Dinsdagochtend. Tijdens het ontbijt maakten we nauwelijks woorden vuil over het incident gisteravond. De zussen vroegen, met een lief lachje op hun gezichten, of we goed geslapen hadden. Joline boog zich naar voren en zei, met een even lief lachje: “Gaan jullie ons nu uithoren, meiden? Dan zal ik jullie voorzien van het hetzelfde antwoord wat ik bijna een jaar geleden aan Kees z’n zus Melissa gaf, toen zij vroeg naar de staat van ons liefdesleven: ‘Gaat je geen biet aan!’ Duidelijk?”
Ze schoten in de lach. “Ja hoor. Héél duidelijk.” Joline keek vergenoegd. “Mooi. En als jullie meer willen weten: zet het raam ’s avonds maar open.”

De meiden gingen na het ontbijt richting Gorinchem; ik kon iets rustiger aan doen. Ik werd om negen uur bij dat metaalbedrijf in Eindhoven verwacht. Na de presentatie nog een keer te hebben doorgelopen en de kostenberekening te hebben gecheckt, tapte ik nog een kop koffie en ontspande me nog even. Gisteravond spookte nog door m’n hoofd; de uitval naar Joline.
We hadden het weliswaar uitgepraat, maar het zat me nog niet lekker. Verdorie… Ik moest er met iemand over praten. Fred? Nee. Hoezeer Fred en ik elkaar ook lagen: hier had hij niets mee te maken. Bovendien: Joline was de chef van Fred. Rob? Ook niet. Zijn zus had hij op een huizenhoog voetstuk staan.
Wacht even… Melissa! Ja, daar zou ik mee kunnen praten! Ze kende Joline ondertussen door en door en de meiden waren hele goeie vriendinnen geworden. En Mel had ook met Joline in bed gelegen…

Ik belde Melissa op. “Hé broertje! Waarom bel jij zo vroeg? Zenuwen, zo vlak voor je bruiloft?” Ik grinnikte. “Ja. Ik krijg de vlinderdas van m’n jaquet niet goed gestrikt. Mel, heb jij vanochtend tijd om ergens even met me te kletsen?” Het was even stil. “Je zou dit niet vragen als je niet serieus was, Kees…” “Klopt. Ik bén serieus.” “Kom maar hierheen, Kees. Claar en ik hebben vanmiddag om drie uur nog een college.” “Ik zou graag met jou alleen praten, Mel. Het gaat om Joline.”
Ze klonk beslist. “Niks ervan. Als het om onze vriendin gaat, praat je met ons samen. Anders niet.” Ik hoorde Clara roepen: “Wij zijn toch samen jouw getuigen? Of ben je dat vergeten?” Verdomme, ze hadden gelijk…
“Sorry meiden. Oké, ik klets wel met jullie samen. Ik heb om negen uur een bespreking in Eindhoven, daarna rij ik richting Wageningen. Rond twaalf uur ben ik bij jullie, oké?” “Is goed! Dan eet je hier mee”, klonk Melissa’s stem. “Tot straks!”

Opgelucht legde ik de telefoon weg. De zorgen waren nu al een stuk minder… Half negen stapte ik in de auto en reed naar Eindhoven. De presentatie ging vlot, de heren waren tevreden. Alleen de boekhouder keek wat bezorgd; die zag een hoge kostenpost en over het rendement had hij alleen maar mijn cijfers. Maar beide eigenaars zagen mijn plan wel zitten.
“We beraden ons nog even, meneer Jonkman. Vanmiddag hoort u of we akkoord gaan, oké?” Ik knikte. “Bij akkoord: bel mijn directeur maar, Theo Koutstaal. Uiteindelijk moet u, als alles doorgaat, samen met hem de handtekening zetten onder een contract.” Ze knikten en ik kon vertrekken.
Zo… En nu naar Wageningen. Ja, in de tijd van de baas, maar ik deed ook we eens dingen voor de baas in m’n eigen tijd. Theo was altijd daar heel duidelijk over geweest. Tijdens een van zijn praatjes voor het hele bedrijf had hij het over werktijden gehad. “Ik doe niet moeilijk als jullie eens privézaken moeten regelen onder werktijd; jullie gaan niet moeilijk doen als je werk voor mij moet doen in je eigen tijd, oké? We hebben geen prikklok bij DT; we vertrouwen elkaar. Geven en nemen. En dat moet een beetje in evenwicht zijn.”
En dat had zijn vruchten afgeworpen: vrijwel niemand piepte over de werkdruk, ondanks dat die best hoog was…

Een uurtje later zat ik aan de lunch bij Claar en Mel. En ze keken me aan. “Vertel eens Kees… Wat is er aan de hand?” Ik begon aarzelend over gisteren. En toen ik het verhaal verteld had, vervolgde ik met: “Hoe denken jullie hier over, meiden? Jullie kennen Jolien, jullie kennen de zussen Bongers ondertussen een beetje… ik zit er best mee…”
Melissa ging naast me zitten. “Kees… Je weet dat Jolien en wij een paar maanden geleden een heerlijke avond en nacht hier hebben gehad?” Ik knikte. “Ze heeft het me verteld. En ze heeft ervan genoten en was enorm blij dat ze met jullie allebei… Nou ja, je weet wel.”
Clara ging aan de andere kant zitten. “…met ons allebei gevreeën heeft. En met ons allebei nu een hele goeie en diepe band heeft. Wij zijn zussen: Jolien, Mel en ik. Dát hebben we die nacht tegen elkaar uitgesproken, toen we, na een heerlijke vrijpartij, lekker tegen elkaar aan lagen.
Meiden kunnen enorm van elkaar genieten, Kees. Door lekker te knuffelen, door hele geile sex met elkaar te hadden, maar ook door lekker tegen elkaar aan te liggen en lang te kletsen over hele intieme dingen. En alle drie die dingen hebben jouw meisje en wij gedaan. En we hebben er enorm van genoten.
En precies dát wilde Jolien waarschijnlijk ook met Charlotte en Margot doen. Hen het gevoel geven dat ze ergens bij horen: bij jullie. Dat ze altijd bij jullie aan konden kloppen als er wat was. En dat Joline jou erbij wilde hebben… De meiden zijn gek op je, Kees! Dat hebben we allang gezien.”
Ik keek haar aan. “Maar Claar… Ik kan toch niet met hen naar bed gaan? Zelfs niet als Jolien erbij is; ik zou me kapot schamen.” Beide zussen glimlachten. “Kijk, daar komt de ouwe Kees weer naar boven… Techniek, muziek en hardlopen, dát zijn z’n werelden…” Melissa’s stem klonk spottend en ze vervolgde: “Lieve broer: je bent een schatje. Als jij je er niet goed bij voelt, moet je het vooral niet doen. Dat is joúw ethische kompas, en dat is prima. Joline heeft dat waarschijnlijk verkeerd ingeschat.”
Ze giechelde en Clara vulde aan: “Elke andere vent had de gelegenheid met beide handen aangegrepen, maar nee; onze brave broer niet.” Ik voelde me nijdig worden. “Ik ben dus blijkbaar niet zoals elke andere vent, Claar.”

Ze boog zich naar me toe en keek me aan. “Dat klopt, broertje, en daar zijn Jo, Mel en ik hartstikke blij mee. Maar luister goed naar me: Jij bent een schat van een vent. En daarom houden we zo van je. En Jo ook. Je bent een hele lieve minnaar volgens Joline, een vreselijk beest als je nijdig op iemand bent; enfin, dat hebben we zelf gezien, een beschermer voor iedereen in je omgeving, een briljant techneut en een fijne vent om als broer te hebben.
Láát Joline haar gang gang met de zussen Bongers. Ze weet feilloos wat ze doet. De fout die ze gisteren maakte, jou erbij proberen te betrekken, maakt ze niet nog eens, dat weet ik zeker. Maak het goed met haar. Ja, jullie hebben gisteravond het een en ander uitgesproken, maar ik heb niks gehoord over ‘goedmaaksex’.”

Ze gniffelde en keek vragend. Ik schudde mijn hoofd. “Hebben we inderdaad niet gedaan. Ze probeerde het, maar ik was nog niet in de stemming, ondanks dat ze een heel leuk onderjurkje en een mooie panty aan had.” Melissa legde een arm om me heen. “Ga dat doen, Kees. Vrij met je meisje tot de vonken ervan af vliegen en laat haar weten dat zij de enige is waar je helemaal gek op bent.”
Ze zweeg even en voegde er aan toe: “En op ons natuurlijk, je lieve, kleine, schattige zusjes.” Clara giechelde. “Ja. Met name dat ‘schattige’. Ben ik het helemaal mee eens, Mel.” Ik sloeg mijn armen om hen heen. “Dank jullie wel, schattige zusjes. Een dikke, donkere wolk die boven me hing, hebben jullie weggehaald.”

Ik gaf Mel een zoen en Claar ook eentje. Toen stond ik op. “En nu gaat deze jongen naar Gorinchem. Nog een beetje productie leveren.”
Mel knipoogde. “Vanavond ook productie leveren, Kees. Bij Jo.” Ik keek twijfelend. “Ik weet niet of mevrouw daarvoor in de stemming is, Mel. Vanavond hebben we de loopgroep. Zijn we meestal wel een beetje ‘op’ en is het een kwestie van wat drinken, douchen, eten en dan slapen.”
Ze tikte op mijn neus. “Dan knijp je de boel vanavond maar wat minder af, broertje. Vanavond laat jij Jolien weten dat je als een malle van haar houdt! En ik controleer je, denk er aan!” Ik trok een wenkbrauw op. “En hoe had mevrouw mijn jongste zus dat willen doen? Wil je erbij liggen?” Ze schudde haar hoofd. “Ik bel Jo morgen wel op. Simpel.”
Ik zuchtte. “Hé, je bent weliswaar een van mijn getuigen, maar we zijn nog niet getrouwd, hoor…” Ze giechelde. “En als jullie getrouwd zijn, bellen we elke week op om te informeren hoe het met jullie liefdesleven gesteld is. Wij nemen onze taak als getuigen uiterst serieus, denk er aan!” Claar voegde er aan toe: “En Rob en Ton bellen Joline. En als die klachten heeft… Nou, dan staat je wat te wachten, broer!” “Maffe tutjes…”

Ik omhelsde Claar en toen Mel. “Ik hou van jullie. Dank je wel!” Toen vertrok ik. Fluitend. Heerlijk, die twee zussen… In Gorichem meldde ik aan Theo dat hij vanmiddag een telefoontje kon verwachten uit Eindhoven. “Goed nieuws of niet, Kees?” “Ik weet ’t niet, Theo. Hun boekhouder keek nogal ‘zuunig’ toen ik het over de kosten had.” Hij bromde. “Daar is hij voor aangenomen, Kees. Ik weet niet men bij de lunch van de opleiding voor boekhouder serveert, maar het zou me niks verwonderen als dat een hele kale boterham is. Enfin, ik zal de telefoon bij de hand houden.”
Ik liep naar m’n eigen bureau, zette de PC aan en liep door naar de groepsruimte. “Hé, daar is de chef! Stoppen met digitaal pokeren, jongens!” Frits liet zich horen en ik liep naar hem toe. “Sinds wanneer heet ik hier ‘chef’, meneer van Hengel? We hebben maar één chef en die zit hier tegenover in de gang en heet Theo, begrepen?”
Hij grinnikte. “Oké, oké… ik zal m’n grote bek wel weer dichthouden… Hoe is het? Heb je die order voor die ijzersmelters binnen gehaald?” Ik haalde m’n schouders op. “Ze zouden vanmiddag Theo bellen. We horen het wel. Hier verder nog bijzonderheden?”
Henk praatte me even bij, maar veel schokkends was het niet. “Rob, die twee vriendjes van jou? Hoe staat het daarmee?” Rob grijnsde. “De ene vroeg of hij gisteren kon beginnen, de ander, onze marinevriend, keek nogal sip toen we het hadden over zijn opzegtermijn. Twee maanden. Maar goed hij heeft nog al wat verlofdagen over dus kan hij over vijf weken beginnen. En onze cruise-machinist start de maandag na jouw trouwdag. Heeft dus een soepele start van drie weken…” Rob keek verdacht gemeen.

“Mooi man! Dat heb je goed gefikst!” Hij schudde zijn hoofd. “Nee Kees, dat hebben we samen gefikst. Die mafketels op dit bureau, maar ook Theo, Backoffice… Zeg maar de hele sfeer van DT.” Ik knikte. “Ja, dat is iets om heel zuinig op te zijn.” “Oh ja: Theo vroeg of wij, Henry, jij en ik om een uur of vier bij hem wilden komen. Even de koppen bij elkaar steken. En nee, hij zei niet waar over.” “Oké… Geef me straks maar een seintje als het bijna vier uur is. Ik moet nu even naar je zus toe.” Henry lachte vriendelijk. “Dus we moeten je straks bij Joline ophalen, Kees? Dan maken we er tien voor vier van, dan kun je je nog even fatsoenlijk aankleden…” De rest van het team schoot in de lach en ik maakte een dreigend gebaar. Hij dook weg.

“Kijk je maar uit als je langs de receptie loopt, vriend Claassen…” Ik liep naar Joline’s bureau. “Hé schat, ik ben er weer…” Ik keek rond. “Waar zijn de dames Bongers?” “Die zitten vanmiddag bij Gonnie om zich op haar gebied wat in te lezen.” Ze keek me aan, stond op en deed de deur dicht. “Er is wat, Kees, ik zie het. Vertel!” Ik keek weer in twee onderzoekende blauwe ogen. “Ik heb vanmiddag in Wageningen geluncht, schat. Even gespiegeld met die twee draken. En die hebben me feilloos laten weten wat een enorme oetlul ik gisteren was om jou zo uit te foeteren.” Ze keek vragend.
“Kees… dat hadden we toch al uitgesproken?” Ik knikte. “Ja. Rationeel wél. Emotioneel nog niet genoeg. En dat wil ik vanavond met jou doen. Ik wil het kalm aan doen met de loopgroep en daarna met jou naar bed. Tenminste… als jij dat ook wilt.” In Joline’s ogen ontstonden pretlichtjes. “Dat kalme aan doen met de loopgroep lijkt me sowieso een prima idee, Kees. De rest, daar moet ik…”

Ze trok me naar zich toe en kuste me. “Wat dacht je zelf, Kees? Natuurlijk wil ik met je naar bed! We doen de ramen dicht, de deur van de slaapkamer op slot en…” Ze gaf me een lange zoen. “Nog een uurtje, dan gaan we richting huis. En vanavond is je vriendinnetje Jolientje er weer…” Ze liep naar de deur en zei op normale toon: “En nu weer verder met je werk, meneer. Tékenen…”
Ik schudde m’n hoofd. “Nee mevrouw, nu even niet meer. Ik heb mijn laatste projectje voor mijn huwelijk vanochtend afgesloten. Dat lasbedrijf. De rest van deze week en de aansluitende paar dagen ben ik duvelstoejager van de Piraten. Oftewel Piraat zonder eigen opdracht. Oh ja, en natuurlijk wat teamleidersdingetjes, natuurlijk. Ik lummel dus wat rond.” Ze keek ondeugend. “Niks anders dan anders dus…”
Ik zuchtte en liep de gang in, naar de groepsruimte. Nog even dollen met…

“Kees!” Een kreet uit Theo’s bureau. “Present chef!” Ik liep z’n bureau binnen, hij zat met een grijns om zijn mond achter z’n bureau. “Jij hebt die boekhouder overtuigd. Ze gaan in Eindhoven met ons in zee!” “Mooi. Dan zijn die uurtjes ten minste niet voor Jan Doedel geweest.” Theo wees op zijn koffie-apparaat. “Jij nog een bakje? Beter dan uit de muur in de koffiehoek.” Hij schonk in en we namen plaats in de makkelijke stoelen van zijn zitje. “Wie gaat die klus klaren, Kees? Want jij bent vanaf volgende week bijna een maand uit beeld.”
Ik wees op mezelf. “Ikke. Het ontwerp verder uitwerken kan ik deze week nog wel doen. Niet zoveel werk. Dan kan Denise of Gonnie kijken waar ze de onderdelen kunnen kopen en het hele inkoopproces afronden. En na onze vakantie kan het installatiebureau aan de slag. Heeft geen haast; de heren in Eindhoven willen deze klus in hun bedrijfsvakantie laten doen. Die start begin Juli. Dus dan kan ondergetekende prima het installatiebureau een paar keer op hun vingers kijken tijdens de montage.”
Theo knikte. “Mooi. Dan lopen we daar ten minste niet mee knijp.” Hij nam een slok koffie. “Heb je ondertussen al een schemaatje voor onze amateur-bouwvakkers bij de familie Jacobs?” “Moet ik even bij Henk navragen. Die zou de jongens vragen wanneer zij konden.” Hij keek me over zijn kopje aan.

“Mooi… Kees, ik heb, samen met Gertie van de week eens zitten brainstormen. DT heeft Rob aangenomen als plaatsvervanger. Maar die wilde zonodig bij de Piraten blijven en uiteindelijk is André plaatsvervanger geworden. En dat doet hij prima; Miranda’s team werkt ook uitstekend. Maar wij krijgen er nu twee volwaardige machinisten bij; wat dacht je ervan om Rob en Henry én hun twee nu nog varende vriendjes als apart team bij elkaar te zetten? Rob als teamleider, Henry als plaatsvervanger?”
Ik moest even denken. “Theo, ik denk dat dat op zich een prima plan is; Rob en Henry is sowieso een gouden duo, met die twee nieuwe mensen kunnen ze zich helemaal op de puur nautische klanten richten. Damen, Neddrill, Foxhol… Alleen vraag ik me af of we dan nog steeds geen lui tekort komen in die sector.”
Theo haalde zijn schouders op. “Voorlopig hebben we werk zat met die drie klanten. Als er meer klanten belangstelling voor ons werk hebben, zal het antwoord zijn: ‘Sorry, nu even niet.’ Totdat we meer mensen in dat nautische team hebben, maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren.”

Hij zweeg even en ik ook. Even deze mededeling verwerken. Rob en Henry weg bij de piraten… Twee goede krachten kwijt, maar ook twee goede vrienden. Aan de andere kant: Rob bij mij weg was misschien wel goed, juist omdat hij familie was. Nou ja… bijna dan. Henry weg… Balen. Niet alleen was hij een bijzonder veelzijdig ingenieur gebleken, maar hij was ook behoorlijk losgekomen nadat hij verkering kreeg met Angelique.
Hij was in ieder geval geen ‘nerdy type’ meer, zoals Joline hem ooit aan Angelique had omschreven. En verdorie, Henry was het méér dan waard om plaatsvervanger te worden! Ik keek Theo aan en knikte. “Goed plan. Ik stem voor.” Hij fronsde. “Geen problemen mee, Kees?”
“Theo, natuurlijk baal ik ervan als je Rob en Henry bij ons weghaalt. Maar ik besefte net dat Henry nu prima op eigen benen kan staan en Rob, nou ja… hij is straks familie.” Theo knikte. “Mooi. En we gaan nieuwe rekruten voor de Piraten regelen, Kees.” Ik stak een vinger op. “Theo, denk er aan dat beide heren er zelf ook nog over moeten beslissen…” Hij grinnikte. “Dacht je dat we die mogelijkheid over het hoofd hadden gezien? Gertie is weliswaar blond, maar zó blond nou ook weer niet.”
Ik proestte het uit. “Dat durf jij niet te zeggen waar ze bij is, chef. En zeg het ook maar niet waar Joline bij is, want dan krijg je zo’n pantserdoorborende blik uit twee blauwe ogen. Ga je niet leuk vinden…”
Hij grinnikte weer. “Misschien iets om uit te proberen op jullie bruiloft?” “Doe maar niet. Ik wil het graag gezellig houden. De bruid die haar directeur met het mes te lijf gaat waarmee ze net de bruidstaart heeft aangesneden… En ze wordt geassisteerd door haar moeder, reken daar maar op!”
Hij trok een gezicht. “Ja, daar heb ik op jouw bevorderingsparty even mee gesproken… Een nogal vastberaden type.” “Een schat van een vrouw, Theo. Maar een leeuwin met chronische kiespijn als je rot doet tegen haar dochter.”

Hij zette zijn kopje op tafel. “Ik stel voor dat we het piratenest eens binnen wandelen. Ik wil dat jij álle Piraten tegelijk deze mededeling doet.” “Ikke? Gertie en jij hadden toch overlegd?” Hij knikte. “Ja. Maar goed nieuws moet door de direct leidinggevende worden gebracht, dat weet je toch al lang?” Ik zuchtte. “Oh ja… Dat managementsboek waar je steeds uit citeert… Mag ik me even voorbereiden? Zo even uit de losse pols dit mededelen gaat me effe iets te snel…”

Ik pakte een post-it en schreef snel een paar steekwoorden op. “Zo, hij kan. Mooi moment, vlak voordat ze naar huis gaan.” “Nou, let’s go dan, meneer de Opperpiraat. Jij mag het woord doen.” We staken de gang over, naar de groepsruimte. Daar heerste nog stilte; allemaal waren de heren op hun computer bezig. Alleen radio drie gaf wat geluid.
“Heren…” Frits keek op. “Oh shit. Kees en Theo samen. Rottigheid!” Ik grijnsde. “Ja, inderdaad. Mag ik even jullie aandacht?” “Eén moment, Kees… Even wat afmaken”, bromde Rob.
Theo liep naar zijn PC en drukte het beeldscherm uit. “Hé, wat doe je nou? Idioot!”
Theo boog zich naar hem toe. “Het is nogal onverstandig om je directeur voor ‘idioot’ uit te maken, meneer Boogers. Het zou zo maar kunnen dat er dan hele nare dingen met je gebeuren. Dit tolereer ik niet van een groepslid, begrepen?”

Inwendig moest ik grinniken. Een mooie voorzet van Theo. “Precies. En daarom, Rob gaan we jou teamleider maken. Dan kun je ten minste ongelimiteerd je directeur voor rotte vis uitschelden. Wat dacht je daarvan?”
Rob humde. “Steek een ander de gek aan, Kees.”
Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Heren… Onze directeur heeft gisteren met zijn echtgenote overlegd. Het resultaat was dat ik zojuist de vraag kreeg of ik het zag zitten om Rob en Henry én de twee nieuwe collega’s een nieuw team te laten vormen, gespecialiseerd in scheepsbouw in plaats van offshore en wal-installaties.
Ik moest daar even over denken, want die twee zijn de afgelopen maanden een gouden duo gebleken. En een mooie aanvulling op de sfeer in dit hok. Maar… We komen capaciteit tekort op nautisch gebied. Een puur nautisch team zou de positie van DT sterker maken.
Dus… Rob, namens Theo de volgende vraag: wil jij teamleider worden van dit nieuwe, nautische team?” Hij keek me aan en vervolgens naar Theo. “Op één voorwaarde. Dat Henry plaatsvervanger wordt. Anders bedank ik voor de eer.”
“Lúl!” klonk het fel uit Henry mond. Ik draaide me naar Henry. “Tja, vriend… Nu hangt alles van jou af. Wil jij plaatsvervanger worden in het nieuwe nautische team?” Hij begon langzaam te grijnzen. “Alleen als Rob teamleider wordt. Anders kun je het op je buik schrijven en blijf ik Piraat.” “Potdomme”, zei Theo. “Jullie hangen ook aan elkaar als uitgeharde epoxylijm hé?”
Rob en Henry keken elkaar aan, knipoogden en wezen naar de grond. “Nú, meneer de directeur!” Theo deed braaf zijn vijf push-ups , stond op en keek beide heren aan. “Én?” Maar: ze knikten. “Dus… Henry en ik, Eric en Frank worden een apart, nautisch team?” Theo knikte. “Ja. Jullie hebben een hele goeie naam bij Damen, bij Neddrill en in Foxhol. Met de nieuwe collega’s erbij kan dat alleen maar beter worden. Lui uit de praktijk, die stuur- en bakboord van elkaar kunnen onderscheiden en praktijkervaring hebben in de machinekamer. Goud waard. Willen jullie het?”

Rob en Henry knikten. “Lijkt ons leuk!” En met een blik naar mij zei Henry: “Maar we blijven wel Piraten, denk er om!” Theo stak zijn hand uit naar Rob. “Dank je wel, Rob.” En even later naar Henry: “Jij ook bedankt, Henry. En allebei succes. De bijzonderheden spreken we morgen wel even door. Om tien uur bij mij op het bureau.” “Sorry Theo, dat gaat niet. Om tien uur zitten we ons hier, in deze ruimte klem te eten aan gebak. Misschien moet je maar meedoen. Daarna melden we ons wel bij je op je bureau.”
Theo keek afkeurend. “Gebak? Nee, dank je wel. Dan krijg ik thuis onmiddellijk op m’n donder en kan ik weer een week groenvoer eten. Ik kom hier wel koffiedrinken morgen, maar het gebak laat ik staan. Bovendien moeten we ’s middags naar Mariëtte… Nou, dan weet je het wel.” Met een zwaai verdween hij.
De rest van de piraten wenste Rob en Henry geluk met hun promotie. Ik stond het vanaf de zijlijn aan te kijken: geen jalouzie. En dat was goed. Ik was de laatste die hen een hand gaf. Eerst Rob. Die keek me aan. “Waarom, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, niks ‘Kees’. Dit plan komt voor honderd procent bij Theo en Gertie vandaan. En Theo vroeg aan mij hoe ik in de wedstrijd stond en ik ben het er helemaal mee eens. Jullie zijn een gouden duo gebleken. Een half jaar geleden al, op de Neddrill 24. En dat is alleen maar beter geworden.”
Ik gaf Henry een hand. “Gefeliciteerd, vriend. Je hebt het verdiend.” Hij keek me aan. “Jij bedankt, Kees. Jij hebt een hele grote rol gespeeld in het feit dat ik nu ben die ik ben.” Ik schudde mijn hoofd. “Op technisch gebied misschien een klein beetje. Die lelijke vent naast je heeft daar een groter aandeel in gehad. Maar het grootste deel komt van die kleine rooie, twee deuren verderop.” Hij grinnikte. “En die ga ik zo dadelijk eens verrassen… En haar moeder ook.”
Ik knikte. “Doe maar. Opbokken jij!” Hij sloot zijn computer af en verdween. Rob deed z’n beeldscherm weer aan, sloot ook zijn werk af gaf me een dreun op mijn schouder en liep ook het bureau uit. “Zo heren… Straks twee fijne collega’s kwijt uit ons team. Als jullie nog gegadigden weten…”

Frits knikte. “We weten het, Kees. Hard werken en op z’n tijd een lolletje…” Hij keek even spijtig. “Van de oorspronkelijk Piraten zijn er ondertussen twee verdwenen…” Ik tikte hem op de schouder. “Maar André heeft onze manier van werken mooi aan Team Miranda overgebracht. En ik weet zeker dat Henry dat straks ook doet. We laten Gonnie wel een nieuwe tekening maken zodra we versterking hebben gekregen.” Ik keek rond en verhief mijn stem. “En nu allemaal oprotten! Jullie zitten al een minuut of tien in je eigen tijd; de piepers branden thuis aan! Wegwezen!”

Een gil sneed door de gang en we grinnikten. Angelique, dat was duidelijk. “Eens kijken of ze zo meteen wéér een paar radslagen door de hal maakt, net als toen ze hoorde dat ze bij DT kwam werken...” Ik stak m’n hoofd door de deur. “Nee. Het is stil op de gang. Waarschijnlijk is mevrouw de juriste in een diepgaande discussie met een nautisch ingenieur… Heren, ik ga mijn liefje ophalen. Wij moeten vanavond nog een loopgroep coachen. Tot morgen!”

Lachend liep ik naar het bureau van Joline. Die trok net haar jas aan, samen met Margot en Charlotte. “Zaten jullie Angelique weer te pesten, Kees? Ik hoorde haar gillen…” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Hand op m’n hart. Misschien dat Henry zich te buiten ging aan zoenen of zo, maar de rest van de Piraten zat, toen zij gilde, netjes nog in hun hok.” We liepen de gang door en bij de receptie hield ik even in. Angelique en Henry stonden, met hun armen om elkaar heen, hevig te zoenen. Ik wees. “Zie je wel… Niks anders dan anders.” Joline was directer. “Hé, stelletje klefnekken, laat dat! Alle vrijgezellen in dit bedrijf slaan op tilt!”

Angelique keek om. “Wij mogen dat, Jo. Zelfde salarisschaal, dus geen sprake van machtsmisbruik of zo.” En ze ging door met zoenen. Joline keek mij aan, fronste, liep de receptie binnen en trok hen uit elkaar. “Wacht even, dame en heer. Bij mij gaan er alarmbellen af. Zelfde salarisschaal? Echt niet. Wát is hier aan de hand?”
Henry keek haar rustig aan. “Jaloers? Voor lekkere zoenen moet je bij je vriendje zijn, niet bij mij, mevrouw.” Joline deed verwonderd een stap achteruit. Dat was niet de Henry die zij kende. “Oké, ik wil nú weten wat hier aan de hand is!”
Henry keek me aan. “Vertel jij het maar, Kees. Wij zijn nog even bezig…” En plagend begon hij weer te zoenen. En Angelique vond dat niet onprettig, zo te zien. “Meneer Claassen is een halfuurtje geleden benoemd tot plaatsvervangend teamleider van een nieuw op te richten, puur nautisch team.” Joline’s mond viel open. “En je mag drie keer raden wie de teamleider wordt.” Ze was even stil. “Robbie?” Ik knikte. Kon niets meer zeggen, want Joline rénde naar de groepsruimte. En kwam even later terug. “Nét te laat… Jammer!”
“Die zal waarschijnlijk met bloedspoed naar Wageningen rijden om de knuffels van zijn liefje in ontvangst te nemen, Jo. Die bevallen waarschijnlijk beter dan die van jou.” Henry keek ondeugend en ik deed een stap naar voren. “Hé jij! Geen negatieve opmerkingen over de knuffels van mijn aanstaande bruid! Daar weet jij helemaal niks van, dus bek houden!”
Joline glimlachte. “We gaan daar snel verandering in brengen, Henry… Kom hier!” Ze omarmde hem en gaf hem drie dikke zoenen. “Proficiat vriend. Dit heb je verdiend.” Een half jaar geleden zou hij knalrood geworden zijn, nu glimlachte hij. “Dank je wel, Joline. En er is inderdaad niks mis met die knuffels van jou.” “Jaja… De rest kom je maar bij mij halen, piraat!” Angelique keek hem doordringend aan. Ik legde mijn armen op haar schouders. “Jij ook proficiat, An. Want ook jij hebt er aan bijgedragen dat Henry nu is wie hij is. Ik zal je wel even bezig houden; Margot en Charlotte willen Henry ook nog feliciteren… Kan even duren.”

Ze bromde lachend. “Rotzak.” “Kom Kees”, zei Joline, “scheur je los van Angelique, we hebben een loopgroep te coachen in Veldhoven.” Met een zwaai namen we afscheid. “Tot morgen!” In de auto ging Joline achterin zitten. “Ik wil even dutten, Kees. Vandaag best druk geweest.” Charlotte ging naast me zitten. “Ik offer me wel op om de airbag terug te koppen bij een botsing, Kees.” “Aardig van je, Lot”, antwoordde ik spottend. Ik ga m’n best doen om…”
“Kees Jonkman! Jij rijdt netjes, denk er aan! Geen macho gedoe omdat er nu een andere vrouw naast je zit, pas op jij!” Charlotte gniffelde. “Jammer Kees. Braaf 120 blijven rijden en niet stunten, anders krijg je klapjes.” Ik bromde. “Ben je eens een keertje in een lollige bui, mag je dat niet op het gaspedaal botvieren… Het is ook altijd wat hier.” Lot giechelde. “Vier je lol maar op een andere manier bot, meneer Jonkman. Maar niet met drie knappe dames in de auto. Da’s meer iets voor puberjochies.”
De rit ging in redelijk stilzwijgen; het was druk op de weg en ik had m’n aandacht nodig. In Veldhoven was ik blij dat we thuis waren en zette met een zucht de motor af. “Zo. Héhé… We zijn er. Kom dames, naar binnen. Boterham eten,glaasje melk erbij, omkleden. Om 19:00 hardloopgroep!” Een driestemmige kreun volgde. “Nee hé, ook dat nog… Weer door de hei, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Ik heb jullie recent genoeg afgeknepen. En mezelf ook. Vanavond doen we het kalm aan.”

En daar hield ik me ook aan: een rustige warming-up, twee kilometer in een redelijk rentempo, wat oefeningen voor het bovenlichaam en toen twee kilometer terug in een kalm looppasje. “Gut, Kees… Dit zijn we niet gewend! Wat ben jij vandaag soepel…” Linda keek me aan.
“Een paar weken geleden hoorde ik dat een aantal lui op begonnen te zien tegen de dinsdagavond, Linda. Dat wil ik niet. Het mag best eens pittig gaan, maar ik wil ook rekening houden met de mensen met een wat mindere conditie. Sorry.” Ze lachte. “Ik vind het ook we eens fijn om een avondje kalm aan te doen, hoor. Ik ben ook geen twintig meer…”
De manager van Philips zei droogjes: “Van een afstandje zie je er wél zo uit, hoor Linda! In jouw geval een behoorlijk afstandje weliswaar, maar toch…” We schoten in de lach. “Zo. Die heb je te pakken, Linda.”
Ze grijnsde. “Ik pak ‘m wel terug. Over een week of twee, denk ik. En drie. En vier. En misschien wel vijf. Als Joline en Kees op huwelijksreis zijn…” Ze keek verdacht lief en Joline zei: “Poeh… Blij dat wij daar niet bij zijn!” In een goeie sfeer namen we afscheid.

“Nog één keertje Kees als trainer, mensen. Daarna zijn jullie overgeleverd aan Linda. Héél veel sterkte alvast…” In een licht looppasje liepen we richting huis. Joline wilde de trap nemen, maar ik wees naar de lift. “Nee dame. We hebben kalm aan gedaan; nu niet nog even vlammen. Ook nu rustig aan. Lift.” Joline keek me kort aan, haar ogen vragend. Boven volgden we het bekende ritueel: even wat drinken, daarna uitkleden en douchen. Onder de douche keek ze me aan. “Wat ben jij van plan, Kees? Ik zag het daarnet aan je gezicht…” Ik trok haar tegen me aan.

“Mijn lieve zusjes hebben me erop betrapt dat ik vertelde dat we gisteravond weliswaar dingen hebben uitgesproken, maar dat we dat niet hebben afgerond met stomende sex, m’n lief. En ze gaven me opdracht om dat vanavond goed te maken.” Ik aarzelde even. “Tenminste… Als jij er ook voor in de stemming bent, Joline.” Ze draaide zich naar me om.
“Volgens mij ben jij vergeten hoe ik er gisteren uitzag voordat wij naar bed gingen, Kees. Ik wilde je laten voelen dat ik als een malle van je houd. En ja, gisteravond kwam het er niet van omdat jij nog steeds met jezelf in de knoop zat, maar als jij vanavond…” Ze kuste me, haar hoofd naar me opgeheven, haar gezicht in de straal van de douche. “Ik ga jou vanavond laten merken dat ik straks je bruid ben. En dat de twee zussen hiernaast liggen, zal me een biet zijn. Die houden zich maar met elkaar bezig.” Ze giebelde even. “Kunnen ze prima.”
Ze stapte onder de straal uit, wreef haar ogen uit en keek me aan. “Het wordt hevig vannacht, Kees.” Ik kuste haar. “Ik zie ernaar uit, schat.” Ze draaide de mengkraan dicht. “Geen kouwe plens. Lekker afdrogen, dan zal ik iets lekkers aantrekken voor je.” “Zou je daar niet mee wachten tot…”
Joline onderbrak me. “Nee. Lot en Margot mogen best weten dat wij vanavond van elkaar gaan genieten. Die meiden hebben hun ogen niet in hun zak zitten, hoor. We hebben vandaag een kwartiertje met elkaar zitten kletsen over gisteravond. Op mijn bureau, met de deur dicht. En onder andere zeiden ze: ‘Trekken jullie je alsjeblieft niets van ons aan. Als jullie willen vrijen, vrijen jullie. We hebben de gevolgen gemerkt als er zogenaamd niks mag op seksueel gebied.’
Ik had ze verteld dat we gisteren niet gevreeën hebben en toen zeiden Margot: ‘Als jullie dat vanavond willen inhalen: lekker doen! Wij gaan dan wel studeren op onze kamers.’ En Lot keek toen héél ondeugend en zei zachtjes: ‘of niet…’ en toen moesten we vreselijk giebelen, als een stel schoolmeisjes.” Ze keek me aan. “Ik zal wat leuks aantrekken, Kees. En jij ook netjes aankleden. Dan eten, een kopje koffie maken en om negen uur trekken wij ons terug, oké?”
Ik knikte. “Je bent lief voor je botte techneut.” Joline knikte. “Dat moet ook. Hij is ook lief voor mij. En voor die twee hiernaast.” Ondertussen waren we beiden afgedroogd en liepen de slaapkamer in. Joline liep naar mijn kast, haalde er een nette broek uit en een overhemd. “Hier, aantrekken. En sokken en nette schoenen. Ik zal ondertussen iets aantrekken wat jij wel kunt waarderen.” Boxer, onderbroek… en toen de nette broek en het overhemd.
Maar ondertussen keek ik met een schuin oog naar Joline. Ze haalde een wit rokje en een blauwe blouse uit de kast. Een huidkleurige panty ging aan, toen het rokje, de blouse en een paar pumps completeerden het geheel.
“Schat… Zullen we eten maar overslaan en de deur op slot doen?” Joline schudde haar hoofd. “Mooi niet, meneer. Dan krijgen we van de huisarts in Amersfoort op ons donder dat we de zussen honger hebben laten lijden. Jij gaat naar binnen en begint te koken. Dan gaan we gezellig samen eten, besluiten dat met een lekker toetje, gaan nog even op de bank zitten kletsen en om negen uur sluiten we het huis af en betreden we onze slaapkamer. Ik doe nog even m’n haar, dan kom ik je helpen.”
Een pets op mijn billen volgde. “Hup, koken jij!” Ik liep de kamer in en werd verrast door de geur van warm eten. De zussen stonden in de keuken. “Zo, dames… Dát is een fijne verrassing! Wat eten we vandaag?” “Zullen jullie wel zien, Kees. Je hebt ons niet helemaal de vernieling in gelopen, dus waren we in staat om iets terug te doen.” Margot draaide zich lachend naar me om. Ik liep om het keukenblok heen en floot het bekende lage fluitje. Beide meiden zagen er leuk uit: ook rokjes aan, fleurige blouses en een beetje make-up.
Charlotte draaide zich ook om. “Kan het uw goedkeuring wegdragen?” Ze sloeg haar arm om Margot heen. “Wij gaan vanavond een feestje vieren, Kees. Een feestje dat we nu helemaal vrij zijn.” “Goed plan, meiden!” hoorde ik plotseling achter me. Joline was geruisloos de kamer binnen gelopen. “Wauw! wat zien jullie er leuk uit!” Ze lachten voorzichtig. “We hebben elkaar opgemaakt… Dank voor de tips, Joline.” Margot knikte. “Was even moeilijk, maar wel leuk om te doen. Ehhh… Als jullie het niet erg vinden gaan we niet te laat naar onze kamers.”

Joline liep naar hen toe en sloeg haar armen om hen heen. “Nee, dat vinden wij niet erg. Want Kees en ik gaan doen wat we gisteren niet gedaan hebben. Wij gaan gelijktijdig met jullie naar de slaapkamer, denk ik.” Ze knipoogde. De zussen keken mij aan. “Kees… Is het weer helemaal goed tussen jullie?” Ik knikte. “Ja. En nu we tóch zo openhartig tegen elkaar zijn: Joline en ik gaan vanavond heerlijk van elkaar genieten. Om te vieren dat we onze eerste best wel pittige crisis goed zijn doorgekomen. Dankzij jullie én mijn lieve zusjes. Daar ben ik vanmiddag wezen lunchen en om raad te vragen. En zij hebben me even de les gelezen. En jullie ook.”

Joline trok me naar zich toe, en toen de zussen. “En daar ben ik jullie dankbaar voor, meiden. Kóm, eten, anders liggen we straks voor pampus in bed zonder dat er iets gebeurt. Wat hebben jullie gemaakt?” Het eten bestond uit aardappels, verse boontjes en een gehaktbal. Als toetje een kop warme chocomel. “Geen koffie, Kees. Dan slapen we straks niet!” Joline keek ondeugend. “Nou én? Dan ga je toch andere leuke dingen doen?”
Een simultane zucht was de reactie. Tijdens de chocomel wipte Joline plotseling op en liep richting slaapkamer. Ze kwam even later terug met een wit doosje en gaf dat aan Charlotte. “Alsjeblieft. Voor jullie samen. Kun je nog veel plezier mee beleven. En ik ben ervaringsdeskundige. Gebruiksaanwijzing zit erbij en alle toebehoren.” Ze maakten het doosje open en deden het meteen weer dicht, terwijl ze allebei knalrood werden.
Joline lachte. “Niet voor schamen, meiden! Ik heb ‘m gebruikt, samen met Clara en Melissa. Heerlijk. En daarna heel goed schoongemaakt, wees maar niet bang. Als jullie ‘m willen gebruiken: geniet er samen van. Zo niet: even goeie vriendinnen, dan zie ik ‘m binnenkort wel terug.”

Ze keek op tafel. “Hebben we allemaal het dessert op? Dan stel ik voor dat we ons gereed gaan maken voor de nacht.” Ze giebelde ondeugend. “En ik zei niet dat we gingen slapen… Kóm, Kees, afsluiten. Wij ruimen het spul hier wel even op.” Toen ik terugkwam van mijn rondje stonden de zussen met Joline te knuffelen. “Lekker genieten, meiden”, hoorde ik Joline zeggen. “Ik kan mij alleen maar bij de laatste spreekster aansluiten, dames. Tot morgenochtend. Half zes… hoe verzin je het…” Ik knipoogde.
Een seconde later had ik een paar zoenen van de zussen te pakken. “Jullie ook genieten!” Joline knikte. “Zeker weten!” De deur van hun slaapkamer ging dicht en wij liepen naar de onze. Toen die dicht was keek ik Joline aan. “Heb jij hen gegeven wat ik denk dat…” Ze knikte. “Die dubbele dildo. Die hebben we na die ene keer niet meer gebruikt. Ik heb ‘m van de week nog een keer grondig schoongemaakt en er nieuwe batterijen in gedaan… Ik hoop dat ze de ramen dichtdoen vannacht!”
Ze trok me tegen zich aan. “Wij doen dat in ieder geval wél, Kees. Ik wil je en ik ga ervan genieten!” Een lange zoen volgde, toen keek ze me aan. “Wat wil jij?” Ik streelde haar heerlijke benen. Van onderen naar boven, langzaam over haar heupen, haar billen en toen weer omlaag. Ze huiverde even. “Lekker… meneer. Gaat u Jolientje verwennen? Jolientje heeft daar heel veel zin in…” “En deze meneer ook, Jolientje. Kom eens even op schoot zitten, dan kan ik je lekkere lijf eens goed voelen.”

Ze giebelde. “M’n lekkere lijf… Dat zeg je toch niet, Kees? Als je dat ooit tegen iemand anders zegt, heb je meteen een dreun te pakken.” Ik streelde in haar hals. “Van jou of van die ander, Jolien?” Ze keek me aan. “Misschien wel van allebei. Pas dus maar goed op jij!” Ik kuste haar, daarna keek ze me aan. “Waarmee kan ik jou verwennen, Kees?” Ze schoof op mijn schoot heen en weer. “Ik denk dat ik al iets weet… Uitkleden, Kees!” Ze stond op, liep naar de badkamer en even later hoorde ik water in het bad lopen. Daarna rommelde ze in een kast. “Yés! Gevonden!”
Met haar lange, rode jurk in haar handen liep ze naar me toe. “Lekkere spelletjes in het bad, liefje… Wat dacht je daarvan?” Haar ogen glommen. “Jij hebt altijd zulke geile ideetjes, Joline… Ik ben helemaal voor!” “Mooi, dan gaan we elkaar lekker nat en geil maken.” Ze fronste. “En waarom ben jij nog niet uitgekleed? Ik wil een lekkere naakte vent tegen me aan voelen!”
Ik kuste haar. “En ik een heerlijke, sexy aangeklede vrouw…” Ze duwde me naar achteren. “Nou, dan moet je die vrouw wel de gelegenheid geven om zich sexy aan te kleden… En jij mag je nog even scheren. Ik voel stoppels en dat is niet leuk bij mijn lieve, zachte poesje.” Ik gniffelde. “Dat heb ik graag voor over, mevrouw.”
Ik schoor me zorgvuldig, spoelde mijn gezicht af en deed wat aftershave en deo op. In mijn boxer liep ik de slaapkamer in. Joline borstelde haar haren; in het lamplicht van haar kaptafel leken haar haren goud. Haar rode jurk had ze aan en de combinatie van het warme rood en haar blonde haren…
“Schat, je bent prachtig zo… En mag ik daar zo mee vrijen?” In de spiegel glimlachte ze tegen me. “Ja. Lekker mee vrijen, heerlijk bij klaarkomen, al je wensen laten uitkomen…” Ze stond op. “Ik ben er voor jou, Kees.” Ik bekeek haar. Op haar naaldhakken was ze net zo lang als ik: een slanke, prachtige vrouw met blonde haren en een prachtig gezicht. Sierlijke, blonde wenkbrauwen met een vleugje rossig, een mooie mond met volle lippen, een paar sproetjes om haar neus… De jurk stond haar prachtig: accentueerde haar bovenlichaam en haar mooie heupen en billen. En halverwege haar bovenbenen was een split, waardoor haar benen zichtbaar werden. Lange benen, sierlijk en sexy. En haar voeten in open schoentjes, bijeen gehouden door een aantal dunne lussen, zodat het leek alsof ze zweefde…

Haar blauwe ogen keken me aan. Vragend, liefkozend, verlangend. “Kees…” Ze stak een hand uit. “Kom je mee?” Een glimlach volgde. “Het water zal nu wel hoog genoeg staan om lekker in bad te liggen.” Voor het bad trok ze haar schoentjes uit. “Die wil ik wel netjes houden…”
Ik grinnikte. “Ben ik blij mee, mooie vrouw. Neem ze maar mee naar Noorwegen. Kan ik van genieten als je voor me loopt tijdens een wandeling langs de rotsige oevers van de Sognefjord.” “Jaja… Zeker ook in een kort rokje? En met een panty aan? En ik dan m’n enkels verzwikken op deze naaldhakjes? Weet je: dan mag jij me de hele 17 kilometer, die we dan al gelopen hebben, terugdragen!”
Ik schoot in de lach. “17 kilometer op deze schoentjes? Dat is bluf, mevrouw.” Ze keek me aan. “Maak me niet gek, Kees… Maar vooruit, ik zal ze meenemen…” Ze kuste me langzaam en zei toen: “Voor als we eens een zwoele avond willen beleven langs de oevers van de Ofotford, tijdens het bekijken van de middernachtzon.” Ik ging op de rand het bad zitten. “De Ofotfjord? Da’s ter hoogte van de Lofoten, schatje. Dat is een behoorlijk eindje sturen… Ik weet niet of we dat in drie weken gaan halen.”
Ik keek naar een triomfantelijk glimlachje. “Ja, ik heb de afgelopen maanden ook wel eens de geografie van Noorwegen bekeken, hoor. En Google Earth.” Ze boog zich voorover en fluisterde in mijn oor: “En héle opwindende plekjes ontdekt… Daar zou ik best wel eens een potje willen vrijen met mijn kersverse echtgenoot!”
Ik omarmde haar. “Laat me raden… Op de Trolltunga zeker?” Ze keek vragend. “De tong van de trol. Een lange, uitstekende rots op zo’n 700 meter boven een meer, ergens ter hoogte van Bergen. Dát kunnen we wel halen in die drie weken, schat.”
“700 meter boven… Ammenooitniet, Kees! Ik krijg al hoogtevrees als ik er aan denk!” Ik grijnsde. “Is een plekje dat wat moeilijk met de camper te bereiken is, schatje. Ik las dat je zo’n 13 kilometer moet lopen door ruig terrein en steile hellingen voordat je er bent… Op je naaldhakjes. Ik weet niet of je dan nog in de stemming bent voor een vurig liefdesspel. Los van het feit dat het best een toeristische attractie is natuurlijk. Dus de kans is aanwezig dat, als we nét lekker bezig zijn, er plotseling een stem vraagt of hij of zij mee mag doen.”
Joline begon steeds smeriger te kijken. “Ja, of dat een boswachter ons bij kop en kont pakt en de rots afgooit wegens aanstootgevende praktijken… Idioot met je krankzinnige ideeën.” Ik keek verontwaardigd. “Hé, wie had het zojuist over ‘opwindende plekjes’? Volgens mij was jij dat…” Ze gniffelde.

“Ja. En ik zie momenteel een ander opwindend plekje. Hoef ik niet voor naar Noorwegen. In bad jij, dan kom ik er bij liggen. Ga ik dat opwindende plekje eens onderzoeken… Met m’n mooie poezelige voetjes.” “Daar zeg ik nooit nee tegen, schoonheid.” Ik gleed in het bad en Joline ook. We zaten tegenover elkaar: haar jurk dreef op het water, omhoog gehouden door een luchtbel. Joline veegde de luchtbel weg, keek me aan en trok haar benen op. Langzaam gleden haar voeten richting mijn harde paal.
“Leg je handen op mijn voeten, Kees en beweeg mijn voeten over je lekkere pik. Langzaam en zachtjes. Ik weet dat je dat heerlijk vind. En ik vind het ook geil… Jou lekker bevredigen met m’n voeten in sexy nylon…” “Jolien, als je zo doorgaat, kom ik in recordtijd!” Ze keek me liefjes aan. “Misschien vind ik dat wel prettig, jochie… Daarna even wachten en dan kun je nog een keertje. En dan hou je het lekker lang uit en is het mijn beurt om achter elkaar klaar te komen.”
Ze glimlachte. “Bezwaar tegen? Je hoeft het maar te zeggen en dan stop ik…” Daar was het al te laat voor: haar zachte, strelende voeten haalden me over de streep. Joline zag het. “Kóm maar lekker, lieve knul… Geniet van me… Lekker spuiten, laat het komen…” Dat hoefde ze niet meer te zeggen: Ik tilde mijn onderlichaam op tot mijn paal boven water kwam en spóót! Alsof het uit m’n tenen kwam: een heerlijk orgasme joeg door m’n lichaam. Joline had m’n paal naar zich toegetrokken: mijn zaad kwam op haar jurk terecht: op haar borsten, in haar hals en op haar buik.
“Oh schat, wat geil als je zo spuit…Lekker over je eigen vriendinnetje heen spuiten! Dat maakt mij lekker geil, Kees!” Ze streelde me nog even met haar voeten. “Ooit heb ik eens gedroomd dat ik in een ligbad lag en ik helemaal ondergespoten werd door een lieve minnaar… Uiteindelijk was het bad helemaal vol met warm sperma. En ik lag erin te genieten! Ik voelde de zaadjes mijn poesje binnenzwemmen…”
Ze kleurde. “En daarna werd ik kliedernat wakker. Van m’n eigen geil. In mijn droom klaargekomen.” Ik keek zuinig terwijl ik haar benen streelde. “Dat ga ik niet fiksen, schatje. Weet je zeker dat het er maar ééntje was, die dat bad vol spoot?”
Joline keek ondeugend. “Zeker weten doe ik het niet… Misschien stonden er wel meer kerels omheen. Maar ja, ik kan die droom niet overdoen. Sorry.”
Ze zweeg en keek me onderzoekend aan. “En waar ben jij over aan het denken, Kees Jonkman? Je zit ergens op te broeden!” “Nee schat, dat is meer jouw werk. Maar ik lag even te rekenen…
Dit lekkere bad heeft een inhoud van ongeveer 400 liter. Jij weegt 70 kilo, heb dus 70 liter waterverplaatsing, blijft over 330 liter om te vullen als jij in het bad ligt. Dat is 330.000cc. Er van uitgaand dat de gemiddelde vent ongeveer 3cc per ejaculatie produceert, zouden er dan zo’n 110.000 kerels dat bad, waar jij zo heerlijk in lag te dromen, hebben moeten vullen. Ik denk dat je dat wel gemerkt zou hebben.”
Tijdens mijn berekening begon Joline steeds smeriger te kijken. “Getverderrie… Ruim honderdduizend kerels die om heen zwermen. Nee, laat maar.” Ze lachte gemeen. “Eentje is soms al teveel.” “Ach schat, één troost: ze hoefden je ten minste niet uit te kleden met hun ogen. Tenminste… Ik neem aan dat je naakt in dat bad lag.”

Joline zuchtte maar eens diep. “Zeg minnaar, als jij je nu eens bezig ging houden met mij verwennen, in plaats van smerige rekensommetjes maken? Dat zou mijn verblijf in dit bad behoorlijk veraangenamen. Aan het werk!” Ze stond op en ging met haar warme lichaam ruggelings op me liggen. “Zo. En nu is het jouw beurt om mij te verwennen, Kees. En daarna doen we het samen. Wil ik jouw harde paal lekker in mijn warme poesje.” Ze giechelde even.
“Die armzalige drie cc van jou voelen.” Ik kneep zachtjes in een tepel. “Maar die voel je wel degelijk je poesje inzwemmen hoor.” Een smalend geluidje was haar antwoord. “Jaja… Net zo snel als Kees Jonkman zelf zwemt zeker? Dan word ik nooit zwanger.” Ik kneep in haar andere tepel. “Rotmeid. Het voordeel van mijn rustig baantjes trekkende zaad is dat je er langer van geniet. Die turbozaadjes voel je naar binnen spuiten en hebben een seconde daarna al hun doel bereikt of zijn er al voorbij. Niks aan…”
Joline giebelde en kneep ik mijn neus. “Wij zijn een raar stel, Kees. Liggen lekker in bad te vrijen en waar praten we over?” Ze lachte nu voluit. “Kom, minnaar… ga eens lekkere dingen doen en laat je meisje genieten!” Ze trok haar jurk op en liet me een mooi been zien. “Ik zal je even…”

Plotseling zweeg ze en stak haar vinger op. “Luister!” Ik spitste mijn oren en hoorde een meisjesstem door de deur heen. “Schat… Nóg eens! Zó lekker!” Ik keek Joline aan en zij mij. “Je cadeautje is een succes, schatje…” We schoten in de lach en Joline fluisterde: “Zij wel en ik nog niet… Aan het werk, Kees! Laat mij ook klaarkomen! Lekker met je handen tussen mijn benen… Betast me, voel me, sla me… Ik wil het!”
“Aye-aye madam…” Ik wist hoe ver ze was; als Joline over slaan begon zat ze niet ver van een orgasme af. Ik tastte tussen haar benen en streelde over haar jurk. “Lekker, die geile jurk over je natte kutje, Jolien?” Ze knikte hijgend. “Heerlijk… Ik wil lekker klaarkomen! Lekker over jou heenspuiten, Kees… Mag ik dat?” Ik knikte. “Je weet dat ik dat heerlijk vind, geile meid…”
Ze ging staan. “Ik wil jouw mond op m’n poesje voelen als ik klaar kom… Ga eens zitten.” Ik gehoorzaamde en Joline ging op mijn schouders zitten, haar poesje vlak voor me. Ze drapeerde haar jurk over me heen. Ik zat nu in een warme, rode, naar sex geurende soort tent. Met twee heerlijke benen om me heen.
“Lik me, schat. Lik me klaar! Vinger me… Laat me lekker over je heen klaarkomen…” Ik was al bezig! Haar poesje rook naar haar geil en terwijl ik haar streelde voelde ik Joline’s ademhaling steeds sneller gaan. “Mag ik…” hakkelde ze hijgend en daarna voelde ik haar vocht tegen me aan. “Ja! Ja! Lekker! Doorgaan, Kees… Niet stoppen! Lik m’n geile kut!”
Ik trok haar panty kapot en drong met twee vingers bij haar binnen terwijl ik haar clit zocht en vond. “Ohhh… Als je stopt verzuip ik je, Kees Jonkman… Lekker!” Ze schokte en weer spoot er geil uit haar kut. “Je bent lekker, Joline… Ik lik je vocht uit je poesje…” Ze kreunde. “Ik voel het! Zo lekker, jouw tong over mijn clitje… Kees, ik kom wéér! Ahhh….”
Ze bokte tegen me aan, ik kon m’n vingers bijna niet in haar houden. Na een tijdje bedaarde ze en zat heel rustig en langzaam te genieten. Toen gleed ze van me af en ging ontspannen op me liggen. “Even uithijgen hoor… Je hebt me helemaal kapot gevingerd en gelikt.” Ze keek me aan. “Lekkere vent van me…” We ontspande even, en toen zei Joline: “Ik voel iets tussen mijn billen… En dat bevalt me wel. Kees… Wil jij me van achteren nemen? Lekker in m’n sterretje? En dan over m’n jurk mijn geile kut verwennen?”
Ze keek ondeugend. “Ga er maar klaar voor zitten mevrouw. Uw wens is mijn bevel…” Ze ging op haar knieën zitten en trok haar jurk omhoog. “Doé het, Kees! Neuk m’n lekkere kont!” “Schat, moet je niet eerst…” Ze liet me niet uitspreken. “Hoeft niet. Ik ben nu nat en glad genoeg… Kóm!” Ik zette mijn paal tegen haar opening en voelde hoe haar kringspier ontspande.
Langzaam drong ik in haar en een diepe zucht was de beloning. “Heerlijk… En nu mijn poesje verwennen… Lekker zachtjes, over mijn jurk heen. Ik wil je zaad in me voelen, Kees. Dát maakt het helemaal af. Lekker in me spuiten… Voel je mijn lekkere benen tegen je aan? En knijp eens in mijn tepels… Daar word ik helemaal wild van… Naai je sletje!” Ze bleef doorgaan met me op te hitsen en het duurde dan ook niet lang of ik zat tegen een orgasme aan. “Jolientje… Ik kom bijna…” “Lekker laten komen, liefje! Lekker geil en diep in m’n kontje spuiten… Betast mijn kút als je klaarkomt!”
Dat trok me over de streep: ik greep tussen haar benen en over haar jurk naar haar lekkere poesje. En terwijl ik haar betastte, kwam ik hevig klaar! Schokkend pompte ik mijn sperma in haar en voelde Joline ook nog klaarkomen. “Lekkerrrr…. Ik voel je in me spuiten, schatje…” Een minuutje lagen we zo, half op elkaar. Toen trok ik me uit haar terug. “Sorry schat… natuur en zo. Hou je niet tegen.”

Ze ging weer op me liggen. “Kees Jonkman, je bent een heerlijke vent. Elke keer weer. Je hebt me vreselijk laten genieten… Dank je wel.” Ik omarmde haar. “Jij mij ook, schat. Met je heerlijke spelletjes en je vreselijk sexy lichaam. Ik hou van je.” Even lagen we te zoenen.
“En nu er uit, lekkere minnaar. Even douchen, en dan slapen, oké?” Ik knikte. “Goed plan.” Wat moeizaam klommen we uit het bad. “Geen kouwe plens, Kees!” Joline keek waarschuwend toen ik de douche aanzette. “Heb ik ook niet zo’n trek in, schat. Slapen doen we toch wel. Genoeg beweging gehad vandaag.”
Joline giechelde. “Die twee hiernaast waarschijnlijk ook… Benieuwd of ze morgen niet met een enorme rooie kop aan het ontbijt komen.” Ik zeepte haar in. “We gaan ze niet plagen, Jolien. Weet je nog wat jouw ouders tegen jou zeiden nadat jij ze een keertje betrapte? ‘Sex is heerlijk en geweldig, zolang beide partijen het er over eens zijn.’ Laten we die boodschap ook aan hen doorgeven. En voor de rest: what happens in the appartment, stays in the appartment. Denk er goed aan.”

Twee lieve ogen keken me aan. “Zeker weten, Kees. Als die twee zich hier zo veilig voelen dat ze zich helemaal laten gaan… Prima. Morgenochtend heel even aanroeren tijdens het ontbijt. En niet plagend, maar lief, oké?” Ik knikte. “Doen we. En nu mevrouw: ik zet de douche uit. Dan drogen we ons lekker af en duiken we de koffer in.” Met haar meisjes-stemmetje antwoordde Joline: “Oh meneer… Dat lijkt me wel lekker. Komt u dan lekker tegen me aan liggen? En mag ik dan met uw lekkere paal spelen?” “Niks ervan meisje. Ik wil best tegen jouw heerlijke lichaam aan liggen, maar als je met mijn paal gaat spelen kunne het bed alsnog gaan verschonen. Heb ik geen zin in.” Ik draaide de kraan dicht. “Hup, afdrogen jij, krols wicht…”
Tien minuten later lagen we in bed. Ik kroop tegen Joline aan. “Schat… Dank je wel voor deze heerlijke bad-sessie. Ik heb genoten.” Ze kroelde even tegen mij aan. “Ik heb ook heerlijk genoten, Kees. Op een gegeven moment was mijn hele lichaam één groot genieten… En jij gaf me dat. Dank je wel. En nu slapen, schatje, anders begin ik opnieuw!” Ik kuste haar. “Goed plan. Gaat lukken.” Mijn hoofd raakte het kussen en dat was het laatste wat ik voelde…