‘Hallo Robert’ klonk het achter hem toen deze op een middag terug kwam van de universiteit en zijn fiets in een smal gangetje naast het huis stalde. Even moest Robert nadenken wie die mooie jongen kon zijn die daar achter hem stond. Zo vanuit het donker gangetje herkende hij hem niet direct. Pas toen zag hij de gelijkenis; dit moest Marnix zijn, het jongere broertje van Sanne. Zij was het enige vriendinnetje geweest dat hij ooit had. Dat was nog voor zijn coming-out. Jezus, wat was die jongen ten goede veranderd in de ruim vier jaren die sindsdien verstreken waren. ‘Marnix ?’

‘Ik zag je rijden. Da’s toevallig’ zei Marnix. Robert was er totaal door overvallen. ‘Ja, wat leuk. Goh, wat ben jij veranderd. Je ziet er goed uit. Hoe gaat het met je? En met je zuster?’ Allerlei vragen schoten Robert te binnen terwijl hij de jongen minutieus bestudeerde. Marnix moest mee naar binnen. Er was zoveel te bespreken. Eenmaal binnen in het appartement nam Robert de jas van Marnix aan. Wat hem als eerste opviel waren de dunne bovenarmpjes van de lange, slanke slungelachtige jongen die uit zijn T-shirt staken. Die had duidelijk nog nooit een fitnesscentrum van binnen gezien. Een heel verschil met Robert zelf, met zijn brede biceps en opvallende sixpack.

Toen Robert begin zeventien was, had hij verkering met Sanne; een meisje uit zijn klas. Ze woonden in hetzelfde dorpje op 20km afstand van de stad waar hij nu woont. Die relatie was serieus. Robert mocht met haar mee naar haar slaapkamer “om samen huiswerk te maken”. Haar ouders waren heel modern en Sanne was aan de pil. Marnix was toen nog maar twaalf of dertien jaar oud geweest. Robert was dus de eerste vriend van zijn grote zus. Spannend. Een keer hadden ze hem betrapt toen hij door een kier in de deur naar hun stond te gluren. Sanne en Robert hadden op dat moment onschuldig in elkaars armen gelegen. Ze hadden er mee gelachen en hem opgedragen om de deur dicht te doen.

Marnix ging nu ook naar school in de stad. En “stomtoevallig” was hij in de afgelegen stadswijk verzeild geraakt waar hij Robert had zien fietsen. Robert heeft in zijn kleine woonkamer alleen een grote zitbank die uitgeklapt kan worden tot logeerbed. Met Marnix aan een zijde van de bank en Robert aan de andere konden ze toch netjes de vereiste anderhalve meter afstand in acht nemen en kletsten ze minstens een uur met elkaar. Toen moest Marnix verder. Maar niet nadat de jongen had beloofd om nog eens terug te komen nu hij toch bijna dagelijks in de stad was. Lang hoefde Robert daar niet op te wachten. Amper een week later was het al zover.

Robert kwam net terug van een rondje joggen in het park toen hij Marnix wachtend bij zijn voordeur aantrof. Het gesprek ging al meteen een stuk losser dan de vorige keer. Marnix vroeg nu honderduit naar de vrienden van Robert. Dat had wellicht al een eerste aanwijzing kunnen zijn voor wat nog zou komen. Terwijl ze zo kletste met elkaar, liet Marnix zich ontvallen dat hij het adres in de stad van Roberts moeder had gekregen. Daaruit concludeerde Robert, terecht, dat Marnix hem de eerste keer niet zomaar toevallig in dat afgelegen deel van de stad was tegen gekomen. Dat was al een tweede aanwijzing.

En toen Robert even later zijn jogging kleren ging uittrekken in de doucheruimte en de haaks op elkaar staande deuren daar naar toe open had gelaten om het gesprek op gang te houden, was Marnix plotseling in de deuropening verschenen. Terwijl Robert daar in zijn onderbroek stond, keek de jongen schaamteloos toe. Zonder de antwoorden van Marnix was hun gesprek stil gevallen. De jongen was duidelijk van iets onder de indruk. Robert deed maar net of het voor hem de normaalste zaak van de wereld was als iemand naar hem keek terwijl hij zich omkleedde. Maar dat was het natuurlijk niet. Mocht hij het bij de eerdere aanwijzingen nog niet in de gaten gehad hebben, dit was niet meer te ontkennen; ook Marnix keek graag naar jongens. En laten we eerlijk zijn; Robert vond het geen straf om bekeken te worden.

Maar we zijn er nog niet: Marnix zou blijven mee-eten. Wel zo gezellig. Terwijl Robert wat klaar maakte in zijn keukentje mocht de jongen muziek uitzoeken op de radio. Marnix vond Techno Music dat hij mooi vond. Daarna kwam hij weer bij Robert in de keuken staan. Heen en weer bewegen met zijn heupen op het ritme van de muziek. Robert keek het geamuseerd aan. Het wiegen ging over in zwoel dansen waarbij Marnix met vlakke handen over zijn kleren streek en met zijn gezicht trok. Door Robert aangemoedigd werden de bewegingen langzaam iets opgevoerd en gingen zijn armen afwisselend over zijn hoofd. Het had er wel iets van weg of de jongen dronken was, maar dat was zeker niet het geval. Marnix deed gewoon zijn best om er een show van te maken. Het ging zelfs zo ver dat hij een wijsvinger in zijn mond stak om daar kort even aan te likken. Robert kon niet anders dan hierin een associatie met pijpen in te zien. De zoveelste aanwijzing. Nu was de maat vol.

Na een paar minuten was de muziek afgelopen en hield ook het dansen op. Robert stak zijn arm uit om de jongen uit te nodigen om dichterbij te komen. De anderhalve meter regel was passé. Terwijl Robert met een hand in de pan roerde, kwam Marnix tegen hem aan staan en had Robert zijn andere arm om zijn heupen gelegd. Marnix liet zijn hoofd tegen de schouder van Robert hangen. Je kon er nu op wachten. Dat kon bijna niet anders. Toch duurde het nog een paar minuten totdat Robert genoeg moed had verzameld om hem een eerste zoentje te geven. Marnix reageerde nauwelijks verrast met een glimlach. Even later, toe Robert de gaspitjes op de kleinste stand had gedraaid, stonden ze heftig te zoenen in het keukentje waarbij ze elkaar innig omarmde. Je kon merken dat Marnix nog niet veel ervaring had met zoenen. Gelukkig voor hem was Robert een goede mentor.

‘Ik wist het toch…’ dacht Robert bij zichzelf. Ook Marnix was blij. Dit is wat hij zo lang al had gezocht. Hij had vooraf geen precies idee gehad wat hij überhaupt wilde of hoe hij dat moest aanpakken. Maar dit voelde meteen heel goed. Robert streelde de kleren van de jongen. Als die ook maar de geringste aanleiding daartoe had gegeven, dan had Robert hem waarschijnlijk ter plekke uitgekleed en was er van alles mogelijk geweest. Maar het bleef die middag bij heerlijk zoenen. En ook de twee daarop volgende keren dat Marnix een bezoek bracht. Wel kwamen ze bij het laatste van die twee bezoeken samen dicht op de bank te liggen waarbij hun benen verstrengelden. Duidelijk konden ze elkaars opwinding tegen hun onderlijf voelen drukken.

Voor het verhaal zo het wellicht mooi geweest zijn als Robert en Marnix nu hopeloos verliefd op elkaar zouden worden en hun relatie in de slaapkamer gingen voort zetten. Maar dat was helaas niet het geval. Misschien kwam dat omdat Robert een beetje bang was voor de ouders van Marnix. De verkering met hun dochter Sanne was immers niet zo prettig geëindigd. Sanne was er heel verdrietig van geweest. Maar Robert kon toen niet anders. Hij merkte steeds heftiger dat zijn interesse bij jongens lag. En om nu met de zoon des huizes weer bij dezelfde familie aan te kloppen, dat zag Robert niet zitten. Bovendien, Marnix was leuk, maar eigenlijk nog een maatje te jong voor hem. Onbewust wist hij dat het nooit iets serieus tussen hun zou worden.

Voor Marnix lag dit duidelijk anders. Hij bleef zichzelf keer op keer uitnodigen om weer eens op bezoek te komen. En Robert kon daartegen geen nee zeggen. Vele kilometers wandelden ze samen in het park. Ongetwijfeld speelde het feit dat er niet veel te beleven was in de stad, daarbij een rol. Op dat moment was alle horeca vanwege de corona-maatregelingen nog gesloten. En toen Robert zich had laten ontvallen dat hij op zaterdagavond soms afsprak met vrienden bij een kapelletje in het park, bleef Marnix net zo lang zeuren of hij een keer mee kon, totdat Robert daar uiteindelijk mee instemde.

Die zaterdagnamiddag arriveerde Marnix met een weekendtas. Zonder dat daarover was gesproken ging hij er van uit dat hij ook zou blijven slapen. Er ging immers zo laat op de avond geen openbaar vervoer terug naar huis. En zijn ouders waren akkoord dat hij bij Robert bleef logeren. Robert was er door verrast. In gedachte was hij al bezig met het uitklappen van de zitbank tot een logeerbed, om daarmee het verblijf nog enigszins in goede banen te leiden, terwijl Marnix op hetzelfde moment een fles sterke drank met wegwerpbekertjes opdook uit zijn tas. Die had hij thuis uit de drankkast achterover gedrukt. ‘Voor vanavond in het park’.

Het was al donker in het park toen Robert en Marnix arriveerden bij het kapelletje. Er was een groepje jonge mannen aanwezig. Marnix werd voorgesteld aan de vrienden van Robert die elkaar met een vluchtig zoentje begroeten. Marnix kreeg een boks. Een van hen, Emile, had direct meer belangstelling voor de jongen. Na een paar drankjes hoorde Robert hem brutaal aan Marnix vragen of hij nog maagd was. Wat Marnix schoorvoetend bevestigde. Hij voelde zich als in vis in het water zo omringd door de vrienden van Marnix. Robert voelde de jaloerse ogen van Emile op hem branden.

Emile en Robert hadden ooit, lang geleden, samen het bed gedeeld. En aan de ene keer had Robert geen prettige herinnering over gehouden. Emile was ruw en agressief geweest. Iets wat hij zelf schijnbaar opwindend vond. Robert beschouwde het als zijn plicht om Marnix daarvoor te behoeden. Door tussen beiden te komen wist hij ter nauwer nood te voorkomen dat Emile en Marnix hun telefoonnummers konden uitwisselen. Dat hij Marnix daarvoor de rest van de avond close bij zich moest houden, nam hij op de koop toe. Het signaal naar Emile mocht duidelijk zijn. Marnix was van Robert. Handjes af!

Dat alles had wel tot gevolg dat de jongen zich nog meer aan Robert ging hechten en dat deze laatste, bij thuiskomst uit het park, nu niet plotseling weer afstandelijk kon gaan doen door bijvoorbeeld een logeerbed in te richten. Ongetwijfeld zal ook de sterke drank er mede oorzaak van zijn dat Marnix mee mocht naar de slaapkamer. Al probeerde Robert toch het enthousiasme wat te temperen door tijdens het uitkleden zijn onderbroek aan te houden. Marnix kopieerde alles wat Robert deed en hield dus ook zijn onderbroek met speelse Disney figuurtjes aan.

Als Robert had gedacht om er een onschuldige nacht van te kunnen maken, door braaf samen tegen elkaar te gaan liggen, dan had zijn pik daar toch andere ideeën over. Zeker toen Marnix over zijn buik omlaag streelde en kusjes op zijn borst drukte. Elke man weet dat helder nadenken niet meer mogelijk is als al je bloed naar je kruis stroomt. Lust overwint dan altijd de ratio. Het was daarmee voor Marnix een klein kunstje geweest om de grote erectie te bevrijden en zijn zachte lippen over de harde eikel te plooien. Robert kon zich slechts nog overgeven en liet zijn hoofd zuchtend achterover hangen in het kussen terwijl hij heerlijk werd gepijpt.

Het ging daarna allemaal zo snel dat elke poging om een juiste, chronologische beschrijving van al hetgeen gebeurde, bij voorbaat gedoemd is om te mislukken. Laat ik daarom proberen om de draad, een half uurtje later, weer op te pikken toen de jongens elkaar al uitgebreid oraal hadden verwend en Marnix op zijn buik, met gespreide benen op bed was gaan liggen. Daarmee Robert uit te nodigen om zijn gladde jongenskutje eens flink te rimmen. Dat liet Robert zich geen twee keer vragen. Gretig kneedde hij de zachte, gladde billen uit elkaar om tegelijkertijd met zijn natte duim de kringspier te masseren. Toen al bleek Marnix een natuurtalent als bottom. Kreunend van de genot liet hij merken er klaar voor te zijn. Dat Roberts pik inmiddels tot een flinke paal was gegroeid, schrok hem geenszins af. Integendeel.

Dat Robert op dat moment de helderheid van geest heeft gehad om nog een condoom om te doen, valt alleen maar te prijzen. Ik denk dat velen van ons lezers in zo’n situatie daarvoor het geduld niet meer zouden hebben kunnen opbrengen. Ikzelf althans waarschijnlijk niet. Swaffelend liet Robert zijn geplastificeerde pik eerst een paar keer in de bilnaad stuiteren om de eikel daarna onverbiddelijk voor het lonkende gaatje te richten. Marnix toonde zijn talent als bottom. Zonder een enkele wanklank accepteerde hij het binnen dringen van de grote pik in zijn onervaren kontje. Zijn zuchten en kreunen waren slechts aanmoedigingen voor Robert om vooral door te gaan.

Dit was veruit het meest heerlijkste kontje dat Roberts ooit om zijn pik had voelen knellen. Met grote bewegingen stootte hij er diep in op en neer. Zijn beide handen om Marnix middel drukte hem, met holle rug, diep in de matras waardoor de anus nog eens extra in de juiste richting omhoog werd gedwongen. “Oh, oh.., ja, jaa…” galmde het hijgend in koor door de slaapkamer. Samen met het harde kletsen van hun naakte lichamen tegen elkaar moeten de naaste buren daar ongetwijfeld iets van hebben meegekregen. En er leek ook geen eind aan te komen. Pas toen Robert de jongen in een adempauze had omgedraaid om hem beter te kunnen zoenen, en hem daarna in dubbelgevouwen toestand van voren begon te neuken, werd langzaam het eindspel in gezet.

Marnix kwam masturberend als eerste klaar. Zijn sperma spoot in meerdere golven, vergezeld van de nodige kreunen, wild in het rond. Zijn mooie gladde buik kleurde wit van de grote hoeveelheid vloeistof. Even later kwam ook Robert klaar. Aan zijn steeds dieper en trager wordende zuchten was op te maken dat hij, diep in Marnix lijf, het condoom aan het vullen was. Marnix was op een geweldige manier ontmaagd en Robert was uitgeput. Transpirerend vielen ze elkaar zoenend in de armen om die nacht niet meer los te laten. De volgende dag, in het prachtige ochtendlicht, werd het geheel nog eens dunnetjes over gedaan.