eentje,” zegt Pim en vult beide lippen tot tweehonderd milliliter. Stephanies, eerst roze, lippen zijn inmiddels een zacht rood van kleur en de huid glanst als een ballon in de zon. Pim voelt haar opgeblazen lippen en speelt ermee. Hij wiebelt met de twee stalen pinnen die dwars door het vlees steken en steekt zijn vinger diep tussen Stephanies gigantische schaamlippen en begint haar clit te bespelen. Zijn gulp staat reeds lang gespannen, onder de druk die zijn stevige lul op de rits zet. Pim wipt met een simpele handeling zijn gulp los en stroopt zijn broek omlaag. Het meisje onder hem ligt inmiddels weer te kermen en te kreunen en behendig manoeuvreert Pim zijn werktuig, onder de tweede naald door, tot in Stephanies hete, strakke spleetje. Ook deze naald begint steeds meer druk op de huid uit te oefenen, als hij, tikje voor tikje, langzaam door de opgespannen huid kruipt. Rustig begint Pim te bewegen en zijn forse geslacht verdwijnt, met elke stoot, een klein stukje dieper tussen de enorme schaamlippen. Stephanie kreunt van de heerlijke, harde lul in haar kutje en kermt van de naalden die zich, millimeter voor millimeter, door de huid bewegen, onder de spanning van Pims roede tegen Staphanies dikke lippen. Als haar lippen zich zover over de pinnen uit elkaar hebben laten schuiven, dat Pims geslacht er tussendoor past, trekt hij Stephanie aan haar heupen tegen zich aan en begint haar in gestaag tempo, stevig te neuken. Stephanie hijgt en kreunt:”Ja, ja, ja… Dieper, ja zo, stoot harder, je hoeft geen medelijden met me te hebben.” Pim neukt er inmiddels stevig op los en als Stephanie de spieren van haar kutje spant, wanneer ze klaarkomt, klampt ze zich zo stevig om Pims harde staaf, dat hij spontaan zijn zaad diep in haar buik schiet en onderwijl een diepe grom vanuit zijn keel laat horen. Hij laat zich op Stephanie ineen zakken en neemt even tijd om uit te blazen. “Nou, de derde test is ook wel geslaagd, lijkt me.” Pim maakt de handboeien en de cat paws los en streelt het hele meisjeslichaam van top tot teen. Stephanie ligt Pim met grote, dromerige ogen, verliefd aan te kijken, wanneer hij een boei om haar enkel doet en de ketting ervan aan de hoek van het bed vast maakt, met een hangslot. Stephanie is stil en rekt zich uit, over de volle breedte van Pims bed, terwijl Pim zich verder uitkleed. Als hij in bed stapt geeft hij haar een flinke zet, zodat hij haar van zijn kant van het bed duwt. “Dit is mijn kant, dat de jouwe.” Pim wijst op de helft waar ze nu ligt. Hij pakt een sigaret, steekt die op en trekt Stephanie tegen zich aan, met een arm om haar heen. “Dus jij komt mijn leven verrijken?” Pim kijkt haar aan. “Ja,” zegt ze, “dat wil ik graag.” Stephanie glundert als ze dit zegt. Pim drukt de sigaret uit, kust Stephanie stevig en begint haar dan van alle naalden te ontdoen en verzorgt de wondjes. “Bent U tevreden met wat ik gedaan heb?” vraagt Stephanie als ze haar hoofd op Pims borst rolt en hem aankijkt. “Zeker wel, dat was een veelbelovende prestatie. Ik begin steeds nieuwsgieriger naar je te worden.” Ook zijn ogen glunderen, als hij Stephanie aankijkt. “Mooi,” zegt ze, “Dan hoef ik niet nog laat over straat.” Ze roken allebei nog een sigaret en als Pim zich naar Stephanie toe draait en een arm om haar heen slaat, valt Stephanie al snel in slaap. Pim kan nog steeds niet goed geloven wat er vanavond allemaal is gebeurd, hij zal het morgen wel zien, of hij gedroomd heeft, of niet.

Het is inmiddels weer licht, al heeft Pim weinig geslapen en constant naar het meisje in zijn armen liggen kijken. Hij kon het nog steeds maar moeilijk bevatten. Stephanie ligt nog steeds naast hem. Ze draait zich op haar rug en rekt zich uit, maar ze houdt haar ogen dicht en het lijkt of ze doet alsof ze nog slaapt. “Goedemorgen, schoonheid,” zegt Pim met een brede grijns op zijn gezicht. “hmm,” reageert Stephanie en een glimlach verschijnt op haar lippen, als ze met veel moeite één oog een klein stukje opendoet. Ze geeft Pim een kus op zijn neus, “Mooi, ik heb het niet gedroomd,” zegt ze. Dan kijkt ze heel bedenkelijk en aan de beweging onder het laken, kan Pim zien dat Stephanie aan haar poesje voelt. “Ze zijn nog steeds dik,” zegt ze, “hoe lang duurt dat?” “Morgen zal het ver weg zijn, maar vandaag wil ik er nog wel even plezier van hebben,” zegt Pim en voelt zelf ook even. Stephanies opgezwollen kutje voelt zacht aan en Pim kan er zijn hand omheen leggen en het stevig vastpakken. Hij laat een vinger naar binnen glippen, maar haar lippen zijn nog steeds zo dik dat hij maar net het topje van zijn vinger in haar gaatje krijgt. Ze is een klein beetje nat, maar als hij zachtjes over haar clitje begint te bewegen, duurt het niet lang voor zijn vinger tussen haar dikke lippen op en neer glibbert. Pim laat haar poes los en trekt haar naar zich toe. Hij rolt zich bovenop haar en met een handige beweging schuift zijn eikel al tussen haar lippen. Hij gaat nog iets verliggen en zijn paal glijdt moeiteloos, tot de wortel in het gewillige, hongerige kutje. Stephanie zucht diep en begint zachtjes te hijgen als Pim rustig heen en weer begint te bewegen. Hij luistert naar elk geluidje dat ze maakt, die naar mate zijn bewegingen heviger worden, in volume aanzwellen. Stephanie gaat, bijna als vanzelf, met zijn beweging mee en klampt haar benen om zijn rug. Zo opgelaten, of beter gezegd, zo geil als Pim is, duurt het niet lang tot hij het niet meer tegen kan houden. Pims lul zwelt tot zijn maximum en is keihard, als hij met kracht in haar klaarkomt. Nog steeds neukt hij stevig door en als Stephanie de warme vloedgolf in zich voelt stromen, komt ook zij trillend tot haar hoogtepunt. Ze liggen samen te puffen en te hijgen. Pim graait naar zijn sigaretten, die op het nachtkastje liggen. Hij steekt er twee op en geeft er één aan Stephanie. “Zo, slavin,” zegt Pim, “ik zal je zo eens aan het werk zetten?” “Wat ga je met me doen?” vraagt Stephanie nieuwsgierig en op een ondeugende toon. “Ik ga niks met je doen, jij gaat iets doen.” zegt Pim. “Oh, dat kan ook leuk zijn,” zegt Stephanie en haar ogen beginnen te fonkelen, “en wat moet ik gaan doen, dan?” “Kom maar eens mee.” Pim staat op en loopt voor Stephanie uit, de trap af, terwijl zij hem gewillig volgt. Pim pakt haar hand en trekt haar achter zich aan, de badkamer in. “Maak hier maar eens goed schoon,” zegt Pim en hij schijnt er heel wat lol in te hebben. Stephanie kijkt hem ongelovig aan. “Serieus?” vraagt ze en ze kijkt in het bad, waar nog restjes liggen van de haren die ze gisterenavond van haar poesje geschoren heeft. “Ja, natuurlijk!” lacht Pim, “Je bent toch mijn slavin? Wat had je verwacht? Dat ik je de hele dag op een troon zou zetten?” “Oh ja ….Shit.” zegt Stephanie, maar ze kan niet helpen om toch te lachen.” “Hier heb ik dus helemaal niet bij stilgestaan, ik zit steeds aan seks en geile spelletjes te denken.” zegt ze. Pim heeft het grootste plezier en zegt:”Waar het hoofd van vol is, loopt de mond van over. Hier heb je spullen, leef je uit!” Pim pakt er een stoel bij, steekt een sigaret op en gaat tevreden zitten kijken hoe Stephanie begint te poetsen. “Oh, ik haat j… U!” ze draait haar hoofd om naar Pim en doet haar best om zo boos mogelijk te kijken. “Tssss…” zegt Pim, “Toontje lager, hè.” Hij buigt voorover en slaat met zijn vlakke hand op Stephanies stevige kont. “Auw!” zegt ze overdreven en steekt haar tong uit, naar Pim. Pim kijkt haar streng aan en slaat nog een keer, maar een stuk harder. Stephanie springt omhoog. “Auw!” roept ze nogmaals, maar deze keer is het gemeend. Ze kijkt verontwaardigd en wrijft over haar zere bil. Zachtjes in zichzelf, maar wel duidelijk hoorbaar, mokkend, gaat ze verder met haar werk en Pim kijkt, met een tevreden grijns toe. “Ik hou van werk,” zegt hij, “ik kan er uren naar kijken.”

Het is al het einde van de middag, wanneer Pim thuiskomt, met zijn handen vol boodschappen. “Ik ben terug!” roept hij, als hij met zijn voet de deur dicht duwt. Als hij in de keuken komt is Stephanie bezig de vloer te dweilen. “Heb ik het zo goed gedaan, Meester?” vraagt ze. “Het ziet er netjes uit,” zegt Pim, “heel goed.” Stephanie maakt de vloer af, terwijl Pim de boodschappen opruimt. “Ik heb maar meteen wat te eten meegebracht.” Zegt Pim. Stephanie kijkt naar het plastic tasje wat Pim van de tafel pakt. “Ik dacht al dat ik iets van chinees rook,” zegt Stephanie, “lekker!” Na het eten gaat Pim in de huiskamer zitten en trekt een flesje wijn open. Hij schenkt twee glazen in en gaat op de bank zitten en Stephanie, die braaf achter hem aan blijft lopen, wil hetzelfde doen. “Nee,” zegt Pim, “Jij gaat op de grond zitten, hier naast mij.” Stephanie doet braaf wat haar gezegd wordt en gaat op haar knieën, naast Pim, op de grond zitten. “Kom maar tegen me aan zitten, dat mag wel.” zegt hij. Stephanie schuift haar kont van haar onderbenen af en leunt tegen Pims been en de rand van de bank en ze legt haar hoofd op zijn been. “Mag ik even mijn telefoon checken?” vraagt ze en Pim knikt. Stephanie pakt haar handtas en haalt haar telefoon eruit. Als ze har tas op tafel legt, glijdt haar portemonnee eruit en valt open op de grond. Achter een stukje doorschijnend plastic zit Stephanies I.D.-kaart en nu krijgt Pim haar geboortedatum te zien. “Jij bent pas zestien?” zegt Pim, enigszins geschokt. “Je zei toch dat je achttien bent?” Stephanie kleurt tot in haar nek en kijkt Pim met een pruillipje aan. “Bijna zeventien,” zegt ze, “Maakt dat zoveel uit? Ik ben toch nog steeds dezelfde persoon?” “Dat wel, maar ik kan hiervoor de gevangenis in gaan en hoe leuk ik het ook met je heb gehad, vannacht, dat heb ik er toch niet voor over.” Stephanie kijkt sip, “Maar dat hoeft toch ook niet? Dat gebeurt hooguit als de verkeerde mensen het te weten komen en ik zal niemand iets zeggen.” Stephanie kijkt Pim bijna smekend aan. “En je ouders dan? Willen die niet weten waar je bent geweest?” “Pfff…” doet Stephanie, “Mijn vader is er allang niet meer en mijn moeder kan het geen reet schelen waar en met wie ik uithang. Al kom ik een week niet thuis! Dan heeft zij het hooguit een rustige week gevonden.” Pim zucht, “Maar waarom heb je me dan verteld dat je achttien bent?” “Omdat ik niet wilde dat je me als kind zou zien, maar als een seksueel aantrekkelijke vrouw.” Stephanie slaat haar blik neer en kijkt dan toch net genoeg op om de reactie van Pim op te vangen. Pim lacht en schudt zijn hoofd. “Ik heb zo’n voorgevoel dat ik met jou nog wat te stellen ga krijgen.” grapt hij en Stephanie glimlacht verlegen. “Je had het erover dat je ontdekt hebt dat je pijn fijn vindt, door zelf dingen te doen. Wat heb je dan zoal bij jezelf gedaan?” vraagt Pim nieuwsgierig. Net nadat het schaamrood op Stephanies gezicht begon te vervagen, gloeit het nu weer heftig op, alsof Pim een schakelaar heeft omgezet. “Moet ik dat echt vertellen?” vraagt ze verlegen. “Tuurlijk,” lacht Pim, “anders vraag ik daar toch niet naar?” Hij is erg geamuseerd door de verlegen reactie van het meisje. Ze pakt haar wijn en slokt het hele glas in één keer naar binnen. “Ik vond het vroeger al leuk om mezelf te prikken,” begint Stephanie verlegen te vertellen, “Als ik ergens een speld of een naald vond zat ik ermee in mijn arm, of mijn vinger te prikken, of ermee onder mijn nagels te porren. Later ben ik dat meer op mijn tepels gaan doen en daarna op mijn kutje. Het voelde gewoon fijn, die prikkel die dan over mijn rug loopt en als je een tijdje doorgaat, ga je er zo heerlijk van zweven. Toen ik een tijd geleden verhalen vond, op internet, wist ik eigenlijk pas dat het bij BDSM hoort. En ik vond steeds meer dingen die me leuk leken en toen ben ik ook gaan experimenteren.” Stephanie lijkt hiermee haar verhaal af te willen sluiten, maar Pim begint nu pas echt nieuwsgierig te worden. “En toen?” vraagt Pim en schenkt de glazen nog eens vol. Stephanie neemt nog een flinke slok en vertelt schuchter verder:”Nou, toen ik een verhaal over needle-play had gelezen, wilde ik dat zelf ook wel eens meemaken, dus toen ben ik verder gegaan dan alleen een beetje met het puntje prikken. Ook heb ik wel eens sluitspelden door mijn tepels gedaan en liet die onder mijn kleren zitten als ik uitging, en zo. En ik heb ook naalden door mijn schaamlippen gestoken, eerst door de binnenste en ik wilde alleen maar meer, dus toen door de buitenste.” Stephanie is nog steeds rood, tot diep in haar nek. “Dat verklaart waarom je zo zelfverzekerd was, toen ik met de naalden aankwam, gisteren.” lacht Pim. “En verder? Heb je nog meer bij jezelf gedaan?” “Ik heb eens geprobeerd om een spijker in mijn tepel te slaan, maar ik was zo nerveus! Ik heb wel een uur met de hamer in mijn hand gezeten, maar ik durfde niet.” Stephanie merkt dat Pim haar verhaal wel leuk vindt en begint zich wat vertrouwder te voelen, met wat ze verteld. “Ik heb het nog steeds niet durven doen,” zegt ze. “Dan weet ik al wat we vanavond gaan doen,” zegt Pim en grijnst naar Stephanie. “Oh shit…” zegt ze, “Ja, iets met eigen graf graven, en zo.” Ze kijkt Pim lachend aan en trekt dan haar beste ‘Oeps!’-blik. Pim pakt zijn glas van tafel en loopt naar boven, Stephanie volgt hem gedwee. Pim zet twee stoelen tegenover elkaar en legt er een stuk hout tussen. “Ga zitten,” zegt hij kort en gebaart naar de grond naast het stuk hout. Stephanie knielt neer voor het stuk hout en Pim pakt haar grote, ronde borsten op en legt ze er bovenop. Vervolgens pakt hij het doosje naalden en gaat tegenover Stephanie zitten, aan de andere kant van de balk. Pim pakt een naald uit de verpakking en reikt die Stephanie aan. “Ik wil dat je je tepel zo ver mogelijk uitrekt en dan de naald erdoor steek en die duw je dan zover in het hout, dat hij blijft steken.” Stephanie kijkt Pim geschrokken aan. “Serieus?” vraagt ze. Pim knikt en attendeert haar nogmaals op de naald, die hij voor haar ophoudt. Voorzichtig pakt ze de naald en kijkt naar haar borsten. Ze kijkt Pim aan. “Uhm…” begint ze. “Ja?” zegt Pim, maar dan is Stephanie stil. Ze pakt één van haar tepels vast en trekt eraan. Het vel op haar borst trekt zich strak en haar tepel rekt tot wel zeven, of acht centimeter naar voren. “En nu de naald,” zegt Pim. Met een trillend handje, houdt Stephanie de naald boven haar tepel en kijkt Pim aan. “Je hebt dit toch vaker gedaan?” grijnst hij. “Ja, maar met andere naalden en zonder iemand anders erbij!” zegt Stephanie. Ze ademt diep in, knijpt haar ogen dicht tot spleetjes en duwt dan de naald, net achter haar vingers, in het tepelhof, vlak achter haar tepel. Langzaam glijdt de naald in het vel en stukje voor stukje verdwijnt de naald onder haar huid. Aan de onderkant piekt het puntje al naar buiten en al snel wordt meer en meer van de naald zichtbaar. Dan raakt hij het hout en Stephanie drukt hem stevig aan, zodat de naald in een keer, ruim een centimeter diep in de balk dringt. Stephanie laat haar tepel los en bijt even op haar tanden, als de spanning, die op de uitgerekte huid staat, zich naar het dunne staal van de naald verplaatst. Dan slaakt ze een diepe zucht en zegt trots:”Die zit!” “En nu de andere,” zegt Pim. Stephanie pakt haar andere tepel vast en trekt deze net zover uit als de eerste. Ze pakt een tweede naald van Pim aan en nu durft ze hem al veel vlotter door haar tepel te steken. Ook deze prikt ze stevig vast in het hout en kijkt Pim dan, vrolijk lachend, aan. “Heel goed,” zegt hij, “dan kunnen we nu beginnen.” Stephanie, die dacht dat ze het al voor elkaar had, kijkt Pim wat beteuterd aan, maar aan de andere kant maakt haar hart een sprongetje, wanneer ze hoort dat het spelletjes nog niet afgelopen is. Dan pakt Pim een hamer. “Hier, hou eens even vast.” Stephanie lijkt te schrikken, maar eigenlijk had ze het wel aan zien komen. Pim trekt een stukje huid, net naast haar tepel naar zich toe en zet het klem tussen de houten balk en een spijker. Stephanie wil Pim de hamer teruggeven, maar Pim zegt:”Nee, dat ga jij doen.” Stephanie kijkt hem met grote ogen aan en Pim ziet hoe de hamer in haar hand begint te trillen. “niet nadenken en er gewoon een flinke tik op geven,” zegt Pim. Twijfelend houdt Stephanie de hamer boven de spijker. “Dit durf ik niet, hoor,” zegt ze zacht. Pim kijkt haar geruststellend aan, “Ik geloof dat je het kunt,” zegt hij, “En daarna voel je je nog veel trotser dan daarnet, met de naalden.” Zelfs Stephanies ademhaling trilt van de zenuwen, als ze de hamer opheft. Ze telt in zichzelf af. Drie…twee…één… De spieren in haar hele arm staan op scherp, ze hoeft alleen nog de trekker over te halen, maar ze moet nog door haar twijfel heen bijten en dan schiet de kop van de hamer snel omlaag en komt met een stevige tik op de kop van de spijker terecht. De spijker schiet omlaag en boort zich door de dunne huid van haar borst. Stephanie kan door de steel van de hamer voelen dat de punt van de spijker al op het hout stoot. Snel en nerveus slaat ze nog een paar keer, zodat de spijker een flink stuk in de balk steekt. Dan piept ze kort, als ontlading van de spanning, en laat dan haar adem los. Ze zit hevig te hijgen en op haar gezicht valt duidelijk te zien dat de adrenaline door haar lichaam raast. “Zie je nou wel,” zegt Pim, “je zou die trotse blik eens moeten zien.” Stephanie kijkt hem inderdaad, trots lachend, aan. “Goed, nog één.” Pim pakt weer een spijker en zet deze aan de andere kant van de tepel, op dezelfde borst. “Ga je gang,” zegt hij. Nu probeert Stephanie heel zelfverzekerd over te komen, al is ze nog steeds erg nerveus. Ze slaat de spijker er vrij vlot in, deze keer, maar knijpt haar ogen bijna dicht en piept zachtjes. Na de eerste tik raakt de spijker weer het hout en dan gaat hij met een paar tikken dieper, tot hij stevig vast staat. Zonder nog iets te zeggen zet Pim een derde spijker klaar op haar andere borst en ook een vierde volgt. Stephanie zucht diep en gaat ontspannen zitten, met de balk aan haar tieten vast gespijkerd. Haar ogen draaien af en toe een beetje weg, zo wazig als ze is van alle chemie die door haar lijf stroomt. Pim pak de hamer uit haar hand, pakt nog eens twee spijkers in zijn hand en voor Stephanie goed en wel beseft wat er gebeurt, dringt één van de spijkers al diep, precies in het midden van haar tepel en met nog een flinke tik zit ook haar tepel nu vast aan de balk. Ze zit er een beetje ongelovig naar te kijken, wanneer ze bruut onderbroken wordt, door de andere spijker, die haar tweede tepel aan het hout vast spiest. Stephanie kermt zacht:”Auw…auw…auw…” Pim streelt haar over haar borsten en in haar nek en Stephanie volgt zijn bewegingen, met haar lichaam. Dan pakt Pim beide naalden vast en met een korte ruk, trekt hij deze los en uit Stephanies tepels. De spanning die op de naalden stond, verspringt plotsklaps naar de spijkers in Stephanies tepels, waarop zij diep zucht en kreunt. Pim wiebelt de spijkers, die door de huid van Stephanies borsten zitten, los en trekt ze uit het vel. Nu staat alle spanning op de spijkers die door Stephanies tepels steken. Stephanie heeft een heel ontspannen blik op haar gezicht, ze heeft haar ogen dicht en wiegt heel rustig met haar hoofd heen en weer. “Op je knieën!” commandeert Pim, waarop Stephanie braaf op haar knieën gaat zitten, waardoor de spanning op haar tepels nog groter wordt. Pim trekt zijn broek uit en knielt achter haar. Hij wrijft met zijn eikel door Stephanies bilnaad, omlaag door haar spleetje. “Ja…” zucht Stephanie, “Kom maar.” Pim stoot toe en zijn lul glijdt moeiteloos, tussen de dikke schaamlippen van het meisje, naar binnen. Bij elke stoot wordt de spanning op Stephanies tepels even losgelaten, om er vervolgens dubbel zo hard weer op komen staan. “Auw…auw…auw…”Kermt Stephanie steeds luider, maar aan haar hijgen en snuiven te horen, komt ze dichtbij een gigantisch orgasme. Om Stephanie nog een extra zetje te geven, maakt Pim zijn duim even nat in zijn mond en duwt hem dan tegen haar kontgaatje en masseert haar strakke gaatje, door zachtjes met zijn duim te bewegen. Stephanie zucht en kreunt, als hij dit doet. Zonder veel druk te zetten, glijdt zijn duim langzaam in haar kont en met elke stoot wordt ook zijn duim een beetje naar binnen geduwd. Stephanie is bloedgeil en Pim hoort aan het soppen van zijn pik in haar kutje, dat ze drijfnat is. Ze hijgt en kreunt luid, maar net voordat ze klaarkomt, trekt Pim zijn dikke paal uit haar poesje. “Nou!..” zucht Stephanie, als Pim zijn glibberige eikel door haar bilnaad op en neer schuift en dan voorzichtig tegen haar kontgaatje duwt. “Ja, komt maar. Niet te snel, ja zo…” kreunt ze, terwijl Pim rustig aan open neer begint te bewegen. Steeds verder dringt zijn lul naar binnen en al snel zit hij er tot de wortel in. Hij maakt lange halen, tot zijn eikel bijna uit haar kontje glipt en dan weer helemaal naar binnen. “Ja…ja… Harder, toe maar.” hijgt Stephanie en Pim begint steeds harder te stoten. Dan voelt Pim haar vingers tegen zijn lul drukken. Stephanie heeft een paar vingers in haar poesje gestoken en Pim kan elke beweging voelen door de dunne wand tussen haar beide gaatjes. Al snel wordt Stephanies gekreun steeds luider en Pim stoot steeds harder tegen haar ronde kont. Stephanies borsten schudden hevig heen en weer en de spanning op de spijkers rekt haar tepels ver uit, maar het lijkt Stephanie weinig te doen, anders dan bijdragen aan haar genot. “Ja…ja… Ja!” roept Stephanie en ze komt heftig en luid kreunend klaar. Ze duwt haar vingers diep in haar kutje en allebei haar neukgaatjes trekken zich ritmisch samen. Meer heeft Pim niet nodig en terwijl Stephanie nog volop in haar orgasme zit, komt ook Pim klaar en spuit zijn hete vloedgolf in het strakke gaatje van Stephanies kont. Nog even blijft Pim rustige neukbewegingen maken, terwijl ze beiden uithijgen en op adem komen. Even later glipt zijn slinkend vlees uit Stephanies kontje. “Mmm, dat was lekker.” zegt Stephanie. Pim streelt haar grote, ronde billen, zoals hij achter haar op de grond zit. “Dat was het zeker,” zegt hij, nog nahijgend. “Haal je spijkers maar uit de balk,” zegt Pim. Stephanie kijkt naar de spijkers door haar tepels en friemelt er een beetje aan, zonder echt iets te doen. “Hoe moet ik dat doen?” vraagt ze. “Een beetje heen en weer wiebelen, dan wordt het gaatje groter, net als je kontgaatje,” lacht Pim en komt voor haar zitten en kijkt hoe Stephanie dit aan gaat pakken. Zijn nog half gezwollen lid hangt glanzend tussen zijn benen omlaag en Stephanie volgt hem aandachtig. Ondertussen duwt en trekt ze voorzichtig aan de spijkers, die steeds makkelijker heen en weer bewegen. “Nu zijn ze wel los,” zegt Pim, “trek ze er maar uit.” Stephanie kijkt gespannen, maar trekt dan, zonder al teveel moeite, de spijkers uit het hout. Pim trekt haar mee naar het bed en legt haar daarop neer. Stephanie gaat languit liggen, sluit haar ogen en geniet van de tinteling en warme gloed die door haar lichaam stromen, terwijl Pim haar streelt en zachtjes aan de spijkers friemelt. “Hmm, ik ga hier nooit meer weg,” zegt Stephanie met een brede grijns op gezicht, “Ik heb het niet beter kunnen treffen.” Ze kijkt Pim aan en hij zit een beetje dromerig te lachen. “Van mij hoef je nog niet weg,” zegt hij en zo blijven ze beiden nog een tijd dromerig liggen nagenieten.

“Ga eens wat drinken halen, ik heb er een droge keel van gekregen,” zegt Pim, “In de koelkast staat Cola en het kastje boven de gootsteen staan glazen.” Stephanie springt energiek overeind en bijna huppelend rent ze de kamer uit en de trap af. Ze heeft een vrolijke glimlach op haar gezicht als ze weer boven komt, ze zet de glazen op het nachtkastje en schenkt ze vol. “Ik kan me haast niet meer voorstellen dat ik me een paar dagen geleden nog zo verdrietig voelde,” zegt Stephanie, terwijl ze speels op het bed zit te wiebelen. “Na regen komt zonneschijn,” zegt Pim, “Je bent nog jong, je moet gewoon je plek in deze wereld nog vinden en dan komt het allemaal best goed.” “Ik heb mijn plek in deze wereld nu gevonden,”zegt ze, “en ik geloof best dat het allemaal goed komt.” Ze knipoogt naar Pim en hij glimlacht naar haar. Stephanie zit met haar grote ogen, dromerig naar hem te staren en Pim voelt zich als een schooljongen van zestien, die voor de eerste keer verliefd is. Dat hij dit nog eens mee mag maken. “Zal ik je eens wat vertellen,” zegt Pim. “Nou, vertel,” Stephanie gaat op haar zij liggen en ondersteund zich met één arm. Ze kijkt Pim afwachtend aan. “Ik ben gisteren helemaal vergeten dat er nog een test is, waarvoor je moet slagen,” zegt hij, “Ik kan me wel voor mijn kop slaan dat ik net dát vergeten ben.” “En wat is dat dan,” vraagt Stephanie, enigszins bezorgd. Ze was overal voor geslaagd en nu krijgt ze het gevoel dat ze alsnog afgewezen kan worden. “Oh, dit zal je best gaan lukken,” zegt Pim, “Het is zo basic dat ik het net daarom waarschijnlijk vergeten ben.” Hij lacht en Stephanie voelt zich al wat gerustgesteld. “Wat dan?” vraagt ze. “Je moet natuurlijk wel goed kunnen pijpen, of in ieder geval een talent hebben waar we aan kunnen werken.” Pim grijnst en kijkt haar plagerig aan. Stephanie ontspant meteen, “Oh, dat kan ik wel!” zegt ze zelfverzekerd. “Ook diep?” vraagt Pim. “Hoe diep bedoel je?” Stephanie kijkt naar zijn geval, wat nu slap over zijn been hangt, “Hij is best groot.” “Helemaal, natuurlijk. Een goede slavin hoort natuurlijk wel een goede deepthroat pijpbeurt te kunnen geven.” Stephanie kijkt Pim een beetje scheef aan. “Ik kan best ver, maar ik weet niet of ik hem er helemaal in krijg,” ze kijkt weer naar Pims pik, als of ze hem in haar hoofd aan het opmeten is. “Ah, met een beetje oefening is er vast een hoop mogelijk.” Zegt Pim met een brede grijns. “Ik kan het allicht proberen,”zegt Stephanie, “het lijkt me best leuk om dat te leren.” Ze pakt de flinke lul in haar hand en beweegt zachtjes op en neer. Ze trekt de voorhuid terug en tikt met een vinger op de eikel, waardoor de opzwellende lul en paar schokjes geeft en met elke schok meer groeit. “Nou, nou, hij heeft er zin in,” grapt Stephanie met een verlekkerde blik in haar ogen. Ze gaat naast Pim op haar knieën zitten en buigt zich voorover. “Auw!” zegt ze, “Ik was die spijkers helemaal vergeten. Mogen die er nog niet uit?” “Nee,” zegt Pim resoluut en kijkt haar streng aan. Een beetje voorzichtig buigt Stephanie zich weer voorover en met een hand legt ze haar borsten in de meest comfortabele positie. Zo ligt ze goed, met de nu volledig stijve lul, vlak voor haar gezicht. Voorzichtig likt ze over de eikel. “Hij smaakt nog naar mij.” lacht Stephanie. Dan neemt ze de glanzende eikel in haar mond en begint er met haar tong overheen te strelen. Langzaam beweegt ze haar hoofd en elke keer dat ze omlaag gaat, verdwijnt de lange pik een klein stukje verder in haar mond. Pim zucht diep en sluit zijn ogen, dit meisje is erg bedreven en laat de harde paal steigeren onder de vaardige behandeling die ze hem geeft. Dan richt ze zich op en beweegt haar hand langs de glanzende lul op en neer. “Zo diep kom ik,” zegt ze en houdt haar duim en wijsvinger op zo’n vijf centimeter van de wortel. “Dat is al een goed begint,” zegt Pim, een beetje kreunend, “Dan zal hij nu helemaal achter in de mond zitten, tegen het gat van je keel aan.” “Hoe kom ik nu verder?” vraagt Stephanie enthousiast. “Je keel wijd open houden, dan ontspannen en doorduwen.” Zegt Pim en kijk nieuwsgierig toe hoe Stephanie dit aan gaat pakken. Stephanie duikt weer omlaag, steekt het stuk vlees weer in haar mond, laat hem zover mogelijk naar binnen glijden en probeert dan te doen wat Pim haar net heeft verteld. Dan probeert ze te duwen, maar verslikt zich meteen en moet kokhalzen. Net op tijd slikt ze alles weer in en zegt:”Dat is moeilijker dan ik dacht.” “Je zult moeten leren om je kokhalsreflex te bedwingen,” zegt Pim, “Kun je zingen?” “Ja!” roept Stephanie, “Ik ben gek op zingen, ik heb vroeger nog zangles gehad.” “Daar heb je dan toch geleerd om je keel open te zetten?” zegt Pim, hij moet een beetje lachen om haar overenthousiaste reactie. “Oh, is dat het?” zegt Stephanie en duikt weer met haar hoofd omlaag. De lul verdwijnt weer voor een groot deel in haar mond. Stephanie kijkt even bedenkelijk en haar keel beweegt, maar dan duwt ze door en het laatste stukje van Pims geslacht verdwijnt in haar keel. Stephanie kijkt Pim trots aan en hij knikt haar goedkeurend toe. Meteen trekt ze weer terug en begint hard te hoesten, maar ondertussen kan ze niet laten te lachen en de trotse blik straalt nog steeds uit haar ogen. “Heel goed,” zegt Pim, “Nu is het een kwestie van vaak oefenen en dan komt het vanzelf goed.” “Met alle plezier,” zegt Stephanie en probeert het nogmaals. Rustig aan en met af en toe een keer kokhalzen of hoesten, gaat het steeds beter en Stephanie krijgt de dikke lul nu bijna helemaal naar binnen. “Zolang ik niet hoef te kokhalzen is dit eigenlijk best lekker,” lacht ze, “Nu wil ik het echt leren, ook.” Pim streelt haar in haar nek en over haar haren, terwijl Stephanie van kop tot wortel over zijn lul heen beweegt. Het gaat steeds makkelijker en Pim ligt volop te genieten, dit meisje heeft zelfs meer dan alleen talent. Haar doorzettingsvermogen is net zo goed opmerkelijk en deze combinatie kan Pim zeker waarderen. Het duurt dan ook niet lang voor Pim moeite moet doen om nog niet klaar te komen, hij vindt het veel te lekker om het nu al af te maken. Maar Stephanie heeft door dat Pim er niet ver meer vanaf zit en pakt zijn ballen in haar warme hand en streelt ze voorzichtig. Ze doet haar uiterste best om nu niet meer te kokhalzen en probeert steeds sneller te gaan en dat is voor Pim teveel om het nog in te kunnen houden. Hij komt trillend klaar en Stephanie trekt haar hoofd terug, waardoor een straal zaad, hoog uit de keiharde pik spuit en in Stephanies gezicht kletst. Stephanie trekt Pim nog even met haar hand, tot de laatste stuiptrekking uitgestorven is en likt, met een stralend gezicht, haar hand af. Ze zit Pim met een brede grijns aan te kijken, met een dikke druppel zaad aan haar neus. Pim wijst ernaar en Stephanie kijkt zo scheel, dat Pim ervan in de lach schiet. “Wat nou?” zegt ze en likt de zakkende druppel van haar neus. “En, ben ik nu dan wel helemaal geslaagd?” Stephanie kijkt hem ondeugend aan. “Helemaal,” zegt Pim. Hij trekt haar tegen zich aan en kust haar. “Ah, rustig...” zegt Stephanie en wijst op de spijkers. “Oh ja,” zegt Pim, “die mogen er nu wel uit.” “Dat moet jij doen,” zegt Stephanie, “dat durf ik echt niet.” Pim pakt met een hand een tepel vast en met de andere trekt, met een snelle beweging, de spijker eruit. Stephanies gezicht vertrekt, maar ze geeft geen kik. Dan de andere tepel en als de spijker eruit is, slaakt Stephanie een diepe zucht en laat zich op het bed vallen. Ze kruipt bij Pim in zijn armen en zegt:”Ik heb echt genoten, vanavond.” Pim trekt haar tegen zich aan. “Zo mag ik het graag horen,” zegt hij, “ik denk dat wij het best goed met elkaar zullen vinden.” Samen roken ze nog een sigaret. “Mag ik nu ook je slavin worden?” vraagt Stephanie. “Ja hoor, we zullen morgen wel eens gaan kijken voor een colar en dan maken we het officieel. Stephanie drukt zich tegen Pim aan en het duurt niet lang voordat ze in zijn armen in slaap valt. Pim kijkt nog even naar het mooie meisje in zijn armen, en de veelzeggende glimlach om haar mond. Dan doet ook hij zijn ogen dicht en valt spoedig in slaap, al lijkt het of hij al twee dagen slaapt en aan het dromen is, maar als ze morgen wakker worden, zal de droom nog niet voorbij zijn.