Particuliere Thuiszorg - 1

"Ja, om persoonlijke redenen gaat de voorkeur uit naar een mannelijke verpleegkundige".
"Uitstekend, mevrouw Zwanenburg, als het u en uw vader schikt, dan kunnen wij morgen al iemand langs sturen voor een kennismaking, uw vader - voor zover mogelijk - en u, kunnen dan al uw wensen kenbaar maken en bespreken".

Ik draaide de gekrulde draad van het telefoonsnoer nu zo strak om mijn pink dat deze pijnlijk begon te kloppen, een gewoonte die stamde uit de tijd dat ik nog thuis woonde en spannende telefoongesprekken voerde. Of dit nu ellenlange belsessies met mijn toenmalige beste vriendin waren, of met mijn eerste liefde, er kwam altijd een moment dat ik gedachteloos het krulsnoer strak om mijn linkerpink wikkelde, net zolang tot het topje rood zag en pijnlijk begon te kloppen.

Die tijd lag inmiddels meer dan 25 jaar achter me, maar omdat diezelfde tijd in mijn ouderlijk huis stil had gestaan, kon ik mij gelukkig nog steeds schuldig maken aan mijn jeugdgewoonte.
"Evaaaaa, wat ben je nou allemaal aan het doen, hè verdomme, waarom moet het altijd allemaal zo lang duren bij jou". "Als je nou eens gewoon to the point zou komen, zoals IK je geleerd heb, dan hoefden al die woorden niet vuil gemaakt te worden voor niets"...
Die ouwe was, zonder dat ik het wist, uit bed gekomen en stond ineens in de woonkamer. Zijn dunne haar stond rechtop en zijn ogen fonkelden woest...

"Ik kan niet eens fatsoenlijk even rusten als jij er bent met al dat gedoe en tumult"...

Ik wist dat het onzin was, hij kon mij onmogelijk gehoord hebben vanuit zijn bed maar ik zweeg, keek langs hem heen en haalde diep adem waarna ik opstond en mijn tas pakte. Ik wist dat het voor ons beiden het beste zou zijn als ik de boodschap over zou brengen en daarna meteen weg zou gaan.

"Morgen komt er iemand pa, om 11:00, ik ben er dan ook bij dus zorg dat je bent aangekleed en gedoucht".
"Ja, jij hebt goddomme makkelijk praten maar ik sta overal alleen voor, het is allemaal niet zo makkelijk hoor"...
"Nee pa daarom hebben we toch ook de knoop doorgehakt daar iemand voor in te huren".

Zijn blik werd iets zachter nu en hij liet zich op zijn stoel zakken, de stoel die - voor zijn eigen gemak en krakkemikkige rug - allang vervangen had moeten worden voor een fijne ergonomische seniorenfauteuil maar ja, "dat komt nog wel een keer Eva, daar moet ik ineens zin in hebben, in zo'n stoel Ik had de moed na vier jaar enthousiast laten zien van foto's, catalogi en prijslijsten inmiddels opgegeven.

"Ik hoop op een lief zustertje Eva, God wat zou dat fijn zijn, ik ben al zo lang alleen sinds je moeder...".

"Er komt een mannelijke verpleegkundige pa, als je zo snel iets geregeld wil hebben moet je daar voor nu maar genoegen mee nemen", loog ik moeiteloos.

Ik hoorde de zakelijke toon in mijn stem die ik ongemerkt een paar octaven had laten zakken. Mijn tas hield ik beschermend tegen mij aan geklemd.

Mijn vader en de vrouwen...
Ondanks dat hij inmiddels oud, zwak en misschien wel op zijn meest pathetisch was, had hij nog steeds een bepaalde narcistische charme waarmee hij aan de oppervlakte vertedering bij bijna alle vrouwen op kon wekken. Zijn gierigheid, maar ook zijn loyaliteit jegens mijn overleden moeder hadden hem er gelukkig altijd van weerhouden de eerste de beste gehaaide Oostbloksnol in huis te halen, maar er waren ooit momenten geweest dat ik daar oprecht mijn hart voor vast had gehouden.

Hij heeft mij gelukkig nooit met één vinger aangeraakt op een foute manier, maar zijn manier van doen en zijn "zijn" hebben tot op de dag van vandaag een niet te onderschatten invloed gehad op mijn partnerkeuze en de manier waarop ik mannen koste wat kost wilde pleasen, zover was ik inmiddels al wel.
"Nou dan hoop ik maar dat het een goeie is, als ik het niks vind dan zeg ik het gewoon hoor Eva, je weet, ik maak van mijn hart geen moordkuil...ik..."

"Tot morgen pa, ik ben er rond kwart voor elf, dan kan ik meteen koffie zetten en hem ontvangen".
Ik kuste hem met de nodige weerstand op zijn wang. De wang die ooit naar aftershave had geroken en glad had gevoeld. Diezelfde wang rook nu naar oud en versleten en een bepaald soort beginnende verrotting.
"Mevrouw Zwanenburg, u bent de dochter als ik het goed heb begrepen hè, hoi ik ben Jan, aangenaam".
De lange prettig uitziende gestalte vulde de hele deuropening, niet alleen door zijn lengte maar door zijn hele non-verbale manier van aanwezigheid.

"Broeder Jan", hoe simpel wilde je het hebben", dacht ik gekscherend.
"Nou als jij Jan bent, zeg dan alsjeblieft Eva, zei ik.

Ik schudde zijn grote krachtige hand en keek hem recht in zijn heftige bruine ogen; "iets met eerste indruk en allesbepalend en zo", dacht ik terwijl mijn mond als vanzelf een grimas trok.

In die paar seconden van onze kennismaking zag ik feilloos dat hij mijn vader aan zou kunnen: geestelijk, emotioneel, mentaal en uiteraard fysiek. Het had maar een haar gescheeld of ik had mij in zijn armen geworpen, alle therapieën en zelfhulpboeken te spijt. Dit was helaas wat een man als Jan nu eenmaal bij mij opriep.

Deze man maakte je de pis niet zo snel lauw, zoals het spreekwoord zei, dat straalde hij aan alle kanten uit. Hij had warrig bruin haar en droeg een hoodie, goedzittende spijkerbroek en enigszins afgetrapte allstars.
Me bewust zijnde van mijn vrouwelijkheid ging ik hem voor naar de huiskamer waar de ouwe op zijn troon zat en even dacht ik oprecht gevoeld te hebben dat hij zijn ogen op mijn kont liet rusten terwijl ik hem voor ging. Nooit eerder was ik zo blij geweest met de keuze voor mijn zwarte goed zittende jurk waar mijn vormen perfect in uit kwamen.

De hele ruimte was vanaf dat moment gevuld met Jan en terwijl de ouwe hem stug de hand schudde en hem geringschattend en nors aankeek, ging ik heupwiegend de open keuken in om koffie te zetten.

Terwijl de koffie ouderwets pruttelde in het filterapparaat, leunde ik bevallig tegen het aanrecht en keek ik zo verleidelijk mogelijk de kamer in. Jan de ouwe waren druk in gesprek en leken mij compleet vergeten. Ik hoorde mijn vader zijn bekende zielige slachtofferriedel afdraaien, Jan zat onderuit gezakt in de fauteuil tegenover hem en leek oprecht te luisteren.

"Alsof hij hier al járen kwam, alsof hij de ouwe kende van vroeger en vooral...alsof hij hier thuishoorde". Ik slikte, deze man was zo te zien goed in wat hij deed, al realiseerde ik me meteen dat ik al na vijf minuten amper meer objectief kon nadenken omdat een geile en opgewonden spanning zich stukje bij beetje begon te nestelen in mijn kop en lijf. Ondanks dat het hartje herfst was, leek het wel lente te worden in mij.
Ik bleef ze vanaf afstand gadeslaan en probeerde het gesprek te volgen. Tot twee keer toe dwaalde Jan héél even af en keek hij mij voor een nanoseconde doordringend aan. Ik kon het niet helpen maar het leek wel of de bliksem insloeg, mijn lijf reageerde in elk geval meteen met een versnelde hartslag en een stijgende lichaamstemperatuur.

Enigszins wankel liep ik met het dienblad met kopjes de woonkamer in. Het grote glas water - voor Jan - wiebelde vervaarlijk.

"Zo Eva, daar zou jij nu eens een voorbeeld aan kunnen nemen, aan deze man hier, die weet wat luisteren inhoudt, we hadden gelijk een klik hè Jan...ouwe gozer van me".
De ouwe zette zijn meest charmante "ouwe jongens krentenbrood" gezicht op en het was dat hij te ver van Jan af zat, anders had hij hem met liefde een schouderklop of liever nog een mannenknuffel gegeven.
Dit was bij uitstek zo'n moment dat ik de ouwe met liefde een knal voor zijn rotkop had willen geven of liever nog een spreekwoordelijk nekschot.

"Ach wees blij dat u een betrokken dochter heeft mijnheer Zwanenburg", ik zie dat ook heus vaak anders hoor".
"Ja jongen, dat weet ik wel, ik weet wel dat ze een drukke baan heeft en niet altijd vrij kan krijgen maargoed ik ben ook altijd maar alleen hè en ik..."

Nog half luisterend naar mijn vader die nog wat napruttelde over dat Jan hem best Koos mocht noemen in plaats van mijnheer Zwanenburg, schonk ik Jan mijn meest charmante glimlacht. Hij mocht dan wel een prof zijn, ik had het idee dat hij binnen een kwartier haarfijn in de gaten had hoe het zat en er viel ineens een last van mijn schouders.

Op dagelijkse basis helpen met opstaan en aankleden en op dinsdag, donderdag en zaterdag helpen met douchen. Op donderdag ook samen boodschappen doen en op zaterdag zou Jan ook met de ouwe naar buiten gaan in een rolstoel, zo kwamen we overeen. Zo ook dat Jan die komende zaterdag eenmalig zou koken voor ons drieën in het kader van nadere kennismaking en verdieping van contact. Dit was vast onderdeel van zijn werkwijze en zou niet in rekening worden gebracht. Jan hechtte blijkbaar bijzonder veel waarde aan persoonlijk contact.

"Mochten er nog meer familieleden zijn die willen aanschuiven mijnheer Zwanenburg dan zijn ze uiteraard welkom".

"Ach Jan, ik zei al, ik ben altijd helemaal alleen, niemand die zich om mij bekommert en ik..."
"Eva, als jij mij even de rest van het huis wil laten zien, dan nemen we daarna nog even wat zaken door en tekenen we wat formulieren, helaas moet ik er dan alweer vandoor". Jan was opgestaan en torende met zijn bijna twee meter boven mij uit. Ik voelde mij heerlijk klein en popperig bij hem, precies zoals ik mij graag met mijn 1.75 bij een man wilde voelen.

Mijn vader hield abrupt zijn mond en knikte met een gelukzalig gezicht naar Jan.
Ik liep zo verleidelijk mogelijk de gang op om Jan de rest van het huis te laten zien. Stoute gedachten van onze naakte, zwetende en hijgende lijven die hongerig op elkaar inbeukten, flitsten als bliksemschichten door mijn verhitte kop en op dat moment wist ik dat ik deze man zou krijgen. Het was geen kwestie van of, maar van wanneer. De spanning tussen ons was er, of ik moest mij wel heel erg vergissen.

Even voelde ik mij bijna net zo kansloos als mijn vader die ik in stilte haatte om het feit dat hij zich altijd razendsnel aan mensen bond als ze maar even aardig en begripvol waren. Om ze vervolgens weer keihard af te stoten als ze in zijn ogen iets deden of zeiden wat hem totaal niet beviel.
In wezen deed ik dit eerste nu ook.

Ik drukte die gedachte snel naar de achtergrond terwijl ik de deur van de badkamer opende en aan het lichtkoordje trok.
"Ik hoop niet dat je boos wordt Eva maar het is wel een ehhhh hoe zal ik het zeggen...een persoonlijkheid".
Jan keek mij inschattend aan terwijl hij half op de wasmachine leunde, zijn bruine ogen twinkelden van plezier en hij sprak met gedempte stem.

"Je mag best op normaal volume praten hoor, die ou...ehhh mijn vader is toch zo goed als doof".
"Betrapt Eva, al herstelde je je op tijd".
Jan gaf mij een knipoog die mijn kutje ter plekke deed samenknijpen.

"Ja, het is een vermoeiende en intense man, vooral ook nu zijn gezondheid zo achteruit gaat", zei ik.
In een flits zag ik mezelf neerknielen terwijl ik hongerig en als een volleerd professioneel geil sletje zijn spijkerbroek open ritste en zijn - in mijn fantasie - monsterlijk grote pik tevoorschijn haalde. Ondertussen keek ik geil naar hem op en bleef ik hem aankijken, ook toen ik zijn harde heerlijke grote paal gulzig helemaal in mijn vochtige mond nam en hongerig begon te zuigen.

En of het nu was of Jan gedachten kon lezen, of dat hij andersom op mij dezelfde gedachten losliet wist ik niet, maar ineens deed hij een stap mijn richting uit waardoor wij vlakbij elkaar kwamen te staan.
Ik voelde zijn lichaamswarmte dwars door mijn jurk en ondergoed heen en mijn lijf begon te pulseren en te knetteren. Het bloed pompte als een waanzinnige door mij heen en mijn hart sloeg zeker het dubbele aantal slagen van wat het normaal deed.

"Nu alleen nog de slaapkamer Eva"...
"Nou, nou, dat zeg je toch niet tegen een dame", schoot ik ineens in de lach in een poging de geile spanning te doorbreken.

"Zijn gulzige mooie mond die zich hongerig aan de mijne vastzoog en zijn tong die mijn mond zo dwingend penetreerde dat hij mij bijna de adem benam".

"Zijn - grote en kloppend harde pik in mijn soppende natte en al maanden seksloze kutje" zo hard beukend dat mijn lipjes opzwollen en dieproze kleurden...

"Mijn vervormde stem die zijn naam krijste als hij mij het ene na het andere sidderende orgasme zou bezorgen"...

"Zijn ene hand die bijna in zijn geheel in mijn hunkerende grot verdween, terwijl zijn andere hand mij aan mijn haar achterover trok en me vurig aankeek, zo hard en meedogenloos dat ik bijna los kwam van de grond"...
"Hij duwde mij op de wasmachine vouwde mij vervolgens dubbel en ondertussen zag ik zijn grote pik om de seconde tot aan wortel in mij verdwijnen en...
FLITS...FLITS...FLITS...

Ik knipperde met mijn ogen en herpakte mezelf met moeite, trok wederom aan het lichtkoordje en ging hem voor naar mijn vaders slaapkamer.

"Dat bed zou eigenlijk op klossen moeten Eva, een seniorenbed zou nog beter zijn voor hem". Ik sloeg Jan gade terwijl hij in de deuropening bleef staan en mijn vaders bed met argusogen bekeek.
"Oké, terug naar het hier en nu en de professionaliteit", dacht ik".

"Ja, ik kan het er met hem over hebben, voor de zoveelste keer weliswaar maargoed..."
Ik zuchtte theatraal en probeerde een blik van verstandshouding met Jan te wisselen maar hij beantwoordde mijn blik niet.

"Ja weet je, ik heb ook collega's die een laag bed als dit niet accepteren vanwege de ARBO-wet, rugklachten en zo"...

Jan knipoogde naar me en ik smolt opnieuw..jezus, de man speelde een ziekelijk geil spelletje met me...wat verwachtte hij dat ik zou zeggen dan?"
Ik probeerde zo stoicijns mogelijk terug te kijken maar voelde aan de spieren in mijn gezicht dat ik glazig en schaapachtig keek.

"Je ziet er trouwens wel uitzonderlijk prachtig uit voor een doodgewone woensdag of draag je altijd jurken"?
Jan liet zijn ogen - héél eventjes maar - over mijn lijf glijden
"Ik moet nu gaan Eva, je bent er zaterdag toch ook"?
Vlak voor hij wegliep gaf hij mij een kneepje in mijn schouder en ik wist op dat moment niet welk gevoel ik eerst moest toelaten; totale verwarring of de bliksem die zojuist keihard was ingeslagen bij me.