Het Satorvierkant - 3

7 januari 2015 - Bij Marie thuis, Parijs.

WOLF

"Groot is het niet, het is alles wat ik heb. Maar voor mij is dit het enige plekje waar ik mezelf kan zijn. Let niet op de rommel, ik ben hier geen bezoek gewoon."
Marie haar plekje is inderdaad niet meer dan een klein studiootje met een vuile kookplaat en een minikoelkastje als keukentje. Het enige meubilair bestaat uit een slaapbank met daarnaast op de grond een stereo-installatie. Voor het bewasemde raam staat een klein tafeltje. Het is het enige raam in de studio en kijkt uit op het kerkhof. Tegen de muur een houten rekje, overvol met slordig neergegooide stapels boeken. Haar kleren liggen verspreid over de grond. Een grote sporttas doet dienst als kleerkast. Aan de witgeverfde muren hangt een poster van Pulp Fiction.

"Ik ga douchen. Zet je even op de bank, maak het je gemakkelijk. Drank vind je in de koelkast. Doe alsof je thuis bent."
Het woord thuis blijft bij me nazinderen. Het doet me even nadenken over mijn eigen bestaan. Voor mijn vrienden en collega's ben ik een succesvol zakenman die half Europa rondreist om bij klanten het een na het andere contract binnen te halen. In werkelijkheid is er die leegte. Het reizen is voor mij niet meer dan een vlucht. Een vlucht voor de kwelling na de dood van mijn vrouw Barbara nu bijna twee jaar geleden. Is het daarom dat ik meegegaan ben met deze vreemde vrouw? Dat ik me heb laten meeslepen in een onwezenlijk avontuur? Gewoon omdat het alternatief bestaat uit een eenzaam avondje in de bar van mijn hotel?

Ik sluit even mijn ogen. Een enorme droefheid overvalt me. Ik hou het niet meer, sta recht en begin te ijsberen. Mijn oog valt op de stereo-installatie. Ik loop er heen en graai door de slordig neergegooide CDs. Ik kies er eentje. Even later schalt Iron Maiden door de luidsprekers. 'Run to the hills, run for your life...'

Zichtbaar geïrriteerd komt Marie de badkamer uitgesneld. Haar haren nog nat van het douchen, haar magere lijf verborgen achter een grote handdoek.
"Moet dat nu?" klinkt het.
Ik trek mijn schouders op. Ik wou enkel wat afleiding, meer niet.
"Dit is niet echt passend na alles wat er gebeurd is!" vervolgt ze.
"Het is maar muziek," verontschuldig ik me. "Je doet net alsof er daardoor nu plots een ridder zonder hoofd voor de deur gaat staan."
Marie schrikt even, maar herstelt zich al snel.
"Je weet echt niet wat je begonnen bent, he." sist ze.
“Begonnen?” vraag ik nors. Ik ben haar kittig gedoe beu aan het raken.
“De amulet of ben je dat al vergeten?”
"De amulet die ik gevonden heb? Wat is er mee?"
"Gevonden?"
"Zo was het toch?" Hou toch op, denk ik. Ik heb nu echt geen zin in gezeur.
"En al die monsters? Ben je die al vergeten?"
"Monsters bestaan niet. Dat weet iedereen."
"Wat is er dan volgens jou gebeurd?"
"Ik denk dat die joint van jou ietsje te straf was."

Marie haar mond valt open en ze staart me met vlammende ogen aan.
"Meen je dat nu echt?"
Ik zucht. Tuurlijk meen ik dat, want het is voor mij op dat moment de enige logische verklaring.
Ik ben de hele situatie grondig beu aan het worden. Het enige wat ik wou, was een beetje fun en nu zit ik hier te discussiëren over geesten, spoken en een stom hangertje. "Als je wilt, gaan we nu naar het kerkhof en leg ik de amulet terug op zijn plaats. En dan vergeten we alles wat er gebeurd is."
"Vergeten? Je wil alles vergeten?”
“Dat lijkt me inderdaad het beste."
“Je wil mij ook vergeten?”
"Heb ik dat gezegd?"
"Dus dat tussen ons stelt niks voor?" Marie is nu echt op dreef gekomen. Er is geen houden meer aan.
"Ik ken je nog maar een paar uur."
"Wat dacht je dan? Ik ga haar even binnendoen en dan laten vallen als een baksteen?"
"Het was maar een kus, je doet net alsof we al tien jaar getrouwd zijn." corrigeer ik haar.
Een harde klap op mijn gezicht. "Klootzak!"
Ik kijk haar verontschuldigend aan. "Sorry, dat had ik echt niet mogen zeggen."
Marie knijpt haar ogen samen.
Ik vervolg: "Begrijp me niet verkeerd. Je intrigeert me en ik wil je echt wel leren kennen. Maar feit blijft dat we twee vreemden voor elkaar zijn, ook al voelt het misschien vertrouwd."
"En die amulet?"
"Laten we er een nachtje over slapen en morgen bekijken wat we doen." probeer ik haar tot rust te brengen. Eigenlijk wil ik daar nu helemaal nog niet aan denken.

"Dus je blijft slapen?" vraagt Marie voorzichtig.
Mijn mond valt open. Is het echt allemaal zo gemakkelijk dat ze zich meteen al aan mijn voeten gooit?
"Ja, als je dat wilt, dan blijf ik met plezier bij je." Natuurlijk, ik wil haar best een keer neuken.
Marie houdt haar hoofd schuin en laat haar handdoek op de grond vallen. Ze staat nu naakt voor me. Mijn mond voelt droog. Begerig laat ik mijn ogen over haar lichaam gaan. Van haar elegante hals naar haar kleine borstjes en platte buik. Van haar tepelpiercing naar de tattoo vlak boven haar venusheuvel. Ze is klein en mager, waardoor ze er ondanks haar stoere uiterlijk fragiel uit ziet. Ik word overspoeld door een gevoel van opwinding en mijn pik vertrekt. Marie komt tegen me aan staan en kust me langdurig op de mond.
"Je hebt iets onweerstaanbaars." fluistert ze.
Ik strijk met mijn hand door haar haren. Ik kijk haar aan en even is het niet Marie maar Barbara die ik meen te zien. Mijn hoofd tolt en mijn hele lijf staat in brand. Ik trek Marie tegen me aan en sluit mijn ogen in een wanhopige poging het beeld van Barbara zo lang mogelijk levendig te houden. "Ik laat je nooit meer gaan." beloof ik. Wanhoop en gemis komt weer bovendrijven en ik duw Marie van me af. Die kijkt me vragend aan.

"Ik moet even naar mijn hotel, wat spullen ophalen." Klink ik verward. "Ga je mee?"
"Tuurlijk." Marie kijkt me fronsend aan.
"Dan kunnen we misschien eerst ergens een hapje eten, ik heb honger."

7 januari 2015 - Restaurant Chez Yvette, Parijs.

MARIE

Dit had voor mij mijn triomftocht moeten worden, maar eigenlijk had ik op voorhand al moeten beseffen dat het verkeerd zou aflopen. Bedoeling was om met Wolf te pronken. Ik wou mijn oude 'vrienden' bewijzen dat ik veel meer ben dan het meisje waarvoor ze me aanzien. Dat het me gelukt was mijn ellendige leventje achter me te laten om iets nieuws te beginnen. Niet dus.

Het begon nochtans goed. Yvette, de bejaarde eigenares van het restaurant, kwam blij verrast en met uitgestoken handen naar ons toe gewaggeld. "Marie, ma petite, dat is lang geleden. Ik dacht al dat er iets was gebeurd." Het klonk verwijtend. "Stel me eens voor aan die mooie jonge man." Ze gaf me stiekem een knipoog. "Kennen jullie elkaar al lang?"
Wolf legde zijn arm om me heen en keek me heel fier aan. "Nog maar pas, maar ik kan me mijn leven zonder haar al niet meer herinneren."
Ik straalde en gaf Wolf een speelse zoen op zijn wang.
"Gaan jullie maar daar achterin zitten, daar stoort niemand jullie. Ik maak intussen iets lekkers voor jullie klaar." reageerde Yvette met een glimlach en ze vertrok naar de keuken.

Maar toen kwam Max binnen en begon de ellende. Max - Mad Max voor de vrienden - is een imposant figuur, niet alleen door zijn grootte maar vooral door zijn omvang. Een echte biker vol tattoos, een lange grijze baard en kaal hoofd met ouderdomsvlekken.
"Marie, heb je weer een geldschieter gevonden?" opende hij het gesprek. En zonder vragen ging hij aan ons tafeltje zitten. De stoel kraakte onder zijn gewicht. "Waar dacht je aan toen je met hem hier aanpapte? Dat hij je gaat helpen? Je uit de ellende gaat halen? Marie, Marie, toch. Je zou toch beter moeten weten. Dat heeft nog niemand gedaan. Je kan je lot niet ontlopen. Je plaats is hier. Hier bij ons, je kameraden."

Ik voelde woede in me opkomen. "Max, laat ons. Meer vraag ik niet. Alsjeblieft." Het klonk haast smekend.
Maar aan ophouden, daar dacht Max niet aan. Hij negeerde me volledig, blies de rook van zijn sigaret in mijn gezicht en wendde zich rechtstreeks tot Wolf: "Ik durf te wedden dat ze je al een paar keer besprongen heeft. Weet je, Marie is een makkelijk meisje. In ruil voor een jointje of wat coke doet ze alles."
Wolf hief zijn hand op. "Max, of hoe ze je ook mogen noemen, je hebt je punt gemaakt. Maar ik ben oud en wijs genoeg om zelf over haar te oordelen. Daarom zou ik het appreciëren als je ons nu met rust laat. Ga aan de toog zitten en drink er eentje op mijn kosten."
Vol onbegrip schudde Max zijn hoofd. "Jongeman, ik heb het goed voor met jou. Het probleem is dat je niet weet wat voor iemand Marie is. Hoe lang ken je haar al? Wat weet je over haar? Ik wil je waarschuwen. Het is een hoer die zich laat betalen voor haar zogenaamde liefde. En ze kan heel overtuigend zijn."

"MAX !" krijste ik. Ik wou dat hij stopte en stond abrupt op. Mijn stoel kletterde op de grond.
Max keek me voldaan aan en besloot er nog een schepje bovenop te doen. Met bulderende stem richtte hij zich tot de rest van het restaurant: "Weet je nog mensen, die keer toen Marie op tafel heeft gedanst met haar borsten bloot? Gewoon omdat ze daar zin in had?". Van overal klonk er nu geroezemoes en gelach.
"Ik was dronken." fluisterde ik nauwelijks hoorbaar.

"Silence! Stilte!" Yvette had er duidelijk genoeg van. "Hoe durven jullie, jullie moesten je schamen!" Tot Max: "Waar ben je in godnaam mee bezig?"
"Maman," reageerde die, "Iedereen ziet toch dat die twee niet voor elkaar gemaakt zijn."
Achter me hoorde ik iemand roepen: "Eens hoer, altijd hoer!".
Ik barstte in tranen uit.
En toen had Wolf er genoeg van. Ook hij stond op en richtte zich tot Yvette: "Ik denk dat het beter is dat we gaan. Ik wil je danken voor je gastvrijheid. Jammer dat het zo gelopen is. De rekening geef je maar aan die onmens hier." en hij wees kwaad naar Max.
Die wou opstaan, maar werd tegengehouden door Yvette. "Jij blijft zitten." siste ze.

"Kom schat." Wolf sloeg zijn arm beschermend rond me en voerde me naar buiten.
Daar begon ik hysterisch te huilen. Het liefst was ik onder een steen gekropen om te vergeten wat er gebeurd was.

A broom is drearily sweeping
Up the broken pieces of yesterday's life
Somewhere a queen is weeping
Somewhere a king has no wife
And the wind it cries Mary.

"Sorry schatje voor alles." Ik kijk Wolf met betraande ogen aan.
"Excuses zijn echt niet nodig hoor. Jou treft geen schuld."
"Als je me niet meer wilt, dan begrijp ik dat."
Wolf trekt me stevig tegen zich aan. "Ik laat mijn oordeel niet afhangen van dat uitschot. Voor mij is er niks veranderd. Ik wil je nog altijd dolgraag leren kennen. Onthou één ding: niet wat anderen over je zeggen is belangrijk, wel wat je zelf probeert te zijn."



7 januari 2015 - Hotel Novotel, Parijs.

MARIE

"Zullen we in de bar een biertje gaan drinken? Ik kan best wel iets gebruiken na vanavond."
Ik knik ja, ook al was ik liever naar de kamer gegaan. Ik heb geen zin meer om mensen onder ogen te komen, maar ik wil Wolf niet nog een keer teleurstellen.
Ik nestel me in een zeteltje tegenover hem. Het gebeuren van daarnet en de woorden van Max blijven door mijn hoofd spoken. 'Je kan je lot niet ontlopen.' 'Hij gaat je niet helpen.' 'Hij wil enkel met je naar bed.' 'Morgen is hij je weer vergeten.'

"Scheelt er iets?" vraagt Wolf ongerust.
Ik kijk hem droevig aan. Even vinden onze ogen elkaar en zijn we met elkaar verbonden. Ik kijk snel weg. Voor het eerst in mijn leven voel ik me verlegen.
"Hoe weet ik dat je het serieus met me voor hebt?" vraag ik stilletjes.
Wolf kijkt me zwijgend aan. Hij glimlacht naar me. Even denk ik dat hij me niet gehoord heeft. Dan antwoordt hij: "Ik ga je een voorstel doen."
"Laat me raden: 200 euro voor een nacht?" ben ik hem te snel af.
"Is een jointje of wat coke ook goed?" reageert hij vrolijk.
Ik kijk boos op. "Met zo'n dingen lach je niet... Mijn ma was... euh... is verslaafd aan cocaïne. Ze ging met iedereen naar bed om haar verslaving te bekostigen. Ze keek niet naar me om. Toen ik vier was, heeft mijn oma me bij haar weggehaald. Die heeft me zo goed als ging opgevoed. En als ik eerlijk moet zijn: ik heb het haar niet makkelijk gemaakt."
"Je oma heeft dat goed gedaan, daar ben ik zeker van." krijg ik als reactie.

"Je wou me een voorstel doen?" probeer ik het gesprek op een ander onderwerp te brengen.
Wolf zijn ogen beginnen te fonkelen. "Wat als ik een paar weken vrij neem om er samen op uit te trekken? Wat rondtoeren in Frankrijk, ons een week opsluiten in een hotelkamer of proberen te achterhalen wat dat amulet te betekenen heeft bijvoorbeeld. Het maakt me niet uit, als we maar samen zijn."
Mijn hart maakt een sprongetje. "Meen je dat?" Ik kijk Wolf met open mond aan.
"Alleen als je het zelf wilt." klinkt hij nu wat onzeker.
Dolblij spring ik op en nestel me op de schoot van Wolf. "Oh Wolf, waarom ik?"
Zijn ogen boren zich in die van mij. "Je bent de mooiste vrouw die ik ken." fluistert hij hees.

"Gekkie." lach ik. Opnieuw vinden onze monden elkaar. Steeds gretiger. Zijn handen dwalen over mijn schouders naar beneden. Mijn lichaam reageert. Ik wil hem liefhebben.
Een luide kuch. "Jullie biertjes." en dan: "Mag ik jullie vragen het fatsoenlijk te houden?"
Ik kan mijn lach amper inhouden.
"Sorry, mijn vrouw en ik hebben iets te vieren." verontschuldigt Wolf zich.
Ik kijk hem liefdevol aan en even was het alsof alle stemmen rondom me wegvallen. Hij sluit zijn armen rondom me en kust me in mijn hals. Ik woel met mijn vingers door zijn haar.
"Kom we gaan naar de kamer." neemt hij het initiatief.

Daar gooien we ons alle twee op bed. Ik klim bovenop Wolf en druk me tegen hem aan. Ik voel duidelijk de uitstulping in zijn broek en voel een enorme begeerte in me opwellen.
"Het liefst had ik je daar beneden al uitgekleed." hijgt Wolf terwijl hij zijn handen op mijn kont legt en mijn rokje naar boven schuift.
"Ik had je niet tegengehouden." antwoord ik zwoel.
Ik kijk hem geil aan en speel plagend met het bovenste knoopje van mijn blouse.
"Doe die uit."
Knoopje voor knoopje, hem intussen speels aankijkend, doe ik mijn blouse open en laat ik die over mijn schouders naar achteren zakken. Wolf bekijkt mijn naakte borsten alsof hij ze voor het eerst ziet. "Wat ben je mooi." fluistert hij.
Ik buig mijn hoofd naar hem toe en blijf met mijn lippen vlak boven zijn mond hangen.
Onze ogen ontmoeten elkaar en even heb ik het gevoel dat ik tot diep in zijn ziel kijk. Alles om me heen vervaagt en eeuwenoude beelden flitsen voorbij. Ik zie een in het zwartgeklede man neerknielen voor een altaar. Hij kijkt op en staart me kort aan. Een golf van herkenning schiet door me heen. Wulfbehrt mompel ik. Maryan hoor ik vaag als antwoord.
"Je mag me Wolf noemen hoor." Ik word weggerukt uit mijn visioen. "Huh" fluister ik verward. Ik buig mijn hoofd verder naar voor en kus Wolf vol op de mond. Een ongeziene passie laait in me op. "Eeuwenlang met elkaar verbonden." Klinkt het in mijn hoofd.

met beide handen liefkoost hij mijn borsten en speelt hij uitgebreid met mijn tepels. Daarna kust hij mijn hals. Ik kreun van wellust. Mijn lichaam staat in lichterlaaie. Met mijn ogen dicht wacht ik op het moment waarop hij zijn hoofd laat zakken en zijn mond om een van mijn tepels sluit. Lang hoef ik niet te wachten, gelukkig. Hij wisselt af tussen zijn tong en tanden, zuigend en likkend. Ik buig mijn hoofd achterover en kreun. "Meer" zucht ik en schaam me niet voor mijn gretigheid.

Maar Wolf schijnt geen haast te hebben. Hij laat zijn handen vrijelijk over mijn lijf dwalen, terwijl hij met zijn mond mijn borsten blijft bewerken.
"Toe..." jammer ik.
"Wat is er?" vraagt hij, "wat wil je dan?"
"Dat weet je best", antwoord ik hijgend. Wanhopig probeer ik zijn hand te pakken te krijgen om die daar te brengen waar ik hem hebben wil.
"Je gaat er om moeten vragen." blijft hij me plagen. Ik voel een hand over mijn bovenbeen naar boven gaan tot aan mijn warme natte plekje.
"Owww" zucht ik en druk mijn bekken tegen zijn hand aan. Met zijn duim beroert hij mijn klit, zijn vingers glijden tussen mijn schaamlippen. Het soppende geluid dat zijn vingers veroorzaken, verraadt mijn stemming.

Zijn hete adem en zijn natte tong laten mijn tepels bijna pulseren. Tussen mijn benen veroorzaken zijn vingers een soortgelijk kloppen. Langzaam en ritmisch neemt hij me met zijn hand. Hij lijkt mijn lichaam zo goed te kennen dat het een koud kunstje is om me op te winden en te stoppen als ik bijna mijn zelfbeheersing verlies. Een ogenblik gaat hij door en windt me verder op. Hij speelt met mijn lichaam en ik geniet ervan dat ik aan hem overgeleverd ben. Mijn zintuigen staan op scherp, het lijkt alsof ik enkel uit gevoel besta. Ik geef me over aan hem en reageer op elke aai. Hij lijkt perfect aan te voelen hoever ik ben.

De drang om klaar te komen is zo sterk dat mijn benen trillen van de spanning.
"Alsjeblief", smeek ik.
"Vraag er om."
"Ik wil klaarkomen." jammer ik. Ik til mijn heupen op.
"Nog even wachten." Met zijn andere hand houdt hij me in bedwang. Hij is te sterk.
"Toeeeeeeeeeee." Ik grijp kreunend zijn haren vast.
"Wacht!" zegt Wolf plots en duwt me van hem af.
"Niet stoppen." zeg ik snikkend, ik ben zo dicht bij mijn climax dat mijn hele lichaam tintelt.

Terwijl Wolf haastig zijn kleren uittrekt, stoot ik een gefrustreerde kreet uit. Het gaat me niet snel genoeg.
Wanneer hij uiteindelijk op me ligt, pak ik hem met armen en benen vast en trek ik hem naar me toe. Ik voel het topje van zijn pik tegen mijn vochtige spleetje. Ik hap naar adem.
"Weet je het zeker?" plaagt Wolf me.
"JAAA." hijg ik.
"Heel zeker?" vraagt hij nogmaals.
"Neuk me!" schreeuw ik het uit.

Wolf kijkt me strak aan en stoot dan hard door. In één haal zit zijn paal diep in me. Ik slaak een kreet van genot. Ritmisch span ik mijn spieren rond zijn geslachtsdeel. Ik laat het genot door me heen pulseren.
Ik klauw over zijn bezwete rug en bijt zachtjes in zijn oorlelletje. Nooit eerder heb ik me zo wild, zo vrij maar ook zo kwetsbaar gevoeld.
"Je bent van mij." fluistert Wolf. Ik voel dat hij gelijk heeft.

Stuiptrekkingen doen mijn lendenen schokken, een vloedgolf van pure lust overspoelt me. Ik bevind me op de rand van de afgrond, neerkijkend op een zee van pure extase. Met volledige overgave stoot ik mijn heupen omhoog, en hij gaat erin mee door zijn pik telkens weer diep in me te pompen. Mijn hart gaat tekeer alsof ik een marathon aan het lopen ben, mijn hele lijf is oververhit en rood aangelopen. De geluiden die uit mijn mond komen zijn dierlijk en laten horen dat ik in opperste extase ben.

Ik spring de afgrond in. Een hevig orgasme barst in me los en stuwt me naar een ongekend niveau van pure lust en extase. Stuiptrekkingen en golven van genot gieren door mijn lijf. Ik stoot een luid jammerend geluid uit. Nog nooit heb ik een orgasme ervaren dat zo heftig en bevredigend is. Ik smeek Wolf me te blijven neuken.
Ik rol van het ene orgasme in het volgende, dat dubbel zo intens lijkt als het vorige. Een allesverwoestende golf overspoelt me. Ik gil luid en begin te bidden om verlossing. Het lijkt alsof de hemel in brand staat, een felle gloed die mijn hele ziel doet branden met een onblusbaar genot. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik verlies het bewustzijn...


---

Herwerkte versie: 29/06/2023


Meer info over de verhaalreeks? check mijn profiel.

Laat zeker een reactie achter of mail me.