De volgende vrijdag en het weekeind was ik vooral bezig met mijn plan. Dat en mijn schuldgevoel. Schuldgevoel over de seks met Leroy. Eigenlijk hoefde dat niet want ik was niet samen met Bob maar toch knaagde het ergens wel aan mij. Vooral omdat ik Bob terug wilde. Gelukkig was Leroy blij met de seks en hij zou het tegen niemand zeggen. Ik had hem niks verteld over mijn plannen met Bob omdat het hem gewoon niks aanging.

Ik besloot om Bianca te betrekken in mijn plan. Na het weekeind vertelde ik het aan haar. Ze vond het een goed en romantisch idee. Het lastigste van het hele plan was Bob. Hij was essentieel, zonder dat hij het wist. Als eerste besloten we om het contact tussen hem en mijzelf een nieuwe boost te geven. Tijdens de les, tijdens pauzes en in het weekeind, altijd contact. Het liefst face tot face of in een groep, anders in een groepsapp of privéapp. Het werkte. In deze week lukte het om weer meer in contact met Bob te komen en herstelde onze relatie zich enigszins. Dat we zaterdagavond met een groep uitgingen en allemaal dronken werden hielp ook. Ik was zelf alleen aangeschoten en had een behoorlijk dronken Bob naar huis gebracht. Hij bedankte me en knuffelde me, waarbij hij me lang vasthield, bijna alsof hij dat nodig had. Ik hield hem ook stevig vast en zo stonden we daar, ik denk wel een minuut voordat hij uiteindelijk naar binnen ging. Misschien was er wel meer mogelijk geweest maar ik wilde niks forceren.

De week daarna ging het nog beter. Het contact werd sterker. Iedere keer als er even geen contact was stuurde Bianca wel weer richting contact zoals we hadden afgesproken. Ik genoot ervan om weer met Bob te lachen en hij kwam steeds meer uit zijn schulp. Op whatsapp stuurde hij zelfs privé weer af en toe berichten naar mij toe, iets wat in de weken daarvoor helemaal verdwenen was. Het stemde mij hoopvol.

Mensen in mijn omgeving viel het ook op. Mijn ouders, mensen op school, ze zeiden allemaal dat ik weer wat vrolijker werd. Hij zei het niet, maar ik weet zeker dat ze het ook tegen Bob zeiden, Bianca vertelde dat iemand het zei toen ze erbij was. Ze hoorde hem nog meer uit maar hij liet niet veel los. Hij zei dat hij het moeilijk vond dat hij geen relatie meer met mij had maar dat het aan mij was om het op te lossen. Nou, dat zou ik zeker gaan doen.

Ik had mijn plan helemaal klaar. Als eerste moest Bob naar mijn huis komen. Dat was eigenlijk het lastigste want waarom zou hij dat doen? Bianca bedacht er een plan voor. Het was alleen lastig omdat ook Martijn, Liset en Robert mee moesten werken. Ik wist ze gelukkig al snel te overtuigen. Het enige moeilijke puntje was dat Liset haar mond moest houden, iets wat erg lastig is voor haar. Maar ze speelde haar rol terwijl ze links van mij zat. Het bericht typte ze in de groepsapp ‘We moeten echt weer een keer een filmavond doen met zijn allen, veel te lang geleden al!!!’. Rechts naast mij zat Robert die gelijk antwoordde ‘jaa, goed plan! Moeten we idd snel doen’. Een paar minuten later reageerde Martijn ‘Yes, heeft al veel te lang geduurd’. Goed bedacht om met zijn allen bij elkaar te zitten terwijl we dit plan uitvoerden. Toen was het mijn beurt. Ik voelde mezelf nerveus want hier ging het eigenlijk om ‘Super idee, het kan volgend weekeind bij mij dan zijn mijn ouders er niet’. We hadden speciaal bedacht om dit gesprek op donderdagavond te doen, Bob kon dan niet meteen reageren vanwege zijn voetbaltraining en dus kon ons geacteerde gesprek gewoon doorgaan.

Bianca reageerde weer iets later ‘Goed plan, mooi dat het bij jou kan Rick, ik ben er sws bij ^^’. Ook de anderen reageerden nog een paar keer met filmsuggesties zodat het gesprek lekker doorliep, al was het nep, het ging prima zo.

Bijna direct na zijn training reageerde Bob. Van schrik liet ik bijna mijn telefoon vallen. Ik ontgrendelde, las en lachte hardop. Hij kwam ‘Nice, idd al een tijd geleden, ik ben erbij’. Een betere reactie kon niet dacht ik. Meteen privéberichten van alle anderen in de groepsapp. Ze waren blij dat hij kwam en wensten me succes.

De week daarna ging langzaam. We praten veel over welke films we zouden gaan kijken en dat we ‘de hele nacht zouden doorgaan’. Vast wel dacht ik alleen maar. Mijn ouders gingen vrijdagochtend al weg, die gingen een weekeind naar Maastricht. Ik kreeg bijna een déjà vu. Maanden eerder, voor mijn ongeluk, na de open dag. Ook toen gingen mijn ouders weg, ook toen was ik alleen thuis. Toen was dat weekeind samen met Bob. Maar dit zou een heel ander weekeind worden.

De afgelopen weken waren anders dan ik gedacht had. Het contact met Rick was grotendeels hersteld. Natuurlijk was ik nog steeds verliefd op hem. Ik wilde hem ook graag terug, ik kan niks bedenken dat ik liever zou willen. Het probleem is dat ik niet weet of ik hem wel kan vertrouwen. De vorige keer dat we samen waren heb ik me er blind ingestort, hij was mijn beste vriend en ik kende hem als een integer persoon. Toen hij vertelde dat hij met Leroy gezoend had stortte mijn wereld zo’n beetje in elkaar. Ik weet niet goed of ik hem dat vertrouwen nogmaals kan geven. Rick had me heel lief naar huis gebracht toen hij dacht dat ik zo dronken was. De waarheid is dat ik me enorm aanstelde omdat ik hem wilde testen. Hoe ver zou hij gaan als hij dacht dat ik er niet helemaal bij was? Het verbaasde me hoe rustig hij bleef en niks probeerde. Hij had van alles kunnen doen maar hij deed het niet. Een bewijs voor zijn integriteit…

Toch wist ik het nog niet. Ik had de vorige keer het initiatief genomen, nu was het zijn beurt. Hij had tenslotte ook de break-up veroorzaakt. Aan het herstellen van het contact dacht ik wel te merken dat hij meer wilde, als hij niet verliefd was hoefde hij niet zo wanhopig te proberen het contact weer te herstellen. Het was wel duidelijk dat Bianca hem hielp, geweldige meid die het is. Anyway, ik heb geen idee wat Rick in petto heeft, of die zelfs iets in petto heeft. Het is niet te merken. Wel leuk dat ze allemaal die filmavond georganiseerd hebben, toevallig dat het bij Rick is. Leuk dat Liset daarmee kwam. Ik zou wel kijken hoe die avond zou verlopen.

Vanavond moet het gebeuren. Ik moest en zou Bob terugwinnen. De enige die, behalve Bob, langs zou komen was Bianca. Ze hoefde alleen maar de deur open te doen. Daarna zou ze beneden televisie kijken. Ik had het plan tot in de puntjes uitgedacht. Alles wat ik nodig had was gekocht en klaargezet. De final touch zou ik doen vlak voordat Bob zou komen.

Op de groepsapp werd nog vrolijk doorgepraat over de filmavond. Zelfs de films waren al gekozen. Liset zou met de anderen de filmavond houden bij haar thuis, dat feitje werd natuurlijk niet in de groepsapp verteld.

19:30, stipt op tijd kwam Bianca aan. We liepen door naar mijn kamer. ‘Zo, je hebt het wel serieus aangepakt zeg.’ Ze was duidelijk verbaasd. Ik had ook mijn best gedaan. Op de vloer had ik met 100 waxinelichtjes één groot hart gemaakt. Deze moest ik nog aansteken. In het raamkozijn, op mijn bureau en op mijn nachtkastje grote kaarsen. Het licht moest uitstaan als Bob zou komen. Naast de kaarsen op mijn bureau stonden twee champagneglazen. Naast mijn bureau stond een ijsemmer. Ik had gelezen dat je goede champagne niet te koud maar ook niet te warm moet drinken. Volgens internet moest je de ijsemmer voor een kwart vullen met water en de rest met ijsblokjes. Zo gelezen zo gedaan en dus stond de fles daar in de ijsemmer. Het was een dure fles dus ik hoopte dat die ook goed zou smaken. Ik wist dat Bob van champagne hield dus het moest er maar bij. In een vaas beneden stond een mooie lange rode roos, de mooiste die ik bij de bloemenwinkel had kunnen vinden. Iets voordat Bob zou komen zou ik de roos pas uit het water halen. Volgens mij had ik aan alles gedacht. De tijd kroop. Appjes met ‘veel geluk’ van de anderen die al bij Liset waren. Ze appten in de groepsapp dat ze al bij mij waren en dat Bob de laatste was ‘schiet eens op! De film begint zo hoor’. De zenuwen stegen bij mij. Ik had speciaal voor dit moment nieuwe kleren gekocht. Een strakke zwarte blouse en zwarte skinny jeans met scheuren. Dit moest goedkomen, het moest. Dat waren mijn gedachten terwijl ik de laatste kaarsjes aanstak. Ik hoorde de bel en iets daarna iemand naar boven lopen…

Iedereen was er al en ik was blijkbaar te laat. We hadden toch duidelijk 20:00 afgesproken? Blijkbaar had ik iets gemist. Ik stapte op de fiets en reed naar het huis van Rick. Toen ik daar aankwam stond er maar één fiets… Vreemd. Iedereen was er toch al? Ik belde aan en meteen ging de deur open, alsof er iemand stond te wachten. Het was Bianca. ‘Waar zijn alle fietsen? Iedereen is er toch al?’ Ik vroeg het meteen. ‘Ja… Uhm ja, iedereen komt zo, ik weet niet waarom die ze dat al stuurden.’ Dit is wel heel vreemd. Ik stapte langs haar naar binnen. ‘Vindt je dat zelf ook niet heel vreemd? Waar is Rick dan? Is die ook weg?’ ‘Nee, die is boven in zijn kamer. Als jij daar alvast naartoe gaat dan pak ik even wat te drinken.’

Wat een raar verhaal, het klopt volgens mij van geen kant. Ik hing mijn jas op, schopte mijn schoenen uit en liep de trap op. Raar gedoe… Alle deuren stonden open behalve die van Rick’s kamer, ook raar. Ik opende de deur, had die nieuwe verlichting? Het was helemaal schemerig. Ik stapte naar binnen en sloot de deur in dezelfde beweging. Daarna stond ik stil en keek. Overal branden kaarsen. In de vensterbank, op het bureau, op de vloer. Ongelooflijk veel kaarsen. Ik kreeg het warm. Op de vloer was een enorm hart van brandende kaarsjes. Het waren er tientallen. In het midden van het hart stond Rick. Hij keek me een beetje afwachtend aan. Hij had een roos in zijn handen. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik stond daar alleen maar hem aan te gapen. Wat was dit? Er zou toch een filmavond zijn? Ik was helemaal overdonderd door alles. Rick keek me strak aan. ‘Hey Bob.’ ‘Hey’, ik wist niet wat ik verder moest zeggen, iets wat eigenlijk nooit gebeurde.

‘Wil je asjeblieft hierheen komen?’ Ik zette de paar passen en stond voor Rick, middenin het hart van kaarsjes. ‘Ik heb een enorme stomme fout gemaakt. Het was nooit mijn bedoeling om met iemand anders dan met jou te zoenen. Mijn gevoelens voor jou zijn sterker dan voor wie dan ook. Jij maakt me blij als je lacht en als je huilt dan doet dat mij verdriet. Ik ben, nog steeds, heel erg verliefd op je. Ik vind het verschrikkelijk dat ik je kwijt ben. Jij bent voor mij de enige. Wil je asjeblieft mijn vriendje zijn?’

Zo. Het was eruit dacht ik, terwijl ik Bob aankeek. Hij was verbaasd, erg duidelijk. Ik wist zelf niet goed wat ik nog meer moest zeggen dus hield ik mijn mond. Toen gebeurde het, hij pakte de roos aan uit mijn uitgestoken hand en zette nog een stap naar me toe. Zijn gezicht een paar centimeter van het mijne. Ik keek hem in zijn ogen. Ik zag tranen. Wat was dit? Had ik teveel gezegd? Ik voelde zijn hand strelend over mijn wang gaan. Hij boog zijn hoofd iets schuin en drukte zijn lippen op de mijne. Ik opende mijn mond en onze tongen vonden elkaar. Hij sloeg zijn armen om me heen. We stonden dicht tegen elkaar aan. Ik verloor het besef van tijd. Dit was wat ik wilde, ik wilde hem terug en blijkbaar ging dat lukken. Toch was ik nog onzeker.

Ik weet niet hoe lang we daar zoenend gestaan hebben. Bob maakte zich los uit de omhelzing. Ik opende mijn ogen en keek hem aan. ‘Ik heb jou ook enorm gemist afgelopen periode. Je hebt me heel erg gekwetst met Leroy. Kan je beloven dat zoiets nooit meer gebeurt?’ ‘Ik beloof het’, ik zei het rustig en vastberaden want ik wist dat het waar was. ‘Dan beloof ik jou dat ik je trouw blijf en mijn antwoord op je vraag is dan ook ja.’ Hij omhelsde me stevig. Ik sloeg mijn armen om hem heen. Ik voelde tranen prikken in mijn ogen. Ik hield hem stevig vast en wilde niet meer loslaten. Mijn vriendje. ‘Wil je wat drinken?’ Hij liet me los. ‘Ik dacht dat je het nooit zou vragen.’ Ik haalde de fles champagne uit het ijs. ‘Is dit iets?’

We dronken de fles champagne leeg, als het 10 minuten geduurd heeft is het lang. Bianca dronk ook een glas mee, ze was super blij om te horen dat het goed gegaan was. Daarna ging ze naar Liset. ‘We hebben een filmavond en ik mis alles.’ Haar lach werkte aanstekelijk. ‘Blijven jullie maar hier. Ik breng wel verslag uit.’ Ze zei het met een grijns. Met mijn arm om Bob heen zwaaiden we haar uit.