Mini - 101

Zondag. Laatste dag van de vakantie. Ik werd wakker door een stel vogels die op het terras ruzie zaten te maken en keek op de wekker. Acht uur… Feitelijk véél te vroeg om wakker te worden, maar ja. Wakker was ik toch al en weer in slaap vallen ging niet lukken.
Ik draaide me om naar Joline. Die was nog ver weg in dromenland. Ze lag ontspannen op haar rug, rustig ademend. Haar gezicht helemaal in rust. Schouders bloot. De twee dunne bandjes van haar nachtpon vormden zich naar lichaam. Oh ja… Ze zou de hele dag in een sexy setje lopen en voor mij beschikbaar zijn. Ik schudde in gedachten mijn hoofd. Niet doen, tenzij dat ze zelf…
Voorzichtig kroop ik het bed uit en deed de zonwering omlaag, zodat het weer schemerig werd in de slaapkamer. Een korte douche volgde en ik liep in m’n boxer en T-shirt even het terras op. Ondanks een waterig zonnetje was het te merken dat het najaar doorzette. De Oirschotse Heide kleurde oranje en rood van de bomen in herfsttooi. Mooi in het vroege ochtendlicht! Zachtjes liep ik door de slaapkamer naar de huiskamer en pakte mijn camera en statief.

Balou de teddybeer lag midden in de kamer. Met een grinnik pakte ik ‘m op en legde hem op de bank, een kussentje onder zijn hoofd en het tafelkleed over hem heen. Eens kijken wat mevrouw daar straks over zou zeggen…
Om Joline niet verder te storen ging ik door de huiskamerdeuren weer het terras op, zette de camera op het statief en speurde de omgeving af. Boven het ‘Vessems Ven’ hing een dunne laag mist. Met de bomen er achter vormde dat een mooi contrast. ‘Klik-klik-klik’… De camera ging aan ’t werk. Iets meer naar het zuiden stak de molen van Oerle prachtig boven de nevel uit. ‘Klik-klik-klik’… Ik liep naar de noordwestkant van het terras. Die keek uit over de legerplaats Oirschot en de vliegbasis Eindhoven. Ik kwam hier niet veel; weinig zon en bovendien…

De reden dat ik er weinig kwam was op dat moment hoorbaar. Een C-130 Hercules steeg juist op. Ik keek de kist na: een Nederlandse Hercules. Misschien wel dezelfde kist die mijn loopmaatje Peter uit Afghanistan had gehaald. Hij maakte een bocht naar het zuiden en vloog, al hoogte winnend, voor me langs. Het was het geluid van een goede vriend geworden, in plaats van een geluid wat tranen op deed komen. Ja, Peter was gesneuveld en dat was te triest voor woorden, maar zijn vrouw en kinderen hadden het gered. Stonden goed in het leven, hadden uitzicht op een nieuwe toekomst. Waarom zou ik dan blijven janken? Peter had me veel geleerd, iets waar ik hem dankbaar voor was. Ik keek de kist na tot hij in de wolken verdween. Voor de eerste keer in ruim zeven jaar zonder aanstormende emoties…

Toen richtte ik me weer op fotograferen, maar op een gegeven moment kreeg ik het koud. Logisch, want ik stond in onderbroek en T-shirt! Ik glipte naar binnen, de huiskamer in en sloot het raam. Eerst maar een ontbijtje maken… Na een kwartiertje was dat geregeld. Ik zette ‘Watermusic’ van Händel aan en liep de slaapkamer in. “Hé, Jolientje… Ontbijtje!” Een kreun was haar reactie. “Kees… Waarom zo vroeg?” Ik keek op de wekker. Kwart voor negen. “Omdat je anders veel te weinig geniet van je laatste vakantiedag, slaapkop van me.”
Ze kwam overeind, zwaaide haar benen buiten het bed en rekte zich uit. “Eerst even wat kwijtraken, hoor…” Ze liep naar het toilet. Toen ze even later weer op bed ging zitten, had Joline een ondeugend lachje op haar gezicht. “Wat denk je Kees… Zal ik de hele dag zó blijven lopen? Alleen maar die stay-up-nylons en dit onderjurkje? Of moet ik er nog hoge hakken onder dragen?” Ik grinnikte. “Lekker ding… Nee. Ik vond het gisteren ‘in het heetst van de strijd’ een heerlijk kinky idee, maar doe het maar niet. Je zou jezelf devalueren tot een sexpop, en dat ben je absoluut niet.” Ik kuste haar. “Ik vind het heerlijk als je in een mooie jurk of rok loopt en als ik naar je mag kijken en af en toe je rok mag optillen of je mooie borsten mag voelen, maar de hele dag in dit tenue: nee. Hoe opwindend het ook is. Tenzij dat jij…”
Ze legde een vinger op mijn lippen. “Ssst.” We keken elkaar aan en Joline zei langzaam maar nadrukkelijk: “Kees Jonkman, je bent een schat van een vent. Ja, ik werd er gisteren ook helemaal opgewonden van. Maar nu, in het nuchtere ochtendlicht, is het een wat onpraktisch voorstel. Niet alleen omdat ik dan misschien de hele dag door het huis loop te druipen, maar ook omdat de verwarming een aantal graden hoger moet.” Ze gaf me een lange zoen. “Ik wil me graag mooi voor je maken, Kees. En daar mag je de hele dag van genieten en dan gaan we samen verlangen naar de avond. Want vanavond wil ik je wéér.” Ze lachte met een knipoog. “Zet de medewerkers van je zaadfabriekjes dus maar keihard aan het werk; het management wil productie!”
Ik kuste haar blote schouder. “Lekker… Je bent een heerlijke vrouw Jolientje. Ik zal mezelf ook netjes aankleden. Voor jou.” Een vlugge kus was mijn beloning. “Da’s lief van je. En nu lekker ontbijten. Dat je dat gemaakt hebt, is ook lief.” Ze kroelde even tegen me aan en ik legde een hand tussen haar benen. Dat werd me niet in dank afgenomen: Joline slaakte een gil. “KOUD! Wat heb je gedaan? Je hebt ijskouwe handen!”
Ik keek beteuterd. “Sorry… Heb een half uurtje op het balkon gestaan. Foto’s gemaakt en nagedacht… Maar er niet bij nagedacht dat ik nog zulke kouwe klauwen zou hebben…”
Ze pakte mijn handen tussen de hare. “Die zijn écht koud… Heb je in onderbroek en T-shirt op het balkon gestaan? Idioot! Wil je een longontsteking oplopen of zo?” Ik schudde mijn hoofd. “Schat, er is nog nooit iemand overleden of ziek geworden omdat hij op een zondagochtend in de herfst in z’n ondergoed op de 9e verdieping van een appartementencomplex in Veldhoven stond. Ja, het is frisjes buiten, zo’n 5 graden, maar het is windstil. Ik heb wel koudere dingen meegemaakt hoor… En ik heb een aantal mooie foto’s gemaakt en een Hercules zien opstijgen zónder meteen de tranen te voelen. Da’s ook wat waard.”

Ze keek nieuwsgierig. “Vertel…” Ik legde mijn hoofd op haar schouder. “Weet je nog, die eerste avond in Ter Aar? Dat ik plotseling helemaal ‘weg’ was en je me drie keer moest roepen?” Ze knikte. “Ja natuurlijk weet ik dat nog, dwaas. Elke seconde van die avond.” “Weet je ook waarom ik toen zo ‘weg’ was?” Ze dacht na. “Je had een speciaal gevoel bij sommige vliegtuigen, zei je.”
Ik knikte. “Precies. In feite maar bij één type vliegtuig en het geluid ervan: de C130 Hercules. Als ik zo’n kist zag, stilstaand of op een plaatje: Oké, een C130. Klaar. Als ik ‘m hoorde, en met name tijdens de start, stond ik meteen weer op het vliegveld van Tarin Koht te janken terwijl we de eregroet brachten. Peter werd in een Hercules naar Nederland teruggevlogen. Na de ‘ramp-ceremony’ waarbij ik ‘Amazing Grace’ speelde, steeg de kist op. Op veilige hoogte draaide hij een rondje en vloog over de base, terwijl hij een aantal keren met z’n vleugels wiegde als laatste groet. Dát beeld bleef me altijd bij als ik een Herc hoorde. En dan stonden de tranen me weer in de ogen.
Nu, vanochtend, startte er een C-130 vanaf de vliegbasis. Ik hoorde het geluid aanzwellen en even later kwam hij boven de gebouwen uit. Hij draaide en vloog naar het zuiden, al stijgend voor de flat langs. Vanochtend was het de eerste keer in zeven jaar dat ik de tranen niét achter m’n ogen voelde branden. Die vier turboprops van een C-130, samen met die brede vierbladspropellors, maken een heel karakteristiek geluid. Anders dan welk vliegtuig dan ook. Vanochtend kon ik bijna glimlachend, als naar een goede vriend, naar die kist kijken. Mede door ons bezoek, gisteren, aan Barneveld.”

Joline was even stil, toen pakte ze mijn hoofd tussen beide handen, keek me aan zei: “Daar ben ik héél blij mee, Kees. Want soms heb ik wel eens gedacht…” Ze zweeg. “Dat ik toch een tik van de molenwiek had gekregen? Ja, die tik heb ik gehad en die kwam soms hard aan. Maar mede dankzij jou zijn mijn herinneringen exact dat. Herinneringen. Sommige goed, sommige minder goed, maar ze doen geen pijn meer. Dank je wel daarvoor.” Haar ogen keken recht in de mijne. Felblauw, omlijst door lange, blonde wimpers. “Graag gedaan Kees.” Ze trok me naar zich toe en kuste me zachtjes. Toen liet ze me los en even waren we stil, ieder met eigen gedachten.
Na een minuutje keek ik haar aan. “Wat denk je… Ben je toe aan een lekker ontbijtje?” Joline knikte. “Graag. Maar dit gesprekje was meer waard dan heel veel ontbijtjes, Kees.” Ze giechelde. “Ondanks je kouwe klauwen…” “Ik zal ze aan mijn mok thee opwarmen, schoonheid. Kun je ze daarna wéér keuren.” Over haar mok thee keek ze me twijfelend aan. “Nee, dank je wel. Dan staat mijn poesje straks in de fik.” Ik knipoogde. “De brandblusser is nabij…” Joline zuchtte diep. “Welk gesprek wij ook voeren: het komt altijd op sex uit! Hoe kan dat?” “Dat komt omdat je zo verkikkerd op me bent, schatje…” Ze gromde. “Jaja, leg de schuld maar weer bij mij. Bedankt, Kees Jonkman!” Ik pakte het dienblad met brood. “Hier. Calorieën. Om het goed maken. Met liefde opgewarmde croissants, met aandacht gesmeerde beschuitjes en boterhammen. En als je er behoefte aan hebt zal ik zo, nadat je je hebt aangekleed, een kop cappuchino voor je maken. Met dezelfde liefde.”
Joline schudde het hoofd. “De mens is sinds de oertijd nog weinig verder gekomen, merk ik wel. In de oertijd veroverde de man de vrouw al met brokken mammoetvlees; nu doet hij exact hetzelfde, alleen zijn de ingrediënten iets makkelijker te verteren. Evolutie? Echt niet. Het enige wat geëvolueerd is, is het voedsel.” Ik grinnikte. “Geniet er maar van, schat. Zonder al te veel te mopperen. Anders ga ik ’s morgens eens naar de Mc. Donalds aan de Noord Brabantlaan en haal daar je ontbijtje op: een dubbele Big Mac. Is vrijwel net zo smakeloos als mammoetbiefstuk. Wellicht iets mnder taai.”
Ze keek me héél smerig aan. “Kees Jonkman: de firma Mc D. staat bij mij nog lager in de voedselketen dan die firma die een kers op de appelmoes plant. Als jij het in je door plotterinkt bezoedelde hersens haalt om mij als ontbijt een Big Mac voor te zetten, zal ik het ding hoogstpersoonlijk en achterstevoren bij jou in een gaatje persen waar de zon nooit schijnt, begrepen?” Ze lachte. “Maar dank je wel voor dit ontbijtje. Gekke vent.” We konden weer lachen en dat was goed.

Nog meer toen Joline, eenmaal opgefrist en aangekleed, in de woonkamer kwam. Ze zag Balou liggen, netjes op de bank, kop op een kussen en onder het tafelkleed en ze schoot in de lach. “Arme beer… Ben je gisteravond door je vrouwtje onbarmhartig de slaapkamer uitgetrapt?”
Ik antwoordde met de donkere Balou-stem: “Ja, verdorie. Alleen maar omdat ik aanbood om mijn warme, zachte berenpoten tussen je benen te leggen. En raad eens? Meneer Jonkman legt daarstraks zijn kouwe klauwen tussen je benen en er gebeurt he-le-maal niets! Ja, een gilletje. Maar geen Kees die de slaapkamer uitgetrapt wordt… Een gilletje. That’s it.”
Joline gniffelde, pakte de beer op en ging op de bank zitten. “Kom maar jochie. Ja, het is oneerlijk verdeeld in de wereld…” Ze knuffelde hem even. “Mag ik nu dan eindelijk met mijn warme, zachte berenpoten even aan je poesje voelen, Jolientje? Daar heb ik jáááren op gewacht…” Joline giechelde, trok haar rok omhoog en Balou verdween met kop, bovenlijf en voorpoten onder haar rok. “Ohhh…. Jolientje…”
Toen kwam de beer weer tevoorschijn en Joline zette hem naast zich neer. “Ja, je hebt lekker warme, zachte berenpoten, maar ik prefereer toch Kees. Als hij een nachtje weg is, mag je weer naast me slapen, oké?” Een lage grom was het antwoord, daarna deed Balou er boos en teleurgesteld het zwijgen toe.
“Als je klaar bent met die beer… Wil je koffie, schat?” Ze schoot in de lach. “Zo snel is die beer nou ook weer niet, Kees, dat ik na twee seconden ‘klaar’ ben. Maar koffie: graag.” Met de koffie eenmaal op tafel keek ze me aan. “Kan deze kledij je goedkeuring wegdragen, meneer?” Ze stond op en draaide sierlijk een rondje. Een strakke, witte coltrui, met er onder een donkerblauw rokje tot iets boven de knie, een mooie panty en haar voeten in laarzen met een vrij hoge hak. “Je ziet er weer om op te vreten, mevrouw… Ik moet me nog even aankleden, maar dat doe ik wel na de koffie. Bonbonnetje erbij?” Joline knikte. “Goed plan!”

Even later zaten we lekker te knabbelen en koffie te drinken. “Kees… Wat gaan we doen vandaag? Ik hoef nu niet meer de hele dag rekening ermee te houden dat je me bespringt, dus…” Ik dacht even na. “Wat dacht je van een potje schaak? Ons eerste potje schaak eindigde om een of andere reden in bed… En vanmiddag een stukje wandelen? Het is nu hartstikke mooi buiten, heb ik vanmorgen gezien…” Joline knikte. “Goed. Eerst een potje schaak, of twee, dan lunchen en daarna een wandelingetje. Waar wil je gaan wandelen?” Ik haalde m’n schouders op. “Gewoon, ergens in de buurt. Vanaf het cooperparcours een stukje verder het bos in. Niet met de auto ergens heen om dáár te gaan wandelen. Hier aan de rand van het dorp is het ook mooi.” Joline knikte. “Oké, dan doen we dat. Al trek ik tijdens het wandelen wel een lange broek aan… Nu buiten lopen met alleen panties is wat fris.”

Ze veerde op. “Maar nu meneertje: aankleden en dan schaken! Ik ga revanche nemen… Wat zit jij kritisch naar me te kijken, meneer Jonkman?” Ik knipoogde. “Moet je dan geen ‘schaak-kleren’ aan, schatje? Je weet wel: zo’n bloes waar nét iets teveel knoopjes van open kunnen en zo? En een wat korter rokje?” Ze kneep in mijn neus. “Ik zal je even laten merken dat ik ook zonder ‘schaak-kleren’ kan winnen, vriendje van me…” “Nou… Make my day, zou ik zeggen…” Ze gromde. “Niet zo laatdunkend, Kees. De vorige keer stond jij voor omdat ik een foutje maakte… Die maak ik niet meer.” “We zullen zien, schat… We zullen zien.”

Ik kleedde me aan. Nette broek, coltrui, colbertjasje. Een beetje netjes, ook om Joline een plezier te doen. Net als ik het op prijs stelde als zij er mooi uitzag, stelde zij het op prijs als ik wat nettere kleren aan had. Toen ik binnenkwam klonk er een laag fluitje. “Lekker ding…” We zoenden even. "Muziekje erbij, schat?" Ze knikte. "Laat maar eens iets toepasselijks horen." Ik dacht even na en kreeg een idee. Het was even zoeken, maar even later had ik de CD 'De slag bij Waterloo' van Silbermann te pakken en zette de volumeknop op 'flink hard'. De eerste maten van het Franse volkslied schalden door de kamer. Joline keek verrast. "Dat is niet de muziek die je normaal draait, Kees." Ik knikte. "Dit stuk beschrijft op een muzikale manier het verloop van de Slag bij Waterloo. Vanaf de kampementen waar de diverse legers zitten, de slag, het keerpunt in de slag en het verslaan van de Fransen. Daarna een koraal als dank met het Wilhelmus als slotaccoord. Prachtige muziek, en je herkent de geschiedenis van de slag." Ik liet haar de hoes van de CD lezen. Ze keek me aan. "Wijs me maar op de diverse momenten van de geschiedenis. Weet ik te weinig van." Ondertussen gingen we aan het schaakbord zitten. Het spel begon en Joline was een taaie tegenstandster.Ze speelde beter dan ons eerste potje en ik verloor dan ook. Na twee en een half uur. Triomfantelijk keek ze me aan. “Zo meneer. Heb ik u overtuigd dat ik ook zonder ‘schaak-kleren’ kan winnen?”
Ik gromde. “Jouw benen vallen ook onder ‘schaak-kleren’ schat. En die leidden me geregeld af.” Ze leunde achteruit in haar stoel en keek me spottend aan. “Wat weer het bewijs is dat mannen snel uit hun concentratie zijn te halen. Eém keertje je benen over elkaar slaan en… Bingo!” Ik schudde mijn hoofd. “Nee mevrouw, dat is een ander spelletje. Spelen we in het bejaardentehuis wel.” Ze keek gniffelen op haar horloge. “Als we nog willen eten en dan wandelen, Kees, dan zit een tweede potje er even niet in. Misschien vanavond?” Ze giebelde even. “Dan kan ik natuurlijk wél schaak-kleren aandoen…”
“Dan ga ik tijdens het spelletje mijn gulp opendoen. Kijken of jij je nog kan concentreren op de torens op het bord als je mijn toren in mijn gulp ziet komen…” Ze keek me héél smerig aan. “Ik heb dat Kasparov nog nooit zien doen, Kees. Doe jij het dan ook maar niet. Bovendien: je loopt dan het risico dat het velletje van je balzak tussen je rits komt. Ingewijden hebben mij wel eens overduidelijk laten horen dat dat uiterst pijnlijk is…” “Wie van je broers was de ongelukkige?”

Ze lachte gemeen. “Ton. Die stond een aantal jaren geleden, ik zal een jaar of zestien geweest zijn, op de WC in Malden knetterhard te vloeken. Toen Ma vroeg of hij z’n taal niet een beetje kon kuisen kwamen er nóg een paar vloeken achteraan. En als ik zeg ‘vloeken’ bedoel ik ook vloeken. De gvd’s waren niet van de lucht, evenals een aantal uiterst pijnlijke, langdurige, besmettelijke en dodelijke ziektes. Hij had een vrij uitgebreide vocabulaire op dat gebied, merkten wij; hij had op dat toilet nog een aantal andere ziektes uitgevonden. Toen zei Ma: “Ton! Deur open.Nú!” En als Ma zo begon, gehoorzaamde je gewoon. Ik stond achter Ma nieuwsgierig te zijn en het eerste wat ik hoorde was: “Velletje tussen de rits… AU, vliegende vinkentering, verdomme!” Wat Ma exact deed weet ik niet, maar het was binnen vijf seconden opgelost. Vervolgens hoorde ik een diepe zucht en “Dank je wel, Ma” en meteen er achteraan: “Jolien, stomme trut! Donder op en ga met je poppen spelen!” Waarop Ma zei: “Laat dat kind eens wat leren… Wie weet moet ze over een paar jaar haar vriendje helpen.” Op dat moment haakte ik, gierend van het lachen natuurlijk, af…Ik heb ‘m er later vaak mee gepest als hij naar het toilet ging.”

“Slecht kind. Een beetje je broer uitlachen als hij met z’n zakie klem zit… Maar wéét jij nou wat je moeder deed om Ton uit z’n benarde positie te bevrijden?” Ze schudde lachend haar hoofd. “Hmmm… Dan zal ik jouw Ma eens vragen om haar ‘lessons learned’ aan Clara over te dragen. Stel dat Ton wéér in zo’n positie komt…” Ze keek me uitdagend aan. “Dat dúrf je niet te vragen, Kees Jonkman.” Ik haalde mijn schouders op. “Dan vraag jij het toch? Als bezorgde aanstaande echtgenote…” “Echt niet. Als jouw ‘zakie’ klem zit, los je het zelf maar op.” Ik keek meewarig. “Tot zover de liefhebbende echtgenote… Weet je: vergeet die huwelijksreis naar de Malediven maar. Als jij je aanstaande echtgenoot niet eens wilt redden uit een pijnlijke positie…”
“Je koopt maar broeken met knopen in plaats van een rits, vriendje. Véél veiliger voor je huwelijksgereedschap. En nu wil ik eten. Met iets lekkers erbij. Ik zag een doos kroketten in de diepvries. Gooi er maar een paar in het vet. Boterhammen erbij, kopje koffie… Die calorieën lopen we vanmiddag er wel weer af.” Even later stond de afzuigkap aan met de friteuse er onder. “Eén of twee kroketten, schat?” Joline stak twee vingers op, terwijl ze het schaakspel opruimde. “Zozo, mevrouw heeft trek… Dat wordt flink doorlopen vanmiddag, dame!”
Ze liep de keuken in. “Ja. En daar heb ik zin in. Lekker de frisse buitenlucht opsnuiven. Genieten van de laatste herfstkleuren.” Tien minuten later zaten we lekker te eten, en daarna kleedde Joline zich even om. Ze kwam tevoorschijn in een spijkerbroek, warme trui en stevige schoenen. “Jij ook even iets warms aantrekken, Kees. Ik heb geen zin om volgende week de verpleegster uit te hangen.” Ook ik trok een lekkere trui aan en even later stapten we de deur uit.
Voorbij het cooperparcours liepen we verder het bos in. Het was druk met wandelaars. Niet zo vreemd, het was waarschijnlijk de laatste redelijk mooie herfstdag van dit jaar. We liepen rustig, kletsend en genietend van de mooie kleuren. Hier en daar maakte ik wat foto’s, ook van Joline. Toen ze vragend haar wenkbrauwen optrok, zei ik: “Jij bent toch ook natuurschoon?” Een brom was het antwoord. “Ik word liever in iets flatteuzere klering gefotografeerd. Niet in een dikke jas, stevige wandelschoenen en spijkerbroek.” Ik liep naar haar toe. “Schoonheid, ook dit staat je prima. Ik heb net een paar foto’s van je gezicht gemaakt: lekker rode wangen, mooie ogen, de combinatie van je blonde haren en je zwarte jas… Niks mis mee.”
Ik sloeg mijn arm om haar heen en fluisterde: “Of wil je dat ik vanavond een erotische fotoreportage van je maak?” Twee blauwe ogen kijken me ijzig aan. “En wat wil meneer Jonkman met die foto’s doen?” Ik knipoogde. “Gebruiken voor mijn eigen gerief. Als de vrouw van mijn dromen eens een nacht elders vertoeft.” Ze snoof. “Ik dacht het niet. Als jij ooit een erotische fotoreportage van mij gaat maken, worden die foto’s meteen geprint, waarna je SD-kaart onmiddellijk gewist en geformatteerd wordt, begrepen?” Ik zoende haar haren. “Wat ben jij wantrouwend…” Joline knikte. “Iets te vaak gelezen dat erotische foto’s bedoeld of onbedoeld op Internet terechtkomen. En daar heb ik geen zin in, meneer Jonkman!”

Ze trok aan mijn arm. “Kom, we gaan richting huis.” Ik keek verbaasd. “En waarom die plotselinge koersverandering van 180 graden?” Ze wachtte even tot een ander stel buiten gehoorbereik was en zei toe zachtjes: “Omdat ik zin heb in sex. Met jou. Lekker met jou vrijen, elkaar verwennen en heerlijk klaarkomen.” Ze trok me naar zich toe en kuste me. “Kom. Ik heb zin in je.” Ik sloeg mijn arm om haar heen. “En ik in jou, lekkere meid… Wat heb jij in gedachten?” Ze keek me aan. “Vanmiddag ben jij van mij. Straks, thuis, maak je de bank klaar. Daar ga je op liggen en wacht je op mij. En je doet alles wat ik zeg.” Haar stem klonk laag en hees. “Ik stel voor dat je een sprintje gaan trekken, schoonheid…” Ze schoot in de lach. “Niks ervan. Gewoon braaf naast me blijven lopen meneertje.”
Een kwartier later, in de lift trok ze me tegen zich aan. “Zometeen ga ik jou gebruiken. Voor mijn genot. En als je lief bent, mag jij misschien ook klaarkomen. Misschien…” Haar ogen waren vol beloften. Boven gekomen liepen we naar binnen. Joline deed de deur achter ons dicht. “Zo. Intercom uit, deuren op slot en zonwering dicht. We zijn niet thuis. Ik ga me even omkleden. Zet een mooi muziekje op, Kees. Maak de bank in orde voor een intieme avond en doe je trui uit. Ik wil met je vrijen. De laatste keer van deze heerlijke vakantie.” Ze liep de slaapkamer in en deed de deur dicht. Ik maakte de bank in orde en zocht even naar een mooi stuk muziek. Vivaldi, de vier seizoenen. Die hadden we deze vakantie alle vier gezien…

Even later gng de deur van de slaapkamer open. Joline kwam binnen en ik was weer eens sprakeloos. Haar haren los over haar schouders, een zwarte blouse, wit plissérokje, koffiekleurige panty en open schoenen met hakje. Ze liep naar me toe, zette een voet op mijn borst en zei: “Tegen de rugleuning zitten, Kees. Ik wil tegen je aan leunen en dan mag jij me gaan verwennen. En ik vertel je wel hoe.” Ze kwam dicht tegen me aan zitten. Ik legde een kussentje op mijn schouder, zodat ze haar nek kon ontspannen. “Kijk naar me, Kees. Voorlopig alleen maar kijken.” Ze legde haar handen op haar benen en begon zichzelf te strelen. Het geluid van haar handen op haar panty wond me op en dat voelde ze goed! “Wordt mijn Kees een beetje opgewonden? Ik voel iets tegen me aan groeien…”
Ze giechelde zacht. Ik legde mijn hoofd tegen het hare aan en fluisterde: “Jouw Kees wordt héél opgewonden als je zo doorgaat, lekkere meid. Trek je rokje eens omhoog… Ik wil je mooie benen helemaal zien!” Ze schudde langzaam haar hoofd. “Nee vriendje. Nog even niet. Je beheerst je nog maar even. Ik wil mezelf lekker nat klaar laten komen en dan pas mag je me betasten. Vertel maar wat jou zo opwind… misschien ga ik daar wel iets mee doen.” Ik bromde. “Joline, je maakt me helemaal dol! Streel je benen maar lekker. Ik weet dat je het heerlijk vind om onder je knieën gestreeld te worden, dus doe dat maar eens. Trek je benen maar een beetje op en voel onder je knieën. Streel je mooie panty daar maar eens. Doe je ogen dicht en fantaseer dat ik het doe…”
Ze fluisterde: “Lekkere fantasie, Kees… Ga je dan ook met je vingers over m’n clitje? Dat is zó lekker…” Ik kuste haar hals. “Het is jouw fantasie, meisje. Jij wilt dat ik dingen doe…” Haar vingers gleden onder haar rokje. “Ik fantaseer dat jij me gaat strelen… Lekker zacht over mijn panty. Mijn lipjes voelt en langzaam naar mijn clit toe werkt. En er dan lekker in knijpt…” Ze hijgde. “Leg je handen op mijn borsten, Kees en knijp in mijn tepels!” Ik gehoorzaamde en haar ademhaling ging sneller. “Ik fantaseer dat jouw handen nu helemaal over mijn kut voelen… Hard, veeleisend, dwingend… Je duwt mijn panty met een vinger in mijn poesje… In mijn lekkende kut! Steeds dieper…”
Plotseling kwam ze omhoog, schokte trok haar rokje omhoog en spreidde haar benen. “Kijk naar me, Kees! Kijk hoe nat ik ben! Als je in m’n tepels knijpt… Aaahhhhh!!!” Ik rook haar geil en haar slipje werd doorweekt. “Ik…kom…Kees… Lekker nat! Ik spuit in mijn ahhh…. slipje… Zó lekker…” De natte plek in haar slipje werd steeds groter en ze bleef zichzelf vingeren. En ik rolde haar tepels tussen mijn vingers, door haar dunne bloesje heen.
Ze draaide zich om. “Liggen, Kees! Ik wil nog een keer klaarkomen, maar dan over jou heen! Lekker over je heen spuiten… Wil jij dat ook?” Ik keek in haar ogen. “Schat, het is heerlijk om jou te zien genieten… Laat je gaan, doe wat jij nu lekker vind en als ik je kan helpen, moet je zeggen hoe!” Ze schudde haar hoofd. “Niet helpen… Alleen maar kijken. Kijken hoe jouw geile vriendin zichzelf bevredigd…” Ze ging op mijn bovenbenen zitten, haar benen gespreid en begon zichzelf weer te strelen over haar slipje heen. Ik lag tussen haar benen geklemd, met uitzicht op de mooiste vrouw die ik kende. En die vrouw bevredigde zichzelf, terwijl ze me in de ogen keek. Snel flitsten haar vingers over haar slipje, sneller en harder dan ik zou durven. “Ik kom zo meteen wéér klaar, Kees… Lekker over jou heen kletsnat klaarkomen… Schaamteloos genieten… Lekker geil… Laat me je harde pik zien, schat… Haal ‘m uit je broek…”
Ik gehoorzaamde. Met wat moeite stroopte ik mijn broek wat omlaag en Joline pakte mijn paal beet. “En nu ga ik jou ook klaar laten komen…” Ze kwam iets overeind en wreef haar natte slipje over mijn paal. Toen ging ze met haar gezicht erboven hangen en liep een klodder speeksel op mijn paal vallen. “Lekker nat maken… Of zal ik je pijpen?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee…. Dit is veel te geil om nu te onderbreken… Jij lekker op mij klaarkomen en ik op jou…” Ze kreunde. “Ik ben er bijna, Kees… En jij?” Ik kreunde zachtjes. “Bij mij duurt het ook niet lang meer, schat… Lekker tegen je aan spuiten, lekker klaarkomen bij mijn geile teefje…” Haar ogen sperden zich open. “Zeg dat nóg eens…” “Lekker over mijn geile teefje spuiten, over mijn sletje heen klaarkome…”
Verder kwam ik niet: Joline strekte zich uit spreidde haar benen, trok haar slipje omlaag en kreunde: “Géil…” Maar zei ze niet meer: ze kwam op een fantastische manier klaar! Schokkend, over me heen spuitend en nog steeds zichzelf hevig vingerend. Haar geil spoot over me heen tot in mijn gezicht. De geur, de smaak… Het was voldoende om ook mij te laten klaarkomen. Ze trok mijn pik naar zich toe en trok me heerlijk nat over de drempel. De eerste straal spoot tegen haar gezicht, de tweede en de derde over haar blouse. Toen schoof ze omlaag, nat mijn schokkende pik in haar mond en begon geraffineerd te zuigen terwijl ze me aan bleef kijken. “Ohhh… Jolien… Lekkere geile meid… Ik hou van je!” Een lik met haar tong over mijn eikel was haar antwoord.
Toen ze na een minuutje overeind kwam, schoof ze naar boven. “Ik jouw paal schoongelikt, jij nu mijn slipje uitlikken…” Ik likte eerst over haar slipje, en toen haar panty. Die zag strak tegen haar natte poesje aan en dat bleef niet zonder gevolgen. Zachtjes, bijna zonder te bewegen, kwam ze wéér klaar: ik proefde een nieuw golfje geil. “Kéés… Lekker… Je laat me wéér…” Tussen het likken door zei ik: “Ik proef je, geile meid. Je smaakt heerlijk…” Na een paar minuten waren we gekalmeerd en lagen we lekker tegen elkaar aan.

Ze kuste me langzaam en aandachtig en daarna keek ik haar aan. “Jij bent een heerlijke, geile vrouw, Jolientje…” In haar ogen waren pretlichtjes te zien. “En jij lekkere minnaar. Me nóg een keer klaar laten komen als jij al helemaal klaar bent… Als ik dat tegen je zussen vertel, stikken ze van jalouzie!” Ik kneep in haar neus. “En waarom denk jij dat, schoonheid?” Ze giechelde. “Omdat ze tijdens ons weekend in de camper zich beklaagden over het feit dat de heren, na klaargekomen te zijn, meteen de motorkettingzaag hadden gestart…” “Hmmm… Ik zal eens aan de dames vragen of ze wat tekort komen. Ik denk dat het wel meevalt.” Ze keek me peinzend aan. “Da’s goed schat. Dan vraag ik meteen aan de heren of zij wel helemaal aan hun trekken komen. Als bezorgde zus naar haar lieve broertjes, zeg maar.”

We schoten samen in de lach en Joline hikte: “Dan moeten we toch wel héél breezertjes achterover hebben geslagen…” Ik knikte. “Zullen we dat dan maar niet doen? Ook onze broers en zussen hebben het recht om hun eigen sexleven op een hoger plan te tillen.” Ze kuste me. “Ja. En dat recht hebben wij ook. En dat doen we best aardig, al zeg ik het zelf.” Ik gniffelde, toen ze me losliet. “Ik hoorde een paar weken geleden iemand zeggen: “Hij is aardig bezig…” Joline keek guitig. “Maar heb je de zin daarna ook onthouden, Kees? Die luidde: ‘maar er is nog steeds ruimte voor verbetering.’ Gesnopen?”
Ik zuchtte. “Je bent een veeleisende feeks, Joline Boogers. Kom, hijs je bevallige lichaam omhoog, dan ruimen we de restanten van een losbandig leven even op en gaan lekker douchen. Daarna eten, een tijdje lezen en dan slapen. Morgen wacht ons een inspannende dag in Dordrecht.” Ze knikte. “Ja. En weet je? Ik heb er zin in!” Ik kuste haar. “Mooi. Want wie wordt er nou betaald om in een badpak in een verwarmd zwembad in leuk gezelschap een dagje rond te hangen? Bijna niemand toch? En wij wel.”
Na een snelle douche kookte ik, we aten lekker, lazen nog een uurtje en rond negen uur lagen we in bed. Ik genoot van Joline’s warme lichaam tegen me aan en viel al snel in slaap. De vakantie was voorbij...