Stage In Afrika - 1

Het was balen geweest. Natuurlijk had ze graag gezien dat ze niet in haar eentje naar Afrika zou reizen voor haar stage. Menig persoon die dicht bij haar stond, raadde het haar af. Kon het wel veilig zijn voor een meisje van 20 in haar eentje. De school had echter verzekerd dat veiligheid geen reden hoefde te zijn om niet te gaan. De banden waren warm met de mensen van daar en in de talloze jaren dat deze stage was aangeboden had nog nooit iemand zich onveilig gevoeld. Manon had daarom toch gekozen om de stage in Kenia te gaan doen.

Nu was Manon daar al een week. Ze had zich niet kunnen voorstellen dat het zo geweldig was. De mensen van de school waar ze stage liep waren allemaal heel vriendelijk. Daarbij werd ze ook goed opgevangen door het gezin waarbij ze verbleef. Doordat ze in een aangebouwd woninkje aan het huis van het gastgezin leefde, had ze ook de nodige privacy. Zodoende kon ze ook zelf het kleine dorp in zonder dat ze iemand met zich mee kreeg.

Manon was een zo geheten vrijgevochten dame. In haar puberteit had ze thuis menig serviesstuk laten sneuvelen als haar ouders zich weer niet conform haar ideeën gedroegen. Haar ijzeren wil was haar dan soms ook tot last. Die tijd was nu wel voorbij. Toch had het haar wel gevormd. Ze wilde niet graag de les gelezen worden. Misschien dat ze daarom ook wel juist in haar eentje hier zat. Manon had op het MBO niet veel vriendinnen waarmee ze zo’n sterke band had dat ze die langer als een lesdag kon zien. Daarbij waren de meeste meiden weer jaloers op haar voorkomen. Manon zag er heel vrouwelijk uit. Haar lichte huid en haar lange, golvende blonde haren leken helemaal top. Met haar 1.71 en 60 kilo had ze ook over haar figuur niet te klagen. De smalle taille accentueerde haar goedgevulde boezem en haar door het sporten goed gevormde kontje. De lange benen gebruikte ze maar al te graag om de jongens mee te verleiden. Een broek trof men dan ook zelden aan bij deze meid.

Dat was nu wel anders. Ze moest zorgen dat de rok die ze droeg tot onder haar knieën kwam. Daarbij moest de rest van haar benen bedekt zijn met kousen. Een dame moest zich hier degelijk kleden. Daaraan merkte ze dat dit nog echt een dorp was waar ze nu was. Zelfs voor Keniaanse begrippen was het ouderwets. Toch schikte ze zich erin. Manon besefte maar al te goed dat ze zo in haar eentje het beste niemand voor het hoofd kon stoten. Het liefst zou ze elke dag na haar stage in haar bikini liggen zonnen. Ze wist echter dat dit een grove schande zou zijn.

De week was goed bevallen en ze kende veel mensen. Het dorpshoofd had haar ook ceremonieel begroet. Daarbij waren haar nog wat zaken rondom het dorpshoofd verteld. Dit soort dingen had Manon alleen maar in films gezien. Ze vond de status van het dorpshoofd wel iets hebben. Het kwam er ook op neer dat op die manier geschillen werden opgelost. De lokale winkels met groentes en fruit had ze ook geprobeerd. Ze wist dat ze daar iedereen te vriend moest houden. Daar draaide het eigenlijk om. Je moet gewoon zorgen dat je iedereen tevreden houdt en zo zorg je voor jezelf voor een warm bed.

Manon had net gedoucht. Haar natte haren hingen op haar witte hemdje. De contouren van haar borsten waren duidelijk zichtbaar, evenals haar tepels. Het roze broekje dat ze had aangeschoten, was alvast om in te slapen. Op die manier zat ze via haar tablet naar een bekende Nederlands soap te kijken. Ze zat zo in de serie dat ze vergat hoe ze erbij zat toen er op haar deur werd geklopt. Zonder aarzelen stond ze op en liep naar haar deur. Toen ze die opende zag ze de man van haar gastgezin. Die slikte even toen hij haar zo zag. Op dat moment besefte ze dat hij duidelijk zich had op haar borsten door de natte stof. Ze hield haar armen ervoor en vroeg wat er was. De man vertelde dat de familie de dag erna een uitje had en vroeg of ze zin had om mee te gaan. Manon besloot mee te gaan. Dat werd een leuke dag. Ze was met de familie het waren op gegaan en terwijl de mannen hadden vist, waren de vrouwen, waaronder Manon, flink aan het kletsen. Alles gebeurde in het Engels, zodat ze het goed kon volgen. Het enige waarvan ze baalde, was dat ze geen duik kon nemen in het water. Wat zou ze graag weer eens lekker gaan zwemmen. In haar bikini op het bootje zitten was ook geen optie.

De week daarna doorstond ze ook prima. Alles ging van een leien dakje en daardoor was het thuisfront ook gerust gesteld. Manon had zelf wel een beetje moeite met het weer. Toen ze op zaterdagochtend voor de zonsopkomst wakker was, besloot ze te gaan wandelen. Het dorp was nog in diepe rust en zo kon ze gemakkelijk even er tussenuit knijpen. Manon trok een jurkje aan en slippers. Ze besloot dat ze voor de schemering terug moest zijn. Niemand mocht haar zo zien. Daardoor had ze nog een uurtje. De klamme nacht had gezorgd dat ze er wel even zo luchtig bij wilde lopen. Het zomerse jurkje van groen, blauw en geel viel ruim om haar heen. Ze sloot de deur zachtjes achter zich en liep via de achterzijde van het erf naar de waterkant. De nachtelijke geluiden van de natuur waren minimaal. Enkel wat activiteit van insecten kon ze ontdekken. De frisse wind bij het water deed haar goed. Eindelijk voelde ze even geen controle.

Het maanlicht toverde de oever tot een verleiding die ze niet kon weerstaan. Ze wist dat de plas water veilig was. Op was vis na zaten er geen dieren waarvoor ze bang moest zijn. Manon stapte uit haar slippers en liep via de zanderige oever zo het water is. Dit voelde geweldig. Ze liep wat heen en weer. De meid genoot van het water. Dit was pas fijn. Ze keek even om zich heen. Toen besloot ze haar stoute schoenen aan te doen. Ze trok haar jurkje over haar hoofd en wierp deze bij jaar slippers. Snel zakte ze door haar knieën. Het water was geweldig. Dat haar stringetje nat was, maakte haar niet uit. Een bh had ze onder het jurkje niet aangehad. Manon ging iets dieper, zodat ze kon zwemmen. Zo begon ze lekker baantjes te trekken. Dit was wonderlijk. In het maanlicht zwom ze stilletjes door het Keniaanse water.

Na een kwartiertje gezwommen te hebben, ging ze weer naar de kant. Ze stapte in haar slippers en trok haar jurkje over haar natte lichaam. Ze had heerlijk genoten, maar besefte dat ze nu stilletjes terug moest. Snel bereikte ze de deur van haar ruimte. Niemand gezien. Dat was een hele opluchting. Ze wierp de kleding uit en stapte onder de douche. Even de geur van het openbare water van haar lichaam spoelen.

Bij het avondeten vroeg de man van het gastgezin of ze de volgende dag weer mee ging op de boot. Manon zei dat ze toe was aan uitslapen en nog wat zaken voor haar stage moest regelen. Daarbij zou ze nog even op Skype verschijnen voor haar scharrel, al noemde ze hem daar voor het gemak haar vriendje. De man begrip dat en ze aten lekker verder.

Toen ze zondagochtend wakker werd en naar de woning van het gastgezin ging om te ontbijten, lag er een briefje bij haar bord. De man des huizes had geschreven dat het dorpshoofd haar om elf uur verwachtte. Even keek ze op de klok. Het was nu tien uur. Dan moest ze nog opschieten. Ze wist dat ze die man niet kon laten wachten. Elf uur? Vreemd, want dan is het ook de lange zondagsdienst van de kerk, waar bijna het hele dorp aanwezig is. Haar gastgezin maakte geen deel uit van de kerkelijke gemeenschap meer, vandaar dat zij meestal uit respect voor de gang van zaken in het dorp op zondag weg waren die dag. Manon af haar ontbijt snel op en friste zich vervolgens op haar eigen kamer weer op. Ze koos iets representatiefs uit om aan te doen. De donkere rok tot over haar knieën en een lang shirt er overheen. De donkere kousen reikten tot boven haar knie en de zwarte schoentjes waren simpel en netjes. Zo kon ze zich netjes vertonen voor het dorpshoofd. Ze vroeg zich wel af waarom ze daar verwacht werd.

Gespannen meldde Manon zich bij het dorpshoofd. Er werd open gedaan door een van zijn bedienden. Het was hier zo dat lokale jongens mee gingen tellen als ze een tijdje in dienst waren geweest van het dorpshoofd. De jongen verwelkomde Manon en nam haar mee naar binnen. Ze werd door het huis naar de tuin geleid. De beschutte tuin zag er mooi ingericht uit. Het dorpshoofd zat op een troonachtige stoel op de veranda. Door de zonnebril van de man kon Manon zijn gelaatsuitdrukking niet inschatten. Ze groette de man vriendelijk. Hij bleek in een hele andere stemmen dan de laatste keer dat ze deze persoon had gezien.

Het dorpshoofd was een man van naar schatting in de vijftig. Leeftijd maakte daar niet echt uit en de mensen wisten het ook niet allemaal precies. Hij was normaal gesproken een gekleed in een Afrikaans hemd met een luchtige broek en sandalen. Qua kledij zou niemand hem daarom als dorpshoofd zien. Nu zat hij in een witte blouse met een idem broek en zwarte gelakte schoenen. Zijn stok met het ‘wapen’ van het dorp erop stond naast hem. De man, die een van de donkerste personen was die Manon ooit had gezien, kon zowel autoritair als gemoedelijk zijn. Dat eerste was nu het geval.

Hij zei Manon streng voor de veranda te gaan staan met haar gezicht naar hem toe. Ze gehoorzaamde, niet weten wat ze moest gaan verwachten. Manon kneep haar ogen dicht door de felle zon waar ze tegen in moest kijken. De man zei haar in goed Engels dat ze blijkbaar nog niet op de hoogte was van de gebruiken binnen het dorp. Ze stamelde dat ze dat misschien nog niet wist, maar dat de familie haar zo goed mogelijk hielp. Had dit te maken met het feit dat ze niet mee was gegaan vandaag met de familie? Had ze hen daarmee beledigd?

‘Dus jij denkt dat je dingen ongezien kunt doen?’

Waar doelde hij op?

‘Dus jij weet niet hoe een vrouw zich hoort te gedragen?’

Manon voelde zich niet meer comfortabel zo alleen bij het dorpshoofd en zijn twee knechten. Ze kon niets uitbrengen. Ze voelde dat ze rood aanliep.

‘Kleed je uit.’

Wat? Zei hij dat echt? Geen denken aan.

‘Kleed je uit!’ zei hij nogmaals, maar ditmaal luider toen ze niet snel het bevel opvolgde.

Ze deed nog steeds niets. De man pakte zijn stok en maakte een beweging. Direct voelde Manon hoe de twee jongens haar rok wild aftrokken. Hetzelfde gebeurde met haar shirt.

‘Dus…kleed je uit, blanke bezoeker!’

Manon wist dat de vernedering compleet was. Terwijl ze haar bh, schoenen, sokken en uiteindelijk ook haar stringetje uit trok, besefte ze dat het dorpshoofd haar pas echt vernederde met het niet noemen van haar naam. Haar naam die hij de afgelopen twee weken zo vaak zo vrolijk had gezegd. Nu stond ze naakt voor hem. Haar handen voor haar borsten en haar kutje.

‘Als jij denkt je lichaam te kunnen tonen in het openbaar hier, dan heb je het mis. Dat kan alleen na een ceremoniële inwijding. Elk meisje van zestien krijgt die hier, soms nog eerder. Jij hebt dat niet gehad, maar gezien je gedrag, kunnen we er niet aan ontkomen. Dus armen weg en laat dat witte lichaam maar zien.’

Manon keek de man, die roerloos zat, angstig aan. Wat was hij van plan? Hij gebaarde naar de jongens en die pakten haar vast. Ze trokken haar mee. Iets verderop in de tuin werd ze op een soort bedekte tafel gelegd. De jongens, die tussen de achttien en twintig waren volgens haar schatting, pakten ook wat potjes. Toen kwam de man met zijn stok aan. Het dorpshoofd naderde en de twee jongens gingen kaarsrecht op gepaste afstand van Manon staan. Ze wilde het liefst huilen. Ze wilde terug naar Nederland. Dit hoorde niet bij haar stage.

De man liep een paar rondjes om haar heen. Daarbij druppelde hij telkens een vloeistof, die lekker rook, over haar heen. Af en toe gleed hij met zijn hand over haar lichaam. Zo liep hij een paar rondjes tot hij bij haar hoofd bleef staan. Vanaf daar pakte hij haar bij haar borsten en kneep hard in haar tepels. Manon gilde. Een van de jongens pakte gelijk de sok van Manon en bond deze behendig met tape voor haar mond. Weerloos lag ze daar. Niemand die haar kon helpen.

Het dorpshoofd liep verder. Naast haar lichaam bleef hij staan. Bruut pakte hij haar vol op haar kutje. Zijn grote hand masseerde haar kruis. Ondanks dat ze dit niet wilde, was het wel heerlijk. Ze genoot. Langzaam werd ze nat tussen haar benen. Haar geschoren kutje werd even goed bekeken door de man. Toen kwamen de jongens dichterbij. Elk van hen pakte een been vast. Zo werd ze lekker wijdbeens gehouden. Het dorpshoofd kwam daarop aan het eind van de tafel staan. Hij had nu prachtig zicht op de geschoren doos en het glimmende vocht van Manon. Hij kwam dichterbij, duwde een vinger naar binnen en haalde die eruit. Even keek hij naar de jongens. Hij rechtte zijn lichaam, deed wat uitspraken, en bracht toen twee vingers naar binnen. Een paar keer haalde hij zijn lange vingers door haar natte grotje.

Het dorpshoofd ging vervolgens weg bij de tafel. Hij nam plaats op een luxe fauteuil onder de bomen. De jongens tilde Manon van de tafel en leidde haar naar de man. Ze zag dat zijn broek open was en zijn donkere pik omhoog stond. Had zo ooit zo’n geslacht gezien? Het tape en de sok werden verwijderd en Manon werd hard naar beneden geduwd. Haar hoofd werd bij zijn ballen gehouden. Likken moest ze. Ze begreep het en begon zijn paal van onder naar boven te lippen. Keihard stond die machtige pik. Bij zijn eikel aangekomen, kuste ze die. Die kusjes werden gevolgd door plagerig strelen met haar tong. Toen ze zijn eikel in haar mondje wilde doen, voelde ze weerstand van haar kaken. Daar hadden de heren geen medelijden mee. Een van de jongens duwde haar hoofd iets verder. Kokhalzend begon ze het dorpshoofd te pijpen. De twee jongens speelden ondertussen met haar kutje en haar borsten.

Ineens werd ze omhoog getrokken. Haar kaken gloeiden. Ze hand moeite haar mond dicht te krijgen. Ze werd terug naar de tafel waar ze eerst op lag geleid. Daar mocht ze op haar rug plaats nemen. Haar benen werden omhoog gehouden. Het dorpshoofd kwam naar haar toe. Zijn monsterpik zette hij tegen haar natte kutlipjes. Langzaam schoof hij zijn lid naar binnen. Manon kneep in de armen van de jongens. Zo goed was ze nog nooit gevuld. Toen hij zijn lul er half in had, begon hij te neuken. Hij stond ritmisch voor de tafel met zijn heupen te dansen. Hij voerde het tempo op. Manon voelde dat zijn grote pik steeds verder in haar schoof. Een van de jongens begon haar klitje te masseren. Door al het gedoe was het Manon niet eens opgevallen dat de jongere knapen ook hun piemels de ruimte hadden gegeven.

Het dorpshoofd bleef in een gestaag tempo haar neuken. Het enige wat veranderde was de diepte waarmee hij zijn lange penis in haar bracht. Steeds verder schoof hij erin. Bij elke stoot weer een beetje meer. Zijn ballen kwamen inmiddels al telkens tegen haar billen. Hij pakte haar nu wel vast. Hij schoof haar billen voorbij de rand van de tafel. Gezien zijn kracht, tilde hij haar op. Met zijn keiharde pik in haar draaide hij haar als een kippetje op een spies om. Haar benen werden op de grond gezet en met haar buik kwam ze nu op tafel te liggen. Met een hand hield hij haar strak op tafel door op haar rug te leunen. Nu neukte hij haar wel hard. Elke stoot ging gepaard met een klets van zijn ballen tegen haar klitje. Manon werd gek. Zo was ze nog nooit geneukt. Zoiets had ze niet eens durven dromen!

De man schokte een paar keer heel hard. Manon voelde dat hij niet meer stootte. Direct snapte ze ook waarom. Ze werd diep van binnen gevuld met warm zaad. De man trok langzaam zijn pik uit haar overstromende kutje. Manon zakte door haar knieën en plofte op de grond. Half zittend tegen de tafel zag ze het dorpshoofd uit de tuin verdwijnen. De jongens duwden snel ombeurten hun pik in haar mondje. Manon had geen fut meer. Gelukkig waren de twee zo geil dat ze snel hun goedje in het mondje van de meid spoten. Ze slikte netjes alles door. Toen kreeg ze haar kleren.

Bij het naar buiten leiden zag ze het dorpshoofd weer. Hij zei haar, nog even autoritair, dat ze nu wel was ingewijd, maar dat hij geen klachten over haar wilde. Daarbij waarschuwde haar ook nog.

‘Let wel, je bent nu ook een van ons. De vrouw is onderdanig aan de man zijn lusten.’

Manon had zich daarna in haar kamer opgesloten. Ze hoefde even niemand meer te zien. Naar Nederland stuurde ze dat de verbinding er uit lag. Toen om negen uur ’s avonds de man des huizes in haar kamer stond, zag ze dat het niet goed was. Zijn ogen stonden op ontploffen en zijn riem maakte hij los en nam hij in de hand. Dit was nog maar het begin.