Dit verhaal bestaat uit 2 delen. Het beschrijft de ontmoeting tussen een glazenwasser en een huisvrouw. Op zich een vrij clichématig idee. Ik schreef een eerste versie van dit verhaal al een paar jaren geleden, vanuit het perspectief van de huisvrouw (die toen overigens nog veel jonger was). Het eerste deel is een uitgebreide versie van dat verhaal geworden. Het tweede deel is geen vervolg, maar hetzelfde verhaal, alleen nu vanuit het perspectief van de glazenwasser. In beide gevallen probeer ik in de hoofden van de hoofdrolspelers te kruipen. Laat me vooral even weten of dat gelukt is en wat je van beide verhalen vindt!

De glazenwasser vertelt

“Schatje, waar ben je?”, hoorde ik een schorre stem uit de slaapkamer komen.

Miriam was ook wakker geworden. Ze had gisteren meer gedronken dan goed voor haar was. Van seks was niks terecht gekomen, hoewel ze daarvoor wel was langsgekomen. Toen duidelijk was dat dat niks ging worden, was het te laat. Ik kon haar in die toestand niet naar huis sturen. Ik kon haar wel naar huis brengen, maar dan kon ze net zo goed blijven slapen.

“Ik ben hier”, riep ik terug, zonder te specificeren waar ‘hier’ was. “Ik moet zo echt naar mijn werk”.

Het was al negen uur. Normaal ben ik al om 7 uur op pad, maar John had me deze ochtend vrij gehouden voor een speciaal klusje. Ik droeg mijn normale werkkleren. Een stevig spijkerbroek en een simpel T-shirt.

Ze kwam in de deuropening staan, zwaar leunend tegen de deurpost. Ze had een flinke kater, dat was wel duidelijk. Knipperende ogen, een wilde haardos. Ze droeg slechts een T-shirt van mij en als ze haar arm optilde om haar hoofd vast te houden, keek ik vol in haar blote kruis. Een fraai gezicht overigens, maar mijn hoofd stond er even niet naar. Ze had blonde schaamharen, gekortwiekt in een keurig driehoekje.

“Waarom blijf je niet hier”, pruilde ze. “We kunnen ook vanochtend neuken.”

“Nee, ik moet echt gaan werken”, zei ik. “John zal niet blij zijn als ik plotseling niet kom opdagen. Ik moet een speciale klus voor hem opknappen.”

“Please?”, vroeg ze met nog immer pruilende lippen. “Gisteren hebben we het ook niet gedaan.”

Ik liep op haar af, sloeg mijn arm om haar schouder en liep met haar terug naar het bed.

“Gisteren was je dronken”, zei ik. “Je weet dat ik daar niet van hou. Slaap nog een beetje voordat je naar huis gaat. We spreken opnieuw af. Ik beloof het je.”

Miriam was een aardige meid. Vrolijk, lief, intelligent. Ik kon goed met haar overweg. De seks was bovengemiddeld. Alleen dronk ze af en toe te veel. En met af en toe bedoel ik zeker één keer in de veertien dagen. Het was haar grootste valkuil. Dan was er niks mee te beginnen. Dan gedroeg ze zich als de grootste slettebak die je je maar kunt voorstellen. Maar een dronken vrouw neuken, of eentje met een kater, was niks voor mij. Daar paste ik voor. Ik hoopte voor haar dat ze ooit nog eens de drank helemaal kon afzweren. Als ze niet dronk zou ze ooit nog voor iemand de perfecte vrouw zijn.

Ze was niet mijn vriendin, ten minste niet als in een liefdesrelatie. Ze was een gewone vriendin, maar wel één waarmee ik regelmatig het bed deelde. Zo waren er momenteel nog een paar, zoals Annemarie en Trudy. ‘Friends with benefits’ heette dat in het Engels, had Annemarie me laatst verteld. Ze wisten dat ze niet exclusief waren. Als ze het wilden weten, was ik heel open over de andere vrouwen in mijn leven. Wilden ze het niet weten, dan zweeg ik er over. Ik was nog lang niet toe aan een exclusieve relatie, dat vertelde ik ze altijd direct.

Miriam lag weer in bed en ik trok het dekbed over haar heen. Ik zoende haar op de lippen.

“Als je straks naar huis gaat, trek dan goed de deur achter je dicht”, zei ik nog.


Ik reed eerst nog even langs de zaak. De zaak was van John, mijn baas. En zijn zaak was ramen wassen. Hij deed het goed, getuige de 14 medewerkers in het veld, en dan ook nog het driekoppige administratieve personeel op kantoor. John had veel contracten met bedrijven. Veel hoogbouw ook. Ik zat in het team dat vrijwel uitsluitend in de hoogbouw werkzaam was. Ramen wassen aan de buitenkant, meestal vanaf het dak naar beneden. Je kent het vast uit de film, die beelden met een steigerplateau aan touwen langs de raamgevel.

Niet iedereen kon daar tegen, de hoogte, de wind, het continue opletten op wat je deed, zodat er geen ongelukken gebeurden. Maar als ex-commando had ik hier geen enkel probleem mee. Discipline zat er in geramd. Mijn problemen waren van andere aard. Ruim vijf jaar geleden was ik ernstig gewond geraakt tijdens een missie in het buitenland. Allemaal heel geheim natuurlijk. Er was geschoten, maar ook een bermbom afgegaan. Meer kan ik er niet over zeggen. Lichamelijk was ik aardig opgeknapt. Had wel een half jaar geduurd. Vergeleken met een gewone burger zou je zeggen dat ik niks mankeerde. Maar vergeleken met een commando kon ik het lichamelijk niet meer bolwerken. Bepaalde spiergroepen werkten niet meer helemaal mee. Een kilometer met een gewonde maat op mijn schouders door ruw terrein zeulen, ging me bijvoorbeeld niet meer lukken. Dan kunnen je maats niet meer voldoende op je vertrouwen. En dan waren er nog de psychische problemen. Geen zware trauma’s hoor, maar ik was net even te schrikachtig geworden voor harde geluiden. Ook iets waar je prima mee kunt leven als burger, maar niet als commando, of zelfs gewoon soldaat. Ik kreeg dus de keuze: een bureaubaan of weg uit het leger. Ik koos voor het laatste en kwam via een oom bij John terecht. Hij zocht mensen die dat werk op hoogte aankonden. Het betaalde goed, dus ik was snel om. Ik zou wel zien hoe lang ik dat bleef doen. Ik deed het inmiddels al bijna vijf jaar, en ik was nog maar 26.

“Hoi Henny”, riep ik, toen ik het kantoor binnenkwam. Henny was een dame op middelbare leeftijd. Een jonge weduwe eigenlijk. Uiterlijk was alles een beetje gemiddeld aan haar. Ze zag er niet slecht uit, maar op straat zou ze nauwelijks opvallen. Maar ze was altijd vriendelijk en vrolijk en deed heel goed werk.

“Hoi Robin”, riep ze, vrolijk als altijd. Ik was haar lievelingsmedewerker en soms dacht ik wel eens dat ze stiekem een oogje op me had. Maar misschien was dat de arrogantie van een redelijk knappe man, want dat was ik wel en dat wist ik ook.

“Heb je nog het adres waar John me vandaag naar toe wilde hebben?”, vroeg ik haar. “Je weet wel, die vrienden van hem waar hij nog altijd zelf de ramen gaat wassen.”

Ze gaf me het adres en knipoogde naar me. Ik lachte vriendelijk terug.

“Stel je netjes voor”, glimlachte ze. “Ik geloof niet dat John ze heeft laten weten dat er iemand anders komt. Hij heeft wat andere zorgen op het moment.”

Het was bijna 10 uur toen ik aanbelde. De ladder had ik alvast tegen de muur gezet, de emmer, met daarin mijn spullen, had ik in mijn hand. De deur ging al heel snel open. Een vrouw van ergens halverwege de veertig maakte open. Ze keek me verwonderd aan. Het was duidelijk dat ze iemand anders verwacht had en John had dus inderdaad niks laten weten. Henny had gelijk gehad.

“John kon zelf niet, dus hij stuurt mij”, zei ik. “Ik ben trouwens Robin.”

Ik stak mijn hand uit en zij legde de hare er in.

“Esther”, stelde ze zichzelf voor.

Haar handen waren veel kleiner dan de mijne. Ik lette er op dat mijn handdruk niet te stevig was. Ik had heel even de tijd om haar te bekijken. Het was een mooie vrouw. Ze had kort, donkerbruin haar, modieus geknipt. Ze had zo te zien geen make-up op, of anders was het wel heel subtiel. Ze had het ook niet nodig, vond ik. Voor iemand die gewoon thuis was, was ze netjes gekleed. Ze droeg een keurig bloesje, hoog dichtgeknoopt. De contouren van haar borsten, zeker niet de kleinste, waren zichtbaar, maar niet op een ordinaire manier. Het maakte je wel nieuwsgierig hoe ze er daaronder uitzagen. Haar rode, strakke rok was best sexy. Hij zat lekker strak en had aan de zijkant een hoge split. Ze droeg zwarte panty’s en had verder niets aan haar voeten. Terwijl ik haar hand schudde stonden we dicht bij elkaar en ik rook de koffie in haar adem. Ik liet haar hand weer los.

“Mag ik deze even vullen? Dan kan ik aan de slag”, vroeg ik, terwijl ik de emmer omhoog hield.

“Nou, welkom, en natuurlijk, loop maar even mee”, zei ze.

Ze draaide zich om en liep voor me uit naar de bijkeuken. Al haar rondingen zaten op de

juiste plekken. Mijn ogen waren gericht op haar fraaie derriere toen ik achter haar aan liep. Die kon ik zeer waarderen.

Ik vulde de emmer en waste snel de ramen op de benedenverdieping. Eerst buiten. Ik zag haar door het raam zitten in de woonkamer. Met opgetrokken benen, de voeten opzij, zat ze in een luie stoel. Ze had een puzzelboekje in de hand waar ze aandachtig in staarde en af en toe wat opschreef.

Toen ik buiten klaar was, liep ik naar binnen om daar eerst de ramen op de begane grond te doen. Ze keek me aan.

“Ik wist niet dat John zulke knappe vriendinnen had”, zei ik, toen ik de woonkamer binnenliep met al mijn spullen. Ik zag een licht blosje op haar wangen verschijnen. Ik had niet verwacht dat ze op deze leeftijd nog zo snel zou blozen. Ze had vast alles al wel meegemaakt. Ze was wel heel ad rem.

“En ik wist niet dat John zulke stoere kerels in dienst had”, zei ze.

“Maar wil je nu eerst een bakje koffie?” vervolgde ze meteen.

“Graag, maar eerst nog wat ramen wassen. Dan stop ik ergens halverwege wel voor die koffie, als je het goed vindt”, zei ik.

Terwijl ik de ramen in de woonkamer onder handen nam, viel me op dat ze af en toe over haar puzzelboekje naar me keek. Volgens mij dacht ze dat ze het stiekem en onopvallend deed, maar ik was getraind om alles in me op te nemen wat er om me heen gebeurt. Dat raak je niet meer zo makkelijk kwijt. Nou was ik wel gewend dat vrouwen naar me keken, maar dit was toch anders. Deze vrouw kon mijn moeder zijn. Ik leek wel gek dat ik daar nog voor warm liep. Maar ik deed extra lang over het wassen van de ramen in de woonkamer, zodat ze genoeg tijd had om me af en toe stiekem te bekijken. Het was ook een vorm van flirten.

Na de begane grond, ging ik weer naar buiten en begon ik de ramen van de bovenverdieping te wassen. Ik doe dat nog op de ouwerwetse manier, staand op de ladder. Dat levert een beter resultaat op dan het gebruik van telescoopstokken, waarmee je alles vanaf de grond kunt doen. Ik was de ramen aan het wassen van wat duidelijk de echtelijke slaapkamer was, toen ik haar opnieuw zag. Ze stond op de overloop en keek om het hoekje door de halfgeopende deur naar me. Waarschijnlijk dacht ze dat ik haar niet zou zien, want ze bekeek me vrij ongegeneerd.

Als glazenwasser was jij meestal degene die van alles zag zonder dat dat de bedoeling was. Bij woonhuizen viel dat overigens meestal wel mee, alle spannende verhalen over glazenwassers en huisvrouwen ten spijt. De bewoners wisten altijd dat je er was, en die hielden er rekening mee dat je langs al hun ramen kwam. Bij kantoorgebouwen was dat toch wat anders. Lang niet altijd was het personeel op de hoogte dat de ramen weer werden gewassen. Op hoogte hield niemand er rekening mee dat er wel eens iemand door het raam naar binnen zou kunnen kijken. Ik had al diverse keren mannen achter hun bureau zien zitten masturberen. Vrouwen had ik daar overigens nog nooit op betrapt. Jammer was dat, dacht ik met een innerlijke glimlach. Ik wist niet of ze dat niet deden, of dat ze beter wisten wanneer de glazenwasser kwam. Heel incidenteel ging het ook wel eens verder. Twee weken geleden nog had ik een stelletje bezig gezien in een magazijn. Er was maar één, niet al te groot raam in dat magazijntje, maar dat werd uitgerekend gewassen toen zij daar bezig waren. Het meisje stond voorover gebogen over een tafel vol met dossiers en ordners, haar rokje opgeschort tot rond haar middel, haar slipje rondom haar linker enkel. Zo werd ze heftig genomen door een wat oudere man in keurig pak en stropdas, zijn broek rond beide enkels. Misschien had ze een functioneringsgesprek, en werd er besproken of ze goed genoeg functioneerde voor een promotie, dacht ik later met een glimlach. Ze hadden me in ieder geval niet gezien, en ik had het raam in eerste instantie maar even overgeslagen. “Discretie is een belangrijke karaktereigenschap voor een glazenwasser”, hield John ons met enige regelmaat voor.

Ik liep weer naar binnen en ze zat weer in de stoel met haar puzzelboekje alsof ze er niet uit geweest was.

“Nou”, zei ik. “Alle buitenramen zijn schoon. Alleen de bovenramen nog aan de binnenkant, en ik zal ook de zolderramen even meenemen. Die kan ik helemaal van binnenuit doen. Als je nog hebt, kan ik nou wel even een bakje koffie doen”.

“Loop maar mee”, zei ze.

Ik liep achter haar aan naar de keuken. Ik had weer zicht op haar prachtige derriere. Ik kon het niet laten om me af te vragen hoe het zou zijn om seks met haar te hebben. Ze was een verdomd mooie vrouw. Ik had me gisteravond al op seks ingesteld, maar toen was het er niet van gekomen. Waarschijnlijk hielp dat ook mee om nu hier over deze vrouw te fantaseren. Als man denk ik wel 3x per uur aan seks, maar dit ging toch verder dan de gebruikelijke oppervlakkige gedachte in de trant van: “Goh, wat een lekker ding, daar zou ik best een keer mee willen neuken.”

Maar dit was een getrouwde vrouw, bovendien een vriendin van John. Ik kon het niet maken om bij deze vrouw op seks aan te sturen. Nog los van het feit dat ik me niet kon herinneren ooit met een vrouw van boven de pakweg 26-27 naar bed te zijn geweest.

Ze schonk me een bakje koffie in en nam er zelf ook nog één. Samen zaten we aan de keukentafel.

“Werk je al lang voor John?”, vroeg ze me.

“Jaar of vijf alweer”, zei ik. “Mijn oom en hij waren goede vrienden. Zo ben ik bij John terecht gekomen toen ik afgekeurd ben bij mijn vorige baan.”

“Oh?”, vroeg ze. “Wat deed je dan hiervoor?”

“Commando’s”, zei ik. “Twee jaar opleiding, inclusief individuele specialisaties. Daarna één jaar actieve inzet in het buitenland.”

“Dat waren zeker geheime missies?”, vroeg ze, terwijl ze me heel geïnteresseerd aankeek.

“Ja, als ik je erover vertel, moet ik je daarna doden”, zei ik.

Ik barstte in lachen uit toen ik zag hoe ze me aankeek. Geschokt en geschrokken.

“Grapje natuurlijk. Maar dat zeggen ze altijd zo in de film”, lachte ik. “Maar het is wel geheim, dus ik kan er niet over praten.”

“En waarom ben je dan afgekeurd?”, vroeg ze. “Als je dat ten minste wel mag vertellen.”

Ik vertelde haar hoe ik gewond was geraakt en fysiek het niveau van de commando’s niet meer haalde. Over mijn keuze om uit het leger te gaan, voor zover dat een keuze was geweest. Maar ik had me daar al lang bij neergelegd. Over de psychische klachten hield ik mijn mond.

“En hoe en waarom word je dan in vredesnaam glazenwasser?”, vroeg ze verbaasd.

“Wat ik al zei, via mijn oom.”

Ik legde haar uit dat ik vooral in de hoogbouw zat en dat dat niet voor iedereen weggelegd was. Het was nu tijd voor haar om een grapje te maken.

“Dan is dit dus maar een beetje platvloers werk. Laag bij de grond om zo te zeggen”, zei ze.

Ik glimlachte. “John vroeg of ik dit even tussendoor kon doen. Hij was verhinderd en ik doe het graag voor hem. Hij is een fijne baas.”

Ik keek haar aan. Ze was mooi en sexy, iets wat ik niet eerder gevoeld had voor een vrouw van die leeftijd. Ze was prettig in de omgang en hoewel ze twintig jaar ouder was, kon ik me zomaar met haar in bed voorstellen. En als ze het me zou vragen, zou ik haar hier en nu zo op de keukentafel nemen.

“En jij?’, vroeg ik in plaats daarvan. “Werk je niet meer? Je lijkt me niet echt een standaard type huisvrouw.”

“Dat is een heel verhaal”, zei ze. “Alleen de middelbare school afgemaakt, vijf jaar gewerkt bij een bank, administratief werk. Jong mijn man leren kennen, op mijn 19e getrouwd en op mijn 21e onze eerste kinderen. Een tweeling, twee meisjes. Dat was al druk, en we moesten kiezen hoe we dat de eerste jaren wilden doen. Mijn man had een veel betere baan, met een veel hoger salaris. Eigenlijk konden we maar één ding doen. Ik stopte met werken en werd huisvrouw. Nog geen anderhalf jaar later kregen we nog een tweeling, weer twee meisjes. Je kunt je niet voorstellen hoe druk het dan plotseling wordt. Eerst zorgen voor de baby’s, dan de kleuters, opgroeiende kinderen, tieners. En steeds vier tegelijk. Achttien jaar lang. Mijn man haalde het geld binnen, ik gaf het weer uit, vooral voor de kinderen. We wilden ze het beste van alles meegeven. Niet alleen liefde, maar ook financieel. Ze gingen alle vier studeren, HBO of universiteit. Niet slecht als je moeder alleen maar middelbare school heeft gedaan.”

Ik begreep het. “Maar toen ze eenmaal alle vier studeerden en zeker toen ze het huis uitgingen, had je ervoor kunnen kiezen om weer te gaan werken. Of niet?”

“Ja”, zei ze. “Daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik vond het moeilijk om na al die jaren weer aan de slag te gaan. Het waren weliswaar drukke jaren, maar ik was ook vrij om te doen wat ik wilde, op het moment dat ik het wilde. Nou ja, binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Ik kon moeilijk tegen de kinderen zeggen dat ze even niks te eten kregen omdat ik pas over twee dagen zin had om weer te koken.”

Ze lachte om haar eigen grapje en ik lachte mee.

“Ik weet het niet”, ging ze verder. “We zaten in een vast stramien en dat hebben we eigenlijk nooit doorbroken. En zo ben ik inmiddels 46, ben huisvrouw, en zit nog steeds thuis. Maar ik doe wel vrijwilligerswerk, gemiddeld zo’n twee dagen per week. Ook heel bevredigend. Levert niks op, maar mijn man heeft voldoende inkomen voor een goed leven samen, zeker er geen geld meer naar de kinderen hoeft.”

Ik zuchtte een keer diep en keek haar strak aan. Dit was een geweldige vrouw. Ik hoopte dat haar man haar voldoende wist te waarderen. Ik wist niet wat ik verder nog moest zeggen, zonder dat het melig zou klinken. Ik had het gevoel dat ze nog iets van me wilde horen, maar ik wist niet wat.

“Ik maak de rest even af. Ik hoef pas vanmiddag met mijn team op pad, maar het kan maar klaar zijn”, zei ik, terwijl ik kopstond.

“Bedankt voor de koffie”, vervolgde ik. “Altijd leuk om met een mooie vrouw een bakkie te doen.”

Wat een opmerking, dacht ik, toen ik me omdraaide en wegliep. Ik leek wel een schooljochie dat de juffrouw wilde versieren, zo’n onhandige opmerking was dat geweest. Stel dat ze hier niet van gediend was en het aan John vertelde. Wat zou die wel niet denken? Nou ja, waarschijnlijk zou die er toch wel om kunnen lachen.

Ik ging naar boven om de rest van de ramen te wassen, zolder eerst, Het werd tijd om hier te vertrekken. Toen ik van de zolder naar beneden kwam, zag ik haar bezig de was te strijken. Ik zag dat ze een paar knoopjes van haar bloesje had losgemaakt. Niet te ver, maar je keek zo op de rondingen van haar borsten. Ik nam eerst de andere kamers, tot ik er niet meer omheen kon. Dat was het laatste raam wat ik nog moest.

“Pardon”, zei ik, terwijl ik binnen kwam. “Dit is de laatste.”

“Geen probleem”, zei ze. “Kom er maar langs.”

Ze deed een klein stapje naar voren, zodat ik achter haar langs kon lopen. Toen ik haar passeerde ging ze een beetje naar achteren. Mijn heup streelde langs haar billen. Ze had het opzettelijk gedaan, daar had ik geen twijfels over.

“Sorry”, zei ik desondanks automatisch.

“Geeft niet hoor”, zei ze, terwijl ze verder ging met strijken.

Ik waste het raam en zij nam de tijd voor het laatste rokje dat gestreken moest worden. Als ze niet uitkeek, brandde het nog in. Aan het rek hingen een serie rokjes, keurig gestreken. Meestal tot net boven de knie, schatte ik zo in. Aan het droogrek hing verder alleen nog ondergoed. Slipjes, BH’s, hemdjes, allemaal van haar.

“Als ik achter je langs loop, doe je dan weer een stapje achteruit?”, vroeg ik, quasi onschuldig.

Ze bloosde ervan. Ze had weer gedacht dat ik het niet in de gaten had gehad. Net als het bekijken over het puzzelboekje, en het gluren door de deur op de overloop. Ze liet me passeren zonder me aan te raken.

“Meende je wat je net zei aan de keukentafel?”, vroeg ze. “Vind je me echt een mooie vrouw? Ik heb dochters die bijna net zo oud zijn als jij, weet je”.

“Ik meen altijd wat ik zeg”, zei ik. “Mooie vrouwen kan ik heel erg waarderen. En als jij er op deze leeftijd nog zo mooi uitziet, en je al die jaren dus blijkbaar goed voor jezelf gezorgd hebt, dan ben ik niet te beroerd om dat te zeggen.”

Ik ging met mijn handen door het ondergoed dat aan de waslijn hing.

“Mooi spul. Sexy”, zei ik. “Je man is een geluksvogel.”

“Minder geluksvogel dan je zou denken”, zei ze, met een spijtige blik in haar ogen. “Weet je dat we nog maar zelden seks hebben? En dat ligt echt niet alleen aan hem. Ik ben net zo schuldig, of misschien wel meer. Hij hoeft niet meer zo nodig, punt, maar ik hoef niet meer zo nodig met hem.”

“Dat is een belangrijk verschil zoals het daar zegt”, merkte ik op. “Wil je dan nog wel met iemand anders?”

Ze haalde haar schouders op. “Waarom niet. Als het de juiste man is. Maar mannen van mijn leeftijd zijn misschien wel te veel zoals mijn man. En jongere mannen? Zou jij iets met een oudere vrouw willen?”

Nu haalde ik mijn schouders op. “Ik ben een vrij man. Ik val op wat ik leuk vind. Als dat een oudere vrouw is, waarom niet. Ik heb alleen nog geen interesse om me te binden, niet met een jonge vrouw, en waarschijnlijk nog minder met een oudere. Maar voor jou is het anders, jij bent getrouwd.”

Haar ogen vernauwden zich.

“Vergis je niet”, zei ze. “Ik hou van mijn man, en ik wil samen met hem oud worden en dood gaan. Maar tegelijkertijd wil ik ook niet opdrogen als een blad in de herfst. Daar ben ik nog veel te jong voor. Dat ik niet meteen wil gaan samenwonen als ik seks heb met een man, kan ook een plus zijn.”

“Geen oordeel hoor, maar doe je dit vaker”, vroeg ik.

Ze keek me recht in de ogen. “Jij zou de eerste zijn.”

Dat kwam hard en heel direct aan. Het was nu duidelijk dat ze me wilde. Geen twijfel meer mogelijk. Onder alle andere omstandigheden had ik haar nu genomen. Ze was een mooie vrouw, ze was een leuke vrouw en ze was sexy. Ik was eerlijk gezegd zo geil dat ik zo langzamerhand elke vrouw kon bespringen, maar zeker deze. Dat ze getrouwd was, was nog tot daaraantoe. Ik kende haar man niet, maar ik kende John, een vriend van haar en mijn baas.

“Als jij niet de eerste wordt, komt er zeker een andere eerste”, zei ze, en daarmee was het helemaal duidelijk.

Ze begon haar bloesje verder open te knopen en trok het uit haar rokje. Haar borsten zaten nog steeds keurig verpakt in een degelijke BH, maar ik zag hun vorm en hoe groot ze waren.

Als ik het al had willen stoppen, waren het nu de hormonen die alles overnamen.

“Weet je het zeker”, vroeg ik nog voor de vorm, terwijl ik mijn hand op haar wang legde.

Ze knikte en er was geen weg meer terug. Ik boog me voorover om haar te kussen en ze kuste me hartstochtelijk terug. Ze sloeg haar armen om mijn nek en drukte haar warme lichaam tegen het mijne. Ik had eerder in een soortgelijke situatie verkeerd, maar dan met een jongere vrouw. We waren allebei zo geil geweest, dat er geen houden meer aan was. In zo’n situatie moet je gewoon eerst stoom afblazen. Gewoon even plat neuken, voordat je een stapje terugdoet om samen lekker te vrijen. Ze begon aan mijn kleren te trekken. Ik hielp maar mijn T-shirt uit te doen. Zij maakte handig mijn riem los, en trok met enige moeite alle knopen van mijn gulp los. Ze graaide met haar hand in mijn onderbroek, waar mijn pik volstroomde met bloed en hard en groot begon te worden.

Ik had al net zo weinig controle. Ik trok haar rok op tot rond haar middel, pakte haar op bij haar billen en zette haar zo op de wasmachine. Ze was niet groot en niet zwaar. Ze voelde aan als een veertje, zo licht. Ze had wel zo’n onhandige panty aan, met een broekje tot aan haar taille. Ik maakte er snel korte metten mee door het aan de voorkant helemaal open te scheuren. Terwijl ik haar vervloekte dat ze dit soort ongelukkige kleren had aangetrokken, trok ik haar slipje een beetje opzij om me toegang tot haar kut te verschaffen. Haar schaamlippen waren nat en glibberig. Ik drukte mijn eikel tussen haar schaamlippen en gleed in één keer diep bij haar naar binnen. Ze was warm en nat en gewillig. Ik neukte haar met felle en diepe stoten. Ze zat lekker strak om me heen. De wasmachine bonkte tegen de muur bij elke stoot, maar dat kon me niet schelen. Het was niet mijn muur, en niet mijn wasmachine. Het duurde niet eens zo heel lang.

“Oh god, ik kom, ik kom”, fluisterde ze me kreunend toe. Ik had haar stevig vast om haar billen en bleef in haar beuken, terwijl ze klaar kwam. Ze beet me in mijn schouder toen ze kwam. Haar onderlijf schokte, haar benen trilden. Ik beukte verder, grommend en kreunend. Ik genoot er altijd van als een vrouw klaarkwam terwijl ik in haar zat. Ik kon dit lang volhouden en ik wilde haar een tweede orgasme bezorgen voordat ik zelf klaar kwam.

Deze keer duurde het veel langer dan de eerste keer. Maar toen kwam het toch weer. Ze bereikte haar tweede orgasme. Al klaarkomend kneep ze zowat mijn lul af met haar kutspieren. Ik voelde mijn eigen orgasme opkomen en vroeg me plotseling af of ik haar niet per ongeluk zwanger kon maken. Ik trok me terug en spoot acht of negen stralen sperma over haar opgestroopte rok, haar buik en haar BH. Ze trok me tegen zich aan en hield me stevig vast. Zo zat ze een beetje uit te hijgen van de heftige seks die we net gehad hadden.

“Waarom kwam je niet in mij klaar?”, vroeg ze me plotseling.

“Sorry”, zei ik. “Maar ik wist niet of ik je misschien zwanger zou maken.” .

Ze lachte: “Dat zaakje is al lang opgedroogd, hoor. Ik zit al twee jaar in de overgang. Ik was er vroeg bij.”

Ik had het idee dat het voorbij was voor nu en begon mijn broek omhoog te trekken.

Ze pakte mijn arm vast en zei: “Kun je niet nog een keer?”

Ik keek haar in de ogen. Ze zag er geil uit, en ik kon zeker nog een keer. Ik lachte: “Ik heb Aphrodite wakker gemaakt, geloof ik. Maar als je me even tijd geeft komt het goed.”

Ze trok me mee naar de slaapkamer. We kleedden ons nu volledig uit. Ze had een geweldig lichaam. Natuurlijk was ze ouder dan ik, en was het niet allemaal zo strak meer. Haar borsten hingen wat, maar waren groot en mooi en nog steeds stevig, met grote priemende tepels. Haar schaamhaar was wel een beetje terug getrimd tot een bikinilijn, maar was verder overvloedig aanwezig. In een tijd dat kale vrouwen, of hooguit kleine driehoekjes en streepjes de norm waren, vond ik dit ongelooflijk sexy. Ze zag dat ik er naar keer en verontschuldigde zich.

“Als je nauwelijks seks hebt, loont het niet de moeite het daar bij te houden”, zei ze.

“Ik vind het ongelooflijk sexy”, stelde ik haar gerust en ik streelde met mijn hand door haar schaamhaar. We doken onder de lakens. Ik streelde haar zachte lichaam. Een rimpeltje hier en daar, wat stretch marks. En alles wat minder strak dan bijvoorbeeld Miriam, die ik vanochtend thuis had achtergelaten. Maar alles bij elkaar vond ik haar mooier dan menig vrouw waarmee ik naar bed was geweest. Dit was een echte vrouw, eerlijk over haar lichaam. Ik bewonderde haar lichaam.

Ik zag haar kijken naar de littekens van mijn oude wonden. Ze vroeg er niets over en ik zei ook niets. Misschien een andere keer. Ik voelde me weer hard worden. Dit keer neukten we elkaar op een heel andere manier. Rustiger, langzamer, met meer gevoel. Ik probeerde haar maximaal te stimuleren bij elke stoot. In elkaar verstrengeld onder de lakens kwamen we dit keer tegelijk klaar. Ik spoot me nu helemaal leeg in haar en ze nam alles dankbaar in ontvangst. Ik bleef op haar liggen tot mijn lul weer helemaal slap was en vanzelf uit haar glibberde. Een tijd lang lagen we naast elkaar na te genieten. We kleedden ons in stilte aan. Ik realiseerde me nu toch weer dat ik in het bed van een andere man lag. Haar man. Ik vond dat geen prettig idee. Ze omhelsde me.

“Ik vond het heerlijk”, fluisterde ze in mijn oren. “Het was ontzettend fijn.”

Ik lachte een beetje ongemakkelijk. “Ja, ik vond het ook fijn. Altijd wel geweten dat ook oudere vrouwen heel goed kunnen vrijen.”

Wat moest ik er verder van zeggen?

Bij het afscheid gaf ze me een briefje met haar mobiele nummer.

“Als je volgende week een keer wilt lunchen, of alleen maar iets drinken, bel me dan”, zei ze. “Geen verplichtingen, en als je niet wilt bellen, ook even goede vrienden. Dan blijf je een mooie herinnering.”

Ik knikte en stopte het briefje in mijn zak.

Dat weekend sprak ik af met Annemarie. Ze kwam vrijdagavond en ging maandagochtend weer weg. Het was gezellig, en we neukten ons ook helemaal suf dat weekend. Annemarie vroeg zich lachend af waar ik zo plotseling al die energie vandaan haalde. Ze hoefde niet te weten dat ik regelmatig aan Esther moest denken. Seks met zo’n vrouw was toch wel wat anders dan met de jonge vrouwen die normaal mijn bed deelden. Ik wilde er meer van proeven. Met Esther was de seks zo veel volwassener geweest. In ieder geval de tweede keer in bed. De eerste keer hadden we gewoon als beesten geneukt. Ik wist dat er op de lange termijn geen toekomst voor ons was, maar dat zocht ik ook niet in haar. En in haar positie was ze daar ook helemaal niet in geïnteresseerd. Dat had ze wel duidelijk gemaakt.

Op dinsdag belde ik haar.

“Ik wil je graag weer zien”, zei ik. “Wil je morgen ergens afspreken voor lunch?”

“Wat denk je?”, antwoorde ze.