3. Rood

Haar keuken ruikt naar terpentijn, het is een nare geur, geen kruidengeur, geen kookgeur.
Isabel zit op een barkruk, vlak bij haar werkvlak. Haar favoriete plek in huis.
Ze draagt een rood jurkje, lange mouwen en een split, met niets eronder valt het heel diep over haar naakte borsten. Ze heeft geen ondergoed aan vandaag behalve donkerrode kousen met een sierlijk motief in bordeaux en zwart kant.
‘Die kousen had je vorige week aan.’
Charlotte kijkt op van haar schildersdoek. Ze waren dus toch niet zwart.
‘Ik denk dat jouw geur er zelfs nog inhangt. Ik wou ze niet wassen.’
‘Dat is vies.’
‘Sex is altijd een beetje vies, liefje.’ Isabel kust haar eigen wijsvinger. Dat moet de vinger zijn waarmee ze vorige week haar kontje heeft gevingerd. Charlotte probeert de gedachte van zich af te zetten. Ze is een portret aan het schilderen, ze heeft geen zin om aan anale seks te denken. Haar eerste keer. En het was nog heerlijk ook. Verdomde dildo’s, niet eens haar Peter die niet liever zou willen. Totaal ongepast vindt ze het best grappig, en een beetje triest, en redelijk pervers.
Isabel poseert voor haar, in haar keuken, gekleed als een vamp, of erger.
Charlotte heeft het opgegeven kop of staart te knopen aan deze vrouw. In die jurk, vlammend rood, kan er al zo goed een sexy duivelstaartje aan.
Terug naar de werkelijkheid, haar schilderij, het model voor haar.
Diep inademen, polsen los, en kijken, vooral goed kijken. Alles in dit huis is heerlijk, alles aan deze vrouw is heerlijk, en zo verwarrend.
Haar penseel strijkt langs de dijen van Isabel in het portret. Ze probeert het motief van de kousen licht te schetsen. De vuurrode veterlaarzen krijgen gewoon een aanzet.
Veel rood, heel veel rood.

Ze heeft een pact met de duivel gesloten: eerst mocht zij Isabel schilderen, daarna mocht Isabel de kleren kiezen die Charlotte moest aandoen.
Geen enkel moment twijfelt ze eraan dat ze er straks ook gaat uitzien als een vamp, een del, een slet of een hoer, of erger... maar dit schilderij is het waard.
Ze heeft het bijna waar ze het hebben wil, niet te vaag en niet te afgelijnd.
Ze wil de sensualiteit van Isabel oproepen, niet de details van haar uiterlijk. Behalve misschien die sprietjes, die moeten erbij. Verder vooral haar uitstraling, haar uitdagendheid. Onmogelijk vast te leggen, maar misschien kan ze het net genoeg weergeven om er iets bij te voelen.
Iets voelen is zo vaag. Charlotte kijkt naar het schilderij en aanvaardt dat het haar opwindt.
Misschien is dat de essentie waarover het gaat, meer niet.
Ze legt haar penseel opzij.

‘Zijn dit horentjes?’ Isabel wijst naar vage trekken in de krullende lokken van haar geschilderd evenbeeld.
Charlotte kijkt wat vertwijfeld naar haar eigen werk. Het verrast haar, ze heeft het zo niet gezien maar nu kan ze het niet meer wegdenken: horentjes...
‘Ik wist niet dat je die kon zien, en ik maar denken dat ze onzichtbaar waren.’
Met een speelse blik haalt Isabel haar vingers door haar krullen, langs de onzichtbare horentjes.
‘Kom meisje, nu mag ik jouw duivelin oproepen.’
‘Ik ben nog niet klaar.’
‘Toch wel.’

Terug in die kamer, terug voor die spiegel, naast het bed waartegen ze geleund zat. Deze perverse sensuele furie heeft precies in deze kamer haar bewerkt met drie dildo’s. Charlotte heeft een stuk plastic gepijpt, of silicone, of iets anders vreemd kunstmatig. Er is er één in haar kutje geramd, en een andere in haar kont wat ze nooit lekker heeft gevonden! Tenminste: ze heeft het nooit willen proberen. Haar Peter laat ze het niet toe, maar deze vrouw heeft haar wel zonder meer anaal mogen penetreren. En ja: ze had nee kunnen zeggen.
Maar het was lekker, het was geil, het was opwindend en het was het beste orgasme dat ze ooit gehad heeft. Precies hier in deze kamer.
Uitgerekend in deze kamer wil ze komen wonen. In hetzelfde huis als deze vurige gestoorde vamp. Charlotte verklaart zichzelf officieel gek.
‘Je denkt te veel, liefje.’

Isabel haalt een donkerpaars korset uit de kast en geeft het achteloos aan Charlotte zonder dat ze ophoudt in de kast te rommelen.
Charlotte begint haar kleren uit te doen, slobbertrui en verfvlekken jeans.
Er komen nog een paar visnet kousen uit de kast, bengelend over een hangertje. Geen twijfel dit keer, deze zijn zwart.
Het korset is meer een jurkje, met zo een kort rokje er aan vast. Best leuk. Het is echter de bovenkant waar de adder zit: het stuk voor haar borsten is eigenlijk volledig open. Het duwt haar borsten omhoog, maar meer bedekt het niet.
‘Laat me raden: ik krijg hier geen BH bij?’

Isabel rommelt verder, eerst een handschoen, iets daarna de andere. Paars kant, passend bij het korset. Lange handschoenen maar open aan de vingers. Handig...
De laarzen had ze niet verwacht. Heel hoge zwartfluwelen lieslaarzen, met een bloedrode donkere schijn er in. Eigenlijk zie je niet veel van de netkousen eens de laarzen helemaal aan zijn, maar het zijn details die tellen natuurlijk, de kousen moeten erbij.
Charlotte heeft geen idee hoe ze in die laarzen moet bewegen. Ze zijn wel soepel aan de knie maar toch voelt het vreemd. En moest die hak zo hoog?

Voor de spiegel komt Isabel achter haar staan. Het laatste kledingstuk: ze doet Charlotte een parelsnoer aan met donkere parels die een gekleurde schijn hebben in het licht. Zwart op het eerste zicht, maar met rood en paars er in, oranje hier en daar, alsof er vuur in zit.
De donkere parels om haar hals, haar blote borsten opgeduwd, het korset om haar middel, de kousen, de eindeloze laarzen, de handschoenen. Ze is onherkenbaar, en voor het eerst eerlijk met zichzelf.

Charlotte kijkt met open mond naar haar spiegelbeeld, het schilderij dat Isabel van haar gemaakt heeft. Ze kan haar ogen niet van haar beeld afhouden. Af en toe wordt haar zicht verstoord door de handen van Isabel die haar als laatste toets aan het opmaken is. Paarse eyeliner, bordeaux lippen. Het moet af.
Charlotte kijkt opgewonden naar de uitdagende duivelin die ze geworden is.
‘Ik zou mezelf zo hard neuken...’
‘Iedereen zou je zo hard neuken, liefje.’
‘Jij ook?’
Isabel kust Charlotte op de mond, zwoel, zacht, vol ingetogen vuur.

‘Heb je het ooit al eens met een vrouw gedaan?’
‘Naar het schijnt van niet...’

Terwijl Isabel haar gezicht bedelft onder zalig zwoele zoenen, laat Charlotte zich zakken op het bed. Ze wordt verder in haar hals gekust, op haar schouders, haar oksels, haar keel, en natuurlijk haar naakte borsten die zo hard om aandacht vragen in deze outfit.
Charlotte laat haar vingers door de losse golven van Isabels haar glijden. Even verstevigt ze die greep als Isabel de tepel van haar rechterborst tussen haar lippen klemt. Ze laat los als Isabel heel zachte zuigbewegingen begint te maken.

Charlotte kan hen beide in die spiegel zien. Ze ziet Isabel schuin vanop haar rug, op haar knieën in het rode kleedje, haar benen in die kousen, haar kousen van vorige keer, en de rode laarzen. Ze geniet van de manier waarop Isabel haar billen zich aftekenen in die jurk, in de spiegel.
Van zichzelf ziet ze de donkere lieslaarzen vooral, haar benen langs Isabel. Het donker contrast tussen haar eigen laarzen en Isabels rode kleedje. Maar ook de paarse handschoenen vallen op, telkens ze haar handen door haar haren beweegt.
Het kan niet anders dan dat Isabel de spiegel wat gedraaid heeft. Het beeld is te perfect, hun plaats op het bed te precies.
Charlotte geniet van haar eigen verleidelijke spiegelbeeld en begint zelf ook Isabel vurig te kussen in haar hals, aan de kant waar ze het zelf kan zien.

Ze stroopt het kleedje hoger, graait haar handen eronder, grijpt haar billen vast. Charlotte wil zich eindelijk echt aan Isabel vergrijpen. Ze kneedt haar volle billen voor de spiegel, ze trekt het kleedje helemaal uit. Nu is het haar beurt om de borsten van Isabel te strelen, te kussen, te likken, te verslinden.
Isabel kijkt opzij, genietend van al dit verrukkelijk geweld. In de spiegel vinden hun blikken elkaar. Charlotte wordt betrapt in het kijken, in het onhoudbaar opgewonden worden van het kijken naar hun lichamen en naar wat ze met elkaar doen.
Dit is hoe Isabel schildert, dit is haar passionele doek. Charlotte laat het tot zich komen, met wijd open ogen.

Isabel naakt tussen haar dijen, enkel nog haar kousen en laarzen aan. Haar krullen bewegen tussen de lange donkere lieslaarzen, op en neer in Isabels beweging, en dan verdwijnend in het spiegelbeeld onder het rokje van haar korset. Charlotte ziet hoe ze zich aan Isabel vastklampt, rechtop want ze wil het beeld niet verliezen. Net in die houding, die krachtmeting, worden haar borsten nog voluptueuzer geaccentueerd.
Charlotte ziet in de spiegel haar rood opgemaakte lippen, halfopen mond, en dan voelt ze hoe Isabel met haar tong zich tussen haar andere lippen een weg baant, nog vuriger rood.

Een vrouw beft anders dan een man, en haar Peter is zacht maar voorzichtig, zoals zij zelf was. Deze vrouw is een duivel, zij houdt niets in, maar ze verliest ook niets van haar zachtheid.
Charlotte geniet, ze kreunt, ze zucht. Ze kijkt in de spiegel en ziet zichzelf kronkelen, worstelend met dat sensuele naakte lijf voor haar, tussen haar.
Isabel stopt, ze kijkt op, opzij naar hun spiegelbeeld. Ze laat Charlottes dijen los. Ze komt recht.
Met haar blik in de spiegel op Charlotte gericht stelt ze zich recht en trekt ze haar hoofd in haar schoot, tussen haar benen, tot tegen haar natte kut.

Charlotte kan niet meer in de spiegel kijken. De spiegel is nu voor Isabel.
Isabel geniet op haar beurt van het schouwspel. Ze staat naakt in vol ornaat, van opzij ziet ze haar borst meedeinen, ze ziet haar rug, haar stevige billen, haar ronde volle kont.
Ze duwt Charlotte stevig tegen zich aan. Ze zit daar bijna machteloos. In de spiegel ziet Isabel haar creatie. De donkere vamp, in zwart en paars, op dit moment haar slachtoffer, haar slaafje.
Ze grijpt haar haren beet, ze dwingt haar.

Het is de eerste keer dat Charlotte een vrouw bevredigt, de eerste keer dat ze een kut van dichtbij ziet, voelt, proeft, likt. Ze geeft er zich volledig aan over.
Isabel zet een voet op het bed om haar beter toegang te geven, genietend van de aanblik in de spiegel. Ze lacht en kreunt, haar slaafje likt als geen ander.
Charlotte beft. Ze laat haar tong heen en weer gaan, kleine rondjes, net niet te dicht. Zoals ze het zelf het lekkerste vindt, opbouwend maar zonder zich te verliezen in snelheid of een doel.
Ze beft, wat ze nog nooit gedaan heeft. Ze beft, en het maakt haar geiler dan ze ooit geweest is.
Isabel trilt, heel licht maar merkbaar. Isabel lacht. Isabel kreunt.

Met een speelse duw laat Isabel haar helemaal op het bed liggen. Charlotte ligt plat op haar rug, borsten bol en haar benen in de geile laarzen gespreid.
‘Ik wil zien hoe jezelf klaar vingert.’
Het is geen vraag.
‘Je mag niet stoppen tot ik terug ben.’
‘Waar ga je...?’
‘Niet stoppen!’

Beneden doet Isabel de deur open, naakt met enkel haar kousen en de rode laarzen met de lange veters.
Hij is precies op tijd.
Peter staart haar aan. Isabel legt haar vinger op zijn mond: ‘Geen woord.’
Hij volgt haar, de trap op, kijkend naar haar verleidelijke billen, haar kontje en de natte krulletjes schaamhaar. Hij beseft dat hij ergens in het midden van iets aankomt, maar heeft geen idee van wat precies.

Aan de open deur blokkeert hij. Op het bed kijkt hij recht in de open kut van een vrouw in onweerstaanbaar geile lingerie.
Zulke laarzen heeft hij nog nooit gezien, en ze draagt netkousen. Het rokje is sexy, het korset stelt haar borsten tentoon op een manier waar geen man aan kan weerstaan.
Ze vingert zichzelf, hard, ze kreunt en slaakt gilletjes, terwijl ze onophoudelijk zucht. Ze ziet hen niet.
Hij ziet haar wel.
Vol ongeloof staart hij naar Charlotte op het bed voor hem.
Isabel kruipt over haar en begint haar mee te strelen. Ze doet mee met het vingeren, terwijl ze naar Peter kijkt.
Charlotte verliest zich in het orgasme. Isabel is terug, ze mag zich laten gaan.

‘We hebben bezoek.’
Charlotte richt zich verschrikt op en tot haar ontsteltenis ziet ze Peter daar staan, sprakeloos starend. Ze wil zich omdraaien, afdekken, wegstoppen, maar Isabel duwt haar schouders op de matras.
Ze geeft haar een moment en dan fluistert ze in haar oor.
‘Wil je geneukt worden?’
Charlotte kijkt weg, nog steeds beschaamd.
‘Wil je geneukt worden?’
‘Ja.’

Isabel draait zich naar Peter, met haar eigen benen over het hoofd van Charlotte. Beide vrouwen andersom over elkaar. Peter kijkt naar Isabel die speels aan Charlotte haar kutje likt. Ze laat hem dichter komen en bevrijdt zijn harde stijve lid. Even neemt ze hem in de mond, maar dan laat ze hem in Charlotte glijden terwijl ze zelf haar klit opnieuw begint te likken.

Charlotte wordt geneukt. Charlotte wordt gebeft.
Het is te hevig om zelf nog veel te doen en ze komt niet verder dan zich aan de billen van Isabel vastklampen en haar gezicht in die vurige kut te begraven.
Isabel geeft het tempo aan door Peter met één hand op zijn billen aan te sturen. Diep genoeg, hard genoeg, en toch nooit te veel of te snel. Elke beweging raakt Charlotte in het diepst van haar ziel. Peter volgt, hij neukt, hij laat zich leiden, hij raakt in een trance die hij nooit eerder ervaren heeft.

Charlotte op haar zij, een been opgetrokken, Peter nog dieper in haar.
Isabel likt Charlotte, Isabel leidt Peter, Isabel vingert haar kontje. Peter slaat het gade, hij gaat er in op.
Charlotte kijkt opzij en ziet het allemaal in de spiegel. Wat ze niet ziet voelt ze, voegt ze zelf toe aan het beeld. Ze ziet alles en ze geniet van elk detail.

Charlotte met beide knieën opgetrokken, kont hoog omhoog, kreunend in de matras.
Peter komt uit haar. Isabel neemt zijn harde glimmende paal vooraleer hij kan klaarkomen.
Ze duwt zijn eikel tegen het sterretje van Charlotte. Ze trekt hem naar binnen, duwt hem in haar kontje. Charlotte zucht diep, van opwinding, van opluchting zelfs, niet uit protest.
Peter neukt Charlotte in haar kont, haar naakte billen omhoog met die laarzen aan. Hij ziet haar rug in het korset, haar blote borsten worden vol op de matras geduwd, haar handen met de handschoenen grijpen in de lakens. Haar gezicht opzij naar de spiegel, wijdopen ogen.
‘Ja.’ Charlotte is extatisch.
‘Ja.’ Ze lacht en huilt en kreunt en schreeuwt.
‘Ja.’ Ze blijft het herhalen.
‘Ja.’

Charlotte ziet de spiegel, en niets anders meer. Hun beeld, hoe ze daar ligt en genomen wordt, Peter in haar kont, Peter zijn enorme penis die opeens veel te groot is, Peter die haar neukt en neukt. Ze ziet elke centimeter, elke stoot in haar binnenste, elke pijnscheut, elke ontlading van genot.
Peter ziet enkel Charlotte, alles is wit voor zijn ogen behalve Charlotte. De donkere paarse vamp, de uitdagend naakte vamp. Hij ziet enkel zijn onherkenbare geliefde, zijn sensuele donkere duivel. Hij voelt haar kont, maar zonder remmingen, zonder beperking, zonder zich in te houden.

Wanneer hij eindelijk gaat klaarkomen draait ze zich om en begint hem maniakaal af te trekken in haar gezicht. Ze opent haar mond en wil alles opdrinken, ze wil hem verslinden, verzwelgen.
Hij laat haar, maar kreunt: ‘Opnieuw?’
Charlotte zuigt hem leeg en laat zich dan op de vloer zakken. Het is teveel, zijn warme zaad loopt uit haar mond, de lippenstift open gesmeerd, haar ogen zwart geveegd. Haar haar is besmeurd, overal voelt ze zijn kleverige sperma.

‘Opnieuw?’
De vraag doet haar beseffen dat dit niet de eerste keer is dat ze hem zo laat klaarkomen. Toch kan ze niet vatten hoeveel keer eigenlijk al. Nadenken lukt niet. Het is een roes, een wervelstorm van neuken en klaarkomen, van diep in haar kont en spuiten in haar mond. Hoe lang hebben ze dit gedaan? Hoeveel keer na elkaar?
Alles doet pijn, maar niet op een erge manier. Niet zoals ze verwacht had.
Charlotte kijkt naar Peter die uitgeteld tegen de muur zit. Hij moet zijn benen open houden omdat het ook bij hem allemaal pijn doet. Hij is volledig voldaan, maar ook volledig afgemat. Hij kan niet meer.
Liefdevol kijkt hij naar Charlotte. Ze is een duivelin geweest, ze heeft hem verslonden. Ze is onverzadigbaar geweest, en op de één of andere manier heeft hij de kracht gevonden telkens weer door te gaan, opnieuw en opnieuw en opnieuw.

Beneden roert Isabel in de grote kookpot. In het kokend water dwarrelt de pasta in drie kleuren rond. Lichtbruin, groen en donker rood. Alles door elkaar in het borrelende water.
Boven is het rustig geworden, het gestommel is gestopt, het gekreun en geil gegil verstomt.
Nu zijn ze uitgeteld daarboven, maar straks zullen ze honger hebben.

In de pan suddert het vlees en de fijngesneden pepers. Het knettert als ze er de brandewijn over giet.
Isabel ontsteekt de vlam en met een zinderende walm slaat het vuur hoog en wijd in de pan.
Ze kijkt naar het wiegend vuur dat bijna niet te zien is en net daardoor zo broeierig heet is.
Haar gezicht wordt opgelicht, haar krullen krijgen een vurige schijn.
Haar glimlach is nog nooit zo verleidelijk geweest.