Mark keek wat verveel om zich heen in de aankomsthal van luchthaven Malpensa.

Hij en Sanne stonden te wachten op de vertraagde vlucht van Delta Airlines van Newark Liberty Airport uit New Jersey. Sannes vriendinnen uit de tijd dat zij aan de universiteit van Princeton studeerde kwamen vandaag over voor de modeshow die over enige dagen plaats zou vinden.

Nou ja, niet alle 15 dames. Al hadden die dat wel graag gewild. Een vliegticket van de V.S. naar Europa was best prijzig. Zeker voor een evenement van slechts één avond. En vrijwel alle dames hadden een baan en een gezin. Bovendien was de gastenlijst voor Alcatraz waar de modeshow plaats zou vinden naast alle speciale genodigden beperkt. Maar Sannes beste vriendinnen waren wel uitgenodigd. En zij kwamen zelfs een paar dagen eerder naar Milaan.

Sanne had haar vriendinnen sinds haar huwelijk met Mark niet meer face to face gezien. En dat was nu toch al bijna zes maanden geleden. Natuurlijk hielden ze wekelijks contact met elkaar via Skype. Maar dat was uiteraard niet hetzelfde. Op de drukbezochte receptie op hun trouwdag was er nauwelijks tijd geweest om echt met elkaar te praten. Of voor de Amerikaansen om Mark, de echtgenoot van hun vriendin beter te leren kennen. Dat wilden ze nu goedmaken.

LeAnn Galloway en Kaitlin Bower hadden beiden een week vrij genomen van hun werk om de Milaan Fashion Week te kunnen bezoeken, een paar dagen met hun vriendin door te kunnen brengen, Mark beter te leren kennen en om een keer met Sanne te gaan shoppen in Milaan.

Voor Sanne, LeAnn en Kaitlin was het een vaststaand feit dat zij bij de modeshow aanwezig zouden zijn. De Amerikaansen wisten dat dit een langgekoesterde droom was die uitkwam voor hun Nederlandse vriendin. En Sanne wilde hen er graag bij hebben om dit met hen te kunnen delen.

Mark merkte die ochtend al dat Sanne met een extra vrolijk humeur was opgestaan.

Sanne was van nature een positief ingesteld iemand die zelden een slechte bui had. Maar Mark wist dat ze de afgelopen dagen erg naar deze dag en dit moment had uitgekeken.

De vlucht uit Newark had echter twintig minuten vertraging. Vandaar dat hij nu wat verveeld om zich heen stond te kijken.

De anders zo geduldige Sanne zat op hete kolen. Ze kon niet wachten om haar vriendinnen te omhelzen. Helaas had ze vanwege haar huwelijksreis, de verhuizing naar Milaan en de reorganisatie bij haar nieuwe werkgever de jaarlijkse reünie in New Jersey moeten missen. Op een kort moment op haar trouwdag na had ze haar vriendinnen dus al meer dan een jaar niet meer persoonlijk gesproken.

Zowel voor als na hun huwelijksreis waren de voorbereidingen op de verhuizing naar Milaan begonnen. Er moest behoorlijk wat geregeld worden en de villa moest worden aangepast aan de wensen van Sanne. Ze wilde een inloopkast en een fitnessruimte. En al het meubilair, de gordijnen, de vloeren, de kleur van de muren etc. moesten worden uitgezocht en dat alles moest af zijn voordat ze in Milaan aankwamen.

Natuurlijk was Sanne voor die tijd al een paar maal op en neer gevlogen om zich met de inrichting te bemoeien en te shoppen. Bijna de gehele inrichting was in Italië gekocht. Uit Nederland hadden ze alleen persoonlijke spullen zoals kleding, foto’s en kunstvoorwerpen meegenomen.

Sanne had nog steeds een huis in Nederland dat volledig gemeubileerd was. Wellicht zou ze het te koop zetten als duidelijk werd dat hun toekomst in Milaan zou liggen. Maar op dit moment was er geen enkele zekerheid. Al was Sanne hoopvol gestemd.

Ze geloofde in haar visie. Maar zekerheid of het zou aanslaan zouden ze pas na de modeshow hebben. De reacties van de pers en de bestelorders zouden bepalend zijn of ze in haar opdracht geslaagd was of niet.


Mark had de huur van zijn woning opgezegd zodra hij zich met Sanne had verloofd. Hij had zijn gehele inboedel aan een opkoper verkocht en was bij Sanne ingetrokken. Hij had alleen wat persoonlijke spullen meegenomen. Maar ze hadden slechts enkele weken samengewoond in Nederland.

De villa in Milaan was van hen samen.

Dat wil zeggen: de inrichting. Want de villa was eigendom van Alfredi Fashions en behoorde evenals de Lancia tot de arbeidsvoorwaarden van Sannes contract. Natuurlijk hadden ze veel overleg gevoerd over de inrichting. Maar Mark had het meeste aan Sanne overgelaten.

Sanne had smaak en wist goed wat ze wel of wat ze niet wilde. De meeste voorstellen konden zijn goedkeur dragen. Al had Mark ook zijn inbreng gehad in de villa die nu hun thuis was.

Als het avontuur hier in Milaan niet goed af zou lopen zouden ze weer terug moeten verhuizen naar Nederland. Terug naar de woning waar ze samen kort hadden gewoond en die volledig volgens Sannes smaak was ingericht. Voor Mark zou een terugkeer naar Nederland geen probleem zijn. Hij was alleen voor Sanne hier in Milaan. Maar voor Sanne zou het een grote teleurstelling zijn. Zij voelde zich als een vis in het water in Milaan. Bovendien was Sanne erop gebrand om het ongelijk van haar vader aan te tonen. Sanne wilde haar vader laten zien dat ze succesvol kon zijn en dat ze een juiste keuze had gemaakt in een geheel andere bedrijfstak als waar haar vader in werkzaam was.

“Auw!”

Mark wreef even over de plek in de zij waar de elleboog van Sanne hem hard geraakt had.

Niet dat het echt pijnlijk was, het was meer de schrikreactie.

Sanne zelf had echter niets in de gaten.

“Daar zijn ze!” riep Sanne enthousiast nadat ze onbewust een stevige elleboogstoot had uitgedeeld aan Mark.

“Katie! LeAnn!”

De Amerikaanse dames waren net in Milaan geland en hoorden hun namen roepen.

Ze keken in de richting van het geluid en zagen de rode haardos van hun vriendin tussen het publiek waarna ze spontaan terugzwaaiden.

Het duurde nog even voordat het Amerikaanse duo hun koffers van de bagageband had gehaald en de douane was gepasseerd. Maar toen konden de drie herenigde vriendinnen elkaar daadwerkelijk omhelzen.

Mark keek het tafereel van een afstandje glimlachend aan. De drie dames vormden een kleine cirkel waarbij ze elkaar omhelsden en zoenen uitwisselden. Hij zag drie blije en stralende gezichten. Mark wist dat deze drie vrouwen een hechte band hadden met elkaar en dat was ook wel te zien.

Op hun werk spraken Sanne en Mark altijd Italiaans. Maar de regel was dat er thuis Nederlands werd gesproken. Omdat ze beiden wel Nederlands wilden blijven. Toch gebeurde het wel eens dat er thuis ook enkele Italiaanse woorden of zinnen tussendoor slopen. Zo gaat dat nu eenmaal als je in Italië woont en werkt en je feitelijk tweetalig bent.

Sanne was een talenwonder en sprak wel zeven talen vloeiend tot goed en kon moeiteloos overschakelen van de ene naar de andere taal. Mark wist dat Sanne vloeiend Engels sprak, dat hoorde hij soms als ze zakelijke telefoongesprekken had met personen die geen Italiaans spraken. Maar hij moest een beetje glimlachen omdat hij Sanne nu hoorde praten met wat waarschijnlijk een soort ‘Jersey accent’ was. Ze had daar ten slotte vier jaar gewoond en gestudeerd. En ook een New Yorks accent was voor Sanne geen enkel probleem.

Pas na een uitvoerige begroeting met de nodige zoenen en knuffels kregen de dames door dat Sanne niet alleen was. De aandacht verplaatste zich nu naar Mark.

Natuurlijk hadden ze elkaar al op zijn trouwdag met Sanne ontmoet, maar erg goed kenden ze elkaar nog niet.

“Dag Mark. Leuk dat je ons komt afhalen van het vliegveld” zei LeAnn met een onvervalst Jersey accent.

Ze gaf hem een hand en een bescheiden zoen op de wang.

Kaitlin was een stuk brutaler.

Ze zoende hem ook op de wang maar gaf hem ook een stevige knuffel waarbij hij haar borsten tegen zich aan voelde drukken.

“Hey… we gaan niet verlegen doen toch?” lachte ze.

Kaitlin was net als LeAnn opgegroeid aan de Jersey Shore. Maar waar LeAnn nog steeds in New Jersey woonde, en nog wel in de hoofdstad Trenton, woonde Kaitlin al enkele jaren met haar vriend Vince in Albuquerque, New Mexico.

Kaitlin had gisteren eerst een binnenlandse vlucht genomen van Albuquerque International Sunport naar de luchthaven van Newark waarna ze een nacht bij haar vriendin LeAnn had geslapen in Trenton. Vanuit Newark hadden ze vanochtend vroeg samen de vlucht naar Milaan genomen.

Daar waar LeAnn gelovig en getrouwd was (met Luke) en drie kinderen had, daar hield Kaitlin niet van hokjes. Kaitlin en Vince waren daarom niet getrouwd en Kaitlin wilde beslist geen kinderen omdat dat niet bij haar vrije levensstijl paste. Kaitlin en Vince hadden samen een open relatie en waren ook swingers.

Sanne zat wat dat betrof precies tussen LeAnn en Kaitlin in. Net als LeAnn was Sanne getrouwd en wilde ze een gezin. Maar haar losbandige jeugd vertoonde meer overeenkomsten met dat van Kaitlin. Mark wist dat de kans dat hij met Kaitlin het bed in zou duiken behoorlijk groot was. De kans op seks met LeAnn was echter nihil.

Kaitlin sprak accentloos Amerikaans-Engels. Je kon aan haar niet horen dat ze uit New Jersey kwam. Misschien was ze daarvoor al te lang weg uit de staat of had ze nooit echt met een accent gesproken.

Het ijs tussen Mark en Kaitlin leek met de spontane knuffel meteen gebroken.

Eigenlijk verbaasde dit hem niet. Hoewel ze elkaar op zijn trouwdag slechts kort hadden gesproken had Mark via Sanne natuurlijk al vele verhalen gehoord over haar Amerikaanse studievriendinnen. Het trio was destijds op de universiteit van Princeton vrijwel onafscheidelijk. Soms werden ze gekscherend ook wel ‘the Dutch connection’ genoemd naar Sannes afkomst. Als je één van hen zag waren de andere twee meestal nooit ver uit de buurt.

Via Skype was er al veel informatie uitgewisseld de afgelopen maanden. Maar feitelijk was dit de echte kennismaking tussen Mark en Sannes vriendinnen.

“Benvenute a Milano signore” (welkom in Milaan dames) lachte Mark.


Mark zag tevreden dat LeAnn en Kaitlin beiden een bescheiden rolkoffer bij zich hadden. Dat paste wel in de kofferbak va de Maserati. Even was hij bang dat de Amerikaansen net zoveel bagage hadden als zijn zus toen zij op vakantie naar Milaan kwam. Maar zij bleven slechts een week en niet een maand zoals Mieke. Bovendien had zijn zus behoorlijk geshopt in Milaan. De rolkoffers van de Amerikaanse dames stonden dat echter niet toe.

Na een uitgebreide begroeting begaf het gezelschap zich in de richting van de uitgang van het vliegveld.

LeAnn en Kaitlin stopten nog wel even bij de kiosk om elk een exemplaar van de Vogue te kopen. Ze hadden vernomen dat er een interview met foto’s in zou staan van Sanne ter gelegenheid van de naderende Milaan Fashion Week.

Sanne bleef bescheiden buiten wachten.

Wat ze al vreesde gebeurde ook.

Een Italiaan herkende haar van de cover van de Vogue. Sanne glimlachte vriendelijk en bedankte hem beleefd maar Mark wist dat ze het vreselijk vond om zo in de belangstelling te staan van een voor haar totaal onbekend persoon.

Sanne was al lang blij dat het interview alleen in de Italiaanse editie stond en niet in de Nederlandse en Engelse versie van de Vogue. Ook Mieke en Yvonne vonden het ‘gaaf’ dat hun vriendin op de cover stond van een toonaangevend modeblad. Mieke had haar broer gevraagd of hij haar vanuit Milaan een exemplaar van de Vogue op kon sturen want de Italiaanse editie was in Nederland niet te krijgen. Mark had ook exemplaren opgestuurd naar zijn ouders en Sannes moeder, Léonore Stenhorst.

Voor de bescheiden Sanne hoefde dat allemaal niet. Ze had uitsluitend toegestemd in het interview omdat het een goede publiciteit was voor Alfredi Fashions en haar werkgever die publiciteit wel kon gebruiken. Alfredi Fashions was de laatste tijd toch wat door de concurrentie naar de achtergrond verdreven.

Mark en Sanne stonden voor de kiosk samen de Amerikaanse dames op te wachten.

“Je moet knettergek zijn om voor een show van één avond helemaal vanuit de States naar Europa te komen” grijnsde Mark bewonderend en denkend aan het prijskaartje van het vliegticket.

“Ik heb diep respect voor die meiden. Ze zijn hier speciaal voor jou.”

“Ja, dat is best bijzonder” zei Sanne.

“Daarom komen ze ook een week. Maar andersom had ik precies hetzelfde gedaan! Ik ben blij dat ze er zijn. We hebben zoveel met elkaar gedeeld op Princeton. Het zijn vriendinnen voor het leven.”


Kaitlin en LeAnn waren bijzonder trots op hun vriendin.

Maar ook teleurgesteld omdat ze niets van de Italiaanse tekst begrepen en het blad niet in het Engels verkrijgbaar was. De coverfoto en de foto van Sanne achter haar bureau op haar kantoor op de middenpagina zagen er wel goed uit vonden ze.

“My god honey, you’re a big star in Milan” grijnsde Kaitlin die heel goed wist dat Sanne dat haatte.

“Ah come on Katie! Don’t push it babe! Maybe they will kill me after de show!” zuchtte Sanne die hier zo snel mogelijk weg wilde en wist dat het blad de modeshow bij de volgende editie ook volledig de grond in kon boren.

“Ze moeten die blaadjes toch ergens mee vullen…?”

“Toch heb je dat maar mooi voor elkaar gekregen Sanne!” zei LeAnn bewonderend.

“Hier mag je echt wel trots op zijn!”

“Maar wat staat er nou…?” vroeg Kaitlin zich af.

“Dat gaat Sanne ons heus niet vertellen” lachte LeAnn.

“We gooien het wel in Google Translate” lachte Kaitlin.

“Maar Mark weet vast wel wat er staat?”

Twee paar ogen keken Mark vragend aan.

“In het kort komt het erop neer dat Alfredi Fashions volgens de Vogue is afgegleden ten opzichte van de concurrentie. Nu hebben ze een volslagen onbekende en vooral onervaren Nederlandse aangenomen die de bezem door de organisatie moet halen. Volgens de Vogue moet tijdens de Fashion Week duidelijk worden of Alfredi nog aan kan haken of dat het vergane glorie is en die roodharige haar koffers kan pakken na een roemloze mislukking. Vogue zegt dat Alfredi een grote gok heeft genomen die goed uit kan pakken of het einde van het bedrijf kan betekenen. Ze vergelijken het zelfs met een soort wanhoopspoging. Verder staan er nog wat dingen in met wat Sanne met haar visie bedoeld of wil bereiken, maar daar heb ik geen verstand van” zei Mark met een schuin oog naar een licht geïrriteerde Sanne.

“Met andere woorden: je staat in de slotfase van het laatste kwart van de wedstrijd op achterstand met de offense van de tegenpartij dicht op je end zone. Als ze door je defense heen breken verlies je de wedstijd, maar met een succesvolle interceptie en een lange pass op je receiver kan je met een touchdown de wedstrijd alsnog redden. Het is dus do or die” zei Kaitlin die de vergelijking trok met het American Football.

“Je staat er niet alleen voor Sanne” zei LeAnn

“Katie en ik zijn hier om jou te supporten!”

Kaitlin en LeAnn sloegen hun handen in die van Sanne.

“Go Princeton Tigers Go!”

“F – I – G – H – T, FIGHT!”

“Go Princeton!” riepen ze in de aankomsthal.

Er keken wat passerende Italianen verbaasd en nieuwsgierig hun richting uit.

Ondanks dat ze geen onnodige aandacht wilde trekken zag Mark dat Sanne toch ontroerd was door het gebaar.

“Het is weer even net als vroeger” lachte ze.

“Zoiets vergeet je nooit meer” lachte LeAnn.

“Dat komt omdat Shelly het er tot vervelens toe bij ons ingeramd heeft” grijnsde Kaitlin.

“Kom, we gaan naar de auto” zei Sanne.

“Zo zwart-wit is dat verhaal van Vogue niet hoor. Ze trekken het erg uit het verband. Ik denk dat ze het doen om extra lezers te trekken en om de oplage te vergroten. Maar ik ontken niet dat de show erg belangrijk is voor de toekomst van het bedrijf.”

Sanne liet Mark naar huis rijden zodat zij onderweg even bij kon praten met haar vriendinnen.

Al spraken ze elkaar wekelijks via Skype, het deed hen goed om elkaar weer te zien. Mark genoot van het gekwebbel van de vrolijke uitgelaten dames. Het leek wel een soort schoolreisje.

Wat hadden die meiden toch een sterke band met elkaar.

Thuis in de villa liet Sanne haar vriendinnen haar woning zien.

De dames installeerden zich op hun logeerkamers waarna ze zich even op konden frissen met een douche en wat uit konden rusten vanwege de lange vlucht.

LeAnn en Kaitlin waren vanochtend al om 6.00 uur lokale tijd vertrokken uit Newark en waren na een vlucht van 9 uur om 21.00 uur Milanese tijd geland.

Gelukkig hadden ze aan boord van het vliegtuig al een warme maaltijd genuttigd.


Sanne schonk vier glazen rode Italiaanse wijn in voor het gezelschap.

Ze zouden het vanavond niet te laat maken want LeAnn en Kaitlin waren wat moe van hun vlucht en hadden wat last van een Jetlag door het tijdsverschil van 6 uur.

LeAnn en Kaitlin wilden natuurlijk precies weten hoe Sanne en Mark elkaar hadden leren kennen. Eigenlijk wisten ze dat al, want ze skypeten wekelijks met Milaan. Maar ze wilden het graag van Mark zelf horen. Zo leerden Mark, LeAnn en Kaitlin elkaar wat beter kennen.

De sfeer was gezellig en ontspannen.

Mark op zijn beurt wilde alles weten over de eerste kennismaking van Sanne met LeAnn en Kaitlin.

“Tja… ze viel wel op want ze had rood haar en kwam uit Europa” zei Kaitlin.

“En het was een bloedmooie en leuke meid” vulde LeAnn aan.

“En ze was sportief en lenig. Omdat ze in Nederland aan turnen deed. Dus Shelly vroeg of ze interesse had om bij het Cheerleader team te komen. Vanaf toen is alles best snel gegaan eigenlijk.”

“Sure. Ook omdat Shelly erg hamerde op teamwork en samenwerking. Ze leerde ons om elkaar altijd te steunen, wat er ook gebeurde” zei Kaitlin.

“Daar heb ik nu nog voordeel van op mijn werk” beaamde Sanne.

“Shelly wist perfect hoe je een team moest smeden. Wij gingen voor elkaar door het vuur als dat moest. Ik probeer dat in wat mindere mate ook te doen bij Alfredi. Dat teamwerk en elkaar helpen bedoel ik.”

“Het was een geweldige tijd” zei LeAnn.

“We hadden een geweldige groep met stuk voor stuk echt toffe meiden. We deden en deelden zowat alles met elkaar. Kaitlin was de brutaalste van het stel. Sanne trok zich aan haar op en deed niet veel voor haar onder. Sanne was in die tijd wat opstanding. Vermoedelijk omdat ze thuis in Nederland gebonden was aan allerlei regels en gedragscodes van haar vader. De universiteit van Princeton was echt een uitlaatklep voor haar.

Ik was wat rustiger dan Kaitlin en Sanne. Maar Shelly wees mij aan als spotter en back-up voor Sanne. Samen met Dana. Letten jullie op die roodharige? Jullie zijn verantwoordelijk voor haar veiligheid zei Shelly tegen ons. Dana en ik moesten Sanne omhoog helpen bij de piramides. En haar eventueel ook op kunnen vangen als het mis ging. Mijn ogen waren altijd op Sanne gericht. Ik gaf ook aan waar Dana moest staan. Wij vormden samen een soort driehoek binnen het team. Sanne rekende op ons, dat schept natuurlijk een band. Kaitlin had Megan en Ashley als spotters. Amy, het meisje dat de moeilijke stunts deed en die altijd bovenaan stond op de piramide had er zelfs 3: Trisha, Phoebe en Rhonda.”

Sanne knikte.

“Ik vond het in het begin best wel eng eigenlijk. Maar ik vertrouwde blindelings op LeAnn en Dana. Ik wist gewoon dat zij achter me stonden. Whatever happened. We waren een team. Altijd. Binnen en buiten het veld.”

“We hadden echt een unieke groep” beaamde Kaitlin.

“Vandaar dat we na al die jaren nog steeds contact met elkaar hebben.”

“Dankzij Shelly” zei LeAnn.

“Oh… Almost forgotten… We have a little surprise for you Sanne” lachte Kaitlin.

“Heb je een laptop?”

“Natuurlijk heb ik een laptop. Ik gebruik het veel voor mijn werk. Hoezo…? vroeg Sanne nieuwsgierig.

LeAnn toverde een USB-stick tevoorschijn en gaf die aan Sanne.

Sanne pakte haar laptop en ze gingen rondom de grote tafel staan in de eetkamer zodat iedereen het scherm goed kon zien.

Sanne stond natuurlijk vooraan met Mark naast zich.

LeAnn en Kaitlin wisten natuurlijk al wat erop stond maar zij keken over hun schouders mee.

Er stond een filmpje op.

Ze zagen een strakke blauwe lucht en een spreeuw die door de lucht zweefde.

Langzaam bewoog de camera naar beneden. Er waren tribunes te zien. Lege tribunes.

Sanne boog naar voren, ze voelde aan wat er ging komen. Ze kende die plek. Ze was er in haar tijd in New Jersey vaak geweest: Princeton Stadium.

De camera zoemde langzaam in en bewoog naar rechts.

Er werd een groepje dames zichtbaar op de tribune.

Sanne kreeg direct een brok in haar keel.

Mark kende de vrouwen uiteraard niet.

Maar hij wist meteen wie dit moesten zijn: Sannes vriendinnen uit de V.S. Het voormalige cheerleader team dat destijds een behoorlijke reputatie had. Het team dat ook wel bekend stond onder de bijnaam en eretitel ‘the Princeton Chicks’.

Een blondine in het midden nam het woord.

Mark wist meteen dat dit de leidster moest zijn. Shelly Turner, de teamcaptain. Ze had een New Yorks accent.

“Dag Sanne. Shelly hier. Als jij dit filmpje ziet betekend dat dat Kaitlin en LeAnn nu bij jou zijn. Wij hadden er ook graag bij geweest maar dat gaat nu eenmaal niet om redenen die jij wel kent. Maar we zijn hier en denken aan jou. Als Kaitlin en LeAnn weer thuis zijn horen we wel hoe het is geweest. Maar wij willen jou hiermee even een hart onder de riem steken en laten weten dat wij als één blok achter je staan.”

Mark keek even opzij en zag een traantje van ontroering over Sannes wang rollen. Haar ogen lieten het scherm van de laptop geen seconde los.

Sanne wist dat het niet eenvoudig was om de hele groep bij elkaar te krijgen. Ze waren allemaal druk met hun werk en privéleven. En een aantal dames woonden tegenwoordig buiten New Jersey. Maar toch had Shelly hen voor dit filmpje bij elkaar weten te krijgen. Shelly had een bepaalde overtuigingskracht maar Sanne wist dat sommige dames wat omzettingen hadden moeten doen in hun agenda’s. En dat allemaal voor een filmpje om haar succes te wensen.

Shelly vervolgde haar verhaal:

“Ik heb jou leren kennen als een leuke, sportieve meid. Je had al snel de aandacht van de jongens. Je viel wel op met dat rode haar. Maar je had ook de bouw van een atlete. Ondanks die grote borsten van je die soms in de weg zaten, maar daar kon jij ook niets aan doen. Je was een sociaal iemand. Iemand waarop je kon bouwen. Dat gegeven, en het feit dat je aan turnen deed deden mij besluiten om jou voor mijn team te rekruteren. Je had eerst wat aarzelingen omdat je niet wist of het iets voor jou was. Maar ik zei, kom eens naar een training kijken.

Je houdt van sport. En van vriendschappen. Jij zal je teamgenoten of vriendinnen never nooit in de steek laten. Daarom wilde ik jou bij mijn team. Bovendien heb ik jou leren kenen als een meid met een hart van goud. En als een doorzetter. Na een moeilijk begin kreeg je de smaak te pakken en durfde je steeds een beetje meer. Ook omdat je wist dat LeAnn en Dana er waren om jou te helpen.

Nu sta je weer voor een opgave. Ik weet van LeAnn dat dit jouw grote droom is. Zoals ik jou ken zal jij alles doen om je doel te halen. Ik geloof dat je dat kan. Wij geloven dat jij dat kan. Je bent een Princetonian. Je hebt de kleuren van onze school prima verdedigd en onze jongens fel aangemoedigd. Nu zijn wij hier om jou te steunen. Katie en LeAnn zijn bij jou. Maar wij leven hier met je mee. Vecht voor je kans Sanne. Never give up! You can do it girl! We believe in you! Good luck! Ik keep my fingers crossed for you!”

Er biggelde nu een dikke traan van ontroering over Sannes wang en ze schaamde zich er niet voor. De overige veertien dames, inclusief LeAnn en Kaitlin, namen nu een voor een het woord om Sanne kort toe te spreken en succes te wensen. Vaak met een persoonlijke anekdote over iets wat ze samen met Sanne hadden meegemaakt. Sanne kreeg steeds een brede lach op haar gezicht als ze het zich herinnerde.

“Dag Sanne, met Dana! Ik ben er nu niet om je omhoog te helpen, maar ik weet gewoon dat jij de top zult bereiken! Never give up! Laat zien dat je een Flyer bent van Princeton! Go for it girl! I love you!”

“Hi Dutchie! Here is Abigail. Als we het konden zouden wij allen jou naar het succes toe willen schreeuwen. We steunen je! Jij bent een van ons. We winnen en verliezen met zijn allen. Maar jij bent een winnaar en wij staan pal achter je! Make us proud!”

Als laatste kwam een kleine, tenger gebouwde vrouw in beeld. Mark viel meteen de fanatieke en wilskrachtige blik in haar ogen op. Hij wist meteen dat dit Amy Thompson moest zijn. De top-Flyer en absolute vedette van het team.

“Hi Sanne. Amy hier.”

“De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik eerst dacht dat jij bij het team gehaald was voor het perfecte plaatje. Rood haar, uit Europa, een sensationeel lichaam… alles wat ik niet had. En toen haalde Shelly het ook nog in haar hoofd om jou aan te wijzen als een van de drie Flyers in ons team. Met die grote borsten en dat prinsessen uiterlijk van jou kon dat toch nooit iets worden? Maar wat heb ik mij vergist!

Ik leerde je kennen als een doorzetter met een sterke persoonlijkheid. Je blaakte altijd van zelfvertrouwen. Wat jij in je hoofd hebt gaat er niet meer uit. Dat maakt van jou een winnaar. Ik hou niet van die tutjes die altijd wat te zeuren hebben. Jij ging altijd voorop in de strijd. Je deed nooit moeilijk en bekeek dingen altijd vanuit een positieve kant. Je had een soort energie in je die aanstekelijk werkte op de rest van de groep. Jouw vrolijkheid en enthousiasme zorgden altijd voor een prettige sfeer. Je hebt humor en zorgde altijd voor gezelligheid. Ik kan me niet herinneren dat ik jou wel eens boos of chagrijnig heb gezien. Je bent prettig en makkelijk in de omgang. Je maakt snel vrienden.

Maar wat mij persoonlijk het meest raakte was dat jij het voor mij opnam in die eerste maanden dat we net bezig waren. Je blonk op de trainingen toen nog niet echt uit. Jij shinde meer buiten het veld bij de jongens. Kaitlin en jij waren onwijs populair bij de jongens. Ik weet dat ik niet de knapste van het team ben. Ik ben klein en heb een bescheiden A-cupje. Jongens zagen mij vaak niet staan. In die tijd waren we ook nog niet zo populair en bekend zoals dat later wel het geval was. Ik dacht indruk te maken bij een jongen door te zeggen dat ik een cheerleader was. Hij lachte me keihard uit in mijn gezicht omdat hij mij niet geloofde. Hij schold me zelfs uit voor krielkip.

Ik vergeet nooit hoe jij het voor mij opnam. Jij zei dat ik echt een cheerleader was en als hij geen respect voor mij had dat hij een date met jou of een van de andere meiden wel kon vergeten. Natuurlijk volgde Kaitlin meteen jouw voorbeeld. Dat, lieve Sanne zal ik nooit en te nimmer vergeten. Jij stond pal voor je teamgenoot en vriendin. Je bent absoluut een kanjer. En een bijzonder en warm mens. Ik ben trots en blij dat ik jouw teamgenoot en vriendin mag zijn. Ik was dan zogenaamd wel de ster van ons team, maar onze echte kracht was onze hechte vriendschap. En dat we altijd en overal op elkaar konden rekenen. Nu mag jij in de schijnwerper staan. Als iemand het verdiend om geluk en succes te hebben dan ben jij het wel. Vlieg naar de top Sanne! Je kan het! Ik geloof in jou. Wij geloven allemaal in jou. Je bent een prachtmeid en we gunnen je het van harte. Je oude teammaatje wenst jou ontzettend veel succes toe! Wat er ook gebeurt…. Jij bent één van ons. Voor altijd.”

De camera zoemde weer langzaam uit totdat de hele groep weer in beeld kwam.

De dames sloten gezamenlijk af met een yell:

Clap your hands and stamp your feet

We’re the Team that can’t be beat

We cheer, dance and sing it loud,

Princton Tigers make us proud!

We have an S!

We have an A!

We have an N!

We have an N!

We have an E!

What’s that spelll?

SANNE!

Go Princeton! Go Sanne!

De groep zwaaide naar de camera en toen ging het beeld op zwart.

Inmiddels rolden bij de anders zo evenwichtige Sanne de tranen nu over haar wangen.

LeAnn en Kaitlin sloegen hun armen troostend om hun vriendin heen.

“Bedankt! Dat was prachtig! Jullie zijn schatten! Als ik nog niet voldoende gemotiveerd was dan ben ik het nu wel!” zei een geëmotioneerde Sanne.

“Wat een geweldige surprise! Ik ben hier heel erg blij mee!”

Mark bekeek de groepsknuffel.

Het had zelfs hem geraakt.

Wat een geweldig stel meiden was dat toch. Vriendinnen door dik en dun.

Sanne mocht zich gelukkig prijzen met zulke vriendinnen.

Maar… een topper als Sanne verdiende dat ook volgens hem.

Terug in de woonkamer schonk Sanne nog één keer de glazen vol voordat iedereen zijn of haar bed op zou zoeken.

Mark was onder de indruk geraakt door de dames en het filmpje dat ze net beken hadden.

Hij stelde nieuwsgierig wat vragen totdat Kaitlin hem vroeg:

“Heb je ons niet gezien op YouTube?”

Voordat Mark kon antwoorden gaf ze zelf het antwoord al.

“Nee… natuurlijk niet. Daar is Sanne veel te bescheiden voor. Mark… kom eens hier met die laptop…”

Kaitlin toetste wat zoekwoorden in.

“Hmm… blijkbaar staat het er niet meer op. Het is ook al een tijd geleden. En zo bekend zijn we blijkbaar ook weer niet…”

“Je moet weten waar je moet zoeken” zei LeAnn.

“Laat mij een proberen…”

Ook LeAnn moest even zoeken. Het koste haar meer moeite dan gedacht.

Maar op een gegeven moment had ze toch iets gevonden.

Ze liet een filmpje zien van een kampioenschap voor cheerleaders in de Ivy-League die gevormd worden door de universiteiten van Columbia, Brown, Cornel, Darthmouth, Yale, Harvard, Pennsylvania en Princeton.

“Welk jaar was dit? Ons eindexamenjaar?” vroeg Kaitlin.

“Zo aan de datum te zien waarop het geüpload is moet dit ons derde jaar zijn. Het eerste jaar werden we derde. Het tweede jaar nipt eerste met een gelukje omdat de kampioenen van het jaar ervoor een foutje maakten. Het derde en vierde jaar hadden we dankzij Amy eigenlijk geen echte concurrentie” zei LeAnn.

Mark keek nieuwsgierig mee.

Hij zag een grote sporthal en tribunes. Halverwege op die tribune zag hij een groep jongeren zitten in de kleuren van Princeton. Hij zag een blonde jongen met brede schouders en een gespierd lichaam.

“Dat is Rick, mijn ex” zei Sanne.

Mark knikte.

Hij wist dat Sanne en Rick buiten het American Football en lichamelijke lustgevoelens weinig met elkaar hadden. Sanne had daar nooit een geheim van gemaakt of onduidelijkheid over laten bestaan. Leuk voor tijdens hun studie, maar daarna zou het echt voorbij zijn.

Normaal stonden de meisjes langs de zijlijn van het veld om de jongens van hun footballteam aan te moedigen. Bij deze cheerleader kampioenschappen was het precies andersom en zaten de jongens op de tribune om hun meisjes te steunen.

Mark zag een stel jonge meisjes in blauwwitte tenues op muziek een aantal sprongen en danspassen maken. Dat zag er behoorlijk goed uit en hij zag hoe lenig de meisjes waren.

“Dat zijn de meiden van Yale University” zei LeAnn.

“Kijk, daar heb je Kelly. En die brunette is volgens mij Eloise of Chloë?”

Al waren het hun concurrenten van andere scholen, de meisjes hadden rondom de wedstijden wel contact met elkaar.

Nadat de muziek afgelopen was verdwenen de meisjes weer razendsnel achter de coulissen nadat ze eerst een daverend applaus in ontvangst hadden genomen.

Plots knalden de opzwepende techno-klanken van ‘Get Ready for This!’van 2 Unlimited door de zaal. Het Nederlandse duo had destijds internationaal succes met dit nummer en het was ook een knipoog naar de roodharige teamgenote.

Vanaf links en rechts doken twee rijen van elk acht meisjes op die elkaar snel diagonaal kruisten waarbij ze zorgden dat ze elkaar net niet raakten. De in Oranje-Zwart gestoken meisjes vertegenwoordigden de universiteit van Princeton.

De groep veranderde steeds razendsnel van vorm en was voortdurend in beweging. Een blondine gaf korte, felle commando’s die onberispelijk opgevolgd werden door de meisjes. Mark herkende onmiddellijk Shelly Turner die op deze video een stuk jonger was.

En hij herkende ook meteen een heel jonge Sanne. Makkelijk herkenbaar aan haar rode haar en sprekende gezicht.

“Wow… wat een jonge meid was je daar” lachte hij.

“Ja… en een stuk lichter dan nu” glimlachte Sanne.

“Ze moesten mij wel op kunnen tillen en opvangen he?”

Na een aantal radslagen zag Mark dat Sanne haar handen op de schouders van de bases Chelsey en Meredith legde en haar voet in de handen van Chelsey plaatste. LeAnn pakte Sanne bij haar middel en hielp haar samen met de beide bases omhoog. Het ging zo snel dat hij niet eens zag hoe ze het precies deden. Ook Kaitlin en Amy werden zo via de ‘elevator-techniek’ omhoog gebracht waarna de meisjes een ‘high V’ lieten zien.

Vervolgens werden de Flyers zo hoog mogelijk de lucht in gegooid om na een achterwaartse salto, een zogenaamde full down, weer keurig opgevangen te worden door de spotters.

Daarna volgden weer een aantal danspassen en gymnastische oefeningen die tumbling genoemd werden voordat er weer een piramide werd gevormd. Ditmaal een van 3 lagen hoog. Mark zag hoe Amy hoog de lucht in geslingerd werd en via een acrobatische actie bovenop de schouders van Sanne en Kaitlin terecht kwam. Het ging razendsnel en het zag er gestroomlijnd uit. Maar Mark wist dat dit heel erg veel training en techniek vereiste.

“Kijk… hierdoor wonnen we… Amy was de enige die dit kon” zei LeAnn trots.

“Yeah… Amy was absolutely great” zei Kaitlin waarin het respect voor die kleine dondersteen doorklonk.

“Al die trainingsuren en blauwe plekken hadden wel resultaat. Amy gaf nooit op. Ze probeerde het net zolang totdat het haar lukte.”

“Nu zie je waarom dit soort meisjes Flyers worden genoemd” zei LeAnn.

De meisjes lieten in de 4 minuten dat het nummer duurde nog een aantal sprongen, radslagen en danspassen zien. De groep bewoog steeds in een hoog tempo en veranderde continue van vorm. Precies op de maat van de muziek en de commando’s van hun teamcaptain. Shelly Turner pushte haar meisjes tot het uiterste en gaf hen geen seconde rust. Mark zag hoe zij haar meisjes voortdurend in de gaten hield. Hij zag ook dat LeAnn steeds naar Sanne keek en aanwijzingen aan Dana gaf. De spotters bewogen als het ware mee met hun flyers. Het was een combinatie van techniek, timing en snelheid.

“Jee… jullie waren echt heel goed!” zei Mark bewonderend.

Mark had wel wat gehoord over de reputatie van de meisjes maar hij was blij en hij nu een beeld had van hetgeen ze gepresteerd hadden. Hij genoot van de beelden. Vooral van een nog jonge Sanne.

“We trainden ons ook de tyfus. Je wordt niet zomaar drievoudig Ivy League kampioen zei Kaitlin.

“Ja… ik heb al eerder verhalen gehoord over het trainingsregime van Shelly” lachte Mark denkend aan een gesprek aan het zwembad waar zijn zus ook bij aanwezig was geweest.

“Maar als je even niet lekker in je vel zat, ongesteld was, met een blessure sukkelde, relatieproblemen had, of wat dan ook… dan was ze er ook voor je! Shelly was echt een top-meid!”

“Zeker weten” zei LeAnn.

“Als Shelly zei: Jump! Dan vroeg je niet waarom, maar hoe hoog.”

“Zo volgzaam ben jij normaal niet” grijsde Mark tegen Sanne.

“Shelly was onze leidster, de teamcaptain. Zowel binnen als buiten het veld. Ze dwong op een natuurlijke wijze respect af. Ze was bloedfanatiek. Haar leven is sport, sport en nog eens sport. Ze loopt elk jaar de marathon van New York. En ze stak haar nek voor ons uit tegenover de directie na dat topjes incident tegen Columbia in New York. Anders waren we misschien wel geschorst geweest.”

“Klopt. Ze stond wel voor haar meisjes, haar team” zei Kaitlin.

“Gut… wat waren we hier nog jong en lenig he? Ik zou dit nu niet meer kunnen” lachte ze.

“Ik ook niet hoor” lachte Sanne.

“Al raak je bepaalde passen en motions niet meer kwijt omdat Shelly het er zo diep in gestampt heeft. Maar wat hebben we een gouden tijd gehad he? Ik had dit absoluut niet willen missen!”

Daar stemden de beide Amerikaanse dames volmondig mee in.

Exact op de laatste klanken van de muziek nam de groep een groepspose in waarbij de meisjes van de voorste rij op de vloer lagen, de middelste rij er geknield achter zat en de achterste rij erachter stond. Met een laatste, krachtige yell kwam er een einde aan hun optreden. Mark zag aan hun gierende ademhaling dat de meisjes in die vier minuten alles gegeven hadden wat ze in zich hadden. Het was een korte, maar wervelende show onder choreografie van Shelly Turner.

De jury noteerde de punten, de meisjes namen hun applaus in ontvangst en maakten plaats voor hun collega’s van Harvard University.

LeAnn spoelde de film een stuk door tot aan de prijsuitreiking.

Mark zag dat Shelly een beker in ontvangst nam en daarna door de andere juichende meisjes enthousiast op de schouders werd gehesen.

“Leuk die beker… maar het belangrijkste is dat we zo enorm veel plezier hadden met elkaar en zo vreselijk veel gelachen hebben. En… ik heb er een heel stel dierbare vriendinnen aan over gehouden!” zei Sanne.

“Exactley! Love and friendship is all you need” zei LeAnn.

De laptop ging uit en Mark werd in een aantal minuten bijgepraat over bases, spotters, flyers, chants, motions, tumbling, ripples, De High V en de Low V, de elevator techniek, de Double Nine Jump, de Full Down, de Toe Touch, de Heel Stretch, de Hurdler, de Pike, de Back Handspring en de Clasp. Basistechnieken die elke cheerleader moest beheersen.

Totdat LeAnn vermoeid begon te geeuwen en zei dat ze haar bed ging opzoeken.

Kaitlin ging direct met haar mee.

De Amerikaansen hadden een lange dag en een lange vlucht achter de rug en een tijdsverschil van zes uur overbrugd. Sanne kuste en knuffelde haar vriendinnen en wenste hen een goede nacht toe.

Mark ruimde de glazen op en zette ze in de vaatwasser.

Sanne bekeek nog een keer het filmpje waarvan LeAnn verteld had dat haar echtgenoot Luke het had gefilmd. Dezelfde Luke waarmee Sanne op het kampioensfeest van de jongens na het winnen van de Ivy League Football titel mee naar bed was geweest. Evenals Kaitlin trouwens. Nadien had Sanne Luke en LeAnn aan elkaar weten te koppelen. Nu waren ze beiden gelukkig getrouwd en hadden ze samen drie kinderen.

Opnieuw kreeg Sanne een brok in haar keel bij het bekijken van het filmpje.

Mark en Sanne volgden het voorbeeld van de Amerikaanse dames en zochten ook hun bed op.

Mark hield de naakte Sanne in zijn armen die dromerig tegen hem aanlag.

Ze zag er tevreden en gelukkig uit vond Mark.

“Waar denk je aan?” vroeg hij.

“Aan toen ik nog jong en lenig was en een aantal kilo’s lichter” glimlachte Sanne.

“Je ziet er nog steeds geweldig uit hoor. En je kan nog steeds de spagaat doen. Dat doe ik je niet na. Vergeet niet dat je destijds leefde als een topsporter he? Nooit geweten dat je cheerleaden op zo’n hoog niveau kon doen.”

“In Europa komen ze vaak niet verder dan wat danspasjes en wat zwaaien met de Pompons. We moesten er veel voor doen en vooral ook veel voor laten. Ik had een streng dieet. Een broodje hamburger was er echt niet bij. En zoals Kaitlin al zei: we trainden veel en hard. Het heeft heel wat zweetdruppels en doorzettingsvermogen gekost. Maar het was het allemaal waard. Nu Katie en LeAnn hier zijn… en we die filmpjes hebben gezien…. Het kwam allemaal weer terug…” mijmerde Sanne.

“Kaitlin drukte zich iets anders uit. Zij zei dat jullie je de tyfus trainden” lachte Mark.

“Katie drukt zich vaak wat sterker uit” glimlachte Sanne.

“Zij zegt altijd waar het op staat. Als zij iemand een trut of een lul vindt dan zegt ze dat ook gewoon. Ze is heel direct. Soms hebben mensen daar moeite mee. Kaitlin is niet iemand die zich stoort aan wat anderen van haar vinden. Ze zoekt graag grenzen op. Maar haar hart zit op de juiste plaats. Kaitlin is puur en oprecht… bij haar weet je altijd waar je aan toe bent.”

“LeAnn is een stuk zachter” zei Mark.

“Ja. LeAnn en Luke gaan elke zondag trouw naar de kerk. In tegenstelling tot Kaitlin zegt LeAnn niet altijd wat ze denkt. LeAnn vermijdt het liefst conflicten daar waar Katie haar mening nooit onder stoelen of banken zal steken. LeAnn is meer een bemiddelaarster. Ze probeert het vaak iedereen naar de zin te maken wat natuurlijk niet altijd kan. Kaitlin loopt altijd voorop. LeAnn blijft het liefst op de achtergrond en houd niet van risico’s. Daar waar Kaitlin graag het avontuur zoekt houdt LeAnn niet zo van grote veranderingen.”

“Je hebt wel een geweldig stel vriendinnen” beaamde Mark.

“Ja… en ik heb jou. Dus ik ben een lucky girl” lachte Sanne waarna ze hem een kus gaf.

“Hoe euh… zit het nu met Kaitlin?” vroeg Mark.

“Je weet wat we hebben afgesproken. Vrije seks met hetzelfde geslacht… Seks met het andere geslacht mag met toestemming van de ander en als hij of zij erbij is.”

Sanne streelde liefkozend zijn borstkas.

“Dat betekent dus dat ik het oké vind als jij met Kaitlin neukt, zoals ik met Vince geneukt heb. Maar alleen omdat jij het anders niet eerlijk vond omdat jij seks hebt met Yvonne en Mieke en ik niet met andere mannen binnen ons huwelijk. Ik ben tevreden met hoe ik nu leef. Ik had een losbandige jeugd waarin ik erg veel seks had. Maar ik ben nu getrouwd en gelukkig met jou. Ik hoef echt geen andere man.”

“Ik hoef echt geen andere vrouw.”

“Je vond het anders wel lekker om je eigen zus te neuken” lachte Sanne.

“En met Yvonne kan je het ook goed vinden toch?”

“Jawel… maar dat is meer omdat jij seks met hen hebt en mij er ook bij betrekt. Het is meer voor erbij zeg maar. Dat is wat anders dan dat ik er behoefte aan heb.”

“Dat geldt voor mij ook met andere mannen.”

“Ja, maar ik neuk drie vrouwen… jij alleen met mij als man. Dat vind ik dus niet eerlijk.”

“Als we naar Amerika gaan en bij Kaitlin en Vince logeren zal ik Vince neuken als ik jou daarmee een plezier kan doen” lachte Sanne.

“Ze zijn swingers en hebben een open huwelijk. Dus van hun kant is er geen enkele belemmering.”

“Ja, ik weet het. Denk je dat Kaitlin met mij naar bed zou willen?”

Sanne lachte.

“Voor Kaitlin geldt precies hetzelfde als bij ons. Ze respecteert onze relatie. Zij hoeft echt geen seks met mannen buiten haar eigen relatie om. Tenzij… er sprake is van gelijkgestemden die daarvoor open staan. Katie en ik hebben gemeen dat we beiden dol zijn op seks en ook makkelijk met iemand naar bed kunnen waar we geen relatie mee hebben, maar gewoon puur voor de seks. Mits er een wederzijdse klik en respect is. De vraag is eerder of jij Kaitlin aantrekkelijk genoeg vindt?”

“Het is een mooie vrouw” gaf Mark toe.

“Maar ik doe het alleen als jij erbij bent. Ik wil niks stiekem doen. Ook niet met mijn eigen zus of Yvonne, ook al zou ik dat best mogen van jou.”

“Rustig maar… ik blijf er wel bij als je dat prettiger vindt” lachte Sanne.

“Ben je soms bang voor vrouwen….?” plaagde ze hem terwijl haar vingertoppen speels door zijn borsthaartjes gleden.

“Nee. Maar ik wil gewoon niet achter jouw rug om met een andere vrouw neuken. Ook al weet jij ervan en heb ik jouw toestemming. Het is gewoon een principekwestie.”

“Ik begrijp het wel en ik vind het lief van je dat je mij seks met anderen gunt. Kaitlin was erg moe vanavond. Anders hadden we nu waarschijnlijk al samen in bed gelegen. Morgen zal het er vast wel van komen denk ik. Kan jij dan LeAnn gezelschap houden?”

“Natuurlijk” geen probleem.

“Wat jou en Kaitlin betreft… ik wil best toekijken als je dat prettig vindt. Het lijkt me gewoon erg geil om jullie samen bezig te zien.”

“Ik heb liever dat jij meedoet” zei Mark.

“Zo goed ken ik Kaitlin nog niet”

“Prima, dan doen we gewoon een trio. Dat hebben we in de V.S. vaker gedaan.”

Mark streek Sanne door haar rode haren.

“Verheug jij je op de seks met Kaitlin?”

“Wat denk je zelf? Natuurlijk verheug ik mij daarop” zei Sanne.

“Het is zeker al een jaar geleden dat we samen seks hadden. En jij…? Verheug jij je op seks met Kaitlin?”

Mark dacht even na.

“Je weet donders goed dat ik met jou geen behoefte heb aan andere vrouwen. Ik kom niks tekort in bed. Maar… samen met jou… bij sommige types…. Ja… waarom niet?”

Er viel even een stilte.

“Denk je nu aan de tieten van Kaitlin?” vroeg Sanne plagerig.

“Helemaal niet. Ik dacht meer aan wat voor geweldige vriendinnen jij hebt.”

“Dus je zit met je gedachten al bij andere vrouwen en niet bij mij…?” grinnikte ze.

Sanne rolde zich op Mark en keek hem in de ogen.

Althans... dat probeerde ze want het was vrij donker in de slaapkamer.

“Kaitlin was te moe voor seks en slaapt al… maar jij bent nog wakker…” fleemde ze.

Mark zoog op haar harde tepels.

Hij voelde Sannes zachte dijen licht tegen hem aandrukken.

“Ik genoot van dat filmpje op YouTube. Waarom heb je me dat nooit eerder laten zien?”

“Ik wist niet of het er nog op stond. Het is al een tijd geleden. En… je hebt er nooit naar gevraagd. Het zit niet in me om te laten zien wat ik vroeger wel of niet kon… Bovendien leef ik niet in het verleden. Ik leef nu hier in Milaan met jou…”

Ze kusten elkaar.

“Ik hou van je. En ik wil graag weten wat je in je jeugd deed. Het was toch een belangrijke tijd voor je. Ik ben gewoon ontzettend trots op jou. Dat jij mijn vrouw bent. Hoe mooi en lenig je was op dat YouTube filmpje…. Hoe mannen naar je keken toen we laatst dineerden op die avond dat we naar de Scala gingen… Hoe je nu leiding geeft aan een groot bedrijf en dat jij je nek durft uit te steken voor iets waarin jij gelooft… En vooral… dat jij het aandurfde om met jouw achtergrond en mogelijkheden te kiezen voor een eenvoudige arbeider als ik…”

“Dat laatste was gemakkelijk omdat ik gewoon de weg van mijn hart volgde. Al had ik Yvonne daarbij nodig omdat jij mijn stille hints niet begreep” lachte Sanne.

“Nou… uiteindelijk is alles toch nog goed gekomen” grijnsde Mark.

“Over stille hints gesproken…. Heb je niet door dat ik nu behoefte heb om met je te vrijen?”

“Jij hebt bijna altijd behoefte om te vrijen” lachte Mark.

“Ik merk aan kleine dingetjes dat je de laatste tijd wat meer gespannen bent dan anders… Maar vandaag genoot ik ervan om jou zo blij en gelukkig te zien met je vriendinnen.”

“Ja… geweldig dat ze hier zijn! Maar jij bent en blijft de belangrijkste persoon in mijn leven…”

“En jij de mijne.”

Mark trok Sanne naar zich toe om haar vol op de mond te zoenen.

“Doe het nachtlampje eens aan schat… en laat het beddengoed eens een stuk zakken… Ik wil zien hoe mooi je bent als ik met je vrij”

“Eindelijk… ik dacht al… Heeft hij geen zin in me…?” lachte Sanne.

Ze bewoog haar lichaam op en neer en masseerde subtiel zijn geslachtsorgaan met haar dijbeen.

Meteen was er een reactie merkbaar.

Marks lid werd hard en stijf.

Ze tongden elkaar.

Sanne genoot van de manier waarop hij naar haar keek.

Ze lag tegen Mark aan en steunde op haar handpalmen.

Ze drukte haar bovenarmen wat naar binnen waardoor ze haar volle ronde borsten tegen elkaar aandrukte. Ze wist dat Mark dat geil vond.

“Wat heb je toch een heerlijk stel tieten” glimlachte hij.

Zijn handen betasten haar naar voren hangende borsten. Van die prachtige druppelvormige parels kreeg hij nooit genoeg.

Zijn tong cirkelde rondjes rondom haar harde knopjes.

Mark trok Sanne tegen zich aan en weer vonden hun monden elkaar.

Hij genoot van het contact van haar fluweelzachte tieten op zijn borstkas. Mark greep haar billen vast en kneep er lichtjes in.

Zo bleven ze even liggen om elkaar te tongen en te strelen.

Steeds intenser werd hun liefdesspel.

Sanne gleed omlaag en nam zijn harde staaf tussen haar zachte heuvels.

Ze neukte zijn pik met haar tieten.

Hun ademhaling versnelde… de opwinding steeg.

Mark genoot ervan om zijn pik tussen haar rondingen heen en weer te zien glijden. Dat zag er lekker geil uit.

Ze rolden op hun zij en Mark zoende haar in haar hals.

Hun handen gleden over elkaars naakte lichamen.

Mark bracht zijn hand tussen Sannes dijen en streelde zacht haar klitje.

Sanne kreunde zachtjes van genot.

Steeds sneller bewogen zijn vingers zich over haar gevoelige plekje.

Sanne werd natter en natter tussen haar benen.

Sanne sloeg een been over Mark heen. Ze lagen beiden op hun zij.

Mark kroop tegen haar aan en drukte zijn pik tegen haar vagina. Hij voelde de warmte van haart kut.

Sanne greep zijn pik en plaatste die tegen haar opening aan.

Langzaam drukte Mark door en hij gleed haar hete, vochtige schacht binnen.

Sannes schaamlippen zogen zich vast om zijn paal en haar kut leek zijn lid als vanzelf naar binnen te trekken.

Mark duwde door en drukte Sanne met haar schouders op het matras zodat zij nu op haar rug lag en Mark bovenop haar kwam te liggen. Sanne trok haar benen op en Mark zocht even naar een comfortabele positie.

Langzaam begonnen ze elkaar nu te neuken.

Hoewel Sanne onderop lag bewoog ze als vanzelf mee in zijn ritme.

Teder en zonder haast hadden ze samen seks.

Ze genoten van elkaar.

Sanne en Mark keken elkaar tijdens de seks diep in de ogen.

Al dwaalden Marks ogen regelmatig af naar haar wiebelende tieten. Borsten zijn op hun mooist als ze meebewogen tijdens de seks vond hij. Borsten zijn geen doods element maar een wapen waarmee een vrouw een man kan verleiden.

Het gehijg werd luider.

Mark zag een brede glimlach op Sannes gezicht.

Sanne had een topdag.

Het weerzien met haar vriendinnen, het ophalen van dierbare herinneringen, de seks met haar geliefde en dan ook nog het vooruitzicht om morgen seks te hebben met Kaitlin.

Mark trok zich tijdig uit Sanne terug. Hij wilde namelijk niet te vroeg klaarkomen.

Hij stak zijn neus tussen Sannes dijen en drukte zijn mond op haar natte kut. Hij rook en proefde haar vertrouwde lichaamssappen. Hmmm… werkelijk alles was lekker aan haar.

Mark sloeg zijn handen om haar bovenbenen en trok ze uit elkaar. Hij stak het puntje van zijn tong nu in haar opengevallen tunneltje.

Hij likte, zoog en vingerde Sanne naar een hoogtepunt.

Mark ging door tot hij Sanne onder zich schokkende bewegingen voelde maken. Het teken dat ze was klaargekomen.

Hij kroop tegen Sanne aan en gaf haar teder een kus op haar voorhoofd.

Sanne schonk hem met glanzende ogen een dankbare blik.

Nadat ze samen van dit moment genoten hadden en weer wat op adem waren gekomen besloot Sanne dat het tijd was om Mark te gaan pijpen.

Ze nam er haar tijd voor en likte eerst zijn ballen.

Langzaam bouwde ze de spanning op en ze voelde zijn pik dikker en harder worden.

Mark verwachtte dat Sanne nu op hem kwam zitten om hem te bereiden. Maar Sanne liet zich achterover vallen. Ze plaatste een voet plagerig in zijn kruis. Haar tenen gleden langs zijn harde en gevoelige paal en kietelden subtiel zijn ballen.

Daarna klemde ze zijn pik tussen haar voeten en begon hem met langzame bewegingen zachtjes af te trekken. Sanne leunde hierbij op haar handpalmen die ze achter zich op het bed had geplaatst. Ze keek hem hierbij ondeugend aan.

Na een tijdje draaide Sanne zich om en ging op haar handen en knieën zitten. Ze wiebelde uitdagend met haar billen en verleide Mark om achter haar plaats te nemen.

Mark pakte haar heupen vast en liet zijn pik bij haar naar binnen glijden.

Sanne gebood dat hij stil moest zitten en begon hem te neuken door haar billen stevig naar achteren te duwen. Mark had haar net geneukt, nu was het haar beurt om het zware werk te doen. Mark voelde hoe haar zachte billen contact maakten met zijn ballen.

Met stevige stoten bewoog haar bips ritmisch op en neer. Mark zag haar zitvlees steeds terug deinen.

Sanne keek achterom en zag hem genieten

Mark kreunde steeds luider.

Hij stond op het punt om Sanne vol te spuiten toen zij zich vlug omdraaide om hem af te zuigen.

Ze slikte zijn opborrelende zaad bijna geheel door. Slechts een klein sliertje droop langzaam over haar kin omlaag.

Op zijn beurt likte Mark dat restje schoon waarna ze elkaar geil tongden.

Voldaan en tevreden kropen ze tegen elkaar aan.

“Haa… dat was lekker!” zuchtte Sanne tevreden.

Ze trok de lakens weer omhoog en knipte het nachtlampje uit.

Ze vleide haar hoofd op de borstkas van Mark die een arm om haar heen sloeg en zijn hand op haar ronde heup liet rusten.

Mark en Sanne wensten elkaar een goede nacht.

Sanne lag al snel vredig te slapen. Wellicht droomde ze over haar studententijd op Princeton.

Mark kon de slaap niet direct vatten.

Zijn gedachten gingen uit naar LeAnn en vooral naar Kaitlin.

Wat een bijzonder stel dames.

Beiden geheel verschillend, maar ze vormden samen met Sanne een hechte drie-eenheid.

Waarschijnlijk zou het morgen wel uitdraaien op seks met Kaitlin. Mark vroeg zich af hoe dat uit zou pakken. Hij wilde die twee wel eens samen bezig zien. Hij was ook nieuwsgierig hoe de seks tussen hem en Kaitlin zou verlopen.

Grinnikend bedacht hij dat hij voor zijn relatie met Sanne maar moeizaam aan een vrouw kon komen. En nu leek het allemaal vanzelf te gaan. Sinds Sanne in zijn leven was gekomen leek niets meer normaal te zijn.

De rode wervelwind was nog lang niet gaan liggen.

En Mark genoot er met volle teugen van.

Langzaam dommelde hij in slaap.