Wat als verleiding, opwinding en seks even normaal zijn als elkaar begroeten, een hand geven en adem halen? Wat als bijna iedereen in een permanente staat van opwinding verkeert? Overal. Hoe vreselijk saaai is het leven dan wel niet?
=24=

Ed

De eerste activiteit die hij de volgende ochtend ontplooide, was op zoek gaan naar een bankfiliaal. Dat vond hij in het centrum van de stad. Er was geen andere mogelijkheid dan dubbel te parkeren, dus had hij nu haast.
Zes loketten zag hij. Er waren er drie buiten gebruik. De bankemployee die achter het meest linker loket de clientèle moest bedienen, zat met zijn broek omlaag op zijn knieën op de balie en had zijn vervaarlijk stijve paal door de conversatieopening gestoken. De paal was gedeeltelijk in de mond verdwenen van een wat oudere dame gekleed in een bontachtige jas. Terwijl de employee zijn lid vlijtig tussen haar lippen stootte, hield hij zijn handen op zijn billen gedrukt, kennelijk om zo wat meer kracht in zijn ritme te brengen.
De pikzuigende dame deed uitermate haar best. Soms omvatten haar handen de bovenbenen van het bankwezen, soms deed ze een graai naar zijn ballen. Er hing een tas over haar schouder die slingerend meedanste met haar bewegingen en die van de man, wiens lul ze als rietje gebruikte.
Ed was aan de beurt. Hij rukte zijn blik los van het tweetal en stapte af op het gepantserde glas van het rechter loket.
'Goeiemorgen,' zei hij tegen het langharig meisje achter het glas. Dat glas zorgde voor een gesloten afscheiding, maar was het dankzij een aantal gaatjes eigenlijk ook weer niet. Het meisje droeg een felrode trui met borduursels over een wit bloesje waarvan het kraagje nog juist zichtbaar was. Om de mouw van haar rechter arm klemde een goudkleurige band met één fonkelend oogje.
'Goedemorgen, meneer,' zei ze met een zachte stem. 'Ik hou van mannen met zwart borsthaar. Heeft ú borsthaar?'
'Het is nog zwart ook.'
'Erg mooi.' Ze glimlachte met een scheef gehouden hoofd. 'En wat kan ik voor u doen?'
Dat legde hij in enkele woorden uit. Toen het meisje wegliep om een formulier te halen, zag hij dat ze een minirokje droeg dat pikzwart was. Links van hem zoog de bontgejaste dame onvermoeibaar door. Het gezicht van de bankemployee was rood aangelopen.
Het meisje keerde terug. Ed had zijn paspoort onder het loket door geschoven. Dat bekeek ze, en toen ze er iets op het formulier uit overschreef, bereikte haar collega zijn hoogtepunt. De vrouw slikte het meeste door. Sommige andere klanten stapten naar voren om een beter zicht op het tafereel te hebben.
'Die Henk,' zei het meisje.
'Pardon?' vroeg Ed.
Ze wees naar haar collega. Zijn paal was weer in vrijheid, nog steeds stijf, en nat. Hij wreef het zweet van zijn voorhoofd.
'Die Henk, zei ik.' Het meisje deed het paspoort dicht. 'Heeft zo zijn eigen klanten. Vrouwen vooral.'
'Die hij op een speciale manier van dienst is.'
'Hij heeft een rare invloed op oudere dames.' Ze schokschouderde. 'Wat die in hem zien... geen idee.'
'De ideale schoonzoon,' gokte Ed.
'Sinds wanneer worden schoonzoons gepijpt door hun schoonmoeder?'
'De ideále schoonzoon misschien wel, en trouwens, er is meer tussen hemel en aarde...' Hij grinnikte.
'Zeker, meneer. Momentje nog graag.' Het meisje liep opnieuw weg.
De bankemployee was van de balie geklommen. Hij zat nu achter het glas en rammelde op zijn toetsenbord. De vrouw die hem van dienst was geweest, bekeek haar gezicht in een make-upspiegeltje.
'Zo,' zei het meisje. Ze was teruggekeerd met een envelop. 'Alles is in orde, hoor.' En terwijl ze de envelop doorschoof: 'Heeft u echt zwart borsthaar?'
'Een oerwoud,' grijnsde hij.
Met de blik van het meisje nog in zijn gedachten, stapte hij even later in zijn dubbel geparkeerde auto. Geen bon, goddank.
Ed reed rechtstreeks naar een van zijn vaste adressen waar hij kantoorruimte had om zijn arbeid administratief te stroomlijnen. Die adressen had het hoofdkantoor destijds op diverse strategische plekken in de provincie voor het verkoopteam georganiseerd. Vaak waren het flexwerkplekken of administratieve afdelingen van grote productiebedrijven.
Nu reed Ed af op een handelsfirma die gehuisvest was in een vijf verdiepingen groot gemeenschappelijk kantoorpand met glazen wanden. Een rits borden bij de ingang gaf een verscheidenheid aan activiteiten aan. In de kelder was zelfs een technologische keuringsdienst gevestigd.
Maar daar hoefde hij niet te zijn. Hij steeg in de lift op naar etage drie. Ook hier was een ontvangstbalie, bemand door een persoon van vrouwelijke kunne.
'Môge, Astrid,' zei Ed.
Het meisje stond achter de desk met een telefoonhoorn tegen haar oor gedrukt. Ze knipoogde naar Ed die overigens een zacht zoemend geluid hoorde. Toen hij om zich heen keek om de oorzaak van het gezoem te achterhalen, zag hij dat de receptioniste haar rok optilde. Ze bleek een vibrator, die op automatisch stond, tussen haar schaamlippen te hebben gestopt. Hij keek ernaar, ze wiegde met haar heupen.
'Uitstekend,' zei ze in de hoorn. 'Dat zal ik noteren.'
Ed liep de eerste gang in.
Aan het eind ervan bevond zich het restant van een kantoortuin uit de jaren zeventig. De immense ruimte van toen - waar een slecht werkklimaat heerste - was inmiddels onderverdeeld in minder grote eenheden. Toch waren de werkruimten nog fors in vergelijking met modernere opvattingen. Zo was hier een afdeling waar niet minder dan vijfentwintig mensen tegelijk hun werk moesten doen. Bespied door elkaar.
In deze ruimte was voor Ed een bureau gereserveerd. Het maakte deel uit van een groep van vier vlak bij een van de ramen. In elk geval vond hij het uitzicht naar buiten de moeite waard. Hij zag een wirwar van snelwegen met aan de overkant een eenzame polder vol koeien.
'Aah, lekkere lul van me,' zei de cheffin van de afdeling toen ze Ed in het oog kreeg. 'Leuk je weer te zien.'
Hij draaide zich naar haar om. Zoals gebruikelijk zag ze er tiptop uit: speels zakelijk gekleed in een niet al te stijve rokblazer-combinatie. Dat haar linker tiet uit haar bloes hing, gaf een wat minder zakelijk accent.
Er eventjes in knijpend, zei hij glimlachend: 'Ja, daar ben ik weer. Nog nieuws van het front?'
'Hangt ervan af welk front je bedoelt.' Ze drukte zich snel tegen hem aan. 'Het rampetampfront misschien?'
'Bijvoorbeeld.'
'Och...' Ze reikte naar zijn gulp. 'Het is verdomde druk de laatste tijd. Ik krijg amper kans om te schijten.'
'Arme Til.' Hij wees om zich heen. 'Je had je ook stierlijk kunnen vervelen. Wist je dat één op de vijf werknemers een burn-out oploopt door een bore-out?'
'Je meent het.' Het was duidelijk dat ze amper geluisterd had. Ze had zijn geslachtsdelen gevonden en kneep erin. 'Ik heb trouwens wel trek. Hoe is het met jou?'
Eds blik viel op een van de medewerksters. De jonge vrouw had tot nu toe helemaal in het achterste deel van de afdeling achter een computer gezeten, en nu ze opstond, kwam hij tot de ontdekking dat ze geen kleren droeg.
'Verdomd - zie ik dat goed?' zei hij. 'Loopt Floortje in d'r blote reet rond?'
De cheffin volgde zijn blik en knikte toen.
'Is ze niet schattig? Ik vond haar al vanmorgen om half negen op het kopieerapparaat. Daar lag Koos in haar te rammen. Die jeugd van tegenwoordig toch, hè?'
Ed zwaaide naar het blote meisje. Ze zwaaide vriendelijk terug voor ze een dossierkast opende en op haar hurken zonk om iets van de laagste plank te pakken.
'Met Koos?'
'Ja.' De cheffin opende Eds gulp. 'Mag ik even?' Met enige moeite schoof ze haar hand in de opening en kromde haar vingers om zijn slappe pik. 'Zeg, zal ik hem lekker groot maken? Heb je daar zin in? En zullen we daarna op mijn bureau..?'
Hij bestudeerde haar glanzende ogen. Hoe vaak hij al met deze vrouw had gevoosd, wist hij niet meer. Het was echter telkens een nieuwe sensatie geweest. Tilly Wessel had geen remmingen. Wanneer zij een nummertje wilde maken, dan maakte ze het, wáár dan ook. De laatste keer had hij zijn lul in haar kruis mogen steken toen ze op weg was naar een stafvergadering; in het trappenhuis waar de helft van het aantal personeelsleden voortdurend op en neer liep.
Ze had languit met gespreide benen en omlaag getrokken onderbroek op de laatste treden gelegen terwijl Ed amechtig had gepompt. Het was lekker geweest, vooral toen Tilly Wessel tijdens haar eerste hoogtepunt de meest ordinaire taal uitsloeg. Gegild had ze van genot en gejankt ook. Er huisde een beest in deze vrouw.
'Wat fantasieloos,' zei hij, 'op je bureau.' Hij klakte bestraffend met zijn tong. 'Waarom niet op het bureau van je baas?'
'Hè, dat zou leuk zijn.' Ze haalde zijn geval uit zijn gulp en keek ernaar. 'Hoi, knulletje.' Door zich voorover te bukken, kon ze de lul een zoentje geven. 'Laat me je eerst maar eens aflebberen.' Nog steeds gebukt, zoog ze het bovenste puntje tussen haar lippen.
'Hallo, Ed,' zei een jonge vrouw die met een ordner voorbij liep. 'Probeer iets over te houden voor mij.'
'Mijn god, wat krijg ik het druk vandaag op deze laatste werkdag.' Hij wenkte haar naar zich toe en greep onder haar rok.
'Prachtig,' glimlachte de jonge vrouw. 'Je laat er geen gras over groeien.'
Terwijl de cheffin zijn lul in de juiste vorm kreeg, kneep hij in de billen en kut van de andere vrouw. Deze liet de ordner op de vloer vallen en begon haar boezem te betasten.
Enkele meters verder zat een jongere vrouw met de benen wijd achter de pc. Je zag duidelijk dat ze geen onderbroek droeg, wél een stout gordeltje met rossige roosjes als versiering, en een stel kousen met gedurfde motieven. Haar gezichtje ging schuil onder een prachtige bos donkerrood haar.
Aan het bureau tegenover het hare werkte een andere vrouw. Ze telefoneerde, makkelijk zittend op de rand van het schrijfblad, met één voet op de bureaustoel. Omdat ze een strakke rok droeg die deze houding niet toeliet, had ze de rok zo hoog mogelijk opgetrokken. Nu kon ze haar benen met gemak uit elkaar houden. En omdat ze er zó goed bij kon, speelde haar vrije hand met het driehoekje van haar kruis.
Tilly Wessel en de andere vrouw waren op de vloer op elkaar gaan liggen. Beiden met ontbloot onderlijf en uitnodigend gespreide benen. Ed keek neer op twee smekende kutten. Hij trok als een haas zijn broeken uit, liet zich op zijn knieën vallen en begon om beurten in de vrouwen te rammen. Terwijl hij in kut 1 zijn best deed, stond kut 2 afwachtend open.
'Hier...,' verzuchtte de cheffin. 'Kom hier klaar, in mij.'
Hij kon het niet regelen. Hij kwam toevallig in de ander, maar om Tilly Wessel te troosten, zoog hij net zo lang aan haar clitoris tot ze zelf drie keer een orgasme kreeg.
En toen - toen vond hij dat hij eindelijk zijn mouwen moest opstropen. Aan het werk dus.

Tot ver in de middag regelde Ed zijn bureauzaakjes. Hij schreef rapportjes en voerde telefoongesprekken; hij bevestigde orders en registreerde declaraties. Kortom: zo rond vier uur dronk hij zijn zoveelste mok koffie leeg en rekte zich geeuwend uit. Hij kon de boel afsluiten, de complete werkweek zelfs. Er wachtte hem een urenlange terugreis naar huis.
Op weg naar de volgende etage passeerde Ed van Vliet twee vrouwen die bij een koffieautomaat met elkaar stonden te babbelen. De een was aan de kleine kant, maar bezat een wondermooi profiel, de ander stond er struis bij. Deze droeg overigens een zwart T-shirtje met laag uitgesneden hals boven een elastisch minirokje. Een van haar handen bevond zich onder dat rokje.
'... meegemaakt?' hoorde Ed de kleinste zeggen.
'Niet in de bus,' zei de ander. 'Tenminste, ik herinner het me niet. Hoezo? Was het niet lekker?'
'Jawel, jôh, maar het gebeurde zo onverwacht. Ik stond nog zo'n beetje te dromen - je snapt wel, het was nog heidens vroeg - toen ineens die lul van achteren tussen mijn billen werd geprikt. Hij ging tekéér, jôh! Niet gewoon meer.'
'Dát noem ik nou eens zalig wakker worden,' zei de struise. Ook zij had intussen een hand onder haar rokje gestoken. Dat deed ze om haar broekje opzij te trekken. Net voordat hij verderliep, zag Ed dat ze een forse straal pis tussen haar schoenen op de vloer liet kletteren.
In de postkamer deponeerde hij enkele grote enveloppen op een van de ruime tafels, die allemaal bijna volledig vol lagen met andere post. Er was niemand. Een radio op de vensterbank stond zachtjes aan en de deur naar het aangrenzende vertrek open. Ed keek om het hoekje van die deur.
De postkamer werd doorgaans bestierd door één vaste kracht die hulp kreeg van jonge uitzendkrachten. De vaste kracht - een wat oudere man met een rimpelig gezicht - bleek zich elders op te houden. Ed zag nu wel de uitzendkrachten, twee pittige meisjes. Ze zaten tegenover elkaar aan een tafeltje met koffiebekers, bladerend in tijdschriften.
'O, hallo,' zei Ed.
'Hoi!' reageerde degene met het meest donkere haar. De ander keek wat verward op.
'Koffiepauze?'
'Yep.' Het donkerharige meisje sloeg een pagina om. 'Gaan zo verder.' Ze nam een slokje koffie. 'Kijk eens, Linda. Hier doen ze het op een vliegtuigtrap.'
Ed besloot het tweetal verder met rust te laten. Hij was immers hun chef niet.
'Hemeltje, wat een sappige kut,' hoorde hij nog voor hij de postkamer verliet.
Weer in de gang botste hij bijna tegen een elegante medewerkster op. Hij greep zich automatisch aan haar vast om zijn evenwicht te behouden.
'Oeps,' glimlachte Ed. Hij keek in twee bruine ogen. Ze rook fris en ging onder meer gekleed in een donkerblauwe rok waar twee in een zwarte panty gestoken benen uit te voorschijn kwamen. 'Lagen we bijna op de grond. Sorry, hoor.'
'Dat deed je met opzet,' zei ze met een lage stem. Ze duwde zijn handen weg. 'Ontken het maar niet. Ik ken jullie soort. Zogenaamd tegen vrouwen aanlopen om eventjes lekker te kunnen friemelen.'
'Wat krijgen we nou? Het gebeurde echt per ongeluk.'
'Gelul.' Ze streek haar hesje glad. 'Je hebt vast op de uitkijk gestaan, en toen ik er aankwam, ben je op me afgelopen. Wat wil je van me, hé? Je kleedt me uit met je ogen, klootzak. Dat zíe ik toch!'
'Je ziet ze vliegen, trut.'
'Hoor hem!' Ze ging een pas achteruit en nam hem provocerend op. 'De onschuld zelve, ha! Moet je die perverse rukker daar zien staan. De zielenpoot. Ik durf te wedden dat je een stijve hebt! Mannen van jullie soort moesten ze castreren en in een kamp stoppen. Jullie zijn een gevaar voor de maatschappij. Mijn god, ik heb nog nooit zo'n klotelul gezien. En dat nette pak - daarmee draai jíj mij geen loer. Nette pakken zeggen me helemaal niks.'
'Gefrustreerde teef,' zei Ed. 'Ik krijg bijna medelijden met je. Wat is er mis met jou? Niet vaak genoeg genaaid misschien?'
'En dan die táál!' snierde de vrouw. 'Typisch macho. Denk je nou heus dat ik daar warm of koud van word? Denk je dat echt, gore zak die je bent?'
'Jij zou een flink pak op je blote reet moeten hebben. Tot het bloed je om de oren vliegt.'
'Ga je dreigen, lul?' Ze kwam weer naar voren. 'Probeer me maar eens met één vinger aan te raken. Probeer het eens!'
Hij snoof. De vrouw keek hem driftig aan. Er hing een zware stilte tussen hen.
Plotseling schoot haar hand uit. Voordat Ed besefte wat ze deed, graaide ze met een stevige vuist in zijn kruis.
'Au!' riep hij. 'Je doet me pijn, godverdomme!'
Ze begon hard te lachen. Omdat ze daarbij haar hoofd in de nek gooide, zwierde haar krullen wild naar achteren.
In een opwelling sloeg hij zijn armen om haar achterwerk en trok haar bruusk tegen zich aan. Zijn vingers maakten diepe putjes in het zachte vlees van haar billen.
'Hoe durf je!' brieste ze. Speeksel spatte in zijn gezicht. Kronkelend als een slang probeerde ze uit zijn greep te ontsnappen.
Maar hij gaf niet mee. Integendeel. Terwijl hij haar in bedwang hield, sleurde hij ruw van achteren haar rok omhoog en duwde zijn beide handen in panty en slip. Nu voelde hij de warmte van haar kont. Knedend en grabbelend in haar bilspleet, waarbij enkele vingers af en toe van onderen in haar kut gleden, sleurde hij de vrouw richting wand. Daar kon hij in evenwicht blijven en tegelijkertijd een knie tegen haar onderlijf drukken.
'Smerige, vuile, gore zak,' hijgde ze, haar vuisten tegen zijn bovenarmen rammend. 'Ik bijt je je strot af, ik sla je ballen tot moes. Laat me los, eikel!'
Ed voelde dat ze snel vochtig werd. Soms kon hij vier vingers tegelijk in haar kwijt. Hij merkte ook dat haar weerstand afnam. De bewegingen van haar lichaam begonnen ritmischer te worden.
Op een bepaald moment perste hij zijn mond op haar lippen. Ze protesteerde gesmoord, maar toen hij zijn tong tegen haar tanden duwde, liet ze hem maar wat graag binnen. Zuigend aan zijn tong, schuurde ze vol wellust haar onderbuik tegen zijn knie.
'Ik - ik... ik vermoord je!' riep ze tussen twee hijgerige ademteugen door. 'Ik - ik... ik kom!'
Dat klopte. De vrouw kwam hoog en zacht gillend klaar, bijna huilend en zwaar tegen Ed aangedrukt, waarbij ze rusteloos onbeheerst met haar beide handen over zijn wangen streek.
Zijn vingers dropen van het vocht dat hij nu duidelijk rook.
Met tegenzin maakte ze zich los uit zijn armen. Nu liet hij het toe. Ze ontweek zijn onderzoekende blik. In plaats daarvan tilde ze haar rok nu ook van voren op en stak een hand tussen panty en slip. Terwijl ze zichzelf aan haar volgende orgasme hielp, hing ze met één arm om Eds nek, hem opnieuw driftig tongzoenend. Ze blies als een wilde kat door haar neusgaten.
'Godvergeten stuk ongeluk dat je bent,' zei de vrouw na haar vierde orgasme. Ze slikte haar ademnood weg. 'Dat was nou precies wat ik bedoelde. Jullie zijn allemaal hetzelfde. Het is schandalig.'
'Gelijk heb je.' Hij haalde een hand door zijn haar. 'Ik schaam me diep.'
'Dat zal je geraden zijn.' Ze greep zijn kin en kneep er stevig in. 'Castreren moesten ze jullie. Dat zei ik al.'
Ed keek haar na toen ze wegliep. Ze had haar kleding weer in orde gebracht. Ofschoon ze haar best deed om zo parmantig mogelijk uit zijn gezichtsveld te verdwijnen, wankelde ze eventjes voor ze een hoek omsloeg.

(Hier eindigt hoofd stuk 24. Wordt vervolgd.)