Het Meisje Dat Niet Lachte

Hoewel ik nog enkele verhalen moet afronden, was de drang om de ervaring van afgelopen vakantie te delen erg groot. Daarom eerst deze eigen belevenis alvorens de overige verhalen worden afgerond.

Juli 2017. De vakantie was welverdiend. Na een hectisch jaar vol wisselingen in mijn leven ging ik naar Afrika om mijn gedachtes geheel te kunnen verzetten. De reis die ik zou gaan maken, bestond zowel uit relaxmomenten als uit een aantal dagen op de savanne om dieren te spotten. De vakantie was pas laat geboekt. Doordat ik alleen reisde, waren er overal nog gaatjes te vinden. Toen ik aan kwam bij het eerste resort, merkte ik dat er een last van mijn schouders viel. Eindelijk weer echte ontspanning. Niet veel later lag ik met mijn muziek op mijn oren aan het zwembad.

Tijdens de dagen op het resort leerde ik wat mensen kennen. De meeste toeristen kwamen ook uit deze regio van Europa. Dat zorgde ervoor dat er makkelijk contact gelegd kon worden. Hoewel ik niet direct hiervoor op vakantie was gegaan, was het zo nu en dan wel gezellig. De verscheidenheid in het type toerist amuseerde me. Veelal waren het families waarmee het contact werd gelegd. Er waren ook wel enkele stelletje op het kleine resort, maar die hadden vooral oog voor elkaar.
Een familie hield zich nagenoeg altijd afzijdig. Dit Nederlandse vijftal mompelde vaak wat terug als je spontaan iets zei tegen hen bij het buffet. Als een van hen je passeerde, groetten ze praktisch nooit. Wat mij het meest intrigeerde aan deze familie, welke bestond uit een vader, moeder, twee zoons en een dochter, was dat je ze nooit kon betrappen op een lach. Zelf toen een van de zoons, van naar schatting rond de twintig, een boek aan het zwembad lag te lezen welke ik uit ervaring als humoristisch kon bestempelen, verschoven zijn mondhoeken nooit. Daarom deed ik al snel minder moeite om met hen een gesprek aan te knopen. Genoeg andere gezellige mensen.
Nadat de dagen op het resort voorbij waren, werd de vlucht naar het verblijf in de binnenlanden voltrokken. Waar de beelden op de televisie al indrukwekkend zijn, kan ik stellen dat het in real life nog vele malen imposanter was. Met slechts een paar medepassagiers in een klein vliegtuigje voor twaalf passagiers werd er vlak over het natuurgebied, dat zich uitstrekte tot waar men kon kijken, gevlogen. Door dit adembenemende uitzicht had niemand de kans zich druk te maken om de stevige landing op een uitgestrekt grasveld midden in dat gebied.
Nog niet bekomen van de nieuwe indrukken, kom ik aan op het verblijf. Dat bestaat uit een groep lemen hutjes waar een pad tussen ligt. Daarvoor is een ruimte waar gegeten kan worden en een bar. Die bar dient tevens als receptie. Meer heeft men daar ook niet nodig. De meeste gasten van het verblijf zijn veelal op pad. Op safari gaat men immers niet om alleen maar gezellig in een hutje te zitten.
Tot mijn grote verbazing zie ik dat er ook andere mensen zijn. Het gezin waarvan de lach nog steeds niet getoond was. Doordat de dagen voorafgaand aan de safari steeds meer mensen op het resort waren gekomen, had ik geen erg meer in deze familie gehad. Hoewel er verder niemand was, zag niemand de aanleiding om te groeten. Alleen het meisje, welke hooguit achttien kon zijn, keek op toen ik aan kwam lopen. Haar blik was echter al snel weer op de telefoon gericht. Ik liep daarom door naar mijn hutje.
’s Avonds was er een kampvuur aangemaakt. Onder leiding van enkele Masai’s werd het vuur goed brandend gehouden. Dat gaf ook de gelegenheid om een beetje relax te zitten. In het hutje was immers alleen een bed en een gelegenheid welke moest doorgaan aan badkamer.
Ik nam plaats in de strandstoelen rondom het kampvuur en pakte mijn boek erbij. Nog maar net verdiept in de letters merkte ik dat er iemand in de stoel naast me kwam zitten. Het meisje dat nooit lachte. Ik knikte vriendelijk naar haar. Haar ogen lieten enige vorm van herkenning blijken. Toch kwam er verder geen reactie. De rest van de familie kwam ook.
Na verloop van tijd viel het me op dat de vader en moeder behoorlijk veel bier nuttigden. Dat zorgde ervoor dat ze naar elkaar spraakzamer werden, maar ondertussen zorgde dat er nog steeds niet voor dat hun sociale interactie vergroot werd.
Blijkbaar gingen de twee zoons de volgende ochtend al terug. De vader en moeder, en hoogstwaarschijnlijk het meisje, zouden de vlucht een ochtend later hebben. Dat werd besproken met iemand van de leiding aldaar. Daarna stortten ze zich weer op het bier. Het meisje naast me zat wat rond te kijken. Daarom besloot ik mijn boek na hoofdstuk 1 te sluiten om te kijken of er nu wel een gesprek mogelijk was. Even hield ik me op de vlakte.
Na een paar minuten waagde ik het erop.
‘Veel gezien vandaag?’ vroeg ik zonder haar aan te kijken.
‘Ja. Redelijk.’
Ik was verbaasd dat ze gelijk antwoordde.
‘Was het echt zo indrukwekkend?’
‘Ja.’
Toen bleef het even stil. Hoewel er een soort van gesprek was, merkte ik dat ze verre van spraakzaam was. Daarom was ik ook verbaasd toen ze na een lange stilte zelf initiatief nam.
‘En u?’
‘Zeg maar jij. Ik ben 32.’
‘En jij?’
‘Ik ben alleen het water op gegaan. Veel vogels en wat krokodillen.’
‘Geen nijlpaarden?’
‘Geen nijlpaarden.’
‘Oh jammer.’
‘Had jij die wel gezien?’
‘Ja.’
‘Leuk.’

Na weer een lange stilte stond ze op. Haar ouders deden dat ook. Toen volgden de zoons ook. Onderling pratend liepen ze wel.
‘Morgen weer vroeg dag,’ zei ze ineens in mijn richting.
Niet veel later ging ik ook naar mijn hutje. Onder klamboe kon ik de slaap niet direct vatten. Ik draaide wat. Alle indrukken spookten door mijn hoofd. Daarbij passeerde ook nog even het minimale gesprekje met het meisje. Misschien was dat wel een hele grote stap voor haar.
De volgende dag was een uiterst plezierige dag op de safari. Het was mijn eerste dag game drive en dat beviel goed. Nadat ik veel wilde dieren van dichtbij had kunnen bewonderen in hun eigen omgeving, streek ik tegen het avondeten neer bij het verblijf. Nadat ik me had gedoucht, was het al tijd om aan te schuiven voor het avondeten.
Bij het buffet trof ik de drie landgenoten ook weer aan. De zoons waren er niet meer bij. Waar de vader en moeder al snel met een vol bord plaats namen aan een tafel, slenterende de dochter nog wat rond het buffet. Hier en daar pakte ze wat.
‘Geen honger?’ vroeg ik haar.
‘Nee, niet echt.’ Ze antwoordde zonder me aan te kijken. Daarop draaide ze zich af van het buffet om aanstalten te maken naar haar tafel te gaan. ‘Smakelijk eten.’
Het verraste me dat ze dat zei. Dat de meid me hierbij ook aankeek, vond ik nog opvallender.
‘Dankje. Jij ook.’
Terwijl ik mijn eten at aan een eigen tafel, viel het me op dat de dochter van het gezin er gelaten bij zat. Die houding had ze al de hele tijd over zich heen. De manier hoe ze naar haar eten staarde en de happen haast plichtmatig naar binnen werkte, zorgden ervoor dat ik besloot om me hierop niet te focussen. Wie dat zou aanschouwen, zou zijn eigen eetlust bederven. Gezien ik na zo’n dag veel honger had, stortte ik me vol overgave op de bief en ugali.

Na het eten was ik evenals de dag ervoor bij het kampvuur gaan zitten. Buiten enkele mensen behorend tot de locatie zat er niemand. Ik was al een paar hoofdstukken gevorderd toen de vader en moeder ook in de kring om het vuur kwamen zitten. Zij kozen de vrije stoelen welke het verst van mij verwijderd waren. Eigenlijk stond ik daar ook niet meer van te kijken. Ik verdiepte me weer in mijn boek. Zij gaven zich over aan het lokale bier.
Net toen ik aan hoofdstuk zes wilde beginnen, kwam de dochter aanlopen. Opvallend genoeg ging ze naast me zitten. Gezien haar gelaatsuitdrukking kon ik niet stellen of het nu gewoon goed met haar ging of dat het haar echt niet lekker ging. Deze leek immers de gehele vakantie al hetzelfde.
‘Hee,’ zei ik toen ze zich in de stoel liet zakken.
‘Hoi.’
ik legde mijn boek op mijn schoot en keek in het vuur. ‘Gaat het je niet lekker?’
ik merkte dat ze naar me keek. Daarom draaide ik mijn hoofd haar kant op. Toen draaide ze haar hoofd rustig richting het vuur. ‘Ik denk het wel.’
‘Ik denk het wel…’ herhaalde ik min of meer vragend.
Daarop kwam geen reactie. Ze bleef naar het vuur kijken. Gedurende de minuten erna keek ze alleen rond. Toen ze zich weer bewust werd van de sleutel in haar hand, stond ze op, gaf deze zonder woorden aan haar moeder en kwam ze weer terug zitten.
‘Heb je wel een leuke dag gehad?’
‘De dieren waren leuk. Leeuwen. Heel veel.’
‘Oh mooi.’
Toen eindigde het gesprek weer.
Tijd hou je daar niet echt in de gaten, maar voor mijn gevoel waren er al een paar uur verstreken toen de ouders van het meisje opstonden. Duidelijk hadden zij een biertje teveel op. Al waggelend liepen ze achter een beveiliger aan, omdat men in de donkerte niet alleen over het terrein mag lopen, richting hun hutje. Opvallend genoeg zochten ze geen contact met hun dochter.
Een zucht volgde naast me toen haar ouders uit het zicht waren.
‘Moet je er niet achteraan?’
‘Pff, nee. Echt geen zin in. Ik kan beter wachten tot de alcohol wat gezakt is bij hen.’
‘Kom je dan nog wel binnen?’ De huisjes zijn immers voorzien van een schuif aan de buitenkant, welke ook aan de binnenkant zit. Het hangslot laat zien of iemand weg is, of binnen is.
‘Ik mag hopen van wel.’
Ik merkte dat ze een beetje leek te ontspannen nu haar ouders weg waren. Toch bleef ze weer even stil. In het licht van het kampvuur zag ik haar blauwe ogen iets meer stralen dan voorheen. Haar zithouding oogde ook anders. Dat bleek ook toen ze zich een beetje naar me toedraaide en een gesprek begon. Ditmaal leek het alsof het een ander persoon was. Hoewel ze nog steeds geen moment lachte, praatte ze vlotter, waardoor het gesprek ook prettig was. Zodoende kwam ik te weten dat ze zeventien was en dat ze over een paar weken achttien zou worden. Haar middelbare school was klaar en ze hield van atletiek. Gezien haar tengere bouw stond ik van dat laatste niet te kijken. Daarbij stelde ze zelf ook veel vragen. Door deze gedaantewisseling snelde de tijd zich vooruit. Toen we dat besefte, besloten we dat het tijd was om de hutten op te gaan zoeken. De begeleidende man stond ook op om voor te lopen.

Mijn hut was twee hutten verder dan die van het meisje. Ik besefte dat ik haar naam nog steeds niet wist. Dat maakte ook niet uit. Zij zou morgen vertrekken, en waarschijnlijk zou ik haar nooit meer zien.
Ik moest wachten bij haar hut totdat ze naar binnen was. De begeleider verbood me de enkele meters zelf te lopen. Dat accepteerde ik. Ondertussen klopte ze enkele malen op de deur. Het meisje riep ook enkele keren ‘hallo’. Geen reactie. Geschrokken keek ze me aan.
‘Volgens mij zit de deur op slot en slapen ze al.’
‘Misschien iets harder proberen?’
Ze klopte nu met meer kracht. Geen gehoor. Dat was het nadeel van dit soort sluitingen. Als iemand binnen de schuif er op had zitten, kon niemand aan de buitenkant de deur openen. Aan de telefoon had men daar ook niks. Geen bereik. Hoewel er alleen licht van een zaklamp was, zag ik dat ze me teleurgesteld en een tikkeltje wanhopig aankeek.
‘Je mag wel in mijn hut slapen. Er staat immers een extra bed.’
Ze keek me even bedenkelijk aan.
‘Oké. Geen keuze.’ Haar stem was gelaten.
Ik legde de begeleider uit dat zij in mijn hut zou blijven. Hij knikte wat en we vervolgden het pad naar mijn verblijf. Dat opende ik wel met succes. Ik pakte de zaklamp die om de hoek stond en liet het meisje voor gaan. Daarna bedankte ik de begeleider en sloot af.
‘Dankje,’ zei ze zachtjes.
Ik scheen naar de klamboe en inspecteerde deze even. Daarna haalde ik mijn koffer van het extra bed.
‘Moet je nog naar de wc?’ vroeg ik. ‘Want dan geef ik je wel even de zaklamp mee.
‘Is goed.’ Daarop pakte ze de zaklamp aan. Ik ging op het extra bed zitten totdat ze terug was.

Toen ze terug kwam, ging ze naast me op het bed zitten en overhandigde ze me de zaklamp.
‘Je mag wel gewoon in het bed slapen hoor. Anders heb je geen klamboe. Dat vind ik niet erg.’
‘Als je het niet erg vindt, dan doe ik dat.’
‘Het is toch een groot bed.’
‘Dat is waar.’
Daarop stonden we op. Ik deed mijn shirt uit broek uit, terwijl zij in bed kroop om aldaar onder de dekens haar broek uit te trekken. Deze legde ze naast haar op het nachtkastje. Toen stopte ze de klamboe aan haar kant weer vakkundig in de rand van het bed. Ik stapte aan de andere kant het bed in en kroop onder de lakens. Aan mijn kant sloot ik de klamboe ook af. Ik knipte de zaklamp uit en legde die naast mijn kussen. Dat zei ik haar ook. Daarop was alles donker. De geluiden van de savanne en onze ademhaling waren het enigste dat de stilte verstoorde.

‘Anna. Ik heet Anna,’ zei ze ineens zachtjes.
‘Rock. Aangenaam.’
‘ik besefte me net dat ik me helemaal niet heb voorgesteld.’ Haar stem klonk uiterst zacht, maar wel tevreden. De gelaten toon was weg.
‘Ik ook niet he.’
‘Toch gek als je met iemand in bed ligt waarvan je de naam niet zou weten.’
‘Ha, dat is waar. Hoewel…’ Daarop hield ik maar stil.
‘Vertel,’ zei Anna nieuwsgierig.
‘Toen ik studeerde wel eens behoorlijk dronken bij een meisje blijven slapen in een eenpersoonsbed waarvan de ik volgende ochtend echt niet kon zeggen wat haar naam was.’
‘Heb je dat toen niet meer gevraagd?’
‘Zij was al naar college. Daarna heb ik haar nooit meer gezien.’
‘Lijkt me wel spannend, dat studentenleven.’
‘Jij hebt dat nog voor de boeg he.’
‘Maar ik mag niet op kamers.’
‘O.’
‘Ik mag niks,’ zei Anna daarna zachtjes. Het leek wel of ze zachtjes snikte. ‘ik moet altijd maar alles doen wat mijn ouders zeggen. En de kerk.’
‘Geloof je?’
‘Dat moet wel. Maar heb er niks mee.’
Ik wist nu zeker dat ze zich sip voelde door de toon van haar stem. Intuïtief legde ik mijn linkerarm haar kant op. Anna draaide zich met haar hoofd op mijn arm. Ze kwam dichterbij en legde haar hoofd op mijn schouder.
‘Vind je dat erg?’ vroeg ze zachtjes.
‘Nee. Dan had ik dat wel gezegd.’
Daarop legde ze haar linkerarm over mijn borstkas heen. Ik voelde haar tengere lichaam tegen de mijne aan. Daarbij voelde ik ook overduidelijk dat ze haar beha onder haar hemdje vandaan had gehaald. Haar, naar schatting, cup B voelde ik duidelijk door de stof heen. Lichtjes kon ik zelfs de contouren van haar tepels voelen. Snel probeerde ik aan iets anders te denken.
‘En mijn ouders zijn vaak dronken. Dan ga ik normaal naar boven. Maar nu kon dat niet.’
‘Dat is wel erg vervelend.’ Op dat moment snapte ik ook dat ze nu ze met haar ouders de hele tijd was niet op een lach te betrappen was.
‘Dankje Rock.’
Ik wist even niks uit te brengen. Daarop gaf ik haar wederom intuïtief een kus op haar hoofd. Op naar dromenland.

Ik kon de slaap, hoe vermoeiend de dag ook was geweest, niet vatten. De aanwezigheid van Anna maakte me alert op alles. Ik voelde haar adem telkens over mijn borstkas. Haar donkerblonde haar liet elke kleine beweging van haar merken. Het was echter haar hand die steeds iets lager kwam te liggen die mij echt wakker hield. Waar deze eerst nog stil lag, begon deze al snel kleine strelende bewegingen te maken. Was Anna misschien minder onschuldig dan ik dacht? Mijn pik vond zijn weg omhoog. De hand van haar ging nu langs mijn boxershort. Ik wist dat ze niet sliep. Haar hand was te actief hiervoor. Hoewel het me enorm opwond, ondernam ik zelf nog geen actie.
Anna gleed ineens met haar hand over mijn boxer. Mijn pik streelde ze hierdoor over de stof heen. Dit zorgde ervoor dat de groei alleen maar sneller ging. Dat spoorde haar aan om haar hand daar te laten. Ik draaide me hierop een beetje op mijn zij, naar haar toe. Automatisch vonden onze monden elkaar. Zachtjes kusten we op een verkennende manier. Toen gingen onze monden langzaam open. Voorzichtig maakten onze tongen kennis met elkaar. Mijn rechterhand streelde inmiddels haar rug en haar billen. Het slipje dat ze aan had was dun van stof. Anna trok ondertussen aan mijn staaf door de stof heen.
Zachtjes draaide ze op haar rug. Daarmee nam ze mij automatisch mee. Ik kwam op deze manier boven haar te hangen. Mijn pik drukte door mijn boxershort tegen haar kruis. Langzaam verplaatste ik mijn mond via haar kaaklijn naar haar hals. Het was heerlijk om haar zo zwaar te horen ademen. Haar handen gleden over mijn rug. Ik schoof de bandjes van haar hemdje over haar schouders. Mijn mond begon de weg naar haar borsten te zoeken. Hoe dichter ik daarbij kwam, hoe zwaarder ze het kreeg. Anna streelde me nu door mijn haren. Haar borsten waren al ontbloot voordat ik daar aan kwam. Uiterst secuur verdeelde ik over links en rechts de aandacht. De harde knopjes getuigden van haar genot. Toch liet ik haar borsten al snel achter. Via haar strakke buik gleed mijn mond verder naar beneden. Het hemdje was nu gereduceerd tot een lapje stof om haar middel. Met twee handen greep ik de rand van haar slipje vast. Terwijl mijn mond daar nu aan kwam, trok ik deze van haar heupen. Gewillig duwde ze haar heupen wat omhoog, zodat deze makkelijk uit kon. Daarop begroef ik mijn tong tussen haar kletsnatte lipjes. Haar venusheuvel was lichtbehaard. Geen stoppels. Slechts zacht schaamhaar. Anna greep mij stevig bij mijn hoofd. Ik likte haar sneller. Ze proefde heerlijk. Ik duwde ondertussen een vinger naar binnen. Dat zorgde bij haar voor een versnelling naar haar orgasme. Terwijl ik iets sneller begon te likken en de vinger langzaam op en neer schoof, kwam ze zwaar hijgend en kronkelend met haar lichaam klaar. Ik merkte dat ze probeerde haar kreunen in te houden.
Even liet ik haar bijkomen. Ik kwam al zoenend langzaam omhoog. Op het moment dat onze monden elkaar weer vonden, voelde ik dat ze aan min boxer sjorde. Het was duidelijk dat die uit moest. Anna greep met haar hand mijn pik beet. Zachtjes trok ze er tussen onze lichamen aan. Daarbij leidde ze hem naar haar kletsnatte doosje.
‘Neem me,’ hijgde ze.
Nog voor ik had kunnen reageren, had ze mijn eikel al in haar vagina geleid. Rustig schoof ik hem verder door. Onze lichamen waren één. Haar handen verplaatsen zich naar mijn billen. In een rustig tempo begon ik haar rustig te neuken. De Tanzaniaanse savannehut was nu het paleis van de passie. Steeds dieper schoof mijn pik bij haar naar binnen. Anna was kletsnat. Zachtjes kreunde ze bij elke stoot. Dit was heerlijk. Haar borsten voelde ik tegen mijn borstkas. Zo nu en dan verstrengelden onze tongen zich om elkaar, om vervolgens onze monden te verplaatsen naar elkaars hals. Deze passie was intens. Anna sloeg haar benen om mij heen. Nu kwam ik nog dieper in haar. Haar handen gleden van mijn billen naar mijn rug. Ze ging er helemaal in op.
Ik bracht mijn arm achter haar en rolde ons om. Terwijl ze bovenop me lag met haar knieën naast mijn zij, begon ik haar nu op deze manier met lange halen te neuken. Anne zoende me waar ze kon. Mijn handen hadden nu vrij spel bij haar billen. Wat een lekker kontje had deze tiener. Het tempo werd steeds een beetje opgevoerd. Anna ging nu zelf rechter zitten. Ik volgde haar. Hierdoor nam zij de leiding over mijn pik. Geil gleed ze op en neer. Ik kon me zo volledig focussen op haar heerlijke tietjes. Mijn handen gleden over haar gehele achterkant. Zij streelde me vol passen door mijn haren. Geil als ze was begon ze sneller over mijn pik te glijden. Dit gevoel was heerlijk. Hierdoor merkte ik ook dat mijn orgasme al op komst was. Even hield ik in. Ze begreep waarom.
‘Niet in me,’ zei ze zachtjes.
Anna kwam daarop omhoog en pakte mijn pik beet. Als kers op de taart dook ze naar beneden. Even likte ze aan mijn eikel, om vervolgens mijn hele staaf naar binnen te zuigen. Het was duidelijk dat dit niet haar eerste keer was. Geil pijpte ze me. Ik hield haar beet bij haar haren. Al snel hield ik het niet meer. Anna merkte dat. In plaats van dat ze mijn pik uit haar mond liet glippen, begon ze me sneller te pijpen. Heerlijk spoot ik haar mond vol. Ze bleef me zuigen tot de laatste druppel eruit kwam.

Toen kwam ze omhoog. Ze kuste me en ging naast me liggen. Ze positioneerde zich zoals ze voor deze geweldige, intense sex ook lag. Ditmaal waren we beide zo vertrokken.

De volgende ochtend werd ik om zes uur wakker door de wekker. De safari wachtte. Anna was nergens te bekennen. Waar ik eerst nog dacht dat ze in de badkamer was, besefte ik al snel dat ze echt weg was. De deur stond namelijk op een kier, doordat ze die aan de buitenkant niet had willen sluiten. Ik wist dat ik haar niet meer zou gaan zien. De vlucht van haar ging immers zo. Dat had ik de eerste avond al opgevangen. Rustig kwam ik daarom uit bed en friste me op bij het licht van de zaklamp.
Ineens viel mijn blik op mijn telefoon welke op de wastafel lag. Ik switchte hem aan en kwam gelijk in een geopend bericht.

Ik wilde je niet wakker maken, maar ik besefte dat het beter was om te doen alsof ik al in de lounge wachtte op mijn ouders. Als jij wakker wordt, zijn wij al naar het vliegveld. Ik vond het geweldig. Dit betekent veel voor me. Voor altijd zal ik je in mijn gedachte houden.

Anna had ik nog steeds niet zien lachen, maar ik wist dat ze tevreden was. De enigste vraag die me nog restte was hoe ze mijn patroon had ontcijferd…