Natuurlijk heb ik ja gezegd op haar voorstel. Natuurlijk wil ik met haar trouwen! Niets liever.

Sterker nog, de bruiloft is al over een paar dagen. We zijn inmiddels weer heel wat maanden verder en helemaal klaar voor de grote dag.

Ik stik van de zenuwen, maar zodra ik naar Rose kijk weet ik waar ik het allemaal voor doe.

Na het voorval tussen Julie en mij, hebben we het er eigenlijk niet meer over gehad. Er heeft een tijdje een gespannen sfeer tussen ons gehangen, maar die is vanzelf opgelost als sneeuw voor de zon. Ook is ze helemaal in de wolken van het kindje dat op komst is.

"Lieverd, ga nou zitten en maak je niet zo druk", zeg ik tegen Rose als ze heen en weer loopt om dingen in te pakken en klaar te zetten. Natuurlijk gaan we een kleine huwelijksreis maken, want dat hoort erbij!

"Maar ik moet nog zo veel doen!", roept ze gefrustreerd en rent weer naar boven met haar bolle buik. Ik kan mijn armen nog net helemaal om haar heen doen, als ik dat op buikhoogte doe. Als het goed is nog twee maanden...

"Rose!", gebied ik en houd haar staande, "ga zitten."

"Waarom doe je de laatste tijd toch zo bazig en angstig over mij? Ik kan wel voor mezelf zorgen hoor", zegt ze bits en gaat verder.

Ik tel tot tien en vraag nog eens of ze wat rustiger aan wil doen. Ik krijg alleen "nee" als antwoord.

Geërgerd ga ik naar boven, mijn eigen tas pakken. "Julie! Heb je je tas klaar?", roep ik.

"Bijna. Alleen mijn zwemkleding nog", roept ze terug. Mooi, dat is al een zorg minder. Een paar dagen nadat ze bij ons kwam, is ze voor goed bij ons ingetrokken. We hebben haar spullen opgehaald in haar ouderlijk huis en die naar ons verhuisd.

"Rose, in godsnaam doe rustig!", roep ik gespannen als ze weer voorbij komt vliegen met haar handen in haar rug, omdat ze daar weer last van heeft.

Nu reageert ze niet eens meer en ik voel mijn ergernis tot een grenslevel stijgen. Als ze niet luistert word ik boos.

Er is de laatste tijd zoveel spanning tussen ons. De komst van de baby, Rose die te veel strest en niet denkt aan haar gezondheid en die van de baby, de bruiloft voor de deur, nu het inpakken voor de huwelijksreis.

En het enige dat ik wil is dat ze aan zichzelf en de kleine denkt. De rest interesseert me niet zo, als ze maar eens voorzichtig doet!

"Ik word boos", roep ik Rose achterna en zie nog net hoe ze haar schouders ophaalt. Dit is de druppel. Boos smijt ik haar kleding die ik aan het inpakken was op de grond, pak mijn tas en loop kwaad naar haar toe. "Weet je wat jij doet? Je bekijkt het maar. Ga maar alleen met Julie op vakantie, ik ben weg!"

Even is ze stil. "Waar ga je heen?"

"Boeit het je wat? Je luistert toch niet naar me", schreeuw ik en ga stampvoetend de trap af. Met een klap trek ik de deur achter me dicht.

Gelijk hoor ik mijn mobiel overgaan en zie dat Rose me belt. Ik lach spottend. O ja, en nu ineens ben ik wel belangrijk genoeg om aandacht aan te besteden. Jezus!

Ik druk haar weg en stap in de auto. Ik weet eigenlijk niet eens waarheen... Ik denk dat ik maar naar mijn broer ga.

Voor ik het weet sta ik al voor zijn huis en bel met een betraand gezicht aan. "Zusje, wat is er aan de hand?", vraagt hij bezorgd als hij open doet en trekt me in zijn armen. Ik barst in snikken uit en hoor hoe Anne bezorgd de gang in komt lopen. "Wat is er?", vraagt ze en ik voel hoe mijn broer zijn schouders ophaalt.

Ze nemen me mee naar binnen en laten me op de bank zitten. "Vertel eens wat er is gebeurd, Caith", zegt John zorgelijk.

"Het is gewoon... ik word zo knettergek van Rose. Ze denkt niet aan zichzelf en aan de baby en straks ben ik ze allebei kwijt", zeg ik en begin opnieuw te huilen. Anne kijkt mijn broer vragend aan, die naar haar knipoogt. Ze weet gelijk dat ze het nog wel te horen krijgt, maar niet nu.

Hij slaat zijn armen om me heen en wiegt me heen en weer. "Zusje toch... ik wist niet dat je er nog zo mee zat."

"Elke dag, elk uur", snik ik.

"En je hebt het Rose nog nooit verteld?"

"Nee, dan krijg ik toch alleen maar medelijden en dat wil ik niet. Ik wil ervan kunnen genieten. Maar als ze zo doet en niet naar me luistert en doet alsof ik lucht ben, dan kan ik niet genieten!"

Weer gaat mijn telefoon over, alweer Rose. Ik druk weer weg en gooi mijn mobiel achteloos op de bank.

"Waarom neem je niet op en vertel je het haar gewoon? Misschien dat ze er dan wat meer begrip voor heeft?"

"Ik durf het niet, John. Het doet zoveel pijn", snik ik.

"Zal ik het doen?"

"Nee!", roep ik gelijk, "laat me maar gewoon een nachtje hier slapen. Het komt wel goed", zeg ik.

John knikt en Anne gaat gelijk naar boven om mijn kamer klaar te maken.

Na een paar weken zijn ook John en Anne gaan samenwonen en sinds kort is ook Anne in verwachting en krijg ik een klein nichtje of neefje.

Opnieuw gaat mijn telefoon over en geërgerd kijk ik op mijn scherm: Julie. Dit meen je niet? Gaat ze Julie nu ook al voor haar karretje spannen? Ik neem op en zeg: "Leuk geprobeerd, ik trap er niet in. Zeg maar tegen die stiefmoeder van je dat ze haar eigen boontjes moet doppen." En zonder een antwoord af te wachten hang ik weer op.

"Was dat niet een beetje bot? Dat arme kind kan er ook niets aan doen dat ze tussen twee vuren in zit", vraagt John. Vanaf dag één is Julie John's favoriete nichtje. Niet dat hij er nog een heeft, maar oké.

"Ach, het kan me nu even niets schelen", zeg ik nors en sta op om naar boven te gaan, waar Anne mijn bed opmaakt. Ze omhelst me en kust mijn betraande wang. "Het komt wel goed, lieverd."

Ik kijk haar dankbaar aan en laat me op mijn bed vallen. "Wat een gedoe", zucht ik.

Anne komt bij me zitten en streelt door mijn haar. Ik word er opslag rustig van. "Ik weet niet precies waar het net over ging, maar ik denk dat ik wel een vaag vermoeden heb. En als dat vermoeden klopt, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je het nooit hebt verteld. Als ik in jouw schoenen stond, had ik het denk ik ook niet gedaan. Dat doet te veel pijn."

Ik knik. Volgens mij heeft ze hem door.

Ik kijk op mijn horloge, negen uur... Ik neem snel een douche en ga in mijn pyjama bij John en Anne zitten, tv kijken.

Ondanks de omstandigheden is het toch een gezellige avond. Een lekker wijntje, wat hapjes.

"Al helemaal klaar voor de grote dag?", vraagt Anne vrolijk.

Ik knik. "Ik geloof het wel. Ik ben best zenuwachtig", zeg ik en laat mijn trillende handen zien.

John begint te lachen. "Jij bent me er ook één, het is pas overmorgen en je hebt nu al trillende handen! Hoe wil je dat de dag zelf gaan doen? Volgens mij krijg je de ring niet eens meer om Rose haar vinger!"

We beginnen te lachen bij het idee. "Ik denk dat dat wel goed komt", zeg ik en knipoog.

Tegen twaalf uur besluiten we om naar bed te gaan en sluiten de boel af. Ik ga in mijn bed liggen en denk aan Rose, hoe ze nu alleen in ons bed ligt. Ergens voel ik wat spijt, maar bedenk me dat het haar eigen schuld is. Moet ze me maar niet behandelen als lucht.

En met die gedachte val ik in slaap.

'S morgens word ik wakker van de deurbel. Ik luister, maar kan niet uitpuzzelen wie er binnengelaten wordt. Ik hoor John zijn stem, maar de andere niet.

Mijn nieuwsgierigheid word gewekt, maar ik besluit nog even in bed te blijven. Misschien is het niet voor mij bestemd om te weten of horen.

Na een minuut of tien word de nieuwsgierigheid me te veel en doe mijn kleding aan. Zachtjes de trap af sluipend luister in aan de deur. Ik voel me net een stout kind.

"Ze kan er niets aan doen", hoor ik John zeggen.

"Ik snap het gewoon niet. Wat doe ik toch fout?", vraagt niemand minder dan Rose. Ik voel mijn woede weer een beetje opborrelen, maar dit keer jegens John. Ik had het nog zo gevraagd, maar goed. Stil blijf ik staan en luister.

"Jij doet niets fout, schat. Er is wat in Caith's verleden gebeurd, waar ze nog niet over heen is."

O, nee... hij zal toch niet?

"Wat?", vraagt Rose.

"Eigenlijk heeft ze gevraagd of ik het niet wilde vertellen, maar voor de duur van jullie relatie zal ik het toch maar doen."

NEE!

"Ik luister."

O, ja nu ineens wel. Waarom doet hij dit nou?

"Het begon allemaal met haar vorige vriendin, Laila. Ze had haar geloof ik in een tentje ergens ontmoet en het was gelijk dikke mik. Ze hadden een half jaar een relatie, toen ze voor een kindje wilden gaan. Na een lang proces met kunstmatige inseminatie, etc. Was het gelukt! Laila was zwanger van hun liefdesbaby. Ze waren helemaal in de wolken en bereiden zich helemaal tot in de puntjes voor op de komst van deze baby.

Het heeft alleen niet zo mogen zijn. Het noodlot heeft zijn ijzeren hamer laten knallen.

Laila was op een dag op weg naar huis vanaf haar werk, toen er plots uit het niets een vrachtwagen opdook. Laila botste met volle snelheid tegen de vrachtwagen aan en haar auto was helemaal totallos. De brandweer heeft haar uit de auto moeten slijpen, want het metaal zat helemaal om haar heen geklemd. Ze was zelf ook niet meer bij bewustzijn.

Met de ambulance is ze naar het ziekenhuis gereden en als verdoofd zijn Caith en ik daar naartoe gegaan. Daar in het ziekenhuis bleek dat de ramp erger kon zijn dan we ons ooit voorgesteld hadden. Laila was nauwelijks nog in leven en een groot stuk ijzer had zich in haar zwangere buik geboord en de baby vermoord..."

Het blijft stil en het lijkt alsof mijn hart versteent en mijn voeten van lood zijn. Ik kan me niet meer bewegen. Mijn baby... mijn kleine, kleine baby. Spookt het door mijn hoofd.

"En Laila?", hoor ik Rose met moeite uitbrengen.

Ik hoor John even snikken. "Laila is hersteld. Lichamelijk. Maar ze is nooit meer over het verlies en het verdriet heen gekomen en heeft een paar maanden later een eind aan haar eigen leven gemaakt."

"O mijn god... Caithlynn..."

"Ja, het heeft heel lang geduurd voor ze daar overheen was. Dat dacht ik ten minste. Maar ze zei me gister dat ze nu, met de baby op komst, alles weer opnieuw beleefd. Daarom is ze ook zo paranoïde dat er iets met jou of de baby gebeurd."

Mijn hart ontdooit een beetje en ik voel een stekende pijn in mijn borst. De brok in mijn keel wordt groter en groter en ik zie niets meer, door de tranen in mijn ogen.

Langzaam loop ik naar de trap, ga er op zitten met mijn hoofd in mijn handen. En daar komt het... mijn tranen stromen als watervallen over mijn wangen.

Ik kan mijn snikken niet meer binnen houden en begin hartverscheurend te huilen. Een paar tellen later stormen John en Rose de gang op en treffen mij als een hoopje ellende aan op de trap. Beide gaan ze aan een kant van me zitten en slaan hun armen strak om me heen.

Mijn hart breekt om het verlies dat ik nooit heb verwerkt en ik kan niet meer ophouden met huilen. Mijn adem komt met horten en stoten en mijn neus stroomt leeg. Ik voel de lichamen van John en Rose naast me schokken. Het laat hen ook niet onbetuigd.

Ik denk aan alles de afgelopen maanden. De angst, het verdriet, het herkenbare. Het kruippakje dat we als allereerste voor de baby hadden gekocht, die ik met Rose tegen kwam. Alles is zo pijnlijk.

"Caith, het spijt me zo", mompelt Rose in mijn haren en haalt haar neus op.

Ik verberg mijn gezicht op haar borst en probeer naar haar ritmische hartslag te luisteren, zodat ik wat rustiger wordt. Het werkt. Boem, kaboem, boem, kaboem, boem, kaboem.

Langzaam begin ik rustiger te worden en kan ik weer normaal ademen.

"Mijn arme zusje", fluistert John en streelt mijn haren.

Ik veeg mijn tranen weg en zucht.

"Rustig maar. Ik ben hier en er gebeurd niets met ons. Echt waar. Voel maar", zegt Rose, pakt mijn hand en legt die op haar buik. Onder mijn hand voel ik de kleine schopjes van onze kleine herriemaker.

Onbewust moet ik glimlachen en geef een vertederde kus op haar buik.

"Ik denk, zuslief, dat je maar eens hulp moet gaan zoeken om je verdriet te verwerken", probeert John voorzichtig.

Het kan me niet veel schelen. Als hij dat toch graag wil... Nee, dat is onzin, zegt mijn onderbewustzijn, je wil dit zelf ook.

Wankelend sta ik op en zie Anne, ook met een betraand gezicht en haar handen op haar buik, in de deuropening staan.

Ik begin te lachen. "Nou, ik bepaal de emotie van de dag wel weer even fijn, hè?"

Al de spanningen komen eruit en iedereen begint te lachen van opluchting dat ik weer lach en hun tranen weglachend.

Rose loopt achter me aan en slaat haar armen onhandig om mee heen, met haar buik tussen ons in. "Wat ben ik blij als ik je weer normaal vast kan houden", fluistert ze in mijn oor en ik zucht.

"Nog even, liefste. Vergeef je mij mijn woede uitbarsting?"

"Natuurlijk, ik had het je al vergeven toen je de deur uitliep. Ik was alleen nog maar bezorgd!"

Ik draai me naar haar om en knuffel haar. "Hou van je", fluister ik in haar oor. Ze glimlacht naar me.

"Zeg eh... is het niet tijd voor jullie tortelduifjes om naar huis te gaan?", vraagt John, onze liefdesverklaringen onderbrekend. Ik kijk naar hem en zie dat hij met zijn geliefde Anne in zijn armen naar ons staat te grijzen.

"Jij krijgt nog een pak slaag van me", zeg ik quasi boos en loop op hem af. Ik stomp hem op zijn arm en geef hem daarna gelijk een knuffel. Wat moet ik toch zonder die broer van me!

"Hou je taai, zus. Ik zie je morgen, op de grote dag. Oké?"

"Oké. Love you", roep ik als we de deur uitlopen.

Zwijgend zitten we naast elkaar in de auto. Ik kijk vanuit mijn ooghoek naar Rose, die met haar handen gevouwen over haar buik zit. Haar ogen staan glazig. Waar zou ze zijn met haar gedachtes?

"Gaat het?", vraag ik zachtjes.

Ze knikt, maar blijft voor zich uit staren.

Ik parkeer de auto voor de deur en zie hoe Julie de deur van het huis open gooit. "God zij dank", roept ze en komt dramatisch naar buiten stormen. Ik neem haar in mijn armen en knuffel haar, zonder een woord te zeggen.

"Gaat het?", vraagt ze nu aan mij. Ik glimlach en bevestig haar vraag.

Samen gaan we naar binnen. Rose gaat op de bank zitten en kruipt in een hoekje. Ik ga naar boven en haal mijn nagelverzorging. Ik sleep alles mee naar beneden en ga naast Rose zitten.

Morgen is onze dag, dus álles zal er goed uitzien.

Teder trek ik haar been omhoog en doe haar schoenen en sokken uit. Haar slanke voet rust op mijn been en zachtjes begin ik haar in te masseren met lotion.

Haar nagels worden geveild en gelakt en alles met zorg alsof ik een professional ben.

Al die tijd zeggen we geen woord, maar kijken elkaar aan met steelse blikken.

Ik neem haar voet in mijn handen en kus de bal van haar voet. Ik hoor haar adem stokken. Één voor één kus ik haar tenen en haar hele voet.

"Niet doen", fluistert ze zachtjes.

Ik kijk haar vragend aan.

"Bewaar het voor morgen nacht."

Hoe kan ik in godsnaam van zo'n mooie en sexy vrouw afblijven tot morgen na onze bruiloft!

"Ik wil je", hijg ik zwoel en kijk haar diep in haar ogen.

Ze kijkt zwoel naar me terug, maar schud haar hoofd zachtjes. Ik zucht en begin haar andere voet te verzorgen.

Daarna zijn haar handen aan de beurt. Ik smeer ze in, veil de nagels en lak ze, vervolgens kus ik haar hand en haar vingers en kijk haar lief aan.

"Je bent zo mooi", fluistert ze liefkozend.

Als haar nagels droog zijn is het mijn beurt om gepolijst te worden. Ik geniet van haar slanke handen die mijn voeten masseren en verzorgen en doe mijn ogen dicht. Ik voel de spanning die tussen ons hangt als elektriciteit prikkelen en moet moeite doen om haar niet terplekke te nemen. Mijn god... morgen avond pas! Ik kreun uit frustratie en hoor gewoon de grijns op Rose' gezicht.

"Pestkop", zeg ik en hoor haar grinniken. Zo'n lief geluid.

Nadat ze mijn handen heeft gedaan, staat ze op en brengt de spullen weer naar boven. Ik blijf achter op de bank, moederziel alleen en hunkerend naar haar lichaam.

Héél even heb ik de wens dat we morgen niet gaan trouwen, zodat ik haar nu kon begeren, maar die gedachte verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze weer beneden komt met haar betoverende lach. Al mijn bezwaren vallen weg, en accepteer haar wens. Morgen is ze eindelijk mijn vrouw... helemaal van mij.

Mijn nagels zijn inmiddels droog en met z'n drieën lunchen we gezellig in de keuken.

"Ik heb zo'n zin in morgen!", roept Julie in extase. Ik moet lachen om haar enthousiasme. Al vanaf dat we het haar verteld hebben is ze nergens anders meer over bezig. Nouja, behalve de baby dan. Die twee onderwerpen staat hoog op haar lijst met gespreksonderwerpen.

Ik strijk door haar haren. "Ik ook, lieverd."

Ik zie Rose vertederd naar ons kijken en weer voel ik die verdomde kriebel diep in mijn onderbuik. Laat me met rust kriebel! Denk ik boos, maar moet dan lachen om mezelf. Het moet niet gekker worden.

Rose en Julie kijken me vragend aan, maar ik knipoog alleen en ruim de tafel af.

"Zeg, Juul... wie doet jouw haren eigenlijk morgen?", vraag ik ineens.

Ik zie haar wit wegtrekken. "Shit! Helemaal vergeten! Tirza had zoveel te vertellen over haar nieuwe vlam, dat ik het helemaal vergeten ben", prevelt ze.

Ik kijk haar streng aan, maar verzacht mijn blik. Ik zucht. "Het geeft niet. Ik doe het."

Dankbaar vliegt ze me om de hals en kust mijn wang. "Dankje", roept ze en vliegt naar boven. Waarschijnlijk om te chatten met haar vriendinnen.

"Tieners", zucht Rose en lacht om mijn gezicht.

"Vertel mij wat."

De dag vliegt voorbij en 's avonds lig ik niet met Rose naast me in bed, maar met Julie. Rose slaapt in de andere kamer. Ze heeft mijn jurk nog niet gezien en ik de hare niet, dat willen we zo houden tot morgen als we naar het gemeentehuis vertrekken.

Ik val als een blok in slaap, dromend over de grote dag en mijn geliefde Rose.

"Caithlynn, wakker worden", hoor ik het stemmetje van Julie en haar hand schud aan mijn schouder.

Ik kreun en wrijf de slaap uit mijn ogen. "Goedemorgen", mompel ik.

"Opstaan!", roept ze en drukt een kus op mijn wang.

Gelijk ben ik klaar wakker. Onze dag!

Ik sta op en spring onder de douche. Ik was me helemaal met zeep en scheer alles lekker glad. Ik moet er wel mooi uitzien.

Als ik klaar ben droog ik me af en smeer me in met bodylotion en doe mijn nieuwe setje lingerie aan, speciaal voor vandaag gekocht.

Mijn jurk gaat nog niet aan, want mijn haar moet nog gedaan worden.

Net als ik dat denk, gaat de deurbel. "Ah, Julie, dat is Diana. Wil je even open doen?", roep ik.

Ik hoor haar bevestigend terugroepen en even later de zoete stem van mijn lieve vriendin, en kapster. "Waar is de bruid?"

"Hier!", roep ik en doe mijn badjas aan.

"Klaar?", vraagt ze en zet een stoel voor de spiegel in mijn kamer.

Ik knik en ga zitten. Ze stalt al haar spullen uit en begint. Ze krult mijn haren en steekt de lokken een voor een op.

Het resultaat is verbluffend, ik sta er zelf versteld van. "Wouw, goed werk, Di", zeg ik dankbaar een kus haar wang.

"Dank je. En nu de volgende bruid!", lacht ze en gaat naar de kamer van Rose. Ik hoor ze vrolijk babbelen.

Ik ga weer verder in de badkamer, met mijn make-up, als Julie de badkamer in komt.

Mijn hart smelt. Wat is ze toch mooi. Ze heeft haar bruidsmeisjes jurk al aan en het staat haar als gegoten. Haar blonde haren vallen als een waterval over haar schouders, glanzend en golvend.

"Kom hier", zeg ik teder en trek haar naar het bed. Ik haal wat van mijn spelden, mijn borstel en spray en ga achter haar zitten. Teder ga ik met mijn handen door haar haren en borstel het. Ik zie in de spiegel dat ze haar ogen dicht heeft.

Net als ik heb, steek ik haar haren op en doe er een laag spray overheen, zodat het langer blijft zitten.

Ze doet haar ogen open en kijkt verbaasd naar zichzelf. "Ben ik dat?"

Ik moet lachen en druk een kus op haar voorhoofd. "Je bent mooi", zeg ik.

Ze bloost lichtjes en ik doe net of ik het niet gezien heb.

"Tijd voor de jurk", zegt ze opgewonden, als ik helemaal klaar ben. Ik knik. Hier heeft ze nou al heel wat weken naar uitgekeken: Mij helpen met mijn jurk.

Heel voorzichtig, alsof het was in haar handen is, komt ze ermee aanlopen. Ik ontknoop mijn badjas en laat hem op de grond glijden.

Even gaan de ogen van Julie bewonderend over mijn strakke lichaam en kijkt dan snel de andere kant op. Alsof ik dat niet gezien heb... maar het is vleiend.

Ze helpt me in mijn jurk stappen en doet de rits tergend langzaam omhoog, als ik hem aanheb.

"Julie", fluister ik.

"Ja?" Ik hoor aan haar stem iets dat ik niet wil horen. Ik draai me naar haar om en zie dat het schaamrood op haar wangen staat. "Niet schamen", zeg ik lief en wrijf met mijn duim over haar wang.

Ineens komt ze in beweging en slaat haar armen om me heen. Verbaasd sta ik even stil, maar glimlach dan en sla mijn armen ook om haar heen.

Ze maakt zich los en bekijkt me van top tot teen. "Helemaal perfect, op één ding na", zegt ze. Verbaasd kijk ik haar na, als ze de badkamer weer uit stormt. Nog geen minuut later komt ze terug met een doosje in haar handen. Nieuwsgierig kijk ik haar aan.

"Wat is dat?"

"Maak maar open", lacht ze en geeft mij het doosje.

Voorzichtig open ik het en mijn adem stokt. "O, Julie...", zeg ik ademloos.

In het doosje zit een kammetje, bezet met een witte roos en steentjes. Ze haalt het eruit en schuift het voorzichtig in mijn haren. Ik bekijk het resultaat. Inderdaad... helemaal af.

"Liefje, dit is toch veel te veel", zeg ik, nog steeds onder de indruk van het mooie cadeau.

"Niets te veel voor jullie", zegt ze en geeft me een kus op mijn wang. "Het is tijd!"

Ineens gieren de zenuwen door mijn lijf. Daar gaan we dan!

"Wacht hier", zegt Julie, gaat de gang op en sluit de deur weer. Ik hoor de stemmen van Rose en Julie en John, die beneden foto's staat te maken.

Hoe zal ze eruit zien?

Dan krijg ik het teken, Julie komt me halen. "Ze is heel mooi", fluistert ze stiekem, als ze mijn nerveuze gezicht ziet. Gelijk kan ik niet meer wachten om te kijken.

Julie opent de deur en ik loop de gang op. Opnieuw stokt mijn adem en staar hopeloos verliefd naar beneden.

"O, Caithlynn", zie ik haar zonder geluid fluisteren.

Daar staat ze, mijn mooie, mooie bijna vrouw. Haar jurk, nauwsluitend om haar bovenlichaam, wijd uitlopend vanaf haar heupen, een grote strik op haar mooie ronde buik, haar haren opgestoken net als ik en... ze heeft net zo'n kam met roos in haar haren! Even kijk ik naar Julie en zie haar breed grijnzen. "Lopen", fluistert ze.

Dan pas valt het me op dat John achter Rose staat, met zijn fotocamera onafgebroken klikkend. Ik voel een lichte blos op mijn wangen en loop voorzichtig, trede voor trede naar beneden om te voorkomen dat ik struikel.

Als ik veilig beneden ben, gaat het snel. Ik heb amper tijd om tegen Rose te zeggen hoe mooi ze is, want iedereen duwt ons richting onze huwelijksauto, gehuurd voor deze dag.

Lachend stappen we in en laten ons naar het gemeentehuis rijden, waar een hele grote groep mensen staat te wachten.

Ze juichen als we aankomen en gaan met ons naar binnen.

De wetsambtenaar verwelkomt ons, mijn broer en schoonzus, Julie, enkele andere familieleden en begint met zijn rede. Hoe wij elkaar ontmoet hebben, waarom we gaan trouwen, hoeveel we van elkaar houden, de blijde verwachting van ons eerste kindje, etc. Het gaat een klein beetje aan me voorbij, ik kan alleen maar naar Rose staren, mijn lekker ding.

Na onze eigen trouwgeloftes te hebben uitgesproken, is het tijd voor de ringen. Mijn mooie meid komt met de ringen op een kussentje aan en overhandigd Rose de eerste.

Uiterst voorzichtig schuift ze hem over mijn vinger. Nu is het mijn beurt. Met trillende handen pak ik de ring op en moet denken aan wat John zei "Dalijk krijg je de ring niet eens meer aan haar vinger!" en ik moet onbewust grinniken. Ik hoor John ook lachen.

Haar slanke hand strekt zich uit en zonder moeite schuif ik de ring over haar vinger.

"En dan verklaar ik jullie nu tot vrouw en vrouw", zegt de ambtenaar. "U mag de bruid kussen."

Hij heeft zijn zin nog niet af of Rose hangt om mijn nek. Haar lippen drukken bescheiden op die van mij, onder een luid applaus. Ik ga op in haar geur en haar warmte. Is dat een nieuwe parfum?

"Ik hou van je", zegt Rose met een diepe, gelukkige, zucht als ik haar loslaat.

"Ik ook van jou, liefje, ik ook van jou."

Hand in hand lopen we de zaal uit, nadat alle mensen naar buiten zijn gevlucht. Als we buiten komen worden we onder luid gejuich bestrooid met korrels rijst. We beginnen te schateren en ik kijk vol bewondering naar het gezicht van mijn vrouw. Haar hele wezen straalt. Haar ogen glinsteren en haar lach is oogverblindend. Een pluk van haar haren is los geraakt uit haar kapsel en hangt speels over haar wang, wat haar nog mooier maakt.

Voor de trap waar we af moeten staat onze auto, met 'Just Married' eraan en van die leuke blikjes die erachteraan hangen en een hels kabaal maken.

"Veel plezier op vakantie, zusje. En heel veel geluk", zegt mijn broer voor we de auto in stappen. Ik val hem om zijn hals en fluister: "Dank je voor alles. Mam en pap zouden trots geweest zijn op je."

"En op jou, lekker ding", fluistert hij terug en aait me even over mijn hoofd. "Nou, ga snel. Je kersverse vrouw wacht op je."

Ik stap in en zwaai naar iedereen als we wegrijden.

"Ik geloof dat het echt het mooiste is wat ik ooit heb gezien", begint Julie, "die liefde van jullie, ik hoop het ook eens mee te maken. Ik vond het grappigste toen..."

Ze ratelt maar door en Rose en ik luisteren glimlachend naar haar enthousiaste verhalen. Ze hoort erbij, dus ze mag ook wat aandacht hebben.

We moeten nog twee uur rijden, naar Schiphol, waar we zullen vertrekken naar het zonnige Turkije. Onderweg valt Julie steeds vaker stil en als ik na een half uur naar haar kijk, ligt ze vredig te slapen. "Arm kind, ze is uitgeput", zeg ik zachtjes en trek haar teder in mijn armen. Ze beweegt even en nestelt zich dieper in mijn greep.

"Ze heeft ook zoveel voor ons gedaan", zegt Rose en haal haar vingers zachtjes door de zachte haren van Julie.

"En nu, lekker op vakantie!", zeg ik, "genieten van onze welverdiende rust en natuurlijk van jou, mijn vrouw."

Ik trek mijn wenkbrauwen veelbetekenend op en zie hoe er blosjes op de wangen van Rose ontstaan. Ik glimlach en krijg een intense blik van haar terug, ik smelt bijna terplekke, met Julie in mijn armen.

"Liefje, we zijn er", maak ik Julie voorzichtig wakker. Gelijk zit ze rechtop en wrijft de slaap uit haar ogen.

We lopen naar binnen, checken ons in en zien onze bagage verdwijnen naar waar dan ook. Omdat we nog een klein uurtje hebben, lopen we door de leuke winkeltjes en gaan we nog wat drinken.

Gelukkig hebben we onderweg een tussenstop gemaakt, om de trouwjurken te verwisselen voor comfortabele kleding, maar jezus, zelfs in haar joggingbroek ziet ze er nog oogverblindend uit.

"Ik moet naar de wc", zeg ik als we ergens in een mini restaurantje zitten.

"Ik ook. Juul, blijf jij even bij de tassen?", vraagt Rose en hand in hand lopen we richting de toiletten.

Ik doe de deur open en onverwacht grijpt Rose me bij mijn middel en drukt me tegen de deur aan. Niemand kan nu ooit nog binnen komen, tot ik daar weg ben. "Lekkere vrouw van me", hijgt ze donker en kijkt me zwoel aan. Even ben ik te verbaasd om te reageren maar kijk haar dan geil aan.

"Ik moet me nu zo beheersen om je hier niet terplekke te nemen, schatje", zegt ze en ik word geil van haar geile praat. Waar haalt ze dat nu weer vandaan? Ze verbaasd me nog steeds.

"Wat houd je tegen?", vraag ik zwaar hijgend.

"Onze huwelijksnacht", knipoogt ze en laat me los. Verbouwereerd sta ik tegen de deur aan. Niet eens een kus?

Ze ziet mijn teleurgestelde gezicht en lacht. "Liefje, ik beloof je: Vanavond maak ik het helemaal goed met je. Oké?"

Ik knik en ze geeft me een vette knipoog. Opnieuw vliegen de hormonen door mijn lichaam. "Jij geile donder", zeg ik en tik haar op haar billen terwijl ik naar de wc vlieg. Ik moet nu toch wel héél nodig.

Ongeveer vijf uur later komen we aan in ons heerlijke resort. Ik kijk mijn ogen uit. Alles is zo mooi, groot en schoon! Ik kan niet wachten om de kamer te zien.

Een medewerker van ons resort lijdt ons naar onze kamers en laat zien hoe de deuren open gaan met een pasje. We hebben gekozen voor een appartement-stijl, omdat we dan niet verplicht zijn om uit eten te gaan als we daar geen zin in hebben.

"O, wouw, jullie weten wel wat stijl is", roept Julie verrukt en ploft op het bed in haar eigen slaapkamer. Rose en ik lachen en bedanken de vriendelijke man.

"Moet ik mijn tas uitpakken?", vraagt Julie.

"Niets daarvan! Zwemmen!", roept Rose en ploft naast Julie op bed en kietelt haar. Lachend ga ik naar onze eigen kamer en trek mijn nieuwe bikini aan.

"Zwemmen? Nu nog?", hoor ik Julie verbaasd vragen.

"Ja, waarom niet? We zijn op vakantie! Al is het drie uur 's nachts... als je zin hebt om te zwemmen doe je dat lekker."

"Wouw, jullie zijn echt te gek!", roept ze voor de duizendste keer en ik lach nog harder. Gekke meid.

Rose komt onze kamer binnen en bekijkt me van top tot teen. Zachtjes fluit ze tussen haar tanden door. "Lekker ding gespot", grapt ze en kust me.

"Je ziet er zelf ook niet verkeerd uit", zeg ik als ze haar eigen bikini aanheeft. Ze bloost en ik lach.

"En ik?", vraagt Julie in de deuropening.

Onze monden vallen open van verbazing. Nooit geweten dat ze zo'n mooi lijf heeft!

"Dat is genoeg, dank je", lacht ze en slaat een handdoek om haar schouders. Rose en ik kijken elkaar aan, halen onze schouders op en lopen lachend achter Julie aan, die al richting het zwembad loopt.

"Ik weet niet hoor", aarzelt Julie als ze eenmaal bij het zwembad is en met haar teen in het water voelt. "Het is best koud."

"Nu niet meer", roep ik en duw haar in het water. Ze gilt het uit als ze boven komt en haar tanden klappen op elkaar. Ik lach en spring er achteraan. Oef... oké, het is wel heel koud ja.

Ik hoor een plons achter mij en nog een gil. "Jezus! Koud!", roept Rose en Julie en ik lachen.

Ik voel de armen van Rose om mij heen, en geniet van haar liefkozingen in mijn nek. Ineens lijkt de buik helemaal niet meer in de weg te zitten en ik voel me als een veertje in de wind.

"Hé, ik wil ook een knuffel", zegt Julie en komt op ons af. Ik strek mijn armen uit en ze nestelt zich tegen me aan. Mijn kin rust op haar schouder, en andersom ook. Ik hoor dat Rose een kus op de wang van Julie geeft. Mijn handen aaien over haar haren. Mijn god, wat hou ik van dit kind. Niet zoals ik van Rose houd, maar alsof ze mijn eigen dochter is.

"Laten we eruit gaan voor dat de baby verkouden wordt", grapt Rose en ik doe net alsof hij of zij begint te niezen. Weer klinkt er een lachsalvo uit de monden van Julie en Rose. Ik geloof niet dat ik me ooit gelukkiger heb gevoeld dan nu.

Kon het maar eeuwig zo blijven, maar dan met onze kleine baby erbij.

Rillend lopen we terug naar onze kamers en nemen één voor één een douche.

Ik heb stiekem mijn nieuwe lingeriesetje meegenomen naar de badkamer en trek deze na het douchen aan. ten slotte komt mijn huwelijksnacht met mijn kersverse vrouw er nog aan...

Mijn badjas gaat eroverheen, zodat zowel Rose als Julie niets zullen zien.

"Ik ga naar bed. Ik ben zó moe", geeuwt Julie en geeft ons beide een kus op onze wang. "Bedankt voor de onvergetelijke dag en komende week."

Ik strijk lief met mijn hand langs haar gezicht en knipoog. "Geen dank."

"En nu wij, liefje", zegt Rose en kijkt me aan met donkere ogen vol lust en liefde.

Ik voel de lucht tussen ons weer veranderen, het wordt statisch en trekt ons langzaam naar elkaar toe. "Jezus", hijg ik.

"Hmm, ik wil je", zucht Rose en stort zich hongerig op me. Haar mond neemt bezit van mij en hapt en bijt in mijn lippen. Mijn handen woelen door haar haren en ik duw haar mond nog dichter op die van mij. Ineens bedenk ik me dat ik onze liefdesnacht thuis heb voorbereid.

Ik duw haar van me af en zie hoe ze verbaasd naar me staart. "Vertrouw je me?", vraag ik.

Ze knikt stellig.

"Kom mee", zeg ik en neem haar aan haar hand mee naar onze slaapkamer. "Ga liggen", zeg ik zachtjes en ze gehoorzaamd me. Ik haal een blinddoek uit mijn koffer en ga naast haar hoofd zitten. Ik bind de blinddoek voor haar ogen en kus haar lippen veder licht.

Vervolgens haal ik handboeien uit mijn koffer, die ik thuis aangeschaft heb en vind ze alle twee aan haar handen en aan de spijlen van het hemelbed.

"Caith? Wat ga je doen?", vraagt ze een beetje paniekerig.

"Vertrouw me, mop", fluister ik en zoen haar geruststellend. Ze ontspant zich en ik weet dat ik verder kan gaan.

Ik doe haar blinddoek heel even omhoog en laat de badjas sensueel van mijn lichaam glijden. Ze staart me aan met schitterende ogen en haar mooie glimlach vormt zich weer om haar lippen.

"Genoeg gekeken", grinnik in en doe de blinddoek weer voor haar ogen. Langzaam kruip ik over haar heen en ga schrijlings op haar zitten, net achter haar buik. Mijn handen glijden over haar zachte huid en laten geen plekje onberoerd, vooral haar bolle buik niet. Ons kindje...

Haar badjas ligt open om haar lichaam, en ik voel me als een kind die net zijn cadeautje heeft uitgepakt.

"Jemig, roosje, je bent zo mooi", hijg ik zachtjes en hoor haar diepe, hijgende ademhaling. Ik glimlach en buig , ietwat verhinderd door haar buik, voorover. Ik kus haar wang, naar beneden via haar oor en nek, kus het kuiltje in haar nek en ga weer omhoog naar haar mondhoek. Vervolgens zoen ik haar hard en vol verlangen op haar mond, die ze gretig opent en met mijn tong speelt.

Ik kneed haar borsten en tepels, die hard vooruit steken. Door de zwangerschap zijn ze bruin geworden en nog veel sexier. Ze kreunt zachtjes en ik bijt in haar lip, wat een gilletje oplevert.

"Wat doe je met me", zucht ze geil.

"Sssst, geniet", fluister ik in haar oor en ze geeft me een vluchtige kus in mijn nek.

Ik herpak me en trek kussend een spoor via haar kin en hals, naar beneden, over haar borsten. Haar tepels zuig in één voor één in mijn mond en voel hoe ze haar rug kromt om haar borsten dichter tegen mijn mond aan te drukken. Inwendig moet ik lachen. Altijd even ongeduldig...

Ik ga van haar af en stroop haar nieuwe stringetje van haar heupen. Een o zo bekende geur komt mij tegemoet en ik moet me bedwingen om haar niet nu te bevredigen.

Nu ga ik op haar benen zitten en kus haar hele buik, van boven tot onder en van links naar rechts. "Oogjes dicht hoor", fluister ik naar de baby en hoor Rose lachen.

Mijn handen volgen de contouren van haar buik, heupen en benen. Langzaam kneed en streel ik ze, helemaal tot aan haar voet, die ik op de bal kus.

"Caith, alsjeblieft", smeekt ze. Ik reageer niet en kus haar andere voet, om vervolgens weer knedend en strelend naar boven te gaan. Ze verwacht nu waarschijnlijk dat ik met haar grotje bezig ga, maar in plaats daarvan ga ik van het bed af.

Ik hoor Rose gefrustreerd zuchten en ik zie gewoon hoe ze mijn geluiden volgt. Uit mijn tas haal ik onze goede vriend, de voorbinddildo en breng hem bij mijzelf in, in mijn drijfnatte grotje.

"Wat doe je?", vraagt Rose.

"Ssst", zeg ik alleen en stap weer naar het bed. Zonder te waarschuwen steek ik twee vingers in haar druipende grotje. Ze gilt het uit.

"Zo nat", hijg ik en lik mijn vingers af. Heerlijk!

"Caith! Neem me! Alsjeblieft!", roept Rose uit en ik bedenk me ineens dat Julie dit wel gehoord moet hebben.

"Roosje, mijn liefje, doe een beetje zachter. Of wil je onze kleine Julie dalijk aan je bed?", vraag ik.

Gelijk zie ik hoe ze haar lippen op elkaar perst en ik lach even. "Mallerd."

Ik duw haar benen uit elkaar en ga er weer tussen zitten. Mijn vingers wrijvend over haar klitje, wat weer een goedkeurend kreuntje oplevert. Langzaam neemt mijn mond het van mijn vingers over en ik lik haar met regelmatige cirkeltjes.

Als ik voel dat haar lichaam zich begint te spannen voor haar orgasme, laat ik haar los en ga grijnzend overeind zitten.

"Caithlynn!", roept Rose boos en terwijl ze dat zegt stoot ik in één keer bij haar naar binnen. Ze kan er niets aan doen en kreunt en gromt alsof haar leven er vanaf hangt.

Ook dít moet Julie wel gehoord hebben.

Ik schud mijn hoofd glimlachend en begin in en uit haar te bewegen, genietend van het gevoel in mijn grotje.

Haar mooie slanke benen vouwen zich om mijn heupen en stoten mij dieper in haar. Opnieuw voel ik haar lichaam onder mij verstrakken en ineens begint ze te schokken en te beven, en komen er onsamenhangende woorden over haar lippen.

Dat beeld duwt mij over de streep en ook ik kom luid kreunend klaar en laat me naast haar op bed vallen.

Als ik mijn ogen open doe zie ik Rose nog steeds hulpeloos aan het bed gebonden. Ik klik haar handboeien los en ze wrijft over haar polsen en doet haar blinddoek af.

"Wouw, liefje... dat was... overweldigend", zegt ze met een lieve glimlach en streelt mijn wang.

Een lange, lome kus volgt. Ik verlies me helemaal in haar wezen. Ik geloof niet dat ik ooit meer van iemand heb gehouden...

"Kom hier", zegt ze en strekt haar armen uit. Ik schuif dichter tegen haar lichaam aan en leg mijn hoofd op haar arm.

Voorzichtig trekt ze de lakens over ons heen. Daar lig ik dan, heerlijk ineengedoken in de armen van mijn vrouw. Ze ruikt zo lekker en is zo zacht...

"O, Caith...", zucht ze, ik til mijn hoofd op en zie tot mijn verbazing tranen in haar ogen staan.

"Hé, niet huilen", zeg ik zachtjes en veeg haar tranen weg.

"Het spijt me. De afgelopen dagen was ik alleen zo bang dat ik dit nooit meer zou voelen", snikt ze.

"Het spijt mij. Ik had het je meteen moeten vertellen, in plaats van mijn broer."

"Ik snap het wel. Ik moet er niet aan denken dat wij de kleine herrieschopper zouden verliezen", zucht ze en ik druk me nog dichter tegen haar aan.

"Ik was gebroken toen ik je zo zag huilen. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen om je te laten kalmeren", zegt ze zachtjes en ik hoor een zweem van diepe angst in haar stem.

"Je deed het vanzelf al. Je hartslag was al genoeg om mij te kalmeren", glimlach ik en geef een kusje op haar neus. "Maar laten we het hoofdstuk afsluiten. We zijn getrouwd en op vakantie, dametje."

Ze begint te stralen en glimlacht breed. "Mijn vrouw."

Ik doe mijn ogen dicht en val in een diepe slaap.

"Caith, ga nou mee zwemmen, please?", zeurt Julie als we de volgende dag op het strand op onze handdoeken liggen te bakken.

Rose lacht en kijkt me veelbetekenend aan. "Ja, ja, jij met je smoesjes over je buik", zeg ik quasi boos en kijk in haar puppy ogen. "Die doen mij niets hoor", zeg ik en ze doet het nog eens. Ze is zo schattig dat ik al mijn tegenwerpingen voel afbrokkelen. Ik zucht en hoor Rose lachen.

"Oké, dan. Kom op", zeg ik tegen Julie die al richting het water loopt.

Ik staar naar de horizon en bedenk me hoe fijn ik het hier vind. Geen zorgen, alleen Rose ik en onze zestienjarige etter, die me nat begint te spetteren.

"Niet dromen! Zwemmen", roept ze en trekt me dieper het water in. Hooo... dat is koud!

Ik ril en neem een duik om er vanaf te zijn.

"Zo ja", lacht Julie en komt aan mijn nek hangen. Haar ogen kijken me even vragend aan, alsof ze iets op haar lever heeft, maar kijkt dan weer de andere kant op.

"Is er wat?", vraag ik en streel onbewust haar rug.

"Ja, nee... nee", zegt ze onsamenhangend.

Instinctief weet ik dat er wel wat is, ik ken haar nu goed genoeg, maar ik besluit dat ze er zelf mee moet komen als ze het kwijt wil. Al dat getrek aan haar is ook niet goed.

"Dat is best lekker", hoor ik haar zeggen en kijk haar vragend aan.

"Je hand", zegt ze ter verduidelijking.

Ik besef me nu pas dat mijn vingers strelend over haar rug gaan en ik trek mijn hand snel terug, als door een wesp gestoken.

"Ah, niet ophouden", zegt ze met een pruillip en ik knipoog naar haar.

Na een tijdje te hebben gedobberd in het verkoelende water, ga ik er weer uit en ga rillend van de wind langs mijn natte huid op de handdoek liggen. Julie ligt aan de andere kant van Rose, die ligt te slapen.

Ja ja, en ik maar moeten zwemmen, denk ik lachend en kijk naar haar. Ik geloof dat ik voor altijd naar haar zou kunnen kijken in haar slaap. Ze is zo onschuldig als ze zo ligt.

Geeuwend doet ze haar ogen open en kijkt recht in die van mij, wat kleine blosjes opleveren. Ze komt overeind en pakt haar portemonnee. "Wie wil er een ijsje?", vraagt ze en Julie en ik kijken haar beide breed lachend aan.

"Dat is duidelijk. Welke?"

"Doe maar wat", knipoog ik en Julie doet haar eigen bestelling en loopt met Rose mee. Ik voel aan mijn lichaam... ongelofelijk. Het is zo warm hier dat ik al weer droog ben. Mijn bikini niet, maar dat voelt lekker verkoelend.

Rose komt terug met mijn ijsje en stilletjes eten we het op.

"Zullen we vanavond op het Resort gaat eten?", vraagt ze.

"Prima."

"Te gek", zegt Julie en ik schud lachend mijn hoofd. Ze heeft ook overal het laatste woord op.

Tegen half vijf hebben we het gehad en gaan weer richting onze kamers. Ik voel me vies door al het zout en zand en stap zo snel mogelijk onder de douche. Rose en Julie volgen me.

Als we allemaal aangekleed en opgedoft zijn lopen we naar het restaurant van het Resort en bestellen ons avondmaal.

Een heerlijke aroma van pizza komt mijn neus binnen als de ober onze bestelling voor ons zet. Ik moet lachen. "Pizza in Turkije. Het moet niet gekker worden."

Julie en Rose knikken lachend en eten beide van hun eigen pizza.

Aan tafel merk ik weer dat Julie ergens mee zit. Iedere keer als ze wil beginnen met praten, houd ze zich weer in. Ik kijk haar vragend aan.

"Lieverd, je weet toch dat je ons alles kan zeggen en vragen, toch?"

Ze knikt beduusd en ik haal mijn schouders op. Rose kijkt haar ook vragend aan, maar laat het erbij.

Na het eten besluiten we over de boulevard te lopen. Het uitzicht is adembenemend. De zon gaat onder en werpt een oranje gloed over de rustig golvende zee.

Ineens trekt Rose me aan mijn hand mee de pier op. "Kom mee!", roept ze en ik moet bijna rennen om haar bij te houden. Ik heb geen idee wat ze gezien heeft.

"Laten we het doen", zegt ze als we voor een klein standje staan met allemaal foto's erin. Ineens begrijp ik wat ze wil. Het is een fotograaf.

De man begint in het Turks tegen ons te praten, dus ik versta er niets van. In het Engels legt Rose uit dat we van Nederland komen en graag een fotoshoot willen.

"Perfect!", roept de man in het Engels. "This time of the evening is perfect."

Rose knikt en de man neemt ons mee naar het uiterste van de pier, met zijn fotocamera in zijn hand. "I see you are pregnant", zegt hij en wijst op de buik van Rose die gelukkig kijkt en haar handen op haar buik legt. "Even more perfect", lacht hij.

"You, go over there and kneel for her, like this", zegt hij tegen Julie en doet voor wat hij bedoelt. Ze doet wat hij zegt en gaat naast haar op haar knieën zitten, met haar hoofd op hoogte van de baby.

"Can you do the same for me on the other side?", vraagt hij me en ik ga tegenover Julie zitten.

"Well done. Now kiss her tummy."

Ik lach en druk mijn lippen tegen de zijkant van Rose haar buik. Ik hoor een paar klikken en dan zegt hij: "Good, now I want you, and you..." hij wijst naar Jullie en mij, "to get closer to each other with your heads."

Ik voel me en beetje opgelaten, maar doe toch wat hij vraagt. Mijn wang rust tegen haar buik en ik zie dat Julie hetzelfde doet. Ik hoor de man nog wat instructies geven en voel Rose bewegen. Ik luister naar de geluiden in haar buik en kijk Julie in haar ogen. Nooit geweten dat die zo twinkelen!

Ineens voel ik een schopje tegen mijn wang. Ik lach en hoor gelijk het fototoestel.

Na een half uur poses uitvoeren zijn we klaar, rekenen af en hij print de foto's voor ons op fotopapier. "If you want any of those pictures for on canvas, or something, you can e-mail me to this address, okay? Nice meeting you", zeg hij in zijn bijna perfecte Engels en zwaait naar ons als we weglopen.

Ik kijk naar Julie, die met haar hoofd gebogen naast ons loopt. Ze is verdacht stil voor haar normale doen.

Ik kan er niet meer tegen en duw haar op een bankje. "Oké, nu ga je me vertellen wat er is, dametje."

Ze kijkt me vragend aan.

"O, nee. Doe maar niet alsof er niets is. Ik heb door dat je iets verbergt of iets wil vragen maar het niet durft, vertel op", zeg ik en mijn stem verzacht.

Rose gaat aan haar andere kant zitten en aait haar over haar haren. "Je kan alles bij ons kwijt, liefje", zegt ze zachtjes.

Dat geeft de doorslag. Ineens begint Julie te snikken. Ik kijk Rose verbaasd aan.

"Hé, meisje. Kom hier", zeg ik en sla mijn armen om haar heen. Ze drukt zich wanhopig tegen mij aan.

"Vertel het maar", zegt Rose.

"Het is gewoon... ik ben... o, god", snikt ze.

"Doe eens rustig, haal adem en vertel het nog eens", vraag ik zachtjes. Ik hoor haar diep inhaleren en weer uitblazen.

"O, ik ben zo wanhopig", zucht ze.

Rose en ik kijken haar verbaasd aan. "Wanhopig waarover?", vraagt Rose.

"Jullie!", roept ze en mijn mond valt nu helemaal open van verbazing. Doen we iets niet goed?

"Doen wij iets niet goed?", vraagt Rose. Als het niet zo serieus zou zijn zou ik lachen. We zitten op dezelfde golflengte.

"Juist wel. O, Rose, jullie zijn zo lief en zo verliefd op elkaar en genieten zo... ik voel me op een bepaalde manier alleen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind jullie helemaal geweldig en alles wat jullie voor me doen, maar 's avonds lig ik alleen in bed en ik hoor jullie... nou ja jeweetwel en ik wil dat ook, ik wil ook iemand die me verwend en waar ik bij in slaap kan vallen", zucht ze en zie haar rode wangen van schaamte.

Rose en ik hebben het schaamrood ook op onze wangen staan. Oeps... te luidruchtige seks...

Ik til haar hoofd op aan haar kin en dwing haar om me aan te kijken. Ze kijkt me angstig aan. "Ben je boos?"

"Nee, lieverd. Ik ben niet boos. Ik ben verbaasd, waarom je dat nu pas zegt", zeg ik zacht en veeg een traan met mijn duim weg.

Rose houd zich even afzijdig en kijkt me met een bepaalde blik aan, ik weet niet zeker of ik het wel goed begrijp. Ik trek mijn wenkbrauw naar haar op en ze knikt. "Je bedoelt...?", vraag ik.

Julie kijkt verbaasd naar Rose. Volgens mij hebben we nu zojuist gepraat zonder woorden, bedenk ik me als ik zie dat Julie weer terugkijkt naar mij.

Rose knikt opnieuw naar me, heel zeker. "Weet je het echt zeker?", vraag ik. Ze knikt opnieuw.

Ik aarzel. Ik weet niet hoor...

"Wat zijn jullie aan het doen?", vraagt Julie verbaasd als ze er niet achter komt wat we bedoelen.

Ik kijk haar aan, haar ogen staan vragend en een laatste traan rolt over haar wang. Ze is op zoveel manieren zo mooi en schattig, mijn hart loopt er vol van.

Veel te lang ben ik haar aan het aankijken en als ik dat merk wil ik mijn blik wegdraaien, maar iets in haar ogen houd me vast.

"Doe maar", hoor ik Rose op de achtergrond zeggen.

Ik pak haar kinnetje weer vast en zucht. "O, Julie... je weet toch wel dat dit ongelofelijk fout is, hé?", vraag ik en voor ze kan vragen wat, druk ik mijn lippen op die van haar. Ik voel haar verstarren en dan ontspannen. Haar armen haken zich om mijn nek en langzaam zoent ze me terug.

Waar ben ik mee bezig? Galmt het door mijn hoofd, maar raak bedwelmt van haar smaak en geur. Wat is ze toch ook lekker...

Na minuten of uren... of wat het ook zijn, laat ik haar los en kijk naar haar gezicht. De mooiste blosjes verschijnen op haar wangen en haar ogen staan vol verlangen.

Ik kijk naar Rose, die met een warme blik in haar ogen naar ons zit te kijken. Haar lippen wijken iets van elkaar, ten teken dat ze het wel opwindend vind.

"Caithlynn", begint Julie, maar ik leg mijn vinger op haar lippen, ten teken dat ze niets moet zeggen. Ik trek haar en Rose overeind en stil lopen we terug naar ons Resort.

In onze kamer gooi ik de deur dicht en voel hoe Rose bemoedigend in mijn hand knijpt. Ik kijk haar aan. "En jij dan?", vraag ik.

"Geen zorgen", zegt ze en knipoogt.

Ik kijk weer naar Julie die me aan staart. "Kom hier", grom ik en trek haar naar me toe om haar vervolgens tegen de muur te drukken. Dit keer houd ze zich niet in en zoent me wild terug. Ik proef haar verlangen in haar kussen.

"O, meisje toch", kreun ik tussen de kussen door en voel hoe Rose naast ons komt staan en Julie begint te strelen over haar lijf.

Julie maakt zich van me los en kijkt me lief aan. Daarna gaat haar blik naar Rose, die haar vertederd terug aankijkt. Als vanzelf bewegen ze naar elkaar en ook zij beginnen elkaar te zoenen. Het kriebelende gevoel in mijn buik neemt toe. Wouw, wat geil. En zo verkeerd! Galmt het in mijn onderbewustzijn.

Ik voel een sterke afkeer voor mezelf, tot ik de hand van Julie in de mijne voel en ze ons meeneemt naar onze slaapkamer. Al mijn verweer brokkelt weer af en laat me leiden.

Ik sta genageld aan de grond, als Rose haar eigen stiefdochter begint uit te kleden. Aan de ene kant maakt het me helemaal wild en wil ik Julie beminnen en haar laten voelen hoe échte vrouwenliefde voelt, maar aan de andere kant... ze is pas zestien en heel kwetsbaar, afgezien van het feit dat ze bij ons woont. Hoe moet het nou als ze het niet fijn vind achteraf?

"Caithlynn, niet zo peinzen. Vergeet het en geniet", hoor ik Rose zachtjes zeggen en ze kust mijn nek. Julie komt voor haar staan in haar slipje en bh en bied zichzelf bijna aan. Mijn handen gaan aarzelend omhoog en omvat haar jonge gezicht. Met mijn duimen volg ik de contouren van haar heerlijke lippen en buig me voorover.

"Kus me", fluister ik tegen haar lippen en dat laat ze zich geen twee keer zeggen. Terwijl Rose mij van achter uitkleed, zoen ik hartstochtelijk met mijn mooie meisje.

Haar adem strijkt langs mijn lippen en haar kreuntjes voel ik tot diep in mijn onderlichaam. Rose haar handen omvatten mijn borsten en ik word gek van geilheid.

Voorzichtig duw ik Julie achterover op het bed en ga naast haar zitten. Rose doet hetzelfde aan de andere kant.

Verwachtingsvol kijken de gretige ogen van Julie naar ons op.

"Weet je echt zeker dat je dit wil, liefje?", vraag ik zachtjes en raak haar even niet aan, zodat ze niet afgeleid wordt.

Ze knikt. "Niets liever."

Het geeft mij voldoende vertrouwen om door te gaan en ik buig me voorover. Ik zie hoe Rose zachtjes over haar buik begint te strelen en ik begin haar opnieuw te zoenen.

Haar tong, hongerig in mijn mond, zo zacht en warm, haar geur bedwelmend als Rose, haar lijf hongerig naar onze aanrakingen.

Hijgend maak ik me van haar los en kus haar mondhoek, haar wang, haar oor en langzaam naar beneden in haar nek. Mijn kussen laten een nat spoor achter als ik bij het kuiltje in haar nek ben.

Langzaam streel ik met mijn handen verder en omsluit haar kleine meisjes borsten. O, zo fout... en zo lekker.

Julie kromt haar rug om onze handen dichter tegen haar borsten aan te duwen en Rose en ik kijken elkaar veelbetekenend aan. We hoeven niets te zeggen om te begrijpen wat de volgende stappen zijn.

Rose buigt voorover en begint de ene borst van Julie te kussen en ik de andere. Langzaam van buiten naar binnen werkend nemen we uiteindelijk haar roze tepeltje in onze monden.

Het resultaat is werkelijk verbluffend. De meest luide oer kreun die ik ooit heb gehoord komt uit haar kleine lijfje en ze spant zich helemaal aan als een elastiekje die ieder moment kan knappen.

Haar mond spant zich tot een "o", maar er komt geen geluid uit. Genietend van het schouwspel voor mijn ogen neem ik haar tepel opnieuw in mijn mond en zuig hard. Mijn tanden bijten plagend.

Ineens begint ze hevig te schokken en te kreunen. Haar handen grijpen zich vast in de lakens en haar ogen draaien in haar kassen. "O, Caith, Rose...", kreunt ze en valt plat neer op het bed, zwaar hijgend en zwetend.

Glimlachend ga ik naast haar liggen en streel haar haren die om haar hoofd gespreid liggen.

"Jemig, schat, dat was heftig", murmelt Rose tegen haar wang als ze haar een kus geeft.

"Was dat... was dat nou echt...", mompelt Julie ongemakkelijk.

"Ja, liefje, je kwam klaar doordat we aan je tepels zogen. Dat heeft zo'n effect, als je het goed doet."

Ik zie de wangen van Julie rood kleuren en lach naar haar. "Je hoeft je niet te schamen. Je moet eens weten hoe vaak Rose en mij dat al overkomen is", stel ik haar gerust en bijt in haar onderlip.

Haar ogen sperren zich wijd open als ze het effect voelt van dat ene kleine gebaar.

"Lekker, hè?", vraagt Rose zachtjes en gaat met de toppen van haar vingers over de buik van Julie tot net boven haar schaamhaar. Julie kreunt zachtjes en sluit haar ogen.

Ik besluit om haar alle plekjes te laten ervaren. De plekken die Rose en ik onlangs ook uitgevonden hebben. Natuurlijk wist ik er al veel, want het is niet mijn eerste keer geweest, maar door de intensiteit van onze liefde is er nog veel meer ontstaan.

Mijn vingers glijden door haar haren en ik maak een vuist, waardoor ik een grote pluk van haar haren vast heb. Daarmee dwing ik haar naar mij te kijken en ik buig me voor over om haar overal op haar gezichtje te zoenen. Haar voorhoofd, haar oogleden, haar jukbeenderen, haar wangen, haar lieve neusje, haar mondhoeken. Overal, behalve haar mond zelf.

Ik zie dat ze haar mond hunkerend naar mij toe beweegt als ik in de buurt kom. Ik glimlach speels en schud mijn hoofd. "Nee, nee, liefje", is alles wat ik zeg.

Gefrustreerd laat ze haar hoofd hangen en ik laat haar hoofd op het bed zakken.

Ineens verstijft ze in mijn armen en ik kijk verbaasd naar haar. Haar gezicht vertrekt van extase en haar ogen zijn wijd open.

Ik kijk naar Rose en zie dat ze grijnzend haar handen bij Julie haar kruis heeft. "Ondeugend meisje", mompel ik en zoen mijn vrouw. Haar tong smachtend in haar mond. Ik kan haar verlangen naar me proeven.

Ik maak me los en kijk omlaag, hoe Rose haar kundige handen bewegen rond dat ene plekje, dat je in vuur en vlam zet.

Julie kreunt en kantelt haar bekken, zodat ze er beter bij kan.

Ik ga naar achter zitten en bekijk het schouwspel. Ik word er alleen maar geiler en geiler van. Het besef dat Julie nog zo jong is knaagt ergens heel, heel ver op de achtergrond, maar ik kan er niet meer over nadenken.

Rose buigt zich in slow motion omlaag en brengt haar zachte, mooi gevormde, mond naar het poesje van Julie.

Ik zie Julie gespannen en zelfs een beetje angstig kijken, dus besluit Rose te helpen.

Ik kruip achter Julie, til haar hoofd op en leg die in mijn schoot. Mijn handen omvatten haar kleine borstjes en strelen die teder, terwijl Rose verder gaat. Ik voel Julie in mijn armen ontspannen en geef Rose een klein knikje, dat ze verder kan gaan.

Haar mond en neus verdwijnen tussen de benen van Julie en ik voel haar lichaam weer spannen onder mijn handen.

"O, zo lekker", mompelt ze en haar tong likt langs haar lippen.

Ik voel mijn kutje lekken op het bed. Zo fout en geil... mijn vrouw, mijn kind, samen.

"Rose, ga door... alsjeblieft", kreunt Julie als Rose haar tong in cirkeltjes om haar klitje draait en er op sabbelt en knabbelt.

Haar lijfje begint weer te trillen en wild te bewegen en opnieuw komt ze klaar als een denderende trein. Haar hoofd vliegt omhoog als haar lijf zich inspant en ze half overeind komt. Haar benen klemmen zich om het hoofd van Rose die haar stug door blijft likken.

"Stop, stop", roept Julie en Rose trekt haar hoofd weg. Uitgeput laat ze zich weer op mijn schoot zakken en hijgt en puft.

Ik strijk haar haren glad en kijk glimlachend op haar neer. Haar ogen openen zich en staren recht in die van mij. De twinkeling in haar ogen ontroert me en ondersteboven druk ik een kus op haar lippen. Rose gaat naast Julie liggen en ik doe met haar mee. Ze nestelt zich dicht tegen ons aan en doet haar ogen dicht.

"Slaap maar lekker", fluistert Rose zachtjes en kust haar voorhoofd.

Volgens mij slaapt ze al voor Rose klaar is met haar zin.

Ik leg mijn hoofd op mijn arm en kijk naar Rose.

Haar glimlach is oogverblindend en meer als ooit voel ik me verbonden met deze vrouw. Mijn vrouw. Ze staart me in mijn ogen en ik kan mijn blik niet losmaken. Het is alsof onze gedachtes met elkaar praten. Ik kan precies zien waar ze aan denkt en ik geloof dat zij het ook aan mij ziet.

"Ik hou van je", vormen mijn lippen geluidloos.

"Ik ook van jou", fluistert ze.

Voorzichtig laten we Julie los en trekken de dekens over haar heen. Zachtjes sluipen we onze kamer uit en gaan naar die van Julie, om daar te slapen.

De rest van de week is heerlijk ontspannen. Julie ontluikt zich als een prachtige vrouw en heeft ons al meerdere malen heerlijk verwend en laten lachen.

Meer dan ooit geniet ik van mijn nieuwe vrouw en onze kleine baby. Wat verlang ik naar de eerste dag dat ik hem/haar vast kan houden.

Helaas gaat een week snel en moeten we weer naar huis. Het vliegveld in Turkije is benauwd en we plakken aan alle kanten. Gelukkig maar een uur en dan komt het vliegtuig.

Nagenietend doezel ik in en overdenk de hele afgelopen week. Wat een week... Om nooit te vergeten.

"Dames en heren, lady's en gentleman, doe uw gordels om, we gaan voorbereiden op de landing", word ik opgeschrikt uit mijn droomloze slaap. Rose haar hoofd ligt op mijn schouder en zacht maak ik haar wakker. De stewardessen roepen de mededelingen nog zo'n twintig keer om in andere talen, terwijl we met onze gordels om weer verder slapen.

Een wilde beweging wekt me en ik besef dat we net de grond hebben geraakt. We zijn weer in Nederland...

Kwekkend loopt Julie achter ons aan als we Schiphol weer binnen lopen en onze bagage gaan halen. De taxi staat buiten al op ons te wachten als we eenmaal buiten zijn.

"Wat handig, zo'n broer", lacht Rose en we stappen in. Het is inmiddels al elf uur en het duurt dan ook maar heel even voor we weer alle drie slapen.

"Mevrouw, we zijn er", wekt de chauffeur ons en tot mijn vreugde zie ik dat we voor ons eigen huisje staan.

Niets zo lekker aan vakantie als thuiskomen in je eigen vertrouwde huis.

Vol goede moed stappen we uit en betalen de chauffeur. De koffers achter ons aan slepend lopen we naar binnen en ik snuif de heerlijke geur van thuis op.

"We zijn terug", roept Rose en we beginnen te lachen. Gekke vrouw.

"Laat de koffers maar staan, dat doen we morgen wel. Nu slapen!", roep ik en ren met drie tredes tegelijk de trap op en laat me op bed ploffen. Rose valt naast me en slaapt al bijna als ze haar kussen raakt.

"Lekker ding, je moet je pyjama nog aandoen", maak ik haar weer wakker en als een zombie begint ze zich uit te kleden en haar pyjama aan te doen.

Nog steeds vol bewondering bekijk ik haar perfecte lichaam en voel me zielsgelukkig.

Julie komt ineens de kamer binnen en ik kijk haar verbaasd aan. Ze heeft een niemandalletje aan, dat weinig verbergt.

"Hoe kom je daar aan?", vraag ik.

Ze bloost en fluistert bijna: "Die is van mijn moeder geweest. Ik heb het me toegeëigend."

Ik glimlach en wenk haar. Ze komt naast me zitten en we raken verstrengeld in een heerlijke zoen.

"Slaap lekker, liefje", fluister ik als we elkaar loslaten en ik streel haar fijne gezichtje.

"Slaap lekker", zegt ze en verdwijnt naar haar eigen kamer.

"Ro..." ik wil Rose nog wat vragen als ik zie dat ze al in slaap gevallen is. Lachend trek ik de deken over haar lichaam, streel haar buik en doe zelf ook mijn ogen dicht.

Ik rek me uit en voel naast me. Rose is weg... Verbaasd wrijf ik in mijn ogen en kijk op de wekker. Acht uur... hmm, dat is wat vroeg. Ik luister of ze misschien op de wc zit, maar ik hoor niets. Gapend doe ik mijn badjas aan en ga naar beneden.

Zoals ik al verwacht had zit ze op de bank. Als ik dichterbij kom, zie ik dat ze een blaadje in haar handen heeft.

"Wat is dat?", vraag ik en ze schrikt op. Ze houd het me voor.

Ik pak het, ga naast haar zitten en begin te lezen:

Lieve Rose,

Tot onze verbazing en ontzetting komen we er vandaag achter dat je net getrouwd bent met die vrouw.

Waarom heb je ons niets verteld? We zijn je ouders. Dit doet ons pijn.

Dan moeten we ook nog van een wild vreemde horen dat je al bijna acht maanden ons kleinkind draagt. Wat moeten we hier van denken?

Meende je het serieus toen je zei dat we niets van hem of haar te zien krijgen?

Bel ons.

Pap en mam.

Ik kijk naar Rose en zie tranen in haar ogen staan.

"Gaat het?", vraag ik voorzichtig.

Ze schud haar hoofd ontkennend.