De luchtballon hangt zo laag dat ik een groepje van ongeveer 6 mannen kan zien staan in de mand van de luchtballon. Ik kan ze stuk voor stuk onderscheiden. Het zijn allemaal redelijk jonge mannen, en ze kijken hardop lachend naar me met een begerige blik.
In een reflex schiet ik overeind en blijf even als bevroren zitten. Ik houd mijn voeten gekruist tegen mijn bovenbenen aangedrukt en leg mijn onderarmen over mijn borsten om mezelf zo goed mogelijk te bedekken. Maar ik besef me dat het al veel te laat is. Ze hebben me al lang gezien. Hoe lang hangt deze luchtballon hier al? En hoe kom ik zo snel mogelijk binnen zonder dat ze me alsnog zien? Ik besluit toch om snel naar binnen te rennen. Beter dat ze mijn billen zien dan mijn borsten en vagina.
Ik denk terug aan de gedachte die ik gisteravond had. Niet één, maar zes mannen hadden nu met een blik van begeerte naar me gekeken! Misschien is het in fantasieën toch leuker dan in het echt…

In een paar stappen ren ik naar mijn slaapkamer en trek de gordijnen met een ruk dicht.
Snel pak ik mijn badjas van het haakje en trek het aan. Op een drafje schiet ik naar de woonkamer waar ik me in het hoekje van het grote raam verberg. Ik voel dat mijn kutje nog vochtig en glad is van gisteravond. Ik bekijk de mannen terwijl ze mij niet opmerken. Ze zijn veel te druk met elkaar opjutten en roepen wat ze van mijn lichaam vinden.

Mijn aandacht wordt getrokken door één jonge man in het gezelschap. Hij mengt zich niet in het gesprek met de rest, en staart dromerig naar de gesloten gordijnen waar ik naar binnen verdween. Ik bekijk hem goed. Dit zou precies zo’n man kunnen zijn waar ik gisteravond van droomde… Hij heeft blonde, wat warrige haren en een mooi symmetrisch gezicht. Een sexy postuur ook.
Snel ren ik naar de slaapkamer en pak mijn mobiel. Het is mijn gewoonte om een foto te maken als ik een mooie man zie, mits ik het stiekem kan doen. Ik ren terug en positioneer me weer op het beschutte plekje. Mijn hart bonkt nog steeds in mijn keel.
Ik open de camerafunctie van mijn mobiel en focus op de mannen, ik zoom zo goed mogelijk in op die ene jonge man. Op het moment dat ik de foto wil maken zie ik dat hij zijn blik over de ramen van de woonkamer laat gaan. Gauw maak ik de foto. Dan blijft zijn blik op mij hangen. Ik schrik, want ik dacht dat ik vanaf deze plek niet opgemerkt zou worden. Ik stop vlug mijn telefoon weg. Hij zal het toch niet gezien hebben?

Ik zou nu eigenlijk weg moeten gaan uit zijn blikveld, maar iets houdt me op mijn plek. Ik voel me beschaamd, maar tegelijkertijd windt het me enorm op. Hij kijkt naar me, en ik naar hem. Een voorzichtig lachje speelt om zijn mond. Oh god, wat is hij knap…
Ik voel mijn benen helemaal verslappen, en in mijn buik vliegen tientallen vlinders. Ik probeer terug te lachen.

Dan zie ik zijn hand naar zijn broekzak gaan. Met nog steeds dezelfde glimlach haalt hij zijn mobiel eruit, en richt hem op mij. Hij maakt een foto, dus hij heeft gezien wat ik deed! Mijn hart maakt een sprongetje.
Tal van gevoelens gaan door me heen. Ik weet niet welk gevoel de overhand heeft, schaamte of opwinding. De luchtballon vliegt nu steeds verder weg. Zolang ik ‘mijn’ man kan zien blijf ik naar hem kijken, en hij naar mij. Hij laat niet aan de andere mannen zien dat hij mij ziet. Even voelt het alsof ik zweef.
Jammer, maar tegelijkertijd gelukkig, was dit onze enige ontmoeting. Dan is hij, samen met de hele mand, als een stipje geworden. Alleen de grote ballon kan ik nog duidelijk zien. Ik lees wat er op de ballon staat. “Van Emerick Tradings”.

De schrik slaat me om het hart, ik kan wel door de grond zakken. “Van Emerick! Mijn achternaam!” Roep ik tegen mezelf. Ofwel: Het bedrijf van mijn vader…

Shit, shit, shit! Laat dit niet waar zijn! Niet nog een afgang! Ik laat mezelf op de bank vallen en pak een kussen die ik tegen mijn gezicht druk, en slaak een gil.
Dit waren stuk voor stuk collega’s van mijn vader, en ze zouden vandaag een bedrijfsuitje hebben met allerlei activiteiten. De luchtballon zou gelijk voor goede reclame zorgen. Ik had het kunnen weten…

Mijn gedachten draaien op volle toeren. Deze mannen zouden vast al hun collega’s vertellen dat ze de dochter van hun baas naakt hadden gezien! Het zou het gesprek van de week worden door het hele bedrijf… Maar zouden ze me herkend hebben zo? Zo vaak kom ik nou ook niet langs op papa’s werk, en ze zijn met zoveel collega’s daar! Maar ze weten natuurlijk wel dat zijn dochter een luxe appartement heeft op de Zuidas... Ach, ze zullen mijn gezicht vast niet herinneren, ze waren veel te druk met het bekijken van mijn lichaam.
Dan denk ik aan de foto. Zou het? Zou ‘mijn’ man de foto laten rondgaan zodra hij erachter kwam wie ik was? Dan zou alles verpest zijn.
Ik besluit het te laten rusten. Misschien is hij het straks allang weer vergeten.

Ik maak mezelf klaar voor de dag en maak een ontbijtje, of beter gezegd brunch, en ga op de bank zitten om te eten. Ik zet Netflix aan op de tv om mijn serie verder te kijken. Maar ik krijg mijn eten nauwelijks weg. Ook besef ik dat ik niks meekrijg van de serie die ik kijk. Ik druk de tv weer uit en kauw lusteloos op mijn eten. Mijn gedachten gaan constant naar… de collega van mijn vader. Wist ik zijn naam maar!

Ik besluit mijn beste vriendin te bellen, en vertel haar wat er gebeurd is. Anouk schatert het uit. “Dat meen je niet! Echt weer wat voor jou dat je daar ’s ochtends nog naakt ligt!”
We praten nog een tijdje door, en ik vertel over het wederzijdse fotograferen en de glimlach.
“En… denk je dat hij er bedoelingen mee had?” Vraagt Anouk. “Ik weet het echt niet!” Roep ik. “Oh, Noukie, het leek zo echt, toen we elkaar aankeken vergat ik alles om me heen! Ik werd helemaal week van binnen!”
“Emily, ben je verliefd?”
“Ik weet het niet… ja, ik denk het wel! Ik krijg haast geen hap door mijn keel en er vliegen wel honderd vlinders in mijn buik. De gedachte dat ik weet waar hij werkt, en hem zelfs op het werk op kan zoeken, is echt zoo fijn!”

“Ik snap je wel.” Zegt Anouk. “Maar probeer wel een beetje realistisch te blijven lieverd. Kijk, voor zo’n jongen is dat ook maar gewoon en avontuurtje hè. En vergeet niet dat hij je foto heeft. Je staat er dan wel niet naakt op, maar je staat wel in een kwetsbare positie. Als hij wil kan hij zo aan iedereen over je vertellen.” Daar heeft Anouk gelijk in.
Ik verman me. “Wat maakt het ook eigenlijk uit. Ik was op mijn eigen privé terrein, niemand kan me wat maken. En als er wel gedonder van komt, verstop ik me gewoon hier binnen en blijf ik een jaar zitten!”
“Ja, en dan kom ik je lekker vergezellen, samen een jaar opgesloten in jouw huis!” Lacht Anouk. “Maar wat je zegt, je hebt inderdaad niets verkeerd gedaan, het was gewoon even een beschamende situatie. En die foto is ook nog eens geen bewijs.”
“Hmm hmm”. Brom ik. “Ik hoop alleen niet dat als het uitkomt, dat papa’s bedrijf eronder zal lijden.”

“Dat zal wel meevallen denk ik. Het lijkt mij niet dat klanten zijn bedrijf zullen mijden omdat zijn dochter wel eens naakt op haar balkon ligt!” Zegt Anouk lachend.

Na het telefoongesprek draai ik me op mijn buik en zoek de foto op die ik net heb gemaakt. De vlinders in mijn buik komen in volle hevigheid terug. “Het is écht een knapperd.” Zeg ik tegen mezelf. Ik zoom in op zijn gezicht. Zijn ogen lijken blauw, maar dat kan ook een illusie zijn. Zo goed is het niet te zien.
Zijn gezicht is perfect. Zo moet mijn droomman eruit zien.

De gedachte om met hem naar bed te gaan kan ik bijna niet aan. Alleen al het idee dat hij dicht bij me is laat mijn adem stokken. Ik bekijk zijn amandelvormige ogen. Wat zou ik daar graag in verdrinken. Dan kijk ik naar zijn volle lippen, rechte neus en strakke kaaklijn. Je bent van mij. Ik wil je, nu.

Ik voel hoe mijn kutje klopt van opwinding. Ik draai me weer op mijn rug zodat ik half zittend op de bank hang. Ik laat mijn rechterhand onder mijn kleren glijden en beroer mijn klitje met mijn middelvinger. Een golf van genot trekt door me heen en ik kreun. Met mijn andere hand pak ik mijn mobiel met de foto en leg hem op mijn schoot, zodat ik naar hem kan kijken. Ik fantaseer dat ‘hij’ zo met me speelt en mijn genot neemt intens toe. Ik kreun harder. Met mijn linkerhand trek ik mijn shirt omhoog en mijn beha omlaag. Ik knijp zacht maar stevig in mijn tepel en draai het zachtjes tussen mijn duim en wijsvinger rond. Dit geeft net die extra stimulatie die ik nodig heb. Ik houd het niet meer. Met een langgerekte kreun, bijna een schreeuw, voel ik het orgasme door me heen trekken. Mijn onderbuik schokt, mijn kutje knijpt zich ritmisch samen en mijn bovenbenen drukken zich tegen elkaar aan.
“Ooohh” Ik kreun, nagenietend van een heel intens orgasme. Zo intens is het lang niet geweest. Ik leg mijn hoofd naar achter op de bank, terwijl ik nog hijg. Hoe zou het zijn als hij me beft? Ik kan me niet voorstellen hoe heerlijk dat moet zijn. Ondanks dat ik klaar ben gekomen voel ik me nog steeds onverzadigd. En ik weet hoe dat komt. “Ik wil jou!!” Roep ik grommend.


Even later, als ik weer bij zinnen kom, denk ik wat na. Zou ik kunnen zorgen dat ik hem vaker zie? In theorie is het mogelijk. Ik weet waar hij werkt en heb ook een reden om daar heen te gaan: Als ik bij papa’s kantoor langs ga.

Er komt een appje binnen op mijn telefoon. Het is van papa.
“Hoi meis, we hebben wat te vieren met V.E.T! (zo wordt zijn bedrijf vaak afgekort)
Vanavond om 20.00 uur een borrel in de grote hal van het pand.
Kom je ook? Dan kan ik weer shinen met mijn mooie dochter! ;)”

Ik besef me wat dit betekent. Vandaag nog zal ik de mannen die mij naakt zagen, voor ogen moeten komen. Ik kan gemakkelijk afzeggen, dit zou me een afgang kunnen besparen. Maar ik heb al besloten dat ik ga. Alles in mij schreeuwt ja. Snel stuur ik een appje terug naar mijn vader.

Een gevoel van opwinding kruipt door mijn buik omhoog. Ik pak een kussen van de bank en druk het tegen mijn borst, en knijp in het kussen zodat mijn vingers erin verdwijnen. Ik ga hem weer zien!


Om de tijd te doden besluit ik wat boodschappen te doen. Daarna doe ik wat huishoudelijke klussen. Ik stofzuig en dweil het hele appartement, en poets wat in de badkamer.
Ik veeg een losgekomen haarlok naar achter, kijk om me heen besluit dat ik klaar ben met schoonmaken vandaag.
Ik wil er oogverblindend uitzien vanavond, en bekijk wat van mijn mooiste en duurste jurkjes. Feestjes op papa’s bedrijf zijn altijd wel een luxe aangelegenheid, en er is altijd wel een chique dresscode, maar dit keer besteed ik dubbel extra aandacht aan mijn uiterlijk.

Ik kies voor een strak mouwloos donkerblauw zijden jurkje met twee verticale lichtroze strepen aan de buitenkant van de boezem. Hij komt tot halverwege mijn bovenbenen en is hooggesloten. Ik leg het klaar op mijn bed.
Ik trek het elastiek uit mijn paardenstaart en schud mijn volle haardos los, dan spring ik onder de douche.


Ik flans vlug een salade in elkaar en probeer wat te eten. Mijn gedachten schieten naar vanmorgen.
Ik had geen make-up op toen die mannen me zagen. Als ik voor vanavond veel make-up gebruik zullen ze me misschien niet herkennen. En met kleding aan is het sowieso anders om iemand te herkennen. Ik denk aan het tv programma ‘Adam zoekt Eva’, waarin twee mensen een paar dagen naakt daten op een eiland, en elkaar vervolgens met kleding aan zien. Dit geeft altijd een ander perspectief. Dat zou mijn redding kunnen zijn.

Om 18.30 besluit ik me klaar te maken. Ik trek mijn jurkje aan en maak me op mijn mooist op. Ik gebruik foundation, breng een donkerblauwe oogschaduw subtiel aan op de buitenkant van mijn oogleden, doe mascara op en gebruik een zachtroze lippenstift. Als finishing touch breng ik een eveneens zachtroze blush aan. Qua sierraden houd ik het subtiel, en draag alleen oorbellen. Ik kies voor zilveren knopjes met diamantjes erin.
Ik kam mijn haren en geef er wat meer volume aan met mijn grote krultang. Dan kam ik het naar achter en zet de bovenste helft van mijn haar in een staartje vast met een elastiek. De rest van mijn haar hangt los. Nu komt de lengte mooi uit. Ik hoop dat mijn crush me zo mooi vindt.

Precies op tijd neem ik de lift naar beneden, waar ik mijn taxi buiten al zie staan. Papa had een taxi voor me besteld, zoals hij me eerder vandaag nog appte.
Twintig minuten later kom ik aan bij het kantoor. Al van een afstand is het gebouw duidelijk te herkennen. Het is een van de hogere gebouwen in Amsterdam, en bestaat uit veel verdiepingen. Het gebouw bestaat voor een groot deel uit ramen, en bovenaan staat in grote verlichte letters: “Van Emerick Tradings”. Altijd als ik hier kom voel ik me trots dat dit het bedrijf van mijn vader is.

De opwinding die ik de hele dag voelde vermengt zich nu met spanning. Ik weet niet wat ik kan verwachten. Ik stap uit de taxi en loop met bonkend hart richting de grote glazen deuren van het gebouw. Nog voordat ik tegen de deurgreep kan duwen, zwaait de deur al open. Het is een van de portiers die mijn vader in dienst heeft.
“Goedenavond, Emily! Je hebt wel je best gedaan vanavond, wauw!”
“Bedankt Dennis!” Zeg ik met een glimlach, en maak voor de grap een kleine buiging.

“Hoe gaat het met je?” Vraagt Dennis.
“Prima hoor! Met jou ook?” Zeg ik. Het gaat helemaal niet prima. Mijn hart bonkt en ik laat mijn ogen gespannen door de warm verlichte ruimte glijden.
“Mooi zo. Ja hoor, hier ook alles goed. En zeker als ik jou zie.” Zegt hij met een knipoog.

Ik reageer niet meer op hem, want mijn aandacht gaat naar de mensen in de grote hal.
Vluchtig bekijk ik of ik gezichten herken van vanmorgen. Ik kan me niet goed meer herinneren hoe iedereen eruit zag.
Ik zie verschillende mensen in groepjes bij statafels. Iedereen ziet er netjes uit, veel mannen zijn in pak. Mijn vader zie ik aan de rand van de zaal praten met een paar mensen. Ik besluit me wat verdekt op te stellen, zodat ik de minste kans heb om herkend te worden. Ondertussen laat ik mijn ogen door de ruimte dwalen, in een poging die veel te knappe man te vinden.

Hé lieverd!”
Ik voel een hand op mijn schouder draai me verschrikt om. Het is mijn moeder.
“Oh, hé mam!” Zeg ik, en we kussen elkaar vluchtig op de wang. Ik ruik de geur van haar zware parfum.
“Schrok je van me?” Grinnikt ze.
“Ja een beetje, ik stond te dromen.”
“Kijk!” Zegt mijn moeder terwijl ze wijst naar iets achter me. Ik draai me om. “Die mannen die bij papa staan gaan zaken doen met hem. Het gaat echt om veel geld, volgens mij gaat het bedrijf nog meer groeien! Vandaar ook dit feestje.”
“Wauw!” Zeg ik. “Papa is echt een ster met zijn onderneming!”
“Dat kun je wel zeggen inderdaad! Kom, dan lopen we even naar ze toe.” Mama legt haar hand op mijn rug en we lopen samen in de richting van mijn vader. Schichtig kijk ik om me heen of ik niet wordt herkend.
Plotseling draaien twee mannen zich om en lopen bij hun tafeltje weg, precies in onze richting.
Onmiddellijk herken ik de twee gezichten van vanmorgen in de luchtballon. Ik sta aan de grond genageld.
Hun blikken glijden even over ons heen maar ik zie geen blik van herkenning, ze lopen verder langs ons heen. Opgelucht haal ik adem. Ik ben niet herkend! De spanning valt van me af. Toch blijft er nog een zeurende spanning over in mijn borst. Waar ben je, ongelofelijk knappe man?

Mijn vader ziet ons aankomen, en steekt lachend een hand naar me uit. Dan legt hij zijn hand op mijn rug en stelt me voor aan de man en de vrouw waar hij zaken mee doet. Met trots vertelt hij dat ik zijn dochter ben. Hij voegt eraan toe dat ik sinds kort in het super-de-luxe appartement woon in de Zuidas, en dat dat appartement toebehoort aan zijn makelaardij. Dit om indruk te maken op financieel gebied, uiteraard. Ik schud de hand van beide zakenpartners.

Een serveerder komt langs met een dienblad vol glazen champagne. Iedereen pakt een glas en we toasten. Nippend aan de champagne luister ik naar het gesprek tussen mijn vader en zijn nieuwe zakenpartners.
“Weet je nog van die openstaande vacature, vorige maand?” Begint papa dan tegen me.
Ik kan het me herinneren en ik knik.
“Sinds twee weken hebben we een nieuwe collega!” Zegt hij glimlachend. “Ik zie hem net staan, vandaar dat ik erover begin. Kom, dan stel ik hem even aan je voor.”

Samen lopen mijn vader en ik wat richting het midden van de hal, richting een groepje mannen die rond een hoge tafel staan. Eén van de mannen lacht hardop, blijkbaar om een grap, en trekt zich vervolgens terug uit het groepje. “Kijk, dat is hem.” Wijst mijn vader richting de man.
Dan herken ik hem. Het is hem. ‘Mijn’ man.