Fuckin' Angel

‘Ja, dokter Brijs, neuk me. Neuk me. Neukkkk mmmmme…’ Slechts met de grootste moeite kon de zwartharige jonge vrouw voorkomen dat ze haar smeekbede uitschreeuwde in plaats van dat ze ze op de meest intense manier fluisterde.

Dokter Brijs deed graag wat het verpleegstertje onder hem vroeg - hij zou het zelfs doen als ze niks zei. Hij ramde zijn lul genadeloos in haar kut.

Annick genoot van de stijve pik in haar neukdoos. Ze lag op haar rug op het eikenhouten bureau van de dokter, met haar benen rond zijn middel geslagen. Rond haar linkervoet hing haar wit slipje.

Het neukende koppel had geen tijd gemaakt om zich uit te kleden. Daarvoor hadden ze aan de ene kant te weinig tijd, en waren ze aan de andere kant te geil geweest. Dus: slipje uit - half - en tuniek losgeknoopt voor haar, broek en slip naar beneden voor hem. En rammen maar.

Brijs drukte zijn mond in de hals van Annick en kuste die.

Annick woelde met haar handen door het blonde haar van de jonge, beloftevolle dokter. Dan beroerde zijn lul het juiste plekje in haar soppende kut. Ze sloot haar ogen en liet zich geluidloos gaan.

De dokter voelde hoe de spieren van haar soepele kut in zijn staaf knepen. Dit was voor hem het teken om zijn tempo nog wat op te drijven. Woest als een stier neukte hij zich klaar in het lijf van de jonge vrouw. Zacht grommend kwam hij. Op het moment dat zijn zaad zijn lichaam verliet, trok hij zich uit haar terug. Niet dat hij bang was haar vol te doen, maar hij genoot van het zicht hoe zijn purperen eikel zijn witte spul uitbraakte. De dikke stralen spatten tegen haar gapende kut, op haar gladgeschoren venusheuvel, tegen haar buik. Prachtig, prachtig. Kreunend rukte hij aan zijn pik tot zijn kloten helemaal leeg waren.

Volkomen tevreden wreef Annick het zaad uiteen over haar buik en schaamstreek. ‘Hmmm,’ deed ze, ‘dat was weer geweldig, dokter.’ Het was niet de eerste keer dat ze met hem neukte. En het werd iedere keer beter, vond ze.

‘Vind ik ook, verpleegster,’ beaamde Brijs. Vreemd genoeg vonden ze het beiden extra hot wanneer ze elkaar met hun titel aanspraken. Uit de doos Kleenex die op zijn bureau stond, nam hij een paar doekjes en veegde zijn eikel schoon.

Annick kwam van het meubel af en nam ook een handvol zakdoekjes. Ze wreef het zaad van haar buik en gooide de doekjes in de papiermand; dan nam ze een tweede handvol en haalde die door haar - gevoelige - spleet. Ze deed haar slipje terug goed aan en knoopte haar tuniek opnieuw dicht. Met haar handen streek ze het stof een beetje glad.

Brijs had inmiddels zijn pik terug opgeborgen in zijn slip en zijn donkere broek terug opgetrokken. Een grote glimlach sierde zijn gelaat. Annick zag dit. ‘Waarom grijns je zo?’ Ze had een spiegeltje uit haar handtas genomen en controleerde haar make-up en haar.

‘Een dokter die hier gewerkt heeft en die ik net voordat ik hier begon bij het golven ontmoet heb, vertelde me over hoe het hier aan toe ging.’ De man had hem verteld dat iedereen op iedereen kroop. ‘Ik kon het niet geloven. Maar ik ben blij dat hij gelijk had!’

‘Kan ik me voorstellen,’ reageerde de verpleegster. Ze herinnerde zich hoe zij hier zelf toegekomen was. Net ontmaagd en dus zo goed als geen enkele ervaring op het vlak van seks. Jongens, was dat even snel veranderd! ‘Ja, ’t is leuk om hier te werken,’ postuleerde de jonge vrouw. ‘En met wie zou jij nog ’ns graag “leuke dingen” doen, dokter?’

Hierover moest Gilbert Brijs niet nadenken. ‘Die blonde van de oncologie.’

Annick wist precies over wie hij het had. ’Freya?’ Ze barstte in lachen uit.

‘Waarom lach je?’ Brijs had de kleine ijskast in de hoek van zijn kantoor geopend en er een blikje fris uitgehaald. ‘Jij ook iets?’

‘Nee, bedankt. Ik moet dadelijk de medicatie gaan rondbrengen. En ik lach omdat je de zoveelste bent die het onmogelijke nastreeft.’

‘Hoe bedoel je?’ Psssst - en het blikje was open. Een lessende slok volgde.

‘Dat zowat iedereen hier op het één of andere moment geprobeerd heeft om in haar slipje te geraken. ’t Is tot nu toe nog niemand gelukt.’ Mij ook niet, voegde ze er niet aan toe.

‘Echt?’

‘Ja, ik vrees van wel. Iedereen vraagt zich af hoe zij aan haar trekken komt.’ De jonge verpleegster stapte op de dokter af; een vriendschappelijke kus en ‘Tot straks of zo.’

Dan verdween ze, Brijs met een dubbel gevoel achterlatend. Aan de ene kant voelde hij zich bevredigd omdat hij zijn zak had kunnen leegspuiten; aan de andere kant voelde hij teleurstelling door wat Annick verteld had. Zo mooi, zo blond en zo onbereikbaar… Werkelijk zonde.

2.

Freya Walkoren liep over de gang van haar afdeling. Hier was kamer 14, de kamer van mijnheer Teuvers. 73, wist ze, terminaal met botkanker. Werd nu dag en nacht “bewaakt” door zijn vrouw, die afwisselend bijgestaan werd door haar zoon en dochter. Nu zouden ze wel allemaal aanwezig zijn, vermoedde de blonde verpleegster. Ze wandelde aan de deur voorbij en hield dan halt. Even keek ze links en rechts - er was voor de rest niemand op de gang. Ze legde haar twee handen tegen de muur en bracht haar voorhoofd tot op enkele centimeters ervan.

Ze voelde, (hallo, mijnheer Teuvers)

ze voelde, (hoe gaat het?)

ze voelde (ja, ik weet dat je bang bent)

en wist dat het zover was. Als ze iets voor mijnheer Teuvers wilde doen, moest het nu gebeuren.

Ze verbrak het contact met de muur - maar niet de psychische band die ze met de man gelegd had. Twee deuren verderop bevonden zich de bezoekerstoiletten; snel glipte ze een cabine binnen en sloot de deur. Ze nam plaats op het deksel van de toiletpot en verdiepte de band die ze gesmeed had.

3.

De deur van kamer 14 ging open. Niemand keek op - mevrouw Teuvers niet, dochter Belinda niet, zoon Horst niet, schoondochter Lily niet, broer Jean niet. Ze hadden geen oog voor de blonde verpleegster die binnenkwam. Ze hielden hun ogen op de akelig stille figuur in het bed gericht.

Gerrit Teuvers zag er fragiel uit. Uitgemergeld. Opgevreten door zijn eigen, genadeloze lichaam, slachtoffer van het ultieme verraad. Zijn grijze haar lag warrig tegen zijn hoofd, zijn wangen waren ingevallen - mede door het feit dat hij zijn kunstgebit niet in had. Zijn mond hing half open, zijn ogen waren gesloten. De monitor links van het bed, verbonden met de man middels een aantal elektroden, gaf aan wat iedereen in de kamer wist: Gerrit Teuvers had de strijd verloren. Het was slechts een kwestie van uren (minuten?) voordat het laatste biep-biep-biep in de kamer zou weerklinken. Op het dwangmatige bevel van de langgerekte “biiieeeeep” zouden de verpleegsters en een dokter naar de kamer komen om het onvermijdelijke te bevestigen.

Freya stapte op het bed af. Ze legde haar hand tegen de kille wang van mijnheer Teuvers.

De ogen van de stervende man schoven moeizaam open. ‘Wat?’

‘Sssst,’ deed zij. ‘Ik kom je helpen.’

‘Helpen?’ Gerrit keek rond zich en zag zijn geliefden zitten, ten prooi aan intens verdriet. ‘Kun-kun jij me genezen?’ Hoopvol keek hij in de blauwe ogen van de blonde verpleegster. Shit, wat was ze mooi! Hij had haar al eerder gezien - uiteraard. Zelfs ten dode opgeschreven had hij zijn appreciatie voor de meesterwerken van Moeder Natuur niet verloren. Ze had lange benen, een kont die perfect met de rest van haar figuur paste, een weelderige boezem, een slanke hals. In haar mooie gezicht waren haar blauwe ogen het opvallendste kenmerk. Of werd de aandacht automatisch naar haar ogen getrokken door haar wenkbrauwen? Die waren vrij zwaar, donker en zorgden door hun inplanting voor een steevast droeve uitdrukking op haar gezicht.

De blondine schudde het hoofd. ‘Neen, je genezen kan ik niet.’ Ze greep zijn zwakke, geaderde hand beet. ‘Maar ik kan je wel helpen om je reis naar Hierna zo pijnloos mogelijk te maken.’

‘Hierna?’

Ze haalde haar schouders op. ‘Hemel, nirwana, walhalla, als je één van die termen verkiest.’

Dan viel het Gerrit pas op dat de anderen in de kamer niet reageerden op wat de blondine deed en zei. ‘Wat is er met hen aan de hand?’ Hij bewoog zijn hoofd naar zijn familieleden.

‘Niets. Wij zijn even uit de tijd gestapt.’

Aan de ene kant wilde Gerrit Teuvers haar vragen of ze dacht dat hij onnozel was? Aan de andere kant voelde hij dat er iets bijzonders aan het gebeuren was. Hij wist dat zijn dagen geteld waren; dat zijn lichaam het opgegeven had. Maar zo voelde hij zich niet. Hij voelde zich met de minuut sterker worden. Zijn blik was weer helder, zijn longen kregen weer voldoende zuurstof, hij had geen kou meer… ‘Hoe kan dit?’

Terwijl ze haar linker wijsvinger op zijn lippen legde, zei Freya: ‘Dat is niet belangrijk.’ Met haar andere hand nam ze de zoom van het laken dat over de man lag beet; met een ruk trok ze het van hem af.

Het laken bolde op en een ogenblik lang was het witte stof het enige wat Gerrit zag. Een seconde later dwarrelde het laken neer - het kwam naast het bed op de vloer terecht. ‘Wat…?’ De oude man keek verbaasd om zich heen. Op hem en de verpleegster na, was er niemand meer in de kamer. Sterker nog: de kamer was weg. Alleen zij twee en het bed waarin hij lag, waren overgebleven. Het was alsof ze in het ijle zweefden.

En het ijle had een grauwe, groezelige, onbestemde kleur. Er zat een toetsje beige in, maar niet het soort dat je tegen je muren zou willen. Het zag er ziekelijk uit.

Waar zijn we? De vraag brandde op Teuvers zijn lippen, maar wat hij zich dan realiseerde, maakte dat ze plots veel minder belangrijk was: hij lag paddebloot op het bed. Veel van de laatste dagen wist hij niet, maar hij was er wel zeker van dat Josiane nooit toegelaten zou hebben dat het verplegend personeel hem zonder pyjama in bed zou leggen. Daarvoor was zijn vrouw veel te preuts. (Hijzelf trouwens ook…) Hij sloeg zijn handen voor zijn pik en, met een rood hoofd, stamelde hij de nietszeggende vraag bij uitstek: ‘W-wat?’

‘Maak je geen zorgen, lieve mijnheer Teuvers. Geniet. Geniet van je beloning voor een leven van hard werken en deugdelijkheid.’

‘Beloning?’ Verwarrend.

‘Ja,’ zei Freya eenvoudig - ze liet haar vingers voor haar spreken. Ze deed het bovenste knoopje van haar verpleegster-tuniek los. Dan het volgende. En het derde.

Gerrit keek met grote ogen toe. Na het tweede knoopje had hij al een prachtige kijk op haar dikke, opwindende tieten. Hij slikte moeizaam - en niet omwille van zijn ziekte.

Al snel knoopte Freya het laatste knoopje los en haar witte tuniek gleed van haar schouders en viel naar beneden. En vermits er geen vloer was, verdween het in het ijle. Ze was geheel naakt.

Gerrit geraakte in de problemen. Zijn oude pik kroop overeind en was snel zo groot dat hij er niet meer in slaagde hem met zijn handen te bedekken.

Freya zag het; ze was aangenaam verrast. Ze had nooit gedacht dat deze oude baas zo’n dikke lul zou hebben. Voorzichtig stak ze haar hand uit en kietelde zijn grijs-behaarde zak - je kon onder deze omstandigheden niet verlangen dat iemand zich intiem schoor. De man was van een generatie die zich daar sowieso niet mee bezighield. ‘Laat me die mooie jongen ’ns zien, lieverd.’ Met zachte dwang duwde ze zijn oude, geaderde handen weg. Z’n lul lag stijf tegen zijn buik. Ze nam hem beet en tilde hem recht.

Gerrit Teuvers kon zijn ogen niet geloven toen hij zag hoe zij zich over zijn schoot boog. Hij wist wat zij ging doen. Hoopte dat zij het ging doen. Maar schrik voor moeder-de-vrouw maakte dat hij haar toch tegenhield en rond zich keek.

‘Er is niemand, schat,’ verzekerde Freya hem. ‘Geniet er nu maar van. Zoals ik van deze prachtige pik ga genieten.’ Ze hervatte haar tocht naar zijn kruis. Twee seconden later drukte ze een kus tegen zijn stam.

Gerrit kreunde. Had zijn Josiane dit maar willen doen. Seks tussen hen was niet slecht geweest, maar zo “gewoontjes”. Hij had het altijd spijtig gevonden dat er niet wat meer fantasie aan te pas gekomen was. Wat meer pornografisch geweest was.

De verpleegster likte de ballen van de man. Het feit dat ze behoorlijk behaard waren, nam ze erbij. Als dit je roeping was, zette je jezelf hierover. Met de hand waarmee ze de lul vasthad, ontblootte ze de eikel. Dan trok ze met haar tong een speeksel-spoor omhoog tot bij de purperen “glans penis”. Ze kuste hem, terwijl ze omhoog keek in de ogen van de oude man. Wat ze daar zag - verrassing, vreugde, dankbaarheid - bezorgde haar warme tintelingen. Hiervoor deed ze het. Om mannen zoals mijnheer Teuvers met een goed gevoel naar het Hierna te helpen. Met overgave begon ze de oude baas te pijpen. Ze wisselde kusjes en likjes op de eikel af met tot-aan-de-ballen deepthroaten. Terwijl ze dit deed, kroop ze op bed, tussen zijn benen. De man genoot met volle teugen. En ging het niet lang meer houden, zag ze.

Inderdaad. De oude baas voelde zijn hoogtepunt snel naderen. Het was - letterlijk - al jaren geleden dat hij nog klaargekomen was, maar dat speciale gevoel, net voor je je zaad naar buiten spoot, dat vergat je niet. Kermend klauwde hij in het laken links en rechts van zijn lijf, klemde zijn kaken opeen, en liet zich, schaamteloos, gaan. Zijn Josiane was vies van sperma. Deze vrouw zou hier geen probleem mee hebben, vermoedde hij. En als dat nog zo zou zijn, wat kon het hem dan schelen? Het was toch gedaan met hem. Trouwens, ze had zelf gezegd dat hij moest genieten. En dat deed hij dus, toen zijn kloten zijn oude zaad uitbraakten in vijf stralen. Zijn gekerm ging over in een welgemeend ‘Oh jaaaaa, zaaaliggggg, ahhhhh!’

Freya’s mond verwelkomde de ballenpap. Ze sloot haar lippen zo stevig mogelijk rond de wippende staaf en slikte door wat hij in haar keel spoot. ’t Was eigenlijk behoorlijk veel. Waarschijnlijk al een hele tijd geleden dat hij nog seks gehad heeft, redeneerde de blondine. Dus zou hij nog wel genoeg hebben voor een tweede keer.

Toen ze zeker was dat er niets meer volgde, poetste ze de staaf en eikel met haar tong. Eens tevreden over de staat van properheid, kroop ze omhoog over het oude lijf tot haar hoofd ter hoogte van het zijne kwam. ‘Lekker?’ vroeg ze.

Gerrit knikte. ‘Je hebt er geen idee van,’ zei hij. Zijn ogen stelden een vraag. Haar lippen beantwoordden ze - ze vonden zijn mond en een tongzoen volgde. Het idee dat die nog net vol geweest was van zijn zaad, maakte het extra opwindend. Wat voelde hij? Verstijfde zijn pik al weer opnieuw?

Na een stevig potje lebberen, verbrak de verpleegster de zoen. Ze zette zich schrijlings over zijn dijen, voorover geleund op haar handen steunend. Haar lange blonde haar viel als een sluier rond zijn gezicht. Haar borsten waren binnen “handbereik” van de oude man. Die snapte de hint - onmiddellijk omsloot hij haar tieten met zijn knoestige vingers. Voorzichtig kneedde hij haar vleesballen. ‘Mmmmmm - je mag wat harder knijpen, hoor,’ verzekerde ze hem.

De man deed wat ze vroeg en kneedde ze intens. Zo zacht, zo jong… En dan die tepels… Prachtige knopjes temidden van perfecte roze tepelhoven. Hij likte zijn lippen.

Freya zag dit spontane gebaar en schoof nog iets verder naar voor, zodat hij er met zijn mond bij kon. Het volgende ogenblik sloot hij zijn lippen rond haar linkertiet. Als een pasgeboren baby op zoek naar melk zoog hij op de tepel. Dat kon ze hem, uiteraard, niet geven. Terwijl Gerrit met haar tieten speelde - hij wisselde net van borst - keek zij rond zich. Ze zag dat het goed was. Het ijle had een al iets gezondere kleur. Niet meer zo ziekelijk, al iets witter. Helwit, dat was het ultieme doel.

Gerrit sabbelde, likte, zoog, knabbelde. Heerlijk, die jonge borsten. Weet je wat nog heerlijker was? Een jong kutje! Zijn rechterhand zocht zich een weg van haar borsten, over haar buik naar haar venusheuvel. Toen haar tuniek van haar schouders gegleden was, had hij al gemerkt dat ze volledig kaal was “daar beneden”. Ook een primeur voor hem.

Zijn hand ging nog iets lager. Zijn middelvinger glibberde tussen haar gefronste kleine schaamlippen. Zo nat. Zo warm. Zo zacht. Zo beloftevol. De belofte van het paradijs. Letterlijk, in zijn geval.

Moeiteloos schoof zijn middelvinger in het poesje van de verpleegster. Zij kreunde. Een hemels geluid. Hij wisselde nog ’ns van tiet en duwde zijn ringvinger bij in het warme grotje.

Freya genoot gedurende een paar minuten van deze behandeling. Een zalige spanning bouwde zich op in haar lichaam. Ze kreeg het steeds warmer; haar ademhaling ging sneller, samen met haar hartslag. Dan oordeelde ze dat het genoeg was. Tussen hun lichamen door had ze gezien dat de lul van mijnheer Teuvers weer mooi stijf was. Vastberaden greep ze hem beet met haar rechterhand, rukte er een paar maal om de kwaliteit van de erectie nog wat te verbeteren en dan fluisterde ze in het oor van de man onder zich: ‘Mag ik hem erin steken?’

‘Zeker,’ piepte Gerrit. Waarom zou ze dat in Godsnaam niet mogen?

De jonge vrouw zette zich overeind op haar knieën, richtte de vleesstaaf op de toegang tot haar kut en liet haar bekken dan terug zakken. De lul verdween centimeter na centimeter tussen haar schaamlippen. ‘Mmmmmm,’ zuchtte ze. Lekker opgevuld worden door een pik, was er voor een vrouw iets beters?

Voor Gerrit, die de borsten van de jonge vrouw opnieuw met twee handen omvat had, was het ook al héél lang geleden dat hij zich nog zo goed gevoeld had. Toen de dokter hem en Josiane zijn doodvonnis voorgelezen had - het stond in een dossier dat hij van zijn computerscherm aflas - was de bodem uit zijn bestaan gevallen. Nog zes maanden, geschat. In de eerste weken na die bewuste dag in februari, hadden ze een paar keer de liefde bedreven, om te bewijzen dat ze van elkaar hielden. Maar wat zijn geliefde vrouw met hem deed, kon in niks de vergelijking doorstaan met de manier waarop de verpleegster met hem de liefde bedreef. Ach wat, waarom een eufemisme gebruiken? Hem neukte, godverdomme! Ze zat rechtop en bereed hem als een losgeslagen cowgirl.

Freya genoot van de manier waarop de stijve van de man maximaal in haar poesje verdween wanneer ze zich helemaal tot beneden liet zakken. Haar borsten wipten op en neer, haar lange blonde haar volgde hetzelfde ritme. Pets-pets-pets - het geluid dat hun vlees maakte iedere keer als kont en dijen elkaar ontmoetten.

Dan merkte het meisje dat Teuvers aan het huilen was. Ze onderbrak haar wippen even en boog zich over de man heen. ‘Wat is er?’ fluisterde ze in zijn linkeroor.

Gerrit schudde het hoofd. ‘Ik ben je zo dankbaar,’ zei hij toen hij zich herpakt had. ‘Dat je me op deze manier helpt om de overgang te maken.’

De verpleegster kuste de oude man. ‘Het is mij een eer, mijnheer Teuvers.’ Ze begon hem opnieuw te berijden. Op- en neergaande bewegingen wisselde ze nu af met roterende bewegingen van haar heupen wanneer de man zijn pik helemaal in haar zat. Haar kutspieren knepen in het hete, stijve orgaan.

Gerrit Teuvers voelde hoe zijn ballen zich klaarmaakten voor een tweede ontlading. Hij greep de verpleegster bij haar heupen om haar met zijn laatste krachten extra diep over zijn paal naar beneden te trekken.

Hijgend, kreunend keek Freya rond zich. Wat ze zag, beviel haar. Het ijle had nu een heldere, puur witte kleur. Nog even tot het onvermijdelijke. Ze dreef het tempo op. Haar eigen orgasme naderde in sneltreinvaart. Ze duwde haar wijs- en middenvinger tegen haar klitje; ze stimuleerde haar pretknopje door er cirkeltjes rond te draaien en er snelle heen en weer wrijfbewegingen over te maken. ‘Huh-huh-huh-haaa-ja-jaa-jaaa!’ Het verpleegstertje kwam knallend klaar. Haar orgasme was zo intens dat al de kracht haar lijf verliet. Ze moest met haar beide handen steun zoeken op de borst van de senior.

Gerrit zat zo dicht tegen zijn - laatste - hoogtepunt dat hij de nodige kracht vond om het initiatief te nemen. Hij stootte zijn bekken omhoog en liet zich terug zakken; omhoog, terug zakken; omhoog, terug zakken; omhoog, terug zakken. Ja! Zijn zak begon te tintelen. Met wijd opengesperde ogen zocht hij contact met de hemelsblauwe, droevige kijkers van de verpleegsters. Is het zover? vroeg zijn blik.

Ja, antwoordde de hare. Wees maar niet bang. Laat je gaan, lieve mijnheer Teuvers. Lieve Gerrit.

Een laatste opwaartse stoot en de oude man kwam klaar.

Zijn zaad verliet via zijn urethra zijn lichaam.

Zijn ziel verliet zijn lichaam via zijn ogen.

Het ijle verwelkomde zijn ziel door uit te barsten in een explosie van wit licht.

4.

De monitor in kamer 14 liet met een klagend, langgerekt ‘biep’-geluid de familieleden weten dat de tijd om te rouwen was aangebroken.

5.

Op het toilet kwam Freya langzaam weer bij haar positieven. Het zoete geweld van haar orgasme ebde weg uit haar lichaam. Haar ademhaling en hartslag werden weer normaal. Ze opende haar ogen. Haar tepels prikten pijnlijk tegen het stof van haar bh. Haar kut was kleddernat; zat vol zaad, voelde ze. Ze kon het niet laten om even een paar vingers door haar spleet te halen. Toen ze ze terugtrok, was het duidelijk dat er sperma aan zat. Ze likte ze schoon. Dan kwam ze van de wc-pot en opende de deur.

Niemand in de ruimte. Gelukkig. Anders zou ze vervelende vragen hebben moeten beantwoorden. Nu ja, dat zou niet de eerste keer zijn. “Het ijskonijn” - ze wist best hoe de anderen over haar dachten - “heeft dan toch menselijke driften.”

Ze controleerde even haar make-up in de spiegel boven de wastafel en bracht haar haar in orde.

Drie seconden later opende ze de deur naar de gang. Ze zag net hoe een dokter en een verpleegster - Jessica, dacht ze - kamer 14 binnengingen. Ze glimlachte. Ze zouden zich afvragen waarom de heer Teuvers met een glimlach op de lippen gestorven was…

De fuckin’ angel volgde hen de kamer in.