Volgende week word ik 40. Nick heeft beloofd dat hij vanavond langs komt. Misschien komt hij daarna ook wel op mijn verjaardag. Hij zou dan de enige zijn. Vrienden heb ik op dit moment even niet, dus dan blijft alleen familie over. En die is klein. Nick en Nora, dan heb je het gehad. Nora is dan bovendien een weekje op vakantie met haar vriend. Ze wonen inmiddels samen, dus eigenlijk is mijn familie uitgebreid met een zwager. Allemaal goed en wel. Hij is een beste kerel, goed voor Nora. Alleen daarom al ben ik hem eeuwig dankbaar, maar we hebben verder weinig gemeen met elkaar.

Als ik aan Nick denk, denk ik weer aan die ene week, ruim 5 jaar geleden. En aan de jaren daarna, waarin we behalve tante en neef ook goede vrienden waren. Alles deelden we met elkaar. Alles konden we bespreken. Tot ik me weer verloor in een andere man. The story of my life. Het contact werd minder en toen Nick twee jaar geleden ook nog eens naar Canada vertrok, had ik helemaal geen contact meer met hem. Hij deed daar eerst een jaar stage, het laatste jaar van zijn studie. Direct daarop aansluitend werd hem een baan aangeboden, in hetzelfde bedrijf als waar hij stage had gelopen. Hij was vier of vijf keer een weekje in Nederland geweest, maar dat ging aan mij voorbij. Mijn eigen schuld natuurlijk. Nu is hij definitief terug. Net weer een paar dagen in Nederland.

Ik ben zenuwachtig. Mag dit niet verpesten. Ik wil dat het weer goed komt tussen ons. Dit keer zal ik het goed houden. Hem niet verwaarlozen als er bijvoorbeeld weer een man in mijn leven komt. Of wat dan ook. Ik lach mezelf uit. Sukkel die ik ben! Ik zal ongetwijfeld dezelfde fout weer maken. Of toch niet? Dat ik zo cynisch over mezelf ben, is niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik weet het allemaal, maar ik kan het niet helpen. Ik heb al teveel fouten gemaakt in mijn leven.

Ik weet niet goed wat ik moet aantrekken. Ik wil er goed uitzien, maar niet te sexy. Het moet niks suggereren. Ik kies voor een eenvoudige, maar strakke spijkerbroek, met een mooi, maar degelijk bloesje. Ik mag er nog steeds zijn, zie ik in de spiegel. De spijkerbroek accentueert mijn billen. Het bloesje zit redelijk strak om mijn borsten. Een beetje sexy mag toch wel? Ik ben nog steeds een mooie vrouw en dat mag ik toch wel laten zien?

Ik denk weer aan Nick, ons moment van vijf jaar geleden. Ik denk aan Erwin, met wie ik veel van dat soort momenten heb gekend. En ik denk aan twee maanden geleden, toen ik voor het laatst seks heb gehad. Ik ontmoette hem op de verjaardag van een vriendin. Hij was charmant, groot en knap. Hij praatte makkelijk en ik hing aan zijn lippen. Erger nog, ik lag al bijna meteen aan zijn voeten, zo snel maakte hij indruk op me. Ik dronk meer dan goed voor me was, maar toch was ik volledig bij mijn positieven toen ik hem later die avond mee naar huis nam. Remmingen had ik echter niet meer.

Thuisgekomen viel ik hem om de nek en zoende hem hartstochtelijk. Zijn handen waren magisch. Ik voelde ze over mijn hele lichaam, overal doken ze op, onder mijn kleren, over mijn borsten, mijn rok omhoogschuivend, en in mijn slipje. Ze streelden mijn billen. Knepen erin. Eén hand gleed aan de voorkant tussen mijn benen en zijn middelvinger gleed zonder enige weerstand bij me naar binnen, zo nat was ik. Van voorspel was nauwelijks sprake. Ik sjorde aan zijn broekriem, trok wat knopen los en trok een rits naar beneden. Voor ik het wist had ik zijn harde pik in mijn hand, kloppend en steigerend als een wild paard. Met mijn rug tegen de muur gedrukt, trok hij mijn slipje naar beneden en drong hij bij me naar binnen. Mijn schaamlippen splijtend, mijn liefdestunnel doorborend. Hij was fors geschapen. Lang en dik. Ik zuchtte diep toen zijn schaambeen tegen mijn venusheuvel botste en die hele massieve paal een plekje in me had gevonden. Hij had zijn handen onder mijn billen en ik sloeg mijn benen om zijn middel. Hij neukte me met lange, diepe halen. Ik kreunde luid in zijn oor dat zich naast mijn lippen bevond.

“Oh god, ja, jaah! Neuk me”, fluisterde ik. “Harder!”

De roes van de drank zorgde ervoor dat ik me voelde zweven. En hij neukte me zoals ik wilde. Hard en diep.

“Kom mee… naar de slaap… kamer”, bracht ik kreunend uit tussen zijn stoten. Hij ging nog even door. Vond het blijkbaar prima zo. Toen trok hij zich terug en zette me op de grond. Op weg naar de slaapkamer moesten we door de woonkamer. Toen we langs de eettafel kwamen, duwde hij me voorover op tafel en schoof opnieuw mijn rok tot rond mijn middel. Ik had kunnen protesteren, maar eigenlijk vond ik het wel geil. Ik wilde hard genomen worden en dat was precies wat hij deed. Met zijn knie drukte hij mijn benen uit elkaar en opnieuw gleed zijn pik bij me naar binnen.

“Oh god, wat lekker”, kreunde ik. “Neuk me. Neuk me hard!”

Hij had weinig aanmoediging nodig. Zijn pik doorboorde me, keer op keer. Elke stoot was raak. Elke stoot was hard en diep.

Hij gleed met zijn duim door mijn bilspleet en streelde mijn gaatje daar. Een beetje meer druk en zijn duim gleed ook naar binnen. Hij begon mijn kringspier op te rekken, en ik wist natuurlijk wat er ging komen. Veel mannen dromen hiervan. Ik kon anale seks op zijn tijd best waarderen, maar hij was groot en dik. Ik twijfelde even, maar ook hier stopte ik hem niet. Ik had sowieso nog maar een paar stoten nodig voor een eerste orgasme. Net voordat ik er was, liet hij zich echter uit me glijden. Direct daarop voelde ik hoe hij zijn eikel tegen mijn kontgaatje zette. Langzaam voerde hij de druk op. Ik smachtte naar het orgasme dat me zojuist op het laatste moment was ontnomen. Ik dacht er daarom niet meer aan hoe groot die pik eigenlijk was. Langzaam maar zeker drukte hij zijn pik bij me naar binnen. Even bleef hij hangen toen mijn sluitspier zich aanspande, net achter zijn eikel. Maar hij bleef duwen en ook hier voelde ik uiteindelijk zijn schaambeen tegen mijn billen stoten.

“Gaat het?”, vroeg hij hijgend.

Het waren de eerste woorden die hij sprak sinds hij binnen was. Ik knikte. Ik was de eerste milde pijn al voorbij en zodra hij weer begon te stoten, nam het genot het snel over. Hij voerde het tempo op. Zijn stoten waren krachtig en diep. Ik schoof met mijn buik over de tafel heen en weer. Mijn harde tepels schuurden over het ietwat ruwe hout, alleen beschermd door een dun laagje stof van mijn bloesje. Een BH droeg ik niet.

“Oh god, ik kom”, kreunde ik luidruchtig. “Ga door, ja, jaaah!”

Ik ontplofte bijna en lag onder hem te trillen als een rietje, mijn voeten van de grond, zijn stotende pik diep in me. Hij bleef maar stoten en ik wilde het bijna uitschreeuwen dat hij even moest stoppen. Dat ik even te gevoelig was om dit lang vol te kunnen houden. Toen ebde het orgasme echter langzaam weg en overheerste weer dat genot van volledig opgevuld te zijn door een pik die je helemaal rondom stimuleert. Ik kreunde en steunde terwijl hij me opnieuw naar een orgasme stuwde.

Aan zijn onregelmatig wordende ademhaling te horen, was hij er ook bijna. Hij had nu beide handen op mijn heupen. Zijn laatste stoten waren hard en diep. Mijn billen vingen de hardste klappen op, zijn ballen sloegen steeds tegen mijn schaamlippen.

“Oh ja, jaah! Daar komt het!”, gromde hij. Zijn pik begin te pulseren en lading na lading van zijn sperma verdween diep in mijn kontje. Ik maakte alleen de eerste twee ladingen bewust mee. Daarna kwam ik ook nog een keer en werd het even donker. Mijn hele lichaam gloeide.

Toen ik weer volledig bij mijn positieven was, lag hij zwaar boven op me. Nog een beetje na te stoten en uit te hijgen. Uiteindelijk kwam hij overeind en gleed zijn slapper wordende pik uit me. Ik stond recht en met beide handen streek ik mijn rokje naar beneden. We stonden elkaar ongemakkelijk aan te kijken. Ik had zelden plattere seks gehad. Lichamelijk zeer bevredigend, maar verder vooral gênant. Zeker nu, na afloop. Had ik dat niet eerder kunnen bedenken? Hij herinnerde me aan Armando, mijn Argentijnse veroveraar. Zijn charmes, hoe makkelijk ik voor hem viel, en hoe oppervlakkig het uiteindelijk allemaal was.

Hij stond daar met zijn slappe pik uit zijn broek, nadruipend, en ik voelde geil en sperma en god weet wat nog meer langs mijn benen naar beneden lopen.

“Ik moest maar eens gaan”, zei hij. “Het was lekker, hoor!”

Ik knikte. Terwijl hij zijn pik wegstopte en zijn rits optrok, begeleidde ik hem naar de voordeur.

“Het was fijn”, zei ik. “Misschien zien we elkaar nog eens.”

Hij had me gebruikt en ik had het toegelaten. En dat allemaal voor twee orgasmes. Eigenlijk had ik hem dus ook gebruikt. Bel mij niet, dan bel ik jou ook niet, dacht ik. Ik stond een kwartier onder de douche voordat ik me weer enigszins schoon en fris voelde. De volgende dag hoorde ik van die vriendin dat hij getrouwd was en dat hij met vrienden gewed had dat hij me nog diezelfde avond wel even een goede beurt zou geven. Weer zo’n succesverhaal dus. Ze wist er al van nog voor hij met me meeging. De vriendschap, die al niet veel voorstelde, stond ook gelijk even op ijswater.

Hoe kom ik toch elke keer weer in zo’n situatie terecht? En waarom moet ik daar nu aan denken? Nick kan elk moment komen. Haastig trek ik nog een ander slipje aan. Ondanks alles ben ik toch weer nat geworden van alleen al die herinneringen. Nou ja, zo kom ik dus elke keer weer in die situaties terecht. Geen rem. Geil van het minste of geringste. Hunkerend naar een pik. Is het echt zo erg geworden? De bel gaat en ik weet meteen dat het Nick moet zijn. Wie anders? Even later komt hij wat onwennig binnen. Een vriendschappelijke knuffel, drie zoenen op de wang. Allemaal heel netjes. Hij ziet er goed uit. Volwassen. Stoer. Zelfverzekerd. Hij heeft zich goed ontwikkeld van de onzekere jongeman van 18 tot de man die hij nu is. Ik heb daar een klein beetje aan bijgedragen, vind ik. Daar ben ik trots op.

“Hallo Nick”, zeg ik. “Wat leuk om je weer eens te zien. Het is lang geleden.”

“Ik ben ook lang weg geweest”, zegt hij, een beetje ontwijkend.

Al lang voordat hij naar Canada ging, zag ik hem nog maar af en toe. Vanaf het moment dat ik met Erwin was. Maar hij is zo netjes om niet meteen te zeggen dat het vooral aan mij ligt.

Ik vraag hem wat hij wil drinken. Een alcoholvrij biertje. Ik neem er zelf ook één.

“Je hebt het goed volgehouden in Canada”, zeg ik. “Je hebt het vast goed naar je zin gehad.”

Natuurlijk heeft hij dat. Hij vertelt hoe het in Canada was. Zijn stage, zijn werk. Het begint als een zakelijk verslag. Maar langzaam komt er enthousiasme in zijn verhaal. Hij vond het ongetwijfeld ook moeilijk om me na zo’n lange tijd weer te zien, maar we vinden elkaar weer. Een eerste sprankje van die diepe band die we hadden, komt al snel weer terug.

“Je bent nog wel een paar keer in Nederland geweest. Ik had gehoopt dat je me een keer zou opzoeken”, zeg ik. Ik neem hem niks kwalijk, maar wil graag weten hoe hij dat heeft ervaren.

“Ik was steeds maar kort hier”, zegt hij. “Veel vrienden te bezoeken. Je weet hoe het gaat. En ik dacht niet dat je echt op mij zat te wachten. Ik had ten slotte ook al een hele tijd niks meer van jou gehoord.”

Dat levert me kramp op in mijn buik. Ik heb het er zelf naar gemaakt. Toen Erwin er was, nam ik steeds minder tijd en moeite om hem nog te zien. Logisch dat hij er nu zo over denkt.

“Ik heb je verwaarloosd toen ik met Erwin was”, beken ik hem. “Je weet hoe impulsief ik kan zijn. En als ik ergens voor ga, heb ik de neiging al het andere te verwaarlozen.”

Hij knikt.

“Ik neem je niks kwalijk”, zegt hij. “Nu niet, en toen ook al niet. Ik vond het alleen heel jammer dat het zo liep. Je kon er waarschijnlijk ook niks aan doen.”

Zijn begrip is pijnlijk voor me. Hij heeft zich ontwikkeld tot een stabiele volwassen man. Hij heeft zijn leven beter op de rails dan ik. Ik voel me nog steeds die onhandelbare puber die elke keer vergeven moet worden als ze iets verkeerd doet; omdat ze toch niet beter weet.

“Het spijt me toch”, zeg ik. “Ik had er beter mee om moeten gaan. We waren hartstikke goed samen, en ik heb dat verpest.”

Hij schudt zijn hoofd.

“Maak het niet groter dan het is”, zegt hij. “Je kreeg een vriend. Logisch dat je minder tijd voor me had. En het is nou eenmaal gelopen zoals het gegaan is.”

Hij kijkt me diep in mijn ogen. Staalblauw zijn die van hem. Priemend. Alsof ze diep in mijn ziel kijken. Alsof hij probeert te doorgronden wat ik van hem wil.

“Ik ben blij dat ik je weer zie”, zegt hij. “Ik heb je gemist. Ik heb onze gesprekken gemist. De gezelligheid.”

Ik krijg een brok in mijn keel. Ik heb hem ook gemist. Ik zou hem willen knuffelen. Willen bespringen. Ik zou met hem willen neuken, bedenk ik me plotseling. Ik sta alweer twee maanden droog. Had even genoeg van die oppervlakkige avontuurtjes. De herinnering aan die week met hem smaakt naar meer. Ik schud het van me af. Het kan niet. Mag niet. Onze vriendschap moet belangrijker zijn.

“Ik hoorde van je moeder dat je in Canada een serieuze vriendin hebt”, schakel ik even over op een ander onderwerp. “Wat zijn je plannen, nu je weer definitief terug bent in Nederland? Komt ze naar Nederland?”

“Er zijn geen plannen”, zegt hij. “We hebben er een punt achter gezet. Ja, het was serieus. Nee, het had geen toekomst. We hebben lange tijd gedacht dat we wel een plekje in Canada of Nederland zouden vinden voor ons samen. Maar hoe langer het duurde, hoe meer twijfels we kregen. Tot zij duidelijk had dat ze niet naar Nederland wilde komen, en het voor mij duidelijk was dat ik niet definitief in Canada wilde blijven.”

“Sorry”, zeg ik. “Ik wist nog niet dat het uit was. Jammer hoor.”

Hij haalt zijn schouders op.

“We hebben er samen een keer om gehuild”, zegt hij. “Toen was het klaar en beseften we dat het zo beter is. Ik kan hier weer blanco beginnen.”

“Je moeder heeft je ongetwijfeld verteld dat het vorig jaar mis ging met Erwin”, zeg ik. “Weer iets wat ik helemaal verknalt heb. Ik ben ook weer alleen.”

“Ik heb het gehoord, ja”, zegt hij. “Moeder is netjes, details hield ze voor zich, maar ik begreep wel dat je hem niet helemaal trouw was.”

Zijn directheid raakt me opnieuw. Aan de ene kant is dat verfrissend. Iemand die er niet omheen draait. Iemand die niet tegen me liegt, of het zo inkleedt dat het niet mijn schuld lijkt. Aan de andere kant is het confronterend. Nu doet het best pijn, maar morgen zal ik terugkijken op dit gesprek en hem dankbaar zijn voor zijn eerlijkheid en directheid.

“Ja, ik zei al dat ik het verknald had”, fluister ik. “Hij was goed voor me. Hij was de eerste man waarmee ik weer kon vrijen en er van kon genieten. Na jou dan, maar dat was anders. Ik was verliefd op hem. Ik had misschien van hem kunnen gaan houden. Ik denk dat hij van mij hield.”

Ik voel een traan over mijn wang lopen. Verdomme, waarom word ik nou zo emotioneel? Waarom moet ik nou gaan janken? Ik zou bij hem op schoot willen kruipen. Ik wil dat hij me stevig vasthoudt en troost. En dan wil ik hem zoenen en zijn handen onder mijn bloesje voelen. Ik wil hem in me voelen, terwijl ik onder hem lig te kronkelen. Nee, nee, dit loopt helemaal uit de hand zo! Nog even en ik verpest het alweer voordat onze eerste avond in lange tijd zelfs maar voorbij is! Ik kijk hem onderzoekend aan. Zoek naar iets dat me antwoord geeft op mijn vraag of hij me ook wil. Ik zie niets dat er op wijst.

“Je kunt er niks meer aan veranderen”, zegt hij. “Je kunt het hooguit de volgende keer beter doen. Het helpt ook niet als je het jezelf kwalijk blijft nemen.”

Natuurlijk heeft hij gelijk. Maar weten wat je moet doen en het vervolgens ook doen, zijn twee verschillende dingen. Misschien moet ik toch maar weer eens contact opnemen met mijn psycholoog. Sinds het uit is met Erwin, zit ik niet meer heel lekker in mijn vel. Ik heb echter nog steeds niet de stap gezet om mijn psycholoog weer op te zoeken.

“Genoeg over mij weer”, zeg ik, met een geforceerde lach. “Wat ga je hier doen? Ga je werk zoeken?”

Hij vertelt dat hij al een baan heeft. Maar eerst nog twee weken vakantie. Met zijn ervaring in Canada, en blijkbaar lovende referenties, kon hij kiezen uit meerdere banen. In zijn vakgebied, ICT, is men hongerig naar nieuw talent. Hij legt uit wat hij precies deed in Canada en nu hier gaat doen. Ik kan het globaal volgen, zolang het niet te technisch wordt. We praten over zijn moeder en haar vriend, en over de dingen die momenteel het nieuws bepalen. Het voelt fijn om weer zo bij elkaar te zijn. Vertrouwd ook. Ik heb echt enorme spijt van die laatste twee jaar waarin we geen contact hebben gehad. Twee gemiste jaren. We hadden elkaar misschien niet zo vaak in levenden lijve kunnen zien. Maar we hadden kunnen bellen, appen, beeldgesprekken kunnen hebben. Het is niet alsof hij op de maan zat. De tafel staat vol met lege flesjes bier. Maar allemaal alcoholvrij. Dat helpt ook niet om ongeremd in elkaars armen te vallen, denk ik met enig cynisme.

De tijd vliegt nu voorbij. Hij wil graag het late nieuws op TV zien, dus ik zet even de TV aan. Ik ga even naar de WC en als ik terug kom, maak ik van de gelegenheid gebruik om naast hem te gaan zitten. Zogenaamd om ook recht voor de TV te zitten en het nieuws goed te kunnen volgen. Hij kijkt even opzij, maar zegt niets. Ik schuif tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn schouder. Op zich heel onschuldig. Zo zaten we vroeger ook vaak naar TV te kijken, zonder dat er verder iets gebeurde. Hij accepteert het. Slaat zelfs zijn arm om me heen. Ook dat deed hij vroeger wel vaker. Ik heb me lange tijd niet zo geborgen gevoeld. Ik realiseer me wel dat onze rollen helemaal zijn omgedraaid ten opzichte van onze eerste week samen. Toen was hij de onzekere tiener en nam ik hem bij de hand in zijn ontdekking van zijn seksualiteit. Nu heb ik hem nodig en is hij degene in wiens handen ik mijn lot en mijn leven leg. Figuurlijk, en als het aan mij ligt ook letterlijk.

Het nieuws levert weer nieuwe gespreksstof op. Niet dat we daarom verlegen zaten, maar zo springen we van onderwerp naar onderwerp. Als de TV uit gaat, blijf ik naast hem zitten. Hij lijkt het niet erg te vinden. Maar enige poging van zijn kant om het op seks aan te sturen, ontbreekt ook. Het is teleurstellend, maar ik begrijp het volledig. Hij heeft intussen meerdere vriendinnetjes gehad, inclusief een langdurige serieuze relatie. Allemaal met leeftijdsgenoten. Jonge vrouwen in de bloei van hun leven. Daar kan ik nooit tegenop. Waarom zou hij in vredesnaam nog iets met mij willen als hij beter kan krijgen?

Als ik eindelijk een keer op de klok kijk, zie ik dat het bijna drie uur is. Drie uur ’s nachts! En ik wil zeker nog niet dat het nu gaat eindigen. Alles is weer bijna als vanouds. We hebben het leuk en gezellig. Dat wil ik niet opgeven, nog niet. Maar ik zie dat hij ook naar de klok kijkt. Misschien heeft hij morgen wel afspraken en moet hij bijtijds weer op?

“Moet je morgen vroeg op?”, vraag ik hem. Ik hoop van niet, dan blijft hij misschien nog even.

“Nee, ik niet”, zegt hij. “Jij morgenochtend plannen?”

Ikke niet. En als ik ze wel had, zou ik ze met alle liefde afzeggen.

“Maar het is wel erg laat intussen”, zegt hij dan. “Het is echt tijd om naar huis te gaan. Moeder is vast al naar bed, maar als ze me hoort thuiskomen, vraagt ze zich af wat ik nog zo laat bij jou moest.”

Ik wil het niet, maar ik sta toch op zodat hij ook overeind kan komen. Ik sta op blote voeten en moet een beetje omhoog kijken als ik hem in de ogen wil zien. Ik zie helemaal niks wat er op wijst dat hij meer van me wil. Ik ben teleurgesteld, maar misschien is het ook maar beter zo. Ik loop met hem mee naar de voordeur. Hij trekt zijn jas aan.

“Het was leuk je weer te zien, Sonja”, zegt hij. “Super gezellig, als vanouds.”

Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Een vriendschappelijke knuffel, maar voor mij voelt het als zoveel meer. Het tintelt in mijn buik en in mijn borsten.

“Ik moet gaan”, zegt hij.

Ik kijk naar hem op, maar hou hem nog even vast. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik voel me als een kleine meid en ik laat hem los. Even kijkt hij me diep in mijn ogen. Dan duwt hij met zijn rechterhand mijn kin iets omhoog en kust hij me zachtjes op de lippen. Het duurt misschien een seconde, maar voor mij voelt het als een eeuwigheid.

“Ben je zondagavond thuis?”, vraagt hij. “Misschien kunnen we dan gelijk nog eens afspreken?”

“Ja, leuk”, weet ik er met schorre stem nog uit te persen.

“Nou, tot zondag dan”, zegt hij met een knipoog.

Dan is hij weg en de deur valt achter hem dicht. Hij laat me in verwarring achter. Wat was dat nou, die laatste kus? Zijn laatste kus op mijn lippen was in die eerste week. Daarna zijn we nooit meer verder gekomen dan de drie zoenen op de wangen. Betekende dit iets? Of is dit iets Canadees?

Ik ga naar de WC en poets mijn tanden. Ik kleed me uit en glijd naakt tussen de lakens. Ik ben onrustig, lichamelijk opgewonden. Mijn hart klopt tegen de binnenkant van mijn ribbenkast. Ik heb het warm. Ik adem onregelmatig. Mijn hand streelt mijn venusheuvel. Ik scheer me tegenwoordig helemaal kaal daaronder. Zacht gekreun ontsnapt aan mijn lippen als ik met twee vingers in mijn natte kut glijd. Ik streel mezelf van binnen, streel met mijn vingertoppen over mijn schaamlippen en beweeg in cirkeltjes rond mijn clit. In mijn fantasie word ik door Nick geneukt. Met gesloten ogen en zachtjes kreunend, vinger ik mezelf naar een hoogtepunt.

“Nick, Nick, Oh ja, Nick”, kreun ik luidruchtig, als ik klaarkom.

Ik lig nog ruim een uur wakker. De honger van het lichaam is gestild, maar de geest maalt maar door. Het is bijna vijf uur als ik in slaap val. Een tijd waarop ik normaal al vaak voor het eerst wakker wordt.