Hoofdstuk 1

17u25. Miranda keek naar de klok .

Het was een drukke dag geweest, maar de laatste twee uur was ze er niet helemaal meer bij met haar hoofd. Ze keek door het raam, wat haar bureau van de rest van de werkruimte afschermde, naar haar secretaresse. Die zat in haar handtas te rommelen en leek op het punt te staan om er vandoor te gaan. In de rest van de grote ruimte waren nog een aantal collega's aan het werk en ook een aantal van de afgeschermde bureau's aan de overkant waren nog bezet.

Het was niet ongewoon dat er lang werd doorgewerkt. Ondanks het feit dat de werkdag officieel om 17.00 uur voorbij was bleven veel van de werknemers langer doorwerken. Vooral de kaderleden van het bedrijf maakten bijna iedere dag overuren.

Ook Miranda maakte veel overuren. Ze vond dat zelf dat de normaalste zaak van de wereld. Als CEO en directielid van het Amerikaans bedrijf in de buurt van Utrecht, gaf ze al een aantal jaar leiding aan meer dan 300 mensen in het 10 verdiepingen tellende kantoorgebouw. Eigenlijk was zij de hoogste baas in Nederland van het internationale bedrijf en samen met een aantal kaderleden had ze haar bureau op de bovenste etage van het kantoorgebouw.

Ze was een echte zakenvrouw die haar "mannetje", in de hoofdzakelijk met mannen bevolkte vergaderingen en congressen waar ze bijna wekelijks aan deelnam, perfect wist te staan. Doortastend, zelfverzekerd en zakelijk, straight to the point, én hard wanneer het nodig was, maar toch ook heel vrouwelijk. Altijd tot in de puntjes verzorgd en waar ze ook kwam gekleed in een mantelpak. Ze droeg het liefst van al een blazer met bijpassende rok, dat vond ze toch vrouwelijker dan een broek. Haar kast hing er vol mee. Ze had er zelf een aantal op maat laten maken. Nette pumps (heel af en toe zelf eens naaldhakken) altijd nylons, want daar hield ze van, en donker en verzorgd haar dat golfde tot op haar schouders, maakten het plaatje compleet.

En alhoewel ze niet echt veel sportte de laatste tijd, had ze toch een vrij goed lichaam zonder veel overgewicht. Ze lette op wat ze at, wat niet altijd even makkelijk was omdat ze vaak op hotel was of aan beurzen deelnam. De meeste hotels waar ze verbleef hadden gelukkig een zwembad en als het even kon dan was ze daar te vinden. Zwemmen, daar hield ze van. Onlangs hoorde ze, terwijl ze zich in een kleedhokje stond aan te kleden, twee jongens van een jaar of 17 praten. "Die heeft een lekkere kont en borsten, daar wil ik wel eens in knijpen... " hoorde ze de ene jongen tegen de andere zeggen. Dat het over haar ging was haar onmiddellijk duidelijk want ze was naast de twee jongens de enige andere gebruiker van het bad. En ze konden hun ogen niet van haar afhouden. Het deed haar glimlachen.

Met haar 38 jaar was ze een van de jongste vrouwelijke ceo's op de vele congressen en meetings waar ze bijna wekelijks aan deelnam. Maar nog haar leeftijd, nog het feit dat de mannen hun hoofd draaiden als ze voorbijkwam en haar begerig bekeken, weerhielden haar ervan om een bloeiende carrière op te bouwen en menig collega versteld te doen staan van haar zakelijk en leidinggevend talent.

Bikkelhard, eigenwijs, een heks, slavendrijver, wel begripvol ... het waren woorden die ze in de wandelgangen wel eens opving. Ze moest glimlachen want dat vond ze best wel fijn diep van binnen... al die controle. Maar aan de andere kant was dat ook de misschien de rede waarom al haar relaties stukgelopen waren. Ze nam niet alleen de leiding in het bedrijf, maar ook in haar relaties had ze altijd de broek aan. (Ondanks het feit dat ze bijna altijd rokken droeg...) En een vrouw die overal de leiding nam waren mannen waarschijnlijk niet gewend.

"Ik lijk wel een van jouw werknemers", had de laatste man gezegd, net voor hij 4 jaar geleden de deur uitliep om nooit meer terug te komen. Ze had er over nagedacht en waarschijnlijk had hij ook gelijk. Maar de controle uit handen geven, neen dat kon ze niet. Ze stortte zich maar weer op haar werk want daar kon ze alle controle behouden. Sindsdien had ze geen relatie meer gehad.

"Ik ga", zei haar secretaresse. Miranda schrok op uit haar gedachten en leek even van de wereld.

"Fijn weekend en tot maandag" zij de vrouw vrolijk.

"Oh ja, jij ook een fijn weekend", zich snel herpakkend. "En amuseer je in Drenthe" zij ze er snel achteraan. Want ze realiseerde zich plotseling dat de secretaresse haar verteld had dat ze met haar man en "weekendje" weg zou gaan.

"Dank je" giechelde de secretaresse. "Komt helemaal goed" ze draaide zich vrolijk om en liep haast huppelende de deur uit.

Miranda keek haar na toen ze naar de lift liep. Een paar andere collega's liepen voorbij haar kantoor en wensten haar allemaal een fijn weekend.

Weekend... Het was al een hele tijd geleden dat ze nog eens een heel weekend thuis was geweest bedacht ze. De laatste tijd had ze heel veel gependeld en was ze vaak dagenlang van huis geweest. Ze kwam thuis en de volgende dag was ze alweer weer weg. Maar nu had ze het hele weekend voor zichzelf. Ze zou wel wat werk mee naar huis nemen maar niet teveel. Ze wou ditmaal eens genieten van haar eigen huis.

En van dat andere dingetje...

Want Miranda had een groot geheim. Iets dat ze voor de hele wereld verborgen hield. Iets wat eigenlijk niet paste bij haar nette en vrouwelijke uitstraling. Het was eigenlijk een soort contradictie. Ze had een psycholoog ooit horen zeggen dat nogal wat mensen twee tegenovergestelde persoonlijkheden kunnen hebben. Waarbij het ene compleet tegengesteld is aan het andere. Zij behoorde zeker tot die groep mensen. Ze bedacht dat het een grote schok zou zijn als iemand daar ooit achter zou komen. Misschien kon het haar carrière zelf wel verwoesten. Maar ze kon het niet laten, ze had dit nodig als een soort van uitlaatklep.

Het geheim zat momenteel dan ook verborgen onder haar zwarte nylons en nette mantelpak.

Hoofdstuk 2

Luiers... Sinds een aantal jaar had ze een luierfetisj.

Ze vermoedde dat de fetisj voortkwam uit haar drang om in haar broek te plassen. Iets wat ze al sinds haar 15de of 16de geregeld stiekem deed. Dat vond ze altijd zo opwindend. Gelukkig had niemand haar ooit betrapt want wat zouden ze anders vinden van de nette vrouw die eigenlijk een heel vies meisje was. Masturberen nadat ze in haar onderbroek had geplast vond ze super opwindend. Het natte onderbroekje, het vocht wat langs haar dijen naar beneden liep en de geur van haar plas zorgden ervoor dat ze nog opgewondener werd en bezorgden haar steevast een heftig orgasme.

Sinds ze een aantal jaar geleden per toeval op een website terechtkwam (ja ze keek wel eens porno) waarop meisje in luiers zichzelf bevredigden, was haar interesse gewekt. Toen ze een aantal dagen later in een Belgische supermarkt de luiers in het schap zag liggen had ze haar stoute schoenen aangetrokken en een pak meegenomen naar haar hotelkamer. Ze had er zich eerst enorm voor geschaamd om zo'n pak in de winkel aan te schaffen. Maar gelukkig bracht het internet later een beter oplossing. En in Nederland bleken de luiers bovendien niet in de supermarkt verkrijgbaar.

Ze had thuis, goed verborgen op haar slaapkamer, ondertussen al een hele collectie luiers aangelegd. Met allerlei soorten had ze geëxperimenteerd. De dingen wonden haar enorm op. Daar had ze geen man voor nodig. Die zou haar toch niet begrijpen bedacht ze.

De luiers gaven haar het gevoel dat ze heel even de controle kon loslaten. Dat er eindelijk iets was wat haar controleerde en niet omgekeerd. Een gevoel van veiligheid maar ook enorm opwindend. Want Miranda was een "diaper lover" zoals dat genoemd werd. Met adult baby's of tiener baby's had ze helemaal niets. Ze had ooit iemand horen zeggen dat het een vorm van plassex was. En dat kon voor haar wel eens kloppen want ze werd gewoon geil van een natte broek.

Een aantal maanden geleden had ze bij toeval de Kruidvat Unisex Extra Large Pyjamabroekjes ontdekt. Toen had ze voor het eerst gedurfd om ook buitenshuis of buiten de veiligheid van haar hotelkamer (ze had steevast een aantal luiers in haar bagage zodat ze zich s'nachts niet zou vervelen) een luier te dragen. Ze woog 69 kg en de luiers waren voor kinderen tot 65kg... Zonder al teveel twijfelen had ze twee pakken gekocht en thuis onmiddellijk uitgeprobeerd. Het was eigenlijk niet meer dan een groot maandverband maar dan in broek vorm, niet eens een echte luier. Maar het gaf haar wel hetzelfde gevoel en dezelfde veiligheid, dus uiteindelijk durfde ze er toch de deur mee uit. Bovendien had ze bij deze pyamabroeken het gevoel dat ze niet onder haar rok opvielen, wat bij al de andere luiers, voor haar gevoel, wel het geval was. Ook kon ze er makkelijk een extra maandverband in kwijt, ideaal voor als ze ongesteld was.

De allereerste maal op kantoor was super spannend en het gaf haar een enorme kik. Maar na een aantal uur had ze de luier toch maar weer uitgedaan. Ondertussen was ze al een aantal maal geluierd naar kantoor geweest en hield ze het de hele dag vol. Ze was zelfverzekerder geworden over haar luier en had zelf al een paar maal een klein beetje in de luier durven plassen. Gewoon in haar kantoor. Een sensationeel gevoel.

Vandaag had ze dus weer zo'n pyamabroekje aan... al de hele dag, en het was behoorlijk nat.

Rond drie uur had ze voor het eerst een beetje plas durven laten lopen, heel voorzichtig, maar het was ditmaal meer dan verwacht. Dat bezorgde haar een tijdje een nat kruis, tot de luier alles had opgenomen. Het zorgde er ook voor dat ze zich een tijdlang niet echt kon concentreren op haar werk. Ze durfde ook een tijdje niet op te staan, bang als ze was om door te lekken.

Omdat ze echter niet had uitgeplast was de drang niet verdwenen en nu meer dan twee uur later moest ze eigenlijk hoognodig plassen. Zou ze het nogmaals durven? Als ze telkens kleine beetje plas zou laten lopen zou de luier het misschien wel kunnen ophouden, dacht ze. Of zou ze toch naar het toilet gaan, twee uur eerder was het immers bijna misgelopen? Ze had echter geen andere luier meer mee en ook geen onderbroekje, dus de luier uitdoen zat er niet echt in tenzij ze in haar blote billen de deur uitliep. Of de vieze luier terug aantrok. Alhoewel, ze had natuurlijk wel nog nylons aan.

De drang om te plassen werd groter en uiteindelijk besloot ze om in kleine beetjes in de luier te plassen, daarna zou ze naar huis gaan. Ze ruimde haar bureau op, stopte de dingen die ze tijdens het weekend nodig had, samen met haar laptop een aantal USB sticks en haar telefoon in haar tas en pakte haar jas van de kapstok. Vervolgens ging ze weer zitten. Ze keek door het raam. Vanuit haar kantoor had ze een prachtig uitzicht over de omgeving en in de verte zag ze de skyline van Utrecht met de Dom toren. Ze probeerde zich te concentreren op haar blaas sloot haar ogen en begonnen zachtjes te persen. Een tijdje gebeurde er niets, maar toen voelde ze hoe de plas haar blaas begon te verlaten en in de luier stroomde. Een lichte vorm van sensatie trok door haar lichaam. Ze probeerde op te houden met plassen maar dat bleek wederom moeilijker te gaan dan verwacht. Ze duwde haar benen tegen elkaar en verkrampte maar ze plaste veel meer dan ze wou...

Teveel.. ditmaal lekte ze door daar was ze zeker van. Shit dacht ze "waarom doe ik doet nou". Maar ondanks de penibele situatie kreeg ze toch een gevoel van opwinding over haar heen.

Ze stond heel voorzichtig op en keek naar haar kont en de spiegel die achter haar hing. Zover ze kon zien was er niets te zien aan haar rok, geen vlekken. Toch voelde ze dat er plas langs haar dijen en haar nylons liep.

Shit wat nu, toch naar het toilet... Ze keek naar het uiteinde van het kantoor. Daar in de verste hoek waren de toiletten. Maar er zaten nog twee mensen tussen haar en de toiletingang. Daar zou ze voorbij moeten. Of... ze kon ook een verdieping omlaag. Ze wist dat er op deze verdieping momenteel werkzaamheden aan de gang waren en dat hij niet gebruikt werd. De werklui waren bovendien reeds lang naar huis. Het toilet op die verdieping zou waarschijnlijk makkelijker te bereiken zijn zonder op te vallen. Maar dan moest ze wel met de lift een etage omlaag.

Enigszins bevreesd nam ze haar tas en jas in haar handen en stapte voorzichtig haar kantoor uit. Zonder omkijken liep ze met zo weinig mogelijke bewegingen naar de lift tegenover haar kantoor. Toch voelde ze de overvolle luier tussen haar dijen wiebelen en stroompjes vocht naar beneden lopen.

Gelukkig kwam ze zonder verdere problemen bij de lift en toen ze op de liftknop drukte gingen de deuren onmiddellijk open. Waarschijnlijk had iemand hem naar boven gestuurd want ze had niet gemerkt dat er iemand uit de lift was gestapt.

Een verdieping lager was alles inderdaad ongebruikt. Overal lagen bouwmaterialen, maar de bouwvakkers waren gelukkig allemaal al lang weg. Weekend vieren en bier drinken bedacht ze bij zichzelf... Ze liep langzaam, met enigszins dichtgeknepen benen om niet al te veel door te lekken, naar het toilet op de uitgestorven verdieping. De toiletten werden niet verbouwd dus deze zou ze zonder problemen kunnen gebruiken. Ze liep naar het damestoilet en opende de deur. Het licht floepte aan. Een ideetje van haar om energie te besparen. Veel ruimtes waren voorzien van sensors die het licht dimden als er niemand meer in de ruimte was. Eindelijk kon ze in alle rust de schade bekijken.

Ze liep naar de wastafels. Achter haar stond een van de toilethokjes open. Ze hing haar jas en tas aan het haakje en liep vervolgens terug naar de wastafels waarboven een grote spiegel hing waarin ze zichzelf extra goed kon bekijken. Ze draaide zich om en keek over haar schouder naar haar kont. Er was niets te zien aan haar rok, geen natte vlekken. Aan de binnenkant van haar onderbenen zag ze echter glinsterende streepjes lopen langs haar donkere nylon kousen. Ze wist dat dit maar een ding kon betekenen.

Haar rok een beetje optillend voelde ze met haar andere hand aan de binnenkant van har dijen. Hier voelden de nylons behoorlijk nat aan.

Ze was compleet doorgelekt. De luier was niet echt geschikt voor een grote plas. En ze was zelf nog steeds niet helemaal uitgeplast.

Een rilling liep door haar lichaam toen ze de binnenkant van haar dijen aanraakte. Ze was opgewonden. Langzaam veranderde Miranda van een harde zakenvrouw in een vies meisje. De psycholoog had meer dan gelijk gehad wat haar betrof. Het feit dat ze op kantoor was maakte haar niet meer uit en haar driften namen langzaam de overhand.

Ze wou haar natte luier bekijken, net als thuis, in de spiegel. Ze knoopte haar rok los en stapte er voorzichtig, om hem niet vies te maken, uit. Netjes opgevouwen legde ze de rok op de wastafel. Er was toch nog ietsje over van de nette dame. Haar witte blouse viel nu over haar luier dus ze tilde de uiteinden op en knoopte ze in elkaar. Ze keek in de spiegel.

Haar nylons bedekten de de luier enigszins. Ze tastte met haar beide handen tussen haar benen en voelde de vochtige nylons. De luier voelde zwaar aan. Rillingen van geilheid liepen nu door haar lichaam. Ze sloot haar ogen en duwde en streek met haar handen over de luier. Haar hele schaamstreek was nat zowel van haar plas als van haar geil. Ze wou meer, ze wou klaarkomen. Nog nooit was ze zo ver gegaan op kantoor en de angst om ontdekt te worden was compleet verdwenen. Ze wou maar een ding meer een spetterend orgasme.

Miranda kwam even tot zichzelf en keek om. Zichzelf een orgasme bezorgen deed ze graag min of meer zittend. Omdat ze dat niet op ge grond wou doen liep ze het hokje in waar haar tas en jas hingen. Ze sloot de nog openstaande toiletbril, wie vergeet dit nou dacht ze, en ging er op zitten. Al rondkijkend ontdekte ze dat ze met haar rug tegen de muur kon leunen. Als ze de deur sloot kon ze haar voeten tegen de hoeken van het hokje plaatsen waardoor haar benen gespreid werden. Zo kon ze makkelijk bij haar luier komen en zichzelf tot een orgasme brengen.

Langzaam begon ze over de luier te wrijven, af en er lichtjes in knijpend en soms er in duwend zodat ze haar clitoris stimuleerde. Ze voelde haar plas uit het luierbroekje geperst worden en langs haar billen op de toiletpot lopen. Met haar benen opgetrokken en steunend in de hoeken van het hokje zorgde ze ervoor dat ze niet wegschoof op de natte bril.. Ze wou het orgasme uitstellen, zo lang mogelijk genieten van het voorspel. Ze zucht zwaar en sloot haar ogen

"Klik" Plots ging het licht uit.

Ze had waarschijnlijk al te lang stilgezeten en de sensor van de lamp zag te weinig beweging om te reageren. Enigszins verbouwereerd probeerde ze in de donkere ruimte iets te onderscheiden. Als ze recht zou staan en met haar armen zou zwaaien zou het licht waarschijnlijk wel terug aangaan, maar dat wou ze eigenlijk niet. Ze wou haar moment niet onderbreken. Gelukkig werd ze een zwak lichtschijnsel van de noodverlichting waar en dat gaf haar weer een zetje om verder te gaan waar ze gebleven was.

"Klik" Het licht ging weer aan en ze hoorde iemand het toilet binnenkomen.

-Wordt vervolgd-