Hallo, ik ben Zazie. Op verzoek van een lezer heb ik mijn allereerste serie weer opgepakt.
Ik kom van origine uit Frankrijk en dankzij mijn Algerijnse moeder heb ik een lichtbruine huid, lang zwart haar en donkere ogen. Ik ben een-meter-achtenzestig lang, slank, best wel gespierd door veel zwemmen. Mijn borsten zijn niet zo heel groot maar wel stevig en rond, met kleine bruine tepels.

Waarom ik dit vertel? Omdat ik weer eens met de Erotimer op pad ga, en dan doet mijn lijf er toe want dat betekent altijd onverwachte seks. Ik ben namelijk proefkonijn voor mijn vriendje Tim, waar ik sinds een paar jaar mee samenwoon in Nederland. Hij is ingenieur en heeft de Erotimer uitgevonden, een tijdmachine. Hij kan me naar de toekomst of naar het verleden sturen en sinds kort kan hij me vrij precies naar een bepaald jaar en een bepaalde plek zappen. Ik heb geschiedenis gestudeerd en vind het daarom wel leuk om terug naar het verleden te gaan. De Erotimer is zó geprogrammeerd dat ik altijd in seks terecht kom, wat het wel spannend maakt want ik ben daar best wel gek op. En, heel bijzonder, ik versta altijd die mensen, welke taal ze ook spreken!

Tot nu toe werd ik de vier eerdere keren dat ik op pad ging automatisch na vierentwintig uur teruggehaald, maar Tim heeft van alles veranderd en nu voor het eerst ga ik zolang als ik wil, tot ik het teken stuur dat ik terug wil. Dat moet ik doen door ergens in losse aarde een bepaald rune te tekenen, dat dan een trilling oproept waarna ik word teruggehaald. Als ik zélf geen teken geef word ik na precies één week terug gezapt.



Oklahoma pioniers

Tim heeft me naar het Amerika van rond achttienhonderdvijftig gezapt. Er arriveren steeds meer blanken aan de oostkust, die vaak de armoede in Europa ontvluchten om een bestaan in Amerika op te bouwen. Sinds kort horen ook staten als Texas en Oklahoma bij de Unie, waar nu volop pioniers naartoe trekken.
Gelukkig heb ik geleerd van mijn vorige ‘expedities’ en heb me vooraf verdiept in de omstandigheden. Ik draag een lange jurk in de traditie van de pioniersvrouwen, heb een zonnehoed op en in een tas heb ik wat eten en water meegenomen.

Het is uitgestorven, bloedheet en kurkdroog op de plek waar ik ben beland. Het is nog net geen woestijn maar veel scheelt het niet, er staan maar weinig bomen en struiken. Verder is er alleen maar dor verdroogd prairiegras, zo ver als het oog reikt, waar boven de lucht trilt van de hitte, dankzij de zon die als een vuurbol aan de hemel staat.
Gelukkig ben ik bij een zandweg terecht gekomen die redelijk druk bereden lijkt te worden en omdat ik in de verte een stofwolk zie die langzaam deze kant op kruipt ga ik in de schaduw van een boom zitten wachten. Het wachten duurt veel langer dan ik had gedacht, op de een of andere manier put de hitte me behoorlijk uit en al snel sukkel ik in slaap.

Ik schrik wakker omdat er iemand aan mijn schouders schudt: ‘hey M’me, wake up!’ Voor me staat een jong gastje, een jaar of zeventien of hooguit achttien schat ik hem, donker lang krullend haar, bruine ogen, tenger figuur, zweetplekken in zijn bloes, een tuinbroek-achtige overall, sjofel hoedje tegen de zon op, overdekt met stof. ‘M’me, als u hier blijft loopt u gevaar, de indianen van de stam iets verderop zijn op oorlogspad. Mijn oudste broer…’ en hij wijst naar de voorste huifkar, ‘vraagt of u wilt meerijden?’
Op het pad staan drie huifkarren met ieder twee paarden ervoor en verder tel ik in totaal zes jonge kerels, die hier voor me meegeteld, allemaal in zo’n beetje dezelfde outfit. Ik weet niet of dit wel vertrouwd is, maar hier blijven zitten wachten op een volgend konvooi is dat waarschijnlijk ook niet, dus ik besluit mee te gaan.

Ik klauter op de bok van de voorste kar en kom in het midden terecht. Links van me zit dus die oudste broer, ook al een tengere vent met donkere krullen en bruine ogen, zo’n beetje van mijn eigen leeftijd of net ietsje ouder. De jongen die me wakker maakte is aan mijn andere kant komen zitten en meteen komt het konvooi weer op gang, pas dan volgt de voorstelronde. ‘Hi, ik ben James, zeg maar Jim en die vent naast jou is mijn oudste broer Liam. Die achter ons zijn ook allemaal broers, Finn, Collin, Brenn en Angus.’ Ik kijk Liam aan die me zwijgend toeknikt, hij lijkt wel een oudere kopie van Jim. Dan stel ik me voor: ‘Ik ben Zazie…’ Als er dan geen antwoord komt voeg ik toe ‘… en bedankt voor de lift.’

Ik zit behoorlijk ingeklemd tussen beide broers, tijdens het gehobbel door de kuilen in de weg wordt dan de een en dan de ander weer tegen me aan gekwakt en als dat even niet gebeurt voel ik voortdurend hun dijen en schouders tegen de mijne. En als ze nou lekker roken, maar volgens mij heeft hun lijf al dagen geen water gezien.
Liam lijkt me heel goed in zwijgen maar ondertussen zit de jongste, Jim, blijkbaar op zijn praatstoel, waarschijnlijk blij met de afleiding, want nadat ik me ook heb voorgesteld bestookt hij me eerst een tijdje met vragen . Hoe ik daar zo in uppie m’n terecht ben gekomen, wat ik hier kom doen, waar ik naartoe ga, of ik geen man heb, ga zo maar door. Ik verzin een smoes, dat er veel ruzie was in het konvooi waar ik mee reisde en dat ik daar klaar mee was. Dat we een groep postorderbruidjes zijn, op weg naar mannen die verderop al gesetteld zijn en die behoefte hebben aan een echtgenote. Dat ik tussen al het gekibbel uit wilde en dat ik wel zie of ik ze later weer tegen kom.

Achteraf bedenk ik me dat het misschien niet zo’n slimme smoes is, dat van die postorderbruidjes, want ik voel dat daarna de sfeer is veranderd, alsof beide heren hun ongewassen lijven nog iets nadrukkelijker tegen het mijne duwen. Ondertussen vertelt Jim op zijn beurt dat hij en zijn broers uit Ierland komen, uit een gezin van elf kinderen en dat het daar bittere armoede was. Met van de hele familie bij elkaar geschraapt geld hebben ze de overtocht naar Washington gemaakt en nadat ze daar een tijd allerlei klusjes hadden gedaan om aan geld te komen konden ze deze spullen en een concessie betalen, om bij Lake Texoma een farm te beginnen. Als die loopt komt de rest van de familie ook deze kant op…

Poedelen

Onderweg word ik als we een keer stoppen voorgesteld aan de vier andere broers, die allemaal een kloon lijken van elkaar, zelfde postuur, donkere krullen, bruine ogen. Zo te zien hebben hun ouders het druk gehad want tussen al die gasten zit weinig leeftijd verschil. Na de voorstelronde zie ik Jim met ieder van hen smoezen, wat vast gaat over mijn domme verhaaltje van het postorderbruidje, want vanaf dat moment wordt de sfeer een tikje broeierig, alsof ze me ineens met andere ogen bekijken. Terug op de bok van de voorste wagen vertelt Jim dat Finn zijn tweelingbroer is en dat ze allebei zeventien zijn, goed gezien dus. Collin is negentien, Angus is twintig, Brenn is tweeëntwintig en Liam is vierentwintig. Thuis hebben ze nog vier zusjes die tussen hen in of na hen zijn geboren en er is ook nog een jonger broertje.

De zon is al flink aan het dalen als we een klein meertje bereiken. Jim vertelt dat ze naar zoiets op zoek waren, om zich weer eens te kunnen wassen. Geen overbodige luxe, besef ik inmiddels volop want na een dag met ze meehobbelen stink ik al net zo zij als naar zweet. En dan had ik nog geluk dat ik op de voorste wagen zat, achter ons is iedereen ook nog eens overdekt met het stof dat de wagen voor hen opwierp.
De wagens worden op een kleine open plek aan de oever van het meer geplaatst, links en rechts staan struiken en wat kleinere bomen, waar de paarden aan worden vastgebonden. De karren worden zó neergezet dat ze samen een halve cirkel vormen, met aan de binnenzijde het meertje in de rug en aan de voorzijde een goede uitkijk op het terrein. Terwijl een van de broers de wacht houdt wordt het kampementje ingericht en ik help mee de paarden te verzorgen met drinken geven en afborstelen. Even later staan die alle zes gelukzalig van het nog groene prairiegras aan de waterkant te knabbelen.

Er wordt geen vuur aangelegd om de indianen niet te alarmeren en na een koude bonenprak kleden de jongens zich waar ik bij sta ongegeneerd helemaal uit, op Brenn na die op wacht staat en ik moet eerlijk zijn, het lukt me niet goed om niet te kijken. Het zijn alle vijf mooie jonge kerels om te zien met hun lange donkere krullen, geen grammetje vet, niet breed gebouwd maar toch serieus gespierd en met uit bosjes haar stekende lullen waar ze zich echt niet over hoeven te schamen. Ze rennen luid joelend het water in en nadat ze eerst een tijdje als jonge honden met elkaar hebben gedold zepen ze zich in en beginnen ze zichzelf vervolgens stevig te boenen.

Ook schrobben ze bij elkaar de rug en ik kan er mijn ogen echt niet van afhouden, het ziet er zo geil uit, daar in het water staan echt mooie jongens, openlijk te pronken met hun blote glanzende lijven. Ik weet zeker dat ze een showtje voor me opvoeren want zelfs Brenn die op wacht staat hoor ik af en toe grinniken, waarna hij me veelbetekenend aankijkt. Ik kijk verlangend toe, zou er ook wel in willen duiken, maar dat lijkt mij de goden verzoeken, want inmiddels is me wel duidelijk dat de hormonen al behoorlijk op stoom zijn.

Het is nog steeds bloedheet en als de jongens eruit komen drogen ze zich niet eens af, nat en bloot als ze zijn gaan ze op wat dekens liggen, waarna de rust over het kampementje neerdaalt, al gauw liggen ze te pitten terwijl ze zich laten drogen in de laatste stralen van de zon.
Dit is mijn moment.
Iets verderop tussen de stuikjes kleed ik me uit en ga vanaf dat punt het water in. Het is heer heerlijk verfrissend en eindelijk weer even kans om wat te zwemmen. Ik peddel een behoorlijk eind het meertje op maar als ik dan op de terugweg ga zie ik dat die gasten alle vijf blijkbaar de slaap alweer uit hebben zijn en rechtop zitten, klaar voor de show die ze gaan krijgen als ik onvermijdelijk een keer het water uit moet komen.

Gierende hormonen

Dat stel ik zo lang mogelijk uit, maar op een gegeven moment wordt het gewoon fris en moet het er dus toch echt van komen. Ik zwem richting de struiken waar mijn kleren liggen maar op hetzelfde moment dat ik ga staan en mijn borsten boven water komen is het uit met de ‘rust’ op het kleed daar verderop. Er breekt onder de broers een gefluit en gejoel los, dan wordt er gesmoesd en vervolgens staan Liam en Angus op, ze waden naar me toe en pakken me vervolgens zonder pardon bij de armen om me mee te sleuren. Als ik tegenspartel tilt Liam, waar ik tijdens de reis steeds tegen aan zat te hotsen, me kordaat op en gooit hij me bloot als ik ben over zijn schouder.

Als we eenmaal terug bij de anderen op het kleed zijn word ik op het kleed gekwakt, waarna ik van onderaf tegen vijf bijna identieke jonge kerels kijk, die alle vijf hun pikken rechtop hebben staan, klaar voor gebruik. Dan volgt door Liam de kortste uitleg ever over een aanstaande groepsverkrachting, want ik voel aan alles wel dat die er nu aan zit te komen: ‘M’me, als u bereid bent verderop met onbekende kerels de koffer in te duiken kunt u dat hier en nu ook met ons doen.’ Meteen daarna maakt hij een gebaar richting zijn broers dat ze me in bedwang moeten houden. De tweeling Jim en Finn pakken mijn armen beet die ze boven mijn hoofd stretchen, Collin en Angus tillen mijn benen op en spreiden ze zo ver uit elkaar dat het lijk alsof ze die uit mijn lijf willen trekken. Hoewel ik gil en tegenspartel maakt dat duidelijk geen enkele indruk, want ijverig openen ze me zo ver mogelijk zodat hun oudste broer me kan verkrachten.

Maar dan wordt het stil…
Mijn kaal geschoren kutje is vol in zicht gekomen en na enkele ogenblikken van totale stilte zegt Liam: ‘holy fuck, die meid is daar helemaal kaal, alsof ze nog maar net uit d’r moeder is gekomen.’ Het is wel duidelijk dat deze jongens lang droog hebben gestaan want als ik om me heen kijk zie ik hoe hun pikken met kleine schokjes ongeduldig nóg weer iets groter staan te worden. Dan is de tijd voor prietpraat duidelijk voorbij want voordat ik het weer op een gillen kan zetten wordt er door Jim die samen met zijn tweelingbroer mijn armen stretcht een hand over mijn mond gelegd.

Dan knielt Liam tussen mijn benen, laat zonder zich te bukken van bovenaf een paar keer flink wat spuug op mijn gleufje vallen, wrijft het spul met het kopje van zijn pik over mijn kutje uit, tilt me dan met zijn handen onder mijn billen wat omhoog tot mijn kutje recht voor zijn paal is en boort zich dan in één keer tot de wortel in me.
Niet dat hij nou zo heel erg groot geschapen is maar toch beneemt het me de adem zoals hij zich in me heeft geramd. Het is niet alleen die paal die zo hard en tegen mijn wil in me is gestoken die me de adem beneemt, het is ook het brute wat er vanuit gaat, dat deze vijf kerels gewoon pakken wat ze willen en dat ik er niet toe lijk te doen.

En daar gaan ze ijverig mee verder want terwijl Liam in me op en neer begint te beuken vergrijpen de andere vier zich lustig aan alles wat ze van me te pakken kunnen krijgen. Vooral mijn tieten moeten het ontgelden, Finn betast ze om beurten en knijpt en kneedt erin alsof hij ze eraf wil trekken en als dat niet lukt geeft hij er harde klappen op. De broers die mijn benen gespreid houden, nemen vooral mijn dijen te grazen en knijpen zelfs in mijn kutlipjes, terwijl zo’n beetje tegen hun vingers aan de pik van hun broer Liam ondertussen heftig op en neer gaat.

De enige die zich een beetje terughoudend gedraagt is Jim, die nog maar een paar uur geleden me onder die boom wakker maakte en vroeg met hen mee te reizen. Maar hoe leuk en lief hij er ook uitziet. hij is wél degene die zijn hand op mijn mond heeft en mijn linker arm klemvast houdt, maar hij kijkt er ten minste nog een beetje verontschuldigend bij. Nou ja, daar heb ik dus helemaal niks aan want ondertussen gaat zijn broer Liam totaal ongehinderd in me te keer. Hij is rechtop tussen mijn benen blijven knielen, houdt me nog steeds in een boogje naar zich toe getrokken en keer na keer na keer ramt hij zich nu hard en volledig en behoorlijk diep in me. Ik weet natuurlijk dat dit me kan overkomen als ik me weg laat zappen, maar waarom het nou toch weer een verkrachting moet worden…

De tweeling

Wat ik al dacht, deze gasten staan op springen want amper is hij flink op stoom gekomen of Liam spuit zich al in me leeg. Het is nog steeds bloedheet en nadat hij zich in het zweet heeft gewerkt voel ik hoe hij straal na straal van zijn zaad in me spuit en niet veel later trekt hij zich hijgend uit me terug.
Meteen wil Angus zijn plaats tussen mijn benen innemen, maar Liam schudt nee en zegt: ‘Jim en Finn zijn nog maagd, die meid is nu ingereden, eerst zijn zij nou aan de beurt.’

Als Jim zijn hand van mijn mond haalt en mijn arm loslaat neemt Liam zijn plek over en een beetje onwennig gaat Jim tussen mijn benen liggen. Aan zijn paal ligt het niet, die is goed hard maar hij heeft geen idee hoe hij het aan moet leggen. Dan pakt Collin zijn pik vast en plaatst die voor mijn kutje en zegt met een geile stem: ‘hup joh, stoten’ wat Jim dan ook meteen doet en dankzij hij het zaad van zijn broer glijdt hij in één keer in me, tot zijn ballen die ik tegen mijn billen voel tikken. ‘Ohw,’ kreunt hij, ‘dit is lekker!’ en genietend blijft hij stil op me liggen terwijl hij diep in me verankerd zit.

Maar dan geeft Collin hem een klap op zijn billen en spoort hem aan me te gaan neuken. Voorzichtig trekt Jim zich uit me terug tot alleen zijn eikel nog in me zit en schuift zich dan weer naar binnen. Al gauw krijgt hij zo het tempo te pakken en begint steeds sneller in me te stoten. Terwijl Jim zich nu op mij uitleeft haalt Liam zijn hand van mijn mond en valt hij aan op mijn mond. Hij perst zijn tong bij me naar binnen en voor ik het besef word ik in mijn mond bijna nog harder verkracht dan in mijn kutje. Eerst draait hij zijn tong een tijdje woest om de mijne en daarna lijkt het echt op neuken, steeds weer trekt hij zijn tong terug en steekt hem dan weer diep in mijn mondholte.

Voor een maagd houdt Jim het aardig lang vol, ik voel hoe hij steeds beter in zijn ritme komt en luid kreunend gaat hij bijna nog woester dan Liam op me te keer. Hij ligt languit over me heen, met zijn hoofd naast het mijne terwijl Liam zich op mijn mond uitleeft, bijna als een soort van geil onderonsje van twee broers en mij, alsof ik vrijwillig mee lijk te doen. Langzaam maar zeker worden Jim en ik allebei drijfnat van het zweet en als hij eindelijk kreunend zijn ballen in me heeft leeg gepompt en daarna nog even wil blijven liggen bromt Liam ‘wegwezen jij. Eerst even voor Finn deze meid schoonspoelen.’

Vervolgens legt hij een arm onder mijn nek en met de andere doodleuk tussen mijn benen door gestoken tot onder mijn billen tilt hij me op alsof ik niks weeg. Zo loopt hij met mij tegen zijn lijf geklemd tot zijn middel het water in en zet me dan op mijn voeten. Het voelt lekker verfrissend, maar als ik dan meteen richting mijn kleren die nog steeds in de bosjes liggen probeer te vluchten, neemt Liam mij bij een arm in de houdgreep en zegt dreigend: ‘hier blijven en gehoorzamen jufje , want anders wordt het echt nog een stuk vervelender voor je.’ Waarna hij me begint schoon te boenen, met veel aandacht voor mijn kutje, waar het wel lijkt of hij álle zaad van hemzelf en Jim wil wegwassen, zo diep gaan zijn vingers in me.

Nadat hij vindt dat ik schoon genoeg ben tilt hij me weer op met zijn arm door mijn kruis op mijn billen en fluistert hij in mijn oor: ‘jij gaat ons héél veel plezier bezorgen, meisje. Wacht maar tot we allemaal een keer geweest zijn, dan houden we het wel langer vol. En geloof me, we zullen nooit weten van wie van ons jij onze eerste baby krijgt, zoveel zaad ga je krijgen en na die baby gaan d’r nog veel meer volgen!’
Gelukkig heeft hij nog nooit van de prikpil gehoord…

Dan word ik door hem terug naar het kleed gedragen en nadat de broers weer mijn armen en benen hebben vastgepind is Finn aan de beurt om zich op mij te ontmaagden…


Fijn dat je mijn verhaal leest, ThnX! Zazie