Wat kan het leven soms toch een wonderlijke wending geven. Nog maar twee dagen terug had Martina Vito ontmoet in het strandcafé Seaview op de boulevard. Vanaf het eerste moment was haar gevoel voor hem goed. Hij had haar naar zijn weekendhuisje gebracht, waar ze de nacht hadden doorgebracht. En nu, twee dagen later was ze weer bij hem. Waarom? Omdat ze het wilde! Dit keer was ze in zijn huis in de stad. Hij had haar verrast met een verwarmd buiten zwembad. Martina voelde zich zo prettig bij deze man, die haar alle aandacht gaf en haar keer op keer wist te verrassen.

Na het zwemmen had Vito haar zijn ochtendjas gegeven. Te groot natuurlijk, maar wat maakt het uit! Toen ze fris gedoucht en met geföhnde haren de kamer in liep, zat Vito op de bank al op haar te wachten. Hij had zich niet aangekleed. Op het tafeltje stond een schaal met stukje kaas. Old Amsterdam! Vito verontschuldigde zich dat hij geen Italiaanse kaas in huis had. Kleine augurkjes lagen erbij. Ze vond het zo lief. Haar man had dat nog nooit gedaan. Ze schudde haar hoofd. Ze moest niet vergelijken. Anton is Anton en Vito is Vito. Iedereen is anders!

Vito klopte op de bank. Hij ging dwars zitten. Rug tegen de bankleuning. Zijn rechterbeen gestrekt, zijn linker op de grond. Martina ging tussen zijn benen liggen. Haar hoofd rustte op zijn borst. Galant presenteerde hij de schaal. Martina nam een augurkje en een stukje kaas. Daarop zette hij de schaal weer weg, maar trok wel de tafel dichter naar hen toe, zodat ze zelf kon pakken. Ze dronken van de wijn. Martina zuchtte. Ze voelde zich zo heerlijk ontspannen.

“Sigaretje?” vroeg hij.

“Dat zou lekker zijn, maar ik heb ze niet bij me.” Hij zei niets. Hij tastte in de zak van zijn ochtendjas en haalde een pakje sigaretten te voorschijn. Haar merk! Daar had hij dus ook aan gedacht, ging het door haar heen. Hij stak een sigaret voor haar op. Zelf nam hij er ook een. Niet van zijn eigen merk, maar uit haar pakje. Stil zaten ze op de bank. Af en toe namen ze wat te eten of een slokje drinken.

“Vind je het fijn om hier te zijn,” vroeg hij toch wel onverwacht.

“Ik vind het geweldig. Ik zal dit nooit meer vergeten.”

Hij drukte een zoen in haar haren die geurden naar zijn shampoo.

“Vito,” begon Martina, “heb jij na het overlijden van je vrouw nooit meer een ander gehad?”

“Jawel. Twee keer zelfs. Maar beide keren duurde het maar kort. Ze waren niet de juisten voor mij.”

“Dus in al die jaren... dan ben je wel veel tekort gekomen.”

Hij lachte. “Bedoel je sex? Dat valt wel mee, hoor, ik heb best zo m’n.. hoe zal ik het zeggen.. m’n avontuurtjes gehad.”

Ook Martina lachte.

“Wat doe jij eigenlijk voor werk?”

“Ik zit in de horeca. Daar kan ik goed van leven.”

Ze knikte. Denkend aan zijn weekendhuisje en deze bungalow met zwembad moet hij er inderdaad goed van leven.

“En jij?” vroeg Vito.

“Nou, ik heb een man, zoals je weet. En verder ben ik huisvrouw.”

“En hoe gaat het tussen jou en je man?

“Gewoon.”

“Gewoon? Wat bedoel je daarmee?”

Martina was even stil. Toen zei ze: “We hebben ieder ons eigen leven. En natuurlijk doen we ook samen wel eens wat.” Met dat ze het zei, vond ze het ook zelf wel wat magertjes klinken.

Vito begreep het en vond het beter om er maar niet verder op door te gaan. Hij vermoedde zomaar dat het huwelijk ingedut was. De spanning was eruit. Met hun sex leven zal het vermoedelijk niet anders zijn.

“Hoe vind je het om bij mij te zijn. Eergisteren was de eerste keer, nu de tweede.”

“Heerlijk Vito en dat meen ik. Ik voel me geweldig bij jou. Opwindend, verrassend. Bij jou ben ik mezelf.” Ze zei het enthousiast.

Vito nam nog een slokje wijn en zette zijn glas weg. Hij boog zich over haar heen en kuste haar.

“Martina, ik vind je een opwindende vrouw. Mooi, sexy, begeerlijk.” Met dat hij dit zei, deed hij zijn hand in haar ochtendjas en speelde zachtjes met haar borst.

“Zo kan die wel weer, Vito,” glimlachte ze, maar ze dronk zijn woorden als zoete honing.

“Ik meen het, Martina!” Met dat hij dit zei, maakte hij de centuur van de ochtendjas los. De jas viel open.

“Je hebt een prachtig lichaam. Ik kan er nauwelijks vanaf blijven. Iedere keer wind je me weer op.” Hij streek over haar lichaam. Martina genoot van zijn woorden. “Je handen, je gezicht, je volle borsten, je buik, je kale kutje, je benen. Zegt je man je nooit wat voor een heerlijke vrouw je bent?”

Maar Martina antwoordde niet. Vito gaf haar haar wijn. Ze nam een teugje en zuchtte.

“Hoe oud ben je, Martina?” vroeg hij zachtjes.

“38.” Het klonk als een fluistering.

“38! En zo mooi. Mooi en lief. Wat wil een man nog meer?”

Martina’s hart klopte opgewonden. Zo had nog nooit een man tegen haar gesproken! Maar Vito wel. En ze kende hem pas 2 dagen! O god!

Maar Vito was nog niet klaar.

“Martina, praten jij en je man wel eens met elkaar? Ik bedoel als jullie vrijen.”

Ze schudde haar hoofd.

“Zegt hij nooit dat je mooie volle borsten hebt en een heerlijk kutje?”

“Nee.” Het antwoord was nauwelijks te horen.

“En jij? Praat jij?”

“Ook niet.”

In stilte streelde Vito haar lichaam. Toen hij zijn hand tussen haar benen legde, voelde hij haar vochtigheid.

“Je hoeft ook niet altijd te praten, maar soms is het fijn en opwindend voor allebei.”

Lichtjes duwde hij tegen haar linkerbeen. Ze zette haar been op de grond. Tot in het diepst van haar vezels genoot ze van het samenzijn met Vito. Zijn stem, zijn woorden, zijn strelingen. Haar hart vulde zich met warmte. Ineens hoorde ze zijn stem weer.

“Ben je geil, Martina?” Waarom vraagt hij dat, schoot het door haar heen. Dat weet hij toch! Ze knikte.

Ze voelde zijn hand op haar gezicht die haar dwong omhoog te kijken. Ze keek in zijn ogen. Hun blikken hielden elkaar vast. Dat had ze al eerder met Vito meegemaakt. Zo opwindend!

“Ben je geil, lieve Martina?” Ze begreep wat hij wilde.

“Ja, lieve Vito, ik ben geil. En jij ook.”

Het klonk duidelijk onwennig.

“Waarom denk je dat ik ook geil ben?”

“Dat voel ik.” Hun ogen lieten elkaar geen moment los.

“Aan alles voel ik dat je me wil. Ik voel je harde...eh...pik. Ik wil jou. Ik verlang naar je.”

Ze leerde snel. Ze zijn per slot van rekening ook geen kinderen meer.

“Ik wil jou ook. Ik wil je helemaal.”

“Ik ben van jou. Neem me.”

Toen draaide ze zich om. Vito ging wat verder onderuit zitten. Ook martina schoof wat naar beneden. Haar benen over de andere zijleuning. Ze keek hem aan.

“Ik wil je pijpen,” zei ze. En Vito dacht: god wat leer je snel.

Vito ging nog wat lager liggen. Martina nu op haar knieën tussen zijn benen. Ze pakte zijn pik vast en keek naar hem. Vito zuchtte ontspannen, legde zijn hoofd op de brede bankleuning en sloot zijn ogen. Zoals hij daar lag: zo ontspannen. Hij geeft zich helemaal, flitste het door Martina heen. Ze likte en pijpte zijn harde pik en vergat zijn zak niet. Af en toe keek ze naar hem, maar zijn gezicht verraadde niets. Opeens proefde ze zijn voorvocht. Moet ik doorgaan, vroeg ze zich af. Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Vito pakte haar hoofd vast met beide handen. Ze stopte en keek op. “

“Weet je wel,” zei hij, “weet je wel dat je ook een lekkere kont hebt?”

“Wat?” Ze barstte spontaan in lachen uit. Het brak voor even de erotische spanning. “Dat heeft nog nooit een man tegen me gezegd!”

“Dan ben ik de eerste en misschien wel de enige.”

Dat had-ie al eerder gezegd, bedacht ze zich. In het zwembad.

“Wacht!” ging Vito verder, “blijf zo zitten.” Hij stond op en ging achter de brede bankleuning staan. Toen zei hij dat Martina voorover moest leunen. Op haar ellebogen. Hij pakte daarop haar kont en zoende die. Hij kneep masserend. Daarop duwde hij haar billen uiteen en Martina voelde zijn tong in haar bilnaad. Vanaf haar kutje likte hij haar bilnaad tot bovenaan en weer terug. Bij haar kontgaatje hield hij even stil. Ze voelde zijn tong. Het kriebelde. Op en neer ging Vito met steeds een kort moment van rust als hij bij haar kontgaatje was.

“Heb jij wel eens anale sex gehad? Ben je wel eens in je kont geneukt?”

“Nee,” antwoordde Martina eerlijk.

Vito zag hoe strak ze was. Je kunt een vrouw, die nog nooit anale sex had gehad, niet zomaar in haar kont neuken. Dat doet pijn. Het moet voorbereid worden.

“Draai je om en ga op je rug liggen.”

Toen Martina op haar rug lag, pakte hij haar benen vast en trok haar naar zich toe. Haar kont op de bankleuning. Hij legde haar rechterbeen tegen zijn schouder. Haar linkerbeen hield hij vast bij haar enkel. “Strek je uit,” vroeg hij, “je armen boven je hoofd.”

Hij bekeek haar, zoals ze daar lag. “Je bent zo mooi. Je hebt zo’n heerlijk lichaam. Het is perfekt! Ik zou nooit stoppen je lief te hebben. Ik wil je.”

“Ik wil jou ook. Neem me!”

Vito nam zijn pik en stopte die langzaam in Martina. Ze was zo nat. Hij keek haar aan terwijl hij langzaam in haar gleed. Met dat hij zich begon te bewegen, pakte Martina haar borsten vast. “Niet doen,” reageerde Vito, “hou je armen boven je hoofd. Ik wil je zien en van je genieten.” Hij neukte haar eerst langzaam maar voerde het tempo op. Haar borsten schommelden met iedere stoot. Martina liet zich gaan. Ze gaf zich helemaal aan hem en het kostte haar geen enkele moeite. “Kom in me,” kreunde ze. “ik wil dat je in me klaarkomt.”

Vito neukte haar langdurig. Hij zag hoe ze genoot. Hij zag hoe ze meerdere keren een orgasme kreeg en genoot van de bevrediging die op haar gezicht te zien was. Eindelijk liet ook hij zich gaan. Hij kneep z’n ogen dicht toen golven sperma z’n lichaam verlieten en Martina vulde. Gelukzalig keek ze hem aan. Hij trok zich uit haar terug, ging bij haar zitten en kust haar. Toen hij zag hoe zijn sperma uit haar liep, ving hij het op en veegde het over haar schaamheuvel.

Vito was klaargekomen, evenals Martina. Toch hadden ze nog lang niet genoeg. De honger bleef.

Martina gaf aan naar de badkamer te willen. “Ga maar,” zei Vito, “dan maak ik ons bed klaar.”

‘Ons’, zei hij, ‘ons bed’. Martina registreerde het met plezier.

In de badkamer keek ze in de spiegel. Vito!, dacht ze. Zo charmant, zo attent en ook zo complimenteus. Hoe vaak had hij al niet gezegd dat ze zo mooi was? Ze glimlachte. Ja, hij had wel een beetje gelijk. Ze was al 38 en zag er nog best goed uit. Toen kwam Anton, haar man, in haar gedachten. Anton en Vito! Wat een verschil. Met Anton is het leven zo gewoon, zo burgerlijk, maar met Vito? Dat is spanning, dat is avontuur. Anton en Vito? En nu? Hoe nu verder? Wat is Vito voor haar? Een vriend, een lover? Anton is zekerheid. Een huis, een baan. Hij zorgt voor haar. Hij betaalt de rekeningen. Met Anton is ze al 14 jaar. En Vito? Die kent ze pas 2 dagen. Anton of Vito. Of? Waarom of? Moet ze soms kiezen? Of Vito gewoon erbij houden. Een keer per week of zo de sex van haar leven? Zoveel vragen! En hoe ziet Vito haar eigenlijk? Als een nieuwe vriendin? Een speeltje? Of wil hij meer. Ze moet het er met Vito over hebben. Dat is een ding wat zeker is.

Martina nam een snelle douche ervoor zorgend dat haar haren niet nat werden. Ze droogde zich af en trok Vito’s ochtendjas aan. Ze liet hem open hangen en liep zo, naakt in zijn ochtendjas, de kamer in. Vito was er niet, maar zijn slaapkamerdeur stond uitnodigend open.

Toen Martina de slaapkamer instapte bleef ze verrast staan. Al haar vragen waren spontaan vergeten. Vito zat op bed met zijn rug tegen de kussens. Hij was naakt. Zijn linkerhand speelde met zijn pik. In zijn rechterhand hield hij een vol glas wijn. Hem zo te zien zitten. Haar Adonis! Al hoewel, Adonis, zo jong was hij nu ook al niet meer. Maar toch. Vito keek naar haar en zij naar hem. Plotseling was daar weer dat oogcontact. Het contact dat ze twee dagen terug in ‘Seaview’ had ervaren. Ogen die elkaar vasthielden en elkaar vertelden wat ze beiden wilden. Martina wist dat hij opnieuw naar haar verlangde. Dat gevoel verwarmde haar van binnen. Al hoewel ze nog maar net heerlijk met hem gevreeën had, begon haar lichaam opnieuw te tintelen. De kamer vulde zich met erotiek. Martina liep langzaam naar de muur tegenover het bed. Hij wilde haar, zij wilde hem. Ze ging iets voor de muur staan en leunde toen achterover. Daardoor vielen de panden van zijn ochtendjas als vanzelf langs haar lichaam. Ze spreidde haar benen lichtjes. Zo gaf ze hem een erotische kijk op haar lichaam. Hun ogen hadden elkaar tot op dat moment niet losgelaten, maar nu zag ze hoe hij haar lichaam bekeek en...ze vond het heerlijk! Zijn pik groeide in zijn hand. Ze zag het. Het kwam door haar. Door haar!!

Martina ging nog een stapje verder. Met een hand streelde ze haar kutje, met de andere hand haar borsten. Hun ogen hadden elkaar weer gevonden.

Nog nooit had Martina zich zo vertoond aan een man, maar met Vito was ze tot alles in staat. Er was geen rem, geen schaamte. Hier was ze met hem in zijn paradijs.

Even richtte ze zich op van de muur. Zijn ochtendjas gleed van haar schouders op de grond. Ze leunde terug en liet de fantasie nog even doorgaan. Toen kroop ze op het bed en ging bij hem zitten. Vito gaf haar het glas. Zij dronk, hij dronk. Samen leegden ze het glas.

Op haar zij, naar hem toegekeerd ging ze naast hem liggen. Haar hand op zijn pik. Ze voelde hem in haar hand nog meer groeien toen ze hem langzaam aftrok. Hij tilde haar gezicht naar hem op en zei zachtjes: “Ik heb nog nooit zo naar een vrouw verlangd.” Bijna ernstig keek ze diep in zijn ogen en wist dat hij het meende. De warmte in haar lichaam nam alleen maar toe. Nog meer verlangde ze naar hem, maar ze zei niets. Ze wilde in zijn armen liggen, één met hem zijn! Intiem met hem zijn. Waar waren nu haar vragen? Ze dacht er geen moment meer aan. Ze zag alleen hem.

Martina richtte zich op en ging op hem zitten. Zijn pik in haar. Ze bewoog niet. Hij bewoog niet. Ze boog zich voorover. Haar gezicht vlak boven de zijne. Hun ogen lieten elkaar geen seconde los. Hoewel hij diep in haar was, waren het hun ogen die hun verlangen naar elkaar nog meer deed toenemen.

Vito hield met beide handen haar gezicht vast. Nauwelijks hoorbaar fluisterde hij: “Ik verlang zo naar jou, Martina. Ik wil zo graag met jou zijn.” Martina begreep dat het niet alleen lichamelijk verlangen was waar Vito over sprak. Hoe gek ook, maar deze woorden verbraken de erotische roes. Ze bewoog zich op en neer en onmiddellijk deed Vito mee. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen zich aan. Ze bleven lang in de zee van warmte en intimiteit. Uiteindelijk kwamen ze samen en vonden bijna op hetzelfde moment bevrediging. En opnieuw besefte Martina dat deze vrijpartij veel meer inhield dan alleen maar sexuele bevrediging.

Die nacht werd er niet veel geslapen. Ze hadden sex, ze bedreven de liefde. Het leek onuitputtelijk. De volgende morgen was Martina als eerste wakker. Hoewel ze maar een paar uurtjes geslapen had, voelde ze zich uitgerust. Ze keek naar Vito. Hij sliep op zijn rug. Het laken tot op zijn middel opgetrokken. Zijn borstkas ging regelmatig op en neer. Martina glimlachte. Wat een geweldige man!

Zachtjes stond ze op en liep naar de badkamer. Na zich opgefrist te hebben, liep ze naar de keuken. Ze zag koffie en thee. Wat drinkt Vito eigenlijk ’s morgens? Ze wist het niet. Dan maar koffie, net als zij. Ze vond ook brood en in de koelkast wat kaas. Ze belegde één boterham met kaas en sneed de boterham diagonaal in tweeën. Toen ze terugkeerde in de slaapkamer zat Vito rechtop. “Goede morgen, ik miste je nu al,” zei hij met een lach. Terwijl hij even in de badkamer was, maakte Martina het bed gezellig. Naast elkaar aten ze hun boterham en dronken hun koffie. Er werd niet gesproken. Toch was de sfeer verre van ongemakkelijk. Alleen het bij elkaar zijn ervaarde Martina als zo fijn. Ze pakte zijn hand.

“Vito, het is zo heerlijk om bij jou te zijn, maar...” Ze zweeg. Vito zei niets en wachtte geduldig. Martina vervolgde: “Ik heb twee keer moeten liegen om samen te kunnen zijn. De eerste keer met mijn vriendinnen, en nu met mijn moeder. Ik heb er geen moment spijt van, want ik vind het echt, echt heerlijk om met jou te zijn.” Ze bracht zijn hand naar haar mond en drukte er kusjes op. “Alleen.. eh...hoe nu verder?”

Vito streelde haar gezicht. “We zijn nu inderdaad twee keer samen geweest. Het waren de mooiste dagen uit mijn leven. Je bent lief. Je bent zo aantrekkelijk, maar vooral, Martina, vanaf het eerste moment in mijn café klikte het tussen ons en het werd alleen maar beter.”

“Je zegt mijn café?”

“Ja, Seaview is van mij.”

Nu snapte Martina waarom er niet afgerekend hoefde te worden. ‘Ze kennen me hier’ had hij alleen maar gezegd. Martina hield stil. Nu wachtte zij hoe hij verder zou gaan.

Vito keek haar ernstig aan. “Ik wil je niet verliezen,” zei hij.

“Ik jou ook niet. Absoluut niet,” antwoordde Martina zachtjes, “maar ik heb tijd nodig. Ik moet alles op een rijtje zetten. Hoe het verder moet met jou en Anton, mijn man. Met mijn leven dat ik al zovelen jaren leid? Ik weet het niet.”

Vito knikte. Hij begreep het maar al te goed.

Martina keek hem in zijn ogen en stelde de vraag die ze gisterenavond in de badkamer had geformuleerd. “Vito, hoe zie je mij? Ik bedoel: wat ben ik voor jou? Wat wil je met mij?”

Uit het antwoord dat hij gaf, wist Martina dat hij er al over nagedacht had. “Lieve Martina, jij bent alles voor mij. Mijn liefste vriendin, mijn minnares, mijn verlangen, mijn alles. Als jij straks weg bent, weet ik nu al dat ik je zal missen. Nee, ik wil geen druk op je leggen, maar je alle vrijheid geven. Maar wat ik het liefste wil, is dat jij bij mij bent. Dat we samen zijn.”

Hij was stil. Toen lachte hij. “Hoor mij nu! Jij bent 38, ik ben 43, maar we praten als een stelletje pubers.”

Martina lachte niet. Ze antwoordde: “Romantiek is niet aan leeftijd gebonden.”

“Dat is zo, je hebt gelijk.” Hij boog zich naar Martina toe en omhelsde haar.

“Geef me tijd, Vito. Ik moet alles op een rijtje zetten.”

“Neem alle tijd, Martina, zoveel als je nodig hebt. Ik wacht op je.”

Ze sprong overeind. “Nog een kopje koffie?” Het klonk opgelucht.

“Lekker, alleen drink ik ’s morgens altijd thee.”

Na de koffie moest ze gaan. Van het tafeltje pakte ze haar trouwring. Het kettinkje liet ze liggen. Martina was degene die het initiatief voor een volgende ontmoeting zou nemen. Ze omhelsden elkaar nog vele malen voordat de deur zich achter haar sloot. Met gemengde gevoelens ging ze weg en met eveneens gemengde gevoelens bleef Vito achter. Ze wisten beiden: op kortere of langere termijn moest er iets besloten worden.