De beide Nederlanse families waren een paar dagen na de tumultueuze avond vertrokken en we hadden afgesproken dat we bij thuiskomst zeker contact zouden opnemen.
Een week te gaan nog, met Pascale en Jean-Luc hadden we afgesproken dat zij ons zouden helpen met het laatste afbreken en inpakken en dat we daarna naar hun huis zouden gaan, waar we zo lang nog konden blijven als we wilden. Het weer was wat onstabiel, daarom werd de afbouw gedaan terwijl het weer nog OK was, want de voortent moest wel droog in de kleine caravan opgeborgen worden, bovendien zouden een paar dagen van elkaar genieten in wat luxere omstandigheden natuurlijk nooit weg zijn.

De caravans stonden er wat ontluisterd bij zo zonder de voortent en alle andere vakantie attributen.
We zouden nog twee nachten op de camping blijven, de laatste avond dineren in het resto en de volgende dag naar de villa van Pascale en Jean-Luc rijden. De baas had een speciaal afscheidsmaal bereid voor de overgebleven gasten en met ongeveer 20 personen inclusief directie en personeel werd het weer een gezellige avond.
Na de maaltijd hobbelden we toch wel wat onzeker, tengevolge van het rijkelijk met wijn overgoten slotdiner, richting standplaats Jean-Luc en Pascale.
Aangekomen bij de camper van de Franse buren praatten we nog wat na met ons vieren en voorzag Jean-Luc ons van een laatste digestiefje. Morgen konden we rustig uitslapen en in de loop van de dag zouden wij dan gezamenlijk richting hun huis rijden.

"Ik ben zo blij dat ik je nog een paar dagen om me heen heb", vertrouwde Jean-Luc mij toe "en ik denk dat voor Pascale hetzelfde geldt ten opzichte van Bernard".
Hij kneep mij zachtjes in mijn arm en een koude rilling trok er door mij heen.
Hij betekende voor mij veel meer dan een losse date. De verhouding was dan wel niet zo close als met Xavier en Chantal, maar onze intieme vriendschap bestond toch ook al een aantal jaren. Na de nightcap gingen wij naar ons stekkie, controleerden nog even de kleine caravan en sloten die vast definitief af en kropen samen in bed in onze grote, oude maar zeer solide Fendt tendermaster.
Shiva, onze bordercollie plofte op haar kussen naast het bed en viel bijna direct in slaap en ook wij hadden na de enerverende dag en de nodige drankjes van deze avond niet zo veel tijd nodig om in dromenland te belanden.

Midden in de nacht werden we echter gewekt door het geluid van een gierende wind en kletterende regen, waar geen eind aan leek te komen. Niet dat er hier zo makkelijk iets rampzaligs kon passeren, de caravan met voortent hadden wel voor hetere vuren gestaan en zeker zonder de voortent was er weinig te vrezen, maar het natuurgeweld zorgde er wel voor dat we de slaap niet meer konden vatten.
De telefoon ging plotseling over en ik zag dat het Jean-Luc was die belde.
Hij had net nog even TV gekeken en alhoewel het hier allemaal goed leek te gaan was er in het gebied tussen Montpellier en de Spaanse grens de noodtoestand afgekondigd en werden mensen geëvacueerd voor het snel stijgende water in de rivieren.
Ook in het gebied rond Agde, waar Chantal, Xavier, zijn broer en schoonzus verbleven, gelukkig in een wat hoger gelegen appartement. We zouden morgen even contact met hen opnemen en probeerden weer te gaan slapen.
Dat lukte pas tegen het ochtendgloren, toen de wind en de regen langzaam afnamen.

Om een uur of 9 werd ik weer wakker en wilde Shiva even uitlaten, ik opende de caravandeur en moest constateren dat we geluk hadden gehad met het opruimen van de voortent.
Er stonden overal nog flinke plassen, al het grind van de paden was naar beneden gespoeld en je zakte bijna tot je enkels in de modderige lõssachtige bovenlaag van de grond en ik was benieuwd of we met de auto en de camper het terrein konden verlaten en hoe de wegen in onze omgeving waren.
Ik tilde de hond even over de eerste plassen heen en liet haar los op het pad naar boven. Ze was niet zo'n waterheldin en dus deed ze haar behoeftes en maakte snel weer rechtsomkeert richting caravan.

Bernard zat al weer aan de telefoon met Jean-Luc.
Het was op hun staanplaats ook meegevallen en hij dacht wel dat hij die paar meters van zijn plek naar het asfaltpad kon overbruggen zonder vast komen te zitten met de camper.
De wegen in onze regio waren weliswaar nat en modderig, maar verder goed begaanbaar. De ellende begon eigenlijk in de Camargue. Hij had al gebeld met Xavier, de verbinding was zwak en viel regelmatig weg, maar alles was OK bij hen, maar ze konden nergens heen het was overal een modderzooi en in wat lager gelegen gebieden was het werkelijk een ravage en er waren zelfs doden gevallen. Wanneer ze terug kwamen wisten ze nog niet en of ze vakantie konden houden ook niet. Ze zouden later op de dag weer contact opnemen.

De zon scheen om een uur of tien al weer behoorlijk en tegen lunchtijd leek het bijna of er niets gebeurd was en de grond dampte. Samen aten we een eenvoudig maal en bereidden ons voor op het vertrek. We namen eerst nog hartelijk afscheid van de directie en wensten hen "au revoir" tot het volgend seizoen.
Het eerste stuk, op het pad naar de hoofdweg was het even oppassen geblazen, maar daarna konden we bijna normaal richting Saint Aygulf rijden. Na ongeveer anderhalf uur doorrijden kwamen we bij de tuinpoort van hun villa aan. Het leek erop dat de storm hier heel wat minder samenhad huisgehouden dan in het westen en om een uur of half vier zaten we alweer in ons blootje op hun terras naast het bad en genoten van een drankje.

Zo, dat hebben we weer overleefd, ik zal Xavier nog even bellen om te vragen hoe het daar in Agde is.
Uit het gesprek dat Jean-Luc met Xavier voerde werd het duidelijk dat het daar serieus mis was gegaan. Erg veel chaos, huizen meer dan een halve meter in het water, infrastructuur vernield, snelweg onder water en nog veel meer ellende.
Ze waren blij dat ze niet gekozen hadden voor een appartement bij het strand. Nu zaten ze weliswaar een paar dagen vast, maar ze waren veilig, met hun auto's was ook niets gebeurd en voedsel hadden ze genoeg.
Misschien zien we elkaar nog wel had Xavier gezegd.

Maar goed, voorlopig waren wij bij Pascale en Jean-Luc en hadden we al afgesproken dat we in de "gewone" zetting de komende nacht zouden doorbrengen, Pascale en Bernard samen en Jean-Luc en ik.
Pascale regelde catering voor vanavond, zodat we niet hoefden te koken.
Houden jullie van cous-cous, er zit hierheen prima Marokkaans afhaalrestaurant in de buurt, eventueel kun je ook Frans eten bestellen, maar wij vinden de kwaliteit van de maaltijden uit hun eigen cultuur beter.

Dat is dan geregeld, zei Pascale, even een zorg minder en dan kunnen we lekker vroeg naar bed. Jean-Luc keek mij ondeugend grijnzend aan en volgens mij was hij in zijn gedachten al aan het rommelen in zijn kledingkast.

Blijkbaar hadden we alle vier een beetje geile gedachten, want de overigens voortreffelijke maaltijd was nog maar nauwelijks verorberd en de vaat in de machine of we togen snel naar de eerste verdieping naar onze nachtplek. De airco werd weer op een comfortabele temperatuur gezet, we kusten, wensten elkaar een geile nacht en verdwenen in onze slaapkamers. Naakt waren we al, maar er werd toch eerst gedoucht en onderwijl wat geknuffeld.
Tot mijn verbazing lag Jean-Luc al uitnodigend op bed en was hij niet zijn garderobe voor de nacht aan het uitzoeken. Hij merkte dat ik wat onzeker stond te kijken en lachte.
Kom nu maar, of wil je dat ik iets uitdagend aantrek.
Nou, ik heb daar geen bezwaar tegen, maar naturel ben je voor mij ook zeer aantrekkelijk.
Dat bedoel ik, antwoordde hij, we moeten elkaar eens goed gaan verkennen vanavond, kom maar gauw.

Ik ging naast hem liggen, trok hem wat tegen mij aan en begon hem uitgebreid te kussen.
Onze tongen speelden een geil spel en we raakten beiden snel verhit en rollebolden over de matras.
Wat wil je, hijgde hij.
Eerst lekker vrijen, strelen, kussen, likken, het hele scala de revue laten passeren.
Ik lag op hem en voelde zijn natte pik in mijn liezen, richtte me wat op en steunde boven hem op mijn handen en bewoog mijn natte pik over de zijne.
Dat is geil, zuchtte hij, twee natte eikels die elkaar kussen.
Dit houd ik niet zo lang meer vol scheet, dan had je me wat jaren eerder moeten leren kennen.

Het voelt wel heel goed, ik denk dat je toen vanzelf kwam, is het niet.
Zeker en nu zou het ook nog wel lukken, maar niet het opstaan morgenvroeg en dan gelijk naar de fysio, grijnsde ik.
Nou laat je dan maar op mij zakken, je zit al bijna in de goede houding.
Wil je erin ?, vroeg ik naar de bekende weg.
Nou je het zegt, ik wil die lekkere kont van jou wel weer eens volspuiten, dat is al weer een tijdje geleden..

Ik had daar geen bezwaar tegen, meestal werd ik als een wiphaan beschouwd, maar ik vond de rol als wipkip minstens zo prettig. Tja en Bernard neukte de laatste tijd meer vrouwen dan mij.
Kom maar op met dat lekkere ding van je, ik schoof wat naar boven en ging op mijn knieën zitten, zocht zijn harde paal en plaatste die tegen mijn kontgat.
Wacht even, anders wordt het een bloedbad. Hij draaide zich op zijn zij en pakte de tube gel en smeerde daarmee zijn pik en mijn entree in.
Zo gaat het vast iets beter, lachte hij, jij bent wel geen maagd meer, maar mijn omvang is ook niet helemaal niks ik herhaalde nu mijn laatste actie en voelde hem langzaam maar gestaag binnen komen.
Stil eens, grijnsde ik, hiernaast zijn ze al wat verder lijkt het.
En inderdaad, Pascale en Bernard waren niet bepaald geruisloos aan het seksen, het leek erop dat Bernard behoorlijk loos ging of zou Pascale hem berijden en het onderste uit, of beter gezegd in de kan willen hebben ?
Ze waren vrij luidruchtig bezig en het motto was duidelijk: alle remmen los.

"Het lijkt inderdaad erop dat zijn pik alleen vanavond niet genoeg is", constateerde Jean-Luc.
"Je bedoelt dat ze alles erin wil, doet ze dat met jou ook wel eens ?"
Zeer zelden en meestal is het orgasme dan wel zeer bevredigend, maar daarna soms wel meestal wat geknoei om uit haar te komen en het zorgt zeker voor een bedverschoning.

Chantal heeft er ook een handje van, ik vind het ook wel lekker, maar comfortabel is anders, net zoals een dubbele penetratie, het is meer de sensatie dan dat het echt prettig is. Ik denk dat iedereen wel eens het extreme randje wilt opzoeken.
Heb jij dan ook nog iets wat je nu met mij zou willen doen, vroeg hij ?

Ik vind alles met jou lekker, ik moest even aan je wennen, ik dacht dat ik altijd op behaarde mannen viel, maar dat gaat tegenwoordig blijkbaar niet meer op, jij zendt zulke sterke prikkels naar mij uit en ik werkt niet waarom, of eigenlijk wel, je bent gewoon een aardig mens met een fijn bespeelbaar lijf, je voelt erg prettig aan en als ik jullie op de camping zie voel ik gelijk reactie in mijn onderlijf .
Ik zeg jullie, omdat jullie een pracht paar zijn.
Mooie mensen, maar waarschijnlijk vinden jullie dat zelf niet, maar dat is dus wat jullie speciaal maakt.
Jean-Luc bloosde bijna.
Dat heb je mooi gezegd en ik word er bijna verlegen van, kom hier, ik wil je nog veel meer kussen en knuffelen.
Ga maar lekker verder waar je mee bezig was.
Dat kan nog wel even wachten, je aanraken, masseren, likken, zuigen is minstens zo belangrijk als die pik van mij in je duwen, dat vind ik ook heerlijk, maar meestal is de erotische storm dan weer gauw geluwd, zoals ik mij nu voel, wil ik nog wel uren doorgaan met je lijf te verkennen.

Ik zei niets, maar ik voelde eigenlijk hetzelfde en besloot hem oraal een flinke verwenbeurt te geven..
Na elkaar eerst intens getongd te hebben dwaalde mij mond langzaam af naar lagere regionen.
Ik wilde elke centimeter van zijn hete lijf ontdekken, zoals ik zijn tong min of meer gepijpt had, wat ons beiden erg geil maakte, gleed daarna met mijn tong over zijn borst, iets wat ik bij Xavier bijna nooit deed, omdat hij zo zwaar behaard was, dus dit gladde lijf was weer een nieuwe sensatie.
Ik vond zijn geprononceerde tepels makkelijk en ook die kregen een uitgebreide lik- en zuigbeurt, wat bij hem een diep gekreun veroorzaakte.
Een voor een werd uitgebreid aandacht aan die spelertjes besteed.
Maar daar stopte de ontdekkingstocht nog lang niet, ik zette de reis voort naar zuidelijke regionen en wilde zijn opspringende lul diep in mijn keel voelen.
Zijn handen rustten nu op mijn hoofd terwijl ik met mijn mond bij zijn heupen was aangekomen..
Ik nam alle tijd, hij gaf zich kreunend helemaal aan mij over en zei dat hij in lange tijd niet zo genoten had. Het verwennen had mij ook helemaal rijp gemaakt voor zijn penetratie, ik voelde dat zijn pik in mijn mond op springen stond en al ruimschoots voorvocht loosde.

Ik nam de positie boven hem weer in en liet mij op zijn keiharde pik zakken.
Hij kwam wat overeind en trok mij naar zich toe en begon me weer te kussen. Ik zat nu min of meer face to face met die enorme paal in me op zijn schoot.
Dit is fijn hè, sprak hij zacht, zo'n overwelmend intens gevoel maakt mij zowel gelukkig als onzeker. Jij bent heel wat meer voor mij dan een snelle wip en ik weet niet goed wat ik met die gevoelens aan moet.

Geniet er maar van, die gevoelens mogen rustig blijven, haal je nou maar geen
doemscenario's in je hoofd van echtscheidingen, jaloerse vriendjes en dergelijke.
Xavier had dat ook eerst en het heeft even geduurd voordat hij begreep dat en/en ook kan en niet alleen of/of...

Jean-Luc zuchtte diep, ik wil je nu helemaal alleen hebben.
Dat heb je nu toch ook, kaatste ik terug en die momenten kunnen zich ook weer herhalen.
Soms ben ik ook wel eens jaloers, maar denk er maar eens over na, jaloersheid maakt de afstand tussen mensen groter en lost niets op.
Alles het dan toch zo is dat iemand echt voor een ander kiest, is er toch niets te stoppen.

Hij bleef even stil en ik meende dat zijn ogen wat nat waren.

Kom nou maar en doe met me wat je de hele avond al wilde.

Hij boog wat voorover en kantelde mij naar achteren, ik legde mijn benen op zijn schouders en hij gleed bij mij naar binnen, keek mij aan en zuchtte diep.
Goed zo jongen, zei ik, ga je gang.

Maar hij maakte nog geen aanstalten om direct stevig aan de bak te gaan, hij zat weliswaar diep in mij, maar ik voelde zijn lippen op de mijne en hoorde hem zachtjes fluisteren en kreunen. Ik verstond niet alles, maar het zullen zeker Franse koosnaampjes en lieve geile woorden zijn geweest. Het viel mij op dat zijn pik duidelijk langer was dan ik gedacht had, want ondanks deze houding bleef hij stevig in mijn kont zitten, die lengte was mij eigenlijk nooit echt opgevallen.
Dat hij een bloedlul had, had ik al wel geconstateerd, maar verder had ìk hem meestal geserveerd en de weinige keren dat hij mij geneukt had, was dat meestal op mijn buik liggend geweest.

Ik had niets te klagen, alhoewel deze avond minstens zo verrassend was als zijn crossdress acties de vorige keer met mij en met Bernard. Hij was wat je noemt echt "versatile" en wist mij deze avond een heerlijk vol en hoerig gevoel te geven en het verwonderde mij ook dat ik dit treffen duidelijk als meer ervoer dan een gewone date.
Hij maakte op mij steeds meer indruk, hij was vooral echt in al zijn optreden, gewoon vriendschappelijk op de camping en bij uitjes, in bed, eigenlijk kreeg ik gelijke gevoelens bij hem als bij Xavier en dat beangstigde mij ook wel wat, maar ik besloot niet te veel te piekeren, maar te genieten.

Ook Bernard had twee deuren verderop niets te klagen.
Ook Pascale was "echt". Dit echtpaar was langzamerhand meer dan alleen een seksuele connectie.
Misschien ervoeren Xavier en Chantal wel hetzelfde. Per slot van rekening hadden zij ook al een paar jaar geregeld intieme omgang met hen. Wij wisten, net zo min als Xavier en Pascal, wat zich in de wintermaanden afspeelde in ieders slaapkamer.
Niet dat wij vieren op zoek waren naar steeds meer en nieuwe dates, maar zowel in Frankrijk als in Nederland beleefden we wel eens bevredigende avonden met andere mensen.
Swingen zat toch wel wat in ons bloed en ook bij Pascale en Jean-Luc, maar het was geen must, maar we onthielden ons niet van een "gezellige" avond als de gelegenheid zich voordeed.

De volgende morgen bij het ontbijt was de sfeer ook ontspannen. Volwassen zou je het kunnen noemen, geen bad feelings, jaloezie. Hoogstens werd er over en weer wat gesproken of het een prettige nacht was geweest, zonder dat er echt om details gevraagd werd.

Om een uur of 10, het ontbijt was bijna beëindigd, ging mijn telefoon over.
Xavier aan de lijn zo te zien.

Goedemorgen vriendje, klonk het, hoe is het daar, zijn jullie nog bij Jean-Luc thuis.
Jazeker en we blijven misschien ook nog wel een paar dagen, het weer is hier prima en we kunnen zelf beslissen wanneer we terug gaan, er wacht niemand op ons.

Wij blijven hier niet, sprak Xavier. Het is een te grote chaos in dit gebied door die storm om gewoon vakantie te kunnen houden. Mijn broer en Veronique rijden richting huis, wij gaan ook naar onze villa terug.
Omdat ik de telefoon op de luidspreker had gezet had iedereen mee kunnen luisteren.

"Komen jullie hier maar heen", sprak Jean-Luc, het weer blijft hier voorlopig Oké en dan hebben jullie ook nog een paar dagen wat vakantie. Er is hier plek zat voor zes.

Er viel even een stilte en we hoorden wat overleg aan de andere kant van de lijn.

"Wij komen eraan", klonk het even later, tegen het eind van de middag zijn Chantal en ik er, we hebben eigenlijk alles al bij ons, we kijken wel even bij ons thuis of alles daar in orde is, maar als dat zo is, dan rijden we gelijk jullie kant op.
Philippe en Veronique gaan wel direct richting Parijs, misschien nog een stop ergens onderweg, maar zij moeten ook weer aan het werk.

Nou tot vanmiddag dan waarschijnlijk. Leuk dat we jullie toch nog even zien en afscheid kunnen nemen.

Hoe dat afscheid zou verlopen ?

Lees verder in Franse Vrienden-48-