(Dit is een lang verhaal. De eerste delen bouwen spanning op, maar bevatten nog geen seks. Wil je alleen seks lezen? Wacht dan op deel 4, waar het behoorlijk spannend wordt, of op deel 5 waar de seks volledig losbarst.)

Korte samenvatting van de vorige delen: Willem is gedumpt door zijn vrouw. Zijn oude vriend Johnny en diens vrouw Lydia bieden hem tijdelijk onderdak, maar zij blijken een nudistische levensstijl te hebben. Willem besluit mee te doen, al is dat even wennen.

Lydia en Johnny gaan weer zitten. En ze gaan verder met ons gesprek alsof er niets aan de hand is. Ik merk dat mijn ogen toch elke keer weer naar Lydia's tieten gaan. Naar haar blote kut. En zelfs af en toe naar Johnny's lul, die gewoon rustig tussen zijn benen hangt alsof de blote schoonheid naast hem geen enkel effect op het heeft.

Maar na een tijdje merk ik dat het minder wordt. Juist omdat Lydia en Johnny er totaal geen aandacht aan besteden, er zelfs niets van zeggen als ik duidelijk zit te kijken, wordt het steeds minder iets speciaals. Steeds meer gewoon. En zo praten we verder. Over de banen die Johnny heeft gehad nadat we elkaar uit het oog verloren. Over de carrière van Lydia. Over herinneringen aan dingen die Johnny en ik samen beleefd hebben. Maar vooral ook over Chantal, over hoe gelukkig ik ooit met haar was, over hoe we steeds meer uit elkaar leken te groeien, over hoe ik ondanks alles haar altijd trouw bleef. En over hoe verraden ik me voel nu ik weet dat zij al die tijd gewoon een ander had.

En na een tijdje merk ik niet eens meer bewust dat Lydia en Johnny bloot zijn. Of, nou ja, ik merk het wel maar het is niet raar meer. We zitten gewoon te praten. Zij bloot. Ik met kleren aan. En dat maakt niet uit, want mijn aandacht is bij het gesprek.

Al merk ik na een tijdje wel dat ik het best warm krijg. Ik voel zweet op mijn hoofd. Pas als ik een bierviltje van tafel pak om mezelf wat koelte toe te wuiven merkt Johnny mijn probleem.

“Oh, sorry Willem. Stom van me. Ik heb zonet de thermostaat wat hoger gezet, dat doen we altijd als we bloot zijn. Maar niet aan jou gedacht. Je zit vast weg te smelten in die warme trui. Wil je anders een shirt lenen? Ik denk dat ik wel iets heb dat jou past. En misschien ook een korte broek in plaats van die dikke jeans die je nu draagt?”

Ik wil ja zeggen, maar dan realiseer ik me dat ik me eigenlijk ook al een tijdje de vreemde eend in de bijt voel.

“Weet je Johnny? Als het voor één of twee dagen zou zijn, dan zou ik ja zeggen. Maar ik weet niet hoe lang ik hier ben. Ik denk langer. En ik begin het nu al raar te vinden dat ik kleren aan heb in een huis waar dat niet normaal is.”

“Je bedoelt dat jij ook uit de kleren wil?”

“Ja. Ik denk het. Het zal eerst wel raar zijn. Maar ik hoop dat ik er aan wen. Zoals ik er ook aan ben gewend dat jullie in je nakie zitten. Terwijl ik denk dat ik er niet aan ga wennen om als enige anders te zijn, as je begrijpt wat ik bedoel.”

Lydia knikte.

“Je bent niet de enige, Willem. Veel bezoekers merken na een tijdje dat zij het fijner vinden om ook bloot te zijn. Ga maar even naar de logeerkamer om je uit te kleden, dat vinden de meesten fijner. En als je later toch liever kleren aan wil … Johnny, leg jij voor de zekerheid wel vast wat shirts en korte broeken klaar? Dan kan je je altijd bedenken, Willem. Nudisme gaat juist over vrijheid en keuze, niet over dingen moeten omdat anderen dat doen of willen.”

In de logeerkamer waar ik een paar uur geleden wakker ben geworden hangt een grote spiegel aan de muur. Ik kijk onderzoekend naar mezelf, terwijl ik daar in m'n nakie sta.

Ik ben al 57. Mijn kortgeschoren baard is al aan het grijzen, maar op mijn hoofd ben ik nog net zo donkerblond als ik altijd al ben geweest. Maar nu, zonder kleren, zie ik dat ook mijn borstharen hier en daar wat grijs aan het worden zijn.

Ik haal er mijn schouders over op. Ik schaam me er niet voor dat ik ouder wordt. Voor mij is mijn grijze haar een bewijs dat ik al meer dan vijf decennia alles overleef. En dat ik in die tijd steeds meer ervaring heb opgedaan. Grijze haren wegverven, zoals mijn vader deed? Nooit! Waarom zou ik het zichtbare bewijs van mijn levenservaring willen verbergen?

Ik zei wel dat ik te weinig sport. Mijn figuur is papperig, mijn buik is te dik. En hoewel mijn armen gebruind zijn, is de rest van mijn lijf zo wit als melk.

Als laatste kijk ik naar mijn lul. Daar hangt'ie dan, tussen mijn te dikke buik en mijn harige melkflessen, omlijst door mijn krullerige schaamhaar. Een heel gewone lul, gemiddelde maat als ik het vergelijk met de lullen die ik na voetbal onder de douche zie.

Maar afgezien van mijn voetbalvrienden heeft niemand hem de laatste tijd gezien. Zelfs Chantal was de laatste jaren niet meer …

Ik jaag die gedachte uit mijn hoofd. Ik weet dat ik nog veel tijd nodig zal hebben om te verwerken wat er gebeurd is, maar ik vind dat ik vandaag wel genoeg gezeikt heb voor één dag. Nu wil ik niet meer aan dat kutwijf denken.

Ik kijk nog één keer in de spiegel. Tsja, echt veel is het niet. Maar het is wat ik ben. En dat is toch waar het om gaat?

Even twijfel ik toch een shirt aan te doen, maar ik wil niet die lafbek zijn die het niet eens probeert. En dus sluit ik de deur achter me en loop de trap af.

Als ik de kamer in loop zie ik Johnny niet. Lydia zit met een boek op de bank.

Ze kijkt op als ik binnenkom. Heel even zie ik haar ogen over mijn lichaam glijden, maar het lijkt meer om te bevestigen dat ik inderdaad bloot ben dan om echt naar me te kijken. Logisch, ook wel. Ze heeft tijdens hun vakanties honderden blote mannen gezien. Ik ben echt niet bijzonder genoeg dat ik een tweede blik waard ben.

“Die handdoek,” ze wijst naar een handdoek die over de leuning van een stoel hangt, “is voor jou.”

“Handdoek? Hoezo?”

“Hygiëne. Nudisten zitten op hun handdoek. Wel zo fris.”

“Oh, ja.”

Nu pas realiseer ik me dat Johnny en Lydia inderdaad ook steeds op handdoekjes hebben gezeten sinds ze hun kleren uit hebben. Ik pak de handdoek, leg hem op de stoel, en ga zitten. Net op dat moment komt Johnny weer binnen, met een fles wijn en drie glazen.

Ik ben me er erg bewust van hoe bloot ik ben. Maar zowel Johnny als Lydia praten lijken het niet eens te merken. Ze praten. Ze drinken wijn. Lydia gaat naar de keuken en komt terug met een stokbroodje.

En omdat zij er zo makkelijk over doen wordt het voor mij ook makkelijk. Ik vergeet steeds meer dat ik dit eigenlijk raar hoor te vinden.

Tot het moment dat de deur open gaat en een jonge meid binnen komt.

Ze is … prachtig. Ik kan het niet anders omschrijven. Prachtig. En bloot.

Haar lange blonde haren vormen een prachtig contrast met haar zeer gebruinde huid. Haar benen zijn lang, en goed gevormd. Haar buik is plat en strak, zoals alleen jonge meiden dat kunnen hebben. En daaronder een mooi bijgewerkt driehoekje blond schaamhaar, die het gleufje tussen haar perfecte benen niet aan het zicht onttrekt, maar juist extra lijkt te benadrukken.

En dan haar borsten. Die zijn gewoon perfect. Ik schat dat ze cup C heeft. En met de veerkracht van de jeugd staan ze fier overeind op haar lijf, met twee tepeltjes die me uitnodigend aan lijken te kijken.

Ik voel hoe het bloed naar mijn pik stroomt. Ik kan er niks aan doen. Ze ziet er zo ongelofelijk lekker uit, het gaat gewoon vanzelf. In nog geen fractie van een seconde staat mijn pik hard rechtop voor deze blonde schoonheid.

“Hoi Daphne, fijn gewerkt?” hoor ik vaag op de achtergrond.

En dan, “Oh ik zal je even voorstellen. Daphne, dit is Willem, je weet wel, die vriend van vroeger waar papa het zo vaak over heeft. Willem, dit is dus …”

En dan valt het stil. Waarschijnlijk omdat Lydia mijn kloppende erectie ziet.

Daphne had hem al eerder gezien. Haar blauwe ogen kijken strak naar mijn kruis. En verbeeld ik me dat nu of likt ze haar lippen af?

Te laat, veel te laat, schiet mijn hand naar beneden in een poging mijn stijve pik aan het zicht te onttrekken. En tegelijk voel ik het schaamrood naar mijn wangen schieten.

“Oh, shit. Sorry, mensen. Sorry, het spijt me zo, ik ben …”

Ik weet niet eens wat ik wil zeggen dus eigenlijk ben ik wel blij dat Johnny me in de rede valt.

“Willem, kerel, maak je niet druk. Je bent echt de eerste niet die zo op Daphne reageert. En je zal ook vast de laatste niet zijn.”

“Dus je vindt het niet erg? Jullie vinden het niet erg?”

“Tuurlijk niet, kerel. Dat gebeurt, vooral voor mensen die niet gewend zijn aan bloot. Je hoeft je niet te schamen.”

“Nou inderdaad,” zegt nu ook Daphne, en zelfs haar stem klinkt mooier, sexyer dan ik me ooit had kunnen voorstellen. En dan, met een overdreven knipoog: “U heeft echt niets om zich voor te schamen, dat heb ik al gezien!”

En dan stapt ze naar voren en steekt haar hand uit.

“Leuk u te leren kennen, meneer Willem! Papa heeft veel over u verteld.”

Moeizaam, steunend op één hand terwijl ik de andere onbeholpen voor mijn kruis hou, kom ik overeind. Dan wissel ik snel mijn handen zodat ik haar mijn rechterhand kan aanbieden.

Maar dan juist op het moment dat ze hem wil pakken trek ik hem weer terug, omdat ik me realiseer dat die hand net nog mijn pik heeft geraakt.

“Sorry,” mompel ik zwakjes.

Maar Daphne lacht. Vrolijk en spottend tegelijk, en met een ondeugende twinkeling in haar zeeblauwe ogen.

“Geen hand? Dan doen we het toch gewoon zo!”

En voor ik weet wat me overkomt, stapt ze nog dichter bij, spreid haar armen om me heen, en trekt mijn lijf pal tegen het hare.

Ik voel haar schaamhaartjes kriebelen op de rug van mijn hand. Ik voel haar stevige warme borsten tegen mijn lijf gedrukt. Ik voel haar armen sluiten om mijn rug en ik realiseer me dat mijn vrije arm nu doelloos heen en weer beweegt, gevangen tussen aan de ene kant de automatische reflex om de knuffel te beantwoorden, en aan de andere kant mijn laatste restje gezond verstand, dat schreeuwt dat ik van haar af moet blijven, dat ze de dochter van Johnny is.

“Zo kan die wel weer, Daphne,” zegt haar vader dan, “nu heb je Willem wel genoeg geplaagd.”

Daphne maakt zich van me los en kijkt me lachend aan.

“Sorry, Willem. Al heb ik niet het idee dat je het écht erg vond.”

Ik wil wel antwoorden. Wil iets geestigs zeggen. Iets van dat mijn lijf het heerlijk vond, maar mijn hoofd niet wist of dat wel mocht. Maar ik ben veel te veel overrompeld door de situatie en ik kan de woorden niet vinden.

“Oh, en je mag je hand wel weghalen, hoor. We weten al dat'ie stijf is. En ik weet dat dat door mij komt. Het eerlijkste compliment dat een man kan geven. Maar mag ik mijn complimentje dan ook bewonderen?”

Opnieuw weigert mijn mond mee te werken. Dus ik kan Daphne niet uitleggen dat het ongepast is om haar mijn harde lul te laten zien. Ik hakkel alleen maar wat.

En dan pakt die meid gewoon mijn hand bij de pols en trekt hem weg. Opnieuw overvalt ze me met haar snelle actie, waardoor ik niet eens probeer tegen te werken.

“Zie? Dit is toch veel leuker om naar te kijken dan de rug van je hand?”

“Damn,” hoor ik dan van Lydia, “die mag er inderdaad wezen. Jij hebt een lekkere hoor, Willem!”

“Hé, denk er om, hè!” roept Johnny lachend, “Wat ik eerder tegen Willem zei geldt ook voor jou. Alleen kijken, niet aankomen.”

“Ja, ja! Geen zorgen, schat. Ik blijf van hem af.”

Ik verbaas me erover dat ze alle drie zo luchtig en ontspannen zijn. Dat ze gewoon grapjes maken terwijl ik daar met een harde leuter sta. Maar dan realiseer ik me dat het ongetwijfeld inderdaad niet de eerste keer is dat ze een stijve zien. Als je daar eenmaal aan gewend bent dan is dat ook niet meer zo bijzonder.

Maar dan gooit Daphne er nog een schepje bovenop.

“Jammer hè, mam, dat jij alleen maar mag kijken? Ik ben gelukkig single, dus ik mag wel meer!”

Ik voel hoe mijn bek openvalt als ze dat zegt. Bedoelt ze nu écht …?

En ik voel tegelijk hoe mijn lul een sprongetje van vreugde maakt bij die gedachte.

Shit. Johnny vermoordt me als'ie dat ziet. En hij heeft het vast gezien.

Maar tot mijn verbazing hoor ik Johnny in een schaterlach uitbarsten.

“Nou, Willem, zo te horen kan ik de logeerkamer weer opruimen. Volgens mij slaap jij vannacht bij Daphne!”

“Shit, pap! Nee, natuurlijk niet. Als ik met iemand neuk hoef ik die niet meteen de hele nacht in mijn bed te hebben, hoor!”

“Hahaha! Tuurlijk niet, Daphne. Ik zit je maar te plagen.”

“Maar voor nu kom jij nergens aan, en kijk je er ook niet meer naar,” zegt Lydia dan grinnikend, “want het is jouw beurt om te koken en ik heb trek.”