Ik werk reeds 10 jaar in een onderneming met een 250-tal werknemers, dus ik heb in die jaren al vele collega’s zien komen en gaan. Ongeveer 2 jaar geleden is zo ook Mario begonnen, rechtstreeks van de schoolbanken. Niet op mijn afdeling dus in het begin had ik ook geen contact met hem buiten het gekende ‘goedemorgen’. Ik had al wel van verschillende collega’s gehoord dat het een hele stille en schuchtere jongen was, en dat niemand veel over hem wist.

Enkele maanden later werd het op onze afdeling wat drukker en werd Mario tijdelijk bij ons geplaatst. Echt spraakzaam was hij inderdaad niet, eerder teruggetrokken en timide. Het duurde al een dag of 2 voor hij iets over zichzelf vertelde, en verder dan wat hij gestudeerd had en waar hij woonde kwam het dan ook niet. Wel wisten we toen dat hij 43 kilometer van het werk woonde, alleen met zijn moeder, en hij elke dag met de fiets kwam, door weer en wind. Voorlopig had hij nog geen rijbewijs, daarvoor was hij nu aan het sparen. Ikzelf woon op 20 kilometer van het werk, ongeveer in dezelfde richting, en stelde hem voor dat als hij tot bij mij kwam, hij met mij kon meerijden. Na wat wikken en wegen ging hij dan toch op mijn aanbod in.

De eerste dagen was hij net zoals op het werk, zwijgzaam. Voetbal interesseert hem niet, dus dat was al geen gespreksonderwerp. En als je over meisjes begon, zweeg hij al helemaal. En ook op het werk bleef hij stil, maar hij deed zijn werk voortreffelijk, dus we lieten hem dan ook met rust.

Zo passeerde er enkele weken, elke dag was Mario stipt op tijd bij mij thuis, elke dag die stille rit naar het werk. Soms vergat ik zelfs dat ik niet alleen was. Tot we op een dag thuis aankwamen en de regen met bakken uit de lucht viel. Ik stelde hem voor om even binnen te komen, tot de onweersbui over was. Je merkte dat zelfs dit een serieuze stap leek, maar veel keuze had hij niet. Het was echt geen weer om met de fiets door te gaan, zelfs niet met een auto. Het bleek echter geen korte onweersbui te zijn en een uur later ging zijn telefoon over. Zijn moeder, Peggy was ongerust geworden omdat het ook daar zo een slecht weer was en hij nog niet thuis was. Met de auto was het ondertussen wel te doen dus ik zei dat ik hem wel naar huis zou brengen, en de volgende morgen daar kom halen. Peggy was zo blij met mijn voorstel, dat ze me uitnodigde om dan mee te eten. Nadat ik een snelle douche had genomen, sprongen we de auto in en vertrokken we naar Mario zijn thuis. Het waaide vrij hard maar de regen viel goed mee. Maar de grootste donderwolk zat naast me in de auto. Sinds de uitnodiging van zijn moeder lijkt hij kwaad en nog angstiger als anders. Het lijkt wel alsof hij zijn privé leven hermetisch wil afsluiten en er nu een lek is ontstaan. Wat zou er zo erg kunnen zijn dat je het zo geheim wil houden. Ik ben nieuwsgierig en ook een beetje angstig tegelijk. Ach, het zal wel niks zijn, Mario is gewoon heel introvert en schuchter.

Eenmaal aangekomen gaat de deur al open voor we uit de auto stappen. Mario loopt Peggy straal voorbij en je ziet de teleurstelling in haar ogen. Met een moeilijke glimlach nodigt ze me uit binnen te komen, en bedankt me om Mario een lift te geven. Ik zeg haar dat het geen probleem is en bedank haar alvast voor de maaltijd. Ze zegt dat het niet veel voorstelt, maar dat we ondertussen wel honger zullen hebben, wat ik beaam. Ook tijdens het eten komt er geen woord uit Mario zijn mond en hij kijkt Peggy eerder kwaad aan. Hij heeft nog maar net gedaan met eten, staat op en zegt dat hij zich gaat douchen. Ik kijk Peggy aan in zie wederom die ontgoocheling in haar ogen. Het moet voor deze vrouw ook niet gemakkelijk zijn.

Als ik een half uurtje later aanstalten maak om te vertrekken vraagt Peggy me of ik niet nog even wil blijven om iets te drinken. Ze krijgt amper iemand op bezoek, en haar zoon is ook geen al te beste gesprekspartner. Die zit trouwens meestal op zijn kamer, met de deur op slot. Ik besluit dan maar nog even te blijven. Waarom ook niet, het is niet dat ik nog plannen heb. En als ik haar eens goed bekijk, is het best een aangename verschijning. Ze is vrij klein, hooguit 1m60. Haar lange rok verbergt haar benen maar niet haar dikke kont. Ze heeft een smalle taille, doch een redelijk buikje en lekkere borsten, ik schat een toch wel een D-cup. Toch maar niet teveel aan denken, voordat ik hier met een stijve leuter zit. We zetten ons samen op de bank, en natuurlijk gaat het gesprek al snel over Mario. Als klein jongetje bleek hij al heel schuchter en verlegen te zijn, ze hebbe zelfs lang aan een soort van autisme gedacht. Toen hij begon te puberen kreeg Peggy stilletjes aan in de gaten wat er aan de hand was. Ze miste soms eens een rokje, en tijdens het opruimen van zijn kamer vond ze ooit nylonkousen en een paar naaldhakken. Toen ze hem ermee confronteerde heeft hij een hele tijd niet meer tegen haar gesproken, maar uiteindelijk heeft hij toegegeven zich beter te voelen in vrouwenkleren. Peggy heeft ook een vermoeden dat hij niet op meisjes valt, maar op jongens.

Hier schrok ik toch wel even van. Ik dacht dat hij heel introvert was, dit het ik niet zien aankomen. Peggy zag de verbazing op mijn gelaat en vroeg me of ik hem nu anders ging bekijken. ik antwoordde eerlijk dat ik daar eigenlijk geen idee van had. Ik wist eigenlijk niet goed waar ik dit alles moest plaatsen. Voor mij was Mario gewoon Mario en bleef dat zo.

Het was ondertussen al vrij laat geworden, maar al wel helemaal opgeklaard. Tijd om eens te vertrekken, morgen moest ik ook weer iets vroeger uit de veren. Net veel later lag ik in mijn bed, proberend mijn gedachten te verzetten door aan Peggy haar tieten te denken in plaats van aan Mario.

De volgende morgen reed ik met een klein hartje richting Mario en Peggy. Hij stond al aan de voordeur te wachten. Onderweg was het weer zo stil als gewoonlijk, tot hij opeens de stilte doorbrak. ‘Ik weet dat je gisteren met mijn moeder over mij hebt gebabbeld en dat je ‘het’ weet. Ik hoop dat je er niets van tegen onze collega’s zegt’. Ik verzekerde hem dat zijn geheim veilig was. ‘Ik zou ook begrijpen dat je me liever niet meer wil meepakken’. Hier moest ik een beetje om lachen, ik keek hem aan vertelde hem dat hij gerust mocht zijn, en als hij wou ik gerust wel eens wou babbelen. Ik wist ‘het’ nu toch. Hij bedankte me en zei dat hij hier nog wel eens op terugkwam. De rest van de dag verliep zoals alle andere, zo ook die avond. Thuis aangekomen stapte hij op zijn fiets en vertrok.

Er passeerde weer enkele dagen waarin alles zijn normaal gangetje verliep, tot Mario me op een vrijdagavond tijdens de rit naar huis vroeg of ik die avond plannen had. Hij wilde eens alles vertellen en vandaag ging dat beter omdat zijn moeder niet thuis was. Ik wilde gerust wel eens naar zijn verhaal luisteren, enerzijds omdat ik dacht hem met een luisterend oor een plezier te doen, anderzijds omdat ik ook wel nieuwsgierig was geworden. En wat ik ervan zou vinden als hij zich als vrouw zou kleden, dan was hij veel minder verlegen. ‘Als het voor jou gemakkelijker is, is het voor mij geen probleem’ antwoordde ik. We spraken een uur af, en iets later sprong hij weer op zijn fiets en vertrok. Onderweg naar Mario kon ik niet stoppen met me af te vragen hoe hij er gaat uit zien. Hoe gaat hij gekleed zijn, heel deftig of juist iets uitdagend. Ik had ook geen idee hoe ik daarop zou reageren. Ik was waarschijnlijk net zo zenuwachtig als Mario zelf.

Lichtjes opgewonden maar vooral zenuwachtig en niet goed wetend wat er komen gaat parkeerde ik mijn auto voor de deur. Net nadat ik uitstapte en de deur dicht deed zag ik de voordeur een klein beetje opengaan. Toen ik bij de deur aankwam hoorde ik Mario roepen dat ik maar binnen moest komen. Ik voelde mijn hart bonzen tot in mijn keel toen ik binnen ging. Toen ik hem daar zag staan was ik verbaasd. Ik zou hem amper herkennen als ik het niet had geweten. Voor mij stond een blonde meid met een zwart brilletje, sexy topje dat goed gevuld lijkt, een rokje tot halverwege de knieën, zwarte nylons en naaldhakken. Hij keek me heel zenuwachtig aan en vroeg wat ik ervan denk. Ik stapte naar hem toe, legde mijn handen op zijn schouders en gaf hem drie kussen op de wang, wat een glimlach op zijn gelaat toverde. Hij wandelde elegant naar de kast, schonk zich een whisky in, bood mij er ook een aan en we gingen samen op de bank zitten.

‘Ik ben blij dat je me zo aanvaard, je bent de eerste buiten mijn moeder die me zo ziet. Maar ik ben wel blij dat ik eindelijk eens vrouw kan zijn bij iemand anders. Ik merkte als kleine jongen al dat ik anders was dan de rest. Die stoere spelletjes zeiden me niks, ik wou liever meisjesdingen doen. Ik heb als jongetje uren met mijn moeder haar haren gespeeld, vlechten maken enzovoort. Daardoor begon ik me meer en meer terug te trekken in bleef ik binnen. Later pikte ik kleding van mijn moeder en begon me als vrouw te verkleden, tot ze me betrapte. Ik heb dan uiteindelijk bekend en sindsdien krijg ik van haar soms wat vrouwenkledij, omdat haar kleren mij niet passen. Thuis kon ik zijn wie ik wou zijn, maar op school werd het erger en erger. Zo hebben ze op een dag eens mijn broek afgetrokken, en heel de school heeft me toen uitgelachen. Als jongen heb ik de pech dat ik heel klein geschapen ben, als meisje is dat natuurlijk een geluk’. Voor het eerst sinds hij begon te praten verscheen er terug een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘Uiteindelijk ben ik naar een andere school gegaan, maar sloot ik me ook af van de rest. Ik had één goede vriendin, zelf uitgestoten door de rest, met wie ik samen soms ging winkelen. Tot ze een vriendje kreeg, en ik eigenlijk jaloers werd. Want welke jongen wilt een meisje dat geen meisje is, en ik weet zelf niet of ik wel een jongen of een meisje wil. Ik weet zelfs niet eens wat ik ben’ en toen brak hij in tranen uit. Ik stond recht in ging naast hem zitten, en pakte hem vast. Hij legde zijn hoofd op mijn schouder, knuffelde me bijna dood en kwam zo stilaan terug tot rust. Toen hij helemaal stopte met huilen kuste ik hem stilletjes op het voorhoofd. ‘Dank u, dank u voor alles. Mama had gelijk over jou, dat je me niet zou veroordelen. Maar nu moet je me even excuseren, ik moet naar het toilet en mezelf terug schminken’. Hij stond op en vertrok naar de badkamer. Ongelooflijk hoe elegant hij met die hakken paradeerde, ik had al lang mijn nek gebroken.

Op gebied van badkamergebruik was het echt wel een vrouw, want het was al gauw een 20 minuten verder, en ondertussen moest ik ook naar het toilet. Ik wandelde naar de badkamer en klopte zachtjes aan. ‘Klein momentje’ hoorde ik aan de andere kant al snel gevolgd door ‘kom maar binnen’. Mario zat op de rand van het bad, en was de zwarte nylons strak aan het trekken rond zijn benen. Ik zei dat ik ook dringend moest waarop hij met een lachje antwoordde, ‘je zult toch nog al eens geplast hebben met een man in de buurt, of stoort het je als ik achter je zit?’ 'Ja, maar...' Ik wou me echter niet laten kennen en ik moest echt wel plassen, dus ik haalde mijn licht gezwolle pik uit mijn broek en begon te plassen. Ik zag in mijn ooghoek hij zich stilletjes had verzet en lichtjes leunde zodat hij langs mij door een blik van mijn lul kon opvangen. Omdat dit me wel opwond, draaide ik mij een beetje zodat hij vol zicht kreeg, terwijl de laatste straaltjes uit mijn pisgaatje kwamen. Hij kon zijn ogen niet weghouden en verontschuldigde zich ervoor. ‘Sorry dat ik zo staar, maar dat ding is zo lekker, zo groot’. Ik was toch enigszins verbaasd, want zo groot ben ik nu ook weer niet geschapen, 18 cm in volle erectie. ‘Wordt hij nog veel groter?’ vroeg hij met grote ogen. Ik wist niet goed wat te zeggen, maar besloot het spelletje mee te spelen, tenslotte werd ik ondertussen ook serieus opgewonden. ‘Ja, maar dan heeft hij wat aandacht nodig’. Hij stond recht vanop de badrand en kwam tegen mijn rug staan. Ik voelde de nepborsten in mijn rug duwen, en zijn handen zachtjes over mijn borst en buik wrijven, eerst boven dan onder mijn shirt. Mijn pik hing nog steeds uit mijn broek en begon al lichtjes te reageren. Ik werd geil van de strelingen van een man, verkleed als een vrouw. Ik had het nooit van mezelf verwacht, toch voelde het fijn. Ik voelde hoe mijn broek en boxer over mijn kont werden geschoven, richting mijn enkels. Terwijl ik uit mijn broek stapte, trok hij mijn shirt over mijn hoofd uit. Hier stond ik, naakt voor het toilet, voor een andere man. Hij begon met mijn tepels te spelen, en vervolgens zakte één hand af naar mijn lul. De hand van een andere man die me aftrekt, en het voelde heerlijk. Hij was dan ook snel op volle oorlogsterkte, waarop hij langs mij doorkeek, ogen gefixeerd op mijn lul. ‘Echt waar E., je hebt een prachtige lul. Het is de tweede die ik zie, mijn dingetje niet meegerekend. De eerste was die van een ex-vriend van mijn moeder, maar die had ook niet veel meer dan ikzelf, slecht 12 cm. Maar de jouwe komt precies uit een pornofilm, lekker geschoren en lekker groot’. Ik was toch enorm geflatteerd door deze complimentjes, waardoor ik nog meer opgewonden raakte. Vervolgens stond hij recht naast mij, nam mijn hand en nam me mee naar zijn kamer.

Daar aangekomen leek het wel of je een meisjeskamer inwandelde. Overal lagen knuffelberen, een grote spiegel en make-up tafel. Ik plofte neer op het bed, waarop hij tussen mijn benen kwam zitten, die ik dus moest spreiden. Met de ene hand begon hij me weer langzaam af te trekken terwijl zijn andere zachtjes mijn ballen masseerde. Zijn blik was nog steeds op mijn lul gericht, terwijl je hem zal stralen van geluk. Nu ging hij liggen tussen mijn benen, waardoor zijn gezicht nog dichter bij mijn pik kwam. Met vragende ogen keek hij me aan, over dat brilletje heen. Als ik hem bekeek, zag ik steeds een blonde meid zitten. 'Mag ik?' hoorde ik heel stilletjes. ‘Toe maar, je mag doen wat je wil, je moet niks’. Mijn woorden waren nog niet uit mijn mond of mijn pik zat al in de zijne. Eerst alleen mijn eikel, maar langzaam nam hij meer en meer in zijn mond, tot de helft van mijn staaf in zijn mond zat. Zijn handen wrongen onder mijn kont en begonnen langzaam mijn billen te masseren. Ongelooflijk hoe goed dat voelde, zo goed dat ik wist dat ik snel ging komen als het zo bleef verder gaan. Ik waarschuwde hem maar de glinstering in zijn ogen werd alleen maar groter. Toen hij ook nog eens mijn kontgaatje begon te vingeren kon ik me niet meer houden en spoot een fikse lading in zijn keel. Ondanks het hem teveel leek te worden bleef hij onvermoeid doorzuigen. Er leek geen einde aan te komen, en pas toen er geen druppel meer uitkwam, liet hij mijn lul uit zijn mond glijden.

'Ik wist niet zeker of ik het wel goed zou doen, maar aan je reactie en de hoeveelheid zaad leek het best wel ok' 'Best wel ok? Ik denk niet dat ik ooit zo een goede pijpbeurt heb gehad. Ik kan niet geloven dat je dat nog nooit hebt gedaan.' antwoordde ik. Duidelijk blij met het antwoord gaf hij toe stiekem geoefend te hebben met de dildo van zijn ma. Vervolgens stond hij recht, nam mijn handen vast en trok me op van het bed. We zulle ons maar eens terug fatsoeneren, zei hij, en leidde me terug naar de badkamer. We moesten ons een beetje gaan haasten, want Peggy zou niet lang meer achter blijven, en het zou beter zijn moest ze me hier vandaag niet zien.

Onderweg naar huis had ik toch wat gemengde gevoelens. Ik had net de pijpbeurt van mijn leven gehad, van een man, verkleed als een vrouw. Ik begon zelfs wat nieuwgierig te worden naar wat er onder dat rokje zou zitten. Zou hij echt klein geschapen zijn, en dus eerder een meisjespikje hebben? En maakt mij dat dan bi, of gewoon geil? En wat zou Peggy ervan vinden als ze er achter zou komen? Maar goed dat het weekend was, zodat ik alles goed kon laten bezinken.