Rosalie Krijgt Een Beurt - 33

Verteld door Rosalie en Julia

Ik had besloten dat de tafel er goed uit zag. Lexie en Kiki waren nog steeds niet terug. Ik begon me een beetje zorgen te maken, dus om mezelf af te leiden liep ik naar Julia in de keuken toe. Heerlijke geuren zweefde door de ruimte. Ze had haar haar opgestoken met vier satéprikkers ertussen in plaats van haar gebruikelijke potloden. Haar blote nek was hierdoor heerlijk zichtbaar. Ik sloeg mijn armen om haar heen, kuste haar in haar nek op haar zachte warme huid en snoof haar geur op. Het rook vertrouwd. Ik vroeg me af hoe het zou zijn, als ik uit mijn werk zou komen na een lange dag en zij zou hier zijn. Met me praten, vragen hoe mijn dag was. Een kopje thee erbij en een knuffel. Onze kinderen die aan het spelen waren in de tuin. Mijn onderbuik trok zachtjes samen. Ik klemde mijn armen strakker om haar, wilde haar het liefste nooit meer loslaten. Over haar schouder kon ik zien hoe ze aan het roeren was in de pan soep. “Lukt het?” Vroeg ik zachtjes. Haar geroer hypnotiseerde me. “Ik voel dat iemand verdwaald is.” Bromde ze. Ze draaide zich om waardoor ik mijn greep moest loslaten. Ze keek me strak aan. “Prinses, ik ben nu even bezig. Kom jij maar even mee.” Ze grijnsde vals en duwde me iets achteruit. Ze draaide me om en begeleide me naar de tafel, schoof een van de tronen naar achteren en beval me om mijn rok omhoog te doen. “Hoger, omdraaien en zitten.” Ik glimlachte naar haar en deed wat ze me vroeg. De leren zitting voelde direct koud aan mijn billen en ik had gelijk door waar dat gat voor was. Mijn vagina hing er open en bloot boven. Ik voelde me hierdoor wel een beetje ongemakkelijk. Ze had zonder dat ik het had gemerkt een van haar tassen meegenomen en naast haar gezet. Aan de stoelpoten zaten ook halve ringen en ze was gebukt bezig om mijn enkels vast te binden. “Leuk je haar zo…” Ik wilde even kletsen met haar, wat afleiding. Ze zei niks, keek me niet aan waardoor ik bang was dat ik iets verkeerds had gedaan of gezegd. Ze haalde uit de tas een lang touw en begon mijn romp vast te binden. “Julia?” Probeerde ik voorzichtig. Ze stond achter me, ik kon haar niet zien en niet voelen, alleen de touwen die strakker getrokken werden. “Zo.” Zei ze ferm waarna ze wegliep terug de keuken in. Ik voelde me alleen. Ze stond in de keuken met haar rug naar me toe terwijl ik vastgebonden zat en ondanks dat mijn handen vrij waren kon ik geen kant op.

Lexie, Kiki en Hector kwamen de woonkamer binnen gewandeld. Hector liep naar zijn mand en ging er uitgeteld bijliggen. Lexie leek in haar nopjes en Kiki grinnikte iets. Wat zouden ze gedaan hebben? “Hebben jullie haar wel betaald?” Ik probeerde mijn onzekerheid niet te laten klinken. “Oh, wij hebben haar zeker betaald.” Lexie grijnsde boosaardig. Ik kreeg de rillingen. “We hebben haar even op pad gestuurd voor een ander klusje….” Mijn hart begon te bonken en het zweet brak me uit. “Wat is er prinses? Je kijkt alsof je een spook ziet.” Lachte Lexie gemeen. “Ze is minderjarig…” Stamelde ik. “Dus?” Ze liet haar zweepje ronddraaien tussen haar vingers. Haar lolly hing in de zijkant van haar mond die in een grimas stond. Ik keek naar Kiki die op haar lip beet en me aankeek als een ondeugend kind. Julia kwam met stevige passen aangelopen. “Ik dacht dat jij de twee dames niet uit het oog zou verliezen.” Ze rechtte haar kin en keek indringend naar Lexie. “Deze hier kwam mij in de keuken afleiden dus moest ik haar vastbinden, waar was jij?” Lexie leek even van haar stuk gebracht en liet bijna het zweepje vallen. Ze wist hem onhandig op te vangen. “Ehum… ik was even de hond binnen aan het laten.”
“En daar had je zo lang voor nodig?”
“Ik had haar gezegd dat ze de tafel moest controleren als ze niet nog meer strafpunten wilde hebben. Blijkbaar vond ze dat niet nodig, dus twee strafpunten erbij prinsessss” Ze keek mij met een schuin hoofd vinnig aan. Twee hoorntjes hadden haar beter gepast dan zo’n narrenkroontje.
“Dat dacht ik niet.”
Lexie keek Julia met één wenkbrauw opgetrokken boos aan. “Hoezo niet? Ik had de leiding toch?” Vroeg ze verwerpelijk.
“Precies. Heb je gezegd wat ze daarna moest doen?” Klonk Julia streng.
“Nee maar…”
“Dus is het jouw fout dat ze niet wist wat de bedoeling was. Zij vond de tafel blijkbaar goed genoeg. Ze wist dat ze niet naar jou toe mocht komen dus kwam ze naar mij. Je kunt haar geen strafpunten geven omdat jouw opdracht niet volledig was. Twee strafpunten voor jou dus.” Haar stem was zo bazig dat ik bijna mijn lip kapot beet. Lexie stond er perplext bij en liet haar zweepje langzaam zakken. Haar lolly viel nog net niet uit haar mond. Kiki zag er zichtbaar opgewonden uit maar durfde Lexie niet aan te kijken, alleen Julia. “Kiki ik wil dat jij je handen even gaat wassen in de keuken.” Kiki ging met een gebogen hoofd snel naar de keuken om haar handen te wassen. Ik hoorde de kraan en de waterstroom die af en toe onderbroken werd door haar handen. Julia richtte zich weer tot Lexie.
“Ik wil dat jij onze andere gast zo gaat vastbinden, denk je dat je dat kan?” Het klonk alsof ze het tegen een klein kind had.
“En als je daarmee klaar bent kun je de tafelversiering gaan neerleggen.”
“Maar dat moesten zij toch doen?” Bromde Lexie.
“Nu niet meer, nu ga jij het doen. Ik ga verder met eten koken. Ik kom zo om je te controleren, je blijft hier dus wachten op me. Is dat duidelijk?”
Lexie knikte wat beduusd. Dit had ze waarschijnlijk niet verwacht. “Prima.” Julia draaide zich met een ruk om en liep weer terug naar het aanrecht. Lexie keek furieus naar mij. “Wacht maar, jij komt nog wel aan de beurt…” Zei ze zacht en hatelijk. Ik slikte en kreeg het een beetje benauwd. Ze begon Kiki aan de stoel tegenover me vast te maken. Ik keek Kiki glimlachend aan, ze had rode wangen en ze beet op haar onderlip. Ik wist niet of we mochten praten met elkaar, het was ons niet verteld maar het leek me beter om mijn mond even te houden. Lexie was ondertussen, hard zuigend op haar lolly, begonnen om de tafel te versieren. Nou ja, versieren was een groot woord. Ze rolde twee ijzeren kettingen met grote schakels over de tafel, van het begin tot het eind, tussen de borden in. Hierdoor werd de tafel tussen mij en Kiki in twee delen verdeeld. Tussen de twee kettingen zaten allemaal ijzeren staven die de kettingen uit elkaar hielden. Ze waren zichtbaar zwaar want Lexie had wat moeite met het goed neerleggen. Ze stootte bijna een wijnglas om toen ze bezig was. Toen ze klaar was haalde ze uit de tas van Julia twee leren boeien. “Armen voor je!” Beval ze me streng. Ik stak mijn armen voor me uit. Ze maakte nogal ruw een band om mijn pols vast. “Wat ben je aan het doen?” Klonk het ineens achter haar.
“Je prinses aan het vastbinden.” Bromde ze.
“Had ik gezegd dat je dat moest doen?”
“Ik moest de tafelversiering neerleggen toch?” Ze ging gewoon verder met mijn tweede pols.
“Twee strafpunten voor het niet luisteren.”
Lexie hield abrupt op. Ze keek naar mij en ik zag een soort angst in haar ogen. Ze was betrapt. Ik kon het niet helpen dat ik nu moest grijnzen. “Maak maar weer los.” Beval Julia. Mijn polsen werden met evenveel ruwheid weer los gemaakt en ik wreef even met elke hand erover. “Dank je.” Zei ik tegen Lexie.
Ze zei niks, gooide de boeien richting de tas op de grond die ze finaal miste en kwam overeind. Ze liep richting Julia met geheven hoofd en zei: “Wat nu mevrouw.”
“Zitten.” Met een neutrale blik ging ze naast Kiki zitten. Kiki bekeek het hele tafereel met open mond. Julia ging door haar hurken en pakte de boeien op, die verspreid uit elkaar lagen. Ze liep er mee naar Lexie en zei: “omdoen.” Ze moest dus zelf haar boeien omdoen wat me heel vernederend leek. Zonder haar hoofd te buigen of in elkaar te krimpen maakte ze de boeien bij zichtzelf vast. Julia had twee kettinkjes vast die ze aan de ringetjes aan de voorkant van de leren armband vast maakte en daarna aan de grote ketting die in het midden van de tafel lag. Ook haar andere pols werd zo vast gemaakt. Daarna trok Julia de lolly ruw uit Lexie haar mond. “Regel nummer één, niet snoepen of snaaien voor het eten.” Het zweepje wat ze naast haar bord op de tafel had gelegd werd door Julia opgepakt en weggelegd. “Wat jullie twee betreft, allebei vier strafpunten voor het dekken van de tafel.” Ze keek ons om en om streng aan. “Het bestek ligt niet goed, als jullie de menukaarten hadden gelezen dan hadden jullie de volgorde geweten. De glazen staan bijna goed en jullie hebben het kleine schoteltje die naast de borden hoort, verkeerd neergelegd.” Ik keek haar niet begrijpend aan, wij hadden geen menukaarten gezien. “Mevrouw…” zei Kiki met een zacht stemmetje. Julia draaide haar hoofd naar Kiki. “Welke menukaarten bedoelt u precies… mevrouw.” Julia liep naar de krat die Lexie achter mij bij de muur had gezet. “Deze.” Ze zette twee menukaarten op de tafel. Eentje tussen Kiki en mij in, aan mijn kant van de kettingen en eentje bij de andere twee stoelen. Ik keek er met grote ogen naar, waar hadden die gelegen dan? “Die lagen onder de kettingen.” Het leek net of Julia mijn gedachten had kunnen lezen. “Jullie hebben dus alle drie vier strafpunten in totaal.” “Ik heb er zes, ik had er al twee van Lexie gehad.” Julia keek even naar Lexie die een schuine glimlach gaf. “Prima, zes dus.” Mijn straf kwam zo wel heel snel dichtbij. Julia liep weer weg. Daar zaten we dan met z’n drieën.

“Dat was eerlijk van je prinsesje. Dapper ook. Had ik niet verwacht van je.”
“Ja, nou soms zijn mensen anders dan je in eerste instantie denkt.” Ik klonk bitser dan ik bedoelde en durfde Lexie gelijk niet meer aan te kijken dus keek ik naar de zwarte borden voor me. Ze waren pikzwart met hele kleine witte stipjes, het leken net sterren nu ik er zo naar keek. Mijn vingers speelde met het randje van het tafelkleed. “Julia zei dat je littekens had die niet zichtbaar zijn.” Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Lexie ondertussen met een vorkje, aan het spelen was. “Je hebt Kiki haar littekens gezien en de mijne. Mogen we ook weten wat de jouwe zijn of is dat ook een grens?” Haar stem was een mengeling van streng en beleefd. Ik keek haar aan, haar lichtgroene ogen stonden minder intimiderend. “Ik heb drie jaar geleden mijn tweeling verloren, de ene nog voor ze geboren was en de ander vlak na haar geboorte.” Mijn stem trilde. “Och, wat erg…” Zei Kiki zachtjes. Lexie staarde me aan. “Negen maanden zwanger…”
“Zes…” Onderbrak ik haar. Ze slikte. “Zes maanden zwanger, vol verwachtingen, moeten bevallen en dan uiteindelijk met niets naar huis gaan…” haar stem stierf weg. Ik voelde me opgelaten maar keek niet weg. “Ze schudde haar hoofd en keek naar het vorkje wat ze tussen haar beide handen hield en waarmee ze zich in haar vingers prikte. “Ik heb heel wat subjes aan pijn onderworpen en ben zelf ook bekend met pijn. Maar jouw pijn… poeh, daar kan geen zweep tegenop.” Ze keek me weer aan, haar ogen stonden somber. “Sorry Rosalie, dat vind ik echt heel erg voor je.” Ik knikte: “dank je.” Ik wilde niet weer huilen, ik wilde geen spelbreker zijn en bovendien was het drie jaar geleden, ik moest een keertje verder. De woorden van Lexie raakte me diep. Misschien had ik haar toch verkeerd ingeschat.
“Is dat een echte collar?” Ik keek naar Kiki. Ze wees naar mijn hand die ik onbewust op de steen had gelegd. “Ik weet het niet…” Mijn stem was zacht. “Dat denk ik niet, Julia doet niet aan collars.” Zei Lexie vriendelijk. “Waarom eigenlijk niet?” Wilde Kiki weten. “Iets met dat ze niemand in haar bezit wil hebben of zo.” Lexie keek van Kiki naar mij en weer terug. “Maar jij wel?” Lexie keek me aan en knikte. “Voor mij is dat een teken van liefde voor de onderdanige, een belofte die ik doe en voor de onderdanige vaak een eer om te mogen dragen. Dat lijkt me mooi om dat met iemand te hebben.” Ik snapte Lexie wel, het was voor een domina waarschijnlijk een soort erkenning dat haar sub zich zo over gaf en bij diegene bleef. Je beloofde elkaar om er te zijn voor elkaar want beide hadden elkaar nodig. Ik vroeg me af of ik me helemaal zou kunnen geven aan Julia. Of misschien deed ik dat onbewust al, ik liet me door haar beschermen en bespelen.

Julia kwam naar ons toegelopen. We keken alle drie naar onze borden. Vingers streelde me over mijn blote huid. Haar aanraking deed iets met me. Het maakte me bijna emotioneel. Ik wilde niets liever dan bij haar zijn. Ik voelde me zo geliefd door haar. Vanuit mijn ooghoeken zag ik haar benen in de pantykousen, ze liep langs me naar achteren. De touwen om mijn romp werden losgemaakt en daarna die van mijn enkels. Haar aureool bleef onder de tafel hangen, dus ze kwam wat onhandig overeind maar herstelde zich snel. “Wat ga je doen?” Vroeg Lexie verbijsterd. “Rosalie gaat mij even helpen in de keuken, aangezien ik door jou zowel voor kokkin als voor oppas moest spelen. Als jij je tijd niet zo verspild had, hadden we nu allang aan het eten gezeten.” Ze hield mijn hand vast bij het opstaan. Ik keek even achter me of mijn rok nog goed zat. “De borden mogen van de tafel naar de keuken.” Zei ze tegen me. Ik knikte en pakte mijn stapeltje borden op. Voorzichtig liep ik ermee naar de keuken. Ik was blij dat ik haar mocht helpen. Hoewel het een open keuken was had ik toch het gevoel dat we dan weer even samen konden zijn. Het aanrecht zag er nog spic en span uit. Er stonden alleen wat potjes kruiden tegen de achterkant aan, twee lege schalen op elkaar gestapeld en een grote schaal met iets wat ik niet thuis kon brengen waar een lepel in stak. De pan soep stond op het fornuis samen met nog twee pannen. Ik wilde er eigenlijk inkijken maar hield me in. Misschien zou ik daar wel strafpunten voor krijgen omdat het me niet gezegd was dat ik dat mocht doen. Ik kreeg een glimlach om mijn lippen. Stiekem was ik ook wel benieuwd wat de straf dan zou zijn.

Ik liep weer terug naar de tafel waar Julia nog stond. “Heb jij je handen wel gewassen voor je aan tafel ging zitten?” Vroeg ze Lexie. “Nee mevrouw, dit heeft u me ook niet gevraagd om te doen.” Lexie grijnsde triomfantelijk. “Dat klopt, maar je kent als het goed is de regels en regel nummer twee is handen wassen voor het eten. Hier had je zelf aan kunnen denken en mee kunnen komen. Dit was geen fout van mij, integendeel. Dit was puur om te kijken of jij de regels wel kent en blijkbaar dus niet. Twee strafpunten erbij voor jou. Misschien moet ik de regels nog even voor jullie alle drie herhalen:

Regel één, niet snoepen of snaaien voor het eten.
Regel twee, handen wassen voor het eten.
Regel drie, de tafel netjes dekken.
Regel vier, recht aan tafel zitten met je voeten op de grond en je handen boven de tafel, zonder je elleboog op de tafel.
Regel vijf, servet op je schoot en bestek van buiten naar binnen gebruiken….”

“Ehum… dat snap ik niet helemaal…” Kiki keek even bedenkelijk naar haar bestek. Julia kwam naast haar staan en boog zich voorover vanuit haar heupen. “Kijk, je bestek moet zo liggen. We hebben eerst een salade, dan soep, dan een hoofdgerecht en dan toetje. Dus je begint bij de buitenste twee, dus een mes en een vork. Dan komt de lepel, dan weer mes en vork en dan het kleine lepeltje en vorkje voor je toetje die boven je bord hoort te liggen.” Terwijl Julia zo aan het schuiven was met Kiki haar bestek zag ik Kiki maar naar één ding kijken en dat waren de borsten van Julia die boven het korset uit piepte. “Je kwijlt” zei Lexie droog. “Hè, wat?” Alsof ze uit een dagdroom kwam keek ze beduusd om zich heen. Ik grinnikte. Haar wangen werden rood en met haar hand voelde ze aan haar mond. Julia kwam weer overeind alsof er niks gebeurd was.
“Regel zes, niet met je bestek wijzen of spelen en ook niet met je eten spelen… Weer twee strafpunten voor Lexie dus. Dat zijn er al acht, narretje.
Regel zeven, niet te veel opscheppen en niet schrokken.
Regel acht, je mag pas eten als iedereen heeft en zit.
Regel negen, je brengt je eten naar je mond, niet je mond naar je eten.
Regel tien, niet blazen of je eten prakken.
Regel elf, niet met je volle mond praten en niet smakken.
Regel twaalf, niet met je handen eten tenzij het niet anders kan, bijvoorbeeld spareribs, kreeft of een broodje.
Regel dertien, proosten doe je zonder te klinken. Je kijkt netjes iedereen aan.
Regel veertien, je mag niet tussendoor van tafel tenzij je naar de wc moet. Dat doe je tussen twee gerechten door en niet tijdens het eten zelf.
Regel vijftien, geen vieze praatjes tijdens het eten.
Regel zestien, als je iets niet lust dan leg je dit netjes aan de kant. Je zegt er verder niks van.
Regel zeventien, wil je even pauzeren met eten, leg dan je bestek gekruist aan weerzijde van je bord. Ben je klaar met eten, leg dan je bestek naast elkaar op je bord.
Regel achttien, je mes aflikken evenals je vingers is niet netjes.
Regel negentien, wil je iets hebben wat ergens anders op de tafel staat vraag er dan om en ga niet over de tafel heen buigen.
Regel twintig, tussen je tanden vlossen met je bestek of iets anders hoort niet. Ook niet als je je hand ervoor houdt of je servet.

“Wouw dat jij dat allemaal onthouden hebt!” Kiki leek onder de indruk. “Dat komt omdat ze een super…” Julia keek me met half dichtgeknepen ogen aan. Ik schrok en corrigeerde me net op tijd “slimme meid is.” Ik lachte flauwtjes naar Kiki en keek toen naar Julia. Ze ontweek mijn blik. De deurbel ging. “Ga jij maar Rosalie. Dan kun je me daarna in de keuken komen helpen.” Haar stem klonk mat en ze liep weg met de stapel borden van Kiki. Ik voelde me ineens onrustig. Ik had bijna haar geheim verklapt, haar vertrouwen weer beschadigd. De deurbel klonk weer en ik draaide me een beetje sloom om. Langzaam liep ik naar de voordeur en deed hem open.

Ik hoorde Kiki en Lexie napraten over de regels, ik hoorde ze bestek verschuiven. Ik had Lexie de kans gegeven om het spel te leiden alleen ze was het blijkbaar wat verleerd. De leiding krijgen en de leiding hebben zijn twee verschillende dingen. Als je de leiding kreeg maar je had geen volgers, dan was je ook niet echt aan het leiden. Je kon leiding geven door mensen te zeggen wat ze moesten doen. Of je kon mensen leiden door het goede voorbeeld te geven. Naar ze te luisteren en advies te geven. Dat gold ook tijdens bdsm. Je had de leiding gekregen van je sub, niet omdat je de leiding nam. En je behield die leiding omdat de sub dat wilde, ook als je een fout had gemaakt of misschien juist wel omdat je die had gemaakt het had erkend en had goedgemaakt. Wat de sub ook voor reden had om jou de leiding te geven, je kon dit ook weer verliezen. En helemaal als je met meerdere mensen speelde.

Zonder problemen had ik de leiding over genomen en Lexie een andere plek gegeven, namelijk als sub. Volgens de Dikke van Dale betekende domineren: do·mi·ne·ren (domineerde, heeft gedomineerd ) 1. op de voorgrond treden, de baas spelen. Maar ik was niemand de baas, ze waren vrij om tegen me in te gaan of het spel te stoppen. Lexie had zichzelf van mij moeten vastbinden, dit deed ze omdat ze het wilde en niet alleen omdat ik het zei. Ze kon zich ook zo weer los maken als ze dat wilde. Dat ze dat niet deed was omdat ze mij respecteerde als leider. Ze wist dat ik gelijk had gehad. Domineren was meer dan wat de Dikke van Dale er als betekenis aan gaf. Het was leiden en coachen op basis van respect wat je kreeg. Oftewel: do·mi·ne·ren (domineerde, heeft gedomineerd ) 1. op de voorgrond treden, de baas spelen (het dus niet zijn). 2. Leiden en coachen op basis van het uit het respect verkregen leiderschap.

Vaak dachten nieuwkomers dat domineren makkelijk was, dat het worden van een dominant(e) gewoon een beslissing was die je tijdens de lunch even nam. Of dat je ’s ochtends wakker werd en dacht “vandaag ben ik een dominant(e).” Dat het daarna gewoon een kwestie was van iemand, al dan niet online, vinden die gewillig was en tot alles bereid zou zijn. Maar zo zag ik het niet, zo moest het ook niet zijn. En die gewillige subjes waren gevaarlijk bezig. Jezelf zomaar gelijk helemaal overgeven aan een onbekende was voor niemand slim. Dat maakte je een makkelijke prooi voor verkrachters of misbruikers. Want je kunt een persoon op meerdere manieren misbruiken, anders dan alleen seksueel. Terughoudendheid was niet meer dan normaal. Er was niks mis met iemand willen dienen. Maar wel met eigen veiligheid en echte welwilligheid voorop.

Een goede dominant zei niet “Op je knielen slet, ik ben je meester(es).” Nee een goede dom of domina kon de onderdanige laten knielen zonder woorden, door de eigen wil van de onderdanige. Niet omdat het moest maar omdat diegene dat uit liefde voor de dom of domina wilde doen. Dat moest natuurlijk wel door de dom of domina kenbaar gemaakt worden, dat dit iets was wat gewenst was. Dit kon als er vertrouwen was. Kiki zat op haar knieën bij de bank en Lexie erop, toen mijn prinses en ik terug kwamen van het omkleden. Kiki wilde graag dienen en Lexie wilde haar dat geven. Het vertrouwen was al iets gegroeid, mede omdat ze gezamenlijke overeenkomsten en interesses hadden. Maar ook tijdens het omkleden was er gewerkt aan hun band. En wat ze ook tijdens het open doen van de voordeur gedaan hadden, het zorgde voor het creëren en versterken van hun band. Hoewel ik het fijn vond dat Kiki zich blijkbaar op haar gemak voelde bij Lexie, wilde ik er ook voor zorgen dat ze niet te snel van stapel zou lopen. Dat ze, ondanks haar verlangen en welwillendheid, nog wel voor zichzelf koos. Ik kende Lexie, ze was een goede domina en een lief persoon. Maar ook zij was net als ik geen godin, geen perfect mens en geen perfecte domina zoals de subjes wensten. Ze was de fout in gegaan door niet alleen Rosalie in haar eentje achter te laten maar ook door een onvolledige opdracht te geven. Rosalie had hierdoor niet geweten wat ze moest doen en was simpelweg naar mij gekomen waarbij ze even uit haar rol viel als subje. Dit was niet haar schuld maar moest wel even gecorrigeerd worden. Daarom had ik haar op de stoel vastgebonden zonder verder aandacht te schenken. Niet omdat ik haar niet mocht of niet meer van haar hield. Maar om haar te laten weten dat ik op dat moment haar gedrag niet goedkeurde. Een beetje zoals een kind een time-out kreeg.

Je kon een sub op verschillende manieren corrigeren: kleineren en vernederen, aanspreken op het gedrag, spanken of pijnigen, dreigen met straf, of iemand tijdelijk negeren. Kleineren en vernederen kon op verschillende manieren. Van gewoon wat plagen tot helemaal uitschelden en iemand de grond in boren. Hoewel sommige mensen gekleineerd en vernederd wilde worden, zou mijn prinses daar absoluut geen baat bij hebben. Dat zou alleen maar gepieker en verdriet opleveren. Ik wilde haar juist meer zelfvertrouwen geven, niet haar een muurbloempje maken. Wilde niet zeggen dat ik haar niet een beetje kon plagen en dat waren Lexie en ik natuurlijk wel van plan. Je kon iemand duidelijk op de fout wijzen, ik had haar gezegd dat ik bezig was. Daarna had ik haar laten weten dat ze dankzij Lexie de fout in was gegaan door Lexie er op aan te spreken. Om te kijken of ze dit ook zo begreep moest ik met haar blijven communiceren en dit zou ik zeker ook nog doen. Een andere corrigeermethode was door iemand te spanken of anders te pijnigen. Dit moest dan wel een corrigerende functie hebben en niet op straf lijken. Voor mijn gevoelige prinses was dat geen optie, dat zou niet als corrigeren aanvoelen maar als straf of erger nog, haar vertrouwen beschadigen. Dreigen met straf kon ook, dat was handig als iemand nog vrij nieuw was of als het gewoon een foutje was geweest van de sub. Want ook dat blijven gewoon mensen. Aangezien wij strafpunten gebruikte was dreigen met straf niet echt zinvol. Een andere straf die misschien wel net zo vervelend was als vernedering of pijn was genegeerd worden. Dit bracht een verlaten gevoel, een gevoel van eenzaam en niet gehoord of gezien worden. Ik zou haar nooit zomaar ergens alleen achter laten, ik bleef altijd bij haar in de buurt. Waarom haar die gevoelens aandoen? Mijn prinses twijfelde of ik het wel meende, ze twijfelde waarom ik juist haar had gekozen, ze twijfelde of ze dit wel wilde, ze twijfelde of ze het wel verdiende en dat kwam waarschijnlijk allemaal door angst om teleurgesteld te worden. En dan vooral om verlaten te worden. Daar wilde ik haar vanaf helpen en haar laten zien dat ik niet zo was. Zolang zij zich aan mijn regels hield, met in achtneming van mijn harde grenzen, zou ik haar nooit verlaten. Ik had haar nu ook niet verlaten, ik was vlak bij haar geweest, alleen had ik haar genegeerd. Ik had gemerkt dat ze contact zocht en wilde kletsen, ze wilde bij me zijn. Dus ik liet haar zien dat ik andere dingen te doen had, even andere prioriteiten had. Liet ik haar op de tweede plaats komen? Nee hoor, want de aandacht die ze uiteindelijk van me zou krijgen zou tien maal beter voor haar aanvoelen dan wanneer ik haar elke keer aandacht zou geven. Ze zou het speciaal vinden, zien dat ik tijd voor haar vrijmaakte ondanks dat ik druk was. Bovendien leerde het haar dat, hoewel ik er altijd voor haar zou willen zijn, ik me soms even met andere dingen bezig moest houden en dat ze me niet altijd nodig zou hebben. En om het rustig op te bouwen, had ik haar nu los gemaakt zodat ze me in de keuken kon helpen. Zo kon ik haar weer even aandacht geven en haar misschien op haar gedrag aanspreken.

Ik liep weer de woonkamer in. Lizan had van Lexie een zak lolly’s moeten halen. Ze had onze kostuums erg leuk gevonden en dacht eerst dat ik jarig was of een feestje had. Tja, hoe leg je een bdsm sessie uit aan een meisje van net twaalf? Dus ik had het er maar opgehouden dat we inderdaad een dinerparty hadden met meiden onder elkaar allemaal verkleed. Ze zou aan haar moeder vragen of ze dat ook een keertje met haar vriendinnen mocht doen. Ik vroeg me af wat Julia vroeger met haar vriendinnen deed. “Ah, daar zijn mijn lolly’s.” riep Lexie opgewekt. Julia kwam naar de tafel gelopen om de stapel borden van Lexie op te halen. “Maak je van het weekend vrienden mee prinses, leg maar in de voorraadkast.” Zei ze terwijl ze bezig was de borden op te pakken. “Hoezo? Dat zijn mijn lolly’s.” “En jij doneert ze aan de kinderen in het ziekenhuis, toch?” Julia keek Lexie even strak aan. “Dat dacht ik al, hartelijk bedankt.” Ze klopte Lexie op haar schouder en liep met de borden naar de keuken. Lexie keek naar de zak lolly’s en toen naar mij. “Die zijn voor de kinderen in het ziekenhuis, dus niet zelf opeten.” Ze keek me met dichtgeknepen ogen aan maar door haar masker leek het daardoor of ze haar ogen helemaal dicht had. “Ik zou niet durven.” Zei ik lief. Ik liep zo snel als ik kon op mijn hakken naar de voorraadkast, legde de lolly’s op een plank en liep daarna naar Julia in de keuken. Die had de borden op grootte gesorteerd, de kleine borden lagen naast elkaar op het aanrecht en op elk bord had ze een halve uitgeholde avocadoschil gelegd. Ze draaide zich naar me om en wees naar de kraan. “Handen wassen, dan kun je helpen met de borden opmaken.” Ik waste mijn handen vlug en droogde ze snel af. Ik wilde naar de borden lopen maar ze hield me tegen. “Nu al klaar?” “Ja.” stamelde ik. Ze schudde haar hoofd en duwde me weer richting de kraan. “Dat kan nooit schoon zijn.” Ze duwde me tegen het aanrecht aan bij de wasbak, tilde mijn rok aan de achterkant iets aan de kant en kwam dicht achter me staan. Ik zat klem. Ik voelde haar adem uit haar neus, over mijn schouder heen en kreeg het gelijk warm. Ze speelde even met de tempratuur van het water en toen die blijkbaar goed was pakte ze mijn handen vast en trok ze eronder. Ik keek ernaar en liet het gebeuren. Ze sloot haar handen om de mijne en liet het water in het kommetje van mijn handen, overlopen. Het water was lekker warm. Ze bewoog mijn handen in allerlei posities: gestrekt, palm naar boven, palm naar onderen, met gekromde vingers, zelfs mijn polsen trok ze onder de waterstraal nadat ze mijn mouwen wat had terug getrokken. “Stel je voor dat de chirurg zo snel klaar was met handen wassen, dan hadden we nooit meer lege bedden in het ziekenhuis en een hoog sterftecijfers denk ik.” Zei ze zacht. De kraan werd weer uitgezet en ze streelde even mijn vingers. Haar licht getinte lange slanke vingers leken elk plekje op mijn hand te willen voelen. Ze streelde en kriebelde met haar natte handen mijn natte handen. Ze volgde de lijntjes die over mijn palm liepen met een lichte aanraking. Ik keek er naar, gehypnotiseerd en versuft. Mijn hartslag was omhoog gegaan en ik hijgde weer iets. Haar wang was tegen de mijne aangedrukt en ik leunde met mijn hoofd tegen haar hoofd aan, bang om hem te verliezen. Ik stond veilig tussen haar armen ingeklemd. Een heerlijk plekje waar ik nooit meer van weg wilde. Ze deed zeep op haar handen. Pakte mijn ene hand en zeepte die langzaam helemaal in. Er leken allemaal vlinders in mijn buik te vliegen waardoor het tussen mijn benen kriebelde die moeite kregen om me te houden. Met haar duim draaide ze rondjes over mijn palm, door de zeep gleden haar vingers soepel en zacht over mijn huid. Ze pakte nog meer zeep en deed ook mijn andere hand. Ze was zo zacht en voorzichtig. Ze nam alle tijd. Elke vinger, voor, achter, rondom, mijn palmen, de rug van mijn handen, mijn polsen en zelfs een beetje onder mijn nagels werd wit van de zeep. Ik leunde tegen haar aan, bang dat ik om zou vallen door alle gevoelens die ik had door haar aandacht. Ze masseerde mijn handen, kneep lichtjes in mijn muis en liet haar vingers tussen mijn vingers door glijden. “Lekker prinses?” Ik knikte. Ik genoot van haar aanrakingen, ze maakte dat ik me speciaal voelde en ik had nooit gedacht dat handen wassen zo erotisch kon zijn. De kraan ging weer aan en mijn beide handen werden er weer onder gehouden. “Je hebt zulke prachtige handen lieverd, die moet je goed verzorgen. Hm?” “Ja…” Zei ik schaapachtig. Ik vond mijn handen helemaal niet zo bijzonder. Die van haar waren perfect. Zacht, slank, getint, altijd mooie echte nagels die niet te lang waren. Die van mij gewoon normaal, ik veilde mijn nagels wel altijd kort vanwege het tuinieren en de aarde die er anders onder kwam. Ik hoefde niet te bewegen, ze deed alles voor me. Mijn handen werden liefdevol afgespoeld, geen plekje werd overgeslagen. “Dat is beter.” Ze deed de kraan weer uit. Ik liet mijn vingers tussen de hare in elkaar sluiten. Het leek zo perfect te passen. Haar handen onder de mijne hangend in de wasbak. “Er zijn mensen die geil worden van voeten, podofilie is dat. Maar wat minder bekend bij mensen, is de fetisj voor handen ook wel cheirophilia genoemd. Mensen met een handen fetisj worden geil van bepaalde delen van de hand of bewegingen van handen die ze mooi vinden.” Zei ze zachtjes. “En dit hoeven niet eens seksuele handelingen te zijn maar bijvoorbeeld handen wassen, afwassen of nagels laken.” Ze hield mijn handen plat met de hare eronder. Zou ik een handen fetisj van haar handen hebben? Ik vond het altijd hypnotiserend om te kijken naar wat ze deed. Ze pakte de keukenrol en trok er een rij papiertjes af, droogte haar handen zorgvuldig af en gaf daarna aan mij dezelfde hoeveelheid keukenrolpapier. “Goed afdrogen.” Zei ze zacht met een beetje dreiging in haar stem. Ik voelde mijn armhaartjes overeind komen en mijn vagina kneep even samen. Een kreun wilde uit mijn keel komen die ik nog net kon ombuigen door mijn keel te schrapen. Ze had zich verder niet bewogen en stond nog steeds dicht tegen me aan. Haar armen had ze om mijn middel heen geslagen. Ik had het inmiddels bloedheet en was vooral nat tussen mijn benen. Ik droogte mijn handen grondig tot alle papiertjes nat waren. “Goed zo.” Ik kreeg een kus in mijn nek waardoor ik met gesloten mond zacht moest kreunen. Ze drukte haar neus in mijn nek en ik hoorde haar zachtjes snuiven. “Hmmm, zo lekker.” Bromde ze. Ik sloot mijn ogen met een glimlach en hield met mijn handen haar armen vast. Ik wilde gewoon alleen haar om me heen. Ik had haar gemist ook al was ze niet weggeweest. Ik wist niet waarom, ik was altijd zelfstandig en onafhankelijk geweest maar nu leek ik niks meer te willen of te kunnen zonder haar. Ik had haar nodig en ze was er voor me. Mijn beschermengel.

“Kom, gaan we de borden opmaken heerlijk keukenprinsesje van me.” Ze kwam los van me en ik moest even bijkomen. Ze gooide onze papiertjes in de prullenbak naast de koelkast. Ik wilde er ook naar toe lopen maar had het idee dat mijn benen nog niet zo ver waren. Ik hield me krampachtig vast aan het aanrecht. Ze keek me vragend aan maar als snel verscheen er een grijns op haar gezicht. “Knikkende knieën?” vroeg ze plagerig. “Nee.” Piepte ik. Ze lachte.

Ik liep zo zelfverzekerd mogelijk naar de andere kant van het aanrecht dat in een L tegen de muur aan liep. “Dit mag je verdelen in deze schillen. Eerst eentje voor mij, dan kunnen de kipstukjes erdoor en dan kun je rest vullen.” “Wat is dat?” Ze had de kom met inhoud naar ons toegetrokken en met de lepel die erin zat nog een keertje doorgeroerd. “Couscous salade.” “Oh… ziet er lekker uit.” Ze keek me met één wenkbrauw omhoog aan. “Je klinkt alsof je geen idee hebt wat dat is.” Ik durfde niks te zeggen dus staarde ik naar de lege avocadoschillen. “Voor alles is een eerste keer lieverd.” Zei ze zachtjes in mijn oor. Haar hand wreef kort over mijn rug onder mijn nek. Ze liep achter me langs en deed de koelkastdeur open. Ik voelde een kort fris briesje over mijn verhitte huid en het liefste was ik in de koelkast gedoken om mezelf af te koelen. In plaats daarvan begon ik één schil te vullen met de couscous salade. “Deze mag je er daarna doorroeren.” Ze zette een schaaltje met gebakken kipstukjes naast me neer en haalde toen een fles wijn uit de koelkast. Ze zag me kijken. “Alles wat je van me krijgt mag je hebben Rosalie, geen zorgen. Deze wijn is zonder alcohol en honderd procent vegan.” Ik begreep het even niet. “Hoe bedoel je de wijn is vegan?” “Zonder melk.” Ze was met haar rug tegen het aanrecht gaan staan, tussen mij en het gasfornuis, zodat ze de woonkamer in kon kijken. Ik lachte. “Wijn is toch altijd vegan?” Ik was ondertussen begonnen met de kipstukjes door de rest van de salade te scheppen. Ze keek me van opzij aan. “Heb jij wel eens heftig op melk gereageerd?” Vroeg ze me bedenkelijk. “Ja, als kind zijnde. Ik kan me er niks van herinneren maar mijn moeder zei dat het vrij heftig was. Daarna mocht ik nooit meer melk of iets waar het in zat.” Ik keek haar even aan. Ze knikte terwijl ze bezig was de wijn te openen. “En heb jij ook een epipen in je tas zitten?” “Ja, ik geloof het wel.” Ik bedacht me ineens dat ik niet wist of mijn moeder die wel had gehad. “Je gelooft van wel?” Ze keek me aan alsof ze mijn dokter was. “Ik ehum…” “Als het echt zo heftig was als dat je moeder zei, dan heb je minstens twee epipennen bij je. Overal waar je heen gaat. Het gaat om je leven namelijk.” Ze had de fles op het aanrecht gezet en een lepel gepakt om me te helpen met de couscous salade. Ik was even van mijn apropos van wat ze zei. “In wijn zit namelijk melkeiwit en dat is precies waar je bij een melkallergie op reageert. Heb je wel eens klachten na het drinken van wijn?” Behendig en sneller dan dat ik was, had ze al twee halve avocadoschillen gevuld. “Nee, niet dat ik weet.” “Hm, als jij gewone wijn drinkt en nergens last van hebt dan is de kans groot dat je misschien niet zo allergisch bent als dat je dacht. Misschien ben je lactose-intolerant, dat is wat anders. Dan reageer je op de melksuikers en dat zit niet in wijn. Kan ook heel vervelend zijn, soms groei je daaroverheen. Je kun het redelijk beheersen door minder melk te nemen of pilletjes.” Ik kon mijn oren niet geloven, had mijn moeder gelogen? Had ik al die tijd voor niks in angst geleefd? “Geschrokken?” “Een beetje…” “Ik zie het aan je. Kan ik wat voor je doen?” Ik schudde mijn hoofd. “Hoe ehum… hoe kom ik daarachter?” “Je kunt zelf melk drinken en kijken of je klachten krijgt maar dat lijkt me niet handig omdat je niet zeker weet hoe erg je klachten zijn. Je kunt beter via de huisarts een test laten doen of in het ziekenhuis onder begeleiding melk innemen en dan houden ze je eventueel een nachtje ter observatie.” “En hier thuis met jou erbij?” Ze glimlachte, “ik heb een epipen voor je in mijn tas en standaard twee in een uitgebreide EHBO tas in mijn auto en zelfs een fles zuurstof. Maar ik heb niet alle medicijnen die je moet hebben als de epipen niet werkt. Dus laten we dat maar niet proberen.” Ze had een epipen bij zich om me altijd te kunnen redden. Ik vroeg me af hoe lang ze die daar al in had zitten. “Maar goed, vanavond niks met melk.” Ze knipoogde. “Neem jij twee borden mee, neem ik er twee mee.” Ze had er twee gepakt en liep al richting de tafel. Ik was nog een beetje beduusd en schudde met mijn hoofd om mijn gedachtes weg te drukken. Dat moest maar een andere keer uitgezocht worden. Ik liep met de twee borden naar de tafel. “Dat ziet er lekker uit zeg!” Kiki keek er vol bewondering naar toen ik haar bord voor haar zette. Julia schoof Kiki met stoel en al wat aan en haalde ook voor haar polsbandjes uit de tas. Ze werd net als Lexie vastgebonden aan de kettingen. Ik moest ook weer gaan zitten en nadat Julia mijn romp weer had vastgebonden tegen de stoel aan. Werden Lexie haar polsbanden bij mij omgedaan. Toen we vastgebonden en aangeschoven aan tafel zaten kwam Julia met de wijn aan. “Kiki wijntje?” “Lekker.” Julia schonk in en liep naar mij. “Rosalie?” “Graag.” Zei ik met een glimlach. “Hoe weet jij dat toch allemaal van de etiquette? En wat je gemaakt hebt ziet er superlekker uit.” Kiki hing met haar neus boven haar bord die ze had opgepakt en rook aan de salade. “Ik heb een vriend die gek op koken is, het liefst was hij chef geworden maar hij moest kiezen tussen dat of zijn andere hobby, meubels maken. Dus hij koos voor meubelmaker en hij restaureert meubels ook.”
“Oh, dat is ook een bijzonder beroep.” Knikte Kiki.
‘Heeft hij soms die stoelen gemaakt?”
“Nee Lex, deze heb ik ergens anders laten maken. Wijntje?”
“Lekker, mag ik u vragen uit welk jaar de wijn komt?” Vroeg ze deftig.
“Dit jaar.”
“En wat een fijn jaar het is.” Julia schonk voor Lexie wijn in en daarna voor zichzelf.
“Het jaar is nog niet om.” Ze kwam naast mij zitten.
“En wat recht is, is niet krom. Proost.” Lexie knipoogde naar Julia. Kiki moest lachen. Lexie hield haar glas omhoog en wij volgde, volgens regel nummer twaalf. Lexie keek iedereen speels aan. Julia grijnsde naar me en Kiki keek me blij aan. “Op een geweldige freakshow!” Lachte Lexie.
“En wat hebben we voor ons?” Ze keek er onderzoekend naar.
“Een frisse couscous salade met aardbeitjes, gedroogde abrikozen, tomaatjes, avocado en voor jullie kipstukjes erdoor.” Ik wilde net mijn vork erin steken toen mijn bord weggehaald werd, ik keek even geschrokken op. Julia glimlachte en wisselde onze borden om. Ik had ze per ongeluk verwisseld en zij had die met kipstukjes. Wat een sukkel was ik toch. “Sorry…” “Geeft niet, niks aan de hand.”
“Eetsmakelijk.” Zei ik. Lexie grijnsde vals en wees met haar vork naar me. “Twee strafpuntjes prinses.” “En twee voor jou, narretje. Dat betekend straf bij het volgende gerecht.” Julia haar stem was gemeen en duivels. Ik keek naar Kiki die haar mond vol had en met een glinstering in haar ogen terug keek.
“Had je die gele jurk zelf gemaakt Kiki?” Kiki keek naar Julia.
“Ja mevrouw.”
“Erg mooi.” Haar stem klonk vol bewondering.
“Ik hoorde van Najara dat we een eindgala hebben na de examens.”
“Dat klopt.” Ik glimlachte naar haar en realiseerde me ineens dat zij dat nog nooit meegemaakt had.
“Meestal is dat voor vele een motivatie om degene mee uit te vragen op wie ze een oogje hebben.” Zei ik waarna ik een hap nam van mijn salade. Ik was wel benieuwd wie zij zou vragen, vast niet mij. Dat kon ik als docente ook niet doen, toch?
“Oeoeoeh, met wie ga jij dan?” Lexie keek flirterig naar haar overbuurvrouw.
“Wie zegt dat ik ga?” Ik verslikte me bijna en kuchte twee keer.
“Waarom niet?” Ik was verbaasd dat uitgerekend zij niet op een dansfeest wilde komen.
“Ik weet nog niet of ik tijd heb.”
“Tijd maken was het toch?”
“Dat klopt prinses maar mijn tijd is voor de prioriteiten, dus als ik moet werken gaat dat voor.” Ik snapte het wel maar was toch ergens wel teleurgesteld. Het had me erg leuk geleken als zij ook kwam. Zoiets mocht ze niet missen naar mijn idee, dat hoorde erbij.
“Ik weet mijn gala nog wel.”
“Twee strafpunten voor je volle mond mijn mooie regenboogje.” Lexie keek streng naar Kiki die gelijk begon te blozen.
“Wat weet je daar nog van Kiki?” Julia klonk lief. Misschien was ze toch wel nieuwsgierig.
Kiki slikte snel haar hap door en leek te twijfelen. “Je mag gewoon kletsen hoor, dit was ook om kennis met elkaar te maken.” Legde Julia geduldig uit.
“Ehum… ik had toen blauw haar. En samen met mijn moeder had ik een jurk uitgezocht, een knalgroene met hier zo allemaal donkergroene glitters” Haar hand maakte een onzichtbare baan rond de onderkant van haar nek. “Maar ik had geen date… Ik durfde niemand te vragen….” Ze keek een beetje sipjes. “Dat is jammer, ik zou je zo gevraagd hebben.” Kiki keek sprakeloos naar Julia. “Hé! Hé!, dan was je wel mooi te laat geweest. Je was dan tweede hoor! Want ik had haar eerst gevraagd!” Riep Lexie. Ze staarden elkaar aan, Lexie had haar ogen vinnig staan. Julia legde rustig haar bestek neer, depte haar mond met haar servet waarna ze hem op tafel legde. Haar beide handen legde ze plat op tafel, naast haar bord. Lexie deed bijna allemaal hetzelfde alleen zij gooide haar servet op tafel neer. Alsof het afgesproken was stonden ze tegelijkertijd met een ruk op. Ze leunden allebei naar voren op hun handen en keken elkaar boos aan. “Ik zag haar het eerst.” Een dreigende stem van Julia deed mijn vagina weer samentrekken. “Ik hou van kleur, jij van zwart dus de regenboog hoort bij mij.” Klonk Lexie scherp. Mijn buik begon te kriebelen. Wat was er in godsnaam mis met mij?
“Ehum… meiden?” Probeerde Kiki zachtjes.
“Ik heb haar die kleur teruggegeven.”
“Waarvoor hartelijk dank. Maar je hebt haar laten gaan daarna, dus je had je kans en die heb je niet genomen.”
Julia grijnsde. “Dus was ik als eerste, jij als tweede.” Lexie leek te aarzelen.
“Prima, Kiki je gaat met Lexie naar het gala.” Ze gingen weer zitten, schoven hun stoelen weer aan en deden alsof er niks gebeurd was.
“Ehum, welk gala precies?” vroeg ik met een schuin hoofd naar Julia. Ze bedoelde hopelijk niet het gala op school. Het was niet de bedoeling dat daar andere mensen kwamen.
“Oh, we vinden wel een gala.”
“Oeh, we kunnen er ook zelf eentje organiseren. Een bdsm gala voor subjes en dominanten.” Lexie leek opgetogen en keek vrolijk naar Kiki die nog een beetje beduusd was van wat er zojuist was gebeurd. Ze wees met haar vinger van de een naar de ander heen en weer en keek mij aan. “Waren ze nou ruzie aan het maken om mij?”
“Ik geloof het wel.”
“En Lexie heeft gewonnen?”
Ik dacht even na. “Lexie heeft jou gewonnen maar Julia heeft het argument gewonnen geloof ik.” We begonnen allebei te grinniken maar hielden al snel op toen twee paar groene ogen ons beide aankeken. Donkergroene naar mij en lichtgroene naar Kiki.

De couscous salade was heerlijk maar het was wel moeilijk om netjes mijn vork naar mijn mond te brengen, verder reikte de kettinkjes ook niet. Ik liet hier en daar wat couscous vallen en ook Kiki keek regelmatig naast zich op de grond. “Willen jullie een lepel dames?” vroeg Julia ons vriendelijk. Maar ik hoorde de uitdagende ondertoon wel. Kiki hield haar lepel omhoog maar Julia schudde haar hoofd. “Die is voor de soep. Als je die nu gebruikt kun je je soep niet eten.” Ze stond op en liep naar de krat achter me. Ze kwam terug en hield ons beide, met een brede grijns op haar gezicht, een klein kinderlepeltje voor. Kiki nam hem verbluft aan. Ik probeerde te doen alsof ik het niet kinderachtig vond, nam hem niet aan en bedankte vriendelijk. Julia kwam weer naast me zitten. “Moesten we niet aan tafel blijven?” Vroeg ik droog terwijl ik een minihapje op mijn vork opschepte. “Ik ben de kokkin en gastvrouw, ik mag me vrij bewegen of zullen we wachten tot de soep ons straks zelf komt toe wandelen?” Lexie lachte. Uiteindelijk had ik geen zin meer om moeilijk te doen met mijn vork dus ik pakte mijn soeplepel. Ik kon me niet voorstellen dat ik mijn soep straks met een vork moest eten want dan zaten we hier met kerst nog. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Lexie me in de gaten hield. “Twee strafpunten voor het niet luisteren prinses.” Zei ze streng. “Dat maakt….” Ze moest even nadenken. “Tien.” Werd en naast me gezegd. Lexie grijnsde breed en ik voelde mijn clitoris tintelen. Ze likte haar lippen af en haar ogen fonkelde. “Tijd voor het echte werk dus.” Haar stem was uitdagend en griezelig. Ik zag Kiki van mij naar Lexie kijken terwijl ze langzaam kauwde. “Ik zie de geilheid in je ogen prinsesje, volgens mij wilde je gewoon straf.” Ik voelde me opgejaagd, alsof zij de wolf was en ik roodkapje. En tegelijkertijd wond me dat wel op wat ik niet van mezelf kende.

“Het was heerlijk mevrouw de chef.” Lexie zat naar achteren geleund in haar stoel en liet haar wijnglas ronddraaien tussen haar vingers. Kiki knikte instemmend. “Het was inderdaad erg lekker.” Zei ik goedkeurend. “Dank jullie wel.” Julia stond op en stapelde onze borden op waarna ze het bestek op het bovenste bord verzamelde. Ze pakte ook mijn soeplepel af, die ik nog met een wanhopige poging probeerde terug te grijpen maar de kettinkjes van de polsbandjes reikte niet zo ver. Ze grijnsde. Terwijl ze in de keuken bezig was kwam Lexie naast me zitten. Ze staarde me onderzoekend aan, ik probeerde te doen alsof ik haar niet opmerkte. “Zijn je fretten al weer thuis?” Kiki knikte blij. “Ja, gelukkig wel. Ik had ze eigenlijk wel gemist. Helemaal na de dood van Davy.” Julia stond achter Kiki en legde haar armen op de schouders van onze gast. “Wil je wat water?” vroeg ze met haar hoofd naast die van Kiki. “Ja, lekker.” Julia pakte het waterglas. Ze wees naar de mijne. “Graag.” Ze nam die van mij ook mee, vulde ze en zette ze weer op tafel. Ze bleef achter Kiki staan en begon diens schouders te masseren. Kiki was zichtbaar verrast “Ontspan mooie regenboog.” Zei Julia kalm. Ik voelde ineens een hand op mijn bovenbeen gelegd worden. Een stoot adrenaline gierde door mijn lijf en mijn hart begon sneller te kloppen. De hand van Lexie streelde mijn been.
“Waar zitten jullie in de relatie?” Vroeg ze terwijl ze haar blik op mij hield.
“Bij de twijfels van haar.” Antwoorde Julia kalm.
“Ah, de tweede fase zullen we maar zeggen. De serieuze fase waarin men meer vragen gaat stellen dan antwoorden nodig zijn. Is dit wel wat ik wil? Is dit wel normaal? Ben ik wel normaal? Moet ik dit wel doen? Wat zullen anderen wel niet denken?”
“Precies.”
“En waar twijfel jij nog over dan?”
Ik keek haar aan. Haar ogen waren lichtgroen met gouden spikkels en op haar wangen en over haar neus liepen lichte sproeten op een bleke huid. Eigenlijk was ze best knap.
“Volgens mij vroeg ik je wat prinses.”
“Ja, sorry…. Ik was even onder de indruk van hoe knap je bent….” Het was zomaar uit mijn mond gekomen.
“Dank je.” Ze glimlachte blij. “Jij bent ook een knapperd, mooi potje.” Ze streek met haar vingers een plukje haar achter mijn oor.
“Nee, dit is een rasechte hetero hoor.” De ironie bij Julia was niet te missen in haar stem.
“Deze prinses is op zoek naar de prins op het witte paard….ze is alleen een beetje bang voor paarden.”
“Oeh, dat is lastig….” Ze keek me met een zuur gezicht aan.
“Maar goed, daar weet jij vast wel raad mee.” Haar hoofd was naar Julia gericht.
“Precies.”
Lexie keek mij weer aan en haar hand gleed verder langs mijn been onder mijn rok. Ik spande mijn beenspieren aan.
“Moet jij je niet bezig houden met Kiki?” Probeerde ik zo nonchalant mogelijk te zeggen maar eigenlijk gierde de zenuwen in mijn lijf.
“Oooooh, echt een van-zich-af-bijtertje dit!” Ze lachte. “Ik zie dat Julia nog niet echt je riempje kort houdt. Lief dat je aan je vriendin denkt schat, dat komt helemaal goed. Maak je maar geen zorgen. Ik vroeg me alleen af wat er zo bijzonder aan jou is, prinsesje….” Ze grijnsde en haar vingers streelde mijn schaamlippen. Ik veerde wat overeind maar ik kwam niet ver. Lexie vond dit zichtbaar prachtig want haar ogen fonkelde en ze glimlachte gemeen. “Want zie je, ik weet dat Julia haar tijd altijd heel kostbaar vindt en dat zal ze niet zomaar aan de eerste de beste besteden. Bovendien weet ik uit ervaring dat zij heel kieskeurig is als het gaat om haar subjes. Daarom was ik even geïnteresseerd in jou.” Ik hijgde terwijl haar vingers zich tussen mijn plooien de weg naar mijn clitoris hadden gevonden. “Je bent al lekker nat, dat dacht ik al. Een heel geil prinsesje ben je. Nou kijk maar eens naar je domina.” Ik voelde me wee worden en mijn vagina verkrampte door de bewegingen die ze maakte over mijn gevoelige knopje, die al die tijd op een aanraking zat te wachten. Met haar andere hand duwde ze mijn hoofd recht en ik zag Julia, die nog steeds achter Kiki stond te masseren. De donkergroene ogen stonden streng en hielden me in de gaten. Kiki keek met grote ogen en rode wangen naar me. Ik slikte en probeerde uit alle macht een kreun te onderdrukken. Ik gunde het Lexie niet om haar te laten weten dat ik het lekker vond. “Ik wil dat je haar smeekt om klaar te mogen komen.” Haar stem was zacht en duister, dicht bij mijn oor. “Smeek je domina.” Ik schudde mijn hoofd. Julia keek me geamuseerd aan. De tintelingen in mijn lijf werden heftiger en haar vingers wisten net als die van Julia precies wat ze moesten doen. “Je komt niet klaar zonder toestemming van haar en ik ga net zo lang door tot je haar smeekt. Dus als je wel klaar komt zonder toestemming ga ik hele andere dingen met je doen.” Ik voelde haar warme adem over mijn wang en nek. Mijn handen grepen het tafelkleed vast, ik kon geen kant op. Al mijn spieren spande zich aan om weerstand te bieden tegen dit heerlijke gevoel. “Sssssmeek haar.” Zei een duivelse stem in mijn oor. Ik schudde weer mijn hoofd. Ze omsloot haar hand om mijn nek en duwde mijn hoofd naar achteren en iets omhoog. “Smeek haar of jouw billen zijn van mij. En ik hou van rode billen.” “Dat zal Julia niet toelaten.” Piepte ik. “Zoveel vertrouwen en toch zoveel twijfels hoe kan dat?” Mijn beenspieren begonnen zeer te doen van het verzet wat ik voerde. Mijn voorhoofd was nat en ik voelde de storm in mijn onderbuik dichterbij komen. “Wist je dat een domina ook kan twijfelen. Bijvoorbeeld of iemand wel echt alles voor haar over heeft. Zie dit als een test, een test van haar. Om te kijken of je haar wel om toestemming vraagt.” Ik keek even naast me in de ogen van Lexie en toen voor me in de ogen van Julia. Ze keek me duister, met een fonkeling in haar ogen, aan wat alleen maar meer het vuur aanwakkerde. Ik begon zachtjes te jammeren omdat ik voelde dat mijn orgasme naderde. Mijn hoofd dacht razendsnel na: was dit echt een test van haar of was het gewoon Lexie die me uitdaagde? Maar als het wel een test was en ik zou nu klaarkomen zonder haar toestemming dan had ik gefaald en haar misschien teleurgesteld. Haar twijfels bevestigd. Had ze twijfels? Waarom had ze twijfels? Had ik iets verkeerds gedaan? Oh shit, ik moest gaan beslissen. “Mag ik klaarkomen?” hijgde ik. “Mevrouw.” Siste Lexie. “Mevrouw!” Kwam er met een harde kreun uit. “Nee.” Zei Julia kil. “Smeken!” “Alsjeblieft?” Jammerde ik. “Nee, nog niet.” Ik hield het bijna niet meer, mijn orgasme kwam eraan. Mijn benen begonnen te trillen, ik sloot mijn ogen en ik voelde de spanning die eruit wilde. “Stop.” De stem van Julia was gebiedend. De vingers hielden onmiddellijk op en een valse lach kwam naast me vandaan. Lexie haalde haar hand van mijn nek en ik probeerde mijn ademhaling weer onder controle te krijgen. “Ik ga even handen wassen.” Zei ze lacherig. Mijn beenspieren brandde, mijn clitoris klopte van verlangen en mijn keel was droog. Ik greep naar mijn waterglas en dronk dat gulzig leeg, verslikte me en een hoestbui volgde waarop Julia snel de touwen los maakte zodat ik naar voren kon buigen. Haar hand wreef over mijn rug. Mijn ogen traande en ik moest naar lucht happen. Ik hoorde dat Lexie weer plaats nam op haar eigen stoel. De hand van Julia bleef over mijn rug wrijven toen ik weer wat gekalmeerd was. Gelukkig had ik haar niet teleurgesteld.