De Gezusters Santegoed - 20

In de tijd, dat ik en Chantal het verhaal uitleggen aan Johan en Helen, rijden Daan en Melissa naar het huis van Daan. Het is stil in de auto, maar dat verandert snel, als ze thuis aankomen. Melissa ziet dat er een bord in de tuin staat, en dat er verkocht overheen staat.

‘Uh, Daan? Heb je je huis al verkocht?’

Daan knikt. ‘Daar wilde ik je juist over bellen. Ach, het is allemaal zo knullig en zo snel verlopen, dat ik niet de tijd, maar vooral niet het lef had om je te bellen. Kom, we gaan eerst naar binnen, en dan leg ik je alles uit.’

Melissa knikt. Ze volgt hem naar binnen en ze gaan zitten.
‘Het begon eigenlijk twee dagen geleden. Ik kwam op mijn werk aan, en mijn baas riep me bij zich. Hij vertelde me, dat hij wilde stoppen met de zaak, omdat hij nu echt wel met pensioen wil gaan.
Dat was natuurlijk wel een schok, maar toen bood hij me aan, om de garage van hem over te nemen. Ik heb hem verteld, dat ik daar goed over na moest denken, want dat is natuurlijk wel een hele grote stap!
Ik heb me toen wat raad gehaald bij de bank, maar ook bij John en Chantal. Van John kan ik altijd op aan, en hij geeft me dan ook goede raad.
Maar voordat ik naar de bank reed, belde me mijn makelaar op. Er was iemand, die heel erg serieus was en mijn huis wilde kopen. Bood zelfs meer, dan ik ervoor vroeg. Na het gesprek met de bank, heb ik dat bod geaccepteerd, want ik wilde hier hoe dan ook weg. En toen is alles een beetje in stroomversnelling gekomen.’

‘En waarom heb je mij daarover niet gebeld, Daan? Zoiets is toch ook voor mij belangrijk!’

‘Dat weet ik, maar ik had angst. Angst, dat je dat risico niet aandurfde. Maar John heeft me aan het denken gezet, en toen wilde ik je bellen, maar je nam niet op.’

Melissa begint te glimlachen. ‘Maar wat heeft je ertoe gezet het me dan toch zelf te vertellen? John en Chantal?’

‘Ja en nee. Het gesprek heeft me stof tot nadenken gegeven. En toen besefte ik me, dat ik helemaal fout bezig was. Melissa, het spijt me, dat ik ooit aan je getwijfeld heb. Geloof me, als ik je zeg, dat ik echt heel erg veel van je houd, en dat ik zal proberen belangrijke dingen meteen tegen je te zeggen.’

Melissa glimlacht en pakt zijn hand vast. ‘Maar aan die twijfel was ik ook schuld, Daan. Ik heb je nooit echt het vertrouwen gegeven, die je wel verdiende! Je bent er altijd voor me. Ik hoef maar wat te zeggen, je bent er of je doet het voor me.
Maar in mijn jonge leven heb ik al een paar dingen meegemaakt, die het gewoon moeilijker voor me maken om je recht in je ogen te zeggen, dat ik van je houd.
Want dat doe ik namelijk wel! Ik kan me echt geen leven meer indenken zonder jou in mijn leven! Ik doe nu ook dingen, waarvan ik nooit gedacht had, ze ooit te doen. Ik durf me nu meer af te zetten van mijn ouders, omdat ik weet, dat je me zal steunen. Maar ik heb je desondanks nooit mijn volle vertrouwen uitgesproken.

Daan, als je graag die garage wilt overnemen, dan moet je dat doen. Zelf heb ik ook nog wel een paar ideeën daarover, maar dat komt later wel. Mijn steun heb je, en ik zal je daarvoor nooit, maar dan ook nooit verlaten. Geen haar op mijn lichaam, die daar aan denkt!’

Daan kan het zelf niet droog houden, en pinkt een traan weg. Hij slikt een keer en zegt dan: ‘Wacht, ik moet even iets zoeken, Melissa. Blijf hier zo staan! Niet weggaan, niet bewegen!’

Melissa kijkt verbaasd. Zo heeft ze Daan nog nooit eerder gezien. Hij rent naar de kast in de kamer, en trekt er een lade uit. Die schudt hij leeg over de tafel en begint in de rotzooi op tafel naar iets te zoeken. Melissa kijkt verbaasd en vraagt zich af, wat hij daar nu aan het zoeken is. Maar veel kans krijgt ze daar niet voor. Daan heeft al snel gevonden, wat hij zoekt en komt terug naar Melissa.

Melissa kijkt hem vragend aan. ‘Wat was je aan het zoeken, Daan? Toch geen ring, hoop ik?’

Daan doet alsof hij schrikt. ‘Oei, geen ring? Dan moet ik even wat anders gaan zoeken!’

Melissa hapt een keer naar lucht, ze had het gezegd als een grapje.

‘Dat meen je toch niet echt, Daan, of wel?’

Daan glimlacht. ‘Nee, het is geen ring, maar wel iets persoonlijks. Iets, wat ik nooit aan iemand anders zou kunnen geven. Het betekent erg veel voor me, maar ik zou het erg fijn vinden, als je het voor me zou dragen.’

Melissa kijkt Daan nieuwsgierig aan. Hij haalt een ketting tevoorschijn, waar nogal groezelig zwart hangertje aan zit. Verontschuldigend zegt Daan: ‘Je zal het nog wel even moeten poetsen, het is van zilver, maar het is wel al erg oud. Ik heb het van mijn oma gekregen. En die heeft het van haar moeder gekregen, toen die op bedevaart is geweest in Lourdes.
Je moet weten, dat haar moeder eigenlijk geen kinderen kon krijgen, maar na die bedevaart is ze toch zwanger geworden. En daarom heeft mijn grootmoeder dit kettinkje gekregen van haar moeder. En ik kreeg het op mijn beurt van haar, omdat we samen een heel goede band met elkaar hadden.
Anderen zouden het graag gekregen hebben, maar ik was degene, aan wie ze het gaf. En op haar sterfbed heeft ze me gevraagd of ik het aan de vrouw wilde geven, met wie ik mijn leven wilde doorbrengen. En precies dat ga ik nu doen, Melissa.’

Melissa krijgt er tranen van in haar ogen. Ook al is het kettinkje en de hanger helemaal vies en zwart van oxidatie, ze laat het met plezier om haar hals hangen. Ze slikt een keer, als ze het metaal om haar nek voelt.

Ze bekijkt het medaillon en ziet er de beeltenis van Maria in staan. Het is op zich een prachtig sieraad, maar het is al jaren niet meer gepoetst. Ze kan nog onmogelijk haar tranen bedwingen, en huilt van geluk. Tussen haar snikken door kan ze nog net hees uitbrengen: ‘Ik hou van je, Daan! En ik zal deze ketting met trots dragen! Mijn hele leven lang!’

Daan sluit haar in zijn armen. In zijn armen komen de emoties van Melissa pas echt los. En voor het eerst voelt ze zich nu vrij, maar ook veilig in zijn armen. Vrij in de zin, dat haar een last van haar schouders is gevallen, en warm en geborgen in de nabijheid van Daan. Het warme gevoel van liefde overspoelt haar als een warme golf en doet haar beseffen, dat dit hem is. Die ene, het lot uit duizenden, die velen van ons zoeken, maar nooit vinden. Haar prins op het witte paard. Ze glimlacht. Nee, niet op het witte paard, maar zeker wel in zijn witte Cadillac.

Daar moet ze om lachen. Daan vraagt haar, terwijl ze haar hoofd nog steeds diep tussen zijn armen heeft begraven: ‘Wat ben jij aan het lachen, Melissa?’

Ze haalt haar hoofd van zijn borstkas en zegt: ‘Ik bedacht me net, dat je mijn prins op het witte paard bent. Maar dat klopt niet. Want je bent mijn prins in je witte Cadillac!’

Daan lacht. ‘Je bent soms een maf ding, Melissa. Maar juist dat vind ik nou zo leuk aan je. Je maakt mijn leven gewoon compleet! De gaten, die ik in mijn leven had, die heb jij gevuld. En nog meer dan dat, je hebt het nog mooier gemaakt, dan het al was! Je bent de droom, waarvan ik jaren gedroomd heb.
Maar in mijn dromen was je al mooi, maar de werkelijkheid is vele malen beter! Morgen ga ik een dure fles Whisky kopen voor John, dat drinkt hij wel eens graag, om hem te bedanken, dat hij me toestond jou te veroveren. Want zonder hem, dan had ik jou nooit ontmoet!’

Melissa knikt glimlachend. ‘Dan krijgt hij er van mij ook nog een! Hoe gek kan het leven soms lopen? Een toevallige ontmoeting, nadat ik ruzie kreeg met mijn ex-vriendje. Trouwens, ik mag toch wel hopen, dat je hem goed en hard geslagen hebt!’

Daan lacht. ‘Reken daar maar op! Hij had wel een harde schedel, maar het was me de pijn aan mijn handen dubbel en dwars waard!’

Dan schieten ze allebei in de lach. Dan zegt Daan: ‘Maar wat deed je eigenlijk bij John en Chantal?’

Melissa glimlacht. ‘Ik kwam even met ze over jou praten. Chantal had me al verteld, dat je van plan bent om die garage over te nemen. En dat was maar goed ook, want anders zou ik heel erg kwaad zijn geworden.
Daan, beloof me een ding. Als je nog eens een belangrijke beslissing moet nemen, praat dan met me. Dit moeten we toch samen doen, of niet dan?’

‘Dat weet ik, maar het was voor mij een beetje moeilijk om het tegen je te zeggen. Kijk, tegen John durfde ik dat meteen te vertellen. Hem vertrouw ik echt blindelings.
Als hij me midden in de nacht zou bellen, omdat hij mijn hulp nodig heeft, dan ga ik naar hem toe en help hem. En als ik bij hem een geheim achterlaat, dan weet ik, dat het veilig is. Het is dat vertrouwen tussen mij en hem, waardoor ik bij hem alles kwijt kan. Daarom is hij ook mijn beste vriend! Maar bij jou miste ik toch net dat kleine beetje. Daar moet je niet al te veel achter zoeken, het is gewoon een soort gevoel.’

‘Dat hebben John en Chantal me ook al uitgelegd. En toen ben ik ook bij mezelf te raden gegaan, waarom ik jou niet mijn volledige vertrouwen niet heb gegeven. Ik zag toen in, dat ik me te veel aan John en Chantal spiegelde.
Maar jij bent niet John, je bent Daan. En daar ben ik nu heel blij om. Tussen mij en John, dat zou nooit hebben gewerkt. Chantal en ik lijken dan wel veel op elkaar, maar qua karakter verschillen we toch best wel wat.
Toen ik je voor het eerst zag, was ik al eigenlijk meteen verliefd, maar toen had John zich nog niet uitgesproken over wie hij zou kiezen. Maar toen hoopte ik al, dat hij voor Chantal zou gaan.
Nou ja, ik had al het gevoel, dat hij dat zou doen. En toen bleek, dat jij ook interesse in mij had. Je wilt niet weten, wat er toen allemaal door me heen ging. Ik ben heel keurig opgevoed, maar mijn gedachten waren vol van jou en met alle dingen, die ik met je wilde doen. En wat ik toen allemaal wilde doen, dat staat echt niet in de bijbel, laat staan in de playboy…’

Daan trekt zijn wenkbrauw op. ‘Daar moet je me straks maar eens meer over vertellen, maar maak nu eerst je verhaal af.’

Melissa knikt. ‘Ik was dan ook erg blij, toen je echt voor me ging. Maar ik had mijn korte relatie met Arjan nog maar net achter me, en dat heeft toch wel wat sporen achtergelaten. En daarbij, je kwam samen met John, en dat was al een complete aardverschuiving in onze familie.
John zal nooit echt begrijpen, wat hij allemaal te weeg heeft gebracht. Dat is ook niet erg, maar het gaf ons opeens wel de kans uit te breken.
Het is echt niet zo, dat ik niet meer van mijn ouders houd, maar ik kon niet meer leven in de sfeer, waarin we woonden. Dat is nu gelukkig wel anders, ik heb nu zelfs wat medelijden met ze. Binnen een jaar is opeens het hele huis leeg. Alleen Michel woont nu nog thuis, maar die is tegenwoordig ook meer bij Jolanda te vinden, dan thuis.
Dat is een hele schok voor mijn ouders geweest, maar ik sta ervan te kijken, hoe ze het verwerkt hebben. Vooral omdat ze het John niet eens kwalijk hebben genomen, dat hij hun vredige en rustige leven zo wreed verstoort heeft.’

Daan glimlacht. ‘Ik denk, dat je vader en ook je moeder een nieuw leven hebben begonnen. Ik merk dat, als ik met je vader praat. Het gaat dan meteen over zijn wagen, dat is nu hun kindje geworden, die ze kunnen vertroetelen.
Je vader heeft me verteld, dat je moeder hele dagen kan besteden om de binnenkant van de wagen te poetsen. Het chroomwerk blinkt nu echt als een spiegel, en je vader poetst dan vooral de buitenkant. Ze hebben nu iets, waar ze al hun aandacht en tijd aan kunnen besteden. Dat is vooral nu belangrijk voor ze.’

Daar is Melissa het wel mee eens. ‘Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Mam had het erover, om weer wat vaker te gaan dansen. Dat vertelde ze me op de bruiloft van Johan en Helen. En dat had vooral te maken, dat ze nu een aantal keren naar een oldiesconcert zijn geweest. Je weet wel, zo’n rock-a-billy optreden.
Dat deden ze eerst nooit, maar nu zijn ze al minstens twee keer geweest. Alsof ze hun jeugd opnieuw beleven. En ik heb ze nog nooit zo verliefd naar elkaar gezien!’

Daan glimlacht. ‘Dus daar is John allemaal schuld aan. Normaal zou je verwachten, dat hij daarvoor flink op zijn flikker zou krijgen, maar in plaats daarvan is hij de held geworden!’

‘Dat is hij ook, Daan. In mijn ogen is John een echte held. Hij kwam voor mij op, toen mijn moeder me bestrafte, hij kwam voor Kurt op, meerdere keren, en nu kwam hij ook nog eens op voor ons.’

‘Je vergeet nog die ene jongen, die nu bij hem komt logeren.’

‘Ach, hoe heet hij ook alweer? Joey? Niet te geloven, of wel? John verdient eigenlijk een lintje of een standbeeld!’

Daan kijkt opeens verbaasd. ‘Dat is eigenlijk niet eens zo’n slecht idee, Melissa. En ik weet precies de man, die dat voor hem kan regelen!’

Melissa kijkt verbaasd. ‘En wie moet dat dan zijn?’

‘Kurt! Ik ken Kurt ook al wat langer, maar ik weet, dat hij op zich best wel kunstzinnig is. Hij heeft voor iemand ooit eens een beeld gemaakt van hout. Waarom zou hij dat niet voor John doen? Hij heeft veel aan hem te danken. Ik zou hem eens een tip kunnen geven.’

‘Dat moet je zeker doen! Maar ik was nog niet klaar met mijn verhaal. Nadat ik met John en Chantal gepraat had, kwam jij bij John aan. Ik wilde niet, dat je me daar zou vinden. Ik was nog steeds een beetje boos op je, omdat je me niets verteld had. Ik liet ze daar beloven, niet te zeggen, dat ik daar was.

Maar toen hoorde ik je zeggen, dat je je zorgen over me maakte, en toen vertelde je, waarom je me wilde bellen. Toen brak mijn hart, en schaamde ik me diep. Jij wilde me nu wel je volledige vertrouwen en liefde geven, terwijl ik daar nog bezig was met een soort wraak. En toen kon ik me niet meer langer stil houden. Ik moest je zeggen, dat ik echt van je hield en nog steeds doe!’

Ze begint weer te huilen, maar Daan kust haar op haar mond. Hij fluistert haar dan: ‘De rest kan ik wel raden, Melissa. En ik ben blij, dat het zo gegaan is. Kun je mij vergeven?’

‘Als je mij dan ook vergeeft, Daan. Ik was net zo schuldig.’

Een zoen is hun antwoord. Daan tilt dan Melissa op, en draagt haar naar het bed. De warme liefde slaat om in passie. Vurige passie! Melissa trekt het shirt van Daan omhoog en gooit het dan met een boog door de kamer. Daan knoopt op zijn beurt de knoopjes van haar blouse los, terwijl hij haar borsten kust. Melissa kreunt van genot en drukt haar borsten harder tegen hem aan.
Eindelijk heeft Daan al de knoopjes los. Melissa helpt hem met het uittrekken van haar blouse. Dat duurt haar nu al veel te lang. Als Daan dan probeert de sluiting van haar bh los te krijgen, trekt ze zelf aan de bh en scheurt die kapot. Het was toch al een oud versleten exemplaar, daar zou ze niet over treuren.
Begerig valt Daan op de blote borsten van Melissa aan. Met gesloten ogen geniet Melissa van zijn heerlijke behandeling met zijn mond, zijn tong en zijn handen. Haar tepels worden keihard en steken vooruit.

Als Daan er plotseling in bijt, gaat er een schokgolf door haar heen. Haar ogen worden groot, en opeens slaakt ze een gil. Haar lichaam trilt van genot.
‘O, God! Ik kom!’

Vol ongeloof kijkt ze Daan aan. Die kijkt wat verbaasd. ‘Wat? Ben je daardoor klaargekomen?’

Melissa hijgt nog wat na, en moet lachen. ‘Ja, dat is voor mij ook voor het eerst! Ik wist helemaal niet, dat ik zo ook kon klaarkomen!’

Ze moeten allebei lachen. Maar de passie en hartstocht wordt er niet minder om. Melissa laat haar hand over het kruis van Daan glijden, om daar al een flinke paal in te vinden. Ze laat haar hand tussen de broek en zijn lichaam glijden en masseert zijn paal nog in zijn onderbroek. Maar dat is wat onhandig, dus ze maakt snel zijn broek los. Gelukkig gaan de knoopjes van zijn broek gemakkelijk los, en valt dan de broek tot op zijn enkels. In de boxershort van Daan tekent zich nu al een flinke tent af, zijn pik staat al fier vooruit.
Melissa trekt zijn boxershort naar beneden om de pik van Daan wat meer vrijheid te geven. Daan stapt dan uit zijn kleren, en heeft nu alleen nog zijn korte sportsokjes aan, zijn schoenen heeft hij al uitgetrapt.

Melissa laat zijn pik dan niet ongemoeid. Ze voelt zich enorm geil worden en begint dan Daan uitgebreid te pijpen. Met haar tong maakt ze rondjes op zijn eikel, en dat maakt Daan helemaal gek! Lang kan hij dat niet volhouden en kreunt dan hard, als hij klaarkomt. Melissa heeft dat nog nooit eerder gedaan, het slikken van zaad.
Ze heeft wel eens eerder iemand gepijpt, maar ze vond het slikken van het zaad smerig. Maar nu wil ze juist zijn zaad proeven. Ze heeft voor Daan gekozen, en wil hem ook bewijzen, dat ze nu volledig aan hem geeft.

En als ze dan zijn zaad proeft, dat Daan met flinke stralen in haar mondje spuit, dat het helemaal niet eens zo vies smaakt. Het is alleen wat raar, maar hier zou ze wel aan kunnen wennen. Ze slikt het dan door en maakt dan zijn pik weer netjes zuiver. Dan kijkt ze omhoog en ziet daar de glazige blik van een voldane Daan.
Ze glimlacht en weet, dat ze het goed gedaan heeft. Dan kijkt Daan haar aan en zegt: ‘Wow, je hebt wat nieuws gedaan, schat! Dat was fantastisch!’

Melissa glimlacht. ‘Ik dacht, laat ik het vandaag eens goed met je maken, door je de pijpbeurt van je leven te geven.’

‘Nou, dat heb je zeker gedaan! En je hebt het ook nog doorgeslikt?’

Melissa opent haar mond. ‘Niets meer te zien, of wel?’

Daan geeft haar meteen een zoen en proeft dan nog wat de zilte smaak van zijn zaad. Het kan hem niet deren. Als Melissa dat aandurft, waarom zou hij dan zijn eigen zaad niet willen proeven. Dan duwt hij Melissa achterover en begint haar broek los te knopen. Dat is een strakke spijkerbroek en daar heeft Melissa wel wat hulp bij nodig om die snel uit te krijgen. Melissa heeft daaronder maar een eenvoudig wit slipje aan, waar toch wel een behoorlijk natte vlek in te zien is. Daan laat zijn vingers over haar slipje glijden, waardoor Melissa even hard moet kreunen.

‘Trek mijn slipje uit!’

Dat laat Daan zich geen twee keer zeggen. Gewillig helpt Melissa hem mee door haar heupen op te tillen. Daan verrast haar dan, door met veel strelingen haar sokken uit te trekken. Die ruiken wel niet meer zo heel fris, maar daar heeft Daan nu echt maling aan. Hij merkt het niet eens! Hij geeft kusjes op haar voeten en gaat zo langzaam naar boven.
De spanning bij Melissa neemt toe, naar mate Daan steeds dichter bij hij kutje komt. Ze kromt haar rug van genot, als ze voelt, hoe Daan een kusje op haar schaamlippen geeft, en dan met zijn vingers haar schaamlippen uit elkaar trekt. Vol verwachting wacht ze, tot ze zijn tong voelt, die plagend over haar kutje naar haar klitje gaat. Daan likt vol overgave om beurten haar kutje en haar klitje, waarmee hij Melissa gek maakt.

Hij gaat steeds door, tot hij merkt, dat haar hoogtepunt eraan komt, en wacht dan even, en gaat dan verder met het andere deel. Melissa kronkelt wild en probeert Daan ertoe te zetten haar te geven, wat ze wil hebben.

Maar Daan stelt steeds haar hoogtepunt uit, tot het moment, dat de spanning zo hoog is, dat ze al meteen komt, op het moment, dat Daan net haar gleufje wil likken. Met een harde gil komt Melissa klaar, waarbij ze met haar benen Daan flink inklemt. Haar lichaam schokt en trilt van ontlading. Haar orgasme is lang en heftig, en Daan begint het nu even wat moeilijk te krijgen, omdat hij amper adem kan halen.
Hij rukt zich uit haar klem los, en krijgt als bonus opeens een straal kutvocht over zich heen van de nog steeds ongecontroleerd schokkende lichaam van Melissa. Nog nooit eerder heeft Daan ooit zo’n orgasme van een vrouw gezien, maar hij is er trots op, dat hij dit mag meemaken. Melissa komt weer langzaam tot haar positieven en ziet dan het natte gezicht van Daan.

‘Oei, heb ik dat gedaan? Heb ik je onder geplast?’

Daan lacht. ‘Ja, dat komt door jou. En nee, het is geen pis. Dit is je eigen vocht uit je vagina. Ik heb er wel eens over gehoord, maar ik heb het nog nooit mogen beleven! Wouw! Wat een ervaring! Ik hoop, dat je dat nog veel meer kan!’

Melissa kijkt nog steeds wat geschrokken. ‘Dus je vindt het helemaal niet erg?’

Daan komt overeind en geeft Melissa een zoen met zijn natte gezicht. Ze proeft nu haar eigen vocht, en voelt ook de passie en de liefde van zijn zoen. Ze beseft zich opeens, dat Daan het helemaal niet erg vond. En dan beseft ze, dat ze nu allebei over een grens zijn gegaan. Ze hebben zich nu onvoorwaardelijk aan elkaar gegeven, en dat geeft haar nu een geweldig gevoel.

Dan zegt ze tegen Daan: ‘Als jij me weer zo heerlijk en heftig kunt laten klaarkomen, dan hoop ik, dat ik je nog vele keren mag volspuiten met mijn kutvocht! Weer iets, waarvan ik wist, dat ik het kon!’

Ze hebben nu allebei nog even nodig om op adem te komen, en Daan gaat langs haar liggen. Daan streelt haar door haar rode haren, en dat geeft Melissa een heerlijk gevoel. Op haar beurt streelt ze de borstkas van Daan en met haar andere hand strijkt ze door de korte haren van Daans hoofd.

Opeens begrijpt ze, wat Chantal eens tegen haar heeft gezegd. Dat zij en John uren naar elkaar konden kijken, na goede seks. En dat het minstens zo prettig was, als de seks zelf. En Chantal heeft gelijk! Ze zou nu wel uren naar hem kunnen kijken, maar het vuur in haar is nog steeds niet geblust. Ze laat dan haar ene hand tussen het kruis van Daan glijden, om daar zijn pik te vinden, die alweer hard begint te worden.

‘O, wat hebben we daar? Denk je, dat je nog een ronde kunt, Daan?’

‘Met jou? Altijd! Ik ga je straks het licht uit je ogen pompen, schatje!’

Melissa lacht. ‘Doe je best! Spuit me helemaal vol!’

Ze heeft niet veel nodig om zijn pik helemaal stijf te krijgen. Daan duwt haar dan op haar rug en Melissa spreidt haar benen voor haar. Daan zet zijn pik voor haar poesje en drukt zijn pik tussen haar schaamlippen.

Ze zuchten allebei, als Daan zijn pik doorduwt. Daan begint eerst rustig, maar Melissa vraagt hem: ‘Harder, harder!’

Daan voert dan het tempo op. Zijn zak kletst hard tegen haar kutje en hij duwt zijn pik zo diep en zo hard mogelijk in haar kutje. Maar dit is geen tempo, dat hij erg lang kan volhouden. Maar gelukkig voor Daan heeft Melissa ook niet erg lang nodig om weer opnieuw klaar te komen. Daan voelt dan plotseling zijn orgasme aankomen, en zet er nog een schepje bovenop.
En dat was precies, wat Melissa nog nodig had om met een gil klaar te komen. Ze klemt haar benen om hem heen, en dan spuit Daan met een harde kreun al zijn zaad diep in haar bekken. Straal na straal spuit hij zijn zaad diep in haar, om dan uitgeput op haar neer te vallen. Ze kijken elkaar dan nog even aan, waarna ze vermoeid van de inspanning in slaap vallen. Daan nog steeds met zijn pik in haar, en Melissa nog steeds met haar benen stevig om Daan heen geklemd.

Maar na enkele uren krijgt Melissa toch wat kramp in haar benen van de wat onwennige houding. Daan slaapt diep en ze duwt hem van zich af. Ze voelt zich gelukkig en voldaan. Ze sluipt het bed uit, zonder hem wakker te maken, en gaat even naar de badkamer, om zich aan de onderkant wat op te frissen. Ze kruipt dan weer tegen Daan aan, en valt dan al snel weer in slaap.

’s Morgens wordt ze pas weer wakker, als Daans wekker afgaat. Ze opent haar ogen, maar voelt dan meteen zijn warme lippen in haar nek. En laat dat nu net haar gevoelige plekje zijn. Ze kreunt als ze dat voelt. Daan grijnst, want hij weet, dat ze daar gevoelig is.
Maar hij gaat niet verder, omdat hij weet, dat Melissa geen ochtendmens is. Maar vandaag denkt Melissa daar juist heel anders over. Ze draait zich snel om en trekt hem terug.
‘Niet weggaan, Daan. Niet nu.’

Daan kijkt verbaasd. ‘Maar ik moet zo gaan werken.’

‘Weet ik. Maar ik wil je nog even tegen me aan voelen, voor je gaat.’

Daan glimlacht. Hij gaat weer terug liggen. Eerst wordt er onschuldig geknuffeld, maar dan begint Melissa hem een tongzoen te geven. En dan wordt het snel gepassioneerder en heftiger. Melissa laat haar handen naar beneden glijden en vindt daar Daans pik. Die wordt al snel stijf onder de vaardige handen van Melissa.

En zodra die stijf is, trekt ze zijn pik naar haar reeds natte spleetje. Daan laat zich deze kans niet ontgaan, en plant zijn pik meteen in haar kutje. Voorzichtig duwt hij zijn pik steeds dieper in haar kutje, en begint langzaam te pompen. Pas als hij er helemaal inzit, voert hij het tempo op.

‘Ja, ga door, neem me hard!’, smeekt Melissa.

Daan voldoet maar wat graag aan haar wens. Hij begint haar ongenadig hard en diep te nemen. Hij weet, dat hij dit niet erg lang kan volhouden. Na een paar minuten is hij al zover. Met een harde grom spuit hij zijn lading zaad diep in haar. Melissa zelf is nog niet klaargekomen. Als Daan van haar afrolt, begint ze zichzelf te vingeren om de klus af te maken. Ze had niet veel langer nodig en komt dan op haar vingers klaar.

Daan verontschuldigt zich, dat hij zo snel klaarkwam. Maar daar wil Melissa niets van weten.

‘Dat is niet erg, Daan. Seks met jou is ook fijn, als ik niet klaarkom. En ik ben uiteindelijk toch ook klaargekomen, of niet dan?’

‘Ja, maar dat had ik willen doen.’

Ze geeft hem een zoen. ‘Hey, maak je je daarom geen zorgen. Je hebt me gisteren heerlijk klaar laten komen, zoals ik nog nooit ben klaargekomen. Daarom was dit nu zelfs nog erg fijn. Want ik werd zojuist weer geil, toen ik daar aan terugdacht.’

Daan lacht. ‘Dus als ik je ’s avonds een paar keren goed laat klaarkomen, zit er wel vaker een ochtendwip in?’

Melissa lacht geheimzinnig. ‘Wie weet, Daan. Als je me zo blijft verwennen, dan kon dat wel eens vaker gebeuren…’

‘Goed dat ik dat weet, Melissa. Maar ik moet nu echt opstaan. Ik kom straks nog te laat!’

Melissa knikt. Ze geven elkaar nog een vlugge zoen, voordat Daan in de douche springt, en zich daarna haast naar zijn werk. Onderweg haalt hij zich nog een broodje als ontbijt, dat hij pas op zijn werk opeet. Zijn collega zegt: ‘Verslapen, Daan?’

Daan lacht. ‘Nee, allerminst. Mijn vriendin wilde me vanmorgen niet met rust laten. Tja, dan heb je geen keuze, of wel?’

De man lacht. ‘Nee, dan zou ik ook met alle plezier te laat op mijn werk komen. Helaas wil mijn vrouw dat nooit, dus dat zit er niet in.’

Ze lachen. Dan vraagt de man: ‘Wat moest Harry laatst van je?’

‘Sorry, dat is tussen mij en Harry. Maar ik kan je wel zeggen, dat het met de toekomst van de garage te maken heeft.’

‘Gaat hij de garage verkopen, en dan met pensioen?’

‘Zoiets. Er is iets lopende, maar daar kan ik nog niet te veel over zeggen. Maar zolang je zelf nog niets hoort van Harry, hoef je je nog geen zorgen te maken, Roel.’

‘Nou ja, dat doe ik dan toch wel. Waar zouden ze mij nog willen? Ik ben al vijfenvijftig.’

‘Maar je hebt wel alle diploma’s en je doet regelmatig je cursussen. Goede monteurs vinden altijd werk. Maar maak je geen zorgen. Harry weet wel wat hij doet. Hij laat jullie niet zomaar zitten.’

‘Dat weet ik wel, maar een nieuwe eigenaar betekent ook weer andere regels.’

‘Dat is misschien wel zo, maar ga je daarom nog van baan veranderen?’

De man schudt zijn hoofd. Dan zegt de man: ‘En waarom neem jij de boel niet over? Je zou perfect voor die taak zijn. Je bent nog jong, ambitieus, en je hebt er de capaciteiten voor. Als Harry op vakantie is, neem je zijn plek moeiteloos in. Harry hoeft nooit meer werk te doen, als hij terugkomt.’

‘Dat is niet waar, van administratie heb ik helemaal geen kaas gegeten, Roel. Maar als ik eerlijk ben, ben ik daar wel aan het denken. Maar dat is niet zo eenvoudig. Ik heb niet zoveel geld om dat allemaal te betalen.’

‘En wat als ik en Hans samen instappen? Kijk, Hans en ik zouden deze zaak niet kunnen leiden, we zijn gewoon monteurs. Maar jij zou het wel kunnen. Ik heb er gisteren met Hans over gesproken, want we hadden al een idee, waar dit op zou uitdraaien. Hans wil eventueel ook wel meedoen, maar alleen als jij dan de leiding neemt.’

Daan kijkt de man verbaasd aan. ‘Menen jullie dat echt?’

De man knikt. ‘Wacht, dan roep ik Hans er ook even bij.’

De man roept naar zijn collega: ‘Hans, heb je even een moment?’

Hans houdt op, waar hij mee bezig is, en veegt zijn vuile handen af. Hij loopt naar Roel en Daan toe, en zegt: ‘Heb je Daan het al voorgesteld, Roel?’

Roel knikt. ‘En wat vindt hij er nu van?’

Daan zegt: ‘Ik sta echt even versteld. Dit had ik helemaal niet zien aankomen. Maar dan kan ik nu ook wel even open kaart spelen.
Harry heeft me inderdaad aangeboden de zaak over te nemen, zodat hij met pensioen kan. Daarvoor heb ik nu wat gesprekken met de bank gevoerd, en vandaag ga ik met iemand de administratie doorspitten, of het ook wel allemaal haalbaar is.
Later komt er nog een bedrijf om een juiste schatting van de waarde van de garage te maken, en van daaruit ga ik dan met Harry onderhandelen over de prijs. Maar als jullie willen meedoen, dan zou het voor mij wel wat gemakkelijker worden met de financiering.
De bank had al gezegd, dat als ik wat andere financiers zou vinden, de lening een stuk aantrekkelijker zou worden qua rente. Hun risico is dan wat minder. En dan kan ik de woning van Harry er ook bij kopen. Ik was toch al op zoek naar een andere woning, want ik heb gisteren ook toevallig mijn woning in Susteren verkocht.

Maar ik moet je wel zeggen, dat ik misschien wat andere plannen heb met de garage, dan ze nu zijn. Het is niet zo, dat we onze huidige klanten gaan afstoten, maar ik heb wel een idee om nieuwe klanten te krijgen. Ik wil dan namelijk van mijn hobby een beroep gaan maken.’

Roel en Hans knikken geïnteresseerd. ‘Dus dan mogen we ook aan oude wagens gaan sleutelen?’

Daan knikt. ‘Dat is dan wel de bedoeling. Ik krijg de hele tijd daar vragen over. Ze weten dat ik er veel van weet, maar ik kan slecht de hele tijd bij John in de loods al die wagens gaan repareren.
Maar ik wil meer doen, dan dat alleen. Ik wil ook wagens restaureren. Er is plaats voor in de garage. En dat wil ik allemaal tegen een goed tarief doen.
Wat ik waarschijnlijk wel ga afstoten, is de verkoop van auto’s, of in ieder geval de moderne auto's. Of in ieder geval wordt dat niet onze hoofdtaak. Als er iemand een auto wil, prima, die gaan we voor hem of haar zoeken, maar ik wil dan maar een beperkte voorraad hier hebben staan.’

Hans zegt daarop: ‘Vind ik op zich een prima plan, maar waarom richten we ons dan qua verkoop niet op klassieke wagens? Jij weet altijd vrij gemakkelijk een goede koop te vinden. En als je die dan opknapt en in de verkoop zet, daar moet toch ook markt voor zijn?’

‘Dat kan natuurlijk ook, maar daar hangt dan wel een groot risico aan. Maar daar kunnen we het later over hebben. Zullen we echter nu aan de slag gaan, anders ontslaat Harry ons nog, voordat we kans krijgen zijn zaak over te nemen!’

Roel en Hans knikken. Roel zegt: ‘Dat is goed. We laten aan jou nu even het voortouw bij het overnemen, en dan maken we later een afspraak om wat meer details te bespreken. Dit is niet de plaats en tijd om het te doen.’

‘Goed, ik laat nog wel weten, wanneer ik meer weet.’

Ze gaan aan het werk en praten er niet meer over. Als zo tegen negen uur John, Chantal, Johan en Helen binnen komen lopen, stopt Daan waar hij mee bezig is, wast zijn handen en loopt met ze mee naar het kantoor.

Daar is Harry, samen met zijn vrouw Dien, al bezig de hele administratie uit te stallen. Harry is nog van de oude stempel, en voert het meeste van zijn administratie op papier. En zijn vrouw Dien zorgt er voor, dat alles wel keurig geordend is en doet dan ook de noodzakelijke handelingen op de computer. Helen moet even glimlachen, als ze dat allemaal ziet.

‘Oei, dat is alweer even een tijdje geleden, dat ik zo’n administratie gezien heb. Maar dat gaat me wel lukken.’

Ze duikt in de boeken en is best onder de indruk van de keurige administratie, die ze voeren. Zo kost het haar ook niet erg veel moeite om te zien, dat Harry een best wel gezond bedrijf heeft, al vindt ze wel een heel aantal punten voor verbetering. Na een paar uren speuren zegt ze tegen Daan: ‘Nou, Daan! Van wat ik zo snel hier kan zien, lijkt me dit echt wel een gezond bedrijf.
Maar het kan nog beter. Hij maakt iets te weinig winst, dus de marge moet wat omhoog. En dat hoeft echt niet te gaan om grote bedragen, maar ik zie, dat hij de BTW verhoging niet heeft doorberekend. Hij heeft wel alles keurig afgedragen, maar daardoor is er wel steeds een gat gebleven.
Als je dat recht trekt, dan kun je nog steeds goedkope reparaties aanbieden, terwijl je marge dan wel in orde is. Dus qua administratie zit het hier wel goed. Mijn complimenten, mijnheer en mevrouw De Haan. De administratie mag er dan wel ouderwets uitzien, ze is keurig in orde.’

De man en vrouw glimlachen. Harry zegt: ‘We weten, dat we nog van de oude stempel zijn, en ik ben er ook van overtuigd, dat Daan het heel anders zal gaan aanpakken, maar voor ons zijn computers niet zo weggelegd.
Zijn vrouw Dien zegt: ‘Ja, de BTW aangiftes gingen nog net, maar voor de rest is zo’n computer voor ons niet weggelegd. Misschien als we straks wat meer tijd krijgen, dat we wat meer met facebook en zo gaan doen, wie weet!’

Helen maakt nog snel een samenvatting wat de winst van de afgelopen jaren is geweest en wat de kosten zijn geweest, zodat Daan het gemakkelijker kan begrijpen. En dat stemt hem heel erg tevreden. Helen laat dan zien, wat hij kan verdienen, als Daan de prijzen omhoog trekt naar het normale niveau, en dat ziet er zonder meer rooskleurig uit.
Maar Daan rekent in zijn kop al wat verder. Wat als zijn collega’s Roel en Hans ook instappen, hoe moet het dan met de verdeling van de inkomsten? Maar hij komt al snel tot de conclusie, dat het verder geen problemen moet opleveren. Ze zijn dan immers nog maar met hun drieën, en de winst hoeft dan niet door vier gedeeld worden.

Hij laat Helen de cijfers even goed op papier zetten, zodat hij daarmee naar de bank kan gaan. Het geeft hem een goed gevoel, en hij wil daarom eerst even met Melissa bellen. Hij kijkt op zijn horloge, ze heeft nu college. Daarom stuurt hij haar maar eerst even een berichtje, dat ze moet bellen, als ze even tijd heeft.

Nadat John, Chantal, Helen en Johan zijn vertrokken, gaat Daan weer aan het werk. Een half uur later gaat zijn telefoon. Hij pakt op, gewoon met zijn smerige handen.
‘Hoi, liefje! Zit je alweer lekker op college?’

‘Hoi Daan! Ja, ik heb er alweer een paar lessen op zitten. Waarvoor bel je?’

‘Ik wilde je laten weten, wat Helen allemaal gevonden had in de boeken. Het ziet er allemaal goed uit, en hiermee ga ik nu verder aan de slag. Maar gisteren heb je helemaal niet meer verteld, wat jouw ideeën waren.’

Hij hoort Melissa lachen. ‘Da’s waar ook! We hadden het te druk met andere dingen! Nou, ik bedacht me, dat ik mijn studie en ervaring misschien ook kon inbrengen. Ik heb ervaring met stof en leer, en ik heb veel geleerd met het bekleden van de stoelen van Chantals wagen. Wat als je dat als onderdeel van je garage zou maken?’

Daan kijkt lichtelijk verbaasd. Daar heeft hij helemaal niet eens aan gedacht. Waarom zou Melissa geen deel uit kunnen maken van de garage?
‘Dat is helemaal niet eens zo’n gek idee. Het past wel een beetje met wat ik van plan ben. Ik wil namelijk ook een specialisme naar klassiekers onderhouden en restaureren. Dan zou jouw plan er heel erg goed bij passen!’

Melissa klinkt blij, als ze hoort, dat Daan haar plan goed vindt. ‘Denk je echt, dat ik mee zou kunnen doen?’

‘Ja, waarom niet? Maar er zijn nog wat meer ontwikkelingen gaande. Vanmorgen kreeg ik te horen, dat mijn collega’s eventueel ook wel iets willen investeren. Dat zou voor mij handig zijn, want dan krijg ik alles wat beter gefinancierd. Maar dan wil het nog zeggen, dat ik alles moet inzetten. Het geld van mijn huisje, mijn spaargeld, en ook dat van mijn collega’s. Maar, daar krijg ik dan wel het huis aan de garage weer voor terug. Wat denk je, moet ik ervoor gaan?’

Melissa glimlacht. ‘Denk jij, dat het haalbaar is?’

Daan laat even een pauze vallen. Dan zegt hij: ‘Ja, ik denk dat het haalbaar is. Maar het zal hard werken zijn, en misschien zal ik zelfs nog een van mijn Cadillacs moeten verkopen. En ik zal dan ook niet meer zo veel bij je langs kunnen komen. Ik zal ook moeten gaan studeren en cursussen gaan doen. Denk je, dat je dat aan kunt?’

Het is weer even stil. Melissa zet even alles op een rijtje. ‘Als jij het aandurft, dan durf ik dat ook. Ik vertrouw je, en bovendien houd ik waanzinnig veel van je! Ik zal je zeker missen, als je niet meer zo veel hier zal zijn, maar er zal zeker nog wel tijd genoeg zijn, dat we toch samen kunnen zijn.’

Daan glimlacht. ‘Ik hou van je, Melissa. Wat maakt het nu alles gemakkelijker, dat ik nu zo tegen je praten kan. En ja, er zal zeker nog wel tijd genoeg zijn voor ons twee, daar zorg ik wel voor.’

Na een kort gesprek met Melissa hangt hij op en belt dan met de persoon, die hij gesproken heeft op de bank.

‘Hallo, met Ellen van Lanen?’

‘Hallo, met Daan Hendrikx. Ik ben gisteren nog bij u geweest voor een oriënterend gesprek om de garage van mijn baas over te nemen.’

‘Ah, mijnheer Hendrikx. Heeft u al nieuws?’

‘Ja, ik heb vandaag de boeken ingekeken, met wat hulp van een schoonzus van mij, die toevallig in de buurt was. En volgens haar zag het er allemaal goed uit. Nou weet ik ook wel, dat het allemaal nog goed beoordeeld moet worden, dat heeft u me al verteld, maar ik wilde gewoon een eerste indruk hebben.’

‘Dat heeft u goed gedaan. En uw schoonzus heeft toevallig geen kleine uitdraai gemaakt?’

‘Jawel, dat heeft ze voor mij gemaakt, zodat ik het goed kon begrijpen. En ik heb er ook al met mijn collega’s over gesproken, die zien het ook wel zitten. Ook wel belangrijk, anders heb ik dadelijk een zaak zonder personeel. Maar ze hebben zelfs interesse om te investeren, zodat ik alles met een gunstige lening kan financieren.’

‘Nou, dan heeft u al goede stappen gemaakt. Wat ik nu zou doen, dat zijn die stappen volgen, die in de folder staat, die ik u heb gegeven. U heeft al een goed begin gemaakt, en inderdaad, als uw collega’s mee willen financieren, dan maakt dat uw positie een stuk beter. En heeft u ook al nieuws over de verkoop van uw woning?’

‘Ja, dat is ook al rond! Ik moet wel snel iets verzinnen om de tijd te overbruggen, want ze willen de woning zo snel mogelijk hebben. En daarvoor hebben ze ook extra geld over. Dus dat is voor mij best wel aantrekkelijk. Dus ik moet even gaan kijken, wat de mogelijkheden daarvoor zijn.’

‘Nou, hoe meer geld u zelf kunt inbrengen, hoe beter uw mogelijkheden zijn. Als u verder ons advies opvolgt, dan betwijfel ik geen seconde, dat u het bedrijf van uw baas kunt overnemen. Dan wens ik u succes bij de verdere stappen en de onderhandelingen met uw baas. En dan hoop ik u binnenkort weer te zien om de financiering rond te maken.’

‘Ik zal u zeker in gedachten houden, als financier! Nog bedankt voor uw hulp!’

Daan hangt op en loopt weer terug de werkplaats in. Roel en Hans zijn net klaar met een klus en hij roept ze even bij zich.

Roel vraagt meteen: ‘En? Hoe ziet het eruit?’

‘De eerste indruk is echt goed. Er is nog flinke ruimte voor verbetering, en daarvoor zullen de prijzen iets omhoog moeten, zodat we een goede marge halen. Harry heeft destijds de Btw-verhoging niet doorgerekend aan de klanten, dus de winst die hij maakte, was kleiner als zou moeten zijn.
Nu moet ik de waarde van de zaak gaan bepalen, en daarvoor moet ik een bedrijf inhuren. En vandaar uit ga ik dan verder stappen ondernemen. Maar, om het voor mij ook inzichtelijk te houden, hoeveel willen jullie investeren? Want daar moet ik uiteindelijk ook rekening mee gaan houden.’

Roel zegt: ‘Ik heb het er thuis al over gehad. Ik heb wel behoorlijk wat spaargeld, maar dat is deel van mijn pensioen. En dat ga ik echt niet allemaal op het spel zetten. Maar zo’n 25 tot 30-duizend kan ik wel missen. Maar hoe willen we dat dan doen? Maak je er een soort lening van, of worden we deeleigenaar?’

‘Hoe zie jij het liever?’

‘Een soort lening was me liever. En ik hoef echt niet veel rente te hebben, als ik al meer krijg, dan op de bank, dan ben ik best al tevreden. Veel rente krijg je nu toch al niet, en ik wil je als beginnend ondernemer ook niet te veel op kosten jagen.’

Hans knikt. ‘Zoiets was ik ook al aan het bedenken. Maar ik kan wel wat meer missen. Mia werkt ook nog steeds, en we hebben een aardig spaarcentje opgebouwd. En nu ben ik meer naar de schatkist aan het brengen, dan dat het me oplevert. Bovendien is mijn huis nu bijna vrij, dus ik heb best wel wat ruimte. Als het nodig is, kan ik tot een kleine 70-duizend gaan.’

Daan fluit eens door zijn tanden. ‘Zo, dat is nogal wat! Zelf heb ik nog wel iets aan spaargeld, maar ik ben nog jong, en ik heb gisteren toevallig mijn huis verkocht voor veel meer, dan ik ervoor betaald heb. Dus ik heb ook nog wel iets. Het zal uiteindelijk samen nog iets van rond de 30-duizend zijn.
Dan zouden we samen op ongeveer 120 tot 125-duizend komen. Maar dat geld van mezelf zal ik nodig hebben om de hypotheek van het huis van Henk te kunnen betalen, dat wil ik afzonderlijk doen, zodat het huis gescheiden is van de zaak.
En met wat Henk voor de garage zelf vraagt, zou dit wel eens kunnen gaan lukken. Ik ga nu eerst eens de juiste waarde van de garage laten schatten, en de makelaar inschakelen voor de waarde van de panden, en als ik dat weet, dan gaan we ijzer met vuur smeden en alles op papier zetten. Ik houd jullie op de hoogte. Maar alvast bedankt, dat jullie willen meedoen!’

‘Al lang goed, jong! Zie het als een investering in het behoud van onze banen. En als bonus krijgen we nog rente op ons spaargeld ook nog eens! Dat is toch een win-win situatie?’

Daan glimlacht. ‘Als je het zo bekijkt, dan hebben jullie gelijk. Maar voor mij is het een groot risico. Ik loop al het risico.’

‘Maar je krijgt dan wel de grootste hoop uit de winst. Als je rijk wilt worden, moet je wat risico nemen, Daan. Dat is nu eenmaal zo. En omwille van onze banen, hopen we, dat je het allemaal geregeld krijgt.’

Ze gaan dan weer aan het werk, maar Daan vraagt nog wel even vrij, zodat hij met anderen kan gaan praten om de garage over te nemen. Harry staat het glimlachend toe, ondanks dat het druk is in de garage. Hij begrijpt als geen ander, wat Daan allemaal moet doen.

De volgende dag heeft Daan vrij, en praat met allerlei instanties. Hij schrijft zich in bij de kamer van koophandel, praat met nog een bank, met een makelaar, en nog meer mensen. En hij heeft nog geluk, dat die allemaal op die dag voor hem tijd hebben. Maar de dag is goed besteed, en hij is nu een hoop wijzer geworden. En daarmee stapt Daan naar zijn baas, en begint met hem te onderhandelen. En dat gaat nog tot in de late uren door, totdat ze eruit zijn. Ze hebben een constructie bedacht, waarbij Daan het pand via een soort lening aan Harry terugbetaalt, en de inventaris en het klantenbestand meteen overneemt.
Het huis, waar Harry woont, dan koopt Daan zelf, maar daar moet hij dan nog even praten met de bank. Met de overwaarde van zijn hypotheek en zijn spaargeld zou het net moeten lukken om het huis te betalen. En met die toezeggingen gaat Daan pas laat naar huis.

Eenmaal thuis ploft hij doodmoe in bed, maar hij belt nog wel even Melissa op.
‘Hey, Daan! Wat bel je nog laat!’

‘Ik weet het, maar ik heb een hele drukke dag gehad. Ik heb met heel veel mensen gepraat, en Harry en ik zijn er nu aan uit. Ik heb nog niets getekend, dat komt later, maar in principe is de overname rond.’

‘Wat? Zo snel?’

‘Ja, zo snel. Dat wilde ik je even laten weten. Ik heb met Harry kunnen regelen, dat ik het pand in delen aan hem terugbetaal. Zo houdt hij een vast inkomen, en hoef ik het niet in een keer te kopen. Dat scheelt me enorm in de kosten. En omdat mijn collega’s ook willen investeren, hoef ik helemaal niet zo’n grote lening af te sluiten. Sterker nog, met wat ze willen investeren, kom ik er al een heel eind. Maar ik wil ook weer niet een al te groot beroep op hun spaargeld doen.’

‘Dan moet je maar eens goed met je collega’s gaan praten. Maar je bent dus in principe wel rond?’

‘Ja, alleen de laatste puntjes op de I zetten. Morgenavond ga ik met Roel en Hans praten, en dan weet ik meer.’

‘Goed, bel je me dan weer? Het geeft niet, als het laat is.’

‘Oké, zal ik doen. Slaap lekker!’

‘Jij ook. En ik mis je!’

‘Ik ook. Ik zal kijken of ik toch nog een keer langs kan komen.’

‘Of ik kan ook langskomen, Daan. Ik reis lekker gratis met de trein! Je kunt je geld nu beter even sparen.’

‘Dat is waar. Ik hou van je!’

‘En ik van jou. Ik zal lekker van je dromen!’

Melissa hangt dan op. Daan staart even naar de telefoon. Ondanks dat hij moe is, stuurt hij een berichtje naar zijn beste vriend, John.

‘Slaap je al, John?’

Vrijwel meteen krijgt hij een berichtje terug.

‘Nog niet, was net op weg naar bed te gaan. Wat is er?’

‘Ik heb het bijna rond met Harry. Als het zo door blijft gaan, dan ben ik over hele korte tijd eigenaar van mijn eigen garage!’

‘Kijk aan! Dus het schiet nu hard op! Dat is toch goed nieuws!’

Opeens gaat de telefoon van Daan over. Hij ziet dat het John is en neemt meteen op.
‘Zo aan de telefoon gaat het handiger. Dus je bent nu bijna rond?’

‘Ja, ik moet nog een paar details regelen, nou ja, details, het gaat wel om geld. Ik moet nog eens met de banken praten, kijken hoe ze tegenover mijn plannen staan. Morgen komt de makelaar langs om de panden te schatten, en dan maken we het waarschijnlijk ook definitief.’

‘Nou, dan is alles wel heel erg snel gegaan!’

‘Dat klopt, en ik zal ook blij zijn, als dit alles achter de rug is. Maar dat is eigenlijk niet het belangrijkste, wat er gebeurd is.’

Daan hoort John lachen door de telefoon. ‘Laat me raden, Daan. Melissa en jij?’

‘Hoe heb je dat geraden?’

‘Ik hoorde het al aan je stem. Je bent moe, maar er klinkt toch vreugde in je stem. En bovendien heb ik al een en ander van Chantal gehoord.’

Daan lacht. ‘Dat had ik kunnen weten. Melissa en Chantal vertellen elkaar ook echt alles. Ze zijn gewoon vriendinnen.’

‘Hey, dat doen wij toch ook onder elkaar, of niet dan?’

Daan lacht. ‘Dat is ook weer waar. We zijn net zo erg! Maar John? Ik wil je echt heel erg bedanken. Vooral voor de laatste twee jaar. Dankzij jou heb ik Melissa, en ziet mijn leven er nu heel rooskleurig uit. Dat was twee jaar geleden wel even anders.’

‘Dat is al lang goed, Daan. En wat er twee jaar geleden gebeurd is, daar praten we niet meer over. Dat was toch de afspraak, of niet dan?’

Daan glimlacht. ‘Ja, dat is waar. Maar ik mag je er evengoed dankbaar voor zijn, of niet dan?’

‘Dat is aan jou. Maar ik ga nu naar bed toe. Morgen komt Joey, en dan wil ik wel fit zijn.’

‘Dat is goed. Het was goed om je even gesproken te hebben.’

Daan hangt op en gaat dan op bed liggen. Hij denkt even terug aan twee jaar geleden. Dat was een donker deel van zijn leven. Als John er niet was geweest, dan was hij er niet meer geweest. Daan was verliefd geweest op een blonde griet en helemaal blind voor wat ze allemaal deed. Ze gaf werkelijk niets om Daan.
Ze ging met iedereen naar bed en alleen als ze geld nodig had, kwam ze weer naar Daan toe. Toen maakte ze het helemaal te bont, en maakte voor de ogen van Daan een move op John.
Maar John, als trouwe vriend, wilde daar niets van weten. Daar werd die griet zo boos om, dat ze toen probeerde Daan te bewegen om John als vriend te dumpen. En dat lukte haar ook nog. Ze loog en bedroog Daan waar hij zelf bij stond. Een knallende ruzie tussen Daan en John was het gevolg, puur en alleen veroorzaakt door de leugens van die blonde griet.

Tot het moment, dat Daan, bij toeval, haar bij een wildvreemde man in de auto zag stappen. Hij was een testrit aan het maken met een auto van een klant en volgde het tweetal. Om even later te zien, hoe ze gearmd een huis binnen gingen. Daan was volledig van de kaart. Had John dan toch gelijk gehad? John had hem al gewaarschuwd, dat ze hem beloog en bedroog. Hij is toen met hoge snelheid terug naar zijn werk gereden, de wagen van de klant daar geparkeerd, en naar huis gegaan.

En daar heeft hij het flink op een zuipen gezet. Huilend van verdriet en radeloos verdronk hij zijn verdriet. Beneveld en flink onder de invloed van drank maakte dat hij niet meer helder kon denken. Laat staan nog amper lopen. In een vlaag van verstandsverbijstering heeft hij toen zijn telefoon gepakt, en John gebeld, om drie uur ’s nachts… Om hem daar lallend te vertellen, dat het hem speet en dat John gelijk had.
Daan was op dat moment bijna een alcoholvergiftiging nabij. Als John op dat moment niet meteen naar Daan was gereden, hem de auto in had gesleurd en naar het ziekenhuis had gebracht, dan zou Daan nu niet meer leven. Volgens de dokter had Daan al meer alcohol in zijn bloed, dan hij ooit had gemeten.

Twee dagen in het ziekenhuis moest Daan in het ziekenhuis blijven. En al die tijd was John er voor hem, ondanks dat ze een knallende ruzie hadden. John praatte urenlang met hem, en deed meer voor hem, dan de psychiater, die hij daarna kreeg.

John praatte hem uit zijn hoofd om ooit nog eens contact te leggen met die griet. John had zelfs korte metten gemaakt door die griet te vertellen, als hij ze nog eens in de nabijheid van Daan zag, hij haar net zo lang zou slaan, tot ze minstens zo lang als Daan in het ziekenhuis zou liggen. En dat zorgde er wel voor, dat die griet ver weg bleef uit de buurt van Daan.
Daan heeft haar nooit meer gezien, alleen een keer vluchtig, waarop ze dan angstig verdween. John moet wel een heel dreigende indruk op die griet hebben gemaakt.

Maar John deed nog meer. Ondanks de serieuze toestand van Daan, vertelde John alleen aan de rest van zijn vrienden, dat Daan flink ziek was geworden, en dat hij veel rust nodig had. Niemand van zijn vrienden wist, waardoor Daan ziek was geworden, zelfs de ouders van Daan wisten het niet. Het was hun geheim, en daarvoor was Daan John oneindig dankbaar. De enige, die er wel vanaf wist, dat was zijn baas Harry.
Want Daan moest wel met een verklaring komen, waarom hij opeens verdween van het werk, om vervolgens in het ziekenhuis te belanden. Maar die heeft plechtig beloofd er nooit iets over te vertellen tegen anderen.
Daan heeft hun trouw beloond met hard werken, en weer een trouwe vriend te zijn. Het hele voorval heeft zijn band met John veel hechter gemaakt, maar ook met zijn baas Harry.
Het is dan ook niet voor niets, dat Harry aan Daan vroeg of hij de garage wilde overnemen. En nu was het dan zo ver.

Dus het was helemaal niet zo vreemd, dat die herinnering weer boven kwam drijven. Maar die herinnering liet wel weer zien, hoe blij Daan kan zijn, met zo’n goede vriend. Ook nu was John weer een fantastische vriend voor hem. Het leven lacht Daan nu toe, en uiteindelijk heeft John er ook voor gezorgd, dat Daan nu een fantastische vriendin heeft gekregen.

Daan is nu doodmoe, maar kan geen slaap vatten. Maar ergens in Nijmegen ligt iemand, die ook geen slaap kan vatten. Melissa denkt voortdurend aan Daan. Ze is trots op hem, dat hij het nu aandurft om te proberen de garage van zijn baas over te nemen. En blij, dat hij haar idee zo goed vond. Maar het deed haar verlangen om bij hem te zijn alleen maar groter gemaakt.

Ze pakt dan haar telefoon en kijkt hoe laat het is. Twee uur ’s nachts. Niet echt een tijdstip om te bellen. Dan maar een berichtje sturen. Normaal hoeft ze niet echt moeite te doen om een berichtje te sturen, maar nu herschrijft ze het vele malen. Uiteindelijk is ze dan toch tevreden, en verstuurt het. Ze bekijkt het en wil dan haar telefoon wegleggen. Maar haar telefoon gaat vrijwel meteen over. Vol verbazing ziet ze, dat Daan haar belt. Waarom slaapt hij nu niet? Ze neemt meteen op.
‘Daan?’

‘Och, Melissa! Ik ben blij, dat je nog wakker bent. Ik heb mijn telefoon al minstens twintig keer in mijn handen gehad om je te bellen.’

Melissa vraagt dan bezorgd: ‘Wat is er dan? Is er iets loos?’

‘Ja, en nee. Nee, er is niets aan de hand. Maar ik moet je wel iets vertellen. Iets over wat er twee jaar geleden gebeurd is.’

‘En dat moet nou, om twee uur ’s nachts?’

‘Ik weet, dat het laat is, maar ik moet het je vertellen.’

‘Als het zo belangrijk voor je is, dan vertel het maar.’

Daan vertelt dan de hele geschiedenis over die griet aan Melissa. Die luistert geschokt toe.

Daan vertelt Melissa echt alles, en dat duurt toch wel een hele tijd, voordat hij daarmee klaar is. Als hij ten slotte daarmee klaar is, heeft Melissa echt tranen in haar ogen.

‘Mijn God, Daan! Hoe kan iemand nu zoiets doen! Wat verschrikkelijk! En nu heb ik nog meer respect voor John. Jezus, dus je was er bijna niet meer geweest?’

‘Nee, als John me niet gered had, dan niet. Ik had een alcoholpromillage van 4,7. Dat is gewoon dodelijk! Het is een wonder geweest, dat ik niet in een coma terecht ben gekomen. John heeft me er echt doorheen gesleept. Waar hij zijn kracht vandaan heeft gehaald, dat weet ik niet, maar hij is een hele nacht wakker gebleven om mij wakker te houden. En dat is mijn redding geweest. De dokters zijn in de tussentijd flink aan de bak gegaan om mij te redden.
Later heeft de dokter me verteld, dat wat John gedaan heeft, me bij bewustzijn houden, letterlijk en figuurlijk mijn redding is geweest. Hij was de enige, die tot me door kon dringen. Op vragen van de dokters reageerde ik maar amper, maar als John het vroeg, was het alsof ik alleen hem kon horen. Het vreemde is, dat ik nog echt alles kan herinneren, van wat hij toen tegen me gezegd heeft, terwijl ik nog amper weet, wat ze allemaal met me gedaan hebben. Twee dagen lang was hij er voor me, en heeft hij amper geslapen.

Je kunt je amper voorstellen, hoe close we daarna zijn geworden. Onze ouders zeggen dan wel eens, dat we net broers lijken. Nou, dit is waarom. En dan pas weet je, wat een echte vriend is. John heeft me weer geleerd te leren van het leven, en ook weer verliefd te durven worden.
Maar een ding heeft hij me ook gebracht. Mijn voorliefde voor roodharige vrouwen. Want ik kan nooit weer verliefd worden op een blonde vrouw. Dat heeft bij mij wel een diep spoor gebracht.’

Melissa lacht. ‘Dus uiteindelijk is het daarom, dat je op roodharige vrouwen valt?’

‘Ja, maar ik vond roodharigen altijd wel mooi. Maar sindsdien is dat wel zo. Misschien is het ook een stukje zelfbescherming, er zijn niet zo veel roodharige vrouwen.’

‘Dus het eerste wat je aan mij opviel, dat was mijn rode haar?’

‘Dat klopt, daar kan ik heel eerlijk over zijn. Maar ook omdat je zo ontzettend mooi bent. En toen bleek, dat je ook nog eens erg leuk was, toen was ik helemaal om. En dat John in de buurt was, gaf mij het vertrouwen om verliefd op je te raken. Kun je dat begrijpen, Melissa?’

‘Ja, nu je me dit allemaal verteld hebt, kan ik dat juist heel goed begrijpen. Nu verdient John echt helemaal een standbeeld! Maar wie weet hier nog meer van?’

‘Alleen John, mijn baas, en nu jij. En dat wil ik ook zo houden.’

Melissa krijgt nu een heel warm gevoel vanbinnen. Maar tegelijkertijd rollen nu ook grote tranen over haar wangen. Ze begrijpt nu opeens, waarom Daan altijd wat gereserveerd was tegenover haar. En nu ze weet van zijn grote geheim, vallen opeens alle puzzelstukjes in elkaar. Maar ze beseft nu wel, teergevoelig Daan is.
Als ze ooit zijn hart zou breken, dan twijfelt ze er geen seconde over, dat hij zich van het leven zou beroven.

Ze vraagt aan hem: ‘Hoe voel je je nu?’

‘Heel erg opgelucht! Je weet niet, hoe lang ik al wacht, tot ik dit met iemand kan delen. En nu is het dan eindelijk zo ver.’

Melissa kijkt op de klok. Het is al bijna vier uur.

‘Moet je morgen weer werken?’

‘Ja, misschien moest ik toch maar proberen wat te slapen.’

‘Dat is goed, ga maar lekker slapen. Ik bel je morgen wel weer. Ik hou van je, Daan!’

‘Ik hou ook van jou. Meer dan je je beseft.’

‘Na je bekentenis toch wel iets meer. Ik begrijp je nu een stukje beter. En dat is voor mij heel erg belangrijk.’

‘Tja, het is wat John al zei. Dat kleine beetje vertrouwen maakt het verschil.’

‘Dat blijkt nu wel. En ik ben erg blij, dat je mij nu dat vertrouwen durft te schenken.’

Daan lacht. ‘En mocht je dat ooit schaden, stuur ik John op je af!’

Melissa lacht. ‘Nee, dank je. Ik hoop niet, dat het ooit zover zal komen. Maar ga nu maar lekker slapen. Dan ga ik dat ook doen.’

‘Dat ga ik nu ook doen. Ik ben echt kapot. Kusje op je voorhoofd!’

‘Kusje op je mond. Slaap lekker!’

De verbinding wordt dan meteen verbroken. Daan heeft amper zijn telefoon neergelegd, of hij slaapt al.

Melissa doet er wat langer over. Ze peinst nog even over wat Daan haar verteld heeft, maar uiteindelijk haalt de slaap haar in.

De volgende morgen wordt Daan nog maar net wakker van zijn wekker, maar als hij opstaat, is hij net wrak. Maar toch doucht hij zich en gaat naar zijn werk. Als hij daar aankomt, kijkt zijn baas Harry hem aan en zegt: ‘Daan, wat zie jij eruit!’

‘Ik weet het. Ik heb maar amper 3 uur geslapen.’

‘Oei, dat is niet veel. Komt dat door al die gesprekken, die je moest voeren?’

Daan schudt zijn hoofd. ‘Ik heb een halve nacht met mijn vriendin gepraat. Ik heb haar verteld over twee jaar geleden. Dat was wel even heftig.’

‘Ow, ik begrijp het. Dan heb je nu dus wel even een heftige tijd.’

‘Ja, maar dat kan ik wel hebben. Ik sta nu anders in het leven, dan voor twee jaar geleden. En Melissa is niet Petra. Anders zou ik het Melissa ook nooit verteld hebben.’

‘Dat begrijp ik ook wel. Maar is het nu even niet te veel?’

Daan schudt zijn hoofd. ‘Ik ben eigenlijk nu alleen maar wat moe, dat is alles. Gewoon te weinig slaap.’

‘Dan ga je nu maar even terug naar huis, en haal je slaap wat in, en dan kom je terug.’

‘Dat hoeft niet. Het lukt me wel.’

‘Dan ga bij mijn huis naar binnen en ga daar even op de bank liggen. Zo laat ik je niet werken.’

Daan zucht. ‘Oké, nu ben jij nog de baas.’

Harry lacht. ‘Zie dat maar als een leermoment. Als baas kun je je niet veroorloven zo tegenover je personeel te staan. Ik zal je nog wel wat trucs leren, waardoor je zoiets kunt voorkomen.’

Daan staat dan op en zeg: ‘Bedankt Harry. Dit weet ik wel te waarderen.’

‘Dat is al lang goed. Ga nu maar even een paar uurtjes slapen. Dien geeft je wel even een deken.’

Daan knikt en loopt dan naar het huis van Harry en Dien. Dien helpt hem meteen, en laat hem liggen op de bank, en zorgt zelfs voor een dekentje. Daan valt vrijwel meteen in slaap. Ongeveer twee uur later wordt hij pas weer wakker. Wat verdwaasd kijkt hij om zich heen. Maar Dien is al snel bij hem.

‘Zo, jij had nog echt even wat slaap nodig. Harry heeft me net uitgelegd, waarom je nog zoveel slaap had. Kom, dan schenk ik je een flinke mok koffie in.’

Daan knikt. Hij volgt Dien de keuken in. Daar krijgt hij een enorme mok met koffie.
‘Heb je vanmorgen wel al gegeten?’

‘Een klein beetje.’

‘En jij moet straks onze garage overnemen, Daan? Je moet goed voor jezelf zorgen. Zoiets kun je je straks als baas niet veroorloven.’

‘Ik weet het, maar door alles moest ik aan twee jaar geleden denken. En nu kwam dat gewoon even samen. Ik heb de hele dag zware gesprekken gehad en dan moet je automatisch even alles laten bezinken.’

Dien knikt. Ze weet er ook van, al weet ze niet alle details. Maar net als haar man heeft ze er altijd haar mond over gehouden. Daan kijkt eens rond in de keuken.

Dan vraagt hij aan Dien: ‘Is het niet raar om dit straks allemaal achter je te laten? Ik bedoel, hoe lang wonen jullie nu hier?’

‘Alweer bijna vijfendertig jaar. Harry was tweeëntwintig, toen hij voor zichzelf begon. Toen nog in de schuur bij zijn ouders. Daarna heeft hij zich een pand gehuurd in Peij, maar na een paar jaar was dat alweer te klein.
Toen heeft hij alles op alles gezet om dit te kunnen bouwen. Dus je kunt wel zeggen, dat dit zijn levenswerk is. Dus ja, het is wel even raar, om te weten, dat je dit alles moet achterlaten. Maar ja, we worden ook ouder, en Harry krijgt steeds meer last van zijn rug. Het is goed geweest. Hij heeft lang genoeg gewerkt, het is tijd dat iemand anders het stokje overneemt. En Harry, en ook ik, zijn blij dat je het aandurft om het over te nemen. We hebben vertrouwen in je.’

‘Daar ben ik blij om. Voor mij gaat het als een droom voorbij. Het is nog moeilijk te beseffen, dat ik straks hier zal gaan wonen, en ik de eigenaar van jullie garage zal worden.’

Dien glimlacht. ‘Maar je kijkt er wel al erg naar uit. Weet je, Daan? Toen Harry je aannam om bij hem te komen werken, was het mij al meteen duidelijk. Je bent een beetje de zoon, die we nooit hadden.
En geloof me, bij andere werkgevers was je er lang uitgevlogen met al je fratsen, die je hebt uitgehaald. Maar we hebben altijd wel een beetje een zwak voor je gehad. Maar je hebt je hart op de juiste plaats zitten en we denken ook, dat je van de garage een succes zal gaan maken, helemaal op jouw manier.’

‘Dank je, Dien. Maar waar gaan jullie dan wonen?’

‘In het centrum hebben we een seniorenwoning gekocht. Die is bijna klaar, ze zijn nu de laatste dingen aan het doen. Dan kan de schilder komen, de vloer gelegd worden, en kunnen we er in. We zijn hier toch al even mee bezig. Maar eerlijk gezegd, hebben we wel even getwijfeld of we het zo moesten verkopen of aan jou. Maar ik vond, dat Harry jou een kans moest geven. En dat hebben we dus nu gedaan.’

Daan knikt. Dien staat dan op en zet Daan wat boterhammen voor. Daan glimlach. Hoe vaak heeft hij hier al gezeten? En Dien heeft gelijk. Hij is min of meer de zoon, die ze nooit hadden. Hij eet zijn boterhammen op en bedankt dan Dien voor haar goede zorgen.

Dan loopt hij terug naar de garage en gaat flink aan het werk. Maar hij werkt nu wel met een heel ander gevoel. Wetende, dat over niet al te lange tijd hij hier de scepter zwaait. Zonder echt op te laten vallen, bekijkt hij allemaal dingen, die hij wil veranderen.
Allereerst het kantoor, dat ziet er niet uit. Het is oud, stoffig en smerig. Dat zal hij als eerste aanpakken, en er minstens een paar computers in zetten. Nu staat er een computer in de werkplaats, maar dat ding is al behoorlijk oud, en het is al lastig om bij sommige leveranciers nog iets te bestellen.
De muur hangt vol met oude reclame, maar die wil Daan juist laten hangen. Het geeft de garage een bepaalde sfeer. Wel moeten de muren opnieuw geschilderd worden.
De bruggen, waarop de auto’s gerepareerd worden zijn nog niet zo oud. De vorige kwamen niet meer door de keuring, dus daar hoeft hij niets aan te doen. Het gereedschap is ook wel in orde.
Alleen de verlichting, dat kan beter. Een hele rits tl-lampen en gloeilampen verlichten nu nog de garage. En de buitenkant ziet er ook maar saai uit. En opeens krijgt hij een geniale inval. De naam van de garage, die er boven komt te hangen.

Terwijl Daan zo rond aan het kijken is, roept zijn collega Roel naar Daan: ‘Heb je nu nog niet genoeg geslapen, Daan? Help me liever mee!’

Daan ontwaakt onmiddellijk uit zijn overpeinzingen en helpt dan zijn collega mee. Roel vraagt aan Daan: ‘Wat was je nu aan het dagdromen, Daan?’

‘Ach, ik was me aan het bedenken, wat ik allemaal wil veranderen, als het eenmaal van mij is. Allereerst de boel hier wat opfrissen. Hoe lang is het geleden, dat de boel hier geschilderd is? En een klein beetje moderner mag het ook wel. Maar ik wil de inrichting nog wel een beetje klassiek houden. Het moet hier uitstralen, dat hier al jaren hoogwaardig werk wordt afgeleverd, zoals dat vroeger zo was.’

‘Hmm, goed idee. En inderdaad, erg fris ziet het er hier niet meer uit. Dus een beetje de jaren 60 look? Daar zou je die reclameborden aan de muur goed voor kunnen hergebruiken.’

‘Dat ben ik ook van plan. Maar ik wil wel meer licht, zonder de stroomkosten op te drijven. En dat moet ook wel mogelijk zijn. Maar ik kreeg net wel een geniale ingeving voor de naam van de garage. Ik wil Harry eren, door zijn naam op de voorgevel te laten prijken.’

‘Dat zal hij zeker fijn vinden. Hoe wil je het dan noemen?’

‘Harry’s Classics, Repairs & Service’

‘Wow, dat is wel een goede naam. Ik zie het al helemaal voor me. Die naam op een groot ovalen bord, met sierlijke letters erop geschilderd! Nou, mijn zegen heb je.’

Ze roepen er Hans ook nog bij, en die kan zich ook al meteen vinden in de toekomstplannen en de naam voor de garage. Maar opeens zegt Hans: ‘Daan, zou het dan ook mogelijk zijn, dat ik me dan hier ook een wagen kan opknappen? Gewoon in mijn eigen tijd.’

Daan kijkt verbaasd. ‘Hoezo, wil je dan iets kopen?’

‘Ik heb al iets gekocht. Eigenlijk al jaren geleden, maar het is er nooit van gekomen om er iets mee te doen. En het is eigenlijk wel iets speciaals.’

‘Wat is het dan?’

‘Een Ford Capri V8.’

‘Een Capri V8? Die bestaan toch niet?’

‘Dat klopt. Maar deze heb ik uit Amerika laten komen, en er zitten papieren bij. Het is een prachtig ding, maar het heeft wat schade, en de motor zal ook wel niet meer zo goed zijn.’

‘Heb je toevallig een foto?’

Hans knikt. Hij zoekt op zijn telefoon een foto op, van toen hij die wagen gekocht heeft.

‘Wow, dat is inderdaad een heel stoer ding! Ik had gewoon een Capri verwacht, waar ze een rovermotor in hebben gelegd. Maar dit lijkt wel een racewagen! Hoe breed is dat ding wel?’

‘Net geen 240 centimeter. Hij is oorspronkelijk gebouwd voor het circuit, maar vanwege veranderde regelgeving ging dat project niet door. Dus toen hebben ze die wagen maar roadlegal gemaakt. Ik heb er alles bij gekregen, toen ik de wagen kocht. De mallen voor de uitbouw, de tekeningen en documentatie, je kunt het zo gek niet bedenken. De wielophanging is anders, eigenlijk is het alleen nog maar een omhulsel.

En de motor is een 302 smallblock, dus ook niet bepaald een kleintje. Daarvoor hebben ze de motorruimte aangepast, een frame gemaakt, kortom alles wat nodig was om de motor te plaatsen. Maar het is nog steeds een chassis van een Ford Capri.’

‘Ik wist niet eens, dat ze die daar ook verkocht hebben.’

‘Schijnbaar dus wel. Ik zag hem staan ergens op een advertentie van een veiling. Ik heb toen een bod gedaan, eigenlijk meer met het idee, daar krijg ik het nooit voor, maar ik won hem wel. Het verschepen was duurder, dan ik voor de wagen betaald heb…’

‘Nou, van mij mag je dat rustig hier doen. Maar laten we nog niet op de zaken vooruit lopen. Ik heb inmiddels wel al een soort van overeenkomst met Harry, maar er staat nog geen letter op papier. Dus vanavond gaan we er dus wel even serieus over praten.’

Hans zegt: ‘Dat is goed. Dan zie ik je vanavond wel bij ons. Kan ik je meteen die Capri laten zien, zullen ze thuis ook wel blij zijn, dat de garage weer leeg wordt.’

Lachend gaan ze dan weer aan het werk. Als ze dan afgewerkt zijn, rijdt Daan met Hans mee naar zijn huis, hij mag bij hun aanschuiven aan tafel. Na het eten bewondert hij de klassieker van Hans, en niet veel later komt ook Roel met zijn vrouw. Ze hebben niet erg lang nodig om tot een overeenkomst te komen.
Enkele dagen daarna heeft Daan nog een afspraak met de bank om de rest van het bedrijf te financieren en ook de hypotheek van het huis te regelen, en een week later zit hij al bij de notaris om alles om te schrijven.

Melissa is er bij om hem steun te geven. Wat zenuwachtig zet Daan zijn handtekening, waarna Harry en Dien samen hun handtekening onder de papieren zetten. En vanaf dat moment is Daan de nieuwe eigenaar van de garage en eigenaar van de woning. Het is niet zo, dat hij al meteen in zijn nieuwe woning kan intrekken,
Harry en Dien moeten nog enkele weken wachten, voordat ze in hun nieuwe woning kunnen intrekken, maar dat is niet erg. Daan kan zijn spullen zolang bij John kwijt, en daar zolang logeren.

En Daan maakt dan ook lange dagen. Hij doet de garage enkele dagen dicht om het pand wat op te knappen. Allereerst het kantoor, dat breekt hij er helemaal uit. Met behulp van vrienden en Roel en Hans maken ze het kantoor een stuk groter, bouwen er een heuse kantine in en maken het gereed voor de toekomst.
Een paar computers, waarop het een gemak is om onderdelen te bestellen, schema’s in te kijken en de administratie op te doen maken het geheel af. De muren worden opnieuw geschilderd, en de vloer krijgt een nieuw laag. Na een kleine week heeft de binnenkant een kleine transformatie ondergaan. Het is nog niet helemaal af, maar Daan kan het zich niet veroorloven om de garage nog langer dicht te houden.
In de avonduren maakt hij lange dagen om alles af te werken, geholpen door zijn vrienden. Maar na anderhalve maand hard ploeteren en zwoegen mag het resultaat er wel zijn.
Alleen de buitenkant van het pand moet nog geschilderd worden, maar dat laat Daan dan toch liever een schildersbedrijf doen. En een reclamebureau maakt dan het schild, dat aan de gevel komt te hangen, samen met nog wat vlaggen.

Dan is het tijd om de zaak onder de nieuwe naam te heropenen. Daan heeft Harry gevraagd om de zaak te heropenen, wat Harry echt een grote eer vindt. Bij de heropening zijn veel klanten, maar ook vrienden en familie van Daan aanwezig. Zelfs Joris en Jolien zijn helemaal uit Kampen overgekomen om daarbij aanwezig te zijn. Want ze willen toch wel met eigen ogen zien, wat hun toekomstige schoonzoon daar in het zuiden aan het doen is. En ze zijn dan ook behoorlijk trots op Daan.

En dan is de dag daar, waarop Daan zijn zaak kan openen. Hij woont nu ook pas net een week in de woning naast de garage, en binnen in zijn huis staat nog alles in dozen. Voor het uitpakken van zijn spullen heeft Daan nog helemaal geen tijd gehad. Maar zijn bed staat er al, en Melissa is er om hem bij te staan.
Melissa heeft de taak van uitpakken maar op zich genomen. Maar het komt veelvuldig voor, dat ze de spullen niet eens uitpakt, maar gewoon weggooit. Het meeste is oud en versleten. Maar vandaag denkt ze allerminst aan de dozen, die nog her en der in huis staan.

Al vanaf zonsopgang is ze bezig met het poetsen van de garage, het vegen van de vloeren en het schikken van het servies. Daan legt nog een laatste hand aan de versieringen, en als het dan bijna tijd is, douchen ze zich nog snel, voordat ze hun gasten gaan ontvangen. Maar daardoor staan ze even naakt tegenover elkaar. Melissa is net bezig zich aan te kleden, terwijl Daan al bijna klaar is. Daan stopt even, met wat hij aan het doen is, en kijkt naar de omgekeerde striptease van Melissa.

Hij kijkt toe hoe ze haar string aantrekt, vervolgens haar bh in bijpassende kleur, dan nog eens haar haren naar achteren werpt, voordat ze zich in haar rode jurk met witte polkadots, die ze speciaal voor de gelegenheid gekocht heeft, aantrekt. Ze ziet er uit alsof ze uit een vijftigerjaren film komt gelopen. Dan pas krijgt ze in de gaten, dat Daan haar staat te bekijken.

Lachend zegt ze: ‘Kun je het allemaal zien?’

Daan knikt lachend. ‘Ja, en daar kan ik heel erg van genieten. God, wat ben je toch mooi, Melissa! En die kleren, werkelijk prachtig!’

Melissa glimlacht. ‘Trek jij je kleren nu ook maar eens aan. Straks komen de gasten, en zijn we nog niet klaar!’

Daan knikt en gaat verder met zich aankleden. Voor hem een pak in jaren vijftiger jaren-stijl, compleet met bijpassende schoenen, die Melissa voor hem gekocht heeft. Samen staat het prachtig, en Melissa maakt zich dan ook nog op met vuurrode lippen en zwarte mascara. Ze ziet er echt uit om op te vreten. Ze maakt het dan af met een nep parelketting en een passend horloge. Dan lopen ze gezamenlijk naar beneden, waar Jolien en Joris al op hun staan te wachten.

Jolien moet even naar adem happen, als ze het tweetal via de trap naar beneden ziet komen.

‘Joris, moet je eens kijken! Het is alsof het zestig jaar geleden is! Kijk eens hoe mooi ze samen zijn!’

Joris knikt. ‘Hemel, soms vraag je je af, waarom zoiets niet meer gedragen wordt. Melissa ziet er prachtig uit. Maar ook Daan! Een prachtig idee om zich zo te kleden voor de opening van zijn garage.’

Als Melissa en Daan eenmaal onder zijn, krijgen ze nogmaals de complimenten voor hun originele kledingkeuze. Daan glundert en zegt: ‘Dit was helemaal het idee van Melissa. Maar toen ze het me voorstelde, was ik het er meteen mee eens. Dit past zo erg in de stijl, hoe ik het ingericht heb!’

‘Helemaal waar! Maar jullie zijn echt een plaatje! Wacht, hier moet ik een foto van maken!’

Jolien maakt trots een foto van haar dochter en haar vriend. Ze maakt er meerdere, want ze is oprecht trots. Dan horen ze het zachter gebrabbel van een dikke V8. Ze kijken naar buiten en zien dat Chantal met John zijn aangekomen. Ook Chantal en John hebben zich voor de gelegenheid passend aangekleed, zij het niet in de jaren vijftiger-stijl, maar in de jaren zestiger-stijl. Iets wat ze tegenwoordig vaker dragen, als ze samen gaan dansen. Ze hebben ook een jongen bij, die wat verlegen, maar wel keurig gekleed, achter hun aan loopt.

Chantal loopt het huis binnen en wordt daar hartelijk begroet door haar moeder en haar vader.
‘Ah, zijn jullie er al?’

Jolien knikt. ‘We zijn vanmorgen al om vier uur thuis weggereden, en om zes uur waren we al hier. En toen waren deze twee nog steeds bezig om alles in orde te maken. We hebben ze nog weg moeten sturen, zodat ze zich nog tijdig konden douchen. Moet je eens kijken, hoe mooi ze gekleed zijn!’

Chantal knikt. ‘Heel erg mooi! Waar heb je dat gevonden, Melissa? Die winkel moet je me tonen. John en ik waren al aan het kijken naar zulke kleding, maar zo mooi als jullie nu aanhebben, die hebben we nog niet gevonden.’

‘In Nijmegen zit een winkel vol met dat spul. En helemaal niet duur! Maar jullie zien er anders ook niet slecht uit! John ziet er nu uit als een echte badboy, bijna als John Travolta!’

John lacht. ‘Misschien wel de looks, maar zingen als Travolta, dat nu ook weer niet.’

Jolien moet nu lachen. ‘Jawel, je hebt de looks en de stem. Maar misschien niet het geld van Travolta!’

Daar moeten ze allemaal om lachen. Jolien kijkt trots naar haar beide dochters. Ze zien er allebei beeldig uit.
Dan zegt ze: ‘Ik moest Daan en Melissa trouwens van Johan, Helen, Michel en Jolanda zeggen, dat ze je succes met je zaak wensen, Daan. Ze zouden graag gekomen zijn, maar ze moeten werken.’

‘Bedank ze maar namens mij en Melissa. En Johan en Helen heb ik trouwens al passend bedankt, ik heb ze een diner bon gegeven, zodat ze eens lekker samen kunnen gaan uit eten. Dat hebben ze wel verdiend.’

‘Ik had het gehoord. En ook nog niet een klein bedrag! Je moet toch zuinig zijn op je centen?’

‘Dat klopt wel, maar Johan en Helen hebben ook flink meegeholpen. Zonder hun hulp was ik echt nog niet zo ver. En dat hebben ze gedaan, terwijl ze nog vakantie hebben!’

‘Hmm, die twee kunnen gewoon niet echt stilzitten. Maar wel aardig, dat je ze op die manier bedankt.’

‘En ook aardig, dat ze hun vakantie opofferen om mij te helpen. Dus voor wat, hoort wat. Of niet dan?’

Dan komen Roel en Hans aangereden. Ze hebben hun nieuwe overalls bij, die Daan speciaal voor de opening heeft laten maken. Na de opening trekken ze die pas aan, want het moet ook een beetje verrassing blijven voor Harry en zijn vrouw.

Ze lopen dan naar de garage, want er komen steeds meer mensen aangereden of gelopen. Na een uur staat het hele terrein vol met klassieke voertuigen, vooral Cadillacs, en klinkt er via de luidsprekers muziek. Overal staan mensen en bekijken hoe het pand is opgeknapt. Daan moet veel vragen beantwoorden van klanten, maar ook enkele vertegenwoordigers van leveranciers zijn aanwezig om hun nieuwe klant te begroeten.

Een oud vrouwtje zegt tegen Daan: ‘Wat een leuk idee om de garage te heropenen. Dat doet oude tijden herleven. Maar ik kan hier straks nog wel gewoon terecht met mijn autootje?’

‘Ja, mevrouw Daemen. We blijven gewoon een garage, maar we gaan ons wel toeleggen op oudere auto’s. Daar weten we wel een en ander vanaf, en die kennis begint tegenwoordig wat te vervagen. Dus u kunt bij ons terecht met uw moderne auto, maar ook met uw klassieker!’

‘Goed dat ik het weet! Je zou het misschien niet verwachten van zo’n oude dame als ik, maar ik heb thuis nog een klassieker staan. Hij was van mijn man Frans, God hebbe zijn ziel. Vroeger hebben we er altijd graag in rondgereden, maar nu staat hij al jaren stil te staan in de garage. Eigenlijk wel jammer. Maar als ik jou vraag om die weer rijdbaar te maken, dat zouden jullie dus kunnen?’

‘Ja, in principe wel. Dat hangt natuurlijk af, wat er aan gedaan moet worden.’

‘Hij staat goed verwarmd in de garage, maar het is al enkele jaren geleden, dat hij gereden heeft. Ik schors hem ieder jaar weer, maar als ik nu allemaal die wagen zie, dan krijg ik toch de kriebels en wil weer met dat ding rijden. Frans zou dat zeker graag zien!’

‘Nou, dan gaan we dat toch voor u regelen! Ik kom binnenkort wel eens langs om te kijken, wat er aan moet gebeuren, en dan praten we verder. Is dat goed, mevrouw Daemen?’

‘Helemaal perfect. Dat is nog eens service, zoals die vroeger geboden werd!’

‘Nou, dat is precies wat we proberen na te streven. Ouderwetse service en kwaliteit.’

‘Ik weet, dat jullie goed zijn. Maar blijven de prijzen nog wel hetzelfde?’

Daan lacht. ‘Niet helemaal. Een kleine stijging is helaas wel noodzakelijk. Maar ik garandeer u, dan zijn we nog steeds erg goedkoop! Maar voor de gewone reparaties hanteren we andere tarieven, dan voor het opknappen van klassiekers. Ik zal u wel een prijslijst brengen, zodat u weet, wat u te wachten staat.’

‘Ja, net als vroeger! Oh, wat heerlijk!’

Dan komt Harry en zijn vrouw Dien aan in zijn wagen. Ze worden bijna onthaald als helden, waardoor ze wat verlegen en blozend uit hun auto stappen. Dien heeft de garage niet meer gezien, sinds ze verhuisd is naar haar nieuwe woning. Harry wel, die is vaak genoeg komen kijken. Maar nu alles klaar is, en feestelijk versierd, moeten ze beide toch wel een traantje wegpinken.

‘O, Daan! Wat heb je het mooi gemaakt! Het lijkt wel, alsof het helemaal nieuw is! Je waant je bijna in een andere tijd!’

‘Fijn, dat je het zo mooi vindt, Dien. Maar kom, dan laat ik je wat leuke details zien. Ik heb wel een en ander veranderd!’

Daan laat dan de veranderingen aan Harry en Dien zien.

‘En hier hebben we nu onze kantine, en tevens de ruimte, waar we onze klanten kunnen ontvangen. En we konden het niet over ons hart verkrijgen, om al je goede zorgen in al die jaren zomaar voorbij te laten gaan. Dus hebben we dit bord boven de kantine gehangen.

In sierlijke letters staat er op het bord: ‘Diens Coffee Corner’

Dien lacht van verrukking. ‘Ach, wat leuk, jongens! Dit vind ik werkelijk prachtig! Dat jullie me op die manier bedanken! Och, ik moet er zelfs van huilen!’

Daan geeft Dien een zakdoekje, zodat ze haar tranen goed kan deppen. Dan geeft Dien Daan een flinke knuffel.

‘Dank je, Daan. Dit doet me echt heel goed. Ik had veel verwacht, maar dit niet.’

‘Mag ik je dan een kop koffie aanbieden uit onze nieuwe kantine? Die komt tegenwoordig wel uit een machine, en we zullen je geweldige koffie nog heel erg gaan missen.’

‘Geloof me, ik zal jullie ook heel erg missen. Maar ik mag zeker toch nog wel op bezoek komen?’

‘Natuurlijk! Jullie zijn altijd welkom!’

Daan geeft Dien dan een kop koffie. Dien bekijkt het servies. Dat is ook kleurrijk, zoals het vroeger was.
‘Zelf daar heb je nog aan gedacht! Waar heb je dat gevonden?’

‘Gekocht op een veiling. Ik zag ze staan, nog nieuw in een doos. En ze zijn nog echt uit de jaren zestig. Dus eigenlijk antiek. Maar ik heb nog vijf dozen vol van dat spul. Dus het geeft niet, mocht er eentje breken. Maar deze is speciaal voor jou. Ik heb er je naam op laten zetten en ik heb er natuurlijk ook een voor Harry!’

Dien laat dan het kopje aan Harry zien. ‘Kijk hier eens, Harry! Wat leuk! We worden hier wel in het zonnetje gezet!’

Harry knikt. Hij is zwijgzamer dan normaal. Het is ook wel een beetje moeilijk voor hem. Jarenlang heeft hij alles gedaan voor zijn zaak, en nu is dat plotseling voorbij. Harry en Dien wordt dan gebak aangeboden, en even later is het dan tijd voor de heropening.

Daan heeft een wat geïmproviseerd podium gemaakt, dat midden in de garage staat. Daar staat een microfoon en Daan loopt dan naar het podium. Hij klopt een keer op de microfoon en vraagt dan om aandacht.

‘Dames, Heren! Enkele weken geleden werkte ik hier nog als werknemer, tot dat Harry me vertelde, dat hij met pensioen wilde gaan. En nu, tweeënhalve maand verder, staan we hier om te vieren, dat zijn geliefde garage overgaat in mijn handen. En omdat ik niemand beter kon bedenken om de heropening van de garage te vieren, vraag ik nu Harry naar voren om mijn garage te openen.’

Harry loopt onder luid applaus naar voren. ‘Bedankt iedereen!’

Harry wacht tot het even stil is. Dan gaat hij verder:

‘Daan heeft het zojuist al verteld, tweeënhalve maand geleden vertelde ik Daan, dat ik met pensioen wilde gaan, maar vroeg hem ook of hij geen interesse had om mijn garage over te nemen. Nou, het antwoord kennen jullie inmiddels al, anders zouden jullie nu niet hier zijn.
Ik had alleen niet verwacht, dat het allemaal zo snel zou gaan. Zo ben je de ene dag nog aan het werk, en de andere dag ben je baas af. Maar ik heb vertrouwen in Daan. Als ik zie, wat hij in korte tijd met het pand gedaan heeft, dan neem ik mijn hoed af en maak een diepe buiging.
Als hij met dezelfde instelling door blijft gaan, voorspel ik hem een goede toekomst. Hopelijk samen met zijn liefde, Melissa Santegoed, maar ook daar voorspel ik ze een goede toekomst. Daan zou namelijk nooit deze stap gezet hebben, zonder een sterke vrouw achter zich.

Maar voor Daan is de weg naar dit toe niet gemakkelijk geweest. Velen weten niet, wat hij allemaal heeft moeten doorstaan. Maar het heeft Daan wel sterker gemaakt, en dat zal hij nu nodig hebben. Ik weet wat zijn plannen voor dit bedrijf zijn, en ik ben er erg van onder de indruk, vooral omdat zijn beide werknemers, mijn oude werknemers, zich er ook erg voor inspannen.

Vooral het idee om de service en de kwaliteit uit het verleden weer in deze moderne tijd te herintroduceren, dat vind ik een geniaal idee. En ook zijn idee om klassiekers in opdracht voor klanten te gaan herstellen, nou, dan ben je hier aan het juiste adres!

Het enige dat me nog dwars zit, is dat ik eigenlijk nog helemaal niet weet, hoe Daan zijn nieuwe bedrijf gaat noemen. Want bij een nieuwe eigenaar hoort ook een nieuwe naam.’

Daan komt naast Harry staan. ‘Ja, daar heb je me al meerdere keren om gevraagd, maar ik heb het met goede reden verzwegen. We willen onze nieuwe naam bij wijze van opening bekend maken. Harry, als je aan dit lint trekt, dan valt het doek van het naamschild voor het pand, en zal de nieuwe naam onthuld worden.’

Daan toont Harry het lint, waaraan hij moet trekken. Iedereen volgt het tweetal naar buiten, en kijkt gespannen toe, hoe Harry het doek van het naamschild trekt. Er volgt een daverend applaus, maar het is Harry, die ontroert en met dikke tranen in zijn ogen naar het schild kijkt.

Op een prachtig geëmailleerd bord staat een afbeelding van een oude auto, met daarlangs Harry’s Classics, Repairs & Service geschilderd. Harry is er echt sprakeloos van.

Als het applaus is weggezakt, weet Harry nog amper een woord uit te brengen, zo ontroerd is hij. Maar hij grijpt naar de microfoon en zegt dan: ‘Dames, Heren! Als je na vijftig jaren arbeid je zaak overdoet aan een van je werknemers, en dan te zien krijgt, dan hij zijn zaak naar jou vernoemd, dan is dat een enorme grote eer! Ik ben niet snel sprakeloos, maar dit was wel een van de weinige momenten!’

Hans, die tussen het publiek staat, roept naar Harry toe: ‘Daar kunnen we nu anders weinig van merken, Harry!’

Iedereen moet er om lachen. Harry gaat verder. ‘Voltreffer, Hans! Maar dit vertelt me, dat ik dan al die jaren het goed gedaan heb. Anders zouden jullie dit niet voor me doen.’

Dan geeft Harry Daan een flinke knuffel. Hij fluistert Daan in zijn oor: ‘Je hebt me net een gelukkig man gemaakt! Dit is echt een hele grote eer voor me.’

Daan glimlacht. ‘En het was me een eer om de zaak naar u te vernoemen. Ik heb altijd met groot plezier bij u gewerkt, en ik heb altijd veel respect voor u gehad. Ook al was dat niet altijd zichtbaar, dat geef ik toe. Maar u bent een tweede vader voor me geweest, en dat zal ik nooit vergeten. Bovendien, het bekt wel lekker. Harry’s Classics, Repairs & Service. Vind je niet?’

Harry lacht. Daan roept dan: ‘En nu champagne voor iedereen!’

Roel en Hans brengen dan de champagne rond in hun nieuwe outfit, en John hijst met Joris snel de nieuwe vlaggen in de vlaggenmasten. De hele dag komen mensen langs om Daan te feliciteren, geschenken te brengen en te komen kijken wat er allemaal veranderd is. Veel bestaande klanten, maar ook geïnteresseerden. Het levert Daan zelfs al meteen een aantal nieuwe klanten op.
Pas laat in de middag vertrekken de laatste klanten en kunnen ze beginnen met opruimen. Als ze klaar zijn, ploffen ze op de stoelen in de nieuwe kantine neer. Roel zucht eens diep en zegt: ‘Wat een dag zeg! Maar wel ontzettend leuk! Erg leuke reacties, eigenlijk over alles! Het pand, de kleding, en vooral de naam.’

Daan knikt. ‘Ja, het was echt geweldig. En heel erg bedankt voor jullie hulp, jongens! En met een beetje geluk hebben we nu ook nog eens een goede klant binnen gehaald! Maandag moeten jullie even een bus ophalen bij Munstermans. Die moet een grote beurt krijgen. Als dat goed gaat, konden we wel eens meer opdrachten van hem binnen krijgen.’

‘Ho, dat is nog eens goed nieuws! Je kunt op ons rekenen, baas!’

Daan lacht. ‘Ik denk, dat ik maar dezelfde tactiek ga toepassen, als Harry. De spaarpot zal ik maar weer op de kast zetten!’

Roel en Hans lachen. ‘Ja, dat geloof ik nu wel! Nu hoef je er zelf niets meer in te duwen!’

Daan lacht. ‘Dan weet ik het goed gemaakt, als ik mezelf baas noem, dan duw ik wat in de pot!’

‘Dat is een deal! Maar ik ga nu op huis aan. Ik ben doodmoe!’

‘En ik ook! Ik zie jullie maandag weer!’

Ze staan allebei op. ‘Tot maandag, baas!’

En ze lopen dan lachend naar de koffieautomaat, waar ze in een lege mok enkele euro’s in stoppen. Daan kan er alleen maar om lachen. Hij ziet er de humor wel van in.

Maar dan gaat iedereen langzaam op huis aan. Ook Joris en Jolien, want die hebben nog een hele rit voor zich. Uiteindelijk blijven alleen Daan en Melissa achter. Vermoeid laten ze zich op het bed ploffen. Melissa zegt: ‘Oh, ik ben echt doodmoe! Maar wat was het leuk!’

‘Ja, zeg dat wel! Maar ik ben ook doodop. Heb jij geen pijn aan je voeten? Je hebt de hele dag op die hakken rondgelopen!’

Melissa knikt. Daan zegt daarop: ‘Zal ik ze voor je uittrekken en dan je voeten lekker masseren?’

Daan wacht haar antwoord niet af, en gaat voor haar zitten. Hij trekt voorzichtig haar schoenen uit, en masseert ze lichtjes met zijn vingers. Melissa laat haar hoofd achteruit vallen en kreunt van genot.
‘Oh, dat voelt goed! Heerlijk!’

Het doet Daan genoegen om te zien, dat Melissa geniet van zijn behandeling. Maar het doet hem ook verlangen naar meer. Hij begint ook de benen van Melissa te strelen. Ondanks dat ze moe is, heeft ze best wel in de gaten, waar dit naar toe gaat leiden. Maar ze vindt het helemaal niet erg, ze raakt zelfs wel wat opgewonden van die verwennerij aan haar voeten. En nu Daan haar benen streelt, begint ze zelfs geil te worden. Haar ademhaling wordt al wat zwaarder, en als Daan haar knieën bereikt, wil ze meer. Maar ze is nog wel helder genoeg om te beseffen, dat ze haar kleren niet te zeer wil verkreukelen.

Met moeite kan ze uitbrengen: ‘Daan, als we verder willen gaan, laat ons dan wel even uitkleden.’

Daan is daar meteen voor te vinden. Nog nooit eerder hebben ze zich zo snel ontdaan van hun kleding. Melissa ziet met genoegen, dat Daan al een stijve pik heeft. Ze verwacht dan ook, dat er snel actie zal ontstaan, maar Daan heeft hele andere plannen. Hij duwt haar weer terug waar ze lag en gaat verder, waar hij gebleven is.

En Melissa kan dat helemaal niet erg vinden. Daan weet precies wat hij doet. Met zijn vingers streelt hij haar benen, en laat sporen van kippenvel achter, die hij vervolgens bedekt met kusjes. Was Melissa al niet geil geweest, dan was ze het daardoor wel geworden. Daan heeft al lang gezien hoe er wat vocht uit de schaamlippen van Melissa parelt. Maar toch neemt hij zich de tijd, voordat hij zich gunt haar heerlijke zoete sappen te mogen proeven. Eerst wil hij haar nog geiler maken. Dus hij gaat verder, met waar hij gebleven is.

Traag werkt hij zich omhoog naar haar dijen, haar schaamlippen komen steeds dichterbij en Melissa is bijna buiten zichzelf van genot. Ze kan zich amper herinneren ooit zo geil te zijn geweest. En ze is helemaal overgeleverd aan de gunsten van Daan, want ze kan hem niet omhoog trekken.

Maar uiteindelijk bereikt Daan haar heiligdom, en begint rondom haar schaamlippen te strelen. Maar nu is hij wel binnen handbereid van Melissa, en ze duwt zijn hoofd richting haar, inmiddels druipende, kutje. Daan voldoet maar wat graag aan haar verzoek, en begint vol overgave haar kutje te likken. Het gekreun van Melissa laat hem al snel weten, dat ze niet heel erg lang nodig heeft om tot een orgasme te komen. En inderdaad, een paar tellen later komt Melissa hard gillend klaar. Haar orgasme komt als een vloedgolf, en in de razernij die door haar lichaam giert, raakt ze even helemaal van de wereld.
En als ze dan weer terug op aarde komt, is haar orgasme nog niet uitgeraasd. Want Daan is gewoon doorgegaan, en heeft haar al een tweede orgasme bezorgd. Die is gelukkig voor Melissa wat minder heftig, maar niet minder fijn.

Daan beseft, dat hij haar nu even rust moet laten, en komt dan naast haar liggen. Hij moet lachen, als hij haar ver opengesperde ogen en mond ziet. Ze ademt snel om te herstellen van haar orgasme. Ze kijkt hem aan en zegt: ‘Wow! Van wie heb je dat geleerd?’

Daan moet nu hard lachen. ‘Niemand. Je wees me zelf de weg. Ik wist niet, dat je zo gevoelig was aan je benen!’

Melissa moet nu ook lachen. ‘Dat wist ik zelf ook niet. Het voelde gewoon heerlijk. Eerst die voetmassage, dat was al heerlijk. Maar toen je hoger ging, wilde ik alleen maar meer. Ik denk, als je nog even doorgegaan was, dan was ik ook al klaargekomen.’

Daan glimlacht. ‘Ik had al zo’n idee, maar ik wilde je niet langer laten wachten.’

Melissa is nu wat meer op adem gekomen. Ze kruipt naar hem toe en geeft hem een zoen.
‘Ik hou van je, Daan. Maar nu is het mijn beurt om jou te laten genieten!’

Ze duwt hem op zijn rug en klimt dan op hem. Ze bukt zich voorover en geeft hem een heerlijke tongzoen. Maar dan plaatst ze kusjes op zijn nek, en gaat steeds dieper over zijn lichaam. Aan zijn borstkas geeft ze speciale aandacht. Ze kan zo genieten van zijn gespierde borst met een echte sixpack. En terwijl ze dat doet, zit ze met haar benen gespreid op het kruis van Daan. Ze voelt hoe zijn pik begint te groeien. Die prikt nu tegen haar buik aan.
Ze gaat haar fantasie te buiten, en laat haar lippen glijden over de gespierde buik van haar mannetje. Tot ze met haar kin de eikel van de pik van Daan raakt. Dan stort ze zich vol overgave op zijn pik. Ze geeft er eerst een kusje op, om er vervolgens met haar tong cirkels te maken op zijn eikel. Haar beloning is het goedkeurende gekreun van Daan. Het motiveert haar om verder te gaan. Met haar lippen en haar tong laat ze dan zijn eikel in haar mond glijden. Niet verder, ze wil hem nog veel meer laten genieten. Dan heel langzaam laat ze haar mond dieper over zijn pik glijden, zijn pik masserend met haar tong. Daan kreunt van genot. Wat doet ze dat toch heerlijk! Melissa gaat heerlijk door met hem te verwennen, wetende dat Daan dit echt niet lang gaat volhouden.

Maar als ze merkt, dat hij dreigt klaar te komen, stopt ze en wacht tot zijn orgasme is weggeëbd. Dan gaat ze weer verder en gaat weer verder, tot het moment, dat hij weer lijkt klaar te komen. En dan zet ze een stapje erbij, en voert het tempo op. Ze voelt zijn pik opzwellen, en Daan pakt haar bij haar hoofd, terwijl hij met een harde kreun zijn zaad in haar mondje spuit. Een gelukzalig gevoel overvalt haar, de gedachte, dat ze hem heerlijk heeft laten klaarkomen geeft haar een geweldig gevoel. Dan slikt ze zijn zaad door, en gaat weer naast hem liggen. Daan heeft even nodig om op adem te komen, en geeft haar dan een zoen.

Maar dan begint de vermoeidheid hen in te halen. Melissa valt al snel in slaap, Daan kan nog net wakker blijven. Hij wil Melissa ook niet meer wakker maken. Niet dat hem dat nog zou lukken, want ze is reeds in een diepe slaap. Dat merkt hij wel, als hij haar recht in bed wil leggen en haar met het dekbed wil toedekken. Ze wordt niet eens wakker, als Daan haar juist in bed legt. Dan legt hij zich naast haar en valt dan ook al snel in slaap.