Verteld door Rosalie en Julia

Kiki zat op de bank en Julia was in de keuken bezig met de vaat. “Ik help wel even!” Lexie liep er vlug naar toe en hielp Julia met de afwas. “Het mag ook in de vaatwasser hoor!” riep ik naar ze. Julia draaide zich om en glimlachte. “Komt goed lieverd.”
Ik ging bij Kiki op de bank zitten. “Hoe was het?” vroeg ze bezorgd. “Erg goed. Lexie was erg lief. Ik denk dat je een goede aan haar hebt.”
“Jij hebt ook een goede aan Julia.”
“Wat heb je daar?” ik wees naar iets wat op haar schoot lag.
“Van Julia gekregen…” ze gaf me de doosjes aan en ik bekeek de plaatjes op de verpakkingen.
“Voor als ik mezelf pijn wil doen, dit laat geen sporen na zeg maar…”
“Wat is het dan?”
“Magneetjes voor bijvoorbeeld op je tepels of je schaamlippen. Die zijn erg sterk dus dat voel je wel. Niks voor jou denk ik…”
“Nee, maar wel lief van haar. Ik hoop dat het je helpt. Ik heb van Lexie een dildo gehad die je ook in een tuigje kan doen.”
“Oh, een voorbinddildo. Lijkt je dat wat?” vroeg ze geïnteresseerd aan me.
Ik beet op mijn onderlip en kon een glimlach moeilijk onderdrukken.
“Say no more sister”, fluisterde ze in mijn richting met een knipoog. Met mijn andere vriendinnen had ik het nooit over seksspeeltjes of überhaupt de daad zelf.
“Ik heb de foto’s gezien die ze gemaakt hebben. Het is inderdaad als aandenken. Ze gaat er verder niks mee doen.”
“Oh, gelukkig maar.” Ik kon een gaap niet onderdrukken.
“Oh, sorry hoor. Ik ben een beetje moe”, verontschuldigde ik me.
Kiki volgde mijn voorbeeld, “het is aanstekend.”

Julia en Lexie waren alle spullen terug aan het opruimen in de krat en tassen. Ook de tafel werd weer op z’n plek gezet. Ik bedacht me ineens dat Hector er misschien nog even uit moest al had ik niet zo veel puf meer.
“Nou, voordat ik Kiki en Lexie eruit delegeer. Kiki, jij hebt je het beste gedragen tijdens het etentje met maar acht strafpunten dus jij hebt gewonnen. Applaus voor jou.” Lexie en Julia klapte vol trots en ik deed mee. “Ik ben trots op je regenboogje van me!” Lexie gaf Kiki een knuffel en een kus. “Goed gedaan Kiki. Jij hebt bewezen hoe het moet en daarom is dit voor jou.” Lexie overhandigde haar een cadeau envelop en ging op de armleuning zitten. Ondertussen kwam Julia naast me zitten. Ik zat met mijn rug naar haar toe om Kiki te kunnen zien. Twee armen werden om me heen geslagen. Ik legde mijn handen op haar sleeves. Haar ademhaling was rustig en naast mijn oor te horen. “Wouw! Dat is toch veel te gek jongens!” riep Kiki vol verwondering. Ze liet me de bon zien. Het was voor een etentje voor twee personen in een sterrenrestaurant naar keuze. “Er zit een kleine maar aan…” begon Lexie. “Met deze bon kun je niet echt betalen. Mocht je gaan reserveren bij een sterrenrestaurant naar keuze, maakt niet uit welke, waar of hoeveel sterren, dan moet je even Julia haar naam doorgeven. Julia van Eeckeren. Dan kun je genieten van je gratis diner.”
Kiki keek met grote ogen langs me heen naar de engel achter me. “Dat is toch veel te gek!”
“Nee hoor, je hebt het eerlijk verdient.” Kiki keek een soort van verslagen naar de bon. “Het is je van harte gegund Kiki”, ik pakte haar even bij haar arm. “Nou, dank jullie wel allemaal. Ik ben een beetje sprakeloos.”
“Dat zien we. Niet te lang over nadenken, gewoon doen en genieten. Lexie zullen wij even de stoelen in je busje zetten?”
“Ja, is goed.” Ze stonden op. Julia nam een stoel mee terwijl Lexie voor haar uit liep en de woonkamerdeur open deed.

Lexie liep voor me uit om de deur van haar busje vast open te schuiven. Het was donker en fris buiten. De straatlantaarns gaven een gele gloed, de maan was als een gloeiende bol zichtbaar met de noordpoolster er niet ver vandaan. Haar busje stond net onder een kapotte lantaarn geparkeerd maar dat was geen probleem want er zat licht in het busje zelf. Ze had haar narrenjurk weer aan het haakje aan het plafond gehang. De dames mochten ieder hun eigen jurk houden. Die van Kiki had ik aan de kapstok zien hangen in de gang. Ik gaf de stoel die ik al schoongemaakt had, over aan Lexie die hem met een kreun omhoog het busje verder in tilde. Zij zou de stoelen naar Nadia brengen voor in Freak the Freak Out. Ik had er geen plek voor in huis noch de interesse erin om ze ergens anders nog een keer te gebruiken. Zo konden er meer mensen van genieten. “Oh mijn rug man. Ik ben dat niet meer gewend zo’n korset. Pfff.” Ik grijnsde naar haar. “Blijven bewegen en anders pijnstillers nemen”, was mijn droge antwoord.
“Dank u wel dokter.”
“Blijf jij hier, ga ik de andere stoel even halen.”
“Ja, tot zo.”

Ik stak de straat over en liep het huis weer binnen. Ik had de voordeur op een kiertje gelaten. Rosalie en Kiki waren samen aan het praten, ik nam de tweede stoel mee en liep dezelfde weg weer terug naar Lexie. Ze nam hem weer van me aan, zette hem naast de andere stoel en ging toen op de grond aan de rand van de instap van haar busje zitten. Ik nam naast haar plaats en zuchtte. Ik voelde me helemaal nog niet moe maar hoopte dat ik vannacht een beetje zou kunnen slapen. De vorige dag had ik met Tyler weer geoefend en was hij helemaal geflipt. Ik had hem even alleen gelaten in de dansstudio en hij had een aardige ravage aangericht. Wat spiegels moesten vervangen worden, hij had de prullenbak ingedeukt en met wat stoelen gegooid waardoor een ruit gebarsten was. Een van de gordijnen had hij van de roede getrokken en was gescheurd. Eenmaal weer bij zinnen had hij enorm veel spijt en verdriet. Ik had hem getroost, gevraagd of hij er mee wilde stoppen en gezegd dat de schade die hij had veroorzaakt gewoon weer gemaakt kon worden. De vraag was of dat ook voor zijn pijn gold. Of dat ooit nog zou helen of ten minste zou verzachten. Daarna had ik ’s nachts ook mijn eigen pijn weer gevoeld en nachtmerries gehad waardoor ik om half twee maar onder de koude douche was gedoken en daarna geprobeerd had om wat afleiding te zoeken. Dus stond ik om half drie ’s nachts al soep te koken voor vandaag en had ik het huis vast schoongemaakt zonder Emma wakker te maken.

“Hoe vond je het vandaag?” vroeg ik aan Lexie.
“Goed, leuk en gezellig. Ik heb lekker gegeten. Dank voor je les mevrouw de domina.”
“Alstublieft. Hoe ging het met Rosalie?”
“Nou, die was nogal bang voor me.”
“Hoezo dat dan?” vroeg ik verontwaardigd.
“Ze dacht dat ik haar uit ging kleden. Dus ik heb haar nogmaals uitgelegd dat ik niks doe zonder toestemming van jou. Ik snap het nog steeds niet eigenlijk…” Lexie keek bedenkelijk.
“Wat niet?”
“Nou, ze is eigenlijk zo snel bang en paniekerig. Waarom doet zij in godsnaam aan bdsm?”
Ik dacht even na, liet mijn geheugen de verschillende gesprekken en zinnen die Rosalie had gezegd terug afspelen: “Mag ik je vragen waarom je na de eerste keer besloot je gele colbertje aan te doen?” “Omdat ik me gelukkig voelde en ik zag het eigenlijk als een spelletje om je verzoek in te willigen.” ““Ik vind het fijn met je Julia…..” “Als ik bij jou ben dan voel ik van alles…” ““ik voel me veilig bij je, vertrouwd en ontspannen. Sinds ik jou ken kan ik soms weer ontspannen en ik weet niet…Soms wenste ik dat ik je eerder had gekend…” “Waarom heb je mij eigenlijk gekozen Rosalie?” “Omdat jij precies wist wat ik nodig had. Je was niet gelijk dominant maar geduldig. Ik had me nog nooit zo goed gevoeld na de eerste keer.”, combineren, om zo tot een antwoord te komen.
“Omdat ik haar laat ontspannen en zorg dat ze zich veilig voelt. Toen ik de eerste keer kwam heb ik bdsm een beetje uitgelegd aan haar en hebben we gewoon gezellig in de tuin gewerkt. Ik had ook geen attributen bij me en was ook niet van plan om gelijk van alles te doen met haar. Onder de douche heb ik haar een orgasme gegeven met de waterstraal, later bleek dat dit haar eerste orgasme was…”
“Huh, maar ze is toch getrouwd geweest?”
“Klopt maar blijkbaar heeft haar man haar nooit echt kunnen laten genieten van seks. Ik weet niet hoe dat tussen hun was. Daar praat ze niet over en dat gaat mij ook niet aan.”
“Ik heb haar gevraagd of ze misschien bij je bleef uit schuldgevoel omdat jij haar gered hebt. Vind je dat erg?”
“Nee.” Ik kon me namelijk niet voorstellen dat dat een reden was van Rosalie om me bij haar te laten komen. Als dat wel zo was dan kon ik beter direct stoppen als domina want dan had ik haar vreselijk verkeerd gelezen en begrepen.
“Maar dat was het niet zei ze, ze zei dat jij haar helpt en dat ze niet meer zonder je wil.”
“Hm”, bromde ik.
“En jij?”
“Ze helpt mij ook wat soms moeilijk voor me is want ik ben het niet gewend om hulp te krijgen of aan te nemen. Ik kan nog best zonder haar, ik heb alles altijd alleen gedaan. Maar ik vind het wel fijn zoals we bezig zijn. Ze is een lieve vrouw die soms wat last heeft van haar onzekerheden en emoties. Ik vind het bijzonder dat ze mij heeft gekozen om haar daarbij te helpen.”
“Ja maar was een psycholoog of levenscoach misschien niet beter geweest? Ik bedoel bdsm is geen therapie zoals jij altijd zegt.”
“Dat klopt en als blijkt dat ze meer ondersteuning nodig heeft dan zal ik haar dat ook aanraden. Maar ook jou heb ik geholpen met je pijn zonder dat je psychische hulp kreeg niet?”
“Jawel. Maar jij gebruikte juist pijn om me van mijn gevoelens om me pijn te willen doen, af te helpen. Je kunt Rosalie moeilijk nog meer laten paniekeren of laten huilen van verdriet niet? Ik heb haar zelfs net nog getroost.”
“Waar kwamen jouw gevoelens vandaan Lexie? Wat was voor jou de reden om je zelf iets aan te willen doen?”
“De druk, de stress, de verwachtingen die mensen van me hadden dat ik de leiding nam. Maar dat weet je wel dus waarom vraag je dat?”
“Om jou te laten nadenken. Wat gaf ik je? Hoe hielp ik je?”
“Je gaf me zweepslagen, klappen op m’n kont of een naald door mijn huid. Je gaf me pijn maar ook geilheid”, dacht ze hardop.
“Ook maar waarom liet je me dat doen? Niet alleen omdat je het lekker vond.”
“Hm”, bromde ze en krapte met haar hand op haar hoofd. Haalde haar hand vervolgens door haar rode haar en zuchtte.
“Ik nam de leiding van je over. Daarmee ook je stress en de druk die je ervoer. Ik liet je je machteloos voelen waardoor je je juist machtiger voelde. Je hoefde niet na te denken over wat jij moest doen, je hoefde alleen maar af te wachten wat ik ging doen met jou. Je bent wel domina en dominant maar wat je uiteindelijk hielp was even sub te zijn af en toe. Even geen verantwoordelijkheid te hebben.”
“Goh, je hebt nog gelijk ook zeg.”
“Uiteraard.”
“Maar hoe doe je dat dan bij Rosalie? Haar zich machteloos laten voelen of laten afwachten wat je met haar gaat doen geeft haar toch alleen maar meer paniek lijkt me?”
“Dat klopt dus ik draai het om. Geef haar af en toe de touwtjes in handen. Zowel die van mij als die van het leven. Ik daag haar uit om dingen te ondernemen en weer te ontdekken. Zo wil ze een etentje met vriendinnen organiseren en op vakantie. Ik ga haar dan niet domineren in de zin van uitkafferen wat ze fout doet en haar beledigen of voor schut zetten bij haar vriendinnen. Maar juist wat ze goed doet beloon ik, neem haar gepieker weg en zal hier en daar taken overnemen waar ze helemaal van in de stress raakt.”
“Ja ze zei het van het etentje. Dat het ook voornamelijk stress geeft dat ze iets moet koken voor zoveel mensen en dat Paula nogal bazig of dominant kan zijn op zo’n moment en dan alles overneemt.”
“Hm, bazig en dominant zijn twee verschillende dingen. Ik kan dominant zijn maar toch Rosalie in haar waarde laten. Ik kan dingen van haar overnemen zonder dat ze zich gepasseerd voelt en haar met dominantie aansporen om zelf dingen te doen. Bazig zijn is meer het teken dat je overal controle over wilt hebben of dat je je beter voelt dan een ander. Rosalie durft daar niet tegenin te gaan maar met mij erbij hoeft dat ook niet want die taak neem ik van haar over, zodat zij zelf aan haar vriendinnen kan laten zien dat ze prima in staat is om een lekker en gezellig etentje te organiseren.”
“Dus je laat haar wel al het werk doen?”
“Hmhm, ik zal samen met haar bedenken wat we gaan eten. Dan mag zij de boodschappen halen en het eten bereiden terwijl ik vóór en tijdens het eten de dames van drinken voorzie, de hapjes laat rondgaan en zorg dat Rosalie daar verder geen omkijken aan heeft. En misschien voelt dat voor jou niet als bdsm Lexie, maar vergis je niet. Rosalie heeft buiten haar werk om wat moeite met organiseren en overzicht te bewaren. Ze is ook snel bang dat ze iets niet goed doet of mensen teleur stelt. Daarom raakt ze in de stress denk ik. Dit is dus een hele uitdaging voor haar. En is dat niet waar bdsm ook om draait? Grenzen verleggen?”
“Jawel maar waar is de lekkere spanning of de seks?”
“Nu ga je er automatisch vanuit dat ik haar niet ga afleiden tijdens het koken. Dat ze dat gewoon in haar alledaagse outfit moet doen. En dat de boodschappen ook zonder poespas gehaald moeten worden. Zo te horen kan ook jij nog wel wat lesjes van mij gebruiken.”
Ze sprong uit haar busje en ging op haar knieën voor me op de stoep zitten. “Oh verreik mij met uw wijze woorden en lessen. Oh alwetende”, zei ze terwijl ze deed alsof ze me aanbad.
“Volgens mij had ik voor jou inderdaad beter andere hulp kunnen zoeken”, lachte ik. Ze kwam grijnzend overeind en nam weer naast me plaats.

“En Kiki wat vond die er allemaal van?”
“Kiki vond het leuk vandaag. Ze vind jou erg aardig en stoer maar ik denk dat je haar goed moet begeleiden in wanneer ze sub is en wanneer niet. Dus wat duidelijker aangeven wanneer jullie wel en niet spelen en dan misschien minder dominant doen als jullie niet spelen. Verder is ze verliefd op Rosalie. Ik heb haar gezegd dat ze Rosalie het hof mag maken.”
“Die valt toch op mannen?” ze had haar handen met haar vingers gespreid op haar bovenbenen gelegd.
“Dus? Dat sluit vrouwen nog niet uit. Ze wordt geil van mij en ze zoent met Kiki. Geloof jij dat ze alleen op mannen valt?”
“Nee maar zijzelf wel.”
“Ze is soms een beetje koppig en standvastig.”
“Goh, ik ken er nog zo eentje!” ze duwde me plagerig om.
“Kom, dan gaan we weer naar binnen”, ik wipte me uit haar busje en wachtte tot ze die weer had afgesloten.

Kiki bleef nog steeds naar de bon kijken. Ik schoof wat dichter naar haar toe. “Gaat het?”
“Wil jij mee?” Haar ogen schoten omhoog naar de mijne terwijl ze het zei.
“Oh, nou… als je dat zeker weet… ik bedoel ik had wel twaalf strafpunten vandaag hoor… Weet je zeker dat je niet iemand anders mee wil vragen?”
“Nee, ik zou het leuk vinden om met jou te gaan.”
“Oké, dank je wel. Gezellig. Lijkt me bijzonder.”
“Ja, vooral hartstikke duur…”
“Ja, maar daar mag je niet over in discussie gaan met Julia.”
“Ja, ze zei het net ook al van je jurk, dat ze me zelfs uurloon gaat betalen.”
“En dat verdien je ook.”

Ik gaf haar een knuffel. “Ik vond het heel gezellig met je. Ik kom snel dat drankje doen, ik ben wel een beetje bang voor Gina hoor…maar ik wil het wel proberen denk ik.”
Kiki glimlachte breed. Ik gaf haar een kus op haar wang waarnaar zij haar lippen op de mijne drukte. Een stevige kus volgde. Haar lippen waren iets zachter qua stevigheid dan die van Julia. We lieten elkaars lippen weer los. Ik schraapte mijn keel: “sorry ik ben niet zo goed in zoenen…”
“Ben jij gek! Je zoent fantastisch! Beter dan mijn ex Amber waarvan ik eerst vond dat ze meer ervaring had.”
Ik glimlachte. “Dat is lief van je.”
“Als jij een echte hetero bent laat ik me opsluiten in het gesticht”, zei Lexie lachend achter me. Waarschijnlijk had ze kunnen genieten van onze kus.
“Dan zou ik maar vast vragen of ze plek hebben als ik jou was”, zei ik brutaal. Ik hoorde Julia grinniken.
“Oooow! En ze bijt heerlijk van zich af weer! Rosalie, lieverd, ik ga er van door…” ik stond op en liep lachend naar Lexie toe. “Veel plezier met Julia. Leuk kennis met je gemaakt te hebben en wie weet tot een volgende keer! Hartelijk dank voor je gastvrijheid en het spelen! En niet zoveel piekeren jij.”
“Ja, graag gedaan. Jij bedankt voor alles. Succes met je bezigheden en slaap lekker zo.” We omhelsde elkaar en ik kreeg een kus op mijn wang.
“Ja, ik ga er ook vandoor. Mijn dieren moeten ook nog eten hebben…”
“Hier zijn je bakjes met eten Kiki”, Julia kwam aangelopen met vier op elkaar gestapelde bakjes die ze bij Kiki in haar open gehouden tas deed. Kiki nam ook het bdsm boekwerk mee en haar cadeautjes.

Ik omhelsde haar en lachend liepen we met z’n allen naar de deur. Julia nam afscheid van de beide meiden, bedankte Kiki voor de cadeautjes en het spelen. Gaf Lexie de feestjurk van Kiki en de schoenen in een schoenendoos, om die voor haar mee te nemen naar haar auto. Plaagde Lexie nog wat over haar belofte dat ze naar het gesticht zou gaan, waarna we ze uitzwaaide. Ze deed de deur dicht toen de twee meiden uit het zicht waren. Ik liep moe en voldaan weer terug naar de woonkamer, het was inmiddels kwart over elf. Alle spullen die Julia voor vandaag had meegenomen stonden al in haar auto of in Lexie haar busje, dat wist ik niet precies. Mijn huis was netjes aan kant zonder dat ik daar wat voor had gedaan. Ik voelde me daar enigszins schuldig over.

“Kom eens hier jij lekker ding”, haar stem klonk verleidend en ze omhelsde me. “Als jij nou nog even gaat douchen lieverd en je pyjama alvast aan doet, je tanden poetst en zo, dan laat ik Hector nog even voor je uit.”
“Je bent een schat maar ben jij niet heel moe?”
“Nee ik ben niet moe. Heb je goed met Lexie kunnen praten net?”
Ik ging tegen haar aan staan en sloeg mijn armen om haar taille.
“Ja…”, ergens kwam mijn stem zachtjes vandaan. Mijn mond had ik op haar warme huid in haar nek gedrukt. Mijn lippen gesloten waardoor ik door mijn neus moest ademen. Haar lekkere geur die me deed genieten.
“Dat is fijn. Je bent moe hè?”
“Hm…” Ik sloot mijn ogen en had zo in slaap kunnen vallen in haar armen. Veilig en vertrouwd.

“Kom dan gaan we naar boven, zal ik je even uit je jurk helpen.” Ze nam me bij mijn arm en trok me voorzichtig mee de trap op. Met elke stap voelde ik mijn benen moeier worden. Eenmaal op de slaapkamer ging ze achter me staan en knoopte de veter van het bovenstuk van de jurk los. Ze hielp me uit de mouwen en legde het bovenstuk zorgvuldig op het bed. Ik voelde me bevrijd en bewoog mijn bovenlijf even verschillende kanten op. Gelukkig hadden de andere dames het gordijn, voor het raam, al dicht gedaan. Haar handen hielpen me uit mijn schoenen die ze gelijk opruimde in de doos en in mijn kast zette bij de rest van de schoenendozen. Ook mijn nieuwe speeltjes legde ze voor me in de kast. Ik vroeg me af wat zij er van zou vinden maar ik had geen puf om daar nu over te praten. Ik wilde zo snel mogelijk douchen en naar bed. Ze trok mijn rok naar beneden waar ik uitstapte, mij vasthoudend aan haar hoofd om balans te houden. Daarna was mijn haar aan de beurt, het kroontje en de zwarte plukken werden weer verwijderd. Ze deed tot mijn schrik ook de kanten band met de steen af. “Mag ik die omhouden alsjeblieft?”
“Nee”, ze klonk stug. Misschien was ze bang dat ik het als collar zag. “Ik weet dat het geen collar is, ik vind hem gewoon mooi.”
“Ik zei nee Rosalie.” Ik voelde een pijnscheut door mijn borstkas maar ik durfde er niet tegenin te gaan. Ik bedacht me plots dat ze hem misschien wel terug wilde omdat hij van haar moeder of oma was geweest. Dat had ze niet gezegd en dat had ik haar ook niet gevraagd maar dit was mogelijk.
“Dank dat ik hem mocht dragen”, zei ik daarom maar.
“Hmhm”, kwam er uit haar keel.

Ook zij deed haar hakken uit waardoor we weer even groot waren. “Zou jij mijn vleugels en aureool even los willen halen?”
‘Ja, natuurlijk.” Ze draaide zich om en ik haalde ze los.
“Dank je wel.” Ze ontknoopte haar veter aan de voorkant van haar korset. “Ga je spullen maar vast pakken”, zei ze tegen me. In mijn blootje liep ik door mijn slaapkamer en zocht mijn spullen bij elkaar. Zij stond inmiddels ook half bloot met alleen haar pantykousen en jarretels nog aan. Dat zag er erg sexy uit maar ik was te moe om er wat mee te doen of er de kriebels van te krijgen. Ik voelde dat mijn ribben zeer deden door het korset wat ik aangehad had en ook mijn rug deed pijn. Misschien zou een warme douche helpen. “Ik neem je sleutel zo even mee, ik kom nog terug.” Ik knikte en liep naar de badkamer. Daar bedacht ik me dat de achterdeur nog open stond dus ik liep terug naar de slaapkamer naar Julia. Ze was de jurken netjes terug in het plastic aan het doen en hing de mijne in mijn kast.
“De achterdeur staat nog open.”
“Die heb ik al dicht gedaan daarstraks.”
“Oh… oké…” Ik slofte weer naar de badkamer en zette de kraan van de douche aan.

Eenmaal gedoucht, aangekleed, mijn tanden gepoetst en make-up afgehaald wilde ik weer naar beneden lopen maar toen ik over de overloop liep hoorde ik een stem zeggen, “ik ben op je slaapkamer.”
Julia zat op mijn bed aan de linkerkant, de kant bij het raam waar ik sliep. Ze had haar gewone kleding weer aan maar haar knot zat nog steeds met de satéprikkers vast. Haar rug was naar de spiegel toegekeerd.
“Hector was snel klaar en had verder weinig zin in een wandeling. Dus we waren zo terug.”
Ik knikte. Ze reikte haar hand uit en gebaarde dat ik moest komen. Ik liep gedwee naar haar toe. Haar make-up zat nog hetzelfde. Haar mooie groene ogen waren donkerzwart omrand en haar lippen, die in een glimlach stonden, mooi rood. Ze trok me tegen zich aan op schoot en sloeg haar armen om me heen. “Hoe is het met je?”
“Moe, spierpijn en een beetje hoofdpijn.”
“Ik heb paracetamol op je nachtkastje gelegd. Morgen kun je ook nog wel last hebben van het dragen van dat korset maar het is belangrijk dat je blijft bewegen. Dus twee voor nu en twee voor morgenochtend.” Ik knikte en keek naar de vier witte tabletjes waarvan er twee al uit de verpakking waren en naast een glas water op mijn nachtkastje lagen. Haar hand wreef op en neer over mijn rug.
“Rosalie ik wilde even zeggen dat ik het erg leuk met je had vandaag. Ik ben trots op je hoe je met Kiki omging en speelde. Je groeit elke keer als we spelen. Je bloeit op en durft steeds meer. Het maakt mij niet uit of je op mannen valt of op meer. Iedereen heeft zo zijn eigen ontdekkingsreis daarin te maken. Je hoeft dat ook niet te bewijzen of steeds te herhalen. Ik geloof je, ik geloof dat je op mannen valt. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je niet van andere dingen mag genieten.”
“Hoe wist jij dat je panseksueel was?”
“Om het vertrouwen terug te krijgen in mensen moet ik me wel open stellen. Dus ik besloot om daar dan geen onderscheid in te maken. Om iedereen een eerlijke kans te geven.”
Ik keek naar haar gezichtsuitdrukking die redelijk blanco was. Ik had verwacht dat eigenwijze Julia al vanaf kinds af aan wist dat ze niemand uit wilde sluiten qua relaties. Maar dat was dus niet het geval.
“Omi zei dat mensen misbruik hebben gemaakt van je geheugen en je geld…” ik kreeg het amper over mijn lippen. Het idee alleen al maakte me misselijk van verdriet. Mijn hand friemelde aan een zilveren drukker op haar mouw van haar spijkerjasje.
“Ik heb inderdaad wat slechte ervaringen met mensen gehad die me vervelend behandeld hebben. Daarom ben ik een tijd het vertrouwen in mensen kwijt geweest. Wat me daarom ook even van het hart moet is dat je je bijna versprak aan tafel over mijn geheugen, wat ik je in vertrouwen verteld had. Gelukkig herstelde je je. Ik hoop alleen wel dat je voortaan wat voorzichtiger wilt en zult zijn. En het is niet zo dat ik je nu gelijk niet meer vertrouw. Maar ik heb liever niet dat iedereen het weet. Het is soms al moeilijk uitleggen hoe het kan dat ik arts ben zonder mijn supergeheugen te benoemen. Daar ben ik ook voorzichtig mee. Vaak zeg ik dat ik met kinderen werk als mensen vragen wat voor werk ik doe.”
Ik kon wel door de grond zakken. Ze had gelijk, ze had volkomen gelijk. Ik had bijna mijn mond voorbij gepraat. Bijna haar vertrouwen beschadigd, onze relatie stuk gemaakt, haar geheim waar zelfs Omi haar naar anderen tegen beschermde, had ik bijna gedeeld. “Ja sorry…”, mijn hart was voelbaar en ik voelde me ongelofelijk stom en dom en onwaardig tegelijk.
“Ik heb liever dat je zegt, dat vind ik vervelend voor je Julia dat was niet mijn bedoeling.”
Ik keek haar aan en uit de grond van mijn hart zei ik: “dat vind ik vervelend voor je Julia, dat was echt niet mijn bedoeling. Ik zal voortaan beter oppassen. Je geheim is veilig dat beloof ik. Je bent veilig en geliefd.” Ik besloot om te proberen geen sorry meer tegen haar te zeggen omdat ze dat niet fijn vond maar in plaats daarvan voortaan haar gekozen woorden te gebruiken. Misschien hadden de mensen die eerder haar vertrouwen hadden beschaamd wel sorry gezegd, wat dan inderdaad te laat was. Ik sloeg mijn armen om haar nek, “ik heb je Julia.”
“Dank je, dat waardeer ik. Nou hup je bed in jij.” Ze liet me van haar schoot af glijden, stond op en sloeg het dekbed terug. Met een zucht ging ik in bed zitten waarna ze de deken over mijn benen sloeg. Ze gaf me de paracetamols en het glas water aan en ging op de rand van het bed zitten. Ik slikte de twee pilletjes één voor één door. Ze nam het glas weer van me over en zette het half leeggedronken terug op mijn nachtkastje. “Moet Kiki betalen voor Lexie?” het schoot ineens door mijn hoofd en anders kon ik vannacht waarschijnlijk niet slapen als ik het niet wist. Lag ik daar weer wakker van. Ze leek die vraag niet te verwachten en keek me met één opgetrokken wenkbrauw aan. Ze kuchte even.
“Nee, Lexie doet het als hobby en hoopt ook op een sterke en mooie D/s relatie waarin beide partijen genieten van elkaar. Dat doe je niet voor geld. De doms en domina’s die het professioneel voor geld doen die huur je vaak voor een paar uur in en die doen het al dan niet naast hun andere betaalde baan, studie of gezin.”
“Wat kost zo iets?”
Ze ging wat schuin naar me toe zitten en plantte haar hand over mijn benen op de deken.
“Dat ligt eraan wat je wilt. Meestal kost het via een bureau ongeveer tussen de honderdvijftig en vierhonderd per uur. Er zijn ook doms en domina’s die hun service goedkoper aanbieden vanaf vijftig euro, dat ligt eraan hoe luxe je het wilt en waar je het plaats wil laten vinden. Via een bureau kun je ook de dame of heer in kwestie inhuren om mee te gaan op reis bijvoorbeeld, voor een paar dagen, al dan niet met bdsm gecombineerd. Hoezo? Zou je het naast je docentenbaan willen doen?” ze had geen flauwe ondertoon zoals Paula dat vaak had en haar blik was zacht.
“Nee, ik was gewoon benieuwd.” Dat was nog aardig prijzig als ik bedacht dat wij vandaag ongeveer acht uur bezig waren geweest.
“Maar mensen kunnen jou dus ook inhuren als professionele domina?”
“Niet meer, ik doe alleen nog losse klussen via Nadia en die doe ik gratis. Toen ik nog iets met Nadia had deed ik het vanuit haar bedrijf en toen werd ik wel betaald.”
“Nadia is een shemale zei Lexie.”
“De term shemale komt uit de porno-industrie en is dus niet zo netjes om te zeggen. Ze is gewoon een vrouw, een mens zoals jij en ik.”
“Ja, dat snap ik.” Ik had haar vastgepakt bij haar andere arm. Automatisch vonden onze handen elkaars polsen. Mijn hand bij haar in de mouw van haar spijkerjasje. Het was een vermoeiende dag geweest, zowel mentaal als fysiek. We hadden nu eindelijk weer rust en tijd voor elkaar. “Ik ben ook trots op jou Julia. Hoe je het allemaal bedacht en georganiseerd had, dat vind ik erg knap van je. Ik vond je raadsel erg leuk.” Haar ogen stonden vriendelijk. “Dank je. En ik weet dat je die hint voor Kiki nam, dat siert je. Je had het uiteindelijk zelf wel uitgevogeld slimme meid.”
“Heb je naar me gekeken?”
“Ik heb naar je gekeken”, knikte ze lachend.
“Heb je me onthouden?”
“Ik heb je onthouden. En we hebben foto’s gemaakt zodat jullie zelf ook een aandenken hebben. Bovendien wilde ik voor Kiki een tekening maken en dat is wat makkelijker uit te leggen met de foto’s als zogenaamd voorbeeld.”
“Dus daarom nam je foto’s.”
“Hmhm, had je wat anders verwacht?”
“Nee maar ik bedoel het is nogal privé niet?”
“Rosalie, die foto’s deel ik verder met niemand.”
“Dat is fijn.”
“Je piekert teveel jij. Daar gaan we de komende weken wat aan doen. Ik zal je meer opdrachten geven en strenger straffen zodat je gedachtes afgeleid zijn.” Mijn ademhaling bleef even hangen bij het woord straffen. “Vind je dat goed?”
Ik knikte. Ik vond het eng en spannend tegelijk.
“En je krijgt nog een les geduld jongdame”, haar stem was streng maar ik moest toch lachen. Ik was acht jaar ouder en toch wist ze me elke keer jonger te laten voelen.

Ze stond op waardoor het bed weer iets omhoog veerde. Mijn ogen volgde haar terwijl ze naar de overloop liep. Ik had mijn handen in mijn schoot gelegd op de deken. Een koude rilling ging even door mijn lijf door een windvlaag die langs het openstaande raam waaide. Ze was even uit beeld en kwam terug met iets in haar handen.
“Nou, dit is een opdracht voor morgenochtend. Die mag je morgenochtend dus pas lezen. Net nadat de wekker gaat.” Ze zette een vierkante witte envelop tegen mijn wekker aan. Er stond in haar sierlijke handschrift Opdracht opgeschreven.
“Je hebt een mooi handschrift ondanks dat je arts bent.”
“Kwestie van de tijd er voor nemen. Dus, het eerste wat je doet voor al het andere morgenochtend is die envelop openen en de opdracht uitvoeren. Begrepen? Je komt dus niet eerder je bed uit.” Ik beet op mijn onderlip, ik vond het nu al spannend.
“En deze mag je ook pas morgenochtend open maken. Kan ik daarop vertrouwen?”
“Ja Julia.”
“Prima.” Ze zette een langwerpig, zwart doosje neer naast mijn mobieltje.
“Liggen jij, tijd om te slapen prinses.” Ik schoof me lachend onderuit, ging op mijn rug liggen en plantte mijn hoofd op het kussen. Ze kwam weer op de rand zitten en aaide me over mijn hoofd en langs mijn slaap. Terwijl mijn lichaam lekker warm onder de deken lag had ik mijn hand erboven en hield haar arm vast. “Ogen dicht”, beval ze me. Ik gehoorzaamde zonder haar los te laten. Ik voelde me weer net een klein meisje dat door mijn vader in bed werd gestopt. “Ontspan lieverd”, haar zorgzaamheid klonk door in haar stem. Mijn aandacht richtte ik op haar strelingen. Het maakte me kalm en veilig alsof ik even niet een volwassene was waar van alles van verwacht werd. Mijn ademhaling werd rustig. Mijn ene hand lag slap op mijn buik, de andere losjes op haar arm waarvan ik de ruwe spijkerstof voelde onder mijn vingers, mijn ene been gestrekt en de andere er half in een knik onder. Mijn hoofd zakte weg in het zachte verenkussen. Ik hoorde haar ademhaling en voelde de warmte ervan over mijn huid. Ze hing boven me en gaf me een kus op mijn voorhoofd “één voor mooie dromen”, zei ze zachtjes. Een kus op mijn neus en haar stem die vriendelijk zei: “één voor diepe rust.” Haar heerlijke zachte toch stevige warme lippen belandde daarna op mijn mond. “Eén voor het ontwaken..” en al snel volgde er een tweede waarna ze fluisterde: “en één omdat je lekker kust.” Ik zag haar donkergroene ogen voor me in mijn gedachten. Haar vinger streelde mijn wang. Nooit van mijn leven had ik kunnen bedenken dat ik ooit naar bed gebracht zou worden door een leerling van me. Een zesentwintigjarige meid van wie ik ontzettend viel hield. “Ik zie een mooie glimlach, fijne gedachtes dus?” Ik deed mijn ogen open, “eh, ogen dicht” zei ze gelijk streng. Maar ik wilde mijn ogen niet dicht doen. Ik wilde de engel voor me zien. “Ik ben nog nooit in bed gestopt door iemand jonger dan dat ik ben. Ik kreeg een soort heimwee naar vroeger toen mijn vader me nog instopte”, begon ik haar te vertellen met haar hand tegen mijn wang en kin aan. “Hij vond het altijd leuk om me eerst een spannend verhaal te vertellen waarbij ik zelf de gaten in moest vullen met dingen die ik moest verzinnen. Ik probeerde altijd logische dingen te verzinnen die het verhaal geloofwaardiger maakte maar mijn vader vroeg dan waar mijn fantasie was. Hij zei dat de man met de rare hoed ook een krokodil als beste vriend kon hebben en dat die alleen maar truffels at. En dat de pinguïn gewoon in de woestijn haar ei kwijt zou kunnen...” Ik hield even stil en dacht aan zijn vrolijke gezicht als hij aan het vertellen was. “Een gevoel van veiligheid en zonder zorgen dus”, sprak ze lief. “Ja…Ik mis zijn verhalen. Met je sprookjes geef je me dat weer een beetje terug. En dat raadsel wat je had gemaakt….het was een leuke uitdaging, mijn vader hield ook van dat soort verhalen”, ik slikte een brok in mijn keel door.
“Graag gedaan lieverd.”
“Mag ik je raadsel gebruiken voor in de klas?”
“Het was schattig om te zien hoe je je vastbeet in het feit dat het om viooltjes ging. Dat je naar me keek om mijn reactie te peilen”, ze keek me aan met een vrolijke glimlach.
“Ja, maar dat had dus verder geen betekenis.”
“Dat heb ik niet gezegd. Er zijn wel meerdere sprookjes die gebruik maken van bloemen. De roos bijvoorbeeld, komt veel voor. Denk maar aan Alice in wonderland waar de hartenkoningin een rozentuin had, Belle en het Beest waarbij een roos het leven van het beest symboliseerde, dan heb je nog het sprookje hoe de roos op de wereld kwam en natuurlijk het sprookje van de mooiste roos van de wereld…”
“Natuurlijk”, zei ik alsof het vanzelfsprekend was dat iedereen alle sprookjes kende zoals zij. Ze lachte en haar ogen fonkelde. Zelfs haar lach was altijd krachtig zoals zijzelf was. “Er zijn nog veel meer sprookjes over rozen en uiteraard ook over andere bloemen. Rosalie.” Ik perste mijn lippen op elkaar. Ze sprak mijn naam uit alsof het iets bijzonders was.
“Als je de vraag waarom ik voor een viooltje had gekozen, kunt beantwoorden mag je het verhaal gebruiken voor je les.” Ik had iets over het hoofd gezien in de tekst. Maar wat?
Ik wist het weer en zei vlug: “het was een hint waar de volgende opdracht verstopt was.”
Ze schudde haar hoofd en boog zich weer over me heen, haar ademhaling kwam naast mijn oor, “vraagt u mij nou om een taalles mevrouw Montou?” vroeg ze zachtjes en uitdagend. Een golf van warmte ging door me heen. Mijn buikspieren spande zich even aan en mijn hart sloeg een slag over.
“Nee, ik kom er nog wel achter”, probeerde ik zelfverzekerd te klinken.
“Ik zal je een hint geven, Vanessa Diffenbaugh.” Ik kreeg een kus op mijn wang waarna ze weer rechtop ging zitten. Haar hand, die ik niet meer wilde loslaten, kneep zachtjes in de mijne. “Slaap lekker lieve Rosalie. Tot morgen, niet piekeren schat.” Het liefst had ik haar naast me in bed gehad, tegen me aan. Veilig tussen haar armen, alleen wij tweeën. Ze glimlachte lief naar me.
“Tot morgen engel van me”, mijn stem was zachtjes. Ik had haar zoveel willen zeggen en vragen maar er kwam niks over mijn lippen. Ik kon alleen maar naar haar kijken en me koning te rijk voelen met haar.

Ze deed mijn nachtlampje boven mijn bed uit en stond op. Daarna liep ze om mijn bed heen naar de openstaande deur. In het licht dat van de overloop vandaan kwam kon ik haar slanke gestalte zien. “Dank je wel voor alles Julia en slaap lekker.”
“Graag gedaan Rosalie.” Met een zachte klik ging de deur dicht. Ik hoorde haar op de overloop, de badkamerdeur werd even open gedaan en daarna weer dicht. Voetstappen op de trap en al snel de voordeur die open en dicht gedaan werd. Gevolgd door een sleutel die het slot dicht draaide en daarna de brievenbus en een bonk op de deurmat. Misschien moest ik haar maar een huissleutel geven, dat was makkelijker.

Ik was alleen. Het was stil in huis en voor het eerst voelde ik me weer zoals toen Vincent net weg was. Eenzaam en verlaten. Alleen wist ik dit keer dat Julia terug zou komen, ze was er voor me. Zij wel. Ik zuchtte en draaide me op mijn zij richting het raam. De maan was vol en het licht scheen door de gordijnen heen. Ik kon duidelijk de witte envelop onderscheiden in het maanlicht. Ze had me een opdracht gegeven, een doel, iets om me uit de sleur te houden. Ze wist wat ik nodig had. Ik wist inmiddels wat ik nodig had. Ik had haar nodig. En dat was niet raar of vreemd maar juist mooi. Ik kon prima zonder haar leven, dat had ik bijna vierendertig jaar gedaan. Alleen met haar was het leven gewoon beter. Rustiger en makkelijker. Ik sloot mijn ogen en al snel viel ik in een heerlijk diepe slaap.

[b]Dertien minuten over twaalf stond ik voor de voordeur van mijn eigen huis. Ik draaide de sleutel in het slot, de honden blaften niet die liepen dus in de achtertuin. Ze hadden een terrein nodig om te bewaken. Gelukkig hadden we geen directe buren dus als ze blaften werd hooguit Emma wakker maar die was er inmiddels zo aan gewend dat ze er gewoon dwars doorheen sliep. Ik niet. Sedie en Blue waren er niet voor niks. Als zij blaften dan was het meestal alarm en ging ik kijken. Mijn honden stonden erom bekend dat ze hun kudde, dat waren Emma en ik dus, te beschermen tegen indringers. Oorspronkelijk kwam het ras uit Tibet waar de honden ingezet werden om het vee tegen wolven, beren en mensen die kwaad wilde doen te beschermen. Daar werden ze gewoon een half jaar lang met de kudde opgezadeld zonder inmeng van de boer. Het waren zelfstandige honden die, net als ik, gewend waren om dingen op eigen houtje te doen. Door training kon je ze wel sociaal maken maar ze bleven, als andere mensen op visite waren, mij altijd in de gaten houden om te kijken of ik veilig was. Meestal liepen ze los in de achtertuin. Dat was een groot stuk hectare grond met recht aan het einde een sloot. Een nette hoge buxushaag, waar een hek achter stond, aan de linkerkant met daarna een smalle autoweg gevolgd door het landgoed van de buren en aan de rechterkant ook een hoge buxushaag, weer met een hek erachter, met een sierlijke ijzeren poort in het midden, dat leidde naar een klein park met bos dat voor iedereen toegankelijk was. Mijn honden deden gewoon hun behoefte aan het einde van het land en hadden geleerd om niet de sloot over te steken zonder mijn commando.

Het licht in de woonkamer brandde nog. Ik zette de tassen vlug in de hal, liet de deur op een kiertje en ging de krat met spullen halen. Eenmaal binnen deed ik de voordeur dicht door er met mijn rug tegen aan te leunen. Ik liep met de krat in mijn handen naar de eettafel en plaatste hem erop.

“Ah, jij ook weer terug?” ik negeerde de oude vrouw die op de bank voor de tv zat. Zo’n retorische vraag was het niet waard om te beantwoorden. Ik deed mijn schoenen uit in de hal en liep naar de keuken. Uit de koelkast haalde ik twee flesjes bier, wipte de dopjes eraf met mijn tanden en spoog ze in gootsteen. Niet volgens de etiquette maar ik was een heks, geen prinses. Vervolgens liep ik naar de woonkamer toe, gaf de oude vrouw ook een flesje en plofte in de hoek op de bank, een eindje van haar vandaan. Op de televisie was studio sport te zien.
“Proost!” ze hief haar flesje en dronk eruit.
“Hoe was het?”
“Prima.”
“Het is altijd prima bij jou. Nooit eens iets anders.” Ze was kribbig, waarschijnlijk omdat ze moe was.
“Nee dat klopt niet, het had ook vervelend kunnen zijn.” ik nam een slok van mijn biertje. Het was een lange dag geweest en de prikkelende vloeistof over mijn tong liet me ontspannen.
“En hoe is het met mevrouw Montou?”
“Ook prima.”
“Ja, dat dacht ik al.” Ik hoorde dat ze weer een aantal slokken van haar biertje nam.
Ze liet een boer en zei toen: “dus je gaat er lekker mee door?”
“Hmhm. Ze schrikt niet van me, rent niet weg. Ze is…”, ik zocht even naar het juiste woord, “standvastig.” Niet dat ik dat erg vond dat ze zo was. Onze D/s relatie begon vorm te krijgen. We konden dingen naar elkaar uitspreken en bespreken. Als het aan mij lag gingen we zo door. Ik stelde me af en toe open voor haar en had geen behoefte meer om het te saboteren door haar bang voor me te maken. Maar dat ging ik die oude vrouw niet vertellen.
“Dus je hebt het al wel geprobeerd? Goh. Had ik niet van je verwacht. Ik dacht die is smoorverliefd.”
“Ik ben niet verliefd. Verliefd zijn is een gevoel en die heb ik niet.”
“Ja gevoelens druk jij altijd lekker weg.”
“Precies.”
“Je sprong haar anders wel mooi achterna van het dak…”
“Ik moest nog boodschappen doen”, zei ik droog.
“Hoe heb je haar bang gemaakt dan?” haar ademhaling klonk benauwd.
“Ik heb haar verteld van mijn geheugen.”
“Wat? Hoor ik dat nou goed?” ze had zich naar me toe gedraaid.
“Morgen maar even langs beterhoren misschien?” mompelde ik.
Ze keek me met dichtgeknepen ogen vuil aan. “Wat heb je precies verteld?” haar stem was laag en kraakte.
“Je mist het doelpunt”, ik wees met mijn hand met daarin mijn biertje naar de tv.
“Wát heb je haar verteld?”
“Dat ik alles onthoud.”
“En verder?”
“Dat ik dus dingen zie en onthoud. Ook wat ik ruik, hoor en proef. Hm, dat het zowel een gave als een vloek is. En dat ik dus ook dingen onthoud die ik liever wil vergeten.”
“Meer niet?”
“Nee meer niet nee.” Ik dronk weer van mijn biertje. Liet de koude vloeistof mijn door mijn mond gaan, mijn maag in.
“Hoe reageerde ze daarop?”
“Ze vond het erg opwindend en ze wilde voor me poseren zodat ik haar onthield.”
Haar mond zakte open. Ze rook naar bier en pizza salami. “Ook een kunstgebit moet je poetsen”, grijnsde ik. Ik wees met mijn vinger dat er wat tussen haar tanden zat.
“En verder?” vroeg ze streng, mijn aanwijzing negerend.
“Mijn duivelse blik laten zien” Ik ontweek haar blik en keek met een schuin hoofd naar de tv. Bewegende beelden, weinig boeiends.
“En?”
“Werd ze geil van”, zei ik nonchalant. Ze schoot in de lach.
“Oh wouw, die Montou zit vol verrassingen. En jij kan haar niet aan, dat is nieuw.”
“Ik kan haar wel aan”, gromde ik en keek haar boos aan. “Ze daagt me uit, dat maakt haar anders.”
“Ah, anders. Ja dat vind jij wel leuk. Kijken hoever je met jezelf kunt gaan. En hoe daagt ze je uit dan?”
“Als docente daagt ze me uit, dat ik een bepaald cijfer moet halen bijvoorbeeld. Zo ook aan het begin van de toetsweek. Ze vroeg zich af waarom ik met mijn supergeheugen altijd een zeven haal.”
”Oh god daar gaan we weer…”
“Die man helpt me niet hoor, anders was hij je allang komen halen.”
Ze deed haar hoofd één keer snel op en neer alsof ze een hangoudere van een of andere straatbende was en vroeg: “wat moet je doen?”
“Een tien halen voor een schriftelijke toets van haar keuze.”
“Je bent lekker dom bezig dus. Eerst met Tyler en nu ook met haar.”

Ik hield mijn mond en dronk van mijn biertje. Mijn lippen maakte zachte plopgeluidjes elke keer als ze over de opening van de flessenhals het vocht uit het flesje zogen. In stilte deden we beide alsof we tv keken. Ik lette niet echt wat er op was, dat werd vanzelf wel opgeslagen. Misschien had Omi gelijk en was ik minder slim bezig geweest. Ik had mezelf niet voor de hele klas willen verraden met mijn geheugen en het zou nu wel opvallen als ik een tien haalde voor wat voor toets dan ook. Het alternatief was om Rosalie te laten winnen. Het idee echter dat ze er niet tegen kon dat ik haar les over zou nemen maakte dat ik aangename kriebels in mijn buik kreeg. Ze was strijdlustig maar ik ook. Ze had onderhandeld over het soort les om nog enige controle over haar verlies te hebben. Een taalles hadden we afgesproken. Ze was bang geweest dat het iets vunzigs zou worden. Ik zou haar nooit expres voor schut zetten, helemaal niet op haar werk. Ik wilde haar het tegendeel bewijzen maar dan moest ik wel een goede verklaring kunnen bedenken om uit te kunnen leggen aan de klas hoe ik een tien had kunnen halen. En dit natuurlijk zonder te liegen. Ik wachtte wel af, misschien viel de toets mee en was het geen bedenktijd waard. Op tv werd ondertussen een samenvatting van een hockeywedstrijd getoond. Dat had allerminst mijn interesse. Ik hield meer van de wintersporten en dan met name het schaatsen. Al vond ik de biatlon ook nog wel leuk.

“Ze heeft al één vraag uit je cadeautje gesteld”, verbrak ik uiteindelijk te stilte.
“Dat duurde lang. Welke?”
“Wat ik zou doen met mijn laatste vijftig euro.”
“Uitgerekend die? Van alle vragen…”, bromde de oude dame.
“Waarom die?” vroeg ze meer in zichzelf.
“Dat moet je aan haar vragen. Maar ze is ten slotte op zoek naar een prins op het witte paard, geen boerenpummel op een ezel.”
De oude vrouw gromde. Waarschijnlijk was ze bang dat Rosalie achter mijn geld aan zat. Ik vond het echter geen angst waard. Rosalie had mij nog nooit om geld gevraagd of gevraagd of ik iets voor haar kon betalen. Ze had het er verder ook niet veel over. Alleen zojuist over wat een domina kostte maar misschien wel omdat ze even bang was dat Kiki Lexie moest betalen. Dus dat leek mij dus verder verspilde energie om daar wat van te denken.

“Weet je wat ik trouwens vond?”
“Een bejaardentehuis waar je met open armen werd ontvangen”, ik dronk mijn bierflesje leeg en hield hem in mijn hand, rustend met de onderkant op mijn bovenbeen.
“Dit. Wat is dit?” ze hield het poëziealbum voor het televisiescherm.
“Duidelijk buiten spel, die scheids is nog blinder dan een kip”, refereerde ik aan de voetbalwedstrijd waarvan herhalingen werden getoond.
“Wat ik in mijn hand heb!”
“Een Heineken biertje, nog een?” ik stond op om er weer twee te gaan halen.
“Zitten”, een ijzige stem kwam achter me vandaan.
“Prima, dan niet.” Langzaam ging ik weer op de bank zitten.
“Voor iemand die niet verliefd is, is dit anders wel een apart cadeau.”
“Dan hebben wij een andere definitie van een apart cadeau.”
“Wat mij meer verrast is dat je er in mee bent gegaan.”
“Zij vond het leuk om me dat te geven. Mensen vinden het blijkbaar leuk om in te schrijven”, ik haalde onverschillig mijn schouders op. Ze smeet het album langs me heen door de lucht. Het haalde net niet de bank aan de andere kant maar viel in plaats daarvan met een klap omgekeerd open op de grond.
“Je coördinatie gaat ook al achteruit, of zijn het misschien je ogen?”
“Pas op jij!” kraste ze. “Wat vond je zelf van het album?”
“Ik ben een pleaser”, ik stond weer op en liep zonder op het commentaar te wachten naar de keuken, plaatste mijn flesje in de krat in de kast en haalde twee nieuwe uit de koelkast. Dopjes weer in de gootsteen. Ik draaide de achterdeur op slot en liep weer naar de woonkamer.
“Alstublieft”, ik hield Omi het flesje voor. Ze keek me zuinig aan toen ze hem aannam. Ik plofte weer neer.
“En wat doe je om jezelf te pleasen?” vroeg ze waarna ze begon te rochelen en moest hoesten.
“Wanneer heb jij voor het laatst jezelf geprobeerd te vingeren?” ze was half buiten adem.
“Steek er vooral nog een op”, ik haatte het dat ze rookte. Mede door mijn werk kon ik er niet goed tegen dat mensen zichzelf zo iets aandeden met de wetenschap dat men er kanker van kon krijgen terwijl onschuldige kinderen kanker kregen waar ze niks verkeerds voor hadden gedaan.
“Zal ik doen. Maar het antwoord op mijn vraag wil ik weten.”

“Ik vraag toch ook niet naar jouw seksleven?”
“Oh, daar wil ik best het een en ander van vertellen hoor”, grijnsde ze. Ik had geen zin om haar seks activiteiten te weten. Al vroeg ik me af of ze dat op haar leeftijd en met die longen nog wel kon. Mijn geheugen ging op zoek naar de laatste keer dat ik het geprobeerd had, wat niet ver zoeken was.
“Hm, voor de brand was het bijna gelukt. We hadden een vertrouwensoefening met obstakels. Ik liet mijn gevoel wat te veel naar boven komen, was zo geil als wat maar uiteindelijk op de wc ging het feest niet door.”
“Maar je wordt dus wel geil van haar?” ze klonk te nieuwsgierig vond ik. Misschien had ik beter mijn mond kunnen houden nu zat er niks anders op dan te antwoorden.
“Soms.”
“Ja, dus. Die toon van jou verraad het al. Heeft ze jou al aangeraakt?”
“Mijn borsten wel, mijn vagina is verboden terrein heb ik gezegd. Staat ook in het contract.” Mijn biertje was lekker koud, ik hield het flesje even tegen mijn voorhoofd aan want ik had hoofdpijn gekregen. Het voetbal had inmiddels plaats gemaakt voor het journaal waar weinig goed nieuws bij was. “Hm, en zag je toen weer flitsen?”
“Nee.”
“Als het nou wel weer lukt, laat het me dan weten. Dan geven we een feestje. Maak ik een spandoek met “hoera er gingen twee vingers in haar vagina” en dan hang ik de vlag uit.”
Ik reageerde niet. Hield dit keer wijselijk mijn mond. Hoewel ik niet verliefd was op Rosalie liet ze me wel weer dingen voelen. Ik werd duidelijk geil van haar en misschien was zij juist het puzzelstukje om mij weer compleet te maken. Rosalie was een prachtmens en ik had haar blijkbaar nodig. We hadden elkaar nodig en vulde elkaar aan. Een D/s relatie kon ook voor het leven zijn. Ik was haar domina en ook als ze straks een partner en of kinderen zou hebben kon ik dat nog steeds voor haar zijn. Ze had zelf nog twijfels dus ik was wat terughoudend met mezelf helemaal te laten zien. Niet omdat ik bang was maar omdat ik haar niet wilde laten schrikken. Al kwam ze steeds dichterbij.

“Als jij haar niet afschrikt doe ik het”, klonk het waarschuwend naast me. Ik kreeg spontaan kippenvel.
“Waarom?” vroeg ik bits.
“Omdat er alleen maar ellende van komt. Daarom. Of ben je soms de laatste keer vergeten?”
Ik hield mijn mond, weer zo’n retorische vraag.
“Ik raad je aan om je met je eigen zaken te bemoeien” zei ik dwingend.
“Jij bént mijn zaak”, kaatste ze snibbig terug.
“Ik ben volwassen.”
“Is dat zo? Is dat waarom je soms nog met het licht aan slaapt?”
Ik gromde. We wisten allebei waarom het niet mijn schuld was dat ik soms niet in het donker kon slapen.
“Volgens mij wil je het gewoon niet toegeven. Ze hangt nu al aan je. Ze bleef in het ziekenhuis terug komen, vroeg gelijk of je haar domina weer wilde zijn zodra je weer enigszins rechtop zat. Het is een kwestie van tijd voor ze zich realiseert dat ze verliefd op je is. En dan? Ga je het dan weer proberen? Ga je haar dan laten zien hoe jij je hoofd af en toe verliest? Laat je haar lekker met je gevoelens spelen? Met als gevolg dat jezelf dan weer opsluit in je hoofd waardoor ik, je hoort het goed, ik! Weer je dochter moet verzorgen omdat haar moeder vast zit in het verleden. Vast zit in haar hoofd en misschien opgenomen moet worden! Die hersens van jou denken de laatste tijd niet echt na. Het zou me niks verbazen of ze heeft je al in haar greep.” Ze klonk nijdig en brieste als een stier dat naar een rode lap werd gelokt.
“Ik heb haar duidelijk gezegd dat ik niet op een liefdesrelatie zit te wachten. Zover zal het dus niet komen want dan verbreek ik het contract. Wat betreft je angst voor mijn hoofd, ik ben nog nooit opgenomen geweest dus ik ben niet bang dat dat nodig zal zijn. En ze heeft me niet in haar greep, ik weet wat ik doe”, antwoorde ik kalm en beheerst.

Het bleef stil, blijkbaar had ze hier geen antwoord op. Ik had wel een aantal antwoorden kunnen verzinnen maar dan ging ik tegen mezelf in. Haar grootste argument kon zijn dat verliefdheid niet tegen te houden viel.

“Hoe is het eigenlijk bij die psycholoog? Ben je niet eens een keertje uitbehandeld?”
“Het gaat prima en nee zij vond van niet.” Mijn psycholoog was inmiddels op het punt beland waarbij ik naar haar problemen luisterde en ik haar advies gaf. Dus ik gaf haar wat ze nodig had.
“Had jij geen last van bindingsangst en ook nog verlatingsangst?”
“Klopt”, ik zette mijn lippen tegen de flessenhals maar bedacht me. “Ik had in het begin volgens haar bindingsangst, dus ik zei: ik ben niet bang om u vast te binden hoor. Heb ik helemaal geen moeite mee. Daarna had ik verlatingsangst dus ik stond gelijk op en zei dat ik het geen enkel probleem vond om niet meer te komen. Verder zat ik volgens haar in een depressie, ik zei dat mijn bankrekening het tegenbewijs was. Toen ik laatst een appel nam om mezelf de mond te snoeren had ik ineens een obsessie, een eetstoornis én een verslaving. Ik zei dat dat wel heel veel was en wat ik dan wel niet zou hebben als ze mijn volle bord avondeten zag.” Ik nam wat slokken van mijn tweede biertje, lucht vulde mijn maag en een boer was onontkoombaar maar wel netjes binnensmonds.
De oude vrouw schudde haar hoofd. Het kon me weinig schelen wat ze ervan vond.
“Dus ze denkt niet meer dat je een taalachterstand hebt of moeilijk kunt communiceren?”
“Nee, dat spelletje werd een beetje saai. Bovendien geef ik haar nu therapie.”
“Haal die grijns van je gezicht.”

Mijn psycholoog was alles behalve een match voor me. Ze dacht me elke keer te slim af te zijn door me, volgens de haar aangeleerde methodes, in een bepaalde richting te duwen. Na zelf wat psychologieboeken gelezen te hebben was het eenvoudig om iedere keer als ze dacht dat ik de goede kant op ging, negentig graden de andere kant op te zigzaggen en haar af te laten vragen waar ze zelf de draad kwijt was geraakt. Ik had al verschillende therapieën gehad maar niets scheen te werken. Mijn geheugen was te goed, of hun therapieën te slecht.
Het journaal werd opgevolgd door een talkshow waarin een borstkankerchirurg meer dan elfduizend operaties in zijn carrière had verricht en nu met pensioen ging. Bijzonder om dat bij te houden – dacht ik. Een kankeronderzoeker zei dat volgens hem kanker in 2033 een chronische ziekte zou zijn waar je niet meer aan dood hoefde te gaan. Heel optimistisch maar ergens niet aan dood gaan wilde niet perse zeggen dat het beter was. Ook niet als het chronisch was. Zeker als ik naar Mirthe keek. Als zij nu chronisch ziek zou blijven en niet meer dood ging van de kanker, wat voor leven had ze dan eigenlijk?

“Heb je morgen les van haar?”
“Nee, mijn psychologe geeft voor zover ik weet geen les.”
“Je weet wie ik bedoel!”
Ik keek haar grijnzend aan, ze keek met een nors gezicht terug.
“De enige reden dat ik hier zit is omdat ik je oma een belofte heb gedaan.”
“Mijn oma leeft niet meer en mij ben je niks schuldig.”
Ze zei niks maar ontweek mijn blik. Haar gezichtsuitdrukking was een mengeling van boosheid en verdriet. Ik wist dat ze zich schuldig voelde dat ze mij niet had kunnen beschermen vroeger. Ik had haar nooit iets verweten, haar nooit de schuld gegeven en haar nooit om hulp gevraagd. Maar ze vond dat ze moest boeten, voor iets wat niet haar schuld was, door mij te helpen en me te dogen.
“Nee ik heb geen les van mevrouw Montou morgen. Ik heb toetsweek, tot half één zit ik op school en daarna ga ik met Emma wat leuks doen.”
“Mooi.” Haar stem was zacht.
“Hoe was jullie dag?” Ik wist al wat ze gedaan hadden. Ik had het gezien. Ze hadden eerst in de tuin gespeeld, althans Omi had in de zon gelegen met een biertje en waarschijnlijk een luisterboek. De tuinstoel stond nog buiten. Emma was met de tuinslang bezig geweest en een badje water. Haar badhanddoek hing over de verwarming in de keuken. Omi had geen zin gehad om te koken dus ze hadden pizza besteld en die voor de tv opgegeten. Emma was veel te laat naar bed gegaan omdat ze een dvd hadden gekeken. Het bonnetje van de pizza’s lag nog op het aanrecht en die waren pas richting haar bedtijd bezorgd. Het dvd hoesje lag open en leeg naast de dvd speler. Omi wilde niks van Netflix of Disney Plus of wat dan ook weten dus ze kocht nog altijd dvd’s voor Emma. Soms nam ik er ook een paar mee voor mijn dochter bij de kringloop. Omi zelf was kribbig en moe, Emma was dus weer lekker druk geweest en waarschijnlijk bijdehand.
“Prima”, sprak de oude vrouw.
“Dat is fijn.”
“Ja. Ik ga naar bed. Je moet maar zelf kijken of je het licht uit doet of niet.”
Ze stond op, zette haar half leeggedronken biertje op de tafel en waggelde naar de trap.
“Dank je wel”, zei ik zacht.
Ze wuifde zonder om te kijken terwijl ze uit het zicht verdween.