Het is vijf voor vier als we met de Mazda in De Meern aankomen. Bij het opgegeven adres zien we een lesauto staan. Ik parkeer ernaast en we stappen uit. Uit de lesauto stapt een wat oudere man en stelt zich voor als Simon. We schudden handen en het is opvallend hoe lang hij Maureen aankijkt en dat hij zijn best doet om het hele lichaam van Maureen te ‘lezen’.

Ik schraap mijn keel om de man terug op aarde te laten landen. Hij kijkt mij aan en begint te vertellen dat hij een paar dagen geleden door een Japanner gebeld werd en dat hij Maureen rijlessen moet geven. Hij vraagt welke gedachten wij daarbij hebben.

Ik vertel dat het mij het handigst lijkt om een aantal dagen na elkaar te gaan lessen. Een paar uur in de ochtend en een paar uur in de middag. Simon kan daar wel achter staan en zegt: “Maar, hoe ga je dat praktisch gezien dan doen? Ik kan rond de lunch heel moeilijk andere klanten aannemen en het is voor Maureen een te korte tijd om tussendoor naar huis te gaan”.

Ik kijk Maureen even aan en zeg dan tegen Simon: “Ken je hier in de buurt misschien een adresje waar ze kan verblijven? Ik stel voor dat ze van maandag tot vrijdag gaat lessen en dan in de weekenden naar huis komt, want ik heb geen zin om haar elke dag heen-en-weer te brengen en elke keer een taxi is ook niet leuk…”

Maureen kijkt even verschrikt en vraagt: “Hoe doen we het dan met de trainingen?”

Ik haal mijn schouders op en zeg: “Dat zien we dan wel weer. Zullen we eerst de proefles maar eens gaan doen?”

Maureen stapt achter het stuur en Simon gaat naast haar zitten. Ik stap achterin en doe alsof ik er niet ben. Simon legt de verschillende dingen in de auto uit en na 10 minuten rijdt Maureen hortend en stotend weg. Rustig rijdt ze door de woonwijk en ze begint het al snel leuk te vinden.

Door alle bewegingen zie ik dat het rokje van Maureen omhoog kruipt. Simon kan een heel groot stuk van haar benen volgen. Hij krijgt steeds meer moeite om de ogen op de weg te houden. Maureen heeft het heel erg in de gaten en als Simon even afgeleid is door een gepasseerde vrachtauto, wipt ze haar rokje helemaal omhoog. Als Simon zijn blik daarna weer op de dijen van Maureen werpt, verschrikt hij, want hij kan het kutje van Maureen duidelijk zien. Ik zie dat hij vuurrood wordt en begint te draaien in de stoel. Er zit in zijn kruis waarschijnlijk iets klem.

Maureen staat te wachten voor een T-splitsing en Simon is helemaal de weg kwijt. Ze vraagt met een lief stemmetje: “Welke kant gaan we op?” Simon zegt op een automatische toon: “rechtdoor”.

Ik schiet in de lach en Maureen zegt: “Dat zou je bij mij wel willen denk ik, maar met de auto dat gaat nu niet”.

Simon schudt even met zijn hoofd om de mist in zijn hoofd op te laten klaren en wijst dan naar links: “Daarheen”.

We zijn al vrij snel weer bij de Mazda en we stappen uit om even na te bespreken. Simon hakkelt een beetje als hij zijn bevindingen vertelt. Hij zegt: “Ik vind dat je best zelfverzekerd rijdt. Je hebt duidelijk al veel rijervaring. Je houdt de versnellingspook al goed vast: je hebt er een goede grip op. Je beweegt hem exact de goede kanten op om je doel te bereiken. Ik denk dat je met 10 dagen lessen volgen je rijbewijs wel moet kunnen halen. Je moet in de eerste week wel heel veel studeren om de theorie te halen. Ik denk dat het handig is, dat je dan zo min mogelijk afleiding hebt”.

Ik knik en zeg: “Heb je een voorstel?”

Simon knikt nadenkend en zegt: “Maureen kan doordeweeks wel bij mij logeren. Dan kan ze mij altijd alles vragen en kunnen we tussentijdse toetsen oefenen”.

Ik vraag: “Wat gaat dat kosten?”

Simon denkt even na en zegt: “De Japanner heeft me toegezegd dat hij alles betaalt, dus het gaat jullie niets kosten. Daarbij is Maureen een lust voor het oog en geniet ik enorm van het uitzicht wat ze me geeft”.

Ik kijk Maureen aan en probeer haar gezicht te lezen. Ik twijfel, want ik vermoed dat Simon enorm afgeleid zal zijn tijdens het rijden, met alle mogelijke gevolgen van dien. Het staat voor mij vast, dat Simon zijn uiterste best zal doen om Maureen te neuken. Ik besluit om de kaders even helder te stellen. Ik waarschuw: “Maureen neukt alleen met iemand als ze dat van mij mag”.

Simon kijkt geschokt en zegt: “Dat ben ik ook echt niet van plan hoor!”

Ik bedenk dat ik het wat te bot heb gezegd en reageer: “Misschien ben ik het wel van plan. Ik zal er eens over nadenken”.

Ik draai me om en loop naar de Mazda, de anderen verbaasd achterlatend. Als ik de portier in de hand heb, vraag ik: “Maandagochtend, 9 uur?”

Simon zegt: “Dat is prima. En, Maureen… Wil je misschien iets aantrekken wat er niet zo verleidelijk uit ziet?” Maureen lacht en zegt: “Dat weet ik nog niet. Ik vind het wel lekker zitten”. Daarna maakt ze een pirouette, waardoor haar rokje horizontaal gaat en haar kale kut met versiering en de anaalplug duidelijk zichtbaar zijn. De mond van Simon valt open en als Maureen frivool naar de auto loopt, dan dansen haar tieten op en neer. Dat kunnen nog wel eens enerverende weken worden!

Als we in de auto zitten en op de A2 naar Culemborg rijden, vraag ik aan Maureen: “Waarom daagde je Simon zo uit? Dat was toch nergens voor nodig?”

Maureen kijkt me aan en zegt: “Denk je nu werkelijk dat die Japanners hem zonder enige reden hebben uitgekozen? Hij moet wel een vriendje van hen zijn. Waarschijnlijk is hij net zo pervers als die Japanners. Eerlijk gezegd ben ik benieuwd of hij mij nog iets zou kunnen leren!”

Zo had ik het nog niet bekeken. Dat laat ik niet aan Maureen blijken, maar ik denk er het mijne van. “We hebben het er nog wel over”, zeg ik in een schamele poging om nog wat gezag te laten gelden.

Ik bedenk dat we straks thuis eerst moeten eten en daarna moet ik dat huppeltrutje uit de winkel bellen. Ik heb werkelijk geen idee waarom zij zo geheimzinnig deed…

Thuisgekomen gaat Maureen aan de slag om een maaltijd in elkaar te flansen. Sla met aardappels en kip. Gezond en licht verteerbaar.

Tijdens het eten wisselen we de wetenswaardigheden van vandaag uit. Irma vindt het een prima idee dat Maureen met Simon gaat neuken. Ik ben er wat minder van overtuigd dat het een goed plan is; ergens vaag klopt er iets niet.

Dan gaat het alarm van mijn telefoon af, het is 20:29. We zijn allemaal heel benieuwd, dus ik bel het mobiele nummer, terwijl mijn telefoon op de speaker staat.

De telefoon aan de andere kant gaat amper over: zo snel wordt er opgenomen. So far, so good.

“Met Milou”, klinkt het door mijn telefoon.

“Met Mark”, zeg ik.

Ze blijft stil; wij kijken elkaar ondertussen aan. Ik zeg, om de stilte te doorbreken: “Volgens mij was het jouw bedoeling dat ik jou zou bellen. Dat heb ik nu net gedaan. Dan verwacht ik dat je mij uit gaat leggen waarom je zo graag hebt dat ik bel!”

Milou haalt diep adem en zegt dan: “Ik vind het heel erg moeilijk om uit te leggen en ik wil het liever niet door de telefoon vertellen. Via de verhalen op Opwindend.Net weet ik ongeveer waar jullie wonen. Mag ik binnenkomen en dan mijn verhaal binnen uitleggen?”

We kijken elkaar verbaasd aan en hebben allemaal zoiets van: “Waarom niet!?”

Ik vraag: “Waar ben je dan nu?” Milou antwoordt: “In jullie straat. Ik weet alleen niet achter welke deur jullie wonen”.

Ik zeg hardop tegen Maureen: “Ga de deur eens open doen en haal Milou naar binnen”.

Maureen gaat snel naar de deur en Milou was heel dichtbij, want ze stapt binnen een minuut bij ons binnen. Maureen kennende neemt ze netjes de jas van Milou aan en waarschijnlijk zal ze haar testen door na de jas ook het gebaar te maken om de andere kleren aan te geven.

Na een paar minuten komt Milou binnen. Spiernaakt, net al alle anderen. Blijkbaar heeft ze de verhalen goed genoeg gelezen om te weten wat bij ons het kledingvoorschrift is.

Ze heeft iets overgewicht, flinke slappe tieten en een klein streepje schaamhaar. Erg goed verzorgde haren, nagels en make-up. Niks mis mee!

Ze kijkt naar beneden. Ze komt heel verlegen over. Ik ben even in dubio of ik haar een stoel aan zal bieden. Ik kies er voor om dat niet te doen. Ook Irma lijkt die mening te hebben. Ze zegt: “Ga maar op je knieën zitten om je verhaal te vertellen”.

We zitten rond de grote keukentafel. Irma en ik naast elkaar op een stoel aan een lange kant, Noortje en Maureen ieder geknield aan de korte kant. Milou geknield tegenover Irma en mij.

Milou bibbert. Van de kou? Van de stress?

We wachten geduldig tot ze begint te praten. Dat doet ze niet, maar met haar wenkbrauw opgetrokken kijkt ze afwisselend Irma en mij aan. Ze heeft haar plaats duidelijk gekozen.

Ik maak een sloom gebaar, waaruit ze op kan maken dat ze kan praten. Eerst hakkelend, daarna steeds sneller vertelt ze haar verhaal.

“Ik ken jullie doordat ik alle verhalen over jullie heel vaak gelezen heb. Door de manier waarop jullie met elkaar omgaan voelt het heel vertrouwd voor mij om hier te zijn. Toch ben ik heel erg nerveus en dat komt door het verzoek wat ik heb. Dat is namelijk iets wat jullie volgens mij nog niet eerder hebben gedaan.

Ik zal het uitleggen.

Komende zaterdag wordt mijn vriend 25 jaar. We zijn al jaren maatjes door dik en dun en we zijn smoorverliefd. Verjaardag wensen heeft hij niet. Hij zegt altijd als ik wil weten wat voor cadeau ik voor hem kan kopen: “Ik heb jou toch al?”

Toch wil ik hem iets speciaals geven. Hij heeft al een hele tijd een hele bijzondere wens en misschien kunnen jullie mij helpen om die uit te doen komen”.

Ik kijk afwisselend Maureen en Noortje aan. We voelen allemaal aan, wat de vraag zal zijn: een paar lekkere meiden die hem gaan verwennen. Ik schud langzaam mijn hoofd, zodat voor iedereen, behalve Milou duidelijk is, dat we ons daar niet voor lenen. We zijn geen hoerenkast. Punt.

Sceptisch kijk ik naar Milou en zeg zuchtend: “Nou, zeg het maar. Welke wens is het?”

Milou aarzelt en fluistert dan: “Hij wil graag ontvoerd en verkracht worden”.

Nu heeft ze ons allemaal te pakken. Dit verzoek zag niemand aankomen!

Irma heeft zich het snelst herpakt en vraagt: “Heb je daar al wat ideeën bij?”

Milou knikt. Ze zegt snel: “Geld is geen probleem: Floris heeft een heel goede baan en de reden dat ik achter de kassa van een supermarkt zit is alleen maar omdat ik het gewoon hartstikke leuk werk vind. De financiën komen we echt wel uit”.

Ik maak een ongeduldig gebaar, waarmee ik haar tot vertellen aan wil moedigen. Ze ratelt snel door i een poging om ons te overtuigen.

“Mijn vriend heeft dus een hele goede baan. Hij is pas net 24 en geeft leiding aan heel veel mensen in het familiebedrijf. De grootste angst van de familie is, dat hij ontvoerd wordt en dat er losgeld voor hem geëist gaat worden. Voor hem is het juist een enorme kick geworden om ontvoerd te worden en daarna door een paar mannen verkracht te worden. Ik weet dat hij heel erg hetero is, maar ik weet ook dat hij er stiekem van droomt om met een andere pik te spelen. Hij durft dat alleen niet te doen, omdat hij bang is dat hij daar door anderen op aangekeken wordt. Het voelt voor hem, dat, wanneer hij eenmaal een andere pik heeft aangeraakt, dat hij dan gelijk gay zou zijn.

Hij vindt mij het einde. Hij aanbidt me. Hij doet echt alles voor me. Ik zou wel eens keihard met hem willen neuken, maar dat doet hij niet: hij vindt het zielig en is als de dood dat hij me pijn zou doen. Als we neuken, dan is het altijd heel liefelijk en teder. Het lijkt er op dat hij altijd bang is dat hij me breekt of zo…

Ik wil hem graag een cadeau geven waar we samen heel lang mee verder kunnen. Ik wil hem laten zien dat ik niet breekbaar ben en ik wil graag dat zijn fantasie uitkomt”.

Het blijft even stil. Dan vraag ik: “wanneer?”

Milou kijkt bedremmeld en zegt schuchter: “Morgenavond?”

Irma en ik lachen snuivend. Ik zeg: “Waarom kom je er nu pas mee?”

“Ik heb lang getwijfeld of u Mark was, maar doordat Maureen er vandaag bij was, durfde ik het te vragen. Uit de verhalen van de neuspiercing en zo herkende ik haar”.

Ik zeg tegen Maureen: “Wil je Milou de speelkamer even laten zien? Doe de deur maar even achter jullie dicht”. Als ik met Irma en Noortje in de keuken zit, kijken we elkaar een tijdje aan.

Irma begint steeds breder te grijnzen.

Noortje kijkt bedenkelijk.

Ik weet het allemaal niet. Zo’n gekke dag en dan ook nog een dito avond….

Irma begint: “Het concept vind ik wel leuk. We zijn niet bekend met iets, maar dat wil niet zeggen dat we het niet zouden kunnen doen. Het is alleen wel heel erg kort dag….“

Ik beaam dat, maar dan beginnen mijn gedachten op hol te slaan. Ik zeg: “Als die jongeman zo succesvol is, dan heeft hij veel ‘vrienden’. Waarschijnlijk ook met veel geld.

Ik zit er aan te denken om niet alleen hem te ontvoeren, maar ook Milou. Als we hen nu eens afzonderlijk ontvoeren en allebei naar de Arena brengen. Dan gaan we hen daar onder handen nemen en dan laten we de verjaardagsvisite meekijken”.

Irma kijkt me aan alsof ik gek ben. Ze schudt haar hoofd en zegt: “Nee, dat kan je niet maken. Je kan tante Clara of Pietje toch niet laten zien hoe haar neefje anaal genomen wordt?!”

Goed punt. Als we dat willen doen, dan moet het een select gezelschap zijn.

Dan vraag ik: “Willen we dit eigenlijk wel? Doen we dit wel? Hoe zit het met de gevaren? Zo’n rijke jongeling heeft een invloedrijke vader die ons wel eens enorm tegen kan gaan werken!”

Irma knikt en zegt: “Daarom moeten we het maar heel kort doen. Het moet minder dan 24 uur duren en daarna een knalfuif”.

Ik knik en zeg: “Ik heb het. We ontvoeren hen allebei morgenmiddag. We brengen hen naar de Arena, waar we ze allebei onder handen gaan nemen. Daarna nodigen we alle familie uit. Dan moet de Arena wel opgeschoond zijn, zodat er geen seks gerelateerde resten te vinden zijn”.

Irma en Noortje knikken. Dat lijkt wel een goed plan, maar er moet een heleboel geregeld worden. We maken snel een paar lijstjes met dingen die we moeten doen. Ook een lijstje voor Milou: hoe ziet de dag planning van haar vriend er morgen uit? Wie moeten er allemaal op zijn feestje komen?

O ja, kunnen we wel gebruik maken van de Arena? Irma belt gelijk met de directeur. Hij is niet heel enthousiast, maar als hij wat nadenkt, dan zegt hij: “Als ik het publiek uit het zicht hou en als jullie de deelnemers van een masker voorzien, dan kan ik toch wel voor wat publiek zorgen? Dan levert deze actie mij ook nog wat op”. Met tegenzin vinden we dat akkoord en we bespreken de hoofdlijnen van onze ideeën.

We halen Milou en Maureen op. Die zitten in de speelkamer lekker met elkaar te kwebbelen. We vertellen tegen Milou dat we medewerking willen verlenen, maar dat we wel wat dingen van tevoren willen regelen. We begeven ons namelijk wel op een juridisch dubieus gebied….

Milou geeft ons alle informatie die we willen. Ze vindt het hartstikke leuk dat we ook voor de vrienden en familie een feestje willen organiseren en Milou zal iedereen morgenochtend uitnodigen voor de surpriseparty. Het adres van de Arena schrijft ze op. Ook geeft ze een zo goed mogelijke beschrijving van de dag planning van haar vriend Floris, wie ze ook in vage bewoordingen zal voorbereiden op een ‘bijzondere dag’, zodat hij niet te veel weerstand aan ons zal bieden.

Ik vraag ook naar haar dag planning en ze geeft aan dat ze in de middag nog even zal werken om de pauzes in de supermarkt wat beter te laten verlopen. Dat biedt kansen. Gelukkig is de winkeleigenaar een oud schoolgenoot van me, dus ik vermoed dat ik met zijn medewerking wel iets kan organiseren.

Hoe we Floris te pakken kunnen nemen weet ik nog niet, maar Milou weet echter raad. Ze zegt: “Er heeft een tijdje terug een verslaggever gebeld om een reportage te maken over jonge mensen die erg succesvol zijn. Daar had hij de vorige keer geen zin in, maar achteraf had hij spijt dat hij hier niet op ingegaan was. Ik denk dat hij nu zeker medewerking zou willen geven”.

Ik begin te plannen. We hebben Duivel, Peter en zelfs sissy jacky nodig. Misschien kan Jeroen ook komen om met zijn knuppel iets te ondernemen?

Een busje en een auto hebben we nodig. Een busje kunnen we huren en onze eigen auto is voldoende.

We spreken met Milou af dat zij tegen Floris zal zeggen dat hij zijn verjaardagscadeau zal krijgen en dat het een heel bijzonder cadeau is, wat hij ‘gewoon over zich heen moet laten komen’.

Het is ver na middernacht als Milou door de regen naar huis gaat. We gaan met ons vieren een heel korte nacht tegemoet, maar ja: alles voor het goede doel toch?

Ik app de mensen die ik nodig denk te hebben en ze zijn allemaal enthousiast om te komen helpen. Vooral Duivel kan, enthousiast als hij is als hij zijn pik ergens in kan steken, niet wachten. Hij appt dat hij morgenochtend om 10 uur al vanuit België in Culemborg zal zijn met Peter en sissy jacky.

Jeroen kan pas in de avond komen.