Net op het moment dat ik klaar kom in Anne-Sophie komt mijn lijfknecht Jean naast onze koets rijden. Ik fatsoeneer me snel en als ik het raam open stelt hij voor in de volgende Auberge te overnachten, op de heenreis waren we er ook. We hebben dan nog een redelijk lange nachtrust, terwijl we morgen als we flink doorrijden toch tegen de avond in mijn kasteel vlakbij Montauban kunnen aankomen.

Ik stem in, een goed idee, een goede nachtrust is welkom na alle lusten die ik afgelopen nacht op het jonge meisje heb bot gevierd. Mijn lijfknecht betrapte freule Anne-Sophie d’Angerville op heterdaad toen ze aan het inbreken was in mijn appartement. Ze wilde niet dat ik haar uitleverde aan de musketiers en tekende een schuldbekentenis, waardoor ze zichzelf als een soort seksuele lijfeigene in mijn schoot heeft geworpen. De afgelopen nacht heb ik haar keer op keer geneukt, eindelijk is de druk van mijn ballen af en zijn ze weer tot rust gekomen.


Zonnekoning Louis 14 wil meer grip krijgen op de adel, die in zijn land grotendeels haar eigen gang gaat. Daarom zet hij ze allen onder druk in zijn nog steeds uitdijende chateau de Versailles te komen wonen. Zo ook Charles de Blanchard, de nog jonge hertog van Montauban, die op aandringen van de koning enkele dagen terug is gearriveerd. Daarna is hij echter in het immense kasteel ondergebracht in de verste uithoek, in het kleinst denkbare appartement. Gisteravond heeft hij min of meer bij toeval kennis gemaakt met Prins Philip, de broer van de koning, en het klikt direct tussen hen.

In de ‘Salon Royale’ trof hij gisteravond ook de koning, die hem opdroeg afgelopen ochtend naar zijn kabinet te komen. In die audiëntie bleek dat de koning hem met geld gaat helpen om zijn hertogdom weer op orde te krijgen. Als tegenprestatie moet Charles gaan deelnemen aan de strategielessen van prins Condé, om de rechterhand van prins Philip te worden zodra die legeraanvoerder wordt. Nu is Charles op weg naar zijn hertogdom om orde op zaken te stellen, over een week moet hij terug zijn in Versailles.


Auberge ‘Le coq au vin’

Het is al bijna donker als we in de beoogde herberg arriveren en al met al zijn we flink opgeschoten, we hebben ruim één-derde van de afstand van Versailles naar Montauban afgelegd. Het is niet een erg luxe resort maar het eten is er goed en de kamers zijn schoon. Gelukkig rekent de herbergier altijd op late gasten en kan hij ons nog een prima maaltijd voorzetten van gestoofde lamsbout met een groenteschotel. We worden bediend door een jonge frisse meid, Lise, die de dochter van de herbergier blijkt te zijn. Ze is prachtig met haar slanke lijf, haar jonge buste, haar lang donkere wilde bos haren en haar gitzwarte ogen.

Ze draait almaar om me heen en solliciteert overduidelijk naar een bijverdienste. Jammer dat ik haar niet op de heenreis trof, dan waren mijn ballen niet zo in de problemen gekomen. Ik flirt met haar maar laat mijn reactie verder een beetje in het midden, komt ze naar mijn kamer, prima, verandering van spijs doet eten. Komt ze niet, ook goed, dan heb ik altijd Anne-Sophie nog.

Anne-Sophie heeft ondertussen niet veel te missen, ik zie hoe de chaperonne naast haar is gaan zitten en haar met een ongerust gezicht uithoort. En wat ik al verwachtte, direct na de maaltijd komt ze naar me toe en nadat ik haar toestemming gaf me aan te spreken doet ze haar beklag dat ik haar pupil in de val heb gelokt.
‘Madame, dat is niet helemaal een correcte weergave van de werkelijkheid. Uw pupil heeft dit zelf veroorzaakt en de consequenties eveneens zélf verkozen, maar u kunt haar te allen tijde het aanbod doen dat ik bereid ben onze overeenkomst te verscheuren. Zij weet wat daarvan de prijs is. Meer kan ik u hier niet over vertellen, om de privacy van uw pupil te beschermen.’ En daarmee druipt de dame af.



Spoedig na het eten verdwijn ik met Anne-Sophie in onze gezamenlijke kamer en dwing ik haar naakt naast mij te komen liggen. Intens genietend zie ik hoe ze zich uitkleedt en haar kleine goddelijke lichaam steeds bloter in beeld komt. Uiteindelijk staat ze daar, verlegen en tegelijk al iets meer strijdlustig, ze weet dat ze in mijn macht is maar langzaam maar zeker is te zien hoe ze zich van een jammerend jong meisje ontwikkelt naar een jonge freule die weet dat ze er uiteindelijk met gejammer niet zal komen. En dus is er een eerste begin van een poging om mij te behagen en het is bijna aandoenlijk om te zien hoe ze zich zelfs in al haar ‘nudité’ probeert te gedragen als dame.

Maar ik moet haar teleurstellen. Ik ben bekaf en heb uiteindelijk amper nog de puf om te reageren op haar warme blote lichaam naast me, nog voor ze goed en wel naast me ligt val ik als een blok in slaap.

Les in zuigen

Enkele uren later word ik wakker doordat er een koud lijf tegen me aan komt liggen. Huh? Is Anne-Sophie naar het gemak geweest? Maar op hetzelfde moment dat ik voel dat ze nog warm en slapend aan mijn andere zijde tegen me aanligt besef ik dat het Lise moet zijn. En Lise weet duidelijk wat ze moet doen want zonder een moment te aarzelen gaat haar hand linea recta richting ‘mon petit zizi’, mijn slappe lul die net als ik zojuist nog diep in slaap is en niet van plan lijkt te zijn wakker te worden. Daar wil ze verandering in te brengen door haar hoofd er naartoe te brengen, met overduidelijk het plan hem in haar mond te nemen.

Pas dan merkt ze op dat Anne-Sophie aan mijn andere kant ligt en ik voel hoe ze verstijft. ‘Pardon Uwe genade, ik wist niet dat zij uw echtgenote is’ mummelt het meisje geschrokken en ze slaat het dek weg om weer uit bed te klauteren. ‘Hier blijven jij’ brom ik, inmiddels goed wakker. ‘Ze is mijn vrouw niet en jou kan ik er wel bij hebben.’ De gedachte om tussen twee mooie en beschikbare jonge meiden te liggen windt me inmiddels heftig op, het is alweer een tijdje geleden dat ik zo’n buitenkansje had.

Ik duw haar hoofd weer richting mijn zizi die inmiddels al opveert en het is heerlijk te voelen hoe deze meid met haar ervaren mond mijn paal nog verder opstijft. Dan weer zuigt ze me afwisselend hard en zacht diep naar binnen, dan weer laat ze me bijna uit haar mond glippen om met haar tong ultra opwindende cirkeltjes rond mijn eikel te trekken. Impulsief begin ik met mijn bekken tegen te duwen om dieper in haar te komen en algauw hoor ik aan haar geluiden dat ik ver haar mond ben ingeschoven. Dat is meteen ook de reden waarom Anne-Sophie nu ontwaakt en eerst in verwarring en uiteindelijk met ongelovige ogen gaat zitten bekijken wat er naast haar gebeurt.

Breed grijnzend zie ik een soort van afschuw in haar ogen en zeg dan: ‘kijk maar goed, kleintje, dit is wat mannen lekker vinden voordat ze uw petit chat binnentreden. Kom jij ook maar even oefenen’ en op hetzelfde moment trek ik Lise van mijn paal af, die even tijd nodig heeft om weer op adem te komen. ’Leer haar hoe je een man afzuigt’ commandeer ik haar en schuin opkijkend naar mijn inbreekstertje doet ze voor hoe ze dan weer mijn queue opwindt met haar tong en dan weer hem volledig naar binnen zuigt.

Anne-Sophie heeft zich zo ver mogelijk van ons opgepropt in een hoekje van het bed en kijkt met grote ogen toe wat er allemaal gebeurt met mijn queue . Dan gebaar ik haar dat zíj aan de beurt is en naar me toe moet komen. Als ze dat te langzaam naar mijn zin heeft gedaan pak ik haar haren vol beet en trek ik haar bij de les: ‘open je mond’ en tegelijk druk ik haar hoofd omlaag, richting mijn nu volledig harde paal. Op het moment dat haar mond bij het kopje ervan arriveert sluit ze echter halsstarrig haar mond. Ik trek haar aan haar haren achterover tot ze me aankijkt en sis dan: ‘ma petite mademoiselle, besef nu eens dat je op dit moment niks meer dan een hoer bent en dat je onvoorwaardelijk moet doen wat ik je opdraag. Neem nú m’n queue in je mond, waag het niet erop te bijten en zuig hem net zo lang als ík dat wil.’

En dan heb ik haar zo ver, aarzelend opent ze haar mond en laat ze het eerste deel van mijn eikel bij haar naar binnen komen. Lise bekijkt het aan mijn andere zijde allemaal met een grijnslachje, volgend mij geniet ze er wel van hoe ik dit adellijke dametje aan het africhten ben. Ik duw het hoofd van het meisje nog iets verder over me heen en nu kan ze eigenlijk niks anders dan met haar tong mijn hele eikel te bewerken. Het is onvoorstelbaar zo opwindend dat aanvoelt, dat eigenlijk nog steeds onschuldige jonge freuletje dat ik tot de ergste seksuele daden met mij dwing. Prima, wat mij betreft, hoe eerder ze een ervaren hoer is hoe liever het me is, ik ben voorlopig niet van plan haar weer te laten gaan.

Opleiding tot hoer

Langzaam maar zeker stuur ik beide meiden zo naar een spelletje voor twee dames en één heer, ik wil met hen doen wat ik van mijn kameraden op de militaire academie leerde. Maar eerst wil ik me om het allemaal beter vol te houden enkele keren leeg pompen, om te beginnen in het mondje van Anne-Sophie. ten slotte hoort dat bij haar opleiding tot hoer. Omdat ze tot nu alleen nog maar mijn eikel in haar mond nam leg ik nu mijn hand stevig op haar achterhoofd en dwing ik haar me dieper te nemen. Tegelijk druk ik stevig mijn bekken omhoog, waarna ik voel dat ik nu behoorlijk ver in haar zit. Ik trek me niks aan van de benauwde geluiden daar beneden maar beweeg me enkele keren stevig in haar, terwijl ik mijn zaad al voel opkomen.

Na nog enkele keren te hebben gestoten spuit ik haar mondje vol en meteen als ik haar hoofd loslaat komt Anne-Sophie proestend en naar adem happend omhoog. Als ik zie dat ze mijn zaad uit haar mond laat lopen klem ik die met mijn hand dicht en grom: ‘verspil nooit zaad van een hertog, slikken, putain! Hoer!’ Haar blauwe ogen laten voor het eerst sinds ik haar ken een soort intense boosheid zien, mooi zo, ik wil dat ze pit in haar donder krijgt. Maar ik laat haar gezicht niet los, houd haar mond dichtgeklemd en dwing haar zo alles door te slikken. Ondertussen is het ongelofelijk excitant om wat druppeltjes zaad tussen haar kleine met harde tepels bezette borsten omlaag te zien kruipen, richting haar petit chat. Hmm, ze gaan de goede kant op want daar moet ik zo meteen ook nog zijn.

Terwijl Anne-Sophie nog steeds mijn zaad verwerkt, gebaar ik Lise mijn queue opnieuw op te stijven en met grote ijver begint ze daar aan. Het is duidelijk dat zij ook flink opgewonden is geraakt door het lesje dat ik mijn freuletje heb geleerd en met extra inzet heeft ze mijn paal al snel weer in topvorm. Dan gebaar ik haar op haar rug te gaan liggen, haar benen ver te openen en als ik me met één beweging tot aan het allereerste begin van mijn paal in haar schuif voel ik hoe heerlijk nauw ze is en tegelijk hoe perfect ze al ingereden is. Als een strak afgerichte merrie op een druk chaotisch slagveld voelt ze aan waar mijn wensen liggen, ze raakt niet in paniek en voegt zich snel met wat ik haar opleg. Het ene moment opent ze zich zo ver mogelijk om me helemaal in haar te laten, om meteen daarna haar benen om mijn heupen te slaan, waardoor ze me de kans geeft haar stevig te berijden.

Het duurt dan ook niet lang voordat voor de tweede keer mijn zaad op komt zetten en ik spuit het hoerige dochtertje van de herbergier volgens mij tot de rand van haar kutje vol en laat me dan uitgeput op haar zakken, genietend navoelend hoe mijn queue in haar neukgrotje tot rust komt, hoe haar dijbenen mijn heupen omklemmen, hoe haar tieten onder mijn borst geplet worden en hoe haar stijve tepels zich bijna door m’n huid proberen te prikken. Als ik me na een tijdje van haar losmaak en mijn queue uit haar warme lijf trek gebaar ik Anne-Sophie hem schoon te likken en opnieuw stijf te maken. En weer weigert ze eerst en weer trek ik haar aan haar haren tot boven mijn queue, ze zal het leren! Dit keer kiest ze snel eieren voor haar geld en likt ze me niet alleen goed schoon maar zorgt ze er ook voor dat ik klaar sta voor de derde ronde…

De Franse strijdwagen

Mijn vader vond het niet alleen nodig om al het geld van ons hertogdom te vergokken maar ook dat ik een militaire opleiding kreeg, omdat ons hertogdom in een gebied tegen de Pyreneeën ligt waar veel om is gevochten. In die tijd zag ik daar nauwelijks het nut van in maar nu koning Louis me in de strategiegroep van prins Condé wil hebben zal me dat wel van pas komen. Wat me ook van pas gaat komen zijn de spelletjes die mijn kameraden van de militaire academie uithaalden met de meiden uit het naburige dorp. De leukste was ‘de Franse strijdwagen’, waarvoor de meisjes wél flink lang haar moeten hebben. En laat dat nu het geval zijn met de meiden die ik hier bij me heb liggen, Lise met haar lange bijna zwarte haren en Anne-Sophie met haar lange blonde krullen. Ze zijn allebei beeldschoon en fijn gebouwd, tegelijk zijn ze zó elkaars tegenbeeld dat ze prachtig setje vormen, een zwarte volbloed en een witte schimmel die samen mijn Franse strijdwagen zullen trekken.

Ik dwing ze op handen en voeten naast elkaar op het bed te gaan zitten en daarna duw ik hun hoofden omlaag, net zo lang tot ze allebei met hun gezicht op het dek liggen. Daardoor steken hun kontjes gezusterlijk en uitdagend naast elkaar omhoog, me een perfect uitzicht gevend op de entreés van hun kutjes. Vervolgend draai ik van beiden het haar op een lange streng, pak ik in iedere hand een streng stevig vast alsof het de teugel van een paard is en geef dan aan beiden tegelijk een rukje. ‘Allez m’n paardjes, zo meteen rijden jullie mijn strijdwagen het slagveld op. Neem nog even de kans aan elkaar te snuffelen, want niks is belangrijker dan dat twee paardjes het goed met elkaar kunnen vinden. Dus kus elkaar maar!’

De meisjes draaien hun gezichtjes naar elkaar toe en geven elkaar een kuis zoentje, maar dat vind ik geen serieuze kennismaking, zo gaan paardjes niet met elkaar om. Ik geef een iets harder rukje aan hun teugels en commandeer: ‘tongen jullie!’ Lise gehoorzaamt meteen en ik zie hoe ze haar roze tong bij Anne-Sophie naar binnen wil brengen, die natuurlijk weer eens haar lippen stijf op elkaar houdt. Ik laat even haar teugel los en geef haar snoeiharde klappen, op iedere bil één, die meteen rood kleuren, met weer een hoop gejammer als gevolg. Meteen daarna neem ik haar teugel weer vast, geef er een harde ruk aan en zeg ‘tongen!’

Niet te geloven, ze gehoorzaamt amper, het wordt tijd voor een andere aanpak. Tot nu toe kniel ik in het midden achter de meisjes met mijn rechter knie tussen de benen van schimmeltje Anne-Sophie en mijn linkerbeen tussen de benen van volbloedje Lise. Het is blijkbaar nodig om eerst mijn schimmeltje te temmen, ik kniel nu tussen háár benen, dwing ze verder uit elkaar waardoor haar vagin wat open komt te staan en op het zelfde moment ram ik mijn queue in een keer volledig haar diepte in. Het meisje gilt het uit en opnieuw commandeer ik ‘tongen, terwijl ik stevig aan haar haren trek waardoor haar hoofd wat achterover komt. Als ik haar dan weer wat ruimte geef is het eindelijk zo ver en gaat haar tong bij Lise naar binnen, die haar mond er gretig voor opent.

Ondertussen heb ik de strijdwagen flink op gang gebracht, keer op keer rag ik me hard en diep in schimmeltje Anne-Sophie terwijl ik nu volbloedje Lise flinke meppen op haar billen geef, en ook die kleuren prachtig rood. Ik vind het wezenloos opwindend om mijn paardjes zo met elkaar bezig te zien terwijl ik ze ondertussen stevig berijd. Nú pas vormen we een goed team en met ons drieën stormen we het slagveld op. Hen stevig mennend galopperen we tussen alle aanvallende strijdwagens en compagnieën door, met ons drieën zijn we onoverwinnelijk. Terwijl ik het schimmeltje tot grote hoogte opjaag door haar ondertussen stevig te neuken is het duidelijk, dat ze zich helemaal bij de situatie neergelegd. Ze tongt inmiddels met het volbloed paardje alsof haar leven ervan afhangt en steekt me haar kontje zo hoog mogelijk toe, zodat ik haar goed kan berijden en mennen. En zó hoort het, want op het slagveld is onvoorwaardelijk samenwerking het hoogste goed!

Het Franse strijdros

Toen ik me zojuist in Anne-Sophie verankerde was ze nog wat droog maar inmiddels zijn al haar eigen sappen goed op gang gekomen waardoor we samen functioneren als een geoliede slagveldmachine. Als ik haar wil voor mijn gevoel genoeg heb gebroken en ze goed ingereden is wordt het tijd mijn volbloedje evenveel aandacht te geven. Ik trek me terug uit het schimmeltje, dat met een zuchtje reageert en verplaats me tussen de benen van Lise. Daarna zet ik in haar de strijd voort. Omdat zij pas nog een portie zaad van me in haar vagin kreeg is zij van binnen nog heerlijk glad en mijn zwaard gaat er bij haar moeiteloos tot aan het gevest in. Ze is niet erg diep en ik moet stevig doorstoten want ik wil dat ze me volledig in zich opneemt. Ik hoor hoe mijn volbloedje wat kermt en probeert te steigeren, maar met een ruk aan haar leidsel en een extra harde por in haar lijf wordt ook zij goed tam en werkt ze verder mee zoals ík het wil.

En nu zijn weer de billen van het schimmeltje aan de beurt, terwijl mijn volbloed compleet en volledig doorhaal en uitwoon mep ik de billen van Anne-Sophie tot ze vuurrood zijn en het meisje kermt dat ik moet stoppen. Ik geef direct een por aan haar haren en commandeer: ‘tais-toi, tongen jij.’ En volledig afgericht gehoorzaamt ze nu en steekt ze haar tong weer plichtsgetrouw in de mond van het andere paardje. Ik kan me niet herinneren dat ik in tijden zo heb genoten van seks, iedere druk om mijn zaad te lozen is weg en wat over blijft is het pure genot om deze meiden af te richten en hen op te nemen in mijn seksdriften.

Helaas, al veel te snel vergaloppeert het volbloedje zich, hijgend en kreunend voel ik hoe ze haar kutje ritmisch om mijn paal knijpt en totalement klaarkomt. Na minder dan een minuut is ze helemaal uitgeteld en lijkt het of ik in een levenloze meid pomp, hier is even geen eer meer aan te behalen. Dan moet ik de strijdwagen maar afkoppelen en verder te velde gaan op ‘het Franse strijdros.’ Ik trek Anne-Sophie aan haar haren omhoog tot ze op haar knieën zit, leid haar vervolgens aan het leidsel van haar haren van het bed af en als ze dan voor me staat til ik haar op. Het strijddiertje weegt amper iets en licht als een veertje draai ik haar rond, tot ze ondersteboven op haar handen steunt.

Door haar benen te spreiden kijk ik genietend recht haar vagin in, het is prachtig om te zien hoe zich in het roze gleufje het gaatje naar haar lijf opent. En dan commandeer ik: ‘loop naar voren op je handen’. Terwijl ze dat doet breng ik haar gespreide benen aan weerszijden van mijn heupen waardoor haar kutje open en wel voor mijn paal beschikbaar is gekomen. Ik steek hem bij haar in één beweging zo diep mogelijk naar binnen en het siert dit paardje dat het nu stil en gehoorzaam is. Ik trek haar aan haar benen nog wat steviger over me heen tot ik volledig in haar zit en commandeer dan: ‘allez paardje, nu zetten wij tweeën de strijd voort, ten aanval, in galop!’ Haar voortduwend dwing ik haar op haar handen te lopen en door de bewegingen die ze zo maakt voelt het eindeloos geil zoals haar lichaam zich om mijn staaf beweegt.

In het begin doe ik het rustig aan met mijn hoertje, de kamer is redelijk groot en ik laat haar rondje na rondje maken. Maar als ze na een tijdje weer begint te kermen jaag ik het tempo op en algauw moet ze flink haar best doen om haar berijder bij te houden en niet op haar mooie gezichtje te gaan. Ze raakt een beetje buiten adem, het zweet breekt haar uit en het is een prachtig gezicht zoals haar lichaam steeds meer glanst van het vocht. Op de militaire academie deden we dit spelletje ooit met wel zes dorpsmeiden tegelijk en als een soort cavalerie trokken we dan met ze door de slaapzaal, ik kan dat geile schouwspel nog steeds terug op mijn netvlies halen. Mijn queue wordt nog wéér iets stijver als ik aan die woeste seksfeesten terug denk.

Uiteindelijk houdt mijn paardje het tempo niet meer bij en gaat ze door haar voorbenen. Op dat moment pak ik haar stevig bij haar heupen beet, sjor ik haar met mijn paal nog steeds in haar omhoog en ga ik met haar op een stoel zitten. Met haar rug tegen mijn borst zit ze op mijn paal gespiesd en opnieuw beveel ik haar in galop te gaan. Dat doet Anne-Sophie ijverig en keer op keer til ik haar mee op. Als ik haar dan weer hard omlaag druk laat ze zich met een zuchtje volledig op mijn paal zakken, waardoor het lijkt alsof ik iedere keer nog steeds ietsje dieper in haar doordring.

Het zweet gutst inmiddels van haar lijf en ik kan me niet herinneren ooit samen met een meisje zo in een neuktrans te zijn gekomen, ze is nu alle schaamte en tegenwerking voorbij. Ik rag maar door en uiteindelijk komt Anne-Sophie twee keer achter elkaar klaar. Omdat ik voel aankomen dat ik haar als neukpaardje zo meteen kan afschrijven pomp ik nog even stevig door en als ik dan voor de derde keer mijn zaad loos voel ik dat het mooi is geweest. Ik stuur Lise weg, til Anne-Sophie van mijn paal, leg haar in bed en als een lepeltje tegen haar aanliggend zeilen we samen de slaap in.

Broertje Richárd

De volgende morgen vertrekken we vroeg. Ik laat mijn lijfknecht Jean aan de herbergier wat extra’s betalen voor het aangename gebruik van zijn dochter en als ik dan weer met Anne-Sophie in de koets zit valt het me op dat zij er totaal afgedraaid bij zit terwijl ik me juist helemaal kwiek en uitgerust voel. ‘Ah ma chérie, we zullen dit vaker moeten doen want je conditie is echt nog niet op peil voor een serieus gevecht hoor’ zeg ik met een gemene grijns. Het enige wat Anne-Sophie nog kan is een beetje chagrijnig kijken en ongelukkig zuchten, en niet lang daarna is ze alweer onder zeil. Prima, ik laat haar maar. Ik klop tegen de voorwand als teken dat de koetsier moet stoppen en uit het raam leunend gebaar Jean die achter ons rijdt dat hij mijn paard brengt. Naast elkaar galopperend zetten we met de andere ruiters van mijn gezelschap er een stevig tempo in, de beide koetsen kunnen het maar net bijhouden. Halverwege bij een volgende auberge nemen we een snelle lunch, wisselen we van paarden en opnieuw flink doorreizend krijgen we net voor de duisternis mijn residentie Plombis in beeld.

Mijn hertogdom ligt in de driehoek tussen Toulouse, Pau en Albi en is genoemd naar de stad die min of meer in het midden ligt, Montauban. Chateau Plombis is niet mijn grootste kasteel maar wel het mooiste en meest huiselijke, én ligt bovendien goed centraal, allemaal redenen waarom ik het heb gekozen als vaste verblijfplaats. Tót het moment van arriveren houden we er een flink tempo in en net als mijn kleine karavaan met veel geraas en stofwolken halt houdt voor de brede naar de centrale entrée uitwaaierende bordestrap zwaaien de grote dubbele deuren open en stormt mijn jongere broer Richárd naar buiten. ‘Charles, grote broer, je bent terug!’

Ik spring van mijn paard en zo bezweet als ik ben storm ik de trap op en sluit ik hem in mijn armen. ‘Hmm, Richárd, fijn je weer te zien’ mompel ik in zijn dikke bos haren en iets soortgelijks krijg ik ook van hem te horen. Dan houdt Richárd me op een armlengte afstand, bekijkt me eens goed en zegt dan met een grote grijns: ‘zoals altijd zie je er weer niet uit, meneer de hertog.’ Ik grijns terug want hij heeft gelijk, Zo graag als Richard zich mooi kleedt zo weinig geef ik er om. Het liefst loop ik altijd in gemakkelijke jachtkleding.

Toen maman overleed was mijn kleine broertje Richárd dertien en met mijn amper vijftien jaar werd ik zo’n beetje tegelijk zijn papa en maman. Onze echte papa was er namelijk nooit, omdat hij zo nodig overal waar dat maar kon zijn geld aan het vergokken was. In onze jeugd hebben we samen daarom vele eenzame uren doorgebracht en was Richárd vaak treurig, maar nu we volwassen zijn is hij gelukkig een stevige knappe vrolijke vent geworden, waar ik veel steun aan heb. Helaas hadden we samen veel zorgen wat er van het hertogdom moest worden, maar nu de koning ons gaat helpen zijn ook die moeilijke tijden eindelijk voorbij.

Richard is officieel mijn enige familielid maar wat bijna niemand weet is dat we nog een halfzusje hebben, het best bewaarde geheim van onze familie. Bij een van onze gouvernantes verwekte mijn vader jaren nadat hij ons kreeg nóg een kind, een meisje, dat hij als de dochter die hij nog graag wilde hebben erkende. Ze is nu zeventien en woont met haar moeder in het koetshuis van mijn chateau de Reynerie, vlakbij Toulouse. Voor de buitenwereld is Richárd dus alle familie die ik heb, maar in het geniep zien we beiden zo vaak mogelijk Claire, ons halfzusje, want we zijn gek op haar.


Net als ik met Richárd naar binnen wil lopen zie ik hoe zijn mond zowat open valt: ‘wie is dat?’ vraagt hij bijna ademloos. Als ik de trap afkijk zie ik hoe Anne-Sophie bijna als een herboren engeltje de trap op zweeft, de rustige reis alleen in de koets lijkt haar goed te hebben gedaan. ‘Bedoel je haar?’ vraag ik. Als Richárd ja knikt antwoord ik: ‘oh, dat is m’n nieuwste hoertje.’

Dan draai ik me om en been naar binnen, er is werk aan de winkel. Ik wil snel met Richárd mijn plan de campagne doornemen, daarna hebben we nog maar een paar dagen om alle belangrijke handels- en machtscentra in mijn hertogdom te bezoeken. Het zal hard werken worden maar ik verheug me er óók wel op want het zal me tegelijk de kans geven weer eens in Toulouse ons halfzusje op te zoeken…


Ik lees graag je reactie! X. Zazie