Maureen - 43

De volgende dag wordt ik uiteindelijk wakker gemaakt door Noortje. Het is zondag en ze sliep vannacht naast me, maar blijkbaar is ze al wat langer wakker, want ik zie haar naakt voor me staan en ze heeft een hand vol met sneeuw die ze op mijn kut drukt. Ik begin gelijk te rillen en te spartelen om haar te verjagen, maar dan zegt ze in alle ernst: “Laat me nou! Je kut is zo vuurrood dat je best wat afkoeling kan gebruiken!”. Ik weet niet of ik blij van haar actie wordt, maar we zullen maar van het positieve uitgaan…

Om te voorkomen dat mijn matras zeiknat van de sneeuw wordt, gaan we al snel naar de badkamer. Daar maken we onszelf helemaal schoon. Noortje zorgt er voor dat er geen donker haartje meer op mijn lijf groeit, behalve boven mijn nek. Daarna pluk ik haar kut, maar laat het mooie streepje staan.
Ik moet er toch eens aan denken dat ik aan Mark en Irma vraag om te laten laseren. Dat zal heel veel tijd schelen voor het onderhoud van mijn doos en oksels.

Ik verzorg mijn nog heel gevoelige kut met wat sudocrem en daarna met olie. Dat verzacht niet alleen, maar heelt ook wat sneller.
Mark en Irma slapen nog als we de badkamer uitkomen. We besluiten om een lekker ontbijt klaar te maken, maar het wordt al snel een brunch, want het is al 11 uur!
De geur van gebakken brood vult al snel het huis en we nemen allebei een dienblad om Mark en Irma te serveren. Ze zijn wakker en liggen lepeltje-lepeltje van elkaars lijf te genieten zonder te strelen. Mooi plaatje. We zetten de dienbladen op de nachtkastjes en wachten af. Mark zegt terwijl hij mij aankijkt: “we gaan vandaag wat regeltjes introduceren. De eerste die ik nu noem is: de presentatiehouding. Je staat rechtop met je handen in je nek en je ogen gericht op een punt een meter voor je tenen. PRESENTATIEHOUDING”.
Ik sla mijn handen in mijn nek en sla mijn blik neer. Aan de andere kant van het bed merk ik dat Noortje hetzelfde doet. Ik had niet verwacht dat zij ook zo onderdanig zou zijn. Ik merk aan de reacties van Mark en Irma dat zij zich ook verbazen. Irma vraagt aan Noortje: “Waarom sta jij ook in de presentatiehouding Noortje?”
Ik hoor Noortje timide zeggen: “Het voelde dat ik dat moet doen mevrouw”. “Heel goed”, zegt Irma, maar ik hoor heel vaag een verbaasde ondertoon bij Irma.
Mark en Irma eten met smaak van de brunch en babbelen wat. Van het stil staan wordt ik rustig en denk weer aan gisterenavond. Ik was geschokt dat ik geslagen werd door Mark, maar ik was nog meer geschokt toen ik merkte dat ik de pijn niet om kon buigen naar genot of euforie. Het deed echt gewoon takke-veel pijn… Ik had er geen grip op: ik kon niets met de pijn… Deze wetenschap maakt me onzeker. Ik weet niet hoe ik een volgende keer een dergelijke actie moet opvangen. Ik haal een paar keer diep adem, maar dat helpt niet. Ik voel tranen in mijn ogen opkomen en ik begin geluidloos te snikken.
“Spreek Maureen, wat is er aan de hand?”, hoor ik Mark plotseling zeggen.
“Ik weet het even niet. Ik heb gisteren heel veel pijn gehad. Normaal zou ik zeggen: ‘pijn is fijn’, maar dat kon ik deze keer niet… Deze keer deed het gewoon alleen maar enorm veel pijn en nu weet ik helemaal niet hoe ik de volgende keer op de zweep moet reageren”.
Mark zegt: “Kijk me eens aan”. Ik kijk in zijn staalblauwe ogen en hij vraagt: “vertrouw je me?”
“Ja”, zeg ik. “Ik vertrouw je uit de grond van mijn hart”
“Draai je om en doe je ogen dicht”, zegt Mark.
Ik doe wat hij zegt en wacht af. Ondertussen babbelen Mark en Irma gewoon weer verder. Ik vraag me af wat ik nu doe. Ik moest me omdraaien, maar waar voor? Waarom moeten mijn ogen dicht zijn? Ik beweeg een beetje, omdat ik me rusteloos voel. Dan voel ik ineens een enorme klets tegen mijn kont. Aan het geluid te horen is het een dienblad die keihard tegen mijn kont gemept wordt.
Ik spring omhoog en een beetje naar voren. Daardoor stoot ik mijn hoofd tegen de muur… Niet goed opgelet Maureentje!
In een flits bedenk ik dat het de bedoeling is dat ik met mijn billen naar Mark en Irma gericht ben met mijn ogen dicht, dus ik herneem deze positie gelijk weer. Ik zet mezelf wel wat steviger op de grond.
Ze beginnen weer te babbelen en dan ineens, midden in hun zin krijg ik weer een enorme klets tegen mijn billen. Ik kan deze goed opvangen en de pijn is ook maar van korte duur.
“Draai je om en kijk me aan”, zegt Mark vervolgens. Ik zie Noortje het dienblad naast Mark neerleggen. Ze kijkt me bezorgd aan, maar ik knipoog even naar haar. Mark ziet dat, maar hij reageert er niet op.
“Wat je net hebt gevoeld, heb je je daarop kunnen voorbereiden?”, vraagt Mark.
“Op de eerste niet, maar op de tweede wel een beetje”.
“We kunnen jou leren om je ook op de eerste voor te bereiden. Het heeft namelijk te maken met: klaar zijn voor het onbekende. Je hoeft niet op elke situatie voorbereid te zijn, maar je moet wel weten hoe je in elke situatie moet handelen. Kijk maar naar Noortje. Ze was gisteren in de Arena. Daar was ze nooit eerder, maar ze heeft zich er met vlag en wimpel doorheen geslagen. Eigenlijk: geschopt….”
We gniffelen allemaal. Mark zegt: “We gaan naar beneden en gaan aan tafel zitten. We hebben vandaag veel te bespreken”.

Noortje en ik trekken het dekbed van Mark en Irma goed en nemen de dienbladen mee naar beneden.
Mark en Irma zitten op de bank en hebben niet veel plek voor Noortje en mij overgelaten.
We worden verondersteld om op onze knieën naast de bank te gaan zitten, wat we ook doen. Daarna begint Irma te spreken.

“Beste Maureen, je woont hier nu een maand in huis. We hebben veel lol gehad, maar vooral gisteren ben je veel wijzer geworden. Niet zelf, maar wel via Noortje. Ik was vannacht nog niet klaar met praten over de Arena van de directeur.
Afwisselend organiseert de directeur een bijeenkomst waarin spullen centraal staan, maar op andere momenten staan mensen centraal. Meestal meisjes. Deze meisjes zijn dan meestal die meisjes die de eerste ronde met spullen ‘overleven’, zoals jij Noortje.
Maureen is nog nooit in de Arena geweest en zij heeft daar niet zoveel te zoeken als het om spullen gaat. Ik denk wel dat Maureen een topper bij zo’n bijeenkomst kan zijn als het over mensen gaat.

Ik zal het uitleggen.

Bij een dergelijke bijeenkomst staat meestal een meisje, maar soms een jongen centraal. Dat meisje heeft een aantal vaardigheden. Deze vaardigheden zijn de reden van weddenschappen. Meestal is een meisje al eens eerder in de Arena geweest en hebben de aanwezigen een maatstaf om hun bieding aan op te hangen.
Ik durf te garanderen dat wanneer Noortje de volgende keer ten tonele verschijnt dat de biedingen de pan uit zullen rijzen: Jij hebt door je zelfverzekerde houding echt een enorme impact op de aanwezigen gegeven. Maar…. Toch…. Ik vermoed dat Maureen een nog grotere ster kan zijn. Ik verwacht dat Maureen werkelijk de koningin van de Arena kan worden. Maureen wil het namelijk iedereen naar het zin maken. Ze wil iedereen behagen en gaat daarvoor zo ver dat ze zichzelf helemaal weg kan cijferen. Daarbij is ze nog heel jong en heeft ze een goddelijk lichaam. Haar lichaamsopeningen hebben de eerste training gehad en haar mindset is er op gericht om genot aan anderen te schenken. Zelfs als die persoon haar pijnigt. Een groot negatief punt van Maureen is, dat zij alleen Mark en mij lijkt te accepteren als haar overheerser. Het is noodzakelijk dat dat gescheiden wordt.”

Ik voel de cliffhanger en bedenk hoe ik hier op zou moeten reageren. Ik herken namelijk heel erg wat Irma zegt. Ik weet ook dat ik dit het veiligst vind. Ik bedenk me hoe ik het zou ervaren als anderen mij zouden pijnigen.
Dat zou niet goed voelen: ik ben namelijk trouw aan Mark en Irma en niet aan anderen. Zo iets intiems als het delen van extreme pijn, dat wil ik niet met anderen delen!

Ik zeg na lang nadenken tegen Irma: “Beste Mark en Irma, ik wil heel graag verder met de manier van leven zoals wij nu hebben ingestoken. Ik word daar heel erg blij van. Ik kan me momenteel nog niet aan een ander overgeven die mij pijn zou doen. Dat voelt niet goed.
JULLIE zijn degenen waarvoor ik door het vuur zou gaan. Jullie mogen mij enorm veel pijn doen, maar ik zal jullie altijd omhelzen. Mijn onderwerping is aan JULLIE en niet aan iemand anders”.

Mark knikt en zegt: “we zullen je leren dat je jezelf niet aan ons, maar aan onze ideeën en onze manier van omgaan met elkaar hebt onderworpen. Irma en ik zijn niet belangrijk. Wat wél belangrijk is, is dat er vertrouwen is richting degene aan wie je zou willen of moeten onderwerpen. Jij hebt er geen vraag bij, wanneer Irma of ik er bij ben. Als wij er beiden niet zijn, dan ben je onzeker. Dan snap je het niet meer.
Op dat soort momenten moet je je bedenken wat de kernwaarden van die persoon zijn. Waar staat hij voor, wat drijft hem en wat roert hem? Je moet de bruut leren te onderscheiden van de sissy. Hoe eerder je dat leert, des te minder pijn je over dit onderwerp zult krijgen.”

Irma gaat verder: “Als je wilt, dan gaan we verder met je training. Je hebt al een hele goede basis: je kent ook al veel trucjes. Om in het werkveld van de directeur echt succesvol te kunnen zijn, moet je veel aankunnen. Dan moet je een afranseling zoals Mark je gisteren gegeven heeft makkelijk kunnen weerstaan en na de tiende slag smeken om meer of smeken om de bestuurder van de zweep klaar te laten komen.
Je moet leren om pijn te verdragen. Iemand moet een naald door je tepel kunnen steken en je knippert niet met je ogen, maar je kijkt juist nog geiler.
Je hangt aan twee voeten ondersteboven en pijpt iemand regelrecht de hemel in.
Je laat jezelf dagenlang in een donkere kooi opsluiten en als je licht ziet vraag je smachtend: “Meester, mag ik u verwennen?”.

Om dat te kunnen bereiken, dat zijn er maar weinigen gegeven. Er zijn er een aantal die geprobeerd hebben om het te bereiken en als ik eerlijk ben, kwam ik best ver. Ik kon me niet helemaal geven. Ik bleef steken. Ik bleef steken op naalden. Ik kon het niet hebben dat iemand een naald in mij steekt. Nog steeds kan ik dat niet: als ik een naald zie, dan val ik bijna flauw.
Jij, Maureen, lijkt heel erg op hoe ik vroeger was. Jong, ontdekkend, frivool, maar oersterk, ook qua mentaliteit. Je weet heel goed hoe je in elkaar zit: wat je sterke en zwakke punten zijn en wat anderen van jou zouden kunnen verwachten.

Ik denk dat je ver zou kunnen komen in deze wat duistere wereld, maar om dat te kunnen bereiken heb je mensen om je heen nodig die je helpen, assisteren en fysiek beschermen. Het is een ruwe wereld waar vreselijk veel geld in omgaat. Je kan er veel geld in verdienen, maar je kan er zo uitliggen en af geserveerd worden.
Je moet leren omgaan met pijn. Je moet pijn leren waarderen en leren afvloeien, zodat het niet aan jou blijft kleven, maar dat het van je afglijdt of zelfs teruggaat naar degene die jou die pijn heeft aangedaan. Bijvoorbeeld: iemand geeft je een enorm harde klap met zijn platte hand in jouw gezicht en alleen door op de juiste manier te reageren en hem aan te kijken kan jij de pijn die jij voelt op zijn eigen wang projecteren. Dat is allemaal te leren. De oude chinezen zijn hier heel goed in.
Je moet om leren gaan met eenzaamheid. Dagenlang zonder geluid, zonder dat je iets ziet en dan moet je ineens iets. Dat is het enige moment waarop je kan falen of slagen. Of op andere manieren op de proef gesteld worden. De anderen zijn ervaren sadisten. Ze kennen alle trucjes en technieken om het de slaaf heel erg moeilijk te maken. Het is een krachtspel. Het gaat er uiteindelijk om wie er wint. Toch?”

Irma stopt haar monoloog. Er valt een stilte. Ik voel dat er iets niet helemaal klopt in deze redenering. Noortje knikt me toe alsof ze wil zeggen: “toe maar, zeg maar”
Ik zeg: “zoals ik het zie, is het niet de vraag wie er wint, want elke Dominant wint. Zeker en publique en ook wel zonder dat er mensen bij aanwezig zijn.
Je werkt er namelijk niet aan mee dat een Dominant vernederd wordt, of dat hij niet gelijk zou hebben. Een Dominant hoor je te verheerlijken, dus als er een vraag is, wie er een seksspel wint, dan is het antwoord: de Dominant.”

“Heel goed, dat zijn 10 bonuspunten!”, zegt Irma duidelijk trots. “Maar, dan is de vraag: hoe krijg je het voor elkaar dat je als slaaf een Dominant der mate eert dat het duidelijk is dat hij de ‘baas’ is, terwijl je al slaaf ook een groot deel van de regie in handen hebt. En dat allemaal liefst zonder dat je helemaal fysiek of psychisch in de kreukels komt te liggen.
Dan zegt Noortje: “Ik denk dat de onderdanige, de slaaf, sterker moet zijn dan de Dominant. Daarbij moet de Dominant altijd beseffen dat hij de overheersende rol heeft”
“Ja”, zegt Irma. “Maar hoe lang kan je dat volhouden als je die rol speelt?”
Daar denken we allemaal even over na. Ik besef dat het niet een rol spelen is, maar dat het gewoon doen is, zoals je zelf bent. Ik zeg dat dan ook, en ik krijg bijval van iedereen.

Ik vraag vervolgens: “Op welke manier kan ik een dominant dan tevreden krijgen?”.
Irma antwoordt: “Dat is sterk afhankelijk van de wensen, eisen en insteek van de dominant. Sommigen noemen zich Dominant, maar kunnen alleen maar met een zweep gezag laten gelden. Anderen noemen zich Dominant en kunnen hun macht ten toon spreiden door een simpele blik ergens op te werpen, waarna iedereen kruipt. Het is sterk afhankelijk van de persoon en de situatie. Maar: de oplossing is, is dat je als slaaf altijd moet weten hoe je moet reageren. Als je dat niet weet, dan sta je gelijk al op achterstand. Als je op de goede manier reageert, dan kan je de Dominant wat sturen”.

Ik denk dat ik het begrijp, maar het is lastige materie. Ik stel de vraag aan Mark: “Moet ik dus elk scenario van tevoren in mijn hoofd hebben zitten?”. “Nee”, zegt Mark. “Dat moet je zeker niet doen, want dan speel je een rol en leef je met trucjes. Wat je zou moeten doen is om te leren om elke situatie te boven te kunnen komen en op een alerte manier daarop te reageren.
Stel je voor: je ligt lekker te slapen en je krijgt ineens een stroomschok in je kut. Dan schrik je. Dat is logisch. Je lijf gaat een paar keer ongecontroleerd op en neer. De belangrijkste vraag is dan: ‘hoe reageer je’? “
Ik denk even over deze casus na en ik weet echt niet wat ik dan zou doen. Mark zegt: “Wat je in zo’n geval het beste kan doen is tijd nemen. Wachten totdat je een goede reactie kan geven. Als je ligt te slapen heb je je lichaam niet onder controle. Als je plotseling ontwaakt ben je niet alert. Dan doe je de gekste dingen!
Het beste wat je wat je in een dergelijke situatie kan doen is om zo lang mogelijk: niets te doen. Laat het eerst maar even over je heen komen.
Hetzelfde geldt met slechte ‘meesters’ die er voor de show maar wat op los meppen, maar ondertussen wel heel veel pijn doen. Laat hen maar begaan en laat zoveel mogelijk ellende van je afglijden. Om dat laatste te kunnen, moet je veel oefenen. Je moet alle soorten ellende kunnen onderscheiden en kunnen inschatten. Een klap met een zweep op je kut voelt heel anders dan wanneer je tegelijkertijd met je tepels aan een plank zit vastgespijkerd of wanneer er een hele lange naald dwars door je tiet wordt geduwd. Het zijn verschillende sadistische uitingen die allemaal anders voelen. Door te weten in een relatief ontspannen setting hoe deze dingen allemaal voelen kan je deze uitingen later makkelijker verwerken”

Ik zeg: “dus, als ik ooit een keer een Dominant tegenkomt die bijvoorbeeld een lange naald dwars door mijn tiet wil duwen, is jouw advies om dat van tevoren al een keer te testen in een relaxte setting?”
“Ja”, zegt Mark. “Dat klopt helemaal!”.

Ik denk na. Ik weet dat Mark (en ook Irma) goed weten waar ze mee bezig zijn en dat zij mij willen overhalen om een slaaf en me ook willen informeren. Desondanks weet ik niet of ik daar wel aan deel wil nemen. Ik twijfel verstandelijk, maar aan de andere kant weet mijn gevoel het zeker. Ik vraag met een onzekere stem aan Mark: “wil je alsjeblieft een hele lange naald door mijn tiet duwen, zodat ik weet hoe het voelt?”

Mark is stil. Het lijkt er op dat hij mijn verzoek niet eens gehoord heeft!?
Dan spreekt Mark eindelijk. “Ik snap je verzoek. Van de voorbeelden die je gehoord hebt was dit de meest extreme. Ik vermoed dat je denkt: ‘als ik dat aan kan, dan kan ik alles aan’. Zo werkt het niet. Het is sterk afhankelijk van de setting (hoeveel endorfine is aangemaakt) en afhankelijk van de kunde van de Dominant”.
Technisch gezien snap ik de opmerking van Mark, maar aan de andere kant wil ik gewoon een ultieme test!
Ik dring er bij Mark op aan en hij komt terug met vijf hele lange naalden. Ik had er maar eentje verwacht! Dan zegt Mark: “je moet er altijd van uit gaan dat een opdracht anders wordt uitgevoerd dan jij bedacht had. Bedenk altijd het tienvoudige van de opdracht. Dat komt vaak uit. Soms qua gebruikt materiaal, soms de emotionele impact.
Nu zal ik de eerste naald door eerst je ene tepel en daarna je andere tepel duwen. Ik doe dat heel langzaam en zonder verdere glij- of verdovingsmiddelen, zodat je goed weet hoe het voelt”.
Ik voel mijn maag omkeren, maar ik blijf rustig zitten. Dan pakt Mark de lange naald en drukt er mee tegen mijn ene tepel en er doorheen. Het doet pijn. Het is een snijdende pijn die door mijn onderlijf naar mijn kut trekt. Ik voel de sappen in mijn kut beginnen te borrelen. Mark drukt de lange naald van zeker 30 tot 40 centimeter helemaal door mijn tepel heen en daarna tegen de andere tepel. Hij gaat ook daar doorheen en heeft nu een verbinding tussen de beide tieten gemaakt.
Vervolgens gaat Mark aan de slag om een nog langere en iets dikkere door de beiden tieten te laten gaan. Als Mark door mijn borstvlees drukt, dan doet dat gewoon keiveel pijn. Ik puf als een dolle om de pijn weg te kunnen krijgen. Ik kreun laag uit mijn keel, maar ik weiger om Mark te vragen om te stoppen.
Het door mijn borst heen duwen van de naald doet veel meer pijn dan ik had verwacht. Het lijkt wel alsof er een mes doorheen geduwd wordt! Ook mijn andere tiet wordt aan hetzelfde spit geregen. Zo heb ik twee horizontale naalden door mijn tepels en tieten.
Daarna drukt Mark in mijn ene tiet een naald van boven naar beneden in het zachte vlees, terwijl hij mijn borst aan de twee lange naalden omhoog houdt. De pijn begint al een beetje te wennen, maar er is helemaal niets lekkers aan!

De andere tiet doet hij van onder naar boven. Hij geeft heel langzaam meer druk onder mijn tiet, waardoor ik de pijn heel goed toe voel nemen. Dat is pas echt sadistisch, maar daardoor kan ik de pijncurve goed volgen. Het voelt hels en ik hijg en puf als een barende vrouw. Als de punt uiteindelijk bijna aan de bovenkant van mijn tiet naar buiten komt, zie ik de punt onderhuids verschijnen. Dan zegt Mark: “doe zelf de rest maar”. Ik aarzel, maar pak de naald beet. Als ik omhoog duw, voel ik gelijk veel pijn. Ik druk wat harder, maar het doet zo’n pijn dat ik niet verder ga. Mark en Irma zitten met de armen over elkaar naar me te kijken. Noortje kijkt met open mond naar mijn verrichtingen.
Ik probeer het nog een keer, maar het gaat niet. Ik kan mezelf er niet toe zetten dat ik mezelf zoveel pijn doe dat de naald er doorheen gaat. Ik kijk Mark aan en zeg: “wil jij het doen? Ik kan het echt niet”. Mark glimlacht en schudt zijn hoofd.
“Jij wilde toch een stoere meid zijn? Jij wilde toch weten hoe het voelt? Nu zal je het weten ook! Ik weet zeker dat je jezelf niet meer recht in de ogen kan kijken als je dit niet gedaan hebt. Je zal het altijd als een teleurstelling blijven voelen”.
Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het is zo moeilijk om mezelf bewust pijn te doen… Ik haal diep adem en probeer in trance te raken. Dan pak ik de naald beet en druk die keihard naar boven. Ik voel een snerpende pijn in mijn borst, maar alleen het puntje van de vrij dikke naald is nog pas zichtbaar…. NOG een keer! Ik haal aan en duw met veel kracht de naald naar boven. Ik zie de naald langzaam door het vel prikken. Daarna gaat het makkelijk. Ik wist niet dat borsten zo moeilijk te doorboren zijn.
Ik voel me trots dat ik het gedaan heb. Het voelt alsof ik een heel moeilijk examen met een heel goed cijfer heb afgelegd. Ik hijg uit: blijkbaar heb ik mijn adem de hele tijd ingehouden….

Dan zegt Mark heel kalm: “Goed gedaan, meisje”. Ik heb hier nog twee korte naalden. Door elke kutlip mag je er eentje steken”.
Ik neem de naalden min of meer automatisch aan en bedenk me dat ik daarmee de opdracht accepteer. Als die gedachte settelt, voel ik me even bedrukt, maar dan pep ik mezelf op en vraag aan Mark: “Hoe bedoel je? Horizontaal of verticaal?” Mark glimlacht en zegt: “Bijdehandje… Verticaal, want dat is veel pijnlijker”.
Ik bedenk me dat ik dat weer handig heb geregeld…. Ik zet de naald in mijn dikke schaamlip en druk naar beneden. De pijn valt me mee, maar als ik dieper ga met de naald, voel ik ineens veel meer pijn. Ik trek iets terug en zorg er voor dat ik niet heel diep steek. Ongeveer 4 centimeter naar beneden laat ik de naald weer naar buiten komen. Het valt me op dat ook mijn kutlippen heel erg taai zijn. Het lijkt wel alsof ik door leer moet duwen!
Hijgend, steunend en kreunend werk ik ook de andere naald in mijn andere schaamlip. Mark maakt een paar foto’s van mijn lippen en van mijn gespieste tieten. Ik krijg van alle drie aanwezigen een kus op mijn bezwete voorhoofd.

“Zo”, zegt Irma. “Dan mag je de naalden er nu allemaal weer uithalen. Of, wil je weten wat nog pijnlijker is?” “Ja, dat wil ik wel weten, maar niet voelen!”.
Mark en Irma lachen. Irma zegt: “wat nu nog pijnlijker is, is dat er bijvoorbeeld stroom op de naalden gezet wordt. Dan wordt je helemaal gek van de pijn. Stel je voor dat er stroom door je tepels gejaagd wordt en dat ook je schaamlippen onder stroom gezet worden”. Ik ril van de gedachte.
“Maar”, vult Mark aan. “Wat ook leuk is nu is om mij een knuffel te geven. Hij staat op en doet zijn armen wijd. Ik loop op hem toe en omarm hem. De naalden hinderen niets, maar doordat mijn tieten plat gedrukt worden, voel ik veel pijn door het verschuiven van de naalden en door het klem gezet worden van vlees tussen de naalden. Dit is prima te hebben en ik geef meer druk op mijn armen. Daarna druk ik Irma stevig tegen me aan en ook Noortje krijgt een hug. Zij is heel voorzichtig, maar ik klem me keihard aan haar vast, zodat ik de naalden goed kan voelen.

Hierna ga ik zitten en begin om de naalden er uit te trekken. Ik was net gewend aan de pijn van de stabiel zittende naalden, maar het er uit halen geeft weer een enorme extra hoeveelheid pijn. Vooral het doorhalen van de lange naalden doet heel veel pijn.
Als de naalden er uit zijn, zie ik kleine bloedvlekjes verschijnen die Irma opdept. Ik voel mijn tieten en schaamlippen met mijn handen, maar ze voelen eigenlijk niet anders dan anders en de pijn is ook vrij snel verdwenen.

Ik voel me euforisch, maar ik besef ook dat ik hiermee een hele grote stap in de SM wereld gezet heb en dat ik hiermee de poort naar veel pijn en vernedering heb open gezet.
Irma en Mark omhelzen me. Noortje kan niet zoveel met de hele situatie zo te merken. Dit is voor haar een brug te ver lijkt het.