Beste maten waren we, Harry en ik. We waren samen opgegroeid, in dezelfde straat, op dezelfde school, we waren meer dan vrienden, het voelde alsof we broers waren. Temeer omdat mijn relatie met mijn ouders altijd wat afstandelijk was geweest. Begrijp me goed, ik heb zeker geen slechte jeugd gehad maar ik heb van jongs af aan altijd een zekere afstand gevoeld. Mijn vader was financieel directeur bij een multinational, mijn moeder was accountant. Beiden werkten graag en veel, en als er dan wel tijd was voor mij als enig kind voelde dat bijna als een noodzakelijk kwaad. Ik had zelfs in de loop der jaren tal van au pairs gehad, uit binnen- en buitenland. Zo hadden mijn ouders nog meer tijd vrij - om te werken. En dan was ik ook nog enig kind. Omdat ik zo slecht in hun plannen leek te passen vroeg me meer dan eens af of ik niet een vergissing was geweest.

Nee dan Lisanne, de moeder van Harry. Zij was enig ouder, op heel jonge leeftijd zwanger geraakt en bewust gekozen om de vader niet te betrekken bij de opvoeding van haar kind. Bij Harry thuis was het op een of andere manier altijd gezellig. Vanaf dat ik zo ongeveer tien, elf jaar was ging ik meestal na school mee met Harry naar huis. Lisanne heette ons dan welkom als haar twee zoons, althans zo voelde ik dat graag, en verwende ons met drinken en snackjes, en met haar gezelschap. Altijd goedlachs, altijd belangstellend, altijd liefdevol. Vaak kwamen er andere kinderen ook naar Harry's huis, en ik veronderstelde dat die niet speciaal voor Harry kwamen, maar voor de sfeer die zijn moeder creëerde.

Maar alleen mij behandelde ze bijna hetzelfde als Harry. Ze vermaande me als dat nodig was, maar gaf me ook en knuffel of een zoen als de gelegenheid daarom vroeg. Ze was gek op me, en ik op haar.

Harry en ik deden alles samen. School, kattekwaad, hobby's, sport, het maakte niet uit. Als één van ons iets leuk vond, probeerde de ander het ook, en alsof we echt broers waren vonden we bijna altijd dezelfde dingen leuk. En anders deden we overtuigend alsof.

Harry was erbij toen ik mijn enkel brak, toen we samen over de tuinmuur bij de school probeerden te lopen. We waren acht, misschien negen jaar, maar hij bleef erbij toen ik naar het ziekenhuis werd gebracht, en toen de enkel gezet werd, zelfs al viel hij daar bijna flauw toen hij mijn pijn zag. Ik was erbij toen Harry een jaar later een hersenschudding opliep op het verse ijs op de sloot achter onze wijk, want we waren het samen aan het testen. We werden samen kampioen met de F5. En twee jaar later met de E3. Lisanne stond te juichen voor ons beiden. Mijn ouders waren er niet.

Het aantal keren dat ik bleef slapen is niet te tellen, hoewel mijn eigen ouderlijk huis vijftig meter verderop stond. Een belletje naar huis was altijd voldoende, nooit hebben mijn ouders geweigerd. Ze vonden het wel prettig, geloof ik.

Op de basisschool stonden we meestal met zijn tweeën op de gang, of bij de directeur, want als er kattekwaad werd beraamd voerden we dat samen uit. En toen we verliefd werden, werden we dat tegelijkertijd én op hetzelfde meisje. Zoals het bloedbroeders van inmiddels elf jaar betaamde beloofden we plechtig dat we dan maar allebei zonder haar moesten proberen verder te leven.

En altijd was Lisanne daar, als er gesteund of getroost moest worden, als er gevierd kon worden, of gewoon zomaar. Waar mijn ouders schitterden door afwezigheid, was Lisanne er altijd.

De middelbare school deden we ook samen, Harry en ik. Maar helaas niet in dezelfde groep of dezelfde klas. Hij deed havo en ik atheneum, wel op dezelfde scholengemeenschap, maar we zagen elkaar alleen in pauzes, en voor en na schooltijd. Dat was toch niet hetzelfde.

Gelukkig kon ik wel gewoon na school naar Harry's huis. Ook als hij een ander rooster had, en misschien later dan ik klaar was, Lisanne zat klaar met thee en een glimlach, ook voor mij.

Toen ik in het examenjaar zat, net achttien jaar, vertrokken mijn ouders. Mijn vaders bedrijf zette een nieuwe vestiging op in Azië, en hij zou daar directeur worden. Voor mijn moeder zou bij hetzelfde bedrijf een baan zijn. Nog voordat mij iets gevraagd was, hadden ze al besloten dat het niet verstandig zou zijn als ik meeging, omdat ik volop in de 'vorming' zat, zoals zij dat noemden. Ik had mijn studierichting al uitgekozen, toevallig op fietsafstand, en mijn studie en ontwikkeling moesten doorgaan. Ik denk dat ze het een prachtige aanleiding vonden om op een ogenschijnlijk nette manier van mij af te komen.

Ze zaten inmiddels goed in de slappe was, het huis was afbetaald en hoewel het voor een student krankzinnig groot was, kon ik er gewoon blijven wonen. Zelfs de meubels bleven staan. Per maand zouden ze voldoende geld storten om rond te komen.

Harry deed een jaar te lang over de havo, en zo verlieten we de middelbare school toch nog tegelijk. Hij ging vliegtuigtechniek studeren, en zou aan het begin van het studiejaar op kamers gaan, ver weg. Lisanne had het er vaak over, dat ze haar zoon zo zou missen. Ik keek er ook tegenop dat Harry dadelijk weg zou zijn, met dat grote lege huis van mij hadden Lisanne en ik alleen elkaar nog als familie.

Begin augustus brachten Lisanne en ik Harry naar het station. Het was een naargeestige, grijze dag, alsof onze stemming nog nadruk behoefde. Toen we de achterlichten van de trein in de verte zagen verdwijnen kreeg ik een brok in mijn keel. Zo jong als ik was besefte ik dat een heel belangrijk hoofdstuk van mijn leven was afgesloten. Het zou na vandaag nooit meer hetzelfde zijn.

Ik keek om naar Lisanne, en zag een traan over haar wang biggelen. Ze gaf me een arm en zwijgend liepen we door de motregen naar huis.

"Je blijft toch wel eten hè", zei ze timide.

"Tuurlijk, ik had er al op gerekend", antwoordde ik. Dus eenmaal thuis hielp ik haar met koken, en we aten samen. Het werd een avond van herinneringen ophalen, omdat we beiden begrepen dat we vandaag iets afgesloten hadden. Toen ik op een gegeven moment naar de wc moest, keek ik bij toeval op de verjaardagskalender. Dat was waar ook, Lisanne was de volgende dag jarig! Waarom was Harry vandaag dan al vertrokken, twee weken voor het begin van zijn studie? Ging ze haar verjaardag alleen vieren? Dat kon ik niet laten gebeuren, besloot ik.

Ik stond vroeg op de volgende dag, en ging naar de grootste bloemenwinkel in de buurt. Het werd een boeket van 37 rode rozen, en één witte. De juffrouw in de bloemenwinkel keek me een beetje vreemd aan toen ik mijn bestelling doorgaf, maar zei verder niets. Ik ging ook naar de bakker, en koos een kleine slagroomtaart. ten slotte kocht ik nog een verjaardagskaart.

Om half elf belde ik aan. Het duurde even voordat er opengedaan werd, en toen ik Lisanne zag staan wist ik dat ik haar had wakker gebeld. Dat was niets voor haar, normaliter was ze een vroege vogel.

"Hé Erik... Ach jongen wat lief van je, kom binnen, joh ik zie er niet uit..."

"Je ziet er prima uit hoor", zei ik enthousiast, en kon niet nalaten om even goed naar haar te kijken. Ze had een nogal doorschijnende, korte nachtjapon aan, en hoewel daaroverheen een kamerjas hing was die niet gesloten. Ze had overduidelijk niets aan onder dat japonnetje, dus zag ik de aanzet van haar borsten, en ik zag dat ze van onder geschoren was. Haar lange benen kwamen er trouwens wel heel goed uit in deze outfit.

Ik schrok van mezelf. Tegenover me stond degene die ik al jaren stilzwijgend als mijn moeder beschouwde, waar ik van hield, en nu stond ik niet alleen wellustig naar haar lichaam te kijken, maar ik kreeg er ook nog sexuele gevoelens bij. Een diepe schaamte maakte zich van mij meester. En tegelijk wilde ik maar wat graag naar binnen en haar niet alleen mijn verrassingen geven maar ook nog eens goed naar haar kijken. Als om mezelf te straffen zei ik: "Ik kan ook straks terugkomen hoor, het komt nu niet zo goed uit... Sorry dat ik je..."

"Helemaal niet", onderbrak ze me, "Ik had helemaal niet zo laat nog in bed moeten liggen. Alleen kon ik niet in slaap komen vannacht, nadat Harry weg was en jij naar huis voelde ik me zo alleen en verdrietig..."

Ik voelde een enorme aandrang om háár nu eens te troosten, de rollen om te draaien en er voor haar te zijn, net zoals zij dat al bijna mijn hele leven voor mij had gedaan. Ze liet me binnen, ik legde de bloemen op het aanrecht en zette de taart in de koelkast. Toen draaide ik me om naar haar, en omhelsde haar innig, terwijl ik haar ongeveer ter hoogte van haar oor zoende. Ze rook heerlijk, en door haar dunne gewaad voelde ik haar borsten tegen mijn lichaam. Opnieuw voelde ik dat ik opgewonden werd.

"Nou, dit is wel... Erik, het is goed... Dit is een merkwaardige felicitatie zo."

En ze maakte zich los uit mijn omhelzing. Ik kon een gevoel van teleurstelling niet onderdrukken. Ik was haar nota bene aan het troosten, merkte ze dat dan niet?

Ze maakte koffie. Ik zat aan de keukentafel en keek naar haar. Hoe kon het zijn dat ik nog nooit gezien had wat ik nu zag? De liefste vrouw in de wereld was ook de mooiste, en ik zat bij haar in haar keuken. Als ik...

"Kijk eens", zei ze en zette mijn koffie voor me neer. We namen er gebak bij, en ik gaf haar de kaart.

"Hartstikke bedankt Erik, het is zo lief van je, dat je aan mijn verjaardag hebt gedacht, en dit allemaal. Alleen de bloemen..."

"De bloemen? Je houdt toch wel van rozen?"

"Zo'n boeket geeft alleen een verliefde man aan zijn vrouw, weet je."

Daarom had die juf in de bloemenwinkel zo vreemd naar hem gekeken. Die kon ook rekenen natuurlijk. Maar inmiddels vond ik het niet meer zo gek. Ik hield toch ook van haar?

"Ik houd toch ook van je", echode ik mijn eigen gedachten, en keek haar recht in de ogen.

"Dat is anders", zei Lisanne met een glimlach, "In ieder geval is het geweldig van je."

In de maanden daarop veranderde er heel veel, en heel snel. Harry liet bijna niets van zich horen, als ik hem belde was hij bijna zonder uitzondering te druk om op dat moment lang te praten. Terugbellen deed hij al helemaal weinig. Ook Lisanne had relatief weinig contact met hem, en moest echt moeite doen om te weten hoe het met haar zoon ging.

En als ik dan eindelijk even met Harry kon praten, ging het bij hem altijd over dezelfde dingen: de feesten, de studentenstunts, de meiden...

Ik was juist in hoog tempo volwassen aan het worden. Ik moest studeren, maar daarnaast ook mijn huishouden runnen, onderhoud en reparaties aan het huis laten doen, belastingformulieren invullen en nog veel meer zaken waar een alleenstaande mee te maken kon krijgen. De toelage die mijn ouders stuurden was veel te groot, en ik spaarde dus ook nog eens flink en had inmiddels een leuk bedrag op de bank staan. Ik vond mezelf, met mijn negentien jaar, een hele vent. En Harry vond ik dus heel kinderachtig.

Lisanne en ik zaten minstens drie, vier keer per week bij elkaar, om te eten, samen boodschappen te doen, of gewoon even bij te praten. Ik merkte dat mijn gevoelens voor haar steeds sterker werden. Als ik 's morgens opstond dacht ik aan haar, als ik naar bed ging ook. Ik droomde van haar, en dachtaan haar als ik masturbeerde.

Met die gevoelens durfde ik niets te doen. Voorzichtig gaf ik hier en daar hints, maar ze herkende die niet. Toen Harry een keer thuis was geweest had hij een meisje meegebracht, en spontaan blond kind, en ze waren duidelijk een stelletje. Lisanne vroeg mij de volgende dag of ik niet eens een leuk meisje moest zoeken.

"Ik heb jou toch", zei ik met bonzend hart, hopende dat dat haar op zijn minst aan het denken zou kunnen zetten. Ze barstte in een onbedaarlijke lachbui uit.

Maar soms legde ze op een onbewaakt ogenblik een hand in mijn nek, of op mijn been, als we samen een avondje op de bank doorbrachten, en dan kreeg ik hoop.

Op een koude avond, vlak na mijn twintigste verjaardag, besloot ik dat ik niet alleen wilde zijn en ging naar Lisanne. Misschien konden we een avondje bankhangen, zoals we dat genoemd hadden, een hele avond alleen maar tv kijken en babbelen.

"Gezellig", zei ze en liet me binnen. En gezellig werd het zeker, een paar uur later hadden we meer dan twee flessen wijn soldaat gemaakt. We lachten veel, keken naar onbenullige programma's en werden hoe langer hoe losser. Op een gegeven moment hingen we letterlijk tegen elkaar op de bank. Ik was door de alcohol wat moediger geworden en sloeg een arm om haar heen. Zachtjes streelde ik haar bovenarm. Een warm gevoel van geluk stroomde door me heen en maakte dat ik het nog warmer had dan na al die wijn.

"We lijken wel een verliefd stel", grinnikte Lisanne, en keek naar me op.

"Spijker op z'n kop", zei ik en kuste haar op de lippen.

Of het door de alcohol kwam, of misschien omdat zij ook wilde, maar ze beantwoordde mijn kus. Ik sloeg nu ook mijn andere arm om haar heen om haar nog dichter bij me te voelen, en pas toen verzette ze zich. Ze probeerde me weg te duwen en haar gezicht te draaien, en zodra dat lukte hijgde ze: "Erik, wat doe je? Nee... dit mag niet!"

Ik was er zeker van dat als ik even zou volhouden, ze zou zwichten en toegeven aan haar gevoelens. Haar eerste reactie op mijn kus was goed geweest, zij wilde dit ook. Maar het liep anders.

"Nee! Nee!" Ze rukte zich los, draaide een halve slag en haalde uit. Haar vlakke hand kwam vol op mijn gezicht, en venijnige pets klonk door de kamer en toen zat ik alleen nog maar ongelovig voor me uit te kijken. De linkerkant van mijn gezicht gloeide en ik hoorde een fluittoon in mijn oor.

"Ben je gek geworden! Is dat waarom je zoveel aandacht aan me besteedt? Waarom je hier iedere keer weer zit? Heb je zin om te neuken? Ga naar een hoer, niet naar mij! Ga weg! Ik wil je niet meer zien!"

Ik kwam weer bij mijn positieven.

"Nee, nee, Lisanne, ik wilde niet... Ik dacht alleen... Ik houd van je, ik hoopte dat wij..."

Ze was ontketend.

"Wij? Wij? Er is geen 'wij', idioot! Dat kan helemaal niet, het mag niet. Ga weg. Ga weg en blijf weg."

Ze liet geen andere weg dan dat ik opstond en vertrok. Toen ik de voordeur achter me dichttrok, hoorde ik haar woest huilen. En eenmaal thuis rolden dikke tranen over mijn wangen. Ze had me er niet alleen uit gegooid, ze had me duidelijk gemaakt dat ze me niet meer wilde zien. En dat kon ook niet, dat begreep ik ook wel, het zou hoe dan ook nooit meer hetzelfde kunnen zijn. Ik had het verbruid.

Mijn dagelijkse leventje zag er heel anders uit na die avond. Ik had verdriet, en allerlei zaken konden me niet zoveel meer schelen. Bovendien hield Lisanne zich aan haar woord om me niet meer te willen zien. Ze kwam niet meer bij mij, en nodigde me ook niet meer uit. Als ik haar buiten zag, keek ze steeds een andere kant uit.

Mijn studie, waarin ik altijd met succes voor de beste resultaten was gegaan, kon ik maar net bijhouden, op krappe voldoendes. Ik volgde ook de meeste colleges niet. Uitgaan deed ik voorheen al weinig, maar nu helemaal niet meer. Ik zat 's avonds alleen maar wat te studeren of lusteloos op de bank. Ik at bijna alleen diepvriesmaaltijden, omdat ik nu nog uitsluitend voor mezelf kookte. Ik verzorgde mezelf slecht, had vaak een baard van drie dagen en lette niet op mijn kleding. Ik was mager, en schrok soms van mijn eigen spiegelbeeld, dat me met wallen onder de ogen aanstaarde. Een schoolvoorbeeld van iemand die aan hevig liefdesverdriet leed.

Op een avond bedacht ik me pas om elf uur dat ik de vuilnis nog moest buitenzetten. Met een zucht ging ik mijn warme bed uit, kleedde me half aan en reed de container de stoep op. En toen zag ik het. Bij Lisanne ging de deur open, een man kwam naar buiten en draaide zich nog even om. Ze kusten elkaar hartstochtelijk.

De grond zakte onder mijn voeten weg, en mijn ogen vulden zich met tranen. Dit was wel de druppel.

De volgende ochtend werd ik wakker, struikelde over lege flessen en andere rotzooi verspreid over het huis, keek in de spiegel en was mezelf ineens helemaal beu.

"Ok Van Heesteren", zei ik tegen mijn spiegelbeeld, "nu kan je kiezen of delen. Je gaat tenonder of je bent een vent." Ik barstte in huilen uit, minutenlang, en toen was ik er klaar mee. Ik ruimde mijn hele huis op, maakte schoon, deed boodschappen voor een uitgebreide maaltijd en ging daarna de tuin bijwerken. Laat in de middag belde ik een meisje dat ik van een van mijn colleges kende en warmee ik wel eens een opdracht samen had gedaan, en vroeg of ze zin had om een avondje uit te gaan. Als gewone vrienden, zonder bedoelingen. Ze zei meteen ja.

Ik was weer terug. Mijn studie liep prima, en ik zocht meer contact met medestudenten. Ik kreeg zowaar een aardige vriendenclub om me heen, die regelmatig bij mij thuis een avondje kwamen doorzakken. Ik ging drie keer per week naar de sportschool, ik voelde me lichamelijk heel fit en kreeg er plezier in te zien en voelen dat ik alsmaar sterker werd.

Harry belde niet meer, en ik durfde met hem zelf geen contact meer te zoeken. Maar nog altijd dacht ik aan haar. Er waren wel meisjes die belangstelling voor mij toonden, maar die vingen bot. Ik kon Lisanne niet uit mijn hoofd zetten.

En toen belde ze. Op een avond, om een uur of negen. Met paniek in haar stem.

"Ik ben het, Lisanne", hoorde ik, en mijn hart sloeg over, "Sorry als ik je lastig val, maar..."

Haar stem klonk hees en zacht, niet helder en opgewekt zoals ik haar stem kende. Wat de reden van haar telefoontje ook zou zijn, ik was alleen maar blij om die stem weer eens te horen. Echte hoop had ik niet meer, ik was inmiddels voldoende realistisch en volwassen om te weten wanneer een strijd verloren is. Als we dan maar weer vrienden zouden kunnen zijn, daar zou ik al genoegen mee kunnen nemen.

"Ik heb je gemist", zei ik naar waarheid, en met een brok in mijn keel.

"Ik jou ook", fluisterde ze. Ik moest moeite doen om haar te verstaan, "Maar daar bel ik niet alleen voor... Ik heb hulp nodig... Ik ben..."

"Zal ik even naar je toe komen?", stelde ik voor, "Ik beloof dat ik me zal gedragen."

Het was even stil aan de andere kant, toen hoorde ik: "Graag."

Ik verbrak de verbinding en staarde nadenkend naar buiten. Ze klonk verontrust, angstig zelfs. Het was wel duidelijk dat ze een of ander groot probleem had. Ze verwachtte dus nu een redder in nood, maar ik prentte mezelf in dat het niets betekende. Nog een grote teleurstelling wilde ik mezelf besparen.

Toch haastte ik me om mijn schoenen te pakken, en nog even in de spiegel te kijken. Mijn spiegelbeeld keek me streng aan, en sprak me toe: "Nee Erik. Het gaat niet gebeuren."

Door de achterdeur zag ik haar in de keuken zitten, aan de tafel. Ze zat wat ineengedoken, met een kromme rug, en leek te schrikken toen ik tegen het raam tikte. Ze zag er slecht uit, viel me op toen ze de deur voor me opende. Ze glimlachte, en zei: "Fijn dat je meteen kon komen."

Ze maakte koffie, en ik keek om me heen. Haar huis zag eruit als het mijne een poosje geleden. Overal lag troep, laden half open, het aanrecht vol met vuile vaat, zelfs voor mijn koffie moest ze een beker wassen omdat er niets schoons meer in het kastje stond.

Ze begon spontaan te vertellen, alsof er nooit een onvertogen woord tussen ons gevallen was. Hoe ze Dick had leren kennen en al vrij gauw een relatie met hem was begonnen. Hoe hij haar verwend had, en hoeveel dingen ze samen deden. Weekendjes uit, theater, stedentrips in Europa, het hele circus. Hoe ze hem om een of andere reden toch op afstand had gehouden, en hoe hij zich toen had ontwikkeld van droomminnaar tot tiran.

Toen Dick doorkreeg dat deze relatie zich misschien niet ging ontwikkelen tot wat hij ervan gehoopt had, bleek hij een donkere kant te hebben. Lisanne was meer dan eens geslagen door hem, gedwongen tot handelingen waar ze niet voor voelde. Toen ze het officieel uitmaakte deed ze dat op een terras, omdat ze inmiddels bang van hem was geworden, en niet meer alleen met hem durfde zijn. Daarna stond hij verschillende malen voor haar huis, eisend dat ze hem binnen zou laten, scènes op straat makend. Hij belde haar midden in de nacht op, alleen maar om haar wakker te maken en weer eisen te stellen. De politie was er tot twee maal toe al aan te pas gekomen.

"Ik weet niet meer wat ik moet doen", zei ze ten slotte, "Ik ben ten einde raad."

"Komt 'ie nog steeds aan je deur?", vroeg ik.

Ze knikte.

"Gisterenavond nog. Meestal tegen elven, ik ben bang dat hij straks ook weer verschijnt."

"Ok. Pak spulletjes die je nodig hebt om een poosje weg te blijven hier. Minstens een paar dagen. Je gaat in mijn huis wonen."

Ze keek me vragend aan.

"Maak je geen zorgen", zei ik, "Ik zal er niet zijn. Ik blijf hier een paar dagen."

"Maar wat wil je dan..."

Ik onderbrak haar.

"Stel nou geen vragen. Ik heb een plannetje. Als het goed is heb je binnenkort geen last meer van die man."

Ze was te uitgeput om te redetwisten en ging naar boven. Ik hoorde de douche, en daarna open- en dichtgaan van kasten en lades. Ze kwam een half uur later beneden, leuk gekleed en zag er een stuk beter uit dan daarstraks. Ze liep op me toe en omhelste me.

"Wat ik toen zei...", begon ze maar weer liet ik haar niet uitpraten.

"Daar hebben we het nog wel over. Nu eerst hier weg."

We liepen samen naar mijn huis, ik gaf haar een reservesleutel en kreeg de hare. Nu was het mijn beurt om wat spulletjes te pakken.

"Doe of je thuis bent hè", zei ik en ging snel terug naar Lisannes woning. Het was al kwart over tien, ik hoopte dat die eikel niet vroeg zou zijn vandaag. Ik werd nu gespannen, in afwachting van de confrontatie met Lisannes belager. Om mijn gedachten te verzetten ging ik opruimen, te bginnen met de keuken. Ik deed de afwas, maakte de hele keuken schoon en ging toen maar verder ook, met de huiskamer. Overal lagen weekbladen, nog meer afwas, kleding, schoenen, het was een grote verzamelplaats geworden. Toen ik alles had verzameld maakte ik nog schoon en ging met de stofzuiger door de hele benedenverdieping.

Tevreden keek ik de kamer rond, en toen viel mijn oog op de klok. Het was half twaalf, die vent was er niet. Zou hij nog komen? Ik was behoorlijk moe en besloot het niet beneden af te wachten. Ook in bed zou ik de bel, of zijn gebons, wel horen.

Als vanzelf liep ik naar het kamertje waar ik vroeger veel geslapen had. Het bed was niet opgemaakt, er lag een kale matras met daarop een opgevouwen dekbed zonder hoes. Ik had geen zin meer om nu ook nog op zoek naar beddengoed te gaan en het bed op te maken, en ik ging Lisannes kamer in. Het bed was achtergelaten zoals ze er 's morgens uitgestapt was. Ik deed mijn kleren uit en ging er volledig naakt in liggen. Ik rook Lisannes geur in het bed, op het kussen, en een diep verlangen keerde terug in mijn hart. Met spijt dacht ik terug aan die avond dat ze me geschreeuwd had dat ze me nooit meer wilde zien. Ik dommelde in slaap en droomde van haar.

Om zes uur schrok ik wakker. Even wist ik niet meer waar ik was en waarom, maar heel vlug kwam het terug. De klootzak was dus niet langsgeweest.

Omdat ik toch wakker was besloot ik op te staan. Ik nam een douche, en begon daarna meteen aan het opruimen van de bovenverdieping, die er maar weinig beter aan toe was dan de begane grond voordat ik er gisteren doorheen was gegaan.

Ik startte de wasmachine en zag dat die met alle verzamelde kleren nog minstens twee keer kon draaien vandaag. Het maakte me niet uit, ik was gelukkig dat ik eindelijk iets echts voor Lisanne kon doen, iets tastbaars. Overal lag stof, en ik ging met een emmer sop de hele verdieping door. Tevreden zette ik een paar uur later de stofzuiger weer weg, en overzag het resultaat.

"Goed gedaan... Witte tornado", grinnikte ik tegen mezelf, en ging naar beneden.

Er stond weinig bruikbaars aan etenswaar, een deel moest ik zelfs weggooien omdat het over de datum was. Ik deed boodschappen, haalde alles voor een goed ontbijt en de rest van de dag, en wat extra voorraad. Voor haar, wanneer ze terug was.

Om een uur of elf belde ik naar mijn eigen huis. Ik vertelde dat de man niet was langsgekomen, en vroeg hoe het haar verging. Lisanne had slecht geslapen, zei ze, en ze voelde zich erg schuldig dat ik me zo opofferde. Ik verzekerde haar dat dat onnodig was, en dat ze van haar rust moest genieten.

"En van het eten", voegde ik eraan toe, "Er staat genoeg en bij mij is het allemaal nog vóór de vervaldatum."

Daarmee kreeg ik haar aan het lachen.

"Komt 'ie wel eens overdag ook?", vroeg ik, en ze hield meteen op met lachen.

"Nee", zei ze, "Dan werkt hij."

"Prima. Dan kom ik even langs, ik heb een paar boeken en mijn laptop nodig."

Ze had een lekker muziekje opgezet en zat met opgetrokken knieën op de bank te lezen. Het viel me op dat ze er stukken beter uitzag dan gisteren. Toen ik terugkwam van boven, met mijn boeken en laptop, stond ze me op te wachten. Ze wilde even praten. Mijn hart bonkte, dat ging natuurlijk over...

"Die avond dat je mij kuste", begon ze toen we naast elkaar op de bank zaten, "Wat was nou eigenlijk je bedoeling?"

"Dat is heel eenvoudig", antwoordde ik en voelde me merkwaardig genoeg nu ineens heel rustig. We zouden de affaire nu rustig en netjes kunnen afronden. En daarna zou er geen blokkade meer zijn om weer als voorheen een vriendschap met haar te hebben. Alles beter dan de koude oorlog. Maar met de waarheid wilde ik haar niet opschepen, dan zou er altijd nog iets tussen ons in staan.

"We hadden allebei wat teveel gedronken, ik werd opgewonden van je, want ik vind je een hele mooie vrouw, en het liep uit de hand."

Ik beschouwde mezelf als niet-objectief maar meende nu echt een zweem van teleurstelling op haar gezicht te zien.

"Je zei toen... Dat je van me hield."

"Doe ik ook, en heel veel. Dat weet je toch, maar toch niet op die manier! Je bent altijd als een moeder voor me geweest, en het laatste wat ik wilde - en wil - is je kwijtraken."

Mijn hart bloedde, ik moest mijn uiterste best doen om mijn tranen te verdringen. Wat zou ik haar graag de liefde hebben verklaard, tegen alles in, alle vooroordelen van mensen, de relatie met Harry die onmogelijk zou worden, geen drempel was te hoog voor me. Maar het belangrijkste was Lisannes geluk.

Ze streelde mijn onderarm, en ik zag tranen in haar ogen.

"Weet je, toen je me kuste... Ik schrok echt heel erg van je actie, en mijn reactie erop... Ik denk er nog steeds aan, en misschien heeft dat ook wel tussen mij en..."

Mijn telefoon ging.

"Neem 'm maar hoor", zei ze.

Het was een studiegenoot, met een of andere onbenullige vraag over een college. Stom dat ik 'm niet had laten gaan.

"Ga verder", zei ik nog maar het was klaar.

"Het is goed nu, toch?", vroeg ze.

"Ja. Het is goed."

Terug in Lisannes huis besteedde ik de middag aan mijn studie, en de was. Ik at, en keek wat Televisie, maar mijn aandacht was er niet bij. Ik was nog steeds bezig met het verwerken van ons gesprek van vanmiddag, ik had de deur zelf dichtgedaan en afgesloten. Ondanks mijn verdriet was ik trots op mezelf.

Ik werd uit mijn gedachten opgeschrikt door de bel. Twee, drie, vier keer werd er lang en driftig op de bel gedrukt. Mijn hart ging sneller kloppen, dat moest 'm zijn. Gebonk klonk nu op de deur, en toen hoorde ik voetstappen op het grindpad. Hij probeerde door de ramen naar binnen te kijken. Net op tijd dook ik weg, zodat hij me niet kon zien. Ik wilde de verrassing aan mijn kant hebben.

Ik hoorde hem schreeuwen: "Doe open, trut! Ik weet dat je er bent! Laat me erin of ik gooi een ruit in!"

Ik liep de hal in en ging vlak achter de voordeur staan. Om hem te lokken draaide ik de sleutel alvast om, zodat ik snel kon handelen dadelijk. Ik voelde een enorme vastberadenheid, en was nu heel blij dat ik zoveel uren in de sportschool had doorgebracht.

Toen hij het slot hoorde was de man in enkele stappen weer terug bij de voordeur. Met twee vuisten bonkte hij er nu op, vloekend en tierend.

Drie, twee, een... Met een ruk opende ik de voordeur. Dick verloor zijn evenwicht omdat hij met twee vuisten stond te bonken, en viel bijna de hal in. Maar in een vloeiende beweging had ik hem al bij de nek gegrepen en teruggeduwd, en nu stond ik buiten, net voor de drempel, terwijl hij in opperste verbazing naar me opkeek. Mijn greep op de kraag van zijn jasje verslapte niet en hij probeerde tevergeefs mijn hand weg te duwen.

"Wat moet je hier?", snauwde ik hem toe, en keek hem agressief aan.

"Ik eh... Ik..."

Het was hem allemaal wat te snel gegaan. Hij dacht even zijn ex te kunnen bedreigen, misschien had hij al in gedachten gehad een beetje te zullen gaan slaan, en bevond zich nu als lijdend voorwerp in de knuisten van een of andere gast. De verrassing was compleet, hij kon geen woorden meer vinden.

Bij de huizen aan de overkant stonden mensen in het raam en een enkeling in de deuropening van zijn huis. Ze hadden allemaal last gehad van Dicks bezoekjes, en wilden nu zien hoe dit afliep.

"Nou je weet het nogal te zeggen hè", beet ik hem toe, en sloeg met mijn vrije hand in zijn gezicht.

"Als ik me niet vergis ben jij zo'n laf mannetje dat vrouwen lastig valt..."

Pats! Weer een klap met mijn vlakke hand.

"En hier een beetje aan je trekken willen komen zeker", schreeuwde ik hem nu toe, "Lekker even je ex in elkaar slaan."

Ik praatte bewust hard zodat iedereen kon horen wat voor vent dit was, en ik wilde hem vernederen. Dat was de enige manier om te zorgen dat hij weg zou blijven.

En weer sloeg ik hem, op dezelfde kant van zijn gezicht. Mijn greep op zijn kraag belette hem nu vrij adem te halen en hij begin hijgend te protesteren. Maar ik sleepte hem letterlijk terug naar zijn auto, gaf hem nog een flinke duw en zo belandde hij achterwaarts tegen zijn auto. De klap was stevig, er kwam een deuk in het spatbord waar zijn elleboog de wagen had geraakt, en hij zakte onderuit.

Ik greep in mijn broekzak, haalde mijn mobiel eruit en maakte twee, drie foto's van hem. Slechte foto's, in het avondlicht met behulp van het lampje van de mobiel, maar voldoende om hem absoluut op te herkennen. Ik ging op mijn hurken voor hem zitten, pakte hem onder zijn kin en duwde met een bonk zijn hoofd tegen de auto, zodat hij mij in de ogen moest kijken. Ik toonde een van de foto's die ik net had genomen.

"Goed luisteren nu, en je muil dichthouden", gromde ik vlak bij zijn gezicht, "Want je hebt maar één kans. Jij gaat nu weg en je komt in deze hele straat, en vooral bij deze dame, nooit meer terug. Als ik je zie, als ik ervan hoor of als ik zelfs maar dénk dat je hier geweest bent, of contact met haar gezocht hebt, zal ik je niet zo zacht behandelen als ik net heb gedaan. En dat niet alleen, dan gaat je foto niet alleen naar de politie maar ook naar Twitter, Facebook en alle andere social media die maar beschikbaar zijn. Je collega's en familie zullen het allemaal zien, met het complete verhaal van wat voor laf ventje jij bent."

Hij zei niets. Ik stond op, en gebaarde dat hij dat ook moest doen. Naar de grond kijkend liep hij om zijn auto heen, stapte in en reed met gierende banden weg. Volgens mij was het gelukt.

"Goed man!", hoorde ik een overbuurman roepen.

"Yes!", riep een ander, "Eindelijk!"

Ik stond te trillen op mijn benen, maar was tegelijkertijd dolgelukkig. Het was gelukt, ik had hem volledig afgebluft! Lisanne was vrij!

Uitgeput ging ik naar binnen, meteen naar boven en viel direct in slaap.

Ik droomde van kwade gasten die voor de deur stonden, van gevechten, en van zoete overwinningen. En dan van haar, Lisanne, die me dankbaar in de armen viel en me hartstochtelijk kuste. Ik droomde dat ze naast me lag, en haar naakte lichaam van achteren tegen me aandrukte, me streelde en me kuste in mijn nek, op mijn schouders... Ik had het erg warm, en duwde half in slaap het dekbed wat naar beneden, toen ik een arm voelde... En lippen, op mijn schouders en in mijn nek. Ik was in één keer klaarwakker en draaide op mijn rug. Lisanne keek me in het halfdonker aan.

"Wat...", begon ik maar kon niet verder omdat ze haar lippen op de mijne drukte. Ik voelde hoe haar tong toegang zocht en opende mijn mond. Gretig gleed haar tong naar binnen, en nu ging ook mijn tong meedoen. Ze streelde mijn hoofd, mijn armen en mijn lijf, ging met haar hand naar mijn kont en hield die stevig vast terwijl ze haar lichaam tegen het mijne drukte. Ik voelde de warmte van haar schoot en binnen de kortste keren was mijn penis volledig in erectie. Ze pakte hem vast en begin me langzaam af te trekken.

Ik stelde nu geen vragen, en liet ook mijn handen over haar naakte lichaam gaan, over haar rug, haar billen en over haar dijbenen. Dan gleed mijn hand tussen haar benen, die ze gewillig wat opende. Nog voordat ik haar kutje vond voelde ik de vochtige warmte al. Ik beroerde haat clit en ze kreunde, me nog altijd innig kussend. Dan gleed mijn vinger naar binnen, en toen twee vingers, en ik bewoog ze in en uit, daarbij kleine draaiingen makend.

Zij maakte haar mond nu los van de mijne, hevig hijgend, en trok sneller aan mijn lul. Nog steeds vasthoudend draaide ze zich op handen en knieën zodat haar kutje zich boven mijn gezicht bevond. Ik voelde haar lippen zich om mijn erectie sluiten, terwijl ze haar tong voortdurend in rondjes bewoog. Met mijn hoofd kwam ik omhoog en likte aan haar hunkerende kut, die natter en natter aan het worden was. Haar tepels voelde ik op mijn buik terwijl ze me diep pijpte.

We kwamen bijna tegelijkertijd. Eerst voelde ik haar kutspieren krampende bewegingen maken, gevolgd door een warme golf, die ik langs mijn vingers zag druipen. Ze pauzeerde even van mijn lul om hardop te kunnen kreunen van genot.

Meteen hervatte ze de liefkozingen en bracht me met een paar flinke zuigbewegingen over het randje. Ik voelde mijn onderlijf samentrekken, en kon het niet laten om haar te waarschuwen: "Oh ja... Ik ga spuiten..." Ze ging door en toen ik mijn zaad met kracht uit me voelde spuiten bleef ze zuigen en slikken. Zelfs toen mijn lul alweer wat tot rust kwam zoog en likte ze nog door.

We waren allebei kletsnat van het zweet en geilheid toen ze met een diepe zucht van genot in mijn armen ging liggen. We kusten elkaar weer en proefden het mengsel van alle sappen die we elkaar te bieden hadden.

Ik sloot mijn ogen en durfde eigenlijk niets te zeggen, durfde de droom niet te verstoren. Misschien droomde ik echt wel en was dit allemaal mijn fantasie. Als dat zo was, dan wilde ik niet meer wakker worden.

"Ik houd van jou", zei ze zachtjes.

"Ik ook van jou", antwoordde ik, "Maar ik begrijp hier helemaal niets van."

Ze keek me aan en glimlachte.

"Hoeft ook niet", zei ze, "Ik ook niet. Maar ik bedacht me vanavond dat ik in mijn leven iemand heb die onvoorwaardelijk voor me klaar staat, die zonder verder vragen te stellen voor mij opkomt, en die, dat weet ik, van me houdt. Wat zou ik dan verder willen, als ik ook van die persoon houd?"

"Maar het gaat natuurlijk..."

"Ja, het gaat moeilijk worden. Mensen zullen ons veroordelen, hoe ik het Harry moet vertellen weet ik nog helemaal niet. Ook ik heb al heel lang gedacht: het mág niet, maar als ik moest verdedigen waarom dan niet, had ik geen argumenten."

"Hoe lang denk je er al aan dan?", vroeg ik.

"Sinds jij ongeveer 17 was. Je was toen een middag bij mij, wachtend op Harry. We hebben in de tuin gezeten, en de hele middag gepraat, weet je nog?"

Ik wist het nog goed, dat was een heel gezellige middag geweest. Harry was drie uur later thuisgekomen dan hij gezegd had, en toch vond ik hem nog te vroeg. Naderhand had ik onze gesprekken de beste en fijnste gevonden, die ik ooit met iemand gehad had. Toen al hield ik van haar, al was de gedachte om ooit geliefden te zijn toen nog niet bij mij opgekomen.

"Je weet niet hoezeer ik met mezelf gestreden heb", ging ze verder, "Maar uiteindelijk heb ik bedacht, dat als ik naar een oudere kopie van jou op zoek was, dat ik dan beter voor het origineel kon kiezen. Als die me zou willen."

"Wat dacht je, geen twijfel", zei ik en een traan biggelde over mijn wang. Ik was gelukkiger dan ooit.

Ik kuste haar weer lang en innig, en ze beantwoordde mijn kus met dezelfde passie. Ik streelde haar lijf, en masseerde haar borsten. Ik voelde haar tepels alweer hard worden, en begin eraan te zuigen. Zij zoog genietend de lucht tussen haar tanden naar binnen en ging met haar vingers naar haar kutje. Mijn lul werd alweer hard, en ik wreef ermee over haar buik en dijbenen. Dan ging ik op mijn knieën zitten met mijn eikel tegen haar smachtende opening. Ik gleed een paar keer over haar klitje, en daarna iets naar beneden, en schoof langzaam naar binnen. Gewillig deed ze haar benen nog wat wijder, en kruiste daarna haar onderbenen om mijn kont heen, alsof ze me extra dicht tegen zich aan wilde hebben. Diep tongzoenend voelde ik dat ik steeds dieper in haar gleed, ik voelde haar kutspieren samentrekken en trok weer zover terug, dat mijn eikel bijna weer uit haar was, voordat ik opnieuw naar binnen stootte. Ze beet op mijn onderlip terwijl ze luid hijgend het ritme van mijn stoten volgde.

"Jaaa... Oh jaaaa...", kondigde ze haar volgende orgasme aan. Ik voelde haar kutje samentrekken en weer die enorme warmte, maar nu om mijn lul heen. Steeds harder stootte ik nu, mijn heupen wat van links naar rechts bewegend, en af en toe meer naar boven zodat mijn schacht langs haar clit wreef. Nog geen minuut later kwam ze alweer kreunend klaar, en toen hield ik het ook niet meer. Vrijwel tegelijk met haar spoot ik mijn zaad diep in haar, en bleef daarna met mijn slapper wordende lul nog in haar, bovenop haar liggen.

We bleven kussen, strelen en elkaar bevoelen tot diep in de nacht. In elkaars armen vielen we uiteindelijk in slaap.