De tijd vliegt. Een weekend is eerder voorbij, dan je met je ogen knippert.

Diana en Frank moeten weer terug naar huis, hun plicht roept. Maar ze zeggen toe, snel weer terug te komen, misschien wel met goed nieuws over hun nieuw werk.

Roald heeft met Nancy afgesproken, dat hij komende woensdag met Henk zal komen, om de verkooppapieren te tekenen. Tevens zal hij wat moeten regelen, om zijn spullen uit de woning te halen. Maar gelukkig heeft hij goede vrienden, die hem graag uit de brand helpen. Een van zijn vrienden is vrachtwagenchauffeur en kan van zijn baas een vrachtwagentje lenen, voor weinig. Roald moet verder alleen nog de overige kosten betalen, zoals tolwegen en brandstof. En al zijn vrienden staan woensdag ook al paraat om zijn woning te ontruimen, mocht de koop doorgaan.

Roald heeft ook met Henk gesproken over zijn nieuwe baan. Henk heeft hem precies uitgelegd wat hij moet gaan doen en dat lijkt wel op het lijf geschreven van Roald. Maar ook het bijbehorende salaris doet hem bijna jubelen. Hij gaat bijna schandalig veel verdienen, vier keer zo veel als hij eerst al verdiende. Bovendien krijgt hij ook nog een auto van de zaak, omdat hij nogal veel op en neer naar Nederland moet gaan rijden. Roald is dan ook heel erg tevreden met zijn nieuwe baas, maar ziet ook wel in, dat er heel wat tegenover staat. De eerste drie maanden zal hij gemiddeld 60-70 uur per week moeten gaan werken. En als het nodig is, ook wel meer. Daarna zal hij weer meer tijd krijgen, omdat dan het benodigde personeel, dat voor de herstructurering nodig is, aangetrokken is en ingewerkt is. Roald moet dat allemaal gaan leiden. Maar hij mag wel zijn vakantie gaan afmaken, en die zal hij hard nodig hebben.

Hij is nog eens samen met Ester terug gaan kijken om goed te inventariseren, wat er allemaal gedaan moet worden.

Een groot punt van zorgen is de elektrische bedrading. Die is net zo oud als het huis zelf, daar is nog nooit wat aan gedaan.

Aan de buitenkant moeten enkele houten latten vervangen worden, die hebben de tand des tijds niet doorstaan. En daarna moet het hele huis geschilderd worden. Daar zal Roald wel de hele vakantie aan moeten besteden.

De slechte ramen, die wil hij door een gespecialiseerd bedrijf laten vervangen door geïsoleerde ramen, geheel in de oude stijl van het huis. Dat gaat hem wel een behoorlijk bedrag kosten, maar dan is hij in een keer van het probleem af.

Maar al met al gaat het hem meer geld kosten, dan hij oorspronkelijk gedacht had. Maar slim als hij is, had hij dat al een beetje ingecalculeerd.

Roald is aan het piekeren, wat hij met de bedrading zal gaan doen, als Ester zegt: ‘Misschien weet ik wel een oplossing voor de bedrading, Roald. Mijn neef is elektricien, ik zou hem eens kunnen vragen. Misschien wil hij het wel voor je doen, voor een goede prijs.’

‘Je zou het kunnen vragen. Dit gaat toch allemaal wat meer kosten, dan de bedoeling was en als ik ergens op kan sparen, dan graag.’

‘Ik zal hem wel eens opbellen, Roald. Vragen kan toch geen kwaad?’

Roald zucht dan eens een keer en zegt: ‘Goed, doe dat dan maar. En nu ga ik naar huis heen, ik ben het even helemaal zat. Ik ga me een lekkere lange douche nemen, en dan kruip ik vroeg het bed in. Morgen moet ik met Henk mee, en jij rijdt dan door naar je ouders. Dus jij moet ook fit zijn.’

‘Ik ga je missen, Roald.’

‘Ik jou ook, Ester. En ik vind het jammer, dat ik je ouders nu niet kan ontmoeten. Dat had ik zeer zeker graag gedaan.’

‘Dat is wel jammer, maar er is niets aan te doen, maar ik zal met ze praten als ik daar ben, ik wil kijken of ik mijn vader en mijn moeder zo ver kan krijgen om ons te komen helpen. Mijn vader is timmerman, hij zou je heel goed kunnen helpen met het houtwerk.’

‘Dat kan ik toch niet van hem verlangen, Ester? We kennen elkaar nog niet eens.’

‘Ik zou zeggen, een goed moment om je schoonvader te leren kennen? Of wil je me al weer kwijt?’

‘Nee, natuurlijk niet, Ester! Ach, weet je? Doe maar wat je wilt. Als je je vader zo ver krijgt om te komen, dan is hij natuurlijk van harte welkom!’

‘Slaapkamers genoeg, Roald. Maar Ada en Ingrid komen in ieder geval mee. Ingrid heeft me vanmorgen nog gebeld en ze hebben er veel zin in. Ze vindt het wel zonde, dat de vakantie bij ons vakantiehuisje nu niet doorgaat, maar ze ziet het ook wel zitten om in die grote slaapkamers te overnachten. En Ingrid vroeg of je aanbod nog steeds stond.’

‘Wat had ze eigenlijk gezegd op jouw voorstel?’

‘Ze vond het wel een geil idee.’

‘Dus met andere woorden, jij mag lekker meedoen?’

‘Ja, geile vent van me. Of wil je zeggen, dat je niet graag met twee vrouwen naar bed wilt?’

‘Zolang het maar met jou erbij is, dan ben ik overal voor in!’

Hij wil Ester dan een zoen geven, maar ze trekt opeens bleek weg en sprint dan snel weg naar de dichtstbijzijnde wc, waar ze haar maaginhoud in deponeert.

‘Ben je nu nog steeds ziek, Ester? Dat is niet goed. Een kater kan het niet meer zijn, je hebt de afgelopen dagen niets meer gehad. We gaan nu naar een dokter!’

Nog steeds misselijk geeft Ester dan toe. Maar Roald kent geen andere dokter, dan de gynaecoloog, die hun enkele dagen geleden al eens heeft geholpen. Hij besluit hem op te bellen om te vragen, of hij geen huisarts in de buurt weet.

De man neemt meteen op en is ook bereid om Ester even te onderzoeken voor een goede fles wijn. Roald zet Ester dan in zijn wagen en rijdt meteen naar de dokter toe. Meteen worden ze weer binnen gelaten en de man brengt hen naar zijn privé onderzoekkamertje.

‘Wat zijn de klachten?’

‘Ester is nu al een paar dagen ziek, ze moet de hele tijd overgeven, en ik maak me zorgen over haar. Morgen moet ze een heel stuk rijden, en ik kan dan niet bij haar zijn.’

‘Aha. Kun je me meer vertellen over je klachten, Ester?’

‘Nou, dokter, ik ben ook niet de hele tijd ziek. Het is vooral ’s morgens, dan ben ik wat misselijk. Daarna gaat het wel weer.’

‘Nog andere klachten?’

‘Nee, niet echt. Ik heb ook geen koorts of zo.’

‘Ben je de laatste tijd nog verkouden geweest?’

‘Ja, enkele dagen geleden, nog voordat we u de eerste keer hebben gezien.’

‘Dan heb ik wel een vermoeden. Roald, zou je zo goed willen zijn om even in mijn woonkamer te wachten, terwijl ik je vriendin even onderzoek?’

Verbaasd knikt Roald en de man laat hem uit en geeft hem een kop koffie, terwijl Roald wacht. Het onderzoek duurt even, Roald heeft zijn koffie al lang uit en heeft de smaakvol ingerichte kamer van de man al een aantal keren bekeken. Dan gaat opeens de deur open en komt de dokter naar buiten.

‘Roald, zou je even kunnen komen? Ik weet wat je vriendin mankeert.’

‘Is het ernstig?’

‘Ze gaat er niet aan dood, als je dat soms meent. Kom dan zal ik het je uitleggen.’

Roald loopt mee en gaat in de stoel zitten. Hij ziet dat Ester nogal gespannen is en hij slaat zijn arm om haar heen. Wat het ook is, hij zal haar steunen.

‘Tja. Roald. Je vriendin is niet echt ziek, maar dit gaat wel gevolgen hebben voor jullie twee. Je vriendin is zwanger.’

Roald vergeet even adem te halen, dit komt echt als een schok voor hem. Maar na enkele ogenblikken herstelt hij zich.

‘Wat? Hoe kan dat nou? Enkele dagen geleden vertelde je me nog, dat ze niet zwanger was.’

‘Ik heb net even met je vriendin gesproken, Roald. En nu blijkt dat jullie nog seks hebben gehad, terwijl ze nog onbeschermd was. En dan kan het een aantal dagen duren, voordat je een zwangerschap kunt vaststellen.’

Roald is even stil. Dit moet hij zich even laten bezinken. Ester kijkt hem gespannen aan, want ze weet echt niet hoe hij zal reageren. Dan ziet Roald Ester zo gespannen kijken en trekt haar liefdevol naar zich toe en geeft haar een zoen.

‘Dus ik word een papa en jij een mama?’

‘Ben je niet boos?’

‘Nee, waarom? Ik hou toch van je en we hebben dit al eens doorgesproken. Of wil je nu opeens niet zwanger worden?’

‘Jawel, maar niet op deze manier. We zouden dat samen plannen, weet je nog?’

‘Die plannen kunnen nu wel de prullenbak in, of niet? En wat let ons nog om een kind te krijgen, Ester? We hebben een plaats om te wonen, ik heb een nieuwe baan en ik ga ook meer dan genoeg verdienen. Er zijn veel dingen veranderd, sinds we hier waren. We zijn niet meer dezelfde personen als een paar dagen geleden.’

‘Dus je bent er blij mee?’

‘Ja, natuurlijk! Mijn God! Ik had alleen dit niet zo snel verwacht. Maar ik ben er hartstikke blij mee!’

‘Wat moet ik mijn ouders nu vertellen?’

‘Nog helemaal niets, Ester. Ik heb genoeg vrienden gehad, die geprobeerd hebben om zwanger te worden. Dat gaat niet altijd goed, vooral in het begin niet.’

‘Daar heeft Roald gelijk in. De eerste 2 tot 3 maanden zijn het belangrijkste. Doorkom je dat, dan is er een goede kans, dat de zwangerschap slaagt. Tot die tijd zou ik nog niets zeggen, want er kan nog van alles mis gaan.’

‘Dus ik mag dat nog aan helemaal niemand vertellen?’

‘Van mij mag je alles, maar verstandig is het niet. Je schept dan verwachtingen, die dan niet waar gemaakt kunnen worden.’

‘Maar het gaat me nooit lukken, dat zo lang voor iedereen verborgen te houden. Ik moet er over kunnen praten.’

‘Waarom zeg je het dan niet tegen Isabel? Die weet haar mond wel te houden. En eigenlijk behoort ze het ook te weten, want ze zal er heel direct mee te maken krijgen, ze woont immers bij ons.’

De dokter vraagt dan: ‘Hebben jullie al een huis?’

‘Ja, we hebben het huis van Isabel Drosben gekocht. Ze had alleen een voorwaarde, dat ze er kon blijven wonen tot haar dood. Het huis was haar te groot geworden, en ze bood het ons aan.’

‘Hebben jullie dat huis gekocht? Hemel, dat is nogal eens een huis, zeg!’

‘Dat kun je wel stellen! Ik ga het helemaal in de oude staat terug brengen.’

‘Respect! Maar dat gaat nog een hele klus worden. Maar als het klaar is, dan zal het zeker de moeite waard zijn. Het was eens het mooiste huis van de omgeving en dat kan het zeker weer worden.’

‘Dat is wel onze doelstelling. Maar nu moeten we dus ook nog een babykamer gaan maken. Ach, dat kan er ook nog wel bij.’

De dokter lacht. ‘Ik ben blij, dat je het zo luchtig neemt. Ik heb wel eens andere reacties gezien.’

‘Ik kan er wel moeilijk over doen, maar eigenlijk ben ik er ook zelf bij geweest, toen ik met haar vree zonder condoom. Daar had ik ook zelf aan moeten denken. Dat besefte ik me later pas, toen we enkele dagen geleden bij je weg reden. En de gedachte, dat ik nu vader word, die staat me ook wel aan. Al mijn vrienden hebben nu kinderen of zijn zwanger. Ik ben de enige, die nog niets had.’

‘Ik hoor het al, dit komt wel goed tussen jullie twee. Maar mag ik Ester ook al noteren voor het volgende onderzoek?’

‘Natuurlijk. En ik neem aan, dat het dan gewoon in uw kliniek is?’

‘Vanzelfsprekend! En uiteraard zal ik haar heel goed begeleiden.’

Roald lacht. ‘Dat is ook een manier om nieuwe patiënten te trekken.’

De dokter lacht. ‘Daar is het me anders niet om te doen. Ik heb gewoon een passie voor mijn vak.’

De man laat ze dan uit en Ester en Roald stappen dan weer in hun auto. Eenmaal in de auto geeft Roald een flinke zoen aan Ester. ‘Ben je er echt blij mee, Roald?’

‘Absoluut! Anders zou ik het niet gezegd hebben, Ester. Dit was echt per ongeluk. Hoe zou ik daar boos over kunnen zijn?’

‘Ik had je toen ook nog niets gezegd, dat ik niet aan de pil was.’

‘En ik heb je niets gevraagd, Ester. Dus dat maakt me net zo schuldig.’

Ester begint nu te huilen. Roald troost haar en zegt: ‘Kom op, je hoeft toch niet te huilen?’

Snikkend antwoordt ze: ‘Ik wil ook niet huilen, maar ik voel me nu zo gelukkig. Alles wat ik eerst niet had, dat krijg ik nu wel. Ik heb nu een lieve man, die om me geeft en van me houdt. En nu ben ik zwanger van ons kind en gaan we in een prachtig groot huis wonen. Sorry, dan kan ik niet anders, dan huilen van geluk.’

Roald glimlacht en geeft haar een zoen op haar wang.

‘Dit moeten we vieren. Wat wil je gaan doen?’

Ester kijkt hem aan en zegt: ‘Wil je het echt weten?’

‘Natuurlijk!’

‘Dan zou ik dat het liefste gewoon met ons tweeën vieren. Gewoon lekker vroeg naar bed. En misschien nog een keer lekker vrijen, maar dan zonder condoom, want dat vind ik maar niets.’

Roald grijnst. ‘Meisje, houd je goed vast, want je kon mijn gedachten wel eens gelezen hebben!’

Roald geeft dan flink gas en Ester gilt het uit van plezier. Luid giechelend houdt ze zich stevig vast, terwijl Roald naar huis heen rijdt. Ze giechelt nog steeds, als Roald de wagen stil zet bij hun gastenverblijf.

Hilde zwaait naar hun en ze lopen naar het terras, waar ook Henk zit.

Henk zegt: ‘Zag ik net je wagen bij dokter Randalson?’

‘O, had je dat gezien? We waren even daar, omdat Ester zich niet lekker voelde. En dokter Randalson wilde wel even kijken wat Ester mankeerde.’

‘Waarom bij hem?’

‘Hij is de enige dokter, die ik ken, Henk.’

‘Op die manier. Ach, het is een aardige vent, ik ken hem goed.’

Hilde vraagt dan: ‘En, wat mankeerde Ester?’

Ester kijkt Roald even vragend aan en hij knikt.

‘Nou, ik was al een aantal dagen vooral ’s morgens misselijk. En de dokter meent nu dat ik zwanger ben.’

‘Dat meen je niet! En hij heeft jullie net gezegd, dat je niet zwanger was?’

‘Dat kon af en toe voorkomen, zei hij.’

‘En nu?’

Roald grijnst. ‘Een babykamer gaan inrichten, natuurlijk! Maar jullie moeten dit natuurlijk nog wel even geheim houden. Er kan nog van alles mis gaan en zolang willen we nog niets bekend maken.’

‘Jullie geheim is bij ons veilig! Zelfs Diana zal ik het niet vertellen!’

Henk zegt: ‘Dus jullie toekomst is nu eigenlijk wel vast gelegd. Wat er ook gebeurt met jullie, jullie zijn voor altijd met elkaar verbonden. Een kind is een hele verantwoording!’

‘Dat weet ik, Henk. Maar nu me dit nieuws is overkomen, ben ik er gewoon klaar voor. Maar dat had je me enkele weken geleden niet moeten vragen, dan had ik je hard uitgelachen.’

‘Dát kan ik wel begrijpen. Maar ik neem toch een petje voor je af, Roald. Je hele wereld is overhoop gehaald, maar dan ook echt helemaal. En toch neem je het gewoon voor lief. Dat is echt niet zo gemakkelijk, als je het doet voorkomen!’

‘Dat is ook niet gemakkelijk, Henk. Maar heb ik nu nog wel een andere keus? Mijn oude woning is verkocht, ik hoef alleen nog maar een handtekening te zetten. Ik heb mijn nieuwe baan geaccepteerd, waarvoor hartelijk dank, en ik heb nu ook al een woning gekocht. Terug gaat niet meer. En wie A zegt, moet ook B zeggen.’

‘Je lijkt me ook niet de man, die weg zou lopen voor zijn problemen. En dat is ook precies, waarom ik je aangenomen heb.’

‘Maar Henk, ik ga nu de douche in en daarna duik ik het bed in. Morgen wordt een lange dag. Een heel lange dag.’

‘Weet je zeker, dat ik je alleen maar heen hoef te brengen? Ik wacht wel even op je!’

‘Dat hoeft niet, Henk. Bedankt voor het aanbod, maar ik wil nog een avond met mijn vrienden doorbrengen, voordat ik mijn spullen pak en naar hier heen vertrek. En bovendien wil ik ook nog mijn ouders even op de hoogte brengen, want die weten ook nog van niets. Dat zal ook wel een schok geven.’

‘Die weten nog van helemaal niets?’

‘Ze weten een klein beetje. Ze weten dat ik iemand ontmoet heb, maar meer ook niet. Mijn vader en moeder zijn niet zo’n praters. In ieder geval niet onder elkaar. Normaal hebben we aan een half woord genoeg om elkaar te begrijpen. Ze doen meestal ook niet zo moeilijk.’

‘Nou ja, het is jouw leven en het zijn jouw ouders. Maar ik zou het ze toch al iets eerder laten weten. Uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat het dan toch iets anders overkomt. Dan is de schok niet zo groot.’

‘Je zal wel gelijk hebben , Henk. Ik zal ze zo wel even bellen.’

‘Dat is beter. En als je wilt, kunnen we ook wel even samen bij hun langs gaan. We komen al ruim op tijd aan, dus we hebben nog wel even tijd om bij je ouders op bezoek te gaan.’

‘Dat zou erg aardig zijn, Henk. Als je dat wilt doen, graag.’

‘Geen probleem, Roald. We hebben toch tijd genoeg.’

Roald staat dan op en neemt afscheid. ‘Tot morgen, Henk. En Hilde, bedankt voor alle goede zorgen.’

‘Geen dank, Roald. Je bent altijd welkom hier.’

‘Ik maak het nog wel een keer goed met jullie. Want dit is veel meer geweest als alleen gastvrijheid. Dat noem ik vriendschap.’

Hij omhelst Hilde een keer en ze knuffelt hem ook.

Ook Henk omhelst hij. Er rolt een traan over de wang van Henk, die veegt hem snel weg. Roald doet net of hij het niet gezien heeft en laat hem in zijn waarde. Zelf heeft hij het er ook even moeilijk mee. Deze mensen zijn hem na aan het hart gekomen en het afscheid valt nu even zwaar.

Hij loopt samen met Ester naar het gastenverblijf en zodra hij de deur dicht doet, beginnen bij hem de tranen te stromen. Nu is het Ester, die hem troost.

‘Waarom huil je, Roald?’

‘Gewoon, het is allemaal even veel. Ik zag net Henk een traan weg pinken, en toen kon ik me nog maar net houden. Ik wilde niet voor hun ogen in elkaar storten.’

Ester houdt hem stevig vast en zegt: ‘Het is ook allemaal veel, wat je voor je kiezen krijgt. Maar we gaan dit samen doen, net zoals we afgesproken hebben. Ik ben er voor jou, net als jij er voor mij bent. Samen komen we er wel doorheen.’

Roald breekt echter in duizend stukjes. Hij houdt Ester stevig vast en huilt dat het een lieve lust is. En Ester laat hem huilen, ze beseft dat zijn opgekropte gevoelens eruit moeten. Minutenlang huilt Roald zijn frustraties eruit. Maar het zijn niet alleen frustraties. Het zijn ook tranen van geluk, dat hij eindelijk gevonden heeft.

Eindelijk krijgt Ester hem zover, dat hij aan tafel gaat zitten. ‘Huil maar, Roald. Dat is goed voor je. Laat het er maar lekker uit.’

Nu begint Roald te vertellen over zijn tijd met zijn ex. En hoeveel pijn hem dat heeft gedaan, toen dat fout liep. Hij begint zich nu te beseffen, wat hij al die tijd heeft gemist. En het lucht hem op er eindelijk goed over te kunnen praten. Een uur lang lucht hij zijn hart bij Ester. En die begint te beseffen, waarom Roald zo is, zoals hij is. Het doet haar goed, dat hij nu zijn diepste geheimen met haar deelt. Uiteindelijk is hij doodop.

‘Schat, waarom ga je niet eerst even douchen, dan voel je heel zeker beter. Want je moet je ouders nog bellen, dat heb je Henk beloofd.’

Roald zucht. ‘Daar heb ik niet meer eens aan gedacht, maar je hebt gelijk. Ik hoop dat ze nog niet slapen. Dan bel ik ze liever nu even.’

‘Douche je maar liever even. Je ziet er nu niet uit.’

Roald knikt en doet gelaten, wat Ester hem vraagt. Een tiental minuten later komt hij weer terug, en duidelijk beter van humeur. Er staat weer een lach op zijn gezicht, zoals hij altijd kijkt.

‘Kijk, zo zie ik je liever. Ben je zenuwachtig?’

‘Een beetje. Maar het moet toch gebeuren. Ben jij zenuwachtig?’

‘Nogal! Ik weet nog helemaal niets van ze!’

‘Ze zijn best wel aardig, maak je maar geen zorgen. Het is alleen, dat ze maar heel slecht Engels spreken en laat ik maar niet beginnen over Zweeds.’

Ester lacht. ‘Dat heb je dan duidelijk niet van je ouders, Zweeds spreken.’

Roald lacht ook. ‘Nee, maar daarvoor spreek jij ook geen woord Nederlands.’

Hij pakt zijn telefoon en belt naar zijn ouders. Het duurt even, maar dan nemen ze toch op.

‘Roald, wat bel je nog laat!’

‘Hoi mam. Ik wil jullie nog wat nieuws vertellen.’

‘Laat me raden, je hebt iemand ontmoet in Zweden en je wilt daar blijven.’

‘M-maar hoe weet je dat?’

‘Ik heb toevallig vanmorgen met Nancy gesproken. Ze deed heel geheimzinnig, en wilde niets zeggen. Ze zei, dat ze je beloofd had, niets te vertellen. Maar uiteindelijk heeft ze me toch wel iets verteld, maar niet alles.’

‘Nou, ze heeft niet gelogen, mam. Ze heet Ester en ik ben waanzinnig verliefd op haar. Maar dat is niet de enige reden, waarom ik in Zweden wil blijven. Ik heb hier een aantal mensen ontmoet, en een van die mensen heeft me een kans aangeboden, die ik niet kon laten glippen. Ik kan hier een enorm goede baan krijgen, waar ik fors meer door ga verdienen. Het is daarvoor noodzakelijk om in Zweden te gaan wonen, als had ik in het begin wel vanuit Nederland kunnen werken. Maar het is beter om het van hieruit te gaan doen. Maar maak je geen zorgen, ik kom nog heel vaak naar Nederland en zal jullie dan ook vaak bezoeken.’

‘Dus die nieuwe vriendin van je, is niet de enige reden?’

‘Nee, dat is het niet. Ook al ben ik waanzinnig verliefd op haar, ik ben niet zo gek om voor haar alles op te geven. Daar zullen we samen aan moeten gaan werken.’

‘En waar ga je daar wonen?’

‘Ik heb hier al een woning. En dit ga je niet geloven, mam. Ik heb me hier al een huis gekocht en mijn appartement is ook al verkocht. Daarom wilde Nancy je ook niets zeggen. Dat mag ze niet, vanwege haar geheimhoudingsplicht. Maar mijn nieuwe huis is echt een kast van een huis. Het is echt heel erg groot. Er zitten wel een paar voorwaarden aan vast, maar daar kan ik prima mee leven. Maar ik zal je er alles over vertellen, als ik morgen bij jullie op bezoek kom.’

‘Wat? Kom je morgen naar huis? En je vakantie dan?’

‘Die gaat gewoon door. Ik moet even op en neer voor wat handtekeningen, zodat mijn woning verkocht wordt. En mijn nieuwe baas is zo goed en neemt me even op en neer, en stelt me dan ook meteen voor aan de mensen, waarmee ik in Nederland moet gaan werken. De meeste ken ik al wel, ze zijn mijn oude collega’s. Mijn baas, Henk Rouwendaal, heeft namelijk het bedrijf opgekocht, waar ik werkte. En we hebben nog wel even tijd om op bezoek te komen.’

‘Dat zou leuk zijn. Wacht, ik vraag je vader meteen even, of hij er morgen bij kan zijn.’

‘Vraag hem anders even, of hij de computer even aan kan zetten, dan stuur ik meteen wat foto’s door van Ester, maar ook van mijn nieuwe huis.’

‘Wacht even, dan vraag ik het hem.’

Even later komt ze terug aan de lijn en zegt: ‘Je vader zit nu naast me en heeft de laptop opgestart.’

‘Hoi pap! Alles goed?’

‘Ja, alles goed. Maar wat hoor ik nu? Heb je een vriendin?’

‘Ja, pap. Ze heet Ester en ze is echt beeldschoon, maar belangrijker, ook heel erg leuk en lief.’

‘Stuur dan eens een foto, we zijn wel nieuwsgierig.’

‘Of wacht, ik pak ook mijn laptop. Ik heb hier wifi, dan kunnen we skypen. Dan kun je haar ook zien. Ze is wel een beetje zenuwachtig, en ze spreekt alleen Engels en Zweeds.’

‘Daar komen we wel aan uit, Roald. Zolang ze jou maar verstaat, dat lijkt me belangrijker.’

Roald lacht en zegt: ‘Wacht, ik pak even mijn laptop.’

Hij pakt snel zijn laptop en start die op. Op de laptop heeft hij vele foto’s staan, die hij van Ester gemaakt heeft. Hij maakt verbinding met Skype en maakt dan een videoverbinding met zijn ouders.

Al snel ziet hij een wat wazig beeld, dat al snel beter wordt. Hij ziet zijn ouders nieuwsgierig kijken.

‘Waar is ze nu, Roald? Ik zie haar nog niet.’

‘Wacht, ik roep haar even.’

Roald wenkt Ester dan en ze komt dan achter hem staan.

Ze zwaait wat zenuwachtig.

‘Wow, Roald! Ze is echt beeldschoon! Heeft ze nog zusters? Want zo wil ik er ook nog wel een!’

‘Ja, pap. Ze heeft nog twee zusters, die precies op haar lijken. Ze zijn een drieling.’

‘Wat? Pas maar op, dat je je dan niet eens per ongeluk vergist.’

‘Ik zal wel oppassen, pap. Maak je maar geen zorgen.’

Zijn moeder stoot dan zijn vader aan, opdat hij zich beter zal gedragen. In haar beste Engels stelt ze zich dan aan Ester voor. Ester glimlacht lief en doet haar best om zo goed mogelijk over te komen bij haar nieuwe schoonouders. Het slechte Engels van Roalds ouders zorgt voor komische momenten, zodat iedereen wel een keer moet lachen.

Maar uiteindelijk zegt zijn moeder de verlossende woorden tegen Roald. ‘Ze lijkt me wel een leuke meid voor je. Precies wat jij nodig hebt. Haar moet je houden, Roald.’

‘Dat ga ik ook zeker proberen, mam. Dank je.’

Ook zijn vader geeft zijn goedkeuring. ‘Je hebt een mooie, lieve meid aan de haak geslagen, Roald. Zo maken ze die hier niet. Ben er maar zuinig op!’

Roalds glimlach kon niet breder zijn.

‘Dank je, pap! Ik kon nu niet gelukkiger zijn! Maar wacht, dan stuur ik je de foto van mijn nieuwe huis toe. En niet schrikken, het is nogal groot.’

Het is even stil, als hij de foto doorstuurt.

Ze zien de geschokte gezichten van zijn moeder en vader, terwijl ze de foto bekijken.

‘Maar Roald! Dat lijkt wel een kasteel! Hoe groot is dat wel niet? Kun je dat wel betalen?’

‘Maak je maar geen zorgen, mam. Ik kan dat betalen, met de verkoop van mijn appartement. Het is van een heel oude dame, die verder geen familie meer heeft. Ze zegt geen waarde meer aan geld te hechten, ze heeft er nog genoeg en haar leven is toch al zo goed als voorbij. Ze had maar enkele voorwaarden. Een daarvan was, dat ze in een klein gedeelte van het huis kon blijven wonen. Ze is nog steeds zeer gehecht aan het huis, maar het was haar veel te groot en ze is helemaal alleen. Daar kunnen ik en Ester wel mee leven.’

‘Dus je hoeft niet voor haar te zorgen, want anders lijkt me dat een grote belasting voor jou.’

‘Nee, dat hebben we goed afgesproken met haar. Ze krijgt nu ook al verzorging, dat gaat gewoon door. Ze wil alleen wat gezelschap. Dat vinden we niet zo erg. Ze kan geweldig vertellen en is verder ook een leuk mens om mee te praten. Maar aan het huis moet nog wel een en ander gedaan worden. Dat gaat nog wel een hele klus worden.’

‘Moeten we komen helpen? Je weet hoe handig je vader is. En met verven en behangen kan ik ook wel een handje meehelpen.’

‘Maar pap moet toch ook werken?’

‘We hebben dit jaar nog geen vakantie gehad, omdat ome Arie zo slecht lag. De goede man is nu overleden, vanmorgen was de begrafenis. We zouden gemakkelijk een paar weken vrij kunnen pakken, als je dat wilt.’

Roald kijkt Ester aan en legt haar uit wat zijn ouders aanbieden. Ze knikt instemmend en zegt: ‘Leuk, dan kan ik ze ook in het echt ontmoeten. En misschien kunnen mijn ouders ook komen.’

‘Ester zegt, dat ze het een heel leuk idee zou vinden, als jullie komen helpen. Ze wil jullie dolgraag ontmoeten. En er zit een kans in, dat haar ouders dan ook hier zijn. Haar zussen zijn in ieder geval hier, die komen ook al helpen.’

‘Waar kunnen we daar ergens overnachten?’

‘Gewoon, in het huis. Slaapkamers genoeg. Alleen de bedden zijn wat oud. Of die nog zo goed zijn, dat weet ik niet. Dat hebben we nog niet getest.’

‘Dat geeft niet. Zo slecht kunnen die niet zijn, of wel?’

‘En anders zet ik mijn bed voor jullie op. Morgen komen al mijn vrienden bij elkaar om me te helpen verhuizen. Ze hebben een vrachtwagen geregeld, waar ik alles op kan laden. Overmorgen rijd ik dan met Bert mee naar Zweden, waar we dan hier alles opslaan in een van de kamers.’

‘Dus je hebt al bijna alles geregeld, en wij wisten nog van niets?’

‘Sorry, maar mijn plan was om het jullie morgen te vertellen, maar het was toch beter het jullie nu al te vertellen. Maar jullie weten al meer als mijn vrienden! Die weten niet meer, dan dat ik hier in Zweden werk gekregen heb, en daarom ga verhuizen.’

‘Dus die weten nog niets van Ester?’

‘Nee, hoewel ik ze wel heb laten weten, dat ik een vakantieliefde had. Maar meer weten ze nog niet. Ze weten nog niets van het huis, en ook nog niet wat voor werk ik ga doen. En ze weten ook nog niet wie Ester is. Alleen dat ze morgen klaar moeten staan om me te helpen.’

‘Je bent me er eentje. Wanneer kom je morgen dan?’

‘We gaan met het vliegtuig en Henk, mijn nieuwe baas, wil daar een huurwagen nemen. We landen rond acht uur op Schiphol, en dan is het nog goed twee uur rijden, met de spits die er dan is. Maar we moeten pas ’s middags op de zaak zijn, dus tot die tijd kunnen we langs komen.’

‘Oh, fijn! Dan kan je vader je laten weten, of hij vrij kan krijgen.’

‘Maar ik ga nu ophangen, want ik moet er morgen weer vroeg uit. Dan zie ik je morgen wel!’

‘Dat is goed jongen! Slaap lekker en tot morgen!’

De verbinding wordt verbroken en met een grote glimlach kijkt Roald naar het lege beeldscherm.

‘En, wat vond je van mijn ouders?’

‘Ze lijken me wel aardige mensen. En hun Engels was zo slecht nog niet, maar het was wel af en toe komisch.’

‘Ze vonden je ook wel leuk, dat hebben ze me gezegd.’

‘Echt? Daar ben ik blij om. En komen ze ook helpen?’

‘Dat zijn ze wel van plan. Mijn vader moet wel nog even vrij pakken, maar hij denkt dat het geen probleem zal zijn. Rond deze tijd is het niet druk op zijn werk. Morgen weet hij meer.’

‘Ik verheug me er nu al op.’

‘En ik ook!’

Ze kussen elkaar innig, maar nu alles spanning van hun weg is, begint de seksuele spanning weer hoogtij te vieren. Het bed staat vlak naast het tafeltje, en daar belanden ze al snel weer op.

Roald fluistert in Esters oor: ‘Wel geil om te gaan vrijen met een aanstaande moeder.’

Ester giechelt. ‘Net zo geil, als dat ik ga vrijen met een aanstaande vader!’

Ze zoenen elkaar weer innig, waarbij de handen van Roald over het lichaam van Ester strelen. Ester kan het niet nalaten om daar lichtjes van te kreunen. Als Roald haar borsten streelt, begint ze harder te kreunen. Daarop maakt Roald voorzichtig haar kleding los. Haar shirt, dat ze aanhad, vliegt al snel door de kamer, net als zijn eigen shirt. Ester had al geen bh aan, dus haar borsten zijn al meteen vrij. Roald valt ook meteen aan, en bedekt haar lichaam met kusjes, en vooral haar borsten zijn het doelwit van zijn kusjes.

Het laat Ester ook echt niet onberoerd. De combinatie met zijn kusjes en zijn gevoelige handen, doet haar in extase brengen. Het lijkt magie voor haar. De gevoelens, die hij met zijn kusjes en strelingen kan opwekken, gaan verder als ze ooit heeft gekend. Dit gevoel wil ze nooit meer kwijt. Als Roald dan een keer lichtjes bijt in haar tepel, komt ze spontaan klaar. Schokkend en sidderend slaakt ze een onhoorbare gil, terwijl ze haar nagels in zijn rug begraaft.

Roald grinnikt slechts. Hij had al lang in de gaten, dat Ester er hard aan toe was. Maar ze schijnt er harder van te genieten, dan voorheen. Roald stopt niet met zijn handelingen. Hij toont geen medelijden met Ester, die nog aan het bijkomen is van haar orgasme. Hij beweegt zich nu naar onderen, naar haar buik. Daar heeft Ester enkele zeer gevoelige plekjes.

Ze kan echt niet tegen kietelen, en zeker niet op deze plaatsen. Maar Roald kietelt haar daar niet, maar plaatst enkel een paar kusjes erop. Het is voor Ester, of er elektriciteit door haar heen gaat. Ze krijgt spontaan kippenvel, en kreunt van genot.

Ze vraagt zich af, hoe deze man haar lichaam beter kent, dan zijzelf? Ze hebben toch al eens vaker gevreeën, maar nog nooit heeft hij haar zo laten voelen, als nu. Dit voelt zo goed! Als hij haar dan ook nog een keer onder haar rokje over haar schaamstreek wrijft, heeft ze het niet meer. Dit is te veel voor haar en alweer komt ze schokkend klaar.

Nu gunt Roald haar wel even een adempauze, vooral omdat er nu wat kledingstukken in de weg zitten. Maar zodra Ester weer op adem is, vliegen die ook al snel door de kamer.

Hij wil dan weer verder gaan, maar Ester stopt hem. ‘O nee, mannetje! Nu is het even mijn beurt!’

Roald grijnst, maar doet wat ze van hem verlangt. Hij wacht geduldig af, wat ze gaat doen. Tot zijn verbazing gaat ze boven op hem zitten, met haar kutje naar zijn mond toe en bukt zich dan voorover en begint hem te pijpen. Zijn pik stond al op oorlogssterkte, maar nu hij tegen haar zachtroze schaamlippen aankijkt, knapt zijn pik bijna uit elkaar.

Hij trekt Ester iets naar zich toe, zodat hij met zijn tong haar lipjes kan bereiken. Ze smaakt zo goed, en vurig begint hij haar dan te likken. Ester wordt op haar beurt flink opgehitst, en begint hem hard te pijpen.

Het lijkt op een wedstrijd, wie het laatst klaar komt heeft gewonnen. Maar het is Roald die de wedstrijd verliest. Met een luide kreun spuit hij zijn lading zaad in haar mondje. Ester slikt alles hongerig door en is tevreden, dat ze Roald eerder klaar kon laten komen, dan ze zelf klaar kwam. Maar ze is nog niet klaar. Ze draait zich meteen om en gaat dan nog op zijn stijve pik zitten en laat in haar glibberige gleufje glijden. Met een grijns kijkt ze Roald aan.

Hij kreunt en zegt: ‘Wat ben jij een geil beest!’

Ester lacht. ‘Nee, gewoon wraak, omdat je me net ook geen pauze gunde!’

Ze bukt even voorover om hem een zoen te geven, maar beweegt zachtjes met haar heupen. Als Roald net al niet klaar gekomen was, zou hij nu zeker klaar komen. Haar zachte kutje knijpt stevig om zijn dikke pik en melkt hem harder dan ooit.

Ester merkt dan Roald dit wel prettig vindt, en dit kan ze ook erg lang volhouden. En voor haarzelf voelt dit ook erg prettig. Ze geniet hoe zijn dikke pik in haar kutje schuurt, daar kan geen enkele andere pik tegen op. Zijn pik heeft het juiste formaat en voelt gewoon hemels. Vrij en vol verlangen begint ze hem steeds harder te berijden, en Roald heeft nu ook haar borsten gevonden, die hij gevoelig kneedt.

Het is te veel voor Ester en met een luide kreet komt ze nu weer klaar. Ze valt voorover op Roald, die ook vlak tegen zijn hoogtepunt aan zit. Hij draait haar op zijn rug en begint haar dan hard te neuken. Het duurt dan ook niet lang, voordat hij zijn hele lading in haar spuit.

Gelukzalig kijkt Ester, terwijl ze zijn stralen zaad in zich voelt spuiten. Dit heeft ze gemist. Het geeft haar het gevoel dat alles goed is.

Roald laat zich op haar vallen, en ze omhelst hem, streelt zijn rug, terwijl ze nog steeds die gelukzalige glimlach op haar lippen heeft staan. Ze wil dat dit moment nooit eindigt. Ze voelt zich zo fantastisch. Ook Roald voelt zich fantastisch. Dit is de beste seks, die hij in tijden heeft gehad. Nog nooit heeft een vrouw hem zo laten voelen en doen klaarkomen. Dit is het perfecte gevoel. Ook hij wil dit laten blijven bestaan, dus hij blijft nu op haar liggen.

Maar na een tiental minuten wordt Roald toch te zwaar voor Ester en bovendien moet ze naar de wc. Ze haat het om hun omhelzing te moeten onderbreken, maar het kan niet anders. Met tegenzin gaat Roald van haar af. Hij kijkt haar na, hoe ze naakt de badkamer in loopt. Hij kan het nog steeds niet geloven, dat deze beeldschone vrouw zo onvoorwaardelijk verliefd op hem is. En zijn gevoelens voor haar worden per hartslag sterker.

Een paar minuten later komt Ester weer terug. Ze heeft zich een beetje opgefrist en vlijt zich naast hem neer. En hoewel de seks net heerlijk was en naar meer verlangde, laten ze het erbij. Dit kunnen ze nooit meer overtreffen, en het zou alleen maar dat heerlijk gevoel, dat ze nu nog hebben, verstoren. In plaats daarvan houdt Roald haar alleen maar vast in zijn armen. En zo vallen ze ook snel in slaap.