Ik werd wakker en net zoals altijd rekte ik me uit. Meteen schoot ik terug.

Zoveel pijn ik wist meteen weer wat ik de dag ervoor had gedaan.

Gelukkig zou ik vandaag een rustige dag hebben. Wel wilde de trainer ook met me werken aan mijn eigen ik. Toen hij me dat vertelde schoot ik meteen in de verdediging en vroeg; "hoezo wat is er niet goed aan mij"?

De trainer schoot in de lach iets wat me nog bozer maakte. Nou zat hij me nog uit te lachen ook wat hebben mannen toch. Doen ze het er nou om dat je gaan zitten sarren of wat is dat. Hij zag aan mijn gezicht dat ik erg boos werd en stopte met lachen. Ik dacht mooi dat is dan duidelijk.

In plaats van dat ik duidelijk was vervolgde hij "nou je reactie nu alleen al".

Ik vroeg hem wat er mis was met mijn reactie. Waarop hij antwoorde kom we gaan Yoga doen dan daarna snap je me misschien.

Ik schoot in de lach en dacht jaja alsof Yoga me gaat helpen. Maar mijn gedachten waren niet echt gedachten. Ik kreeg een zeer boze blik naar me toe geworpen en de trainer zei "ik zal jou recalcitrante gedrag wel door moeten geven".

Ik paste mijn houding aan en volgde de trainer naar een ruimte. Deze ruimte was niet de sportzaal. Het was een warme ruimte met mooie tinten. Aardkleurig die me aan Afrika deden denken. Er hing een heerlijke geur.

Op de grond lag een lekker tapijt. En daarom lag een heerlijke vacht.

De trainer vroeg me daar plaats te nemen.

Ik ging zitten. Hij vroeg me de lotus houding aan te nemen. En me te ontspannen. Hij zette een muziekje aan. Hij legde me rustig uit wat de bedoeling was. We zouden een aantal oefeningen doen en elke oefening zouden we een aantal minuten vol houden. Het voelde wel ok aan. Heel rustig en relaxt. Ik merkte dat wel steeds mijn gedachten af dwaalde.

Maar telkens hoorde ik hem ook zeggen te focussen op mijn ademhaling. Desnoods in mezelf te benoemen adem in ,adem uit. Ik merkte dat ik hierdoor nog wat dieper in mijn ontspanning ging. Ik moet zeggen dat voelde niet verkeerd.

We hadden zo een aantal oefeningen gedaan en we kwamen bij een van de laatste. Dit was een oefening waarbij ik rechtop moest gaan zitten. Mijn benen licht gespreid en mijn knieën omhoog. Onder elke knie moest ik een ronde rol plaatsen (een kussen in de vorm van een rol) en op mijn benen een ander kussen. Ik moest daarna naar voren leunen en mijn hoofd op het kussen plaatsen. Zo zou ik 4 min moeten zitten.

Ik voelde van alles boven komen. Verdriet, angst, schaamte, zelf haat en nog een aantal zeer nare gevoelens. Ik wist niet goed wat me overkwam. En ik probeerde me te focussen op mijn ademhaling maar dat lukte niet. Die gevoelens waren sterker. Hierdoor raakte ik gefrustreerd.

Gelukkig waren we snel klaar. Ik bedankte hem en zei dat ik moe was dus dat we een andere keer wel zouden praten. Gelukkig geloofde hij mij en liet me gaan. Ik pakte een warme douche maar ik raakte niet echt van dat onbehagelijke gevoel af. Dus ik ging een rondje lopen in huis. Daarbij merkte ik dat de deur weer open was dus liep ik de tuin in.

Eenmaal in de tuin liep ik gelijk naar het bos. In de verte hoorde ik iemand boos mijn roepen. Wat er toen gebeurde weet ik niet meer precies maar ik ben de beek in gerend en via de beek mijn grot in gekropen. Eenmaal in de grot heb ik mezelf opgekruld tot een heel klein balletje. En toen kwam alles naar boven wat ik al jaren had verdrukt.

Ik zag een klein meisje van 10 jaar. Ze was met haar kleine emmer kikkervisjes aan het vangen en deed ze in een grotere emmer. Toen ze er genoeg had zette ze de emmer achterop haar bagagedrager van haar fiets.

Ineens werd ze tegengehouden door twee jongens. Een was haar neef en de ander zijn vriend en haar overbuur jongen. Ze liet haar kikkervisje zien maar maakte een ongelukkige draai waardoor haar emmer viel. Ze probeerde haar kikkervisje te redden. De twee jongens deden of ze in paniek waren want het zou verboden zijn om kikkervisjes te vangen. Het meisje was zich van geen kwaad bewust maar, de twee jongens waren al 16 dus die zouden het toch wel weten. Het kleine meisje raakte in paniek en vroeg aan de twee jongens haar te helpen.

De twee jongen boden aan haar te verstoppen want iemand zou de politie hebben gebeld en de politie was onderweg. Het meisje was doodsbang dat ze naar de gevangenis moest. Daarnaast was ze doodsbang voor de reactie van haar vader. Ze kon bij deze man al geen goed doen. Ze was niks waard en kon niets. Ze was een leugenaar en nog meer van dat soort ongein. Daarnaast kreeg ze om het minste of geringste een flinke klap als ze iets deed wat niet mocht. Of iets juist niet deed wat ze had moeten doen. In haar kamer lag ook een stuk hout waar regelmatig mee gedreigd werd dat deze zou worden gebruikt.

Vlak bij waar het meisje kikkervisjes aan het vangen was was een groot maisveld en een boomgaard. De jongen zeiden kom snel mee dan verstoppen we je daar. De fiets werd meegenomen door een van de jongens en zij door de andere. Eenmaal in het veld werd ze meteen op de grond gegooid. Ze belande in de brandnetels. Maar daar hadden de twee jongens echt maling aan. Overal betastte ze haar. Opeens ging haar horloge piepen. Verschrikt keek ze op haar horloge en begon ze te jammer dat ze naar huis moest anders zou ze straf krijgen en een maand niet naar buiten mogen van haar vader. Ze mocht gaan maar de andere dag moest ze na school meteen weer naar dat veld komen. Ze verzon een smoes om er niet heen te hoeven de andere dag want ze was bang voor die twee. Ze was bang voor wat er zou gaan komen. De twee lieten haar los en zeiden dat ze haar nog wel tegen zouden komen en dat ze dan haar schuld in moest lossen want ze konden altijd nog naar de politie gaan. Haar neef waarschuwde haar dat het vertellen tegen haar ouders geen zin had. Die zouden haar toch nooit geloven. Bang en verward liep ze naar huis. Ze hield haar tranen binnen maar haar hart was kapot. Het voelde alsof ze geen lucht meer kreeg.

Overal voelde ze nog de handen en dat verwarde haar nog meer. Eenmaal thuis ging ze stil aan tafel zitten en probeerde vooral niet op te vallen. Na het eten mocht ze gelukkig naar boven want haar zus moest afwassen.

Eenmaal in haar kamer kroop ze in een hoekje en bleef daar zitten tot het tijd was om te gaan douchen en slapen. Die nacht heeft ze allerlei nachtmerries gehad en dat is nooit meer opgehouden.

Langzaam trok de donkere wolk weg en probeerde ik mijn ogen te openen. Alles was donker en ik kon me niet bewegen. In paniek begon ik te trekken.

Ik voelde een hand door mijn haren en langs mijn gezicht. Echter hielp dit niet maar maakte me nog meer van streek. Een stem kwam erbij en zei; "ssshhht je bent veilig". Dit herhaalde zich een aantal keren tot ik stopte met aan de riemen van mijn polsen te trekken. Langzaam maar zeker werd ik me bewust van waar ik was. Maar ik was nog boos en verdrietig. Maar bovenal voelde ik me vies en in de steek gelaten. In de steek gelaten door de mensen die je juist zou moeten kunnen verrtrouwen. Ik begon te huilen hartverscheurend hard. Ik voelde hoe de kettingen werden los gemaakt en ik werd opgetild. Wild sloeg ik om me heen waardoor ik een soort houdgreep werd gelegd tot ik kalmeerde. Stapje voor stapje liet ik het gevoel los.

Ik was moe, doodmoe zelfs. Alles deed me zeer. Ik kon me niets meer herinneren. Voorzichtig werd ik weer opgetild en meegenomen.

Langzaam liet hij me zakken in een warm bad. Ik had een hemdje aan en mijn onderbroek maar alles liet hij aan. Het warme bad omarmde me.

Hij week geen seconde van mijn zijde. Al die tijd heb ik daar gezeten met mijn blinddoek om. Ik had ook niet het besef om deze af te doen. Ik voelde me veilig waar ik was. Zo heb ik daar een tijdje gezeten tot het water was afgekoeld. Ik hoorde hem Trudy roepen.

Trudy hielp me uit bad en zorgde voor een warme handdoek en droge kleren. Gelaten liet ik alles toe. Ze ondersteunde me en hielp me de kamer terug in. Het was er heerlijk warm.

Trudy hielp me naar een stoel. Ik hoorde hem bedankt zeggen tegen Trudy. En ze vertrok. Hij zette de föhn aan en drooge heel langzaam mijn haren.

Toen hij daarmee klaar was hielp hij me terug in bed.

Hij stopte me in en kuste mijn voorhoofd. Langzaam hoorde ik hem weglopen maar niet de kamer uit. Hij nam plaats in zijn stoel in de kamer.

===========

26-10-2016

Ik ben als een blok in slaap gevallen naar de heftige reactie van de Yoga.

Langzaam werd ik wakker. Ik keek eens rustig om me heen. In mijn slaap moet ik de blinddoek af hebben gedaan. Ik draaide me op mijn zij en keek hem recht in zijn ogen. Op dat moment was er ook meteen het besef dat ik weg was gelopen. Ik weet nog wel dat ik die stem hoorde en dat ik weg rende. Daarna is alles een waas. Hij moet het besef hebben gezien want hij stond meteen bij me.

Hij vertelde me dat hij niet boos was op het feit dat ik was weggerend. Hij was wel boos dat ik de trainer voor het ootje had gehouden. Als ik niet eerlijk zou communiceren mocht ik niet meer sporten. Hij is er voor mijn veiligheid en als ik niet kon beloven voor mezelf te zorgen dan moest hij dat doen. Ik schrok van deze reactie en liet mijn ogen zakken. Hij tilde mijn kin omhoog en dwong me om hem aan te kijken. De tranen prikte in mijn ogen. Zo ongelofelijk stom voelde ik me. Waarom wilde ik toch alles altijd alleen doen. Waarom kon ik niemand toe laten.

Beetje bij beetje herinnerde ik me wat er gisteren voor gedachtenis waren. Het is een stuk uit mijn jeugd wat boven is komen drijven. Ik had nooit geweten dat Yoga zo een impact kon hebben. Hij zag dat me wat dwars zat en vroeg me wat er was. "Niets", zei ik. Hij keek me strak aan en vroeg; "weet je het zeker". Zijn toon was indringend. Ik schudde mijn hoofd en zei "nee er is niets".

Hij stond op en pakte me bij de hand. Hij nam me mee naar een andere kamer. In deze kamer stond een tafel.

Hij liet me voorover bukken en maakte me vast aan de tafel.

Hij zei; "ik wil dat je twee worden kiest een woord dat je gebruikt als je tegen een grens aan zit waarbij je mogelijk je stopwoord wilt gaan gebruiken. Bij dit woord zal ik even stoppen om je op adem te laten komen. Dit woord mag je ook maar 1 keer gebruiken. Zeg je het daarna nog een keer dan zal ik dit zien als je stopwoord en stop ik met alles". Hij wachtte even om te zien of ik alles had kunnen volgen. "Is dit duidelijk", vroeg hij. Ik knikte. "Nee ik wil je horen",zei hij. "Jjjjjaa",stotterde ik. Ongelofelijk dacht ik bij mezelf hoe kun je zo stom gaan stotteren bij één woordje.

"Wat is je woord",vroeg hij. "Paars", flapte ik eruit zonder na te denken. "Goed zo meisje", zei hij. "Niet teveel denken maar, voelen". Hij vertelde me het woord goed te onthouden en wijs te gebruiken. Ik moest er zeker niet gemakkelijk over denken. Hij zou namelijk weten wanneer ik me er gemakkelijk vanaf probeerde te maken.

"Het tweede woord is je stopwoord. Als je dit woord gebruikt zal ik stoppen met alles wat ik aan het doen ben. Dit woord geeft aan dat je aan grens van wat je aankan zit. Bij het gebruiken van dit woord zal ik me terug trekken en je met rust laten. Ik zal Trudy vragen naar je toe te gaan om te kijken of je in orde bent. Dit kan en mag je niet weigeren. Doe je dit wel dan zal ik ervoor zorgen dat je weer enige tijd vast op je bed ligt. Het is namelijk belangrijk dat je zowel lichamelijk als emotioneel in orde bent". Hij vroeg me of het duidelijk was waarop ik deze keer met een ja zijn vraag beantwoorde. "Vlinder is mijn stopwoord", vertelde ik hem. "Goed zo",zei hij.

Daarnaast vertelde hij dat dit vanaf nu voor altijd gelde. In welke situatie dan ook.

"Nu we dit hebben gehad het volgende", zei hij. "Wat is er", vroeg hij me uit het niets. Ik dacht dat hij het allang vergeten was maar nee hoor.

Koppig als ik was antwoorde ik weer dat er niets was. "Oké, ik heb er een hekel aan als je niet eerlijk bent tegen me", zei hij. Volgens hem zorgde ik op die manier niet goed voor mezelf en kon hij me ook niet vertrouwen. Het was dus tijd om daar verandering in te brengen. Hij had gehoopt dat het niet nodig zou zijn maar, hij had dit wel verwacht gezien mijn koppigheid.

Hij liep naar een kast met lades en pakte daar iets uit. Het leek op een rijzweep met zo een platte kant. Hij kwam naar me toe gelopen en legde me uit dat hij op elke bil een tik uit zou delen en daarna zijn vraag zou herhalen tot hij overtuigd was dat ik de waarheid sprak. Bij het horen van deze woorden spande mijn hele lichaam zich aan. Hij zag dit meteen en vroeg me mijn woorden te herhalen. Ik vertelde hem dat paars voor een pauze was en dat vlinder was om te stoppen. Hij herhaalde daarna dat hij zou zien als ik me er probeerde me te gemakkelijk vanaf te maken. Hij zou evengoed mijn stopwoord accepteren en het eindigen maar dit zou zeker nog effect hebben in mijn vrijheid.

De eerste tik kwam en ik schokte naar voren. Het was heftiger dan ik dacht. Niet lang daarna volgde ook de tweede tik. En zoals hij zei herhaalde hij de vraag. Echter werd ik nog bozer en koppiger van de tikken op mijn billen. Ik wilde gaan schelden maar hield me in. Ik wist dat dit nu in mijn positie niet slim was om te doen. Eigenwijs als ik was beet ik op mijn lip toen de twee tikken elkaar weer snel volgde. We waren bij de tiende tik toen mijn billen behoorlijk begonnen te brandden maar, ik was vastbesloten niets te zeggen.

Het tempo was goed vol te houden omdat de tikken gevolgd waren door een pauze die ik nog enigszins kon rekken door te doen alsof ik nadacht.

Maar bij de veertiende tik begon het toch akelig te worden het branden trok niet meer weg.

De emoties kwamen ik voelde me alleen, niet gehoord, schuldig en schaamte volgde als snel. Mijn ademhaling ging sneller en sneller. Hij wreef over mijn rug en mijn billen dit maakte nog meer emoties los. "Goed zo meisje", zei hij. "Laat het maar los. Ik ben hier en ga nergens heen". "Voor iemand met zo weinig ervaring ben je zo sterk en doe je het zo goed. Ik ben super trots op je", waren de woorden die in oren klonken. Hij vond me moedig omdat ik nog niet één van mijn woorden had gebruikt. Hij bleef mijn rug en billen strelen. Ik merkte dat dit me niet onberoerd liet. Voor het eerst leek ik opgewonden te raken. Automatisch ging ik op mijn tenen staan alsof ik zo dichter bij zijn hand was alsof ik zo meer kon voelen van zijn aanraking.

Alles in mijn lijf schreeuwde om verlossing. Zulke tegenstrijdige gevoelens.

Zijn hand ging omhoog en teleurgesteld probeerde ik om te kijken. "Niet kijken", zei hij boos. Meteen legde ik mijn hoofd neer en voelde ik een scheut tussen mijn benen recht naar mijn klit. Dit was zo onwerkelijk wat doet die man toch met me. "Ben ik dan echt gek geworden", ik begon te schreeuwen dat hij moest stoppen en me los moest maken. Uiteraard deed hij dit niet. Nee er volgde een tik en daarna nog een. Weer stelde hij de vraag wat er was. Iets in me brak op dat moment en ik gooide eruit dat ik herinneringen over vroegere gebeurtenissen had die erg lastig waren. En dat hierbij gevoelens vrij kwamen die alles behalve prettig waren.

Op dat moment wilde ik maar 1 ding en dat was geneukt worden tot ik niet meer kon denken. Ik bewoogme dan ook zo dat ik zijn hand die over mijn billen wreef om de pijn van de zweep te verminderen nog beter voelde. Ik merkte op dat ik ondertussen erg nat geworden was. Even ging vlug zijn hand naar beneden en ook hij voelde hoe nat ik was. Ik begon zwaarder te ademen maar zijn hand was al weer weg en liet me teleurgesteld achter.

Ik werd boos en begon te vloeken. "Je hebt me nu waar je wilt, ik ben zeiknat. Waarom ga je nu niet door watje", beet ik hem toe.

Nog voor ik het wist had ik een klets op mijn billen te pakken. Daarna maakt hij me los van de tafel en nam me mee naar mijn kamer. Eenmaal in de kamer moest ik op mijn knieën in de kamer gaan zitten. Bij mezelf dacht ik nu gaan we het krijgen. Ik zal hem wel moeten pijpen.

Maar niets was minder waar. Hij draaide zich om en liet me achter in de slaapkamer en deed de deur op slot.

Daar zat ik dan. Alleen en verward. Boos heel boos dat was ik maar, waarom en op wie. Er ging van alles door me heen.

Ik veranderde mijn zit en probeerde me te focussen op mijn ademhaling. Waarom ik dat deed weet ik niet. Het duurde even maar uiteindelijk werd ik rustiger. Toen ik eenmaal rustig was heb ik het bad aangezet en ben daar in gaan zitten. Ik heb daar wel even in gelegen want toen ik eruit kwam was mijn huid helemaal gerimpeld. Ik droogde me af en smeerde mijn huid in met lotion. Toen ik mijn billen aanraakte verschoot ik even. Het was best pijnlijk dit was me eerder nog niet opgevallen. Uit automatisme raakte ik het nog een keer aan om te zien of het nog steeds zeer deed. Stom want ergens wist ik dat het nog zeer zou doen. Voorzichtig smeerde ik mijn billen in met arnica olie iets wat goed helpt bij wonden en striemen. Het verzachte en verkoelde mijn billen. Daarna deed ik lekker mijn badjas aan en liep de kamer in. Ik zag daar fruit staan en thee. Ik had helemaal geen trek maar ik wist ook dat ik hem beter niet verder kon tarten. Ik heb eerst mijn haren gedroogde ben toen in de stoel gaan zitten en heb netjes mijn fruit gegeten en mijn thee gedronken. Ik keek even op de klok en zag dat het al vier uur was. Nog twee uurtjes en dan was het avondeten er al weer. Ik werd verdrietig bij de gedachten dat ik die waarschijnlijk hier alleen op moest eten. Het was erg fijn om samen met iemand te eten.

Op dat moment kwam Trudy binnen dat ik vanavond verwacht werd bij het diner aanwezig te zijn om 18 uur. Er zouden nog gasten komen dus ik moest in de juiste kleding naar beneden komen. Trudy ging weg en liet de deur open.