Welkom terug! Dit deel heeft veel te lang op zich laten wachten, I know, and I'm ashamed. Het deel hierna zal een soort van slot zijn, en dan komt er nog een epiloog. Veel leesplezier!

Twee mannen

Lars vertelt:

Rechts naast me zat Coen op zijn knieën. Een hand om zijn lul, en een vinger in zijn kont. “Ik ga op je zitten. Met jou ben ik bottom”, zei hij, en een moment later deed hij het. Hij liet zich op mijn stijve zakken. Het leek hem geen enkele moeite te kosten. Toen was er Noah. Die mijn borst streelde. Die zoog aan mijn piemel. Hij leek er geen genoeg van te kunnen krijgen. Hij zoog maar door, steeds dieper.. En toen zag ik hem op zijn bed liggen, met zijn benen wijd, zichzelf vingerend..

Toen werd ik wakker. Mijn pik was keihard, en lekte vocht. De droom had me botergeil gemaakt. Twee jongens deden van alles met me, soms samen, soms los van elkaar. Het was een compilatie van beelden en gevoelens. Verwarrend en geil. Ik dacht nog niet na over wat ik moest met mijn gevoelens; wist alleen zeker dat ik nu van de seksuele spanning af moest.

Ik sloot mijn ogen weer, legde een hand om mijn stijve, en liet de beelden van mijn droom nog eens door mijn hoofd gaan. Coen die me bereed, zijn indrukwekkende bovenlichaam gespannen.. Noah die me diep pijpte, daarna zoende.. Uiteindelijk drong zich een beeld op dat niet in de droom had gezeten: ik lag bovenop Noah, zijn benen om me heen. Ik neukte hem. Keek in zijn ogen. Hij spoorde me aan. In het echt wist ik niet eens zeker of hij dit zou willen, maar dat maakte nu niet uit. In mijn oververhitte hoofd liet hij zich gewillig door me nemen.

Dikke stralen zaad spoot ik nu op mijn borst en buik. Net als de dag ervoor, toen Coen me had ‘geholpen’. Noah, Coen, Noah, Coen… Die twee waren zo verschillend, en toch vochten ze in mijn brein om voorrang. Wat wilde ik eigenlijk zelf? En waardoor moest ik me laten leiden? Misschien wel door de fantasie die me uiteindelijk tot een hoogtepunt had gebracht: die van Noah onder me. Maar Coen was ook al zo leuk, geil, grappig, knap. En hem kon ik nu gewoon een bericht sturen. Contact met Noah was verboden, voor de komende twee dagen. Maar dat contactverbod zou sneuvelen, namelijk toen hij me appte.

“Sorry, maar ik kan dit niet. We mogen geen contact hebben, maar dat is voor mij onmogelijk. Ben de hele tijd met je bezig. En ik vind het onzin. Die schorsing ook trouwens, maar die snap ik nog wel een beetje. Maar wij moeten gewoon kunnen praten, vind ik.”

Ik had me de dag ervoor voorgenomen me netjes aan de regels te houden, maar dat ging nu absoluut niet lukken. Ik was snel overstag, en aan het einde van ons app-gesprek spraken we af dat ik de zaterdagmiddag daarop bij hem langs zou komen. Dan was mijn schorsing voorbij.

~

“Hey, Noah is nog even boodschappen doen. Je kunt wel bij mij wachten. Ow, shit, jij…” De deur van Noah’s studentenhuis werd die zaterdagmiddag voor me opengedaan door Hem. Die Broer van bijna vier jaar geleden. Degene die ervoor had gezorgd dat ik zeker wist dat ik op z’n minst biseksueel was. Zijn arm tegen de mijne, zijn blote lijf in die badkamer..

De realisatie dat we elkaar al eens hadden gezien kwam bij allebei tegelijk, denk ik. Van hem vond ik dat knap, want toen was ik nog veel kleiner dan nu; die groeispurt was toen pas net ingezet. Hijzelf was, voor zover ik kon zien, niet echt veranderd. We waren even stil, hij strekte een hand uit, en haalde meteen wat kou uit de lucht. “Hoi, ik ben Stijn. En we hebben elkaar al eens gezien he. Sorry nog daarvoor; had de deur op slot moeten doen. Zullen we maar gewoon opnieuw beginnen?”

Hij was voor mij altijd ‘De Broer van Vincent’ geweest. Nu was het dus Stijn. Huisgenoot van Noah. We schudden handen. Bleven dat ook doen. Veel te lang. Het was ontzettend ongemakkelijk. We keken naar elkaar. Ongetwijfeld dacht ook Stijn terug naar dat moment van toen, in de badkamer.

Toen kwam godzijdank Noah aanfietsen. Terwijl hij zijn fiets op slot zette, verontschuldigde hij zich dat hij te laat was, en bedankte Stijn voor het openen van de deur.

Stijn en ik keken elkaar aan, en zeiden verder niets tegen elkaar. Hij ging naar zijn kamer, op de bovenste verdieping van het huis, terwijl Noah en ik een verdieping lager op zijn bank een glas water dronken. We wisten allebei dat het niet bij gezellig kletsen zou blijven, vandaag, maar nu was ik in mijn hoofd vooral met Stijn bezig. Ik gooide het er maar gewoon uit: “Heb je huisgenoot Stijn al eens eerder gezien. Een paar jaar geleden.”

“O? Nou, we wonen hier allebei al een tijdje. Waar heb je hem gezien dan?”

Het hele verhaal vertelde ik hem. Hoe ik had genoten van Stijn’s arm op de bank, hoe ik hem had ‘betrapt’ terwijl hij zich aftrok in de badkamer. En hoe ik daarna zeker had geweten dat ik ook op jongens viel. Noah luisterde aandachtig, dacht even na, en zei toen: “Dan wil ik ook eerlijk tegen je zijn: Stijn en ik hebben soms seks.”

Ik had Stijn niet ingeschat als iemand die het met mannen deed, en toch verbaasde het me niet eens dat Noah en hij seks hadden. Het was me bekend dat Noah meerdere bedpartners had, en hij had al eens verteld dat hij het af en toe deed met een huisgenoot. Toch voelde het apart dat het juist Stijn was. De man die voor mij stiekem behoorlijk veel betekende, door die momenten van toen, als ‘De Broer van’.

Ik raapte al mijn moed bij elkaar, en stelde die ene vraag, die me vooral sinds het gesprek met Coen had beziggehouden: “Ben jij dan bottom, met hem?”

“Ja. Met anderen meestal ook, trouwens. Niet altijd, maar wel bíjna altijd. Niks beter dan.. Eh..”

Dat had ik dus correct ingeschat. Nu had ik haast. Stijn was niet meer belangrijk. Ik dacht terug aan die droom. “En nu? Wat wil je? Ik heb zin in je.”

Noah zei niets, maar deed een heleboel: hij dook op zijn bed, trok al zijn kleding uit, pakte een flesje glijmiddel, deed wat spul op zijn vinger, en ging met opgetrokken benen op zijn rug liggen. Toen hij een natte vinger in zijn anus duwde, keek hij naar me en zei: “Dit wil ik. Met jou.” Dat wilde ik natuurlijk ook; ik trok in razend tempo mijn kleren uit. Keek staand bij het bed naar zijn haarloze anus, waar hij een vinger in bleef duwen. En daarna twee. Ze gleden soepel en snel in en uit hem. Keer op keer. Mijn lul werd keihard.

Toen sloeg de twijfel toe. Ik zei hem eerlijk: “Heb dit nog nooit gedaan he.. En jij al zo vaak. Het kan alleen maar tegenvallen.” Ik wist niet hoeveel mannen hij al had gehad, maar die anderen hadden vast allemaal ervaring. En misschien hadden ze grotere piemels dan ik. Was dat voor hem belangrijk? Ook al heb ik zeker geen kleintje, sommigen waren vast forser geschapen dan ik. Stijn in elk geval wel. Althans.. toen. Dacht ik. En als ik afging op de porno video’s die ik had gezien.. De piemels die daar meestal het werk deden.. En het ging altijd zo makkelijk, ook nog. Soepel bewegende mannen die precies wisten wat ze deden. Ik zou het toch nooit net zo goed kunnen doen als die anderen die Noah had gehad? Alleen al het begin. Moest je dan simpelweg duwen, en zou dat dan meteen naar binnen gaan? Bij de twee vrouwen met wie ik geneukt had ging het allemaal makkelijk en soepel, maar of dat bij een man ook zo zou zijn...?

Noah zal mijn onzekerheid hebben gezien. Hij duwde zijn vingers nog eens diep in zijn anus, voordat hij weer de leiding nam, door overtuigend te zeggen: “Het gaat niet tegenvallen. Kom nu maar gewoon hier. Ik wil je. Al maanden. Fokking graag. Kom, Lars, pak me.”

Ik ging tussen zijn benen zitten, en smeerde wat glijmiddel aan mijn stijve. Zodra ik mijn eikel tegen zijn ster zette, knepen Noah’s benen om mijn lijf, en trok hij met zijn armen aan mijn schouders. In combinatie met de blik in zijn ogen maakte hij zo duidelijk hoe hongerig hij was naar me. En misschien wel naar mijn lul. Of misschien vooral naar mijn lul. Ik wist het niet, maar het maakte niet uit. Die ogen van hem smeekten erom. Alle andere gedachten en twijfels verdwenen; ik duwde mijn paal langzaam bij hem naar binnen. Dat ging meteen goed. En het voelde fantastisch! Zijn nauwe bloedhete hol kneep mijn pik zowat samen. Ik keek hem aan, mijn gezicht ongetwijfeld knalrood. Noah kreunde: “Fuck, ja!”

Voorzichtig trok ik wat terug, en duwde toen weer. Ik zette mijn handen naast zijn schouders op het bed. Dit was compleet anders dan met de twee vrouwen met wie ik had geneukt; dit voelde zoveel beter, en logischer. Een mannenkont, dát was waar ik moest zijn. Ik keek Noah aan; hij kreunde, terwijl zijn ogen leken te vragen om méér. Een kus. Ik duwde een paar keer langzaam in dat hete hol van hem. Noah’s nagels krasten in mijn rug, terwijl hij “ja!” en “harder!” hijgde. Zijn eigen pik stond stokstijf tussen ons in. Wauw, ik zat voor het eerst diep in een kont, had nauwelijks een idee van wat ik deed, maar het leek hem uitstekend te bevallen. Die hongerige blauwe ogen.. Ik hoorde mezelf hijgen: “Wow, je blijft gewoon hard.” Hij kreunde op hoge toon: “Ja, omdat het zo lekker voelt.”

Dit ging ik niet lang volhouden. Het was veel te geil. Noah had dat blijkbaar in de gaten, en zei terwijl ik nog steeds wat voorzichtig mijn lul in zijn nauwe hol bleef duwen, bang als ik was om iets verkeerd te doen, en vooral bang om te snel klaar te komen: “Niet inhouden, Lars. Maakt niet uit dat het vlug gaat nu. Verlang hier al zo lang naar.. Ah... Wil al de hele tijd dat je me neukt.. Ik wil je steeds zoenen, aanraken, pijpen, maar vooral: elke dag dat ik je zie, denk ik hier aan... Dat je me neemt.. En dat ik in je ogen kijk als je klaarkomt. Neuk me en spuit in me. Heb al zolang verlangd naar je zaad in m’n kont.. Nu wil ik het snel hebben ook!” Hij greep me nog wat steviger vast. Mijn rem ging eraf; ik stootte nu harder. Zo diep mogelijk ramde ik mijn paal in hem. Het zullen nog drie of vier slagen geweest zijn. Nóg sneller dan ik had verwacht kwam ik klaar, ook door die geile woorden van hem. Ik hield ervan dat hij zo praatte over hoe het voelde en wat hij wilde. We keken elkaar aan; onze gezichten een paar centimeter van elkaar. Zijn kont leek mijn lul nog meer vast te pakken terwijl ik diep in hem ontlaadde, en hem tegelijk zoende.

Ik richtte me vervolgens op, wilde mijn pik terugtrekken, maar Noah legde een hand tegen mijn bil, en zei: “Wacht even. Blijf daar”. Alhoewel ik net was gekomen, bleef mijn lul hard, daar in zijn nauwe hol. Hij legde een hand om zijn pik, kreunde hoog. Ik stootte nog eens naar binnen, en hield stil. Zo diep mogelijk. Al na een paar keer trekken sproeide Noah zichzelf helemaal onder. Zijn buik ging heftig op en neer, zijn hand trilde, hij slaakte nog een hoge kreun. Zijn holletje maakte intussen heerlijke bewegingen om mijn lul. Ik liet me uitgeput op hem vallen; te hard misschien. “O sorry, ik plet je,” zei ik. Noah greep me alleen maar steviger vast, kuste mijn hals, en fluisterde: “Klopt, en dat vind ik heerlijk.” Mijn pik gleed uit zijn hol, maar ik durfde verder niet te bewegen. Of eigenlijk: ik wilde niet bewegen. Noah’s handen streelden mijn rug, zijn benen omstrengelden de mijne, en zijn mond bleef mijn hals zachtjes kussen. Zo was het goed. Hier moest ik zijn. In de armen van deze man. Met zijn zaad tussen onze buiken in.

~

“Je hebt totaal niet door hoe lekker je bent he?” zei Noah. We hadden samen gegeten, daarna onze kleren weer uitgetrokken, en nu lagen we in bed. Ik op mijn rug, hij aan mijn rechterkant op zijn zij tegen me aan. Hij streelde mijn buik. En praatte verder: “Je ogen alleen al, en je lippen, en je kaak, en deze sixpack. En je handen, en je benen, en je kont, en je ballen, en je pik.. Je bent fucking mooi, Lars. Maar volgens mij weet je zelf niet hoe mooi.”

Uiteraard had ik geen flauw idee wat ik hierop moest zeggen. Ik was niet per se onzeker over mijn uiterlijk, maar vond mezelf nou ook weer geen adonis. Ik had niet de spieren die iemand als Coen wél had, bijvoorbeeld. Wel werd ik weer een beetje stijf, door zijn woorden.

“Hee, kijk eens,” zei Noah. Ik keek naar beneden. Tussen zijn wijsvinger en duim hield hij een haartje vast. Een haartje van mij, midden op mijn borst. Dat had ik zelf nog niet ontdekt. Is borsthaar het teken dat je volwassen wordt? Niet per se, leek me; sommigen krijgen het als ze nog pubers zijn, anderen krijgen het nooit. Toch had ik nu dat gevoel: ik had een vent geneukt, en ik kreeg borsthaar. Dus: ik was geen jongen meer, maar een man.

“Laten zitten of weghalen?” vroeg Noah.

“Weet ik niet; wat vind jij?”

“Eén haar vind ik een beetje lullig. Maar als het er meer worden, zou ik ze lekker laten zitten. Het zou je goed staan.”

Hij trok dat ene haartje er met mijn toestemming uit, kuste mijn borst, en kroop dichter tegen me aan.

Het was een ontspannen situatie, maar dat zag mijn pik anders. Die was al niet meer slap, en hoe meer Noah me omhelsde, hoe harder ik werd. Zijn adem, zijn arm om me heen.. Hij greep - letterlijk - zijn kans, door met zijn rechterhand mijn stijve vast te pakken. “Oké, je bent dan misschien bijna 18, maar je libido is als dat van een puber he,” grinnikte hij.

“Nou dat valt wel mee hoor. Het is al meer dan een uur geleden. Had ook veel eerder gekund.”

Noah legde zijn hoofd op mijn borst, zijn gezicht richting mijn kruis, en trok langzaam aan mijn stijve. Ik streelde zijn rug; genoot van zijn warme lijf tegen me aan. Hij trok iets sneller. “Zo goed?” vroeg hij zachtjes. “Ja.. Ga door..” zuchtte ik. Zijn vaardige hand kneep wat harder, verhoogde het tempo nog iets, en toen was het gauw gebeurd: dunne stralen zaad kwamen op zijn hand en op mijn buik terecht. Eén straal was verder gekomen, zag ik toen Noah zijn lachende gezicht omdraaide: op zijn lippen zat ook wat sperma. Hij zoende me; ik proefde mezelf.

~

Een dag eerder, Noah vertelt:

Onrechtvaardig vond ik het. Lars was geschorst, terwijl de échte schuldige geen enkel gevolg ondervond. Deze middag zou Annemarie langs komen. “Er moeten nog wat kleine dingen anders, in die nieuwe radiospot. Dat zal ik met haar bespreken,” had Arno verteld tijdens de ochtendvergadering. Alsof er niks aan de hand was. Ik had niets gezegd. Hij was uiteindelijk toch de baas, en ergens was ik bang tegen hem in te gaan. Maar ik was ook woedend, en kon me die ochtend nauwelijks concentreren op mijn werk. Rond het middaguur klopte ik bij Arno aan. Ik kon me niet meer inhouden. Na zijn “Ja?” had ik de deur van zijn kantoor open gedaan en alles eruit gegooid. Dat ik het belachelijk vond dat Lars gestraft werd, en Annemarie gewoon kon doorgaan met wat ze deed. Hij was een stagiair, zij een vrouw met een enorm netwerk, en dus macht. Het mócht niet zo zijn dat hij wél consequenties ondervond, maar zij helemaal niet.

Van tevoren had ik me voorgenomen het rustig te vertellen, maar dat lukte niet; mijn kwaadheid was duidelijk te horen in mijn stem, die luider klonk dan anders. Arno was er niet van onder de indruk. We kregen een woordenwisseling, en hij zette me uiteindelijk m’n plaats door ermee te dreigen dat voor mij een korte schorsing misschien ook niet zo’n slecht idee zou zijn.

We kwamen geen stap verder. En toch denk ik dat het niet voor niets was. Ik zag namelijk later die middag hoe hij en Annemarie in zijn glazen kantoor tegenover elkaar zaten. En hoorde stemverheffing bij beiden. En zag haar verkrampte boze gezichtsuitdrukking, toen ze via de redactieruimte weg beende. Dit was geen ‘gewoon overleg’ geweest.

Aan het einde van de werkdag kwam Arno bij me staan. Hij had zijn jas al aan, zijn tas bij zich. Ik was nog met een laatste email bezig. Hij zei: “Kijk me aan, Noah. Twee dingen: Ten eerste: dit wil ik nooit meer meemaken met je. Je mag je mening geven, maar dan graag op een normale, redelijke manier. Niet briesend en zo’n beetje vuurspuwend, zoals vandaag. Nóóit meer. Begrepen?”

Ik knikte.

“Oké. Ten tweede: Annemarie blijft een klant van ons. En dus werken we professioneel met haar samen, ik, jij, en alle anderen. Punt. Geen discussie daarover. Maar als ze ooit nog eens iets doet zoals dit, ben ik de eerste om haar het pand uit te gooien. Dat heb ik haar ook duidelijk laten weten. Fijn weekend.”

Ik zei niets terug; keek alleen hoe hij naar de deur liep. Daar aangekomen draaide hij zich om. “O ja, en dit: ik weet niet waarom je zo heftig reageerde op Lars’ schorsing, maar je moet weten: een liefdesrelatie met een collega moet worden gemeld aan mij. Tot maandag!”

Misschien was het wel logisch dat hij iets vermoedde. Maar een ‘relatie’? Dat was dit niet. Ik vond Lars knap, en lekker, en kon goed met hem praten. Punt. Een relatie was iets heel anders. Dacht ik, want eigenlijk had ik het nog nauwelijks meegemaakt. Mijn relatieverleden was gebaseerd op seks. Niet dat ik dan geen echte connectie maakte met m’n partner; seks is intiem, en ik voelde meestal een heleboel voor de man met wie ik het deed. Ik dacht zelfs af en toe ‘ik denk dat ik van je hou’, terwijl ik diep werd gepijpt. Of terwijl mijn gezicht onder werd gespoten. Of terwijl ik doggy-style werd gepaald door die ene man met een gezin. Maar dat waren allemaal gevoelens gebaseerd op seks.

Ik had wel met één jongen serieus gedatet, gedurende een paar maanden. Dat was een relatie, denk ik. Het had fijn gevoeld. Warm, veilig. En wat hadden we hard gelachen en goede gesprekken gevoerd. Aan de andere kant: toen het ophield, was ik er daarna ook weer snel overheen. Eerlijk gezegd waren een paar flinke vrijpartijen met huisgenoot Stijn al genoeg geweest om hem te vergeten: hij had die jongen al grotendeels uit m’n gedachten laten verdwijnen door me stevig vast te pakken, me te zoenen, en me uiteindelijk geweldig te neuken. En nog eens, en nog eens…

Als dat kon, was het dan wel een echte serieuze relatie geweest? Twijfelgeval. Ik weet niet precies welke ‘status’ die verhouding had, maar wat ik nu met Lars had, was in elk geval nog veel minder serieus. Dacht ik. We hadden het gewoon leuk, samen. En oké: ik miste hem. Ik keek naar de lege plaats tegenover me, aan die lange tafel. Daar zou hij maandag gelukkig weer zitten. Maar eerder nog zou ik hem alweer zien. Morgen. Eindelijk weer. Wat hadden deze drie dagen verschrikkelijk lang geduurd. Morgenmiddag kwam Lars bij me op bezoek. Eindelijk weer zijn gezicht zien, zijn stem horen. Zoenen. Vast ook aan die lekkere paal van hem zuigen. Zijn handen op mijn lijf voelen. En misschien verder gaan dan de vorige keer. Ik verlangde daarnaar zoals ik zelden naar iets heb verlangd, maar wist niet of hij eraan toe was. Het was allemaal nieuw voor hem. Hij was ten slotte pas 17. ‘Bijna 18’, zou hij dan zelf zeggen. Volgende week, inderdaad.

Maar tjonge, wat wilde ik graag. Iedere keer dat ik hem zag, dacht ik eraan: hoe Lars zijn lekkere staaf bij me naar binnen zou duwen. Hij zou diepe stoten geven, en hij zou me uiteindelijk vol spuiten met zijn hete zaad. Misschien zou hij het niet lang volhouden, maar dat maakte me niks uit; het kon me niet snel genoeg gebeuren: over Lars had ik al zó vaak gefantaseerd. In mijn gedachten had hij zijn zaad al honderden keren in mijn darmen laten verdwijnen.

Mijn piemel werd harder in mijn spijkerbroek. Ik klapte m’n laptop dicht. Klaar voor vandaag. Sowieso was ik nu veel te geil om me nog ergens op te kunnen concentreren. Misschien wilde Stijn daar vanavond wel iets aan doen...

Uiteindelijk deed ik het die avond met mezelf. Stijn was niet thuis. Nu ja, ik had weinig om over te klagen; hoefde ten slotte maar één nachtje te wachten, totdat die andere lekkere jongen langs zou komen. Twee mannen, of misschien een man en een jongen. Ik hoopte dat ze allebei lang in mijn leven zouden blijven.

~

Lars vertelt:

Die zondagochtend moest ik voetballen. Ik werd wakker, vlak voordat de wekker af zou gaan. Die zette ik uit, zodat Noah kon blijven slapen. Ik omhelsde hem nog even zachtjes, voordat ik me voorzichtig uit bed wurmde. Hij mompelde wat, maar bleef in slaap. Ik schoot een boxer aan en sloop zijn kamer uit, naar de gezamenlijke keuken. Noah had me de vorige avond gewezen waar brood en beleg lag dat ik mocht pakken.

Op de drempel van de keuken schrok ik me rot: daar stond Hij weer. Die Broer. Die nu gewoon een normale naam had, natuurlijk. “Hee, goedemorgen,” zei Stijn, “Lekker geslapen?” Hij stond bij het koffie apparaat, waar hij een cupje in deed. Slippers om zijn voeten en grijze sweatpants aan. Daaronder niets, aan zijn slingerende bobbel te zien. Hij was niet zo naakt als die ene keer, toen, maar ik kreeg toch een flashback, en ging vergelijken. Hij had borsthaar nu; dat was er de vorige keer nog niet geweest. Een belangrijker verschil met die keer was natuurlijk de joggingbroek, en dat hij niet met zijn stijve in zijn hand stond.

“Ja, prima geslapen, dank je,” zei ik zachtjes, nog net voordat de stilte ongemakkelijk zou worden. Het werd sowieso niet ongemakkelijk. Dat moment van toen, daar hoefde niet meer over gepraat te worden. Deze man was nu gewoon Stijn. Ik vond hem nog steeds ontzettend knap, maar hij bracht me niet meer van mijn stuk zoals toen. Mijn puberbrein was toen volkomen in de war geweest. Nu dacht ik slechts: ‘mooie vent.’ En had er ook geen enkel probleem mee om met hem in één ruimte te zijn terwijl ikzelf alleen maar een strakke boxershort droeg.

We ontbeten samen aan de keukentafel. “Wil je dat brood wel?” had hij gevraagd. “Ik heb anders ook wel yoghurt met aardbeien voor je.” Ik nam zijn aanbod dankbaar aan. Het ging aan tafel over voetbal en over een goede film die hij gezien had. Het was gezellig en ontspannen. Pas toen hij opstond om zijn ontbijtspullen weg te zetten keek ik weer op die andere manier naar hem. Vooral naar zijn brede schouders, en naar die bobbel in zijn broek. Hij stond een moment ontspannen met zijn billen tegen het aanrecht, keek me aan, en zei: “Hee, Lars, nu weet jij ook hoe het voelt. Gefeliciteerd. Lekker he?” Hij glimlachte.

“Huh, wat?”

“Kom op, jullie hebben geen bordspelletje of zo gedaan, vannacht. Daar houdt Noah niet eens van. En we weten nu allebei uitstekend waar hij wél héél veel van houdt. Het kan niet anders dan dat je hem geneukt hebt. Toch? Dus: lekker he?”

Ik werd knalrood, en wist niet of ik dit nu vooral heel erg ongepast vond, of juist moest opvatten als een gebaar van kameraadschap. Dat we een soort band met elkaar hadden, omdat we allebei seks hadden gehad met Noah. We waren allebei zijn holletje binnengedrongen, hadden allebei die hoge kreunen gehoord, in zijn verlangende ogen gekeken, hem horen smeken om méér. En om zaad. En dat hadden we allebei gedaan: Noah vol gepompt met zaad. Ik kon na die gedachte niet anders dan nog een naar Stijn’s bobbel kijken, en ik zei met raspende stem eerlijk wat ik dacht: “Ja, het was heel erg lekker.”

“I know, right? Geniet ervan man; ik hoop dat je nog veel vaker komt. Hehe, ‘komt’ heeft hier twee betekenissen,” lachte hij. En hij vertrok. “Succes met de wedstrijd, doei!”

~

‘Lang zal hij leven’ klonk luid door de redactieruimte. Ik was jarig, en iedereen zong. Zo in het middelpunt van de belangstelling staan was niet mijn favoriete positie, en nu zéker niet. Ik was na drie dagen schorsing terug bij Ad024, en was bang. Er zouden vast allerlei verhalen de ronde doen onder collega’s, over wat ik precies had gedaan. Bovendien had baas Arno toen ik binnen kwam al gezegd: “Welkom terug, en na de taart gaan we aan tafel.” Ik maakte me zorgen om zijn boodschap. Hij en ik zaten niet veel later tegenover elkaar.

Noah had me net daarvoor nog apart genomen. We hadden de redactieruimte even verlaten; in een hokje dat normaliter gebruikt werd voor monteren – er stond een PC met Adobe Premiere Pro erop – maar nu leeg was. Noah had me vastgepakt, me gezoend. “Gefeliciteerd. En het komt goed. Annemarie blijft, maar Arno is wel wat van mening veranderd volgens mij. Als ze nog eens zoiets flikt, ligt ze eruit hier, zei hij vrijdag.”

“Wacht, heb je met hem gepraat daarover, dus?”

“Ja, ik kon niet anders. Ik vond het niet eerlijk. Dit weekend niks over gezegd, want ik wilde de avond niet verpesten met geklets over die bitch. Snap je?”

Ik dacht even na. Noah stond écht helemaal achter me. Dat voelde ontzettend fijn. Ik streelde zijn wang. En nog een kus.

Wat Arno vertelde, was precies hetzelfde als ik al van Noah had gehoord. Ik probeerde nog verrast te doen, maar Arno prikte daar meteen doorheen: “Doe maar niet net alsof. Ik zie dat je het weet. Wees welkom. En nu nog een andere vraag, die erg privé is, maar die ik toch moet stellen, als werkgever: heb je een liefdesrelatie met collega Noah?”

Bam! Daar was die vraag waarop ik niet was voorbereid. Het was lang stil. Uiteindelijk antwoordde ik oprecht: “Ik weet het niet.”

“Ik zie het. Succes met dat uitvinden dan. En blijf zo eerlijk als je nu bent. Ook tegenover jezelf. Laten we aan het werk gaan.”

Terwijl Noah en ik zoals altijd tegenover elkaar aan de redactietafel zaten, dacht ik verder na over die vraag. Volgens mij was het geen relatie, maar we hadden wel een stap genomen. Ook omdat hij zo voor me was opgekomen bij Arno, en omdat ik me dat weekend zo ontzettend welkom had gevoeld in zijn huis. En in zijn lekkere kont trouwens. Man, wat was ik daar welkom. Al die dingen die hij had gezegd, terwijl ik hem voorzichtig penetreerde.. Hij had kreunend verteld hoe hij naar me verlangd had, de afgelopen maanden. En dat was volgens mij niet alleen maar een verlangen naar seks; het was een verlangen naar míj.

Ik vroeg me af wat ik zelf wilde, en het antwoord kwam snel: met Noah zijn. Op wat voor manier dan ook.

Na de werkdag fietsten Noah en ik samen op. We gingen naar zijn huis. Onderweg kletsten we over een reclame campagne, en scholden samen een automobilist de huid vol, die voorrang nam waar hij het niet had. Ik genoot ervan; we waren samen. Het zorgde ervoor dat al mijn terughoudendheid weg was; ik zei gewoon wat ik wilde. “Samen koken lijkt me superleuk, maar nu heb ik eigenlijk veel meer zin om met je naar bed te gaan, en dan maar te zien wat we qua eten doen.”

Noah zei lachend, rechts naast me fietsend: “Ha, nice, dat zou dan m’n tweede zijn vandaag. Vanmorgen ook al Stijn, haha. Ik bof maar!”

Dus ik was me aan het afvragen of dit een relatie was, en intussen deed hij het gewoon nog steeds met hem, ook. Er knapte iets in mijn hoofd. Zo wilde ik het niet. We hadden geen ‘officiële exclusiviteits-afspraak’, maar ik dacht dat hij dit tussen ons net zo serieus nam als ik. Dit ging er bij mij heel slecht in. Hij leek zich intussen van geen kwaad bewust.

Rechtdoor was de route naar mijn huis, rechtsaf naar dat van hem. Ik hield het kort, vlak voor die kruising: “Ik ga deze kant op. Even geen zin meer in je. Moet nadenken. Tot morgen!” Ik fietste hard rechtdoor.

Op Noah’s app-berichten reageerde ik pas nádat ik twee anderen had geappt.

Dat was 'm! Heel benieuwd naar reacties. Ook kritische reacties, trouwens: van harte welkom. Om van te leren, en dus beter te worden.