Moeders Onder Elkaar - 21

Maddy en Elise bleken al een verleden te hebben! Maddy weet het nog allemaal precies, maar zal Elise het zich ook nog kunnen herinneren? Bovendien is Veerle stiekem getuige geweest van een onderonsje tussen Maddy en Ruud, al weet ze niet precies wat daar is gezegd.

“Brrr! Het is echt frisjes! Doe mij maar die lekker warme kamer bij jou thuis Veerle!”

Maddy hupt van het ene op het andere been om een beetje warm te blijven. Normaal gesproken zouden ze nu bij Veerle thuis hun yoga oefeningen doen, maar omdat het voor de zwangere Veerle steeds moeilijker wordt om alle oefeningen mee te doen, hebben ze besloten om de yoga te vervangen door een lekkere wandeling door het bos. Samen met Veerle en Lana staat ze al op een parkeerplaats aan de bosrand. Veerle en Lana zijn samen gereden en Maddy is met haar eigen auto gekomen. Nu is het nog wachten op Elise, die al had gemeld dat ze met de fiets zou komen.

“Ik heb trouwens met Ruud gepraat.” zegt Maddy dan opeens.

“Oh, echt? En hoe ging het?” vraagt Veerle. Het eerste gedeelte is met gespeelde verbazing, maar de vraag is met oprechte interesse. Ze weet dat het goed is afgelopen, maar wat er is gezegd heeft ze niet kunnen horen vanaf haar plekje in de tuin. Lana’s verbaasde blik is echter niet gespeeld, want ze weet niet precies waar Maddy op doelt.

“Veerle is vorige week bij mij langs geweest…” legt Maddy aan Lana uit. “We hebben gepraat...onder andere over Elise en over mijn gevoelens voor vrouwen. Toen zei Veerle dat ik er eens met Ruud over moest praten, en dat heb ik gelijk die avond gedaan.”

Lana knikt. Ze had het al met Veerle gehad over Maddy’s vreemde gedrag tegenover Elise, maar ze wist niet dat Veerle hier ook al met Maddy over had gepraat.

“En wat was zijn reactie?” vraagt Veerle.

“Ik heb hem nog niet alles verteld.” antwoordt Maddy. “Maar ik heb in ieder geval verteld dat ik waarschijnlijk biseksueel ben, of in ieder geval ook gevoelens voor vrouwen heb.”

Lana trekt een vragende blik als Maddy ‘niet alles’ zegt. Veerle knipoogt even naar haar, maar Maddy heeft het niet in de gaten en vervolgt haar verhaal.

“Hij kreeg gelijk een geile blik in zijn ogen. In eerste instantie dacht hij dat ik voorstelde om eens een extra vrouw in ons bed uit te nodigen. Toen ik hem vertelde dat ik daar op dit moment niet aan toe ben was zijn teleurstelling best groot.”

Veerle en Lana beginnen te gniffelen. “Ik zei het toch! Alle mannen zijn hetzelfde!” zegt Lana met een grijns.

“Maar wat heb je hem daarna verteld?” vraagt Veerle. Ze is benieuwd wat Maddy dan heeft gezegd, omdat het gesprek tussen haar en Ruud uiteindelijk toch is uitgedraaid op een passionele vrijpartij in de serre.

“Ik heb gewoon eerlijk gezegd dat ik wel eens zou willen experimenteren met een vrouw, ervaren hoe dat is. Zonder man. Maar ik heb gelijk aan toegevoegd dat ik heel veel van hem houd en dat ik hem zeker niet ga inruilen voor een dame!”

“Heb je hem dus niet verteld over onze ‘ontspanningsoefeningen’? vraagt Veerle door.

“Nee, misschien de volgende keer dat we er over praten.. Maar Ruud vond het wel een geile gedachte, ik samen met een andere vrouw. Hij wilde gelijk wat actie!” grijnst Maddy. “We hebben heerlijk gevreeën na ons gesprek.”

“Dan moeten die stoelen in de serre nu vast grondig gereinigd worden!” grapt Veerle.

Maddy kijkt haar met grote ogen aan. “H-Hoe weet jij dat we...heb je ons gezien?” stamelt ze.

“Ik was die squash spullen toch in auto vergeten? Die wilde ik in eerste instantie achterom leggen…” legt Veerle uit. Net als Maddy verder wil vragen horen ze een fietsbel en komt Elise met een aardig vaartje op een mountainbike het parkeerterrein oprijden.

“Hey hey!” roept ze vrolijk.

“We hebben het er nog wel over.” knipoogt Veerle naar Maddy. Ook likt ze even speels over haar lippen.

Niet veel later lopen de dames druk keuvelend door de bossen. Ondanks dat ze hier nog niet zo lang woont, weet Elise de weg al vrij goed in het bos. Ze is hier al regelmatig met de fiets geweest. Veerle loopt langs Elise en Maddy en Lana daarachter langs elkaar. Ze praten zachtjes met elkaar, maar doordat Veerle zelf ook in gesprek is met Elise kan ze niet horen waar ze het over hebben. Elise vertelt enthousiast over hoe ze haar levensstijl drastisch heeft veranderd sinds ze weer in Nederland is komen wonen.

“In Zweden leefden we zoals veel mensen tegenwoordig leven: twee auto’s, een huis waar elke dag de verwarming aan staat, regelmatig vliegvakanties naar het buitenland en behalve oud papier werd er eigenlijk vrij weinig gerecycled. Terug in Nederland raakte ik tijdens een feestje aan de praat met Bram, een kennis van Mathilde die kookt in een vegetarisch restaurant. Johan, mijn ex, is een fervent vleeseter, dus ik was helemaal niet thuis in deze levensstijl. Hij vertelde me over zijn beweegredenen achter het stoppen met vlees eten, gaf me enkele recepten om uit te proberen en nodigde mij uit om samen met Mathilde een hapje te komen eten in het restaurant.

Binnen een maand was ik enthousiast vegetariër geworden en bovendien was tijdens het etentje de vonk tussen mij en Mathilde overgesprongen. Ik heb daarna nog wel vaker met Bram gepraat en gediscussieerd, waardoor mijn interesse werd gewekt in andere manieren waarop we milieuvriendelijker kunnen leven. Na nog wat cursussen en een jaartje vakken van de studie milieukunde volgen op de uni durfde ik het aan om voor mezelf te beginnen als verduurzamingsconsulent. Ik kan dus wel stellen dat ik voor veel aspecten in mijn nieuwe leventje Bram wel dankbaar mag zijn.”

“Zeg dat wel.” beaamt Veerle. “Als ik jou hoor praten voel ik me wel een beetje schuldig, want je beschrijft precies hoe Bas en ik leven. Twee auto’s, meestal twee keer per jaar op vliegvakantie en we eten elke dag vlees…”

“Dat hoeft absoluut niet hoor!” zegt Elise snel. “Iedereen moet zelf weten hoe die z’n leven leeft. Ik ben consulent, geen politieagentje. Als mensen hun omgeving of levensstijl willen aanpassen om zo het milieu een handje te helpen, sta ik ze graag bij, maar ik ga echt niet met iedereen in discussie. Ik heb een aantal jaren geleden al geleerd dat dat niet de juiste manier is om het doel te bereiken. Daar bouw je alleen maar weerstand mee op. Maar als je ooit tips of hulp wil, vraag gerust! Vriendinnen wil ik altijd wel van advies voorzien, maar alleen als ze het zelf vragen. Ik wil niet opdringerig of betweterig overkomen. Of erger nog, bekend komen te staan als een of andere milieu extremist die zichzelf aan jou auto vast ketent of zo.”

Veerle begint te lachen. “Ik zie het al voor me, jij met een paar handboeien aan de bumper van mijn auto bij ons op de oprit.”

“Liever niet.” grinnikt Elise. “Veel te koud rond deze tijd van het jaar.”

“Ik zou je wel een kop warme chocomel komen brengen hoor.” grapt Veerle. Ze werpt even een snelle blik over haar schouder. Maddy en Lana zijn ook nog steeds druk in gesprek. Ze lopen inmiddels een paar meter achter Elise en haar en ze praten op zachte toon. Veerle en Elise praten ook nog even wat over de kinderen en al snel komen ze weer op de parkeerplaats terecht en zit hun wandeling er op.

“Pfoe! Dat was lang genoeg, ik ben blij dat ik weer even kan zitten!” verzucht Veerle nadat ze afscheid van Maddy en Elise hebben genomen en ze weer met Lana in de auto zit.

“Was de wandeling te lang?” vraagt Lana bezorgd.

“Misschien een klein beetje, maar het gaat wel hoor. Even uitpuffen en dan vertrekken we.” zegt Veerle geruststellend. Ze pakt een flesje water van de achterbank en neemt een flinke slok. Dan geeft ze het flesje aan Lana, die het dankbaar aan neemt. Veerle kijkt naar Maddy en Elise, die in de verte nog even staan te praten bij het hekwerk waar Elise haar fiets aan heeft vastgemaakt met een hangslot.

“Heeft Maddy je verteld, over Elise?” vraagt ze.

“Ja! Wat een verhaal!” roept Lana enthousiast uit. “Ik had het niet gelijk achter Maddy gezocht, maar heb wel respect voor haar dat ze het met ons durft te delen. Denk je dat ze het Elise gaat vertellen?”

“Ik denk het wel. Elise houdt van directheid, dus er langer omheen draaien zal het niet beter maken.”

“Niet vandaag, in ieder geval.” zegt Lana terwijl ze met haar hand richting Maddy gebaart die terug naar haar auto loopt. Maddy zwaait nog even naar Veerle en Lana, stapt dan in en rijdt weg. Aan de andere kant van de parkeerplaats is Elise ondertussen al verdwenen op haar fiets.

“Denk je dat Elise vaker met andere vrouwen afspreekt via zo’n dating app?” vraagt Veerle dan.

“Geen idee. Maar als je maar een éénmalig avontuurtje wil maak je denk ik niet zomaar een profiel aan op zo’n app, toch?”

“Maddy heeft het ook gedaan.” reageert Veerle. “Zou Mathilde er van weten?” vraagt ze zich dan hard op af.

“Als Elise echt zo direct is als ze de hele tijd beweert, dan neem ik aan dat Mathilde er van weet ja.” beredeneert Lana.

“Ik ben benieuwd hoe dat in elkaar steekt.” zegt Veerle.

“Misschien kijkt ze ook wel toe, net als jij.”

“Ik heb nog nooit van andere vrouwen gehoord die het leuk vinden om te kijken hoe hun partner seks heeft.”

“Tot voor kort praatte je ook nooit met andere vrouwen over je seksleven, Veerle. En kijk jezelf nu eens. Je seksleven is als het ware geëxplodeerd...zelfs ik maak er deel van uit.”

“En een vrij belangrijk deel ook nog!” zegt Veerle, terwijl ze Lana aankijkt.

“Ik hoop dat Bas toch nog wel ietsje belangrijker is!” zegt Lana met grote ogen.

Veerle haalt haar schouders op. “Natuurlijk staat Bas bij mij op één, maar wat seks betreft ben jij misschien nog wel belangrijker geweest dan Bas. Hij is een lieve minnaar en ik hou zielsveel van hem, maar seks met een man in de missionarishouding is nou niet bepaald een levensveranderende openbaring. Maar met jou...die eerste keer dat jij me likte, in onze slaapkamer, in ons bed… Toen ging er een knop om. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Een wereld waarin zo veel meer mogelijk is op het gebied van genot dan met een man onder de dekens in bed of onder de douche vrijen. Genieten van elkaar door louter te kijken, door te genieten van het genot van een ander, genieten van een vrouw in plaats van een man...allemaal dingen waar ik een jaar geleden nog nooit aan had gedacht, en die nu zijn gebeurd. En daar ben ik je heel dankbaar voor.”

Ze kijkt Lana weer aan. Die moet snel een traantje in haar ogen wegpinken.

“Oh, Veer…” is alles wat ze weet uit te brengen. Ze legt een van haar handen liefkozend op Veerles wang. Veerle buigt voorover en drukt haar lippen op die van Lana. In een opwelling besluit ze haar tong tussen haar lippen door te steken, en al snel wordt deze opgevangen door Lana’s tong. Na een kort spel gaan hun lippen weer uit elkaar en gaan ze weer recht in de auto zitten. Ze kijken elkaar even aan en glimlachen. Als ze weer door de voorruit van de auto kijken, schrikken ze allebei als ze Elise met haar mountainbike op de parkeerplaats zien staan. Die zwaait even vrolijk, geeft een knipoog en verdwijnt dan met haar fiets tussen de bomen.

Veerle en Lana kijken elkaar weer aan.

“Maar goed dat Bas overal van op de hoogte is, want we zijn voor de rest echt tergend slecht om onze relatie voor anderen te verbergen!” zegt Lana. Veerle knikt. Dan beginnen ze beiden spontaan te lachen.

“Elke keer als we nieuw vriendinnen maken, betrappen ze ons op een of andere manier.” zegt Veerle tussen het lachen door.

“Het scheelt dat Elise volgens mij wel wat gewend is.” zegt Lana.

“Met wat iedereen nu van elkaar weet, denk ik dat we de volgende keer een heel openhartig gesprek met elkaar gaan hebben.” zegt Veerle. Dan zet ze de motor van de auto aan en stuurt ze langzaam van de parkeerplaats af.

“Ik kijk er naar uit, ik hou er wel van, zo moeders onder elkaar.” zegt Lana met een ondeugende grijns.

“Wie weet…” zegt Veerle op een mysterieuze toon, en met een flinke dot gas rijdt ze de weg op.