Mystery Man - 28

2 JAAR LATER - HEDEN.

"Wat zit je in gedachten Iris, is er iets"?
Tom keek haar onderzoekend aan en zijn blauwgrijze ogen lachten vriendelijk naar haar.
Iris schrok op uit haar gedachten en pakte snel de zaterdagochtendkrant die uitgespreid over de keukentafel lag.

"Afleiding zoeken, bezig blijven en vooral proberen niet aan hem te denken".
Zo had ze zich de laatste anderhalf jaar staande weten te houden, niet in de laatste plaats dankzij Tom, die op het juiste moment in haar leven was gekomen en haar uiteindelijk voor zich had weten te winnen. Iris dacht dat ze de rust uiteindelijk had gevonden maar zo voelde het vaak niet, het voelde eigenlijk meer als berusting.

"Als je zin hebt kunnen we vanmiddag wel de stad ingaan en dan in de avond misschien ergens pizza eten of zo, hoeven we lekker niet te koken".

Tom was inmiddels opgestaan om koffie voor haar en zichzelf te maken.
Iris humde en deed alsof ze verdiept was in de krant. In werkelijkheid las ze geen letter want hij was sinds een aantal dagen weer compleet onder haar huid gekropen.
Op een manier dat het haar van alles afleidde en haar bijna letterlijk tot wanhoop dreef. Negeren had geen zin wist Iris inmiddels.

Ook nu was het weer heftig; geilheid, herbelevingen en het altijd aanwezige gemis wisselden elkaar dan in zo'n rap tempo af dat Iris er bijna onder bezweek.

"Je bent zo afwezig de laatste tijd schat", ben je moe, of is het te druk op het werk"?
Tom streelde haar over haar wang en Iris legde haar hand op die van hem, ze zuchtte zo diep dat ze er zelf van schrok.

"Nee joh, beetje slecht geslapen de laatste tijd, weet je wat, ik neem mijn koffie mee naar de badkamer, ga ik lekker douchen en daarna gaan we de stad in, ik moet ook nog een cadeautje kopen voor Ria's verjaardag volgende week". Iris zette haar meest blije gezicht op en probeerde krampachtig de brok in haar keel weg te slikken, ze moest hier verdomme gewoon mee kappen, ze moest het maar leren te negeren.
In de badkamer aangekomen liet ze haar badjas van haar lijf glijden en ging naakt voor de spiegel staan. Iris had haar mond tot een dunne streep getrokken, haar ogen stonden dof en ze liet haar schouders een beetje afhangen.

Vervolgens zuchtte ze nog eens diep en stak ze haar kin jaar voren. Ze ging rechtop staan en glimlachte naar haar spiegelbeeld. Maar wat ze ook probeerde, de stralende gloed die ze als vanzelfsprekend had gehad in de tijd van Chris, leek voorgoed verdwenen te zijn.
Iris knipperde even met haar ogen en zette toen de douche aan. Ze wachtte tot het water warm genoeg was en stapte er toen onder.

"Je bent een goeie vent als Tom niet waard, ondankbaar kreng"...
Er trokken huiveringen door haar heen en ze zette de kraan nog wat warmer.

"Je leeft op de automatische piloot, dat is wat je doet, wie hou je voor de gek Iris"?
De interne stemmen van haar geweten schreeuwden om het hardst om aandacht.
"Je wilt vasthouden aan iets wat er er niet meer is, daarom trek je niet officieel bij Tom in maar hou je je huis nog steeds aan en waarom, je bent daar nooit want het doet teveel pijn, teveel herinneringen.
Iris balde haar vuisten en drukte haar nagels in haar handpalmen...

"Je mist hem nog steeds, de dingen die hij met je deed, die hij je liet doen, de manier waarop hij jou een vrouw liet zijn, een geile wellustige vrouw die zich met alles wat ze in zich had aan hem wilde onderwerpen, gewoon omdat het zo hoorde, je had geen andere keuze".

Iris hield haar handen voor haar oren en drukte haar verhitte wang tegen de tegels. Even had ze de neiging om keihard met haar hoofd tegen de muur te bonken, om zo de stemmen het zwijgen op te leggen, of misschien wel om te voelen dat ze leefde, want dat gevoel...het gevoel dat ze leefde, echt leefde, had ze al lang, veel te lang niet meer gevoeld.

Er ging geen dag voorbij dat ze niet aan hem dacht. Geen dag dat ze niet naar hem verlangde en helaas ook geen dag dat de pijn minder werd.

Ze had hem na die ene dramatische dag op het werk nog één keer gezien, toen hij thuis zijn spullen aan het inpakken was. Hij had haar eigenlijk niet binnen willen laten toen ze wanhopig aan zijn deur had gestaan, dat had ze aan alles gemerkt.

Iris wilde hem omhelzen, zoenen en door zijn zachte haar woelen, maar de vanzelfsprekendheid waarmee ze vanaf dag één naar elkaar toe werden getrokken was er ineens niet meer. Het leek op dat moment wel of er een onzichtbare muur van afstand tussen hen was opgetrokken.

"Ga je weg Chris"?

Ze stonden in zijn woonkamer, Iris probeerde de opengeklapte koffer op de eettafel waar Chris lukraak zijn spullen aan het in proppen was, te negeren. Ze hoorde tegelijkertijd hoe belachelijk haar vraag klonk maar ze moest toch wat zeggen. Haar handen hingen slap langs haar lichaam, haar schouders waren licht gebogen.

Hij stond met zijn rug naar haar toe en ze zag hem ineen krimpen bij haar vraag.
"Ja, ik ga weg ja...voorlopig".
"Waar ga je heen dan"?
Hij plantte zijn handen op tafel en zuchtte.

"Ik ga gewoon weg Iris, weg van dit hele gedoe, ik heb geen baan meer door die hele kwestie, ik heb hier voorlopig niets meer te zoeken...ik heb fouten gemaakt maar ik ben zelf ook keihard genaaid en daar heb ik last van snap je, ik heb tijd nodig om rustig na te kunnen denken, tijd en afstand".
Het was de manier waarop hij het zei waardoor Iris instinctief aanvoelde dat alles in één klap voorbij was, haar adem stokte, nee, dit kon niet zo zijn...

In een poging haar tranen binnen te houden beet ze hard op haar lip maar het was al te laat. De allesverzengende pijn kroop uit haar tenen omhoog en nestelde zich seconden lang als een nerveuze bal in haar maag, waarna het verder omhoog kringelde en haar neusvleugels prikkelde.
En toen was er ineens geen houden meer aan...

Geluidloos begon ze te huilen en al snel drupten haar tranen op de vloer. Als iemand op dat moment tegen haar had gezegd dat ze de rest van haar leven hier in deze huiskamer had moeten blijven staan had ze het nog gedaan ook. Alles om dit afschuwelijke afscheid voor altijd uit te kunnen stellen.
Iris voelde dat Chris zich had omgedraaid en naar haar stond te kijken, maar ze hield haar blik op de grond gericht. Als ze hem nu zou aankijken zou ze letterlijk breken.

"Ben je door het doucheputje gespoeld meisje van me".
Iris schrok op door de stem van Tom en ze realiseerde zich dat ze al die tijd domweg onder het stromende water had gestaan. Ze had haar vuisten nog steeds gebald en haar huid was rood en gloeiend, snel pakte ze de shampoofles .

"Ik ehh, nee hoor, lekker een lange warme douche schat, was ik aan toe want daar word ik tenminste goed wakker van.

Ze probeerde haar stem normaal te laten klinken en draaide zich instinctief met haar rug naar het douchegordijn.

Ze stond net de shampoo in haar haar te masseren toen Tom ineens het gordijn openschoof en ook onder de douche stapte.

Hij sloeg één hand om haar buik heen en met zijn andere hand begon hij haar te helpen met haren wassen, zijn hand verstrengelde zich in die van haar. Er trokken rillingen over haar rug toen ze ineens weer moest denken aan de keren dat Chris haar half suf geneukt en uitgewoond onder de douche had gezet en haar gehavende lijf voorzichtig en liefdevol had afgesponsd. Het was dat onverwachte lieve gebaar en de voorzichtigheid waarmee hij dit ritueel uitvoerde, zo ook de manier waarop dit haaks stond op de momenten die eraan vooraf gingen; dwang, onderwerping, totale overgave en het gevoel van complete willoosheid en het loslaten van welke controle dan ook. Ze raakte er altijd compleet van in trance.

Op die momenten stond ze dan ook met haar rug naar hem toe en voelde ze zijn blik gewoon op haar lijf branden. Zich omdraaien had ze nooit gedaan want ze had de magie van het moment nooit willen verbreken, bovendien, als Chris wilde dat ze hem aankeek, dan had hij dat echt wel kenbaar gemaakt.

Tom leek het de laatste tijd vaak feilloos aan te voelen als ze in haar hoofd met Chris bezig was; hij liet dan geen moment onbenut om in haar nabijheid te zijn en haar aandacht te trekken. Soms keek hij haar dan net iets te indringend aan, alsof hij wist waar ze aan dacht. Maar Tom wist helemaal niets, ze had hem nooit iets over Chris verteld, waarom zou ze ook, hij zou het immers toch niet begrijpen, niemand zou het volgens haar begrijpen.

"Je hebt je koffie koud laten worden Iris" Hij zei het zo plotseling.
Zijn opmerking klonk niet als verwijt maar toch voelde Iris zich betrapt.
"Jezus wat douche jij toch verschrikkelijk heet", Tom draaide aan de mengkraan en na een paar seconden werd het water al wat kouder.

Iris spoelde het laatste restje shampoo uit haar haar en wilde aanstalten maken om eruit te gaan.
"Ja, dan jaag ik je weg hè, met de koude kraan".
Ze lachte naar hem.

"Zo ben je eigenlijk op je mooist weet je dat, zo zonder make-up en met nat haar".
Hij keek haar indringend en liefdevol aan.

Iris gaf hem een kus en wilde toen onder de douche vandaan stappen, maar Tom had blijkbaar andere plannen want hij trok haar in zijn armen. Iris voelde zijn groeiende pik tegen haar billen aandrukken en spreidde automatisch een beetje haar benen.

Tom zoende haar in haar nek en liet zijn hand over haar kutje glijden, vond haar clitje en begon haar toen plagend te vingeren. Haar ademhaling versnelde en haar spieren spanden zich aan, er ontsnapte een kreun aan haar lippen, heerlijk hoe hij dat deed.

"Hmm, lekker onder de douche, of wil je liever op bed, mompelde Tom".
"Hier is goed toch", antwoordde Iris met half hese stem.

Ze sloot haar ogen en gaf zich over aan zijn lekkere strelingen toen plotseling beelden in haar hoofd opdoemden van Chris die haar hardhandig aan haar haren over de gang sleurde, haar op bed smeet en vervolgens keihard neukte waarbij hij haar dan zo intens aankeek dat ze op zijn blik alleen al klaar kwam. Bij hem had ze nooit de keuze gehad of ze op bed geneukt wilde worden of onder de douche want dat was niet aan haar om te bepalen.

Ze kneep haar ogen stijf dicht, in een poging de beelden van haar netvlies te verdrijven.
Tom maakte inmiddels aanstalten haar achterlangs te neuken, ze voelde het topje van zijn lul tegen de opening van haar kutje duwen, het zou niet lang meer duren voordat ze zijn lekkere pik in haar natte grotje zou voelen en in afwachting daarvan spreidde Iris haar benen nog wat verder.

"Kijk me verdomme aan als ik je neuk"...

Het was niet de eerste keer dat deze woorden in haar hoofd doordreunden als ze seks had met Tom, pijnlijk, maar het lukte Iris maar niet zich hier tegen te verzetten. Als Tom haar achterlangs nam dwong hij haar nooit om hem aan te kijken door hard aan haar haar te trekken waarbij haar hoofd in zo'n dwangstand achterover of opzij kwam te staan zodat ze hem wel moest aankijken...nee, dat deed hij nooit...hij niet.

Ze voelde zijn harde pik bij haar binnendringen. Iris maakte haar rug wat holler en duwde haar billen iets naar achteren waardoor Tom doorschoot en vrijwel meteen op zijn diepst in haar zat, Iris zuchtte.
"Ahh, wat doe je dat toch altijd lekker", kreunde hij terwijl hij haar bij haar heupen pakte en ritmisch begon te stoten.

"Ik weet niet of ik het lang volhoud zo hoor, als je zo lekker mee beweegt". Zijn stem klonk schor.
Iris trok zich hier niets van aan maar duwde haar kont nog meer naar achteren, ze begon haar inmiddels keiharde clitje te vingeren. Ze kwam vrijwel tegelijkertijd met Tom klaar. Alles bij elkaar had het nog geen twee minuten geduurd.

"Ik moet straks nog even langs huis om de post te halen en de planten water te geven".
Iris stond zich voor de spiegel op te maken terwijl Tom zijn gebruikte handdoek aan de verwarming hing en een schone boxer aantrok. Haar kutje lekte van zijn zaad.

"Zo, nu ben je er weer helemaal bij, je had gewoon een goede beurt nodig".
Ze keken elkaar aan via de spiegel, Iris grijnsde en Tom gaf haar een knipoog.
"Zullen we dan om twee uur in de stad afspreken"?

Iris knikte en even was ze bang dat Tom er weer over zou beginnen; het feit dat ze nog steeds geen aanstalten maakte haar huur op te zeggen, samen met hem de rest van haar meubels zou uitzoeken om te kijken wat ze wilden houden of weg doen en officieel bij hem in te trekken, maar hij zweeg gelukkig, al was dat voor nu. Het onderwerp lag al meer dan een jaar als een soort onzichtbaar struikelblok tussen hen in.
Toen Iris op de fiets zat betrapte ze zichzelf erop dat ze steeds harder begon te trappen, naarmate ze dichterbij haar huis kwam. Ze had ineens de onbedwingbare behoefte om er te zijn en ze was allang blij dat Tom niet mee wilde. Het voelde alsof ze op weg was naar iets, iets wat er niet meer was, maar het gevoel van het op weg zijn voelde ineens zo fijn.

"Hij voelt als een indringer in je huis...Tom hoort daar niet"...

Ze zette haar fiets op slot en schudde hard met haar hoofd. Vervolgens leegde ze haar brievenbus en stopte de inhoud ervan in haar tas. Eenmaal haar huis binnengekomen zuchtte ze eens diep. Toen liep ze naar de slaapkamer en ging op haar bed zitten. Een grote holle leegte daalde op haar neer.
VERLEDEN

Iris scrollde door haar whatsapp contacten en opende "Chris". Zijn foto was nog steeds hetzelfde als toen. Heel soms was hij even online maar dat was nooit lang. Als Iris dat zag maakte haar hart altijd een klein sprongetje...zou hij??

Maar ze appte hem niet, iets hield haar tegen al wist ze niet wat. Chris zocht op zijn beurt ook geen contact met haar. Iris had haar leven inmiddels weer redelijk op de rit en omdat er verder in haar omgeving niemand was die het wist van Chris en haar, hoefde ze het er ook met niemand over te hebben.

Alleen Ria, bij wie ze nog weleens op bezoek ging had het nog vaak over Chris, maar dat was eigenlijk altijd hetzelfde verhaal. Over hoe erg het allemaal was, wat er was gebeurd en dat ze er geen woord van geloofde wat die meid had lopen verkondigen, dat goeie mensen nu eenmaal altijd aan het kortste end trokken en dat ze hem groot gelijk gaf dat hij met de noorderzon vertrokken was, al vond ze het niet aardig dat zij of Iris nooit meer iets van hem hoorde, zij hadden hem tenslotte altijd gesteund. iris knikte dan maar wat, net zolang tot Ria weer over iets anders begon waar ze vervolgens weer compleet over uitweidde.

Iris schrok op uit haar overpeinzing door het trillen van haar telefoon, het was een appje van Tom, de man met wie ze komend weekend uit eten zou gaan. Ze was met hem in gesprek geraakt in hetzelfde café als waar ze Chris ooit had ontmoet. Alleen was deze ontmoeting totaal anders gelopen.

Tom was misschien wel een man met toekomst. Hij wilde serieus werk van haar maken, dat voelde ze aan alles. Hij was gecharmeerd van haar, onder de indruk misschien wel, zijn benadering was weloverwogen en kalm. Ja, Tom was de man waarvan vrouwen zouden zeggen dat hij "relatiemateriaal" was. Iris vond hem aantrekkelijk met zijn blauwgrijze ogen en zijn vriendelijke lach. Aantrekkelijk maar ook rustig en ingetogen. Ze wilde graag nog een keer met hem afspreken en volgens haar wilde hij ook niets liever, want hij appte haar al de hele week meerdere keren per dag en ze hadden ook al twee keer met elkaar gebeld.

De vrijdagavond voor het etentje besloot Iris, deels rationeel, deels op gevoel, dat ze Tom een kans zou gaan geven. Het moest nu eindelijk maar eens afgelopen zijn met het in stand houden van dingen die er niet meer waren, die voorgoed voorbij waren, afgelopen en klaar!

"Wie met zijn gezicht naar het verleden staat, keert de toekomst de rug toe", het kon zo op een spreuktegeltje en ze hoorde het haar oude omaatje nog zeggen. Het werd tijd voor de nieuwe Iris. Ze pakte haar tas en besloot in een opwelling om naar de stad te gaan en nieuwe kleren te kopen en vooruit... misschien ook nog wel schoenen en als ze er echt zin in had ook nog wel een nieuwe tas.

Het was aardig weer dus ze besloot te gaan lopen. Vanaf haar huis was het maar een minuut of twintig.
Ze liep in gedachten verzonken toen ze plotseling haar naam hoorde roepen, iris schrok en draaide zich om.
"Hé Iris, dat is effe geleden, hoe is het"?

Dave keek haar lachend aan en wenkte haar. Hij stond buiten aan een statafel bij café Timeless met nog wat andere mannen. Iris slikte en haar maag maakte een zakker. Als ze had geweten dat hij daar stond, dan was ze daar zeker niet langs gelopen.

"Hoi Dave, nou inderdaad lang geleden, hoe is het"?
Haar stem klonk onvast en ze voelde niet alleen Dave zijn blik, maar ook die van de drie andere mannen keurend over haar lichaam glijden. Zouden zij degenen zijn die toen ooit...die ene man met dat zwarte haar kwam haar vaag bekend voor.

Iris' ademhaling versnelde toen ze flashbacks kreeg van de bewuste avond waarop Chris haar onder zijn toezicht had uitgeleend aan een groepje andere mannen. Ze had uiteindelijk wel hun gezichten gezien maar Iris was toen zo van de wereld en uiteindelijk ook zo uitgeput dat ze er nog maar weinig beelden bij had. Bovendien was ze die avond ook duizend procent gefixeerd op Chris, toen ze eenmaal haar oogmasker af mocht en aan alle kanten te grazen genomen werd op zijn bed, zat Chris op een stoel en bleven ze elkaar non-stop aankijken.

"Kom, drink wat van me, dan praten we gezellig bij". Hij liep op haar af, pakte haar bij haar middel en trok haar naar zich toe. De zoen die hij haar gaf kwam niet per ongeluk dicht bij haar mond. Iris deinsde automatisch een beetje terug.

Ze bedacht koortsachtig wat wijsheid was, want ze merkte aan alles dat Dave al een beetje aangeschoten was en ze had echt geen idee of hij iets bij haar wilde proberen al had ze daar wel een sterk vermoeden van. Aan de andere kant had Dave misschien nieuws over Chris, of zou hij in elk geval iets over hem zeggen, dus nam ze een besluit.
"Nou, eentje dan, maar dan ga ik door naar de stad want ik heb zo een afspraak". Iris keek voor de vorm op haar horloge.

"Heb je een date Iris"? Dave hield zijn gezicht een beetje scheef en keek haar triomfantelijk aan.
"Oh Tim, haal jij effe wat te drinken voor Iris"?

De man met het zwarte haar keek haar indringend aan en lachte enigszins spottend.
"Goede champagne hebben ze hier alleen niet Iris, witte wijn dan maar"?
Het was de manier waarop hij het zei...

Haar handen begonnen te trillen maar ze besloot zich niet te laten kennen. Ze deed nog een paar stappen naar voren, zette haar tasje op de statafel , knikte de andere mannen toe en wendde zich vervolgens tot Dave.

"Ja misschien wel Dave". Hij keek haar geamuseerd aan.
De man met het zwarte haar kwam terug met een glas wijn en Iris wilde het van hem aanpakken maar hij leek niet van plan het glas aan haar te geven, nee, hij maakte aanstalten het aan haar mond te zetten.
Iris deinsde naar achteren en trok haar wenkbrauwen op.

"Geef maar hier hoor, ik kan prima zelf drinken". Het kwam er pinnig uit.

Haar hart begon wild te bonzen...ze hadden haar toen die avond ook een aantal keer het glas aan haar lippen gezet toen ze haar oogmasker nog voor had.
Alle ogen waren plotseling op Iris gericht die het bloed naar haar wangen voelde schieten.
Één van de andere mannen begon besmuikt te grinniken en toen ineens pakte Dave het glas uit Tim zijn handen en zette het voor Iris neer.

"Let maar niet op hem meissie", maar vertel, hoe is het"?

Iris begon neutraal te vertellen over haar werk, dat ze bezig was haar appartement te veranderen en nog meer oppervlakkige zaken.

"Ik woon nu trouwens tijdelijk in Chris zijn huis trouwens, wist je dat", zei Dave ineens.
Bij het horen van zijn naam liet Iris bijna haar glas uit haar hand vallen.
"Ja, hij komt voorlopig nog niet terug, althans, hij was er een week of twee geleden nog even om wat zaken te regelen.

Iris haar hart klopte wild en ze nam een flinke slok wijn.
"Hij was er een week geleden nog...godverdomme, een week geleden en hij had niet eens contact met haar gezocht, what the fuck".
"Maar ehhh, waar is hij dan nu".
"Dat mag hij je zelf vertellen Iris".

Iris zweeg en nam een slok om zichzelf een houding te geven, ze merkte dat ze een beetje geïrriteerd raakte door de hele situatie.

Dave keek haar geringschattend aan.
"Nou dan kan ik lang wachten, want Chris vertelt mij geen ene moer, zo plotseling als hij in mijn leven is gekomen, zo plotseling was hij er ook weer uit".
Het kwam er heftiger uit dan ze gewild had.

"Lieve Iris, wat een frustratie ineens, Chris is echt niet de enige man op de wereld hoor, net zoals jij niet de enige vrouw bent".
Wat bedoelde hij dáár nu weer mee?

Haar mond werd droog en haar slapen begonnen te kloppen en ineens was Iris er klaar mee; ze dronk glas in één teug leeg, zette het met een klap neer en excuseerde zich vervolgens dat ze even naar het toilet moest.
Op het moment dat ze haar blaas leegde merkte ze pas hoe heftig haar hart bonsde...dit was gewoon één grote mindfuck, een ziekelijke test waar ze verder weigerde aan mee te doen. Chris, Dave en de andere mannen waarvan ze voelde dat er minstens twee bij de gangbang aanwezig waren geweest mochten het lekker uitzoeken, Iris ging de stad in...shoppen en afspreken met Tom morgen, een man die haar tenminste op waarde wist te schatten, een man waarvan ze vanaf het eerste moment al zeker wist te weten dat hij dergelijke ziekelijke spelletjes nooit met haar zou spelen...nooit.

Tijdens het handenwassen werd ze zo in beslag genomen door haar gedachten dat de manier waarop ze van achteren werd vast gegrepen pas seconden later tot haar doordrong...het daaraan gekoppelde gevoel van schrik, herkenning en opwinding herkende ze meteen maar ondanks dat registreerden haar hersenen dat het niet oké was wat er nu gebeurde.

Iris keek geschrokken in de spiegel en werd geconfronteerd met haar eigen verwijdde pupillen en haar mond die half open stond.
Het duurde wederom een paar tellen voordat ze doorhad dat het Dave was die haar vast had gegrepen en het beviel Iris voor geen meter...

"Ik zei net al...Chris is echt niet de enige man op de wereld hoor, of gaan we nu ineens de heilige maagd uithangen"...

De alcoholwasem sloeg in haar gezicht en koortsachtig bedacht ze hoe ze zich hieruit kon redden.

"Ja, wat, hier hou je toch van met je geile kut, of niet soms"...

"Laat me godverdomme los, klootzak, ik hoef helemaal niets van jou".
Haar stem klonk zelfverzekerder dan ze hoopte maar het leek geen enkele indruk op Dave te maken.

Dave...aardige vent, althans, dat had ze altijd gedacht, hij was niets meer of minder dan onderdeel van het spel, onderdeel van het spel dat Chris had bedacht, hij en niemand anders mocht dit verdomme. Het was zo'n godvergeten copy-cat actie dat het bijna op haar lachspieren zou werken als dit niet zo'n penibele situatie was. Waar haalde hij het gore lef vandaan.

Iris rukte zich met alle kracht die ze in zich had los, ze hoorde en voelde haar jasje scheuren.
Ze klemde haar tas ter bescherming tegen zich aan en schatte haar kansen in om in twee stappen bij de deur te komen.

"Stomme hoer, dacht je nou echt dat je iets voor hem betekende, je bent niets meer dan een geile en gewillige slet, een nat kutje waar een man zich mee kan vermaken"...
Hij keek haar spottend aan..

"Oh nee, je haalde je van alles in je hoofd hè, dat zag ik in je ogen...zelden een vrouw met zoveel adoratie naar een man zien opkijken, ik heb mij erom verbaasd, maar tegelijkertijd vond ik het ook wel vermakelijk moet je weten, zeker omdat je in mijn ogen de hoerige en geile versie van Helena bent, hij is weer terug bij haar, wist je dat"?

Hij keek haar spottend aan en Iris had het gevoel dat ze elk moment flauw kon gaan vallen, ze hield zich wankelend vast aan de wasbak in een verwoede poging overeind te blijven...